Onlangs haalde ik met m'n zoon samen zijn nieuwe ID-pas op en ik vertelde de dame aan het loket over mijn brief aan de overheid waarin ik hen erop wijs dat het opslaan van vingerafdrukken in strijd is met het bepaalde in artikel 8, lid 1 van het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens. Zij vertelde nieuwsgierig te zijn naar de uitkomst.
Zelf ben ik benieuwd naar de uitkomst van een lokale handtekeningenaktie waar buurvrouw Angela mee aan kwam zetten. Zelf bleef zij nog graag even kletsen maar haar collega wist haar ervan te overtuigen om verder te gaan omdat ze nog zo'n 800 van de 1000 handtekeningen nodig hadden om een onderzoek te kunnen gelasten. Goed bezig!
Dit weekend was ik lekker bezig. Het begon op vrijdag toen ik met m'n zoon de film Doomsday bekeek. Een hoog "Mad Max" gehalte, vrij bloederig, een redelijk hoog amusementsgehalte en aanzettend tot nadenken. Al had dat laatste voor een aktiefilm die zich afspeelt in de toekomst van onze kleinkinderen niet echt gehoeven.
In de nabije toekomst gaan m'n zoon en ik weer op een korte skivakantie. Althans, hij gaat skién en ik zal mij voornamelijk met de après-ski bezighouden.
Ik weet nog dat ik een paar jaar terug per abuis van een vers aangelegde zwarte piste afdaalde (Voor niet-skiërs: Dat is heul errug steil!). Volgens mij daalde ik sterker dan de heldenstatus van Tiger Woods!
De Ferman is een echte held voor zijn zusjes die wij zaterdagmorgen opzochten en de cadeautjes brachten die de goede Sint voor hen bij ons in de schoenen had achtergelaten. In licht uitgelaten stemming vertrok m'n zoon toen naar oma en ik naar een sjiek hotel om daar een paar uur later met een rubber kip door de fraai aangeklede zaal rond te rennen tijdens een bedrijfsfeest.
Het geluk wilde dat ik bij een collega en haar vriend in Rotterdam kon logeren waarmee twee vliegen in één klap werden geslagen: Ik kan nu beweren dat ik tenminste één keer in m'n leven bij een professionele stripper heb geslapen én ik moest de volgende morgen vroeg in Spijkenisse zijn. Dat is vanuit Rotterdam een stuk sneller te bereiken dan vanuit m'n eigen stede.
Heb de volle vier uren die die morgen nog telde heerlijk geslapen voordat ik mij (een heel kwartier vroeger dan gepland!) meldde bij mijn peetzoon en diens moeder.
De rest van de middag was voor het koor "Happy Together" dat door haar afscheidnemende dirigente gearrangeerde versies bracht van diverse musical-liedjes.
Met slegs een half uurtje vertraging was ik half tien des avonds weer terug in Amsterdam om vanmorgen even op krachten te komen met een uurtje Pilates en straks een dutje te doen op de bank bij vrienden met een oppas-baby in de armen.
Babies zijn zo heerlijk onschuldig en nog niet banggemaakt voor zaken als de Mexicaanse Griep, Terrorisme en de Q-Koorts.
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Paul Samuelson.
Posts
