De week voorbij

Genieten van wat je hebt is een stuk makkelijker dan genieten van wat je niet hebt. Daarom is leven in het 'hier en nu' praktischer dan leven in het verleden of al te veel te piekeren over de toekomst.

Maandag onderweg naar het werk deze foto gemaakt

Eenmaal gearriveerd bleek mijn directe collega ziek en haar inbreng werd node gemist. Toch hebben wij het weer gered tot het einde van de dag. Ons speciaalbier wordt steeds populairder en de verhuizing naar een groter pand ligt om de hoek. Dat brengt uiteraard de nodige hoofdbrekens met zich mee.

'Hopen wij op verandering,
op iets dat was
of op iets dat is
maar wat wij nog niet ervaren?'
was een van de vragen die voorbij kwam op de maandagavond club. Een boeiende avond met ruimte voor Kant, Kierkegaard en Meneer De Raaf.

Dinsdag 's ochtends wat gerommeld in huis en na de brunch met een buurvrouw samen naar de film 'Film stars don't die in Liverpool', naar de memoires van de minnaar van de vroegere filmster Gloria Grahame. Drama en romantiek, uitstekend gespeeld met kundig in beeld gebrachte overstappen tussen het 'heden' van 1981 en het 'verleden' van 1979.

Was na het boodschappen doen net thuis toen een vriend zich aandiende en niet veel later werden wij vergezeld door een buurvrouw. Die was net weg toen de buurvrouw van eerder die dag zich bij ons kwam voegen. Kopje koffie, beetje kletsen...en opeens was het bijna half vijf! Een half uurtje tijd voor mijzelf en toen aan het koken geslagen voor mijzelf en een buurvrouw. Daar was ik mee bezig toen een buurman langskwam. Helaas had ik geen tijd voor hem en dat vond ik best jammer. Maar ook aan de rekbaarheid van de door mij gebruikte tijd zit een einde. Met de buurvrouw in kwestie at ik deze pizza:

Woensdag was ik na een telefoongesprek een beetje van slag maar daar zette ik mij overheen door het doen van de jaarlijkse belastingaangifte. Omdat ik een deeltijdbaan heb én deeltijd zelfstandige ben niet helemaal een sinecure. Concentratie vereist dus. Tussendoor even stofzuigen en zo. Ook dat leidt lekker af. Verder een paar ideeën voor toekomstige weblogstukjes uitgewerkt en wat spulletjes uit mijn huis verwijderd. Een pen bijvoorbeeld. Alle kleine beetjes helpen...

Het avondeten genoot ik bij een vriend en nadat 's avonds nog even een buurvrouw op de thee was geweest keek ik een opgenomen aflevering van The Walking Dead voordat ik mijzelf overgaf aan de geesten van de nacht.

Donderdag tegenover de brouwerij deze foto geschoten

en hard gewerkt want ook (een deel van) de werkzaamheden van een zieke collega dienden voortgang te vinden. Daarom een uur langer op de brouwerij gebleven dan gebruikelijk. Thuis even een hapje opwarmen en daarna naar de kroeg waar wij met vier mensen hadden afgesproken. Twee hadden er afgezegd en daarom namen wij het er maar van met z'n tweeën.

Vrijdag even stilgestaan bij het uitzicht over de Sloterplas.

Als wij eenmaal verhuisd zijn zal ik minder vaak bij deze bushalte staan. Een hectische dag want de oude brouwinstallatie is inmiddels verkocht en werd deze dag opgehaald door de nieuwe eigenaar.

De technische details ontgaan mij nog even maar het is een gegeven dat wij op de oude locatie geen bier meer gaan brouwen. Dat is namelijk best lastig zonder brouwinstallatie. Was na de vrijdagmiddagborrel keurig op tijd in een Ierse pub waar ik met een vriendin een pintje dronk.

Zaterdag weer even last van het wakker worden zonder iemand in de buurt. Na een jaar ben ik dat nog steeds niet gewend blijkbaar. Was dan ook blij met de visite van een buurvrouw en haar vriend. Hem kon ik blij maken met een flinke tas vol oude elpees van mij en mijn moeder zaliger. Ik geef spullen liever nu weg aan mensen die daar prijs op stellen dan dat ze over zoveel jaren na mijn verscheiden naar opkopers gaan dan wel in de vuilcontainer worden gestort. Verder die dag de oven schoongemaakt, de goudvissen verzorgd, een stapeltje papieren verwerkt en eind van de middag afgesproken met een vriendin van vroeger. Bijna dertig jaar geleden. Toen wij beiden deel uitmaakten van een dichterscollectief.

Zondag moest ik weer erg lachen bij de beloftes van politieke partijen om de oorzaken van hun eigen beleid na volgende verkiezingen terug te draaien. Als heersende politieke partij bezuinigen op schoonmakers bijvoorbeeld en nu beloven om meer schoonmakers aan te nemen na hun eigen herverkiezing. Opvallend vind ik dat er nog steeds mensen zijn die dat soort beloftes serieus nemen.

Opvallend vind ik ook de verontwaardiging van mensen toen naar buiten kwam dat Facebook privé gegevens van 50 miljoen gebruikers heeft verkocht aan een datacentrum dat het doorverkocht aan 'de Russen' zodat die anti-Hillary en pro-Trump advertenties gericht konden plaatsen. 'Ik wil niet dat ze met mijn privé gegevens aan de haal gaan!' Eh...maar zei jij niet dat je je niet druk maakt om de 'Sleepwet' omdat je niets te verbergen hebt? En ging jij niet zelf akkoord met de algemene voorwaarden waar duidelijk in staat dat Facebook alles wat jij op Facebook plaatst mag gebruiken voor commerciële doeleinden? Iets wat bijvoorbeeld ook geldt voor WhatsApp? Kortom: mensen zijn raar. Of misschien vindt men nadenken te vermoeiend.

Zondag was voor mij ook een emotionele dag. Een dag zonder afspraken ook (al kwamen er in totaal drie mensen bij mij over de vloer en ging ik zelf bij iemand langs) en daarom ging ik verder met opruimen. Van mijn collectie vinyl singles bijvoorbeeld. Er zat een plaatje bij dat ik ooit kreeg van mijn eerste schoonmoeder en een plaatje dat was opgenomen door een vriend van mijn moeder: een heuse zeekapitein van wie ik een tijdlang dacht dat hij mijn vader was. Ook ging de speeltafel de deur uit waar mijn kinderen en ik indertijd veel lol mee hebben gehad. Een ander stel kinderen gaat er mee spelen.

Je kan er niet alleen mee poolen

maar ook tafeltennissen, bowlen, airhockey spelen en tafelvoetballen.

Toegegeven, het scheelt een hoop ruimte in huis. Maar ik ben drukte, rommel en chaos gewend. Zo leeg en stil als het nu in huis is, is het nog nooit geweest. Het hardste geluid in huis is het tikken van de klok. Het was ooit kindergeschater.

Daarom voelde ik dus ook even een scheut van verdriet toen deze middag de hangmat van eigenaar wisselde. De hangmat waar alle drie mijn kinderen wel eens in geslapen hebben. In de tijd dat mijn woning vol zat met leven. En spullen.

Bij een buurvrouw kon ik even mijn ei kwijt. In de vorm van een kopje koffie en een appelflap:

Traditioneel eindigde voor mij de week met het delen van een pot thee met een buurvrouw.

Het Engelstalig stukje van deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/03/we-can-fix-planet.html

De muziek van deze week is Playgirl van Ladytron:



Deze week staan wij stil bij het overlijden van Stephen Hawking en F. Starik
===============================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Vallen (een #verhaaltje)

Een nieuw mysterie zou misschien wat teveel voor hem worden.
Zeker gezien zijn huidige gemoedstoestand.
Daarom stond hij zich toe de vraag van de vrouw te negeren.

Hij keek haar vriendelijk vragend aan
en maakte een gebaar waaruit zij zou moeten opmaken
dat hij haar niet verstond.

Aan de bar van het hotel die avond
zou hij door de mand vallen.

=================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Sleepwet

Met het in werking treden van de zogenoemde 'Sleepwet' wordt het de overheid bijzonder makkelijk gemaakt om u en mij af te luisteren en onze whatsappjes te lezen. Prima natuurlijk want u heeft absoluut niets te verbergen en het afluistersysteem is volkomen waterdicht want alle tienduizenden overheidsambtenaren zijn voor de volle honderd procent betrouwbaar en absoluut niet omkoopbaar dus er zal geen misbruik worden gemaakt van uw privé gegevens. Toch?

Het interesseert u natuurlijk absoluut niets dat de een of andere onbekende ambtenaar weet hoeveel geld u gisteren contant van de bank hebt gehaald, dat u een SOA-test heeft laten uitvoeren zonder dat uw officiële partner het weet, hoeveel u verdient, waar uw kinderen naar school gaan want u heeft niets te verbergen. Toch?

Het is dan weliswaar niet de overheid op zich die regels overtreedt maar het is bekend dat niet alle dienaren van de wet zich aan de wet houden. De overheid overtreedt zelf regelmatig (internationale) regels. Over privacy, opsporing, handhaving en zo verder. Hoe kan men met die instelling ('Ik mag de regels overtreden want ik heb die zelf opgesteld. ') van burgers en bedrijven verwachten dat die zich wel aan de regels houden? Vergelijk het met de vader die met een fles whisky in de hand zijn zoon verbiedt te drinken.

De tienduizenden mensen met opsporingsbevoegdheid zijn uiteraard allemaal zeer integer en zullen zeer zorgvuldig omgaan met onze privé gegevens en altijd netjes de regels volgen. Bijvoorbeeld door de minister te verzoeken de individuele dossiers te bekijken van alle 112.000 inwoners van een gemeente voordat die worden getapt vanwege het vermoeden dat een bewoner van de betreffende gemeente contact heeft met mogelijke terroristen. De nieuwe Wet op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten heeft op papier aangescherpte regels ten opzichte van de wet zoals die momenteel nog wordt uitgevoerd: voordat wie dan ook getapt mag worden moet de minister toestemming geven. De 'Sleepwet' moet het onder meer eenvoudiger maken om daders van seks met minderjarigen op te pakken. Maar wat als die dader een topman van het Openbaar Ministerie blijkt te zijn? Onwaarschijnlijk? Niet echt (klik).

Als ook dit soort gevallen (klik) naar buiten komen, wat weerhoudt burgers er dan van om te denken: 'Ja maar als een politie agent zich al niet aan de regels houdt, waarom zou ik dat dan moeten doen?'

Bovendien hebben de diverse diensten nu al te weinig mensen in dienst om alle data die verzameld wordt te kunnen analyseren. Hoe zit dat straks als álle informatie door die diensten wordt verzameld?

Arjen Lubach maakte er een programma over:



Update: zojuist werd bekend dat de afluisterdiensten het afgelopen jaar zo'n 3.500 taps (klik) plaatsten. Officieel dan.

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Goed nieuws en kattenlog

Goed nieuws vind ik dat er mensen zijn die grapjes kunnen maken over serieuze zaken. Zoals wapencontrole (Engels):

Goed nieuws is verder dat er mensen zijn die anderen met een animatiefilmpje duidelijk maken wat er in de hersenen gebeurt wanneer wij ons blij voelen. Iets met kinesine of zo. Misschien dat een meelezende neuroloog dit filmpje even kan duiden? Hoe dan ook: ik word er blij van. U ook?

Billy de Kat (oor in beeld) bewaakt de tuin

vanuit de lekkere warme vensterbank

De lolcat van deze week:

'Het is zo veel makkelijker te genieten van wat je hebt

dan van wat je niet hebt.'

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

De week voorbij

Sommige ervaringen drijven mij voort omdat ik die graag zou herbeleven.

Zo beleefde ik zondag een nacht van het soort dat ik een aantal jaren geleden wat vaker beleefde: werken in een nachtclub.

Had voor de zekerheid dus voor maandag maar een vrije dag geregeld. Ik werk dan gewoon op een andere dag in de week. Dat is het gemak van werken in deeltijd.

Bij thuiskomst (iets na vieren in de ochtend) hoefde ik niet eerst mijn bed voor te verwarmen met de riviersteen die op mijn kachel ligt want het is al weer een stuk warmer dan het was. Tips over hoe ik mijn riviersteen kan warmen aan een cv-radiator te zijner tijd mag u achterlaten in de commentaar sectie van dit blog.

Maandag waste ik mijn kostuums (en mijzelf: glitters zijn lastig te verwijderen), deed de administratie (februari afronden en een factuur opstellen en versturen), had ik een buurvrouw op de lunch (gekookt eitje, fruit...) en verstuurde een paar e-mails, waaronder voor de Bewonerscommissie.

's Avonds werd gevierd dat het licht het weer eens van de duisternis had gewonnen. In diverse culturen wordt rond deze tijd het leven gevierd. In India viert men bijvoorbeeld Holi en in onze regionen is het meer gebruikelijk om Pasen te vieren. Hoe je het feest ook viert of noemt, met een groepje mensen samen ben je blij aan het zijn dat de dagen weer wat langer worden en het aantal uren dat het donker is buiten is verkort.

Het was weer een mooie avond!

Dinsdag onderweg naar het werk deze foto gemaakt

en op het werk vooral bezig geweest met klanten erop te wijzen dat van hen verwacht wordt dat zij binnen een redelijke termijn betalen voor het bier dat wij hen leveren. Dat houdt onder meer in: controleren of het opgegeven e-mail adres klopt, de oorspronkelijke afleverbon erbij pakken om te zien of er bijzonderheden waren bij de levering en uitzoeken of men in het verleden ook laat was met betalen. Daar was ik zo druk mee bezig dat het zomaar opeens zes uur 's avonds was. Een uur later dan gebruikelijk ging ik dus naar huis. Een hapje eten regelen voor de kat en voor mijzelf (niet hetzelfde), koffie drinken bij een buurvrouw, een opgenomen aflevering 'The Walking Dead' kijken en daarna aan de thee met een andere buurvrouw. Tussendoor een handwas gedaan waarbij ik een lipstick vlek verwijderde van de boord van mijn nette witte overhemd.

Woensdag begonnen met een kop koffie in gezelschap van een buurvrouw. Toen het potje leeg was, zette ik nóg een potje dat ik gezellig met haar samen ledigde. Daarna boodschappen gedaan en onder meer nieuwe schoenen gekocht. Bij de schoenenwinkel schoot ik dit plaatje:

Op de oude liep ik vooral op de buiten-zijkant. Niet praktisch. Thuis even wat spullen op Marktplaats gezet met het idee een paar tientjes te ontvangen én er een leger huis aan over te houden. Het gaat met name om een mini-pooltafel (klik), een stapeltje (dubbele! Ik doe toch mijn verzameling niet weg?) Rode Ridder stripboeken (klik) en een hangmat (klik). Samen met mijn kinderen veel plezier van gehad en met name de hangmat was erg nuttig wanneer mijn woning van 39m2 werd gedeeld met drie kinderen.

Lakens gewisseld, een was gedraaid en nog zo wat huishoudelijke taken op mij genomen. Bovendien alvast mijn belastingaangifte voorbereid. Voordat ik die definitief invul en verstuur laat ik er graag nog een paar dagen mijn gedachten over gaan.

Helaas bleek uit een ontvangen e-mailbericht dat de meneer van de woningbouwcorporatie - die mijn huis zou komen opmeten voordat het wordt geïsoleerd en ik een CV-installatie ontvang - voor onbepaalde tijd met ziekteverlof dus dit geval (klik) is nog steeds niet afgerond.

's Avonds at ik bij een vriend en bij thuiskomst plaatste ik nog even mijn foto-album van februari (klik) online.

Op tijd naar bed met het gevoel dat ik best wat meer had kunnen doen deze dag.

Donderdag miste ik een aansluiting dus was ik iets later op het werk dan ik had gedacht te zullen zijn. Terwijl er al een behoorlijke stapel werk lag te wachten kwamen er vragen van collega's en telefoontjes van klanten en leveranciers tussendoor. Natuurlijk, dat hoort ook bij het werk maar daardoor schiet het allemaal niet zo op. Toch conflicten kunnen vermijden en geen achterstand opgelopen. Houzee! Deze dag was er van mijn kant vooral aandacht voor de crediteurenadministratie. In andere woorden: hoe hou je leveranciers te vriend?

Na het werk mocht ik een collega bijstaan met het organiseren en uitvoeren van een bierproeverij op locatie: er werd een nieuw buurthuis geopend en daar hoort muziek en een bierproeverij (...) bij.

Ik liet mijn collega achter met de rotzooi want ik vertrok voor het einde om op tijd op een andere locatie te zijn: een theater waar een vriendin van mij een geïmproviseerde theatervoorstelling annex discussie-avond organiseerde rond het thema feminisme: Improvised Feminism. Heel bijzonder!

Bovendien was het gezellig bij de nabespreking en een aanwezige vriend gaf mij een lift naar huis.

Omdat wij daar beiden behoefte aan hadden (zij om andere redenen dan ik) samen met een buurvrouw aan de thee en tegen middernacht mijn mandje opgezocht.

Vrijdag keurig op tijd op het werk en mij beziggehouden met diverse administratieve klusjes. Vooral vanwege het praktisch aspect dat er te zijner tijd met de verhuizing geen rondslingerende papieren verdwijnen. Die zitten dan keurig verwerkt en geordend in de daartoe aangewezen ordners. Het plan was even op de nieuwe locatie te gaan kijken maar verder dan de buitenkant kwamen wij niet:

Natuurlijk een biertje gedaan op de vrijdagmiddagborrel

maar niet lang gebleven: ik had namelijk een afspraak staan in een café in de binnenstad van Amsterdam. Daar aangekomen bleek men nog last te hebben van de eerder op de dag ontstane stroomstoring: ook een biertap heeft stroom nodig.

Maar gezellig was het wel op straat! Maar niet zo druk als een paar weken geleden toen ik in dezelfde buurt letterlijk struikelde over een toerist. Onderweg naar huis zag ik in de supermarkt een 'In Memoriam' hangen voor de lokale straatkrantverkoper. Best triest.

Thuis de was weggestreken en -gevouwen en een stukje WK-hardrijden op de schaats gekeken.

Zaterdag hield ik mij onder meer bezig met het opknappen van een paar oude kunstwerken die ik als kind samen met mijn oma maakte:

(Kent u dat? Ministeck?)

Billy de Kat was erg blij om zijn eigenlijke baasje, mijn zoon, weer te zien. Die kwam kijken of hij nog iets wilde hebben van de spullen die op het punt staan mijn woning - zijn ouderlijk huis - te verlaten. Begin van de middag dronk ik even een bakje koffie bij een buurvrouw waarna ik naar de bioscoop ging voor een avontuur. Voor het eerst in mijn leven zag ik een film in het formaat 4D. 3D met gratis misselijk worden.

Behalve dat je - met brilletje op - de film driedimensionaal ervaart, bewegen de stoelen, voel je windvlagen en vallen er zelfs druppels water op je hoofd wanneer je op het witte doek een waterval ziet! Over de film - Black Panther - waren de vriendin die met mij mee was en ik zeer tevreden: ook voor mensen die onbekend zijn met het Marvel helden universum een boeiende film met een goed thema: 'Als je anderen kunt helpen, wat weerhoudt je er dan van om dat te doen?'

Zondag een tikje snotterig wakker geworden maar toch maar uit de veren want ik wilde verder gaan waar ik de vorige dag was gebleven: opruimen! Er lijkt geen einde aan te komen maar volgens mijn zoon is het al een stuk leger in huis dan de vorige keer dat hij er was. Zelf zie ik steeds maar een klein beetje verdwijnen

maar ik kan mij voorstellen dat als je het een tijdje niet hebt gezien het opvalt dat er een en ander is veranderd. Als pauze van het opruimen ging ik digitaal opruimen: mijn favorieten (en via de mobiele app handige bladwijzers) op Twitter bekijken, eventueel verwerken in een toekomstig blogstukje en verwijderen. Ook dat ruimt lekker op!

Het voelde dan ook als een beloning toen ik 's middags met twee vrienden naar de bioscoop was: The Shade of Water is een modern science fiction sprookje met daarin een onmogelijke liefde die misschien helemaal niet zo onmogelijk is. Science fiction en romantiek zijn toevallig twee van mijn favoriete thema's dus ik heb genoten! Ook van het frietje na afloop trouwens.

En van het biertje vooraf.

Het einde van de week werd gemarkeerd door een kopje thee met een buurvrouw.


Het Engelstalige stukje van deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/03/what-to-do-if-you-are-treated-unfairly.html

Do you love me van Nick Cave is de muziek van deze week:



The moon in the sky is battered and mangled
And the bells from the chapel go jingle-jangle

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Velko Zahov

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Van Haar (een #verhaaltje)

In gedachten had hij haar al eens aangeraakt.
Eerlijk gezegd meer dan eens.

Hij wist dus wat hij kon verwachten
nu het moment waarover hij al zo vaak had gefantaseerd naderbij kwam.
Of dacht dat te weten.

Zij was niet onbekend met zijn gedachten en verlangens.
Die bleken nagenoeg identiek
aan die van haar.

=======================
Meer lezen? bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Eenzaamheid

Bij steeds meer supermarkten zijn er 'self service' kassa's. Klanten scannen zelf hun boodschappen, betalen die en pakken ze in. Er komt geen caissière meer aan te pas.

Dat komt natuurlijk de werkgelegenheid niet ten goede. Maar dat is niet het enige nadeel van deze 'service verbetering'.

Voor veel mensen is het contact met de dame achter de kassa een van de weinige vormen van intermenselijke interactie die zij kennen. Eenzaamheid is een groeiend probleem in onze moderne maatschappij waarin 'sociale' media een steeds grotere rol spelen. Opvallend vaak juist onder jongeren die zich steeds vaker eenzaam voelen.

Op Facebook, Twitter, Instagram, Snapchat zien zij mensen die zij 'vrienden' noemen een buitengewoon fijn leven leiden maar zelf lijden zij. Aan een gebrek aan oprechte aandacht, aan menselijk contact. Zij zijn van mening dat het normaal is om voortdurend blij en gelukkig te zijn en te genieten van de perfecte liefdesrelatie. Maar de online wereld is net zo schijnheilig als de 'echte' wereld.

Zeg nou zelf: toen u in de tijd voor sociale media een oud-klasgenoot op straat trof en vroeg hoe het hem tegenwoordig verging, wat kreeg u toen als antwoord? Was dat: 'Geweldig! Na mijn scheiding besefte ik hoe fijn het was om alleen te zijn en na mijn ontslag begon ik meer te genieten van mijn vrije tijd!' of eerder: 'Klote, joh. Toen mijn vrouw er vandoor ging met mijn beste vriend was ik ontzettend kwaad, verdrietig en zelfs agressief. Toen mijn baas mij ontsloeg wilde ik hem eigenlijk op z'n muil slaan maar in plaats daarvan lag ik wekenlang te janken in bed.'?

Ofwel: vertellen mensen voortdurend iedereen hoe zij zich werkelijk voelen?

======================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Goed nieuws en kattenlog

Goed nieuws is dat de Nederlandse overheid eindelijk begint te beseffen dat van verse vaders niet verwacht kan worden dat zij zich intensief gaan bezighouden met hun nieuwgeboren kind om een band te kweken én dat doen binnen de drie dagen dat zij ouderschapsverlof krijgen. Lees hier (klik) meer. Het initiatief kwam van de man achter de Papaklas (klik).

Goed nieuws is ook dat er steeds maar mensen blijven komen die met alle liefde en plezier het leven voor anderen wat aangenamer willen maken. Deze jongeman bedacht een bril die de drager ervan de tekst voorleest die door de bril gezien wordt:

Billy de Kat steekt zijn tong uit naar de fotograaf:

De lolcat van deze week:

'De vogel is een feit,

de kat is de publieke opinie'

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

De week voorbij

Na hoeveel keer vallen geven kinderen hun poging om te leren lopen op? Dat doen zij niet. Dus. Dus waarom geven volwassenen iets vaak al op na slechts een keer proberen? Voor mij een reden om vol te houden en zoveel mogelijk vast te houden aan mijn idealen.

Maandag schoot ik deze plaatjes onderweg naar het werk:

Op kantoor het idee gehad niet veel bereikt te hebben. Maar dat gevoel strookte niet met de feiten. Fijn om te weten dat werken blijkbaar niet altijd als werken voelt. 's Avonds in de Loge ging het om verbinding zoeken en werd er over de vraag gesproken: 'Is vergeven altijd mogelijk en nodig of kun je ook verder gaan zonder vergiffenis te schenken of te ontvangen?'

Bij thuiskomst sprak ik daar nog even over bij een buurvrouw onder het genot van een kopje thee.

Dinsdag aardig verfrist wakker geworden en weer een paar slagen gemaakt qua opruimen in huis. Opruimen geeft in eerste instantie veel rotzooi:

Blijk aardig wat verzameld te hebben sinds ik er kwam wonen in 1991. Paar e-mails en tekstberichten beantwoord en genoten van de muziek (Ladytron, Muse, John Lee Hooker, Nouvelle Vague...) tijdens het huishouden doen en plannen maken. Bovendien verwende ik mijzelf op een aardig ontbijtje:

Wanneer je niemand hebt die je verwend, doe je het lekker zelf!

Het mooie van het hebben van een nagenoeg lege agenda begin ik nu in te zien:
Zo werd spontaan het plan opgevat om 's middags met een vriendin naar de bioscoop te gaan.

Daar werden wij vergast op een rolprent met en over David Lynch, filmmaker en kunstenaar. Een bijzonder portret!

Was mooi op tijd thuis om te gaan koken voor mijzelf en een buurvrouw: zelfgemaakte pizza met mozzarella, jonge kaas, prosciutto, verse tomaatjes en rucola. Voordat ik een foto kon maken was de pizza al op helaas. Gezellig zitten kletsen met een kopje thee toe en daarna even naar een nabije kroeg.

(Foto-experimentje: het flesje op de achtergrond is goed leesbaar,

de rest nogal vaag. Met opzet. Dus.)

Sowieso om de eigenares een paar biertjes van eigen brouwerij te laten proeven maar ook om even kennis te maken met een nieuwe bardame.

Thuis nog even een kopje thee. Uiteraard met een buurvrouw. En op tijd naar bed.

Woensdag vrij vroeg wakker geworden en besloten om onder bescherming van mijn dekbed nog een uurtje te liggen lezen. Bij het openschuiven van de gordijnen wachtte mij een winter wonderland.

Was gedraaid, stof gezogen en verder gegaan met opruimen. Daarbij kwam ik onder meer deze foto tegen van mijzelf op schoot bij mijn lieve oma zaliger.

En ik poetste mijn kristallen bol even op:

Koffie gedronken met een buurvrouw en ook via Messenger (zit nog steeds niet aan de WhatsApp) fijne gesprekken gevoerd. Deze dag kwam onder meer de vraag voorbij: 'Is het echt nuttig om te weten wat je wilt en niet frustrerend dat wat je wil vaak onmogelijk blijkt omdat een ander toevallig wat anders wil of juist hetzelfde?'

Het was woensdag dus ik at bij een vriend. Onderweg naar hem kwam ik langs deze gracht:

Bij hem thuis hoorde ik via de televisie de directeur van de AIVD (de Nederlandse inlichtingendienst) beweren dat de burgers van Nederland zich geen zorgen hoeven te maken over de zogeheten 'Sleepwet': 'Als wij iemand willen tappen (telefoongesprekken, e-mails, chatgesprekken, internetgeschiedenis, gegevens van de openbaar vervoer kaart, et cetera onderscheppen en bestuderen) moet de minister daar in elk afzonderlijk geval toestemming voor geven.' Stel - het werkelijke aantal ligt veel hoger - dat men in een jaar tijd 10.000 mensen wil tappen. Dat zou betekenen dat de minister dagelijks zo'n 30 dossiers moet doorspitten om te kunnen oordelen of de tap wel te rechtvaardigen is. Ervan uitgaande dat de minister voortaan niet meer vergadert, overlegt met buitenlandse veiligheidsdiensten, op vakantie gaat, televisie kijkt of een gezinsleven er op na houdt betekent dat alsnog best veel werk. Dus dat gaat niet gebeuren.

'Maar alleen bij sterke vermoedens mogen wij mensen tappen.' Vervolgens gaf de directeur als voorbeeld het vermoeden van overleg tussen leden van terroristische groeperingen in 'een stad in Syrië' en 'een stad in Nederland'. In dat geval mag 'alleen maar' alle data die tussen die steden heen en weer wordt gestuurd worden onderschept en bestudeerd. Fijn. 'Maar als je niets te verbergen hebt...' De Sleepwet is vast met de beste intenties bedacht maar helaas wordt de wet per definitie uitgevoerd door mensen en die zijn niet altijd goudeerlijk en door en door betrouwbaar. Zo moet toestemming aan de minister worden gevraagd voor een tap wordt geplaatst maar is toestemming niet nodig om die technisch uit te voeren. In de praktijk kunnen duizenden wetshandhavers vrij eenvoudig bij uw privé data.

Een politie agent chanteerde 37 mensen door te dreigen met bekend te maken dat zij aanwezig waren op homo ontmoetingsplekken. Hij kon eenvoudig in de database van kentekenregistratie en kon zo zijn wandaad uitvoeren.

Een rechercheur kan het bijvoorbeeld zien wanneer een grote banktransactie plaatsvindt en aan anderen doorgeven waar de persoon in kwestie woont. En voilá: een inbraak in het huis van iemand die 'toevallig' net de dag ervoor veel contant geld had opgenomen. Bijvoorbeeld. Dit soort zaken (klik) komen al vaker voor. Persoonlijk heb ik er geen vertrouwen in dat crimineel ingestelde politie-agenten opeens keurige wetshandhavers worden door een relatief kleine wijziging van de wet op de privacy.

Natuurlijk zijn niet alle politie-medewerkers corrupt. Maar ook niet alle burgers zijn terroristen. Uiteraard dient terrorisme bestreden te worden. Maar waarom wordt er - bijvoorbeeld - veel minder geld gestoken in het bestrijden van alcoholisme? Het verschil tussen alcohol en bommen is dat de eerste vele malen meer slachtoffers maakt. Gaat het de overheid om het voorkomen van doden en ziekenhuisopnames of is er iets anders aan de hand?

Het einde van de dag werd gemarkeerd met het delen van een pot thee met een buurvrouw.

Donderdag haalde een collega mij van huis op en dat was niet alleen prettig vanwege de ijzige koude die ik nu niet staande op een tramhalte hoefde te doorstaan maar ook vanwege een ferme tas met spulletjes van mijn moeder zaliger waar hij wel iemand voor wist. Fijn, die waardering!

Ook op het werk mocht ik waardering genieten. Mijn inspanningen van de laatste maanden werpen hun vruchten af: door mij ingestelde procedures beginnen lekker te lopen en ook het ERP-systeem (boekhouden, klantmanagement, voorraadbeheer in een) heeft steeds minder geheimen voor mij en mijn collega's. Met een paar collega's dronken wij nog even een biertje op de goede afloop. En op de goede vooruitzichten.

Thuis even een hapje gegeten, daarna aan de thee met een buurvrouw en daarna een aflevering 'The Walking Dead' gekeken en de was gestreken.

Vrijdag vroeg de deur uit vanwege een geplande omleiding van de tram waardoor ik een pittig stukje moest wandelen om op tijd op de plek te zijn vanwaar ik een lift kreeg van mijn leidinggevende. Toen zag ik dit:

In de tram zat ik tegenover een lid van de vriendenkring waar ik zo'n 30 jaar geleden deel van uitmaakte.

Hard gewerkt aan het afsluiten van de boekmaand en diverse uitdagingen omdat ik het woord 'problemen' wil vermijden. Best moe dus een uitnodiging om naar een kroeg te komen die avond beleefd afgeslagen. 's Avonds lekker zitten lachen met een buurvrouw en een kop thee.

In de erop volgende nacht een paar keer mijn bed uit vanwege toiletbezoek. Al dat thee drinken doet wat met de blaas!

Zaterdag met mijn zoon bij zijn moeder in de instelling afgesproken. Onderweg kwam de tram over de Amstel:

Was fijn haar te zien lachen! Die ervaring deelde ik 's middags met een buurvrouw die bij mij de was kwam halen die ik voor haar had gedaan in verband met een defecte wasmachine. Later op de middag had ik visite van een buurman. In de supermarkt kwam ik een vroegere collega tegen en 's avonds zat ik aan het bier met een vriendin. Zo komt een mens de dag wel door.

Zondag wat onrustig bij het wakker worden en die wat negatieve energie gebruikt om maar weer eens een doos bewaarde spullen te doorzoeken. Zo kwam ik deze foto tegen:

de eerste foto van mijn zoon bij mij thuis, kort na zijn geboorte. Hij woonde namelijk officieel bij zijn oma (mijn moeder) omdat de Raad voor de Kinderbescherming eertijds had bedacht: 'Een vader alleen mag geen kind opvoeden.' Na twee lange jaren van juridische touwtrekkerij lukte het eindelijk om een rechter ervan te overtuigen dat het voor een alleenstaand vader in principe net zo 'lastig' is een kind op te voeden als voor een alleenstaand moeder. Maar borstvoeding geven kunnen vrouwen toch echt wel beter.

In dezelfde opbergdoos zat ook mijn zoon zijn 'groeiboekje', een uitgave van het consultatiebureau (later 'Ouder- en Kindcentrum') waarin de vorderingen van de nieuwe wereldburger nauwkeurig worden bijgehouden. Kon een opwellende traan niet terugdringen bij het lezen van de aantekeningen in het handschrift van mijn moeder.

Om emotioneel gezien even tot rust te komen las ik boek nummer vier van dit jaar uit: Origin van Dan Brown behandelt de vragen: 'Waar komen wij vandaan?' en 'Waar gaan wij naar toe?' Een thriller die moeilijk valt weg te leggen.

Zondagnacht mocht ik werken in een nachtclub. Bij het ter perse gaan van dit stuk zijn er nog geen foto's van. Die houdt u nog tegoed. Of niet.


Het Engelstalig stuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/02/lets-learn-from-past.html

The Cinematic Orchestra is met To Build a Home de muziek van deze week:



I climbed the tree to see the world
When the gusts came around to blow me down
I held on as tightly as you held onto me

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Mies Bouwman


======================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Zijn verleden (een #verhaaltje)

Bij de waarzegster hing niet de mystieke sfeer die hij had verwacht.
Bovendien was zij een blonde vrouw
die in niets leek op een oude zigeunerin.

Hij was door een vriend haar tent in geduwd
maar lacherig aanvaarde hij zijn lot
en dacht stiekem dat het misschien best interessant zou zijn
om te luisteren naar de voorspellingen.

Hij werd uitgenodigd in de kristallen bol te kijken
en zag daarin zijn verleden.

==============================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Stom en dom

'Alle buitenlanders zijn stom!' Ongetwijfeld is die bewering waar voor enkele buitenlanders maar ik betwijfel dat er buiten Nederland en België geen mensen te vinden zijn die niet kunnen praten. 'Stom' betekent namelijk 'niet kunnen praten'.

Mensen die een hekel hebben aan alles wat buitenlands is behalve hun favoriete Marokkaanse voetballer, hun Thaise masseuse, hun Turkse buurvrouw, hun Poolse schilder, hun Duitse auto, hun Surinaamse schoonmaakster, hun Chinese mobieltje, hun Zweedse woonwarenhuis, hun Franse wijn, hun Belgisch bier, hun IJslandse bankrekening, hun Spaanse vakantie, hun Russische wodka, hun Portugese worst, hun Italiaanse ham, hun Amerikaanse vrienden en hun Canadese bevrijders noem ik trouwens dom.

===========================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Goed nieuws en kattenlog

Goed nieuws vind ik dat er toch nog steeds mensen zijn die op een bedreigende situatie niet reageren met paniek en/of agressie. De meneer in dit filmpje is daar een fraai voorbeeld van:


Ook vind ik goed nieuws dat in deze tijden van vooruitgang op het gebied van computers en innovatie steeds meer mensen zich richten op de ethische kant (klik) van de zogenoemde vooruitgang.

Een kattenfoto uit de oude doos (...):

Maneki Neko vermaakt zich prima!

De lolcat van deze week:

Lastig te vertalen. Misschien als: 'Toen ik zei dat ik aandacht wilde

was dit niet het soort aandacht dat ik bedoelde.'

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

De week voorbij

Hoop hebben is prima maar als je geen actie onderneemt zal die hoop nooit uitkomen. Kortom: wie wat wil bereiken zal er iets voor moeten doen. Of juist laten. Afwachten en hopen lost zelden een probleem op.

Maandag werd het werken bemoeilijkt door een stroomstoring. Werken zonder radio is al niet makkelijk maar als dan ook nog eens het bier niet gekoeld dan wel verhit kan worden, de verwarming en verlichting niet werkt en ook e-mails beantwoorden, boekhouden en telefoneren onmogelijk is...Tegen het middaguur was het euvel gelukkig verholpen en werd het nog even hard werken om de opgelopen achterstand goed te maken. Waar zouden wij toch zijn zonder elektriciteit?

In de werkplaats (ook wel 'Tempel') van de loge, waar bij de ingang dit kunstwerk hangt:

die avond was het ook even vrij donker. Om belangstellenden een indruk te geven van de sfeer. Het werd een bijzondere avond waarbij enkele vragen van bezoekers van de open avond van onze Loge de Broeders aardig aan het denken zetten. En zo hoort dat ook natuurlijk. Vind ik. Als het leven niet af en toe een uitdaging biedt dan wordt het maar een saaie bedoening. Maar met 'saai' is ook weinig mis natuurlijk. Zo vind ik mijn huidige leven behoorlijk saai als ik het vergelijk met hoe het er zo'n twee jaar geleden nog uit zag.

Zo deed ik dinsdag vrij weinig. Koffie drinken met een buurvrouw, een was draaien, lakens wisselen, koken voor mijzelf en een buurvrouw en mijn LP-collectie opschonen. Zo deed ik een stapel LP's weg die ooit van mijn moeder zaliger waren geweest maar ook langspeelplaten die ik ooit in een opwelling aanschafte of cadeau kreeg maar die mij toch helaas niet konden bekoren. Het gaat om geluidsdragers die ik nooit zal draaien maar waar de vriend van een buurvrouw heel blij van wordt. En hoplakee: mijn huis is weer ruim 10 kilo lichter!

Woensdag ging ik nog even door met mijn opruim-aanval. Als zo'n bui je overvalt is het handig daar gebruik van te maken. Met als resultaat dat een verhuisdoos door mij werd gevuld met verkleurde oude lakens, oud speelgoed, een paar boeken en dvd's. Daar kan ik dan weer anderen blij mee maken.

Met een buurvrouw ging ik samen naar een winkelcentrum om daarna bij haar thuis een hapje te eten en een kop koffie te drinken en met een van haar katten te spelen.

En te kletsen natuurlijk. Dat doe ik ook wel eens.

Het avondeten genoot ik bij een vriend. Onderweg naar hem maakte ik deze foto:

Bij thuiskomst waagde ik mij aan het strijken van de vorige dag gewassen kleding. Daarbij keek ik een aflevering uit de serie 'Black Mirror'. Tip: kijk dat niet vlak voor het slapen gaan. De serie exploreert per aflevering een mogelijke nabije toekomst van de mensheid en gaat daarbij niet uit van positiviteit.

Boodschappen doen, eten, strijken, televisie kijken...ik lijk zowaar een 'normaal' mens te worden!

Het is al met al toch nog even wennen dat mijn leven niet meer lijkt op een wilde achtbaanrit. Mijn gevoel en mijn geheugen zeggen mij dat mijn leven wat 'voller' was maar was dat ook echt zo? Ons geheugen is namelijk feilbaar. Ik zocht er dus even twee weekverslagen bij van twee jaar geleden. Oordeelt u zelf:
http://terrebel.blogspot.nl/2016/02/de-week-voorbij_21.html
http://terrebel.blogspot.nl/2016/02/de-week-voorbij_28.html

Donderdag fijn gewerkt. Misschien wel omdat het op de brouwerij iets rustiger was dan op andere dagen. Minder hectisch. Een collega bracht mij met de auto helemaal tot aan mijn voordeur omdat hij toevallig in de buurt moest zijn en daardoor kon ik thuis rustig aan doen. Dat begint steeds beter te bevallen. Hoewel ik mijn oude hectische leven nog steeds wel mis.

Een buurvrouw kwam op de thee en ik werd blij van haar verhalen en aanwezigheid. Zo werd ik ook blij van de spontane blijdschap van de pas 20-jarige Suzanne Schulting die ook tot haar eigen verbazing namens Nederland een gouden medaille won op de 1000 meter shorttrack op de Olympische Spelen.


Met een paar vrienden wisselde ik 's avonds berichten uit en ook daar werd ik blij van.

Vrijdag was ik bij met mijn reguliere werk en dus was er tijd over om op te ruimen op kantoor. Dat scheelt dan weer wanneer wij over een paar maanden verhuizen naar een groter pand. De vrijdagmiddagborrel smaakte prima en grapjes horen daar wel een beetje bij:

en al met al was ik iets na acht uur 's avonds thuis. Ik kon kiezen tussen twee verschillende uitnodigingen voor die avond maar besloot - en niet alleen omdat ik moe was want ooit trok ik mij daar weinig van aan - op beide uitnodigingen niet in te gaan. Het wordt tijd dat ik er aan wen om af en toe een avond alleen te zijn. Zo vreselijk blijkt dat helemaal niet te zijn.

Zaterdag werd ik ietwat verdrietig en met een gevoel van gemis wakker. Dus ik bleef even liggen. Gewoon, omdat het kan. Gedachtes en emoties laten komen, verwerken en laten gaan. Een beetje lezen, een beetje - op afstand want via mobiel - kletsen met een vriendin en m'n bed uit. Gebruik maken van verkregen energie om verder te gaan met het leegmaken van mijn woning. Tussendoor keek ik naar het schaatsen op de Olympische Spelen. Iets wat ik vroeger met mijn oma deed ('Hilbert, je moet nog een rondje!') maar nu dus in mijn eentje.

Steeds meer begin ik te beseffen dat thuis zijn best fijn kan zijn. Maar nog steeds doe ik dat bij voorkeur niet alleen. Heel fijn dus dat 's middag een buurvrouw op de koffie kwam.

's Avonds - tijdens het kijken naar de film Jobs - begon het opeens te kriebelen. Ik verruilde mijn huiskloffie voor een iets nettere outfit, kamde mijn haren en ging naar een club. Daar speelde een band en op de vrolijke tonen die de Antwerpse bandleden van Handkerchief (klik) speelden danste ik samen met een voor mij onbekende dame. Hier een van hun liedjes via Youtube:


Ik maakte maar enkele foto's van het optreden want ik kon maar niet stil blijven staan:

Gezellig! Bovendien kwam ik er meerdere bekenden tegen en uiteindelijk was ik toch al iets na middernacht thuis.

Zondag sliep ik een beetje uit, bekeek de inhoud van diverse dozen die ik een jaar geleden 'tijdelijk' onder mijn bed had bewaard en sorteerde de oude spullen van mijn moeder zaliger, mijn uithuizige kinderen en mijzelf op: 'Mag weg', 'Daar weet ik wel iemand voor' en 'Dat wil ik zelf graag houden'.

Voor de broodnodige afwisseling had ik een buurvrouw op de thee en 's avonds keek ik een aflevering van de boeiende serie 'Door het hart van China' van Ruben Terlou.

Op LinkedIn plaatste ik ook weer eens een stukje: https://www.linkedin.com/pulse/humans-never-replaced-computers-right-weijnschenk-entertrainer/

Het pleonasme van deze week is 'een duistere dystopie'. En dat allitereert ook nog eens lekker!

Het Engelstalig stuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/02/good-news.html

Nouvelle Vague is met In a matter of speaking de muziek van deze week:



Deze week staan wij stil bij het overlijden van Billy Graham en Sridevi

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Achter hem (Een #verhaaltje)

In de leegte van zijn hart
ontstond een berg.
Eentje die uitnodigde
tot blijven waar hij was
omdat het beklimmen ervan
te moeilijk leek.

Hij had haar hulp nodig
om de stoute wandelschoenen
aan te trekken
en de berg te bedwingen.

Hoe hoger hij klom,
des te kleiner werd zijn angst
want die lag nu steeds verder
achter hem.

====================
Meer lezen? bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Katten zijn lief!

Update: de video bij dit stukje blijkt verwijderd. Blijkbaar is het heel erg om de natuur aan het werk te zien. 'Een kat die een vogeltje vangt? Ah, gatsie!'

'Katten zijn lief!' Vogels zijn het niet eens met die stelling. Voor het ecologisch evenwicht vormen katten zelfs een heus probleem. In de vrije natuur leven er een stuk of acht kleine roofdieren per vierkante kilometer die het grotendeels op vogels hebben voorzien. In onze gecultiveerde samenleving (meestal aangeduid met de term 'steden') lopen per vierkante kilometer zo'n 100 kleine jagers rond die het vogels (en muizen) erg lastig maken. Kortom: de balans is zoek.

Op diverse plekken in Nederland worden daarom wilde katten gevangen, 'geholpen' en weer vrij gelaten. Maar die methode is een druppel op een gloeiende plaat. Het zal een vogel worst wezen of de kat die'm grijpt wel of niet kindertjes kan krijgen. Afschieten dan? Een effectievere methode om het aantal katten terug te brengen maar eentje die op nogal wat weerstand stuit.

Vooralsnog is het dus gewoon vette pech voor die miljoenen vogels die jaarlijks slachtoffer zijn van 'dierenliefhebbers' die er zo graag een kat op na houden.



Update 2: collega weblogger Suske (klik) was zo aardig mij dit filmpje te sturen van zijn kat:


In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/