Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
dat er nog steeds mooie dingen gebeuren in de wereld
en dat er ook nog steeds zoveel liefde rondgaat.
Hier een fraai voorbeeld van beide zaken:
En (relatief kleine) gebaren kunnen het leven zoveel mooier maken.
Daar is dit een voorbeeld van:
Maneki Neko (voorheen Pip) is een beetje raar
Zwarte Vlek (voorheen Sam) is graag buiten.
Om dan weer snel naar binnen te gaan.
Deze lieverd kwam ik tegen
onderweg naar mijn werk
De 'lolcat' van deze week:
'Homoseksualiteit is onnatuurlijk maar...
over water lopen en opstaan uit de dood is dat niet?'
Hier is Poison met 'Look what the cat dragged in':
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Zou u willen leven in een wereld waarin zelfs kinderen van 14 ID-plicht hebben? Waarin geüniformeerden compleet willekeurig burgers op straat mogen fouilleren? Met een overheid die altijd en overal burgers mag volgen en afluisteren? Waarin een politieke partij bestaat die homo- en vrouwenrechten niet erkent? Waarin mensen liever De Mol leren kennen dan De Buurman? Waarin burgers graag hun vrijheid inleveren om in vermeende vrijheid te kunnen leven? Waarin de media bewust niet al het nieuws brengt?
Een wereld waarin bedrijven en instellingen die opzettelijk zichzelf verrijken ten koste van burgers vrij spel hebben? Waarin uw buren als tweederangs burgers worden gezien uitsluitend omdat diverse kabinetsleden hen als minderwaardig en 'slecht' zien? Waarin mensen een baan wordt geweigerd vanwege hun huidskleur, geslacht, seksuele voorkeur, geloofsovertuiging of afkomst? Met een regering die vindt dat geweld de beste manier is om geweld te bestrijden? Dan heb ik slecht nieuws voor met name mijn Nederlandse lezers: dat is namelijk al de wereld waarin u leeft.
(Maar er gebeuren ook leuke dingen hoor! Heus! Graag uw voorbeelden in de commentaarsectie)
Hier zijn de Sex Pistols met Problems (You got no future)
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
En niet te vergeten, de formidabele act 'Drown the Clown'.
(Lekker op de links klikken, beste mensen. Het is de moeite waard!).
Hier een artikel (klik) waarmee ik u poog te overtuigen bij een volgende editie zeker even langs te komen.
Bovendien maakte ik er nieuwe vrienden
,
werd aangesproken door mensen met opmerkingen als 'Hé, ik ken jou
van een populair YouTube programma van twee jaar geleden!'
en 'Ken je mij nog? Ik was één van die 12 danseressen op dat festival
waar jij 3 jaar geleden werkte.'
en logeerde twee nachtjes bij mijn tante Emma in Den Haag
die mij wakker maakte met de geur van verse koffie en het gesis van gebakken eitjes. Zo lief! Daar wordt mijn hartje warm van!
Net als van de actie van een vriendin die werkt in Ter Apel, waar de vluchtelingen die Nederland binnenkomen worden ingeschreven. Zij weigerde 'Land van herkomst: China' in te geven bij een man die was gevlucht voor de Chinese onderdrukking in Tibet en vulde - heel recalcitrant - 'Tibet' in op het betreffende formulier.
Mensen vragen wel eens: 'Waarom gaan al die vluchtelingen niet werken voor het voedsel en onderdak dat zij van ons krijgen?' Heel simpel: zij krijgen van onze regering geen werkvergunning en mensen zonder werkvergunning mogen niet werken. Dat is de wet. 'Ja maar, er zijn 100.000 vacatures in Nederland en ze kunnen toch ook gewoon zelf een bedrijf beginnen?'
Ook vinden mensen het heel treurig dat warenhuisketen Vroom & Dreesmann (sinds 2007 V&D) failliet is verklaard waardoor in één klap 10.000 mensen hun baan zijn kwijtgeraakt. 'Ja maar, er zijn 100.000 vacatures in Nederland en ze kunnen toch ook gewoon zelf een bedrijf beginnen?', antwoordde ik. Dat was blijkbaar niet het goede argument want als reactie mocht ik een scheldwoord ontvangen.
Een aardige suggestie vond ik dat de afkorting 'V&D' gewoon op de gevels van de straks leegstaande warenhuizen kan blijven staan maar tijdelijk staat voor 'Vluchtelingen & Daklozen' nu de winter voor de deur staat en vluchtelingen en daklozen het onderdak goed kunnen gebruiken. De onverkochte kleding en slaapzakken en dergelijke kunnen gewoon in de winkelruimtes blijven en vluchtelingen en daklozen bijzonder blij maken! Nagenoeg gratis!
In de lift bij mijn vriendin ontdekten wij dat iemand er een kunststuk had geplaatst: deze twee miniatuur stoelen stonden in de lift!
Tussen de bedrijven door mocht ik op kantoor (dus 's ochtends was ik op kantoor in Amsterdam en 's middags en 's avonds op het festival in Den Haag) donateurs werven voor diverse goede doelen. Omdat overheden het steeds vaker laten afweten zijn er (gelukkig maar!) steeds meer stichtingen die mens, dier en milieu helpen. En gelukkig vinden de meeste burgers dat deze initiatieven steun verdienen. Natuurlijk is elk dubbeltje van harte welkom maar zeker ook morele steun wordt zeer op prijs gesteld. Iedereen doet wat-ie kan! Uit privacy overwegingen zal ik geen voorbeelden geven maar het is vaak hartverwarmend wat de mensen die ik aan de telefoon krijg mij zoal vertellen.
Nog iets wat mijn hart verwarmt was een opmerking van cabaretier Herman Finkers die collega Youp van 't Hek een voorspoedig herstel toewenste tijdens zijn live oudejaars conference. Oorspronkelijk zou Youp die namelijk doen maar een hartoperatie belemmerde dat idee.
Oudjaarsochtend was ik nog aan het werk op kantoor (en kreeg een oliebol!
)
maar 's avonds lag ik (na een bezoek aan mijn moeder met mijn zoon die leuke dingen ging doen met vrienden) op de bank bij en met mijn vriendin te genieten van zelfgebakken appelbeignets, gevulde eieren en de grappen van voornoemde cabaretier. Om middernacht deden wij wat andere verliefde stellen dan ook zoal doen (vuurwerk kijken dus)
en daarna was zij zo lief om mij naar een club te brengen waar ik een paar fijne uren mocht beleven in gezelschap van vrolijke mensen.
Na acht uurtjes slapen werd ik op nieuwjaarsdag (vrijdag) door mijn vriendin gewekt om half drie des middags en gingen wij een stukje wandelen
(De eendjes zijn al druk bezig met hun versierrituelen)
(Narcissen bloeien doorgaans aan het begin van de lente.
Mensen die graag ontkennen dat de Aarde opwarmt
zijn al een tijdje verrassend stil.)
en genieten van de eerste warme chocolade van het jaar.
Zaterdag mocht ik weer een paar uurtjes (betaald!) met een headset op mijn hoofd op kantoor zitten en daarna even uitrusten, een wasje draaien en scheren om vervolgens te gaan rondlopen op een prachtig nieuwjaarsfeest in het lokale casino.
Grappig was dat ik bij thuiskomst nog net het licht zag uitgaan. Mijn zoon was net thuisgekomen. Om half vier. 's Nachts. Een paar uurtjes later ging de wekker en zondag was ik te gast in een circus (waar ik de zoon van een dame die ik op Twitter leerde kennen de groeten kon doen)
en hielp ik mijn vriendin een paar uurtjes op de markt.
Daarna genoten wij samen met vrienden van een heerlijke bruschetta.
Op het einde van de week was ik ietwat vermoeid, had spierpijn op onvermoede plekken en was wat koortsig. Vroeg naar bed dus maar! (Ja, vier uur in de ochtend is natuurlijk best vroeg maar ik bedoel hier vroeg op de avond.)
Mooie jaarwisseling gehad? Veel plezier en geluk in het nieuwe jaar toegewenst!
Hier is U2 met het legendarische New Years Day (Live at Red Rocks):
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Lemmy Kilmister, Wayne Rodgers en Natalie Cole.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
(Alle foto's gemaakt met mijn 3,5 jaar oude Sony Xperia S mobiele telefoon)
Tijdens hun studietijd ontdekten zij dat zij fan waren
van hetzelfde boek.
Zij spraken af om exact 20 jaar na hun afstuderen
weer samen te komen
met medeneming van de bladzijde uit het boek
die zij tijdens hun laatste samenzijn
uit het boek scheurden.
Twintig jaar later kwam de vriendengroep daadwerkelijk samen.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Wanneer een dronken persoon met de auto iemand doodrijdt, is dat dan de schuld van de auto?
Wanneer een dronken persoon met vuurwerk iemand invalide maakt, is dat dan de schuld van het vuurwerk?
In het eerste voorbeeld roepen de meesten: 'Nee, natuurlijk niet! Wat een onzin. Het is gewoon de schuld van die dronken persoon.'
In het tweede voorbeeld roepen de meesten: 'Ja, natuurlijk, want als dat vuurwerk niet bestond had die dronken persoon er niet mee kunnen gooien. En iedereen drinkt toch wel eens een biertje teveel?'
Feit: het merendeel van slachtoffers van vuurwerk blijkt - net als daders - onder invloed van alcohol en/of andere drugs (Ja, alcohol is zeker ook een drug. Een harddrug zelfs want het goedje is geestelijk én lichamelijk verslavend). Maar ja, wie kijkt er nog naar feiten tegenwoordig? Het is veel makkelijker om krantenkoppen na te roepen en die als een eigen mening te presenteren. Ik weet zeker dat als het verboden zou worden om alcohol te drinken met Oud & Nieuw de oogartsen in Nederland veel minder werk zouden hebben. Wat gaat u doen? Anderen naroepen of zelf nadenken?
In navolging van het meest gangbare idee over vuurwerk heb ik bij deze een gratis idee: als we het drinken van alcohol nu eens voortaan alleen door professionals laten doen op het dorpsplein? De burgers mogen er dan naar kijken en gratis genieten van de dronken fratsen van hun lokale politici en andere beroeps alcoholisten!
Wat u ook besluit: prettige jaarwisseling en tot volgend jaar!
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
In de serie Onbekende Helden vandaag de uitvinder van de tas. Helaas voor de vroegere Romeinse dames bestond in hun tijd de tas nog niet. Men toog naar het badhuis met de kostbaarheden in een glazen pot met een touw daaraan. En liet die door een slavin dragen. Wel zo makkelijk.
Middeleeuwen
In de Middeleeuwen had men nog geen zakken in kleding en droegen zowel mannen als vrouwen verschillende vormen van de handtas zoals wij die nu nog kennen. Toen er later zakken in kleding kwamen stopten mannen met het dragen van een handtas.
Napoleon
De eerste rugzakken werden rond 1800 gezien en onder meer gebruikt door soldaten van Napoleon. Heel slim want dan had je beide armen vrij om te vechten en kon je tóch tussendoor een bammetje knabbelen of een brief aan je moeder schrijven zonder dat je terug hoefde te lopen naar het kamp.
In onze tijd worden mannen wél gezien met een aktetas, een schoudertas of een rugtas. Dat staat dan blijkbaar weer niet verwijfd. Persoonlijk vroeg ik ooit ontwerpster Marlies Dekkers een handtas voor mannen te ontwerpen omdat het mij wel handig lijkt. Zij lachte mij uit. Daarom loop ik met twee verschillende formaten schoudertas waarvan één afsluitbaar, soms met mijn laptoptas en soms met een plastic tas. Maar steeds minder vaak want plastic is - vanuit milieu overwegingen - rot spul.
Mijn e-reader past zelfs in het kleine tasje!
Tegenwoordig
In mijn grote schoudertas zit altijd een opschrijfschrift want je weet maar nooit wanneer de inspiratie toeslaat; mijn agenda, een pakje papieren zakdoekjes en regelmatig hoestpastilles. Niet alleen voor mijzelf maar ook om uit te delen. Medereizigers in het OV zijn - in mijn ervaring - vaak bijzonder dankbaar wanneer je hen een zakdoekje of een hoestbondon kunt aanreiken wanneer zij onverwacht te maken hebben met een heftige nies- of hoestbui. Ook heb ik meestal wat bladmuziek mee om ook onderweg een liedje te oefenen waar ik met zangles mee bezig ben. Al is het maar om de tekst uit het hoofd te leren. Dat zingt wat makkelijker. Natuurlijk hen ik ook vrijwel altijd en boek bij mij. Vroeger las ik er nog wel eens vijf tot zeven tegelijk maar tegenwoordig hou ik het bij drie: eentje thuis, een onderweg en een bij mijn vriendin thuis. Steeds vaker lees ik onderweg via een e-book reader want het is toch wel erg makkelijk om honderden boeken in één klein apparaat te hebben want met 38 vierkante meter thuis is er niet veel ruimte voor een paar extra boekenkasten.
Nu ben ik benieuwd: heeft u vaak een tas mee? En wat zit daar zoal in wat u met mij en andere lezers durft te delen?
Hier is the George Baker Selection met 'Little Green Bag'
Goed nieuws, niet? Er is een nieuw kalenderjaar gestart! Voor velen overheerst nu het gevoel van een schone lei. Akkefietjes uit het verleden worden vergeven en vergeten; allemaal beginnen we op nul. En eigenlijk zou dat elke dag zo moeten zijn. Als iedereen elkaar voortdurend fouten uit het verleden kwalijk zou nemen zouden wij in een bijzonder nare wereld leven. Kent u misschien ook maar één persoon die nooit fouten heeft gemaakt of zal maken?
Mijn motto was 'Iemand moet er wat aan doen en jij kunt iemand zijn.' Ik vind nog steeds dat ik niet de ogen mag sluiten voor onrecht wat anderen wordt aangedaan maar daarnaast zal ik ook meer gaan genieten. Mijn motto is nu daarom een uitspraak van politicus, wetenschapper en moralist Benjamin Franklin:
('In plaats van de duisternis vervloeken, steek een kaars aan.')
Met andere woorden: het leven is wat je er zelf van maakt.
Voor de liefhebbers: hier diverse kattenfoto's. Veel plezier ermee!
Hier is Alfie, de kat van mijn schoonvader en diens vrouw
Maneki Neko probeert mij met een blik in zijn ogen
duidelijk te maken dat ik van 'zijn' vrouwtje (mijn vriendin)
af moet blijven...
Hier zijn Scoob en Mo, de vage katten van de buren die eten krijgen van mijn vriendin. (Die katten dus en niet de buren)
Igor (ook wel 'Iekje') ligt graag op de CV bij mijn schoonmoeder.
Ook Yoko woont bij mijn schoonmoeder en is nog jong en speels.
Hierboven ziet u geen katten maar honden die
- net als wij - genoten van het strand van Bloemendaal op Tweede Kerstdag.
De zelfbedachte 'lolcat' van deze week:
'Object beveiligd! Met vals gevoel van veiligheid.'
Hier is Tom Jones met 'What's new pussycat?'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
'Ja, er gaan miljoenen mensen dood door alcohol maar dat ligt niet aan het product maar aan de gebruikers.'
-'Dus zo lang volwassenen verstandig met producten omgaan is er niets aan de hand en kunnen gevaarlijke producten gewoon worden verkocht?'
'Jazeker!'
-'Dus jij vindt dat de harddrug cocaïne en wapens vrij verkrijgbaar zouden moeten zijn?'
'Dat is wat anders want cocaïne en wapens zijn gevaarlijk en mensen kennen hun eigen grenzen niet dus moeten tegen zichzelf in bescherming worden genomen.'
-'En waarom geldt dat niet voor alcohol? In het begin van dit gesprek zei je zelf dat alcohol zorgt voor heel veel doden.'
'Ja maar die 3,3 miljoen mensen kennen hun grenzen niet.'
Hier is Alexander Curly met I'll never drink again:
Maandag was ik nog aan het nagenieten van het feit dat een marktcollega van zondag een vriend bleek te zijn uit de tijd dat ik nog wel eens met een latex zwaard door een bos rende op zoek naar Orcs, draken en elfen, in gezelschap van priesters, ridders en dwergen. Ja, beste mensen, ooit deed ik (en misschien ooit wel weer!) aan Live Action Roleplaying, kortom LARP. Vooral via deze organisatie (klik. En bekijkt u vooral even de foto-albums! Deze bijvoorbeeld.)) (en de voorloper daarvan: Malatië). Leuke tijden! Misschien begrijpt u zo dadelijk waarom:
Het is niet alleen voor nerds en kinderen maar ook volwassenen spelen het graag!
Veel deelnemers houden van dit soort muziek:
's Ochtends werkte ik als fondsenwerver op kantoor en 's avonds had ik een rolletje in het spel dat Winterzonnewende heet. Eindelijk eens op de juiste dag omdat wij alleen maar op maandag bij elkaar komen. Joepie! Na afloop van de viering zetten wij ons ter tafel en aan de dis.
(wie het woord verlangt schuift zijn glas van het lint.
Zo wordt er niet door elkaar heen geroepen.)
Een levenswijsheid van Benjamin Franklin kwam voorbij: 'In stead of cursing the darkness, light a candle' ('In plaats van de duisternis te vervloeken, steek een kaars op.') ofwel: het leven is wat je er van maakt. Ik vind het een mooie wijsheid en voor mij is die ook waar.
Een Broeder bleef logeren en de volgende morgen toen ik de deur uit ging naar mijn werk (nog steeds even wennen hoor, mensen!) maakte ik hem wakker.
Dinsdag op het werk ontving ik mijn eerste kerstpakket in jaren: een badkamer verwenpakket. Nee, niet een pakket met schuursponsjes en schoonmaakmiddel maar doucheschuim en dergelijke. 's Middags bezocht ik een andere Broeder om samen met hem de cijfers van de bar omzet van ons clubgebouw in orde te maken. Van hem ontving ik een fijne fles wijn voor mijn hulp!
Aan het begin van de avond werd mijn oude schrijfbureau opgehaald door een jongedame die'em zal gebruiken om haar scriptie aan te maken dus het bureautje dat de beginselen van mijn roman meemaakte is in goede handen!
Woensdag sprak ik onderweg naar mijn werk even met buurvrouw Geraldine en 's middags na het werk werd ik op straat herkend door 'BN'er' Arie Boomsma. Wij zaten ooit in hetzelfde televisieprogramma, vandaar. En ja: hij is inderdaad zo vriendelijk en oprecht als hij op televisie overkomt. Onlangs startte hij een TV-programma over moslims in Nederland (Maar stiekem over de relatie tussen ouders en het kind van wie zij de beslissingen niet begrijpen) en reageerde zo op een aantal nogal negatieve reacties (klik). Briljant! Vind ik.
Donderdag genoten wij een kerstmaaltijd bij mijn moeder.
(Haar kerstboom. Gekocht in het jaar dat ik geboren werd: 1967)
(Dit was nog maar het voorafje)
Met mijn zoon, mijn vriendin, mijn broer en diens vrouw. O en mijn moeder natuurlijk. Heerlijk gegeten en mijn broer lachte om een grapje van mij! Mijn zoon ging die avond eerder weg om nog een paar uurtjes te werken. Ja, ook op kerstavond werken er mensen!
Vrijdag genoten wij een kerstmaal bij mijn schoonvader en diens echtgenote.
(Vader en dochter)
(Zoon, schoonvader, echtgenote)
(Toetje)
Zaterdag besloten mijn vriendin een stuk over het strand te gaan wandelen om al die heerlijke calorieën eruit te lopen.
Ook deze hond vond het fijn een lekker stuk te wandelen op het strand
Na zo'n lange wandeling moeten de calorieën natuurlijk
weer worden aangevuld. Wij doen dat hier met warme chocolademelk
met slagroom. En bitterballen...;-)
Voordat wij een kerstmaaltijd genoten bij mijn schoonmoeder en diens vriend (kaasfondue. Mjammie! En een lekker toetje.
) waren wij ook nog even op visite bij een vriend die onlangs jarig was. Ook was mijn broer jarig, deze dag. Gefeliciteerd, broer en nog vele fijne jaren in goede gezondheid!
Zondag mocht ik rondlopen op kermisfestival Carnivale in Den Haag. Tot en met woensdag 30 december staan de tenten nog in het Huygenspark dus mocht u toevallig in de buurt zijn...
Tussendoor werkte ik aan de administratie van de hoofdstedelijke vrijmetselaars en liep ook het huishouden natuurlijk door. Ik bedoel: stofdeeltjes besluiten niet een paar dagen lang niet omlaag te dwarrelen omdat het toevallig kerst is. En ook de afwas doet zichzelf dan niet. Helaas.
Hier is Urbanus met een klassiek kerstliedje: Bakske vol met stro.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
'Mijn God is beter dan jouw God!' 'Mijn regeringsvorm is beter dan jouw regeringsvorm!' 'Mijn economisch systeem is beter dan jouw economisch systeem!' Allemaal komt het neer op het aloude spelletje: 'Wie heeft de grootste?'
Wij leven in een wereld waarin alles maar 'politiek correct' moet zijn.
Voortdurend moet je oppassen dat je iemand niet tegen het hoofd stoot door je gasten een Moorkop of Negerzoen aan te bieden. Toch kun je wél grapjes maken over Jodenkoeken, Haagse Hopjes en Zeeuwse Meisjes. Maar dan weer niet als die meisjes minderjarig zijn. Pas op met vertellen over het bezoek van jou en je kinderen aan het circus want misschien heeft één van de toehoorders wel coulrofobie! Het is dan dus jouw schuld dat die persoon weer medische hulp nodig heeft.
Iemand 'racist' noemen is 'not done'. Met excuses aan hen die het 'not done' vinden om Engelse uitdrukkingen in een Nederlandstalig stuk te gebruiken. Dat schijnt 'not done' te zijn. Maar als ik iemand - al dan niet virtueel - ontmoet die mensen wegzet als 'dom' of 'crimineel' en zich daarbij niet op feiten verlaat maar puur en uitsluitend op de afkomt en/of het geloof en/of de huidskleur van die mensen dan is die persoon een racist. Dus mijn excuses als ik dat woord toepas waar ik denk dat het toepasbaar is. Of nee, ik bied mijn excuses niet aan. Dan zou ik ook mensen moeten vragen mij voortaan niet meer 'klein' te noemen terwijl ik dat - met mijn lengte van 1.40m wel degelijk ben. Of ben ik tegenwoordig 'verticaal uitgedaagd'? Dan is een racist dus geen racist meer maar 'mentaal achtergesteld'. Of zo. En hoe zullen wij voortaan Haagse Hopjes dan noemen?
Niet dat het ook maar iets uitmaakt want uiteindelijk zijn wij toch maar 'Dust in the Wind'. Hier is Kansas:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Ik ken een jongen - laten wij hem Max noemen -
en die is...anders.
Houden de kinderen een sneeuwbalgevecht
dan doet hij gezellig mee.
Maar waar anderen zich afvragen:
'Waarom zouden wij eigenlijk een sneeuwbal
in iemands gezicht werpen?' vraagt hij zich af:
'Waarom zouden wij eigenlijk een sneeuwbal
in iemands gezicht werpen?'
Maar dan met de nadruk op 'sneeuwbal'
en niet op 'gezicht'.
Hij maakt een sneeuwbal en werpt die niet weg
maar werpt er een blik op: 'Nee, deze is te mooi.'
En legt die voorzichtig neer om die niet te beschadigen.
Andere kinderen komen hem hun kunstwerken tonen
en binnen korte tijd zitten de kinderen op hun knieën
kleine hoopjes sneeuw te bewonderen
in plaats van elkaar luid schreeuwend te bekogelen
met diezelfde hoopjes sneeuw.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Lang leve Adel Termos! Nu ja, bij wijze van spreken dan. Want Adel Termos is dood. Een paar weken geleden zag hij op straat een man lopen met een bomgordel. In plaats van de politie te bellen en te wachten of te doen alsof hij het niet gezien had dook hij bovenop de terrorist waardoor de explosieven te vroeg explodeerden en het lichaam van Adel Termos voorkwam dat mogelijk honderden mensen werden geraakt. Helaas kwam ook zijn dochtertje bij deze actie om het leven. O ja, het gebeurde in Beiroet. Vandaar dat u er vermoedelijk niets van meegekregen heeft. Logisch ook want pas als erge dingen relatief dichtbij gebeuren vinden wij het écht erg.
Intussen wil onze overheid dat burgers alleen maar rapporteren wanneer zij iets zien gebeuren dat niet door de beugel kan én dat mensen actie ondernemen wanneer zij iets zien dat niet door de beugel kan. Hier een voorbeeld van hoe dat in de praktijk werkt. Of juist niet.
Hier is Daughter met 'Run'. Ik vind zelf de tekst behoorlijk toepasselijk omdat die gaat over wegrennen en zelfmoord en elkaar beschermen hoe je kunt.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
'Helaas is de kerstgedachte niet meer dan dat', bedacht ik ooit. En steeds meer ben ik er van overtuigd dat dat klopt.
'Ik doe niet aan kerst, hoor!' en 'Zo zielig voor de kinderen van Jehova's Getuigen: nooit eens gezellig kerst vieren!' Mensen zijn vaak erg dubbel in hun uitspraken. Keurig een kerststalletje in elkaar zetten en een gebedje zeggen voor Jozef en Maria en het kindje Jezus. Even voor de duidelijkheid: dat was een gezin uit het Midden Oosten dat wanhopig op zoek was naar voedsel en onderdak. In ons eigen geweldige rijke Westen zijn er mensen die Jozef en Maria zouden hebben weggestuurd 'Want wij kunnen toch geen vluchtelingen uit het Midden Oosten onderhouden? Wij hebben zelf al zo weinig! Bovendien vormen zij een bedreiging voor onze manier van leven!' Als het aan deze mensen lag hadden wij nooit van Jezus gehoord omdat Zijn moeder zou zijn omgekomen van honger en ellende.
Om een of andere reden zijn er mensen die ervan overtuigd zijn dat vluchtelingen het 'lekker makkelijk' hebben. 'Terwijl ik ervoor moet werken krijgen zij van alles gratis!' NEWSFLASH: Vluchtelingen die Nederland binnenkomen mógen niet werken, krijgen géén (zak)geld en hun kinderen krijgen géén onderwijs, terwijl dat een mensenrecht is en het die kinderen onthouden van onderwijs in strijd is met de Internationale Rechten van de Mens.
Niet dat de Nederlandse overheid vindt dat het zich aan internationale verdragen moet houden maar dat is een ander punt. Voor mensen die het er voor over hebben om voorbij de retoriek van enkele volksmenners te kijken: hier een artikel (klik) over waarom wij eigenlijk zo bang zijn voor vluchtelingen. Uiteindelijk draait het vooral om angst voor het onbekende.
Met kerst vieren mensen feitelijk dat anderen het slechter hebben dan zij: tijdens een uitvoerige maaltijd even bidden 'voor die zielige kindjes die dood gaan van de honger' en daarna elkaar een kerstcadeau overhandigen. En ik doe daar aan mee. Elk jaar eten wij als familie bij mijn moeder. Vrij uitbundig. En hoewel het niet echt de gewoonte meer is liggen er toch vaak een paar cadeautjes voor deze of gene onder de boom. Een kunstboom van bijna 50 jaar oud en de prijzen van de cadeaus komen zelden boven de €5 uit maar toch.
Dat maakt mij - als zovelen - best wel hypocriet: in anderen afkeuren wat ik zelf ook doe.
Over mij zei laatst een gemeente ambtenaar:
'Nog nooit iemand ontmoet voor wie het zo vanzelfsprekend is om 'out of the box' te denken!' 'Buiten de kaders' zei men vroeger in Nederland. Voor mensen als Daan Rosegaarde (klik), Robin Williams en bijvoorbeeld ook de Dalai Lama en gelukkig ook een heleboel normale stervelingen heel normaal. Heel natuurlijk eigenlijk maar verreweg de meesten van ons zijn er (zou dat onze cultuur zijn?) op getraind om nooit buiten de kaders van het ons aangeleerde te denken. Of zelfs maar te kijken. Ooit dacht ik dat het ook voor anderen normaal was om die kaders ('The Box') te negeren maar pas onlangs ontdekte ik daar in een uitzondering te zijn. Sterker nog: voor diverse opdrachtgevers bleek mijn 'buiten de lijntjes denken' een reden om mijn contract niet te verlengen. Ik schreef daar onlangs over in mijn weekoverzicht (klik).
(Deze is voor de nerds)
Wie bekend werd voor zijn vermogen om buiten de vastgelegde kaders te denken en over bekende muren heen te kijken was ene Jezus van Nazareth. Een achternaam had hij niet want 'Cristus' is een titel en geen familienaam. Echt niet. Zijn wettelijke ouders kwamen uit Nazareth dus vandaar die toevoeging. En of hij echt Jezus heette is ook nog maar de vraag. Los van de vraag of hij eigenlijk wel bestond en geen allegorie is.
In een tijd dat het gebruikelijk was om te denken in 'wij' en 'zij' en vooral overleven belangrijk was, introduceerde Jezus (of Zijn bedenkers) een revolutionair idee: laten wij aardig zijn voor hen die wij haten. Uiteindelijk is die gedachte te veel gebleken voor velen en werd Jezus (volgens aloude vertellingen dan toch) vermoord. En misschien maar goed ook want wellicht hadden wij anders nooit van Hem gehoord.
Met weemoed denk ik terug aan de tijd dat mensen bang waren voor 'HET COMMUNISME!' (Ziet u de mensen van de Jaren'50 weer sidderen en beven voor uw geestesoog?). Waar was men dan precies zo bang voor? Simpel: men was bang dat het communisme zou leiden tot een samenleving waarin een grote arme arbeidersklasse onderdrukt zou worden door een zichzelf verrijkende elite en dat iedereen - behalve die paar rijke families natuurlijk - voortdurend in de gaten gehouden zou worden en bang gemaakt voor van alles en nog wat.
Eng, niet? Gelukkig is onze huidige werkelijkheid ver verwijderd van dit angstbeeld en...oh...shit...Hier mijn zelfbedachte 'lolcat' van deze week:
('Vreest het communisme! Onderbetaalde arbeidersklasse zal worden onderdrukt door een rijke elite!')
En vooruit: een foto van Maneki Neko, één van onze katten.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Posts
