Ontploft

Vandaag aten wij een zelfgemaakte cheeseburger met frietjes...lekker! Vond m'n zoon ook. En hij moet deze dagen wel goed eten en goed slapen want hij zit midden in de zogeheten repetitieweek: zes schooldagen van twee grote proefwerken per dag...de arme jongen!

Wie dit blog vaker leest weet dat het helemaal niet raar is als ik melding maak van praatjes met buurvrouw Hetty, buurvrouw Linda, of welke van de 26 buurvrouwen dan ook die ik van naam ken maar andere dingen zijn soms wel raar.

Raar eigenlijk, zit je gewoon twee dagen grotendeels thuis, heb je tòch weinig tijd. Wellicht omdat je gewoon aan het werk bent. Om de administratie te doen en opdrachten te verwerven bijvoorbeeld. Het zijn vaak maar kleine dingen maar samen vormen ze één groot zooitje...

Soms zijn de kleinste berichten van grote invloed op je stemming. Bijvoorbeeld: 'De opdrachtgever was zó tevreden over jouw optreden dat besloten is jou 250 euro te geven in plaats van 200.' Of: 'Er was afgesproken dat je 200 euro zou krijgen maar je krijgt lekker niets want ik heb mijn castingbureau gisteren failliet laten verklaren.'

Het kan ook om grotere bedragen gaan. Zoals bij de Dienst Werk en Inkomen, de DWI: 'Wij hebben besloten uw aanvullende uitkering stop te zetten en zullen daar later nog een reden voor bedenken. Of niet.'

Het kan ook om nóg grotere bedragen gaan. Zoals bij de Belastingdienst: 'Wij weten dat u in het derde kwartaal van vorig jaar een omzet had van 1500 euro en vragen u daarom om bijna 4000 euro aan omzetbelasting te betalen.'

Dat soort nieuws is toch voldoende om een sombere stemming te voorzien van een feesthoedje, dacht ik zo. Maar het was mooi weer vandaag, ik verdiende 5 tientjes met een marktonderzoek ('Waarom zou je de offerte van een zorgverzekering op papier willen hebben?' -'Omdat het leuk is om later aan de kinderen te laten zien: 'Kijk, dat was in het jaar dat De Pil uit het ziekenfondspakket ging! Anders was jij er niet geweest...') en bij de Nieuwmarkt was een platenbeurs.

Ik was daar net gearriveerd toen de buurt werd opgeschrikt door een luide explosie; naar het schijnt is er een woonboot ontploft.

En bijna vergeten: vandaag ontving ik een exemplaar van Park Magazine nr. 4 in de brievenbus. Op pagina 46 ziet u waarom...;-)

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Piet 'Malle Pietje' Ekel.

Update: De Belastingdienst bleek mijn aangifte niet te hebben ontvangen terwijl die volgens hun eigen site wèl door mij is verzonden. Als ik hen een fysieke kopie stuur komt het alsnog in orde. Als het goed is.


Update II: Mijn ondernemerscoach gaat even babbelen met de dame van de DWI om de zaak recht te zetten.

Stroom

Het schijnt dat mensen die regelmatig XTC-tabletten slikken ongeveer 10 procent minder herseninhoud hebben dan zij die van het goedje weten af te blijven. Nu is de vraag: hàdden zij al minder hersencapaciteit en zijn ze daarom XTC gaan gebruiken of zijn hun hersencellen door het gebruik van XTC massaal afgestorven?

Nu is XTC-verslaving een typische luxe-verslaving. Althans, hij komt alleen in 'het westen' voor. Of heeft u wel eens gehoord van een stam ergens in Centraal Afrika of in het Regenwoud waarvan de jongeren massaal aan de pillen zijn?

Nee, dan alcohol...verslaving aan deze harddrug is universeel. In tegenstelling tot bijvoorbeeld verslaving aan electriciteit.

De koelkast, de televisie, de (spel)computer, uw mobiel, de centrale verwarming, de wasmachine en de magnetron...allemaal nutteloos zonder stroom. De inwoners van Nieuwegein hebben onlangs ondervonden hoe dat is en velen moesten uiteindelijk eten weggooien, konden niet meer bellen en moesten de was met de hand doen of buiten de stad brengen.

In een relatief korte tijd zijn wij massaal verslaafd geraakt aan dat goedje dat zo vanzelfsprekend uit het stopcontact komt.

Wellicht vindt u zichzelf niet verslaafd maar zeg eens eerlijk: zou u kunnen (of willen!) leven zonder stroom?

Gegeten

Vrijdag was ik met m'n zoon naar de film. M'n vriendin was mee en voor haar was het haar allereerste superheldenfilm ooit. Ondanks enige vooroordelen genoot zij van de film. Kijk, daar hou ik nou van: dat iemand zich doelbewust over vooroordelen heenzet! Dat zouden meer mensen mogen proberen...

Zoals wel vaker probeerde ik ook dit weekend meer te doen dan ik eigenlijk aankan. Hoewel ik meer had willen doen is het gelukt om het aquarium schoon te maken, m'n nagels te knippen, de vloer te boenen en een stukje te schrijven voor een website. Verder hield ik mij bezig met een onwillige debiteur, verzamelden wij wat spullen voor een komende kofferbakmarkt en gingen wij (met verjaarscadeautje) op visite bij de moeder van m'n zoon. O ja, en zaterdagavond hadden wij een etentje met vrienden.

En natuurlijk werd er ook gestofzuigd.

Stofzuigen doe ik't liefst op blote voeten. Dan voel je makkelijk welk plekje op de vloer nog moet worden ontdaan van stof.

Mensen raken ontdaan wanneer ze lezen wat er met een kip gebeurd is voordat die in de supermarkt ligt. Toch past de consument zijn gedrag niet aan en gaat doorgaans voor de goedkoopste variant.

Kippen zijn natuurlijk geen mensen maar toch zal een kip het niet fijn vinden om door de eigen poten te zakken door puur overgewicht.

Veel mensen hebben ook last van overgewicht maar lijken daar weinig aan te doen. Ook ik neem mij steeds opnieuw voor minder te eten en meer te bewegen. Maar ja, dan zijn er weer de 'uitzonderingen' zoals een etentje bij schoonmoeder, een drankje bij schoonpapa of een filmpje pakken met zoonlief.

Hoe dan ook: feit is dat ongeveer een derde van al het vlees dat wordt gekweekt uiteindelijk niet wordt gegeten.

Van ons (Een verhaaltje)

Zij waren lekker aan het spelen. Blote voeten in het gras, de haren in de wind en het geschater van een jong kind en een volwassene die samen genieten van een prachtige zomerdag.

Tot donkere wolken voor de zon schuiven, de temperatuur plotseling zo'n vijf graden zakt en het begint te druppelen.

Ze zoeken en vinden een schuilplaats. Net op tijd want de regenbui verandert in een stortbui en is nu een onweer. Plots doorklieft een bliksemschicht de nu duistere hemel.

Het jonge meisje knijpt wat harder in de grote hand die de hare vastheeft en zegt met een iel maar vast stemmetje: 'Kijk, papa maakt foto's van ons.'

Dictatuur van de massa

Sprak de afgelopen dagen ondermeer met buurvrouwen Rinie en Hetty. Die laatste is oprichtster van Stichting HIOB. Ik ben daarvan penningmeester en 'in dienst' als sociaal raadsman. Onlangs kregen wij het bericht dat onze aanvraag voor de ANBI-status is goedgekeurd. Donaties zijn nu dus aftrekbaar voor de belastingen. Dat mag u gerust opvatten als hint...;-)

Verder schreef ik een paar artikelen voor de Bewonerskrant en voor Amsterdam Centraal, bezocht ik vrienden die op het punt staan te verhuizen, mocht ik oppassen op de 13 maand jonge Joep, gebruikte ik mijn nieuwe Merkur 23c scheermes, verwierf ik een paar betaalde entertainment-opdrachten, bezocht ik - heel romantisch - samen met mijn vriendin onze podo posturaal therapeut en woonden wij gisteren een bijzonder interessante lezing bij van Robbert Dijkgraaf. Voorlopig zijn laatste in Nederland want de natuurkundige mag zijn geluk gaan beproeven aan de universiteit van Princeton. Hij vertrekt dus naar Amerika.

Hero Brinkman vertrok bij de PVV en richtte de 'Onafhankelijke Burger Partij' op. Niet veel later besloot hij samen te gaan met de 'beweging' van Rita Verdonk die voor het opzetten van 'Trots op Nederland' de VVD verliet. De nieuwe partij gaat de verkiezingen van 12 september in als Democratisch Politiek Keerpunt.

Als speerpunt wordt genoemd dat de overheid meer rekening moet houden met ondernemers.

Wij vinden allemaal dat anderen rekening moeten houden met ons. Toch?
Tegelijkertijd lijken wij er ontzettend veel moeite mee te hebben om
rekening te houden met anderen. Misschien dat wij thuis een hoekje inruimen voor een schetsboekje met kleurpotloden als er vrienden met jonge kinderen te eten komen.

Wellicht dat we voor het eten een minuut stilte in acht nemen wanneer we weten dat onze katholieke gasten graag bidden voor het eten. Joodse gasten bied je geen tosti ham/kaas aan en komen er vrouwen over de vloer dan haal je wellicht maandverband in huis, ook al ben je alleenstaand man.

Maar waarom steigeren wij als er rekening wordt gehouden met moslims?
Wij vinden dat met alle mensen rekening moet worden gehouden maar zijn wij dan echt zulke barbaren en nep-christenen dat wij aanhangers van de Islam niet als mensen zien?

De meeste mensen in Nederland zijn geen Moslim en de meeste mensen in Nederland zijn pro-democratie. Maar wat verstaan wij eigenlijk onder die term? Is een democratie een samenleving waarin de meeste stemmen gelden? Of is het eerder het soort democratie zoals de Oude Grieken die voor ogen hadden?

Stelt u zich eens voor dat over alles gestemd wordt en altijd 'de meeste stemmen gelden'. De meeste mensen betalen liever geen belasting. Dus die wordt afgeschaft. Gevolg: geen onderhoud meer aan wegen, scholen, etcetera. De meeste autorijders zien liever geen fietsers op de weg. Dus het gebruik van de fiets wordt verboden. De meeste Nederlanders kijken liever naar voetbal dan naar een goede documentaire dus voortaan uitsluitend nog sport op TV.

Is dit het soort democratie waar u voorstander van bent?

En zit de samenleving wel te wachten op een dictatuur van de massa?

Burnout

'Hallo, u spreekt met *mompeldemompeldemompel* van anderemensenkunnenuwbedrijfnumakkelijkonlinevindenpuntennel. Vorig jaar gaf u aan dat u na een jaar gratis vermelding in onze gids door ons gebeld wilde worden. Dat klopt, hè?.'
-'Nee.'
'Mooi, dan laat ik nu de band lopen om de gegevens vast te leggen. *KLIK!*

'Goedemiddag, u spreekt met *mompeldemompeldemompel* van anderemensenkunnenuwbedrijfnumakkelijkonlinevindenpuntennel. Bel ik gelegen?
-'Ja hoor, het kan wel even.'
'Bent u Terrence Weijnschenk?' -'Ja.'
'Wilt u dat uw bedrijf makkelijk online kan worden gevonden?' - 'Ja.'
'U gaat ermee akkoord dat er vierachtennegentig wordt afgeschreven voor vermelding in onze gids. Gaat u daarmee akkoord?' -'Nee.'
'Dan stop ik nu de band. *Klik!* Waarom gaat u nu opeens niet akkoord!?'
-'Omdat ik niet gediend ben van dit soort trucjes en nooit 498 euro zal betalen voor vermelding in een online bedrijvengids. Zelfs niet wanneer u het uitspreekt als 'vierachtennegentig' en niet als 'vierHONDERDachtennegentig.'
'O, dan weet ik genoeg.'

*KLIK!*

Het is op zich een heel eenvoudige truc: wanneer mensen tweemaal achter elkaar 'ja' hebben geantwoord op een vraag is de kans zeer groot dat zij ook 'ja' zullen zeggen op een derde vraag, wàt deze vraag ook is.

Toevallig ben ik redelijk resistent tegen dit soort praktijken maar heel veel mensen trappen er met open ogen in. Het lastige is dat het niet illegaal is maar een soort van oplichting waartegen moeilijk valt op te treden.

Je zou er bijna gek van worden!

Mensen met beginnende psychische klachten moeten voortaan voor hun eigen behandeling betalen. Als het aan verzekeraars ligt tellen klachten als 'stress' en 'slapeloosheid' eerdaags als 'eigen schuld'. Wie het 'even niet ziet zitten' omdat bijvoorbeeld de baan op de tocht staat of omdat de relatie even niet zo vlot, mag het lekker zelf uitzoeken. Als de klachten vervolgens escaleren zien we wel weer verder.

Het zou ontzettend dom zijn van de overheid om de verzekeraars hierin gelijk te geven want juist in de preventie van (geestes)ziektes valt er ontzettend veel winst te behalen. Natuurlijk kan de overheid of een verzekeraar niet bepalen wanneer iemand ziek is.

Daar zijn artsen voor. Die hebben geleerd om het verschil te zien tussen werkstress en burnout.

Vaderdag

'Doodlopend strand' van J.G. Ballard is een verzameling verhalen en pas boek nummer vier van dit jaar. Natuurlijk ben ik meerdere boeken tegelijk aan het lezen en lees ik tussendoor ook opiniebladen en populair wetenschappelijke tijdschriften maar toch vind ik minder dan een boek per maand vrij weinig.

Misschien moest ik'ns iets minder gaan doen en iets meer gaan lezen...;-)

Zo hadden we dit weekend een etentje met m'n broer en z'n vrouw, lunchten wij bij m'n moeder en waren wij gisteren in Haarlem. Daar bezochten wij een bevriende meesterbarbier (zijn pas geopende zaak liepen wij in met een stroopsoldaatje in de mond) en het Teylers Museum.

Vanmorgen kreeg ik ontbijt op bed en diverse cadeautjes en vanmiddag beproefden wij ons geluk ondermeer met ballengooien op de kermis en straks ga ik gezellig voetbal kijken met m'n zoon waarmee een einde komt aan deze heerlijke vaderdag.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Rodney King

P.s. Reageren op het verhaaltje van gisteren mag ook nog...

Fijnkneep (Een verhaaltje)

Hij kreeg de koker mee met daarin zijn vader's as.

Een paar weken later was het Oud en Nieuw.

Of het officieel mocht wist hij niet maar hij had een grote vuurpijl opengewerkt en zijn vader's as door het kruit heen gemengd. Even na middernacht stak hij de pijl in een fles en ontstak de lont.

Terwijl hij een afscheidswens mompelde zag hij een kleurenspektakel dat een paar seconden lang aanhield.

Later vroeg hij zich af waarom zijn hand zo'n pijn deed, zich niet realiserend dat - terwijl hij nog minutenlang de van kruitdampen vergeven sterrenhemel bestudeerde - zijn zus zijn hand fijnkneep.

Voorspelsjaal

'Klefbekjes' is wel de leukste benaming die m'n huidige relatie is genoemd. Vaak ook hebben mensen het over m'n vriendin en mij als 'de tortelduifjes'.

Toch houden wij ons eigen werkleven en onze eigen vriendenkring. Zo is zij er vanavond niet bij terwijl ik een avond mag mede-presenteren voor 'mensen met psychische ingewikkeldheden'. Het thema was ditmaal 'politie', al was dat niet het enige waarover werd gesproken.

Ondermeer kwam al ter tafel dat (huis)artsen opvallend vaak lichamelijke klachten van psychiatrisch patiënten niet serieus nemen 'want het zal wel psychisch zijn'.

De gastsprekers weten te vertellen dat er bij de politie geen protocollen bestaan voor het omgaan met psychiatrisch patiënten: 'iemand die met een mes zwaait is iemand die met een mes zwaait.'

Iemand die naar een camera zwaait en een oranje klomp op het hoofd draagt is niet 'in de war' maar een fan van het Nederlands voetbalteam.

Na het verlies tegen Duitsland verdwenen de oranje Tom Poucen in de biobak en werden cd's met 'oranje hits' doormidden gebroken.

'Wij' maken nog een kleine kans om door te gaan in het toernooi. Anders is het heel jammer voor de verkopers van bijvoorbeeld oranje vuilniszakken.

Sommige handelaren gingen zo ver mee in de oranje koorts dat zij seks erbij haalden. Zo ontvingen klanten van Albert Heijn een zogenoemde voorspelsjaal!

Uitgerust

Als ZZP'er (zelfstandige zonder personeel) ben je niet alleen de baas van een bedrijf maar ook de boekhouder, de secretaresse, het hoofd inkoop, de PR-manager en vaak ook de webmaster.

Dat lijkt best veel. En is't eigenlijk ook. Maar 't is ook heel leuk. Althans, dat vind ik.

Misschien ben ik geen doorsnee ZZP'er met een beroepsleven dat vooral bestaat uit entertainen, presenteren en acteren. Maar toch. Lastig zijn ook de wisselende werktijden; meestal vindt het werk 's avonds laat plaats maar soms ook overdag. Je kunt zomaar een telefoontje krijgen met de mededeling: 'Kun je over een uur aan de andere kant van het land zijn voor een klus?' Nou, niet dus. Althans, niet zonder het breken van diverse verkeers- en natuurwetten.

Ooit ontving ik een e-mail met de vraag of ik diezelfde dag om één uur 's middags in Antwerpen kon zijn. Het bericht was verstuurd om 10 uur. Blijkbaar gaat men ervanuit dat entertainers 24 uur per dag hun mail lezen en bovendien zonder problemen in 3 uren van Amsterdam naar Antwerpen kunnen reizen. Ook gaat men er gemakshalve van uit dat je eigenlijk altijd wel kan en geen afspraken kunt hebben met vrienden, je gezin of eventueel een andere opdrachtgever.

En soms moet je mensen teleurstellen: 'Sorry, ik kan niet naar je feestje komen want ik ben zojuist geboekt voor een betaalde opdracht die avond.' Er zijn vrienden die dat prima begrijpen en anderen reageren boos: 'Ja maar, je had al gezegd dat je zou komen!' Teleurstelling begrijp ik dan nog wel maar boosheid? Natuurlijk zie ik vrienden graag maar ik ben ook graag in staat de huur te betalen. Als vrienden dat niet willen begrijpen dan zijn het blijkbaar geen vrienden. Erg jammer maar het zij zo.

Nog even nagenieten van twee dagen meewerken aan een televisie-programma (gisteren van 9 tot 9, de dag ervoor van 1 tot 10). Een paar mensen schatten mij op dertig jaar (ik ben 44!) en vlak bij de set liep ik een vriend tegen het lijf.

Nieuwe contacten zijn gemaakt en oude aangehaald maar het kost ook een hoop energie dus moet er even worden uitgerust.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ann Rutherford

Figurant

Door de Kalverstraat loopt een gezin: vader, moeder, zoon en dochter. Moeder en dochter met een keurig hoofddoekje om. Alle gezinsleden hebben een egale lichtbruine huidskleur en zijn duidelijk niet van 'Hollandse' komaf. De vader loopt trots iets voor zijn gezin uit. Hij draagt een trotse grijns. En een knaloranje 'Hup Holland!'-sjaal.

Natuurlijk waren ook wij ietwat teleurgesteld toen bleek dat het Nederlands voetbalelftal de tegenstander onderschat leek te hebben en met 0 tegen 1 verloor van het team van Denemarken.

Toen wij eerder die dag door de stad liepen wisten wij nog niet wat er die avond met het voetballen zou gebeuren. Wij kochten een droogrek en een zestal (tweedehands) boeken voor twee tientjes.

Het was vrij druk in de kassa-rij maar als je daarin staat in een boekwinkel hoef je je natuurlijk niet te vervelen: je hebt immers wat te lezen bij je?

Dat heb ik ook vandaag op de set van een TV-programma waar ik mag rondlopen als figurant.

Paprika-chips (Een verhaaltje)

Zij was aan het joggen. Duidelijk wat onwennig.

Misschien ook wel noodzakelijk want haar billen pasten net niet goed in haar glimmend zwarte sweatpants.

Zij droeg ook overduidelijk geen sport-BH maar wèl een grote grijns.

En een zak paprika-chips.

Door

Vanmorgen paste ik het kostuum dat ik eerdaags aan mag voor de opnames van een televisie-programma. Ik krijg er nog voor betaald ook! Nog even zo doorgaan en ik ben uit de bijstand...

Eén of andere rechtse mijnheer beweerde dat van alle allochtonen in Nederland, de helft een bijstandsuitkering ontvangt. Dat mag dan het onderbuikgevoel zijn, er is helegaar niets van waar. Het werkelijke percentage is namelijk 11. Niet bepaald hetzelfde als 50. Voor mij toont het weer aan dat rechtse individuen vaak bezijden de werkelijkheid leven. Zij scheppen een werkelijkheid waarin zij altijd gelijk hebben en wentelen in het geloof dat alle werklozen lui zijn, alle buitenlanders werkloos en dus alle buitenlanders lui.

Zelden tot nooit geloven zij in deze of gene godheid 'want geloven in iets dat je niet kunt zien is onzin!' Vreemd genoeg geloven zij dan weer wèl in 'vrije marktwerking'. Nu vraag ik u: heeft u ooit wel eens een la open getrokken en daarin een portie vrije marktwerking aangetroffen? Hoe ziet dat eruit? Is het paars? Is het vierkant? Maar als je het niet kunt aanraken dan bestaat het toch niet? Althans, dat vindt onze niet-gelovige medemens.

Zelf heb ik in principe maar één geloof (en de vaste lezers weten dat) en dat is het geloof in de medemens. En dan met name het geloof in mijn kinderen.

In het afgelopen weekend deed ik leuke dingen met m'n zoon en dochter. Haar zusje had een turntoernooi. Van de ruim 100 jonge deelneemsters legde zij beslag op de zesde plek! Voorwaar een hele prestatie!

Tien jaar worden is op zich geen prestatie maar toch mocht zij eerder dit jaar een cadeautje uitkiezen: een fiets of een mobiel. Zij koos de fiets en was daar later een beetje over teleurgesteld. Tot ik haar wees op het bestaan van haar fietsbel: 'Kijk, nu kun je èn fietsen èn bellen!'

Haar beteuterde toetje klaarde meteen op en ook ik liep meteen rond met een wat vreugdevoller gemoed.

Gisteren was een dag die was gevuld met een en al vreugde; vrienden gingen trouwen. Zo kwam het dat ik ruim een halve kilo ben aangekomen in die ene dag want er werd flink gegeten, vrijwel de gehele dag door.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ray Bradbury

Gymnasium

Vandaag 'fijn' bezig geweest met debiteuren en uiteindelijk besloten de zaak uit handen te geven waardoor er wat rust in de kop is ontstaan.

Straks even de was wegvouwen, m'n kasboek bijwerken en vroeg naar bed want ik wil morgenochtend niet alleen goed uitgerust zijn maar ook nog m'n nagels knippen voordat ik het huwelijk van vrienden ga bijwonen. Mijn vriendin pikt mij op met de auto. En dat is erg fijn. Zo reed zij mij ook zaterdag naar mijn optreden in Schiedam en bracht zij mij de week ervoor naar een gig in Utrecht. Zij heeft haar auto niet alle dagen nodig en deelt die daarom met vrienden. Erg praktisch.

Autorijden met alcohol op is verboden. En terecht. Eén glaasje van de meest gevaarlijke harddrug ooit kan al zorgen voor het inleveren van een halve seconde reactietijd; het verschil tussen iemand aanrijden en iemand doodrijden. Je mag ook geen mobiele telefoon in de hand houden tijdens het rijden want dat leidt te veel af. Klopt ook.

Maar handsfree bellen leidt óók af. En naar de radio luisteren terwijl Martijn Krabbé iets vertelt leidt óók af. Evenals rijden met liefdesverdriet, met slaapgebrek, met Carice van Houten naast je, met kinderen op de achterbank, omgeven door mede-weggebruikers, etcetera...

Kortom: autorijden is sowieso levensgevaarlijk. 'Behalve voor mij', denkt elke auomobilist 'want alle anderen rijden slecht. Ik ben de enige die echt goed kan rijden en het verdient om te mogen rijden.'

Hetzelfde gaat natuurlijk op voor fietsers, brommer-rijders, treinmachinisten, piloten en dergelijke.

Aan de andere kant is thuisblijven geen optie want verreweg de meeste mensen sterven thuis.

Geen idee wat ik met bovenstaande wil zeggen maar als het u aan het denken heeft gezet is dat prima. Eigenlijk ben ik gewoon blij dat ik een avondje thuis zit met m'n zoon die hard aan het werk is in zijn laatste weken in de derde klas van het Gymnasium.

Regenachtig

Na jaren van verwaarlozing werd het tijd om mijn zolder-berging onder handen te nemen. Jarenlang kon ik vanwege m'n versleten heup de steile trappen niet op komen maar nu m'n lichaam gewend is aan de nieuwe heup zijn de excuses op.

Natuurlijk was ik erop voorbereid er oude troep en rommel aan te treffen maar niemand had mij gewaarschuwd voor de emoties; het feestmutsje van m'n zoon's tweede verjaardag, het besef dat ik geen oude knutsels heb van m'n dochters, een vuilniszak vol met beroete speeltjes en papieren, gered uit een brand, nu ruim vier jaar geleden. Een brand waarbij ik veel tastbare herinneringen verloor. Gelukkig was m'n vriendin erbij om mij te helpen sjouwen en mij ook moreel te steunen.

Hoe dan ook: vrijdag was het tijd voor een feestje. Een privé-feestje want m'n meissie en ik waren die dag precies zes maanden samen. Die middag werd ik nog gevraagd voor een betaalde klus maar soms gaat het meissie voor de zaken!

Zaterdag mocht ik 'werken' op een heuse blogmeeting, georganiseerd door de uitzonderlijke Wil/Zizy. Erg leuk om collega-webloggers in het echie te zien! Hier bij Ans vindt u een verslag (ondermeer van mijn optreden) met foto's.

Vanmorgen met zoon, dochter en vriendin naar oud-werkgever The Amsterdam Dungeons waar vandaag één collega van indertijd bleek te werken. Er was het een en ander veranderd sinds ik daar voor het laatst was en het voelde goed er weer even te zijn.

Het voelde ook goed om bij m'n moeder te gaan lunchen daarna.

Vanmiddag kwam ik ook wat (oude en nieuwe) bekenden tegen. Dat was bij het afscheid van 'Ome Kees' van buurtcentrum De Havelaar in Amsterdam-West.

Het was erg druk maar ik zag er ondermeer de dames van Pretvormer, de vroegere stadsdeelvoorzitster, een medewerkster van een lokale supermarkt, een vrijwilligster van m'n zoon's oude school en collega's van het bewonersplatform.

Zoals altijd bij feestjes die 'Ome Kees' organiseert was het ook vandaag regenachtig...

Gevonden (Een verhaaltje)

Bij het strand staat een bestelbusje. Met de deur open aan passagierszijde. Met één been op de treeplank zit daar een jongedame. Te zingen. En gitaar te spelen. Een liedje zoals Melanie dat indertijd gezongen zou hebben.

De warme gloed van de ondergaande zon is haar geheime inspiratie terwijl zij lieflijk zingt van een verloren liefde.

Hij ziet en hoort het aan, zucht eens diep en beseft dat hij zijn liefde en geluk heeft gevonden.

Basgitaar

Vanmiddag nog werd er een opdracht bevestigd: ik mag acte de présence geven in een promo-filmpje voor een nieuw televisie-programma!

Gisteren was er een netwerkbijeenkomst voor ondernemers in Amsterdam-West. Aangezien ik ondernemer ben en in Amsterdam-West zit was ik daarbij. Beetje koffie drinken, beetje kletsen en beetje werken dankzij de gratis Wi-fi verbinding.

Erg prettig om te werken op een andere locatie dan thuis. Daar ben ik toch al gauw afgeleid en vertoon ik al snel uitstelgedrag door bijvoorbeeld te gaan strijken of een keukenkastje uit te ruimen in plaats van m'n kasboek bij te werken of debiteuren aan te schrijven. Bovendien kan ik mij moeilijk ontspannen als ik weet dat er nog twee uren aan werk op mij ligt te wachten.

Bij de bewonersorganisatie waar ik ook voor werk hoefde ik gisteren niet lang te werken om een Facebook-pagina aan te maken. Daarna ging ik met m'n vriendin naar een schoenenwinkel voor 'Blue suede shoes' waarna m'n nicht zich bij ons vervoegde voor een bezoekje aan een heerlijke winkel in tweedehands-kleding waar ik voor maar vijf tientjes een pak (bruin corduroy!) met bijpassend overhemd scoorde.

M'n nicht werd vervangen door m'n zoon met wie wij gezellig de maaltijd nuttigden bij een restaurant bij ons om de hoek. Vaste lezers weten het: ik steun graag de lokale horeca! ;-)

Vandaag flink lopen opruimen en op lokatie bij het buurtcentrum met een collega een cursus sociale media zitten voorbereiden, te geven in het najaar.

Vanavond even bij m'n moeder langs en daarna eten bij vrienden, gevolgd door mijn allereerste les inzake spelen op de elektrische basgitaar..

Roepen

Vandaag leverde ik mijn Winst- en Verliesrekening in bij de dienstdoende semi-ambtenaar, had ik contact met een paar debiteuren en had ik een etentje bij een collega thuis. Daarna maakte ik nog even een strandwandeling met mijn vriendin en daarbij ook een foto van ons tweetjes die ik publiceerde op Twitter en Facebook.

Maar ben je dan niet bang voor je privacy? Nou, nee. En ik zal u vertellen waarom:

Sommigen zijn bang voor hun privacy. Ziet u't voor zich? 'Help, ik word aangevallen door m'n privacy!' Persoonlijk ken ik wereldwijd exact 0 (nul) gevallen van mensen die reden hebben om bang te zijn voor hun privacy. Geen enkele privacy heeft namelijk ooit iemand aangevallen en de kans dat dat nu of in de toekomst ooit zal gebeuren acht ik nog kleiner dan de kans dat Geert Wilders zich ooit inzet voor de Palestijnse zaak.

En over privacy gesproken: wellicht heeft u gehoord van Burgernet, een initiatief van de Nederlandse politie om burgers in te zetten als opsporingsmiddel. Volgens de mensen achter Burgernet werkt Burgernet erg goed. Ik weet niet hoe dat met u zit maar ik proef dan meteen het smaakje 'Wij van WC-eend adviseren WC-eend'.

Officieel is Burgernet opgezet zodat burgers zich kunnen opgeven om signalementen van criminelen te ontvangen. Maar ook van weggelopen kindertjes en dergelijke. Klinkt best nobel hoor, maar men wordt ook verzocht 'verdachte zaken' te rapporteren. Ik krijg daar een naar gevoel bij. Niet vanwege de associatie met de tijd der nazi's maar omdat ik het gewoon verkeerd vind om te klikken. Als ik echt getuige ben van een ontvoering of iets dergelijks, zal ik dat heus wel melden. Burgernet of geen Burgernet.

Klaarblijkelijk zijn er toch mensen die het een prima idee vinden dat zij anoniem kunnen doorgeven dat hun buurman zijn plafond laat witten door een zwart uitbetaalde Poolse gastarbeider. Diezelfde mensen vinden het minder leuk wanneer je hen vertelt dat het geven van een tientje aan het buurmeisje annex oppas óók een illegale actie is. 'Ja maar dàt is wat anders!' Hoort u die hypocrieten in gedachten ook al verontwaardigd roepen?

Model

Alexander Pechtold van D66 vroeg aan Geert Wilders van de PVV wat diens 'partij' zoals bereikt had. Het enige antwoord dat meneer Wilders te binnen wilde schieten was: 'Het aantal asielzoekers is gedaald.' Tsja. Op zich is dat een gegeven. Maar is dat een verdienste van de PVV? Nou nee. Je kunt met hetzelfde gemak beweren dat de prijs van spruitjes is gestegen en daarbij aangeven dat die prijs steeg nadat PVV gedoogpartner werd van het nu demissionair kabinet.

Dat de prijs van spruitjes is gestegen kun je de PVV net zo moeilijk aanrekenen als het aantal gedaalde asielzoekers. Maar ja, probeer dat maar'ns de aanhang wijs te maken.

Terwijl u dat probeert zal ik u proberen wijs te maken dat ik weerom een paar heerlijke dagen achter de rug heb. Zo mocht ik gisteren werken op een Burlesque-feest in Utrecht,

was ik vandaag met m'n vriendin naar het strand en gingen wij daarna met mijn zoon naar de bioscoop voor de vertoning van de film Men in Black 3. Bijzonder vermakelijk. En sommige dingen zijn helemaal niet grappig. In de traditie van gewaardeerd collega blogger Heer Ollie kwam ik met deze:

Een veerbootkapitein het heen en weer toewensen is niet grappig.
Net zo min als een sleepboot die't niet meer trekt.

Mensen vinden 'de crisis' ook niet vermakelijk. Maar waarom geeft men dan met gemak 20 euro aan iemand die in ruil daarvoor enkele wenkbrauwhaartjes verwijdert? Of betaalt men 3 hele euro's voor een grappig bedoelde toiletzittingdekselsticker?

En vertelt u eens eerlijk: de laatste keer dat u een nieuwe televisie kocht, was dat omdat de oude kapot was of gewoon omdat u uw oog had laten vallen op een leuk nieuw model?

Delen (Een verhaaltje)

Dromerig keek zij voor zich uit. Haar rode krullen waren wellicht niet natuurlijk maar vormden een prachtige omlijsting voor haar vermoeid gelaat.

Het deuntje dat zij zachtjes neuriede paste goed bij zijn stemming.

Wie zou weten wat zij dacht zou schrikken. Daarom maar goed dat zij besloot haar gedachten niet te delen.

Belanden

Onderweg naar huis sprak ik vandaag nog even een buurman en m'n zoon's karateleraar. Ik was bij vrienden geweest voor een kopje thee, had m'n eerste basgitaar-les gepland en was dientengevolge in een prettige stemming. Daar heb ik de laatste tijd wel vaker 'last' van.

Dezer dagen doe ik het rustig aan; opruimen, toiletpot schoonmaken en meer huishoudklusjes daargelaten. Intussen een artikel geschreven voor Amsterdam Centraal (hier te lezen) en een debiteur gedreigd met incasso-maatregelen. Wilt u lezen wat voor soort brief ik dan stuur? Daar kunt u achterkomen door op deze link te klikken.

Verder veel bezig geweest met m'n administratie en ook tijd doorgebracht met m'n vriendin. Zo nuttigden wij het avondeten gisteravond in het park en genoten van een prachtige oranjegekleurde ondergaande zon. Het is maar goed dat er zo veel luchtvervuiling is, anders zouden die kleuren van de ondergaande zon lang niet zo mooi en veelzijdig zijn!

Kijk, zo 'heb elluk nadeel se voordeel' om met een bekende Amsterdamse goeroe te spreken...;-)

Hoe leuk het ook is, dat eigen baas zijn (geen verantwoording te hoeven afleggen, je eigen tijd grotendeels indelen), qua inkomen houdt het nog niet over. Gelukkig hoef ik ook niet rijk te worden. Dat ben ik namelijk in feite al vanwege een goede gezondheid en mensen om mij heen om van te houden. En wat zou ik ook moeten met heel veel geld?

Veel mensen roepen dan iets als: 'Dan maak ik een wereldreis en koop ergens een huisje aan het strand, geef een groot feest voor al m'n vrienden en koop een nieuwe auto voor m'n ouders.' Wat zou u doen als u opeens heel veel geld zou hebben?

Mocht het mij per ongeluk overkomen dat ik over onnoemelijk veel geld beschik dan pak ik het als volgt aan: ik koop een fabriek die Dora-ijsjes produceert. Vervolgens sponsor ik een Formule 1-team. Dan laat ik een of andere hele stoere coereur voor mijn 'stal' uitkomen die ik dan ook laat figureren in een (verplicht vanwege het sponsor-contract!) reclamespotje. Ziet u het voor zich?

Men ziet een race-circuit. Bolides staan met brullende motoren aan de startlijn. De camera zoomt in op de eerste in de rij: een zuurstok-rose wagen met het lieflijke gezichtje van stripfiguurtje Dora op de zijkant en een bestuurder die een likje neemt van een ijsje in de kleur van zijn wagen. 'Sinds ik Dora-ijsjes lik sta ik altijd pole-position.'

Het licht springt op groen, de auto's scheuren er vandoor...een hand wordt uit de voorste wagen gestoken en we zien een snelle polsbeweging. In slow motion zien wij een leeg ijsstokje met een paar sierlijke salto's netjes in een langs de kant geplaatste prullenbak belanden...

P.s. Morgen is Towelday!

Kelder

Gewoon een rustig avondje voetballen kijken met m'n zoon. Dus niet vergaderen, geen etentje, niet schrijven en geen werkafspraken maken. Gewoon gezellig samen zijn.

Het heeft even geduurd maar eindelijk ben ik af van het gevoel dat dingen 'moeten'. Het is vooral de verdienste van mijn vriendin dat ik nu - net als 'normale' mensen - een balans kan vinden tussen werken en lekker dingen voor mijzelf doen. De wereld kan best even zonder mij! ;-)

En dat is maar goed ook want ik voelde mij niet echt topfit vandaag en dus bleef ik maar lekker thuis, ondanks het mooie weer. Een deel van mijn tijd bracht ik vandaag door met het doorspitten van oude papieren (Waarvan ik uiteindelijk zo'n 8 kilo wist weg te gooien!).

Zo kwam ik nog wat eerdere schrijfsels tegen. Niet alleen oeroude aantekeningen voor blogstukjes maar ook zinnetjes die mij nu absoluut niets meer zeggen maar vermoedelijk aantekeningen waren betreffende een droom die ik indertijd had. Of zo.

Ik kwam echter ook zelfgeschreven limericks tegen. Zoals deze:

Een dronken matroos uit Den Helder
adviseerde z'n vriend en zei: 'Bel d'r!'
Z'n maat keek'm aan
zei toen: 'We gaan!'
En stuurde het schip naar de kelder.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Eugene Polley

Nuttige zaken

Wie even wil teruglezen wat wij het afgelopen weekeinde hebben uitgespookt kan dat hier teruglezen...

Warren Buffett was verbaasd te horen dat zijn secretaresse relatief meer belasting betaalde dan haar baas de miljardair. Tekenend voor hen die twee maal modaal of meer aan inkomen ontvangen is vaak dat zij geen idee hebben hoe het is om van minder te moeten rondkomen. Neem bijvoorbeeld presentatrice (en minnares van een bijzonder rijke advocaat) Eva Jinek die het salaris van de Minister President (ruim 160.000 euro op jaarbasis) inschatte als 'een hoger middeninkomen'. Bijvoorbeeld.

Ik pleit ervoor dat de rijkeren een weekje rondlopen als modaal burger zodat zij kunnen ervaren hoe dat is en opeens beseffen dat zij niets te klagen hebben. Laat zo iemand maar'ns een ijsje halen en geconfronteerd worden met het feit dat niet met papiergeld (Met dank aan G.C. Bekker) mag worden betaald maar uitsluitend met PIN of in munten. Dat overkwam mij vandaag. Ook hoorde ik vandaag dat ik een velletje postzegels uitsluitend met contant geld kon betalen. Maar dat kwam omdat de pin-automaat stuk was.

Verder mag de burger de Openbaar Vervoer-chipkaart niet opladen met contant geld, behalve op enkele aangewezen verkooppunten en moet je bij het ene pin-apparaat de pas van bovenaf in het apparaat steken en bij de ander van voren erin schuiven terwijl bij een andere winkel de pas langs de gleuf in de zijkant moet worden gehaald. Terwijl officieel sinds een paar maanden 'overal' op dezelfde manier wordt gepint.

De woningbouw stuurt brieven met de mededeling dat er 'binnenkort een inventarisatie zal worden gemaakt in verband met een project.' Als je dan belt met de vraag om wat voor project het dan gaat is men zeer verbaasd: 'Nou...eh...een voorgenomen project dus...eh...' -'En wat houdt dat project dan precies in?' 'Nou...eh...dat eh...u weet wel...dat er eh...werkzaamheden zullen plaatsvinden....eh.' Goed, mij is het wel duidelijk. Ook dat de overheid graag geld verspilt.

Zo ontving mijn zoon gisteren een brief van het Ministerie van Defensie met de mededeling dat hij in aanmerking komt voor Diensplicht, ware het niet dat jaren geleden de Diensplicht is afgeschaft. Het is maar goed dat in tijden van bezuinigingen duizenden jongelui per jaar die mededeling per brief ontvangen want stel je voor dat het geld voor het versturen van die onzinnige mededeling zou worden besteed aan nuttige zaken!

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Robin Gibb

1987

Vandaag was ik met m'n vriendin en m'n zoon op bezoek bij diens natuurlijke moeder en daarna bekeken wij de voorstelling Corteo van het Cirque du Soleil. De complimenten zijn niet alleen voor de artiesten maar zeker ook voor degeen die het lichtplan opstelde en bijvoorbeeld ook voor de riggers. Gisteren waren wij even bij vrienden langs voor een broodje en een kopje koffie.

Vrijdag niet zonder moeite m'n vertaalde verhalenbundel te koop gezet. Later lekker gegeten bij m'n moeder (en ook m'n zoon weer'ns gezien) en daarna naar een klassiek concert in een kerk. Er werden werken van Wagenaar, Bosmans en Fauré ten gehore gebracht en de solist op cello kon heel mooi buigen.

Jammer dat er zo nodig moet worden geknot op kunst en cultuur. Niet zozeer omdat duizenden werkloos op straat komen te staan maar vooral vanwege de levensvreugde die muziek en andere kunstvormen leveren. Hoeveel levensvreugd haalt men eigenlijk uit de HRA?

Inperken van de Hypotheek-aftrek zou duizenden banen kosten. Afschaffen van crimineel gedrag zou nog veel méér banen kosten. Moeten wij dus maar crimineel gedrag stimuleren voor de werkgelegenheid van politie-agenten, verzekeraars, artsen en glaszetters?

Overigens: ook kunst levert banen op. En zo kan ik nog wel even verder gaan. De vraag is: moet iets worden gestimuleerd omdat werkgelegenheid zaligmakend is?

Aan de andere kant worden zaken afgeschaft 'omdat ze geld kosten'. Kindercursussen bij het buurthuis worden geschrapt 'omdat schaakles geven aan kinderen meer kost dan oplevert.'

Ik vraag de verantwoordelijke beleidsmakers (ministers, ambtenaren, wethouders): 'Hoeveel geld kost u de maatschappij jaarlijks en hoeveel heeft u in geld totnogtoe opgebracht?'

Werken (hoewel ik het liever noem: doen wat ik leuk vind en daar geld voor krijgen) levert mij een inkomen op en een bezoekje aan de kapper een nieuw kapsel. Normaliter laat ik mij knippen bij het lokale 'mannetje op het plein' maar ditmaal ging ik (gisteren) naar de Kappersakademie. Jongelui leren er het vak en voor een redelijk bedrag word je er keurig geknipt. Ik was er ooit een keer eerder geweest. In het geboortejaar van de docente: in 1987.

Duisternis (Een verhaaltje)

Net terug van een kroegbezoekje dat volgde op het bijwonen van een klassiek concert dat volgde op een etentje bij m'n moeder. Een goede avond, derhalve! Deze afgelopen dag wilde ik heel veel doen maar het enige wezenlijke dat werd gedaan was m'n vertaalde verhalenbundel voorzien van een voor- en achterkaft en aanbieden aan de drukker.

Voor wie behoefte heeft aan meer dan 100 pagina's van mijn verhaaltjes, vertaald in het Engels hoeft maar op deze link te klikken.

Voor ik't vergeet: reageren op het stukje van gisteren (foto's!) mag nog steeds...: http://terrebel.blogspot.com/2012/05/gynaecoloog.html

Het is net vrijdag geweest en dus is het tijd voor een vers verhaaltje. Ditmaal reuze-vers want geschreven tijdens het concert waar ik eerder vandaag (of voor hen die gaarne de liefde bedrijven met mieren: gisteren) bij was:

=========
Zij waren de laatsten. Alleen zij tweetjes waren nog over.
Zij waren getuigen van de laatste zonnestralen. De laatste ooit.
Zij waren de stille getuigen van de laatste ondergaande zon.
Zij zeiden geen woord want hun lichaamstaal was voldoende.

Innig ineen verstrengeld versmolten hun zielen en lichamen met de zee, de zon en de aarde.

Onder het toeziend oog van het laatste licht versmolten alle kleuren die ooit waren tot één prachtige eeuwig durende duisternis.

Gynaecoloog

Het was een goede bewonersvergadering dinsdag en ik maakte kennis met aardige mensen. Een geslaagde avond dus. Gisteren veegde ik de woonkamervloer, schrobde het toilet en prepareerde m'n in het Engels vertaalde verhalenbundel voor de drukker. Daar gaat-ie morgen heen.

Vannacht mocht ik werken op een particulier feestje. Hoe ik er uitzag ziet u op de foto hieronder. Op de andere foto's ziet u hoe mijn collega's van vandaag eruit zagen op een festival ter ere van Hemelvaart: het Hemeltjelieffestival in Amsterdam. Wij liepen mee in de parade van Pretvormer.

Voor het feestje vannacht en dat van vanmiddag hoefde ik zelf geen make-up mee te nemen en dat is maar goed ook want ik ben al een paar weken m'n favoriete mascara kwijt. Best irritant maar niet onoverkomelijk. Ik noem dat 'het kiezelsteentje-in-de-schoen-effect': je gaat er zeker niet dood van maar leuk is anders. Als ik eenmaal de macht heb dan ga ik dat soort irritaties gewoon verbieden...

Als dictator kun je mensen in het gevang zetten omdat ze drie keer een kauwgumpje hebben gestolen of wiet hebben gerookt. Vrienden die voor miljarden hebben gefraudeerd geef je een paar miljard van het geld van anderen om hun bedrijf opnieuw op te starten en buitenlandse verdachten mag je gewoon martelen zolang je dat maar 'hard ondervragen' noemt...ofwel: leuke film, 'The Dictator'.

Die zagen wij (m'n zoon, m'n vriendin en ik) voordat ik aan het werk mocht, gisteren. De film was vooral vermakelijk maar zette ook aan tot denken. Ik hou ervan om aan het denken gezet te worden en doe dat ook graag met anderen. Bijvoorbeeld op deze manier:

Ooit zat tandpasta in een glazen pot maar de uitvinder ervan was ook schilder. Daarom bedacht hij dat het goedje ook goed in een tube kon worden gestopt en ontstond de tandpastatube zoals wij die ook nu nog kennen. Maar stel nu 'ns dat de goede man fietsenmaker was geweest. Of gynaecoloog.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Donna Summer

Uitpakte

Sommigen van u wisten het al maar anderen niet: ik ben lid van een overkoepelend orgaan van bewonersorganisaties en vanavond gaan we weer lekker vergaderen...

Zoals u vermoedelijk al wist was ik het afgelopen weekend in Londen. Het komt daar wel'ns voor dat er een metro-lijn wordt stilgelegd vanwege een bommelding. Met een verleden van IRA-aanslagen en zelfs een enkele aanslag die is toegewezen aan al-Qaida zijn de Londenaren wel wat gewend.

Ze halen dan ook berustend de schouders op, bellen de baas dat ze wat later zijn en lopen naar een ander metrostation. Al is het maar omdat paniekerig rondrennen zo vermoeiend is.

En waarom zou je bang moeten zijn voor bommen? De kans dat er NIET eentje naast je ontploft is vele malen groter dan dat dat wèl gebeurt en àls-ie naast je ontploft heb je geen tijd te bedenken of het pijn zal doen.

Dat hele bommengedoe is misschien het vervelendst voor hen die bagage moeten controleren op explosieven; elke tas die je openritst kan je laatste zijn. Al is de kans dat je sterft van ouderdom vele malen groter en ouder worden we (een enkeling uitgezonderd) allemaal. Of we dat nu leuk vinden of niet.

Soms moet je iets doen wat je niet leuk vindt, of je nu in loondienst werkt of als 'zelfstandige zonder personeel (ZZP'er)'. Bonnetjes inplakken bijvoorbeeld. Of aardig zijn tegen iemand die je eigenlijk helemaal niet zo aardig vindt. Soms heb je helemaal geen zin in een netwerkavond met vakgenoten maar toch ga je maar. Al is't maar vanwege het gratis biertje. Op zo'n netwerkborrel kwam ik mijn huidige vriendin tegen. Waarmee ik heel blij ben en waarmee ik maar zeggen wil: soms loont het de moeite om iets tegen je zin te doen.

En u? Heeft u wel eens iets gedaan waar u eigenlijk geen zin in had maar wat tòch goed uitpakte?

Moederdag

Kid Eternity, Ghost, Sebbi, Panther, Pink Witch, Vampire Cat, Citizen, Poison...zomaar een paar van de mensen die wij het afgelopen weekend in Londen zagen en spraken. Vooral in een kroeg waar ook werd getoast op mensen die er alleen maar in geest bij konden zijn vanwege hun vroegtijdig overlijden; ondermeer Viking Raider, Mr. Sleaze en Japanese Sniper.

Er waren mensen bij die ik twee jaar niet had gezien terwijl ik anderen 23 jaar geleden voor het laatst zag. Een enkeling had ik nog nooit gezien maar kende ik wel omdat wij ooit met elkaar communiceerden. Sommigen waren in al die jaren nauwelijks van uiterlijk veranderd terwijl ik anderen niet herkende.

Wellicht dat bovenstaande namen geen belletje doen rinkelen bij u maar voor mij zijn zij een deel van mijn verleden. Een verleden waarin het internet slechts een verzinsel was van enkele vooruitziende geesten. Een verleden waarin Twitter niet bestond maar een groep mensen elkaar berichtjes stuurde via een papieren advertentie-blad. Die berichtjes konden echt over van alles gaan en veelal gebruikte men een schuilnaam. Het echt grote verschil met Twitter was vooral dat je een week moest wachten op antwoord op je bericht. Als dat al kwam.

Vanmorgen kwamen wij aan op Schiphol met zo'n twee uren aan slaap achter de rug. De bezoekjes aan onze wederzijdse schoonmoeders vandaag waren weliswaar gezellig maar tegelijkertijd ook wel een beetje een verzoeking, zo op deze prachtige moederdag.

Saxofoon (Een verhaaltje)

Door de druk van de koffer werd zijn bolhoedje een plat hoedje.
Hij besloot niet boos te worden op de jonge toeriste maar glimlachend toe te kijken terwijl zij worstelde met haar bagage.

Zonder dat zij't vroeg - en om zijn hoedje te redden - pakte hij de grote koffer en plaatste die in het bagagerek boven hun hoofden.

Met vragende ogen bood zij hem nog een kleine stevige koffer om bij de grotere koffer in het rek te leggen.

Te oordelen naar de vorm en het formaat was er in deze koffer exact voldoende ruimte voor één saxofoon.

Kost

Helaas momenteel niet zo veel tijd om collega-blogs te bezoeken en te reageren. Het is niet dat ik mijn collega-webloggers opeens niet meer aardig vind maar behalve met werken houd ik mij ook ledig met het opknappen van m'n woning. En het leuke dingen doen met m'n vriendin. Bijvoorbeeld.

Zo zijn we dit weekend in een ander land!

Intussen laat ik u achter met de officiële foto's van een recent burlesque-feestje opdat u een idee heeft van wat ik zoal doe voor de kost.

http://www.paard.nl/photos/album/BAR-BURLESQUE-1


Als extra'tje nog even twee foto's van eerder vandaag...eh...gisteren. U mag raden in welke stad ik werkte...

Sponsorloop

Uiteraard kwam ik ook vandaag weer een paar bekenden tegen; een klasgenote met wie ik 27 jaar geleden in de klas zat, een buurman van verderop in de straat en een vriendin van mij uit de tijd dat ik mij op eh...alternatieve feestjes begaf.

Onze demissionaire overheid kwam met een alternatief voor de begroting: 'Het begrotingstekort moet worden teruggebracht tot 3 procent van het BNP; laten wij daarom bezuinigen op alles dat geld kost maar personen met een inkomen van twee maal modaal of hoger niet raakt.' Hoe en waarom en voor welk bedrag er moet worden bezuinigd staat niet vast en kan dus niet worden doorgerekend door het Centraal Plan Bureau (CPB). Erg handig.

Zelf ben ik niet zo handig maar samen met de man achter het Twitter-account @StichtingDeRede kwam ik met een ontwerp voor een t-shirt met mijn bedrijfsnaam erop. Dit ten behoeve van de aankomende sponsorloop.

Goed doel

'Hoe vind ik een goede webmaster die voor mij gratis een goede website in elkaar zet?' -'Niet.'

'Ik heb je een uur geleden een mailtje gestuurd. Waarom heb je nog niet gereageerd?' -'Omdat ik soms leukere dingen te doen heb dan een paar keer per uur kijken of iemand mij misschien een mailtje gestuurd heeft.'

'Morgen ga ik huizen bekijken en jij gaat met mij mee.' -'Dat dacht ik dus niet.'

'Waarom geef jij geen privé-les?' -'Omdat ik geen privé-les geef.'

'Ik weet wat je uurloon is maar voor mij doe je het wel gratis, toch?' -'Nee hoor!'

'Wat doe jij toch zo'n hele dag?' -'Mij te pletter vervelen en naast de telefoon liggen wachten tot mensen als jij mij opdrachten geven.'

'Waarom werk je niet gratis of in elk geval goedkoper? Je vindt dit werk toch leuk om te doen?' -'Omdat het mij óók leuk lijkt zo af en toe - zeg eenmaal per maand - de huur te kunnen betalen.

'Waarom ben jij zo klein?' -'Als compensatie voor jouw grote mond.'

'Kan ik jou even storen?' -'Nee.'

'Heb jij voor mij het telefoonnummer van je ex?' -'Natuurlijk!'

Zomaar even een paar vragen die mij in de afgelopen paar dagen werden gesteld. Met daarbij mijn antwoorden. Ja, beste lezers en lezerinnen, u leest het goed; ik heb leren 'Nee.' zeggen. En het bevalt uitstekend, moet ik zeggen.

Zo bevalt ook mijn nieuwe heup prima. Al had ik zaterdag wellicht niet de Sirtaki moeten dansen...;-) Mede daarom was ik vandaag even langs bij de huisartsenpost en omdat ik toch bezig was met m'n gezondheid meteen maar even bij de audiciën naar binnen gestapt...m'n gehoor is hetzelfde als dat van iemand van onder de 30!

Maar dan wel iemand van onder de 30 met een verminderd gehoor aan de linkerkant...In elk geval heb ik nog geen hulp nodig om te kunnen horen.

Natuurlijk help ik nog steeds graag anderen maar zodra mensen verwachten dat zij zomaar beslag kunnen leggen op mijn tijd is het wat mij betreft voorbij. De tijd is gekomen dat ik ook mijzelf help. Dat betekent dat ik mij voorlopig vooral op m'n eigen bedrijf concentreer en dat daarboven mijn geliefden een belangrijke rol in mijn leven spelen.

Maar dat betekent ook dat ik voorlopig geen tijd zal vrijmaken voor andere zaken. Al is het voor nog zo'n goed doel.


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Maurice Sendak

Barbaars

Vandaag was ik te gast bij een zogeheten spiegelmiddag; patiënten vertellen hoe zij de perikelen van en rond hun operatie hebben ervaren en artsen en verpleegkundigen luisteren geboeid toe en steken er wat van op. Behalve dat een paar verpleegkundigen hun mobieltjes belangrijker vonden dan de ervaringen van hun patiënten en dat een deel van de artsen patiënten vooral ziet als een defect mechaniek in plaats van als mens. Maar goed: artsen zijn ook maar mensen en sommige patiënten kunnen inderdaad behoorlijk zeuren.

Daarom wil ik voorstellen dat verpleegkundigen en patiënten 'ns een dagje met elkaar meelopen. Gewoon om even te ervaren hoe het is om als de ander te leven.

Al het leven is heilig! Toch? In elk geval ken ik een aantal vegetariërs die dat graag en met trots vertellen. Zij eten geen vlees 'want dat is zo zielig voor de dieren'. Wèl eten zij vis en noemen dat spul dat aan vissebotten zit 'vis' en niet 'vlees'. 'Vissen zijn niet zielig want zij hebben tenminste vrij kunnen rondzwemmen.'

Voor mij is het duidelijk: de meeste vegetariërs zijn nog nooit bij een forellenkwekerij geweest. Kip zullen zij 'in principe' niet eten en die enkele keer dat zij wèl kip eten is dat uiteraard scharrelkip 'want die heeft tenminste vrij kunnen rondlopen.' Niet wetende dat dat voor maximaal een uur per dag is en in feite dus ontzettend wreed want dit zijn kippen die elke dag mogen proeven aan vrijheid maar het nooit echt zullen krijgen. Om uiteindelijk op rituele wijze geslacht te worden. Let wel: volgens het oeroude en zo aanbeden kapitalistisch model: zo veel mogelijk, zo snel mogelijk en zo goedkoop mogelijk.

Als je 'overtuigd' vegetariërs vraagt naar de definitie van 'leven' zullen zij een antwoord geven als 'alles dat zuurstof en voedsel gebruikt en zich voortplant.' Los van het feit dat ook vuur dan zou leven, geldt dat zeker voor bijvoorbeeld muggen, aardappels, sla en spinnen. Toch vinden ook de meeste hardcore vegetariërs (Weet u't nog? Die mensen die graag roepen dat 'al het leven' heilig is.) dat je muggen best mag doodslaan en arme kroppen sla onverdoofd en ruw uit de grond mag rukken om de bladeren vervolgens ongekookt in je mond te proppen. Zeg nu zelf: is dat in wezen niet uiterst barbaars?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Gerard van Westerloo en Adam Yauch

Verschillen

Donderdag hadden wij een etentje bij vrienden in Harmelen, vrijdag mocht ik een avond presenteren rond het thema HEE (Herstel, Empowerment en Ervaringsdeskundigheid in de pyschiatrie) en zaterdag waren wij bij een huwelijk in Duitsland. De plechtigheid werd voltrokken in Butzbach en de receptie vond plaats in Laubach. Bijgaand een paar foto's en zelfs een filmpje. De muziek ontlokte een tafeldame de uitspraak: 'Daar gaan mijn oren van huilen.' en zelf dacht ik aan de uitspraak van een vriend van mij: 'Prima muziek voor in de open haard.' Maar oordeelt u zelf want het is waar wat men zegt: smaken verschillen.

Glimlachen (Een verhaaltje)

Behalve haar lange haren in een staart droeg zij niets.

Toen hij haar vroeg of zij die zin zou lezen indien zij die tegenkwam kon zij niets meer dan glimlachen.

Makkelijker

Na het vele rondlopen op Koninginnedag was het misschien niet zo slim om de volgende dag een inspannende activiteit te verrichten: klimmen in een klimhal. Het was voor mij de allereerste keer dat ik echt aan klimmen deed. Had wel al eerder in een tuigje gehangen: één keer met abseilen in de Ardennen en één keer toen ik als Cupido uit het plafond kwam zakken in een nachtclub.

M'n zeven maanden oude heup hield zich prima en ik had er vooral veel lol in. Reeds bij mijn tweede poging haalde ik de top! Aan de kant van de klimhal waar de hoogste muur maar acht meter is. Maar toch. M'n kinderen deden het fantastisch en accepteerden zonder morren de wijze klimlessen van m'n vriendin en een vriend van haar.

Vanmiddag was ik even tussendoor naar een podoposturaal therapeut om mijzelf goede inlegzolen te laten aanmeten en ik heb goede hoop dat ik eerdaags nog makkelijker zal kunnen lopen. Bij wijze van avondeten genoten wij van door m'n vriendin en oudste dochter zelfgemaakte poffertjes.

Die smaakten goed na een uur zwemmen in het lokale zwembad. Zwemmen is ook een hele logistieke operatie met drie kinderen maar geen moment raakten wij in de stress.

Ik doe niet aan stress en ben ontzettend lui. Althans, dat maak ik mijzelf en anderen graag wijs. Toch ontkom ook ik niet aan een regelmatige portie stress en blijk ik in de praktijk mijn tijd anders door te brengen dan met lui zijn. Bijvoorbeeld - zoals vandaag - met facturen opstellen en nieuwe entertainment-opdrachten binnen halen. Verder staat m'n bedrijf sinds kort vermeld op feest.startpagina.nl en verscheen er een vers artikel van mijn hand op Amsterdam Centraal.

Behalve met schrijven en entertainen besteed ik mijn tijd ook graag met het stellen van vragen.

Omdat ik als treinreiziger wilde weten hoe je met de OV-chip vrienden kunt laten 'meeliften' op jouw kortingskaart, vroeg ik dat een conducteur. Na diep nadenken kwam die met de volgende oplossing: de medereizigers kopen via de kaartautomaat een treinkaart-met-korting en betalen die met het saldo van hun eigen OV-chipkaart. Vervolgens stappen jullie gemeenschappelijk in en leggen aan de conducteur uit wat jullie precies hebben gedaan en waarom. Duidelijk toch?

Mij is het duidelijk dat de directie van de Nederlandse Spoorwegen niet spoort; deed men dat wel dan zouden ze niet zoveel lijken op de Belastingdienst: leuker kunnen ze't niet maken. Maar zeker ook niet makkelijker.

Reclame

Een Rubik's kubus is te koop 'met maar twee ontbrekende blokjes!' en een joch van 14 speelt nummers van The Velvet Underground op gitaar. Een verliefd stel ligt te knuffelen in het park en zelf stond ik voor het eerst in jaren niet te verkopen maar kocht ik wèl wat: een langspeelplaat met muziek van Joan Baez, een boek en vier staarten. Altijd handig!

De zon scheen uitbundig, deze Koninginnedag en in mijn thuisstad Amsterdam was het gezellig; heerlijk op de vrijmarkt gesnuffeld met m'n vriendin en hier en daar met bekenden gesproken, wetende dat mijn zoon zich met vrienden vermaakte.

Het kost niet heel veel moeite om een beetje plezier te hebben en het schijnt zelfs goed voor je te zijn!

Volgens de reclame zijn ook diverse zalfjes en pillen goed voor je want ze zijn 'biologisch en dus goed voor je.' Welnu: diverse gifsoorten zijn absoluut biologisch maar zeker niet goed voor je...

Maar mensen blijven geloven in de boodschappen die de commercie ons brengt. En als meer mensen nog in staat zouden zijn tot zelfstandig nadenken zou er veel minder geld omgaan in reclame.

Lunch

Vrijdag mocht ik in een circustent staan om te worden gefotografeerd. Voor wie het resultaat wil zien: in juni staan enkele van de die dag genomen foto's in de nieuwe glossy 'Park Magazine'. Editie 4.

Direct na de fotoshoot aten m'n zoon, m'n vriendin en ik bij m'n moeder om daarna snel door te reizen naar de bioscoop voor het zien van de vermakelijke speelfilm 'The Pirates'. Zaterdag werkte ik op een burlesque-feest in Den Haag en ook daar werkte ik - net als op de shoot vrijdag - met een prettig en professioneel gezelschap.

Daarna gingen we snel door naar een verjaardag in Amsterdam. Vandaag was het tijd voor een beetje rust en opruimen...Ja, beste lezers en lezerinnen, mijn weekend was weer lachen!

Over een paar maanden wordt het ook weer lachen:
'Ik kon geen rood potlood vinden. Is een blauwe ook goed?'
'Ik wil KRO stemmen. Waar staat die op het stembiljet?'
'Waar staat Joop den Uyl nou? Ik stem altijd Joop de Uyl!!'
'Waarom mot ik nou me sonnebril afzettuh!? Die Turk daar hoeft toch ook niet ze baard af te scheruh!? Tis discriminatie!'

Hoe dan ook: 12 september zijn er weer verkiezingen in Nederland en we zullen wel zien of een volgend kabinet ons een beetje geluk brengt.

Volgens sommigen brengt het geluk om honderden mensen lastig te vallen met 'je krijgt geluk als je dit doorstuurt'-e-mails. Het is ongetwijfeld heel lief bedoeld maar ik geloof niet dat mijn geluk afhangt van het aantal mensen aan wie ik zo'n berichtje doorstuur. Maar dat ben ik. Mensen die dat wèl leuk vinden kunnen dat gerust blijven doen.

En soms zitten er interesante e-mailadressen bij de mail. In plaats van in de 'BCC'-lijst staan geadresseerden veelal in de 'CC' of zelfs in de 'Aan'-lijst. In het eerste geval blijft elke geadresseerde onzichtbaar voor de anderen, 'CC' of 'Carbon Copy' (voor mensen van onder de 40: in vroegere typ-kamers gebruikte men een velletje carbon-papier om van een enkele brief één enkele extra afdruk te maken) gebruik je zoals met reguliere post 'een kopie van dit schrijven is verstuurd aan...'.

Maar goed. Sommigen worden van van alles gelukkig. Zelfs van het betalen van een paar euro om heel hard ondersteboven gedraaid te worden in een kermisattractie. Mij zult u daar niet zo snel in aantreffen en dat is vooral uit piëteit met de mensen die over het kermisterrein wandelen als ik in zo'n bak zit, vlak na de lunch.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Roland Moreno en Dik Bruynesteyn

Lezen (Een verhaaltje)

Nu stond zijn besluit eindelijk vast.
Zijn vrienden hadden al heel lang aangedrongen op actie.

Eerst zou hij gaan slapen maar morgen zou het dan echt gaan gebeuren!

De volgende morgen dronk hij niet eens eerst zijn dagelijkse bakje koffie maar ging meteen de tuin in. Hij pakte een spade, zocht en vond de juiste plek en begon te graven.

Al snel voelde hij weerstand en hoorde hij het geluid van metaal op metaal. Voorzichtig pakte hij het gebutste donkergroene rechthoekige blik op en legde het op het aanrecht.

Urenlang stond hij ernaar te staren terwijl hij donders goed wist wat te doen. Hij zou zichzelf niet langer in spanning houden maar het blik schoonmaken en openen.

Zonder al te veel moeite gebeurde dat ook. Zonder zijn bril op te zetten zag hij al wat erin zat: een envelop.

Hij pakte de envelop, nam die mee naar de woonkamer en ging er rustig voor zitten. Niet in zijn luie stoel maar in die met de rechte rugleuning aan de eettafel.

Zijn vingers trilden een beetje toen hij de envelop open maakte. Hij pakte de brief bij een punt, bang dat die op zijn aanraking uit elkaar zou vallen.

Dat gebeurde niet. Dus pakte hij zijn bril en concentreerde zich op de letters in de nu uitgevouwen brief. Hij herkende het handschrift niet, noch de taal.

En dus gooide hij de brief maar weg want wat heb je aan een brief die je niet kunt lezen?

Brussel

Vanmorgen een vers stukje ingeleverd voor de website Amsterdam Centraal en onderhandeld over twee entertainment-opdrachten waarvan er inmiddels één is bevestigd. 's Middags naar de Indonesische toko geweest en vervolgens naar een filiaal van een Zweeds woonwarenhuis. Over een paar minuten de deur uit voor een vergadering van het bewonersplatform. Omdat dit stukje anders wel héél kort zou worden laat ik u achter met een paar foto's van ons recente bezoek aan Brussel.

Honger

Vandaag kwam ik onderweg weer een bekende van vroeger tegen. Meteen maar afgesproken om eerdaags lekker bij te kletsen. Ook was ik bij de kleermaker, de fietsenmaker, de apotheek en de drogist. Thuis wat lopen opruimen, een half dozijn e-mails verstuurd en een opdracht binnengehaald. Op het einde van de dag een etentje bij vrienden thuis.

Steeds minder mensen eten nog in een restaurant. Simpelweg omdat daar geen geld meer voor is. En sommigen vinden dat verschrikkelijk.

Natuurlijk is het verschrikkelijk dat een meisje van 13 in Somalië is gestenigd. Maar wat is barbaarser: dat een kindt lijdt onder wetten en gewoontes die wij barbaars vinden of dat een blanke bejaarden 'christen' met z'n dronken hoofd een kind doodrijdt en vervolgens wegkomt met een paar maanden intrekking van zijn rijbevoegdheid? Van die steniging krijgt 'de Islam' de schuld want staat er niet iets in de Koran over stenigen? Nou en of. Maar dat staat ook in de Bijbel. 'Ja maar, slechte dingen die in de Bijbel staan moet je niet letterlijk nemen maar alle slechte dingen die in de Koran staan wèl!' roept deze of gene hypocriet dan graag en meteen.

Onzin natuurlijk. Er bestaan helemaal geen slechte boeken. Er bestaan echter wel slechte mensen. En ja, sommigen daarvan zijn blanke Hollandse christenen. En sommigen daarvan zijn donkere Afrikaanse moslims. En vrouwen komen van aarde en mannen komen van aarde. Zo is dat nu eenmaal. En misschien vinden wij het wel barbaars dat sommigen gefrituurde mieren eten en vinden anderen het barbaars dat wij graag een rauw stukje varkensbil op onze boterham leggen.

Ofwel: wie zijn wij om anderen te beschuldigen van barbaars gedrag? Is het dan een teken van 'beschaving' om vrijwel dagelijks eten weg te gooien terwijl je weet dat dagelijks ruim 24.000 mensen sterven van de honger?

Conclusie

Vandaag vooral binnenshuis zitten werken (Voor Stichting HIOB, aan het huishouden en aan m'n bedrijf) en dus weinig op straat geweest.

Vaste lezers weten inmiddels van mijn spontane ontmoetingen op straat. Afgelopen weekend ging het al niet anders. Vrijdag bleek de chauffeur van het taxibusje dat mijn moeder (en mij als begeleider) naar het ziekenhuis bracht een oude bekende: ik had de buurjongen (inmiddels man) ruim dertig jaar niet gezien!

Zondag werd ik spontaan en hartelijk begroet door een dame met wie ik acht jaar geleden een afdelingschef deelde en gisteren kletste ik wat met een vriendin van een buurvrouw. En dat kletsen? Tsja, dat doe ik nu eenmaal graag...

Er zijn dingen die ik nooit zou doen. Misbruik maken van een zwakzinnige bijvoorbeeld vind ik een verschrikkelijk feit. Ik bedoel: zij kunnen er al niets aan doen dat zij een laag IQ hebben maar dan inspelen op hun gevoelens door hen op mij te laten stemmen...? Nee.

Persoonlijk neem ik het Geert Wilders dan ook zeer kwalijk dat hij de lezers van De Krant van Ingeslapen Nederland aan zich bindt met nietszeggende oneliners. Die elkaar ook nog'ns regelmatig tegenspreken. Helaas hebben 'Henk en Ingrid' (zoals Telegraaf-lezers ook wel genoemd worden) geleerd dat de kop bij een krantenartikel tevens een samenvatting is van de conclusie.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Nell Ginjaar-Maas

Onthouden

Vanmorgen viel niet alleen mijn koffiebeker maar ook het kabinet.

Omdat ik simpelweg geen zin heb om op de details daarvan in te gaan plaats ik hier - speciaal voor u - mijn takenlijstje van vandaag. Gewoon omdat ik daar zin in heb maar ook om lezers die denken dat ZZP'ers zich de hele dag thuis rot vervelen te laten weten dat ZZP'ers niet zitten te wachten op aardige mensen die hen leuke klusjes willen geven.

'Schrijf je even een ondernemingsplan voor een vriend van me? Het heeft geen haast hoor, als het morgen maar af is.' 'Over twee dagen is een vriendin van mij jarig. Jij zit toch in de entertainment? Bedenk dan maar even iets leuks. Okee? O ja: voor mij doe je dat wel gratis, toch? Maar ik moet nu ophangen want ik heb het druk: een collega is jarig en ik moet gebak bestellen.'

'Jij schrijft toch zo graag? Dan wil je vast wel even voor mij twee A4-tjes volschrijven en die morgen bij mij langsbrengen. O ja: en dan kun je voor mij ook wel even langs het postkantoor.' Nou eh...niet dus.

Vandaar deze oproep (namens alle zelfstandigen, denk ik): behandel een ZZP'er alstublieft gewoon als iemand die hele dagen op kantoor zit; belt u die ook gewoon zomaar even op het werk op om te vertellen dat de buurman zo zielig is omdat de kat van zijn neef is overreden?

Gedaan:

-E-mail S. : afspraak ivm optredens
-Achterstallige e-mails verwerken
-E-mail sturen ivm extra's rond optreden
-Herinneringsfactuur versturen
-SMS M.L. : kleding ivm optreden
-SMS E.W. : lift + E.C./F.
-Krant opzeggen
-Oude telefoonnummers overzetten
-Telefoon-instellingen aanpassen
-Huisarts
-Was
-Strijken
-Afwas
-Woonkamervloer vegen en zwabberen
-Rondje blogs
-7 CD's rippen
-Plan F. :
*Acties met resultaten
*Lijst (voormalig) opdrachtgevers
-Blog schrijven
-Boodschappen
-Zoon overhoren
-Inschrijven startpagina's
*Burlesque
*Feest
*Bedrijfsevenementen
*Trouwen-entertainment
*Govers Artiesten

Te doen:

-Kleding zoeken ivm optredens
-E. bellen ivm J.G.
-Zingen voor B.
-Aantekeningen verwerken
-CD's A.
-Bonnetjes kasboek
-Plan J.B.

-Vitrinekast
-E.T.'s plekje
-Artikel 'De Burcht' voor AC
-Artikel 'HIOB' voor AC

-Sociale Media leidraad

-Brief kvk/graydon
-Brief gemeente/ziekenfonds

Bellen:

-A. : afspraak
-I. : afspraak
-C. : afspraak
-H. : afspraak

-HIOB: Belastingdienst

-M.T. en B.G. : gitaarles

Kopen:

-Pyjama's meiden
-Dartmat
-Toverlantaarn

Doen:

-Foto's uitzoeken: Flickr
-Slaapkamer
-Woonkamer
-Keuken
-Badkamer
-Tuin
-Zolder

-Derde verhalenbundel afmaken
-Roman afmaken
-Kinderboek schrijven (M.B. bellen/mailen/twitteren)
-Singing telegram: J.S. bellen (advertising)
-ID&T bellen: grappen en reality show

U ziet: eigenlijk valt het best mee wat ik zoal doe op een dag maar natuurlijk heb ik niet alles opgeschreven. Sommige dingen die ik doe zijn namelijk privé en details daarover wil ik u volgaarne onthouden.

Tot slot heb ik nog een tip voor u: voetbal nooit met een strijkijzer als bal.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Levon Helm

Vervroegde verkiezingen

Vanmiddag waren wij op visite bij de moeder van m'n zoon en straks gaan we eten bij m'n schoonmoeder. Intussen loopt de achterstand aan werkzaamheden lekker op maar goed...morgen is er weer een dag. Waarschijnlijk.

'Te koop: twee uitgerangeerde treinen. Lichte gebruikssporen. Zelf schoon te maken. Te bevragen bij NS of ProRail. Dat weten wij nog niet.'

Bovenstaande advertentie is natuurlijk geheel ontsproten uit het lichtelijk a-typische brein van schrijver dezes.

Natuurlijk schrokken ook wij toen wij vernamen dat ter hoogte van de woning van mijn vriendin twee passagierstreinen frontaal op elkaar waren gebotst. Voor ons betekende het meer dan een reden voor de vertraging die ons ten deel was gevallen na een verjaarsviering in Breda.

Het betekende ondermeer dat alle beveiligingsmaatregelen ten spijt frontale treinbotsingen niet alleen voorkomen in 'achterlijke' landen als India, China en Pakistan.

Maar hoe 'achterlijk' is een bedrijf als het geen back-up heeft voor falende systemen die ten grondslag liggen aan een seinstoring? Als er 70 euro per wissel aan verwarming bespaard wordt 'omdat nachtvorst in Nederland toch bijna nooit voorkomt'? Als er dusdanig bezuinigd wordt dat uit pure frustratie mensen een auto kopen zodat zij nooit meer met de trein hoeven te reizen?

Het lastige van reizen met de trein is dat je niet vroegtijdig uit kunt stappen. Wat dat betreft is het niet hetzelfde als vergaderen over de toekomst van een land. De heer Wilders had met veel plezier ende genoeghen meegewerkt aan een pakket bezuinigingsmaatregelen om pas bij de ondertekening ervan weg te lopen met de mededeling dat hij het achteraf gezien toch niet eens is met een paar punten waar hij eerder geen moeite mee had. Bezuinigen op ouderenzorg bijvoorbeeld.

Maar goed: hij gaat zijn eigen ego liggen strelen bij zijn hoofdsponsors in Amerika ('Lees het boek waarin ik de 'Joden' van Hitler heb vervangen door het woord 'Moslims'!') en laat ons èchte kabinet achter met de keuze: gaan we wel of niet voor vervroegde verkiezingen?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Charles Colson

Hart (Een verhaaltje)

Bij deze één van de twee verhaaltje die ik vanmiddag schreef, lopend onderweg van postkantoor naar elektronicawinkel.

Vol verwachting stond hij bij haar aan het loket.
"Waar komt u voor?" vroeg zij met haar stralendste glimlach.
"Ik kom voor jou", zei hij.

En hij meende het.
Met heel zijn hart.

Nuttig

Op straat raakte ik met een meneer in gesprek. Hij had een probleem. Ik gaf hem een tip en hij bedankte mij. Op de school van mijn zoon hadden wij een gesprek met diens mentor en de begeleider van de huiswerkklas. Wij steunden elkaar in het helpen van mijn zoon en ik bedankte hen. Voor mijn moeder haalde ik een potje pillen. Die bracht ik haar en zij bedankte mij.

Bij de Nokia-winkel hielp een aardig manspersoon mij met een update van mijn mobiele telefoon zonder mij daarvoor om geld te vragen. En ik bedankte hem. Vanmorgen maakte mijn vriendin voor mij een heerlijk kopje koffie waar ik haar voor bedankte. Via Twitter vroeg een dame mij om hulp. Die ik haar toevalligerwijs kon bieden. En waarvoor zij mij bedankte.

Wanneer iemand mij helpt dan bedank ik die persoon. Zo hoort dat. Vind ik. Met miljarden euro's van ons belastinggeld zijn de banken hun crisis uitgeloodst. Voor zover ik weet hebben die banken ons daarvoor nog niet bedankt. Of heb ik dat even gemist toen ik een weekendje het land uit was?

Hoe kunnen grote bedrijven en overheden van burgers verlangen dat die zich fatsoenlijk gedragen wanneer zij zelf klaarblijkelijk zijn vergeten hoe dat moet? Ondernemingen worden door het kabinet Rutte gedwongen om arbeidsgehandicapten te ontslaan omdat er geen geld meer wordt vrijgemaakt voor begeleiding van die mensen.

Het gevolg is dat eigenaren van kassen en dergelijke geen andere keus hebben dan het in dienst nemen van werknemers uit Oostblok-landen. Die zijn namelijk graag bereid hard en veel te werken voor weinig geld en passen dus retegoed in het kapitalistisch systeem waar onze premier zo'n fan van is. 'Wie niet werkt krijgt geen vreten.' lijkt het devies. 'En wie niet kan werken heeft dus gewoon pech.'

Hier wordt ook nog'ns uitgegaan van de aanname dat uitsluitend mensen die betaald krijgen voor werk 'nuttig' zijn voor de maatschappij. Alsof mensen die hun tijd steken in het opvoeden van de volgende generatie belastingbetalers, buurthuis-vrijwilligers en mantelzorgers niet nuttig zouden zijn...

Vertelt u eens: wat verstaat u onder het begrip 'nuttig'?