Midlife-crisis

Voor Superfer is pas het jaarlijkse klassentoernooi begonnen. De jongelui op school bepalen dan wie het snelst de estafetteloop afrondt, wie er het beste voetbalt of in een week tijd het leukste toneelstukje in elkaar zet. Maar er zijn bijvoorbeeld ook wedstrijden in debatteren en fietsbandplakken...erg leuk!

Vrijdag begon met het passen van kostuums voor een fotoshoot op een nader te bepalen datum. Daarna thuis overleg gepleegd per e-mail en telefoon met m'n agent in Londen, een andere fotografe over een andere fotoshoot, een column geschreven voor de bewonerskrant, papieren verzameld voor een aankomend bewonersoverleg, twee evenement-draaiboeken doorgenomen en een liedje ingestudeerd voor zaterdag. Op het einde van de middag samen met de Ferman bij m'n moeder gegeten om daarna The Big Bang Theory te kijken.

Natuurlijk kwam ik ook vrijdag weer de nodige bekenden tegen. Ditmaal ondermeer de vader van de kinderen van een buurvrouw. Tijdens de lezing over de Homo Zappiens van woensdag waren er ook weer onverwachte bekenden: de ouders van een jongen en een meisje die in mijn groep zaten toen ik nog werkte op een naschoolse opvang én bijvoorbeeld ook een vriend van een buurman met wie ik ooit gezellig samen dronken ben geweest op een buurtbarbecue.

Zaterdag was er een fotoshoot in Blaricum ten behoeve van de kaft van m'n tweede verhalenbundel. Daarna met bus en trein door naar Assen om te 'vechten' op het kickboksgala '2 the Maxx 2' om daarna razendsnel door te sjezen naar Amsterdam om de leadzanger van Kiss te spelen op ClubXL, het oversized feestje van ClubNl.

Al met al vannacht om vier uur thuis. Moe maar zeer voldaan. Dat krijg je ervan als je werkt met en voor fijne mensen waar je een hoop energie van krijgt.

Vandaag had ik een vriendin op visite die mij kwam helpen met het ontwerpen van de kaft van mijn tweede bundel. Zij besloot spontaan voor mij en mijn zoon te koken! Flesje wijn erbij...gezellig.

Misschien is mijn leven soms wat hectisch maar ik zou niet meer terug willen naar kantoorwerk. Op zich niets mis mee, hoor en soms verlang ik er wel zeker naar terug. Maar na ruim 15 jaren vond ik het tijd voor wat anders. Of misschien zat ik wel iets te vroeg in een midlife-crisis...;-)

Het Mannetje (Een verhaaltje)

De klap verscheurde de nachtelijke stilte als een tijger z'n prooi. Hij zat opeens rechtop in bed, zijn ogen wijd open. Hij weigerde te geloven wat hij zag en besloot zich rustig achterover te laten zakken om verder te slapen. Morgen zou hij zich niets herinneren van deze vreemde droom.

Toen de wekker ging wist hij dat hij gelijk had gekregen. De kamer zag er nog precies zo uit als toen hij gisteravond ging slapen. Dezelfde groen/bruine gordijnen, het slordige hoopje kleren op de vloer naast zijn bed, het rare mannetje dat stond te dansen op zijn nachtkastje...'Zie je wel, alles is normaal!' stelde hij zichzelf glimlachend gerust.

Hij woelde even met zijn handen door zijn haar, zei het mannetje goededag en ging naar beneden om koffie te zetten.

Het brood op de keukentafel was oud maar smaakte geroosterd nog prima. Gewoontegetrouw liet hij de pot pindakaas open staan. Hij wist dat het mannetje daarvan zou smullen als hij eenmaal naar zijn werk was.

Het was een dag als alle andere en Gerard van Zeveningen was een gewone ambtenaar in dienst van een gewone gemeente. In een gewone auto reed hij door een gewone straat in de richting van een gewone buitenwijk, aan de andere kant van de gewone stad waar hij zijn gewone huis bewoonde.

Op het werk viel hij niet op en al jarenlang was hij een tevreden werknemer.

Toen het mannetje in zijn leven verscheen vond hij dat geen moment vreemd. Waarom zou je je leven niet delen met een raar klein mannetje dat uit het niets verscheen in je wasdroger?

Anderen woonden samen met een vrouw of man, anderen met hun kinderen en weer anderen met hun kat of hond. En Gerard woonde samen met een grappig klein mannetje dat hem alles gaf wat hij nodig had: aangenaam gezelschap dat niet moeilijk deed als hij een keertje laat thuiskwam van de vrijdagmiddagborrel. En het mannetje gaf hem meer: als de TV stuk ging stond er de volgende morgen een nieuwe. Als zijn ex belde nam het mannetje de hoorn uit zijn handen en vervolgde het gesprek met de stem van zijn huisgenoot.

Ja, Gerard had het goed voor elkaar en ook het mannetje leek tevreden.