Mijn zoon heeft een behoorlijk vrije opvoeding van mij gehad. Maar niet onbeschermd. Als wij samen de straat overstaken naar school liep ik aan de kant waar de auto's vandaan komen. Halverwege de straat liep ik aan zijn andere zijde. Mocht een automobilist onvoorzichtig de hoek om komen scheuren dan zou ik de eerste klap opvangen.
Vlak bij school was een gevaarlijke oversteek: automobilisten die haast hadden - en dat zijn er nogal wat in de ochtendspits - vinden opvallend vaak dat omdat zij haast hebben en/of een belangrijke baan zij niet hoeven te stoppen voor een zebrapad. Dus terwijl ik met mijn zoon aan de kant stond te wachten speelde ik zichtbaar en opzichtig met mijn sleutelbos. Mensen die zich niet graag aan verkeersregels houden houden namelijk niet van krassen op de autolak. Meestal stopten zij dus. Behalve die ene keer.
De automobilist in kwestie die weigerde ons voorrang te verlenen op het zebrapad stopte met piepende remmen, stapte kwaad uit zijn auto nadat hij het geluid van mijn sleutels over zijn lak had gehoord, keek mij recht in de ogen, zag de blik die ik daarin gelegd had, schreeuwde iets onverstaanbaars en besloot eieren voor zijn geld te kiezen. Heel verstandig.
Ik heb mijn zoon nooit iets verboden en nooit bewust gestraft. Dat was niet nodig. Ik heb hem laten weten welke fouten ik in mijn leven heb gemaakt. Zelf maakt hij zijn eigen fouten. En zo hoort dat. Vind ik.
============================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link.
http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
https://www.facebook.com/terrebel/