Moeder Natuur (een verhaaltje)

Dit keer een iets langer verhaaltje dan u van mij gewend bent. Wellicht wordt dit ooit een stuk uit een boek dat ik vaag in mijn hoofd heb zitten.

=======================================================================   
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/ 

==========================================================

Hoe langer hij erbij stilstond, hoe langer hij ervan overtuigd was dat hij zijn relatie wilde redden. Het simpele feit was dat hij nog altijd hield van dat inmiddels iets oudere meisje met dat schattige neusje. Natuurlijk hadden zij het wel eens moeilijk maar welke relatie loopt er nu op rolletjes? Welk stel had echt nooit ruzies of periodes van ijzige stilte? Niet één, toch? Ja, het was jammer dat ze niet zo hield van romantiek. Hij had ooit een liefdesbriefje verstopt in haar lunchtrommel. Tussen twee sneetjes brood. Ze was alleen maar boos dat ze een hap papier had genomen.  En een keertje in het begin van hun relatie was hij haar achterna gereisd naar Griekenland waar zij op dat moment vakantie vierde met een vriendin. Gewoon omdat hij haar zo intens miste. Zij was ervan overtuigd dat hij haar kwam controleren. Even stiekem kijken of zij niet vreemdging.

Jammer was dat, dat zij mensen maar niet scheen te kunnen vertrouwen. Zelfs het feit dat hun relatie werd bezegeld met een huwelijk deed daar niets aan af. Zou dat hartje wat hij in de boom op het plein had gekerfd er nog zijn? Stom dat hij niet even keek toen hij daar was! Wanneer ook alweer? Gisteren? Eergisteren? Hij wist 't niet meer. Wie hield er ook een kalender bij als de wereld in elkaar stortte? Toch kon het goed zijn om bij te houden welke dag het was. Zijn mobiel kon hem daarbij niet meer helpen want toen de batterij eenmaal leeg was kon hij die nergens opladen. Hij hoopte dat de stroomvoorziening snel weer op gang zou komen. Als verwende westerling kwam hij nu tot de ontdekking dat hij niet zonder elektriciteit kon. Raar eigenlijk: tienduizenden jaren was het voor mensen geen enkel probleem om geen stopcontact te hebben maar in minder dan 100 jaar was de mensheid verslaafd geraakt. Hij probeerde te bedenken hoe de mens er vandaag voor zou staan als elektriciteit nooit was ontdekt. En als men nooit had bedacht dat je olie als brandstof kon gebruiken. Zouden mensen gelukkig zijn zonder televisie, telefoon of internet? O mijn hemel, wat miste hij het internet! Even iets opzoeken,  z'n administratie doen, een kaartje bestellen voor een concert, even op de mobiel kijken of de thermostaat thuis wel op een lagere temperatuur was gezet...

Al die luxe zou hij graag opgeven als zijn relatie weer hersteld kon worden. Als hij samen met zijn vrouw hun (hij dacht weer 'hun' en niet 'mijn'!) kinderen kon zien opgroeien. Ook al kon het haar niets schelen hoeveel energie zij verspilden door bijvoorbeeld het badkamerlicht altijd aan te laten. Dat was handig, want dan hoefde je nooit in het donker naar het lichtknopje te zoeken. Hij begreep maar niet dat mensen zo spilziek konden zijn.

Het was niet haar schuld, hield hij zichzelf voor. Zij was opgegroeid met de notie dat iedereen voor zichzelf moest zorgen. En dat gold blijkbaar net zoveel voor de buurman als voor collega's, haar man en zelfs voor Moeder Natuur.

======================================================================

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

Dom zijn (Een verhaaltje)

U weet vast dan ik wel eens instanties aanschrijf met aanreikingen voor service-verbetering. Soms krijg ik geen gehoor, soms een standaard antwoord en soms doen ze er daadwerkelijk wat mee. Zo ontving ik ondermeer pas excuses van telecom-provider Scarlet en van woningcorporatie Ymere.

Van m'n dochters kreeg ik een mini-pinguïn met de hand uit glas geblazen, een lichtgevende Smurf en een knijpkat in de vorm van een pinguïn. Van m'n zoon kreeg ik de eerste Star Wars-trilogie op Blu Ray (deel 4 tot en met 6 dus) en van m'n moeder voldoende geld om weer een week of wat vooruit te komen omdat een opdrachtgever nog steeds niet betaald heeft (de opdracht was in mei! Maar goed, vrijdag spreek ik met een incasso-specialist...)

De meeste van deze cadeautjes (mocht van m'n zoon vanmorgen doorslapen en m'n dochter belde en een buurvrouw kwam met lekkere broodjes aanzetten! Ook hele fijne cadeautjes...) ontving ik in het kader van mijn 44e verjaardag vandaag.

Omdat ik nu zeer mild gestemd ben daarom even geen politiek gezever maar een verhaaltje dat mij vannacht spontaan te binnen schoot en ik maar meteen opschreef. Hieronder komt-ie, als cadeautje aan u, mijn geliefde lezers en collega-webloggers...Kleine waarschuwing vooraf: het is even héél wat anders dan de Verhaaltjes op Vrijdag die u wellicht van mij gewend bent...
===========================
Dom Zijn

TX131 was alleen maar voelde zich niet eenzaam. Robots kunnen nu eenmaal niet voelen. Nu niet en hoogstwaarschijnlijk in de toekomst ook niet. Het was lang geleden dat hij de laatste mens zag sterven, naar adem happend en een arm uitgestrekt naar TX131. Op de lippen een gefluisterd 'waarom?'

Dat was eigenlijk heel simpel: een mens heeft zuurstof nodig om te leven en door zuurstofdeprivatie zou die dus doodgaan. Rare wezens, die mensen; dan ga je dood door zuurstofgebrek en dan vraag je je af waarom. Nou, door zuurstofgebrek natuurlijk!

TX131 zou zich kunnen ergeren aan de domheid van mensen. Tenminste, als hij gevoelens zou kunnen ervaren. Maar dat was dus niet zo.

In de tijd dat hij nu helemaal alleen in het complex rondliep hadden zeker vijf generaties mensen geboren kunnen worden maar TX131 gaf niet om tijd. Nauwgezet bleef hij zijn taken uitvoeren: regelmatig de bedlakens verwisselen, alle vloeren - maar vooral die in de keuken en werkruimtes - stofvrij houden en af en toe een kleine reparatie uitvoeren aan een machine.

Maar het was al lang geleden dat hij een machine moest repareren. Ze werden immers niet meer gebruikt en er was niemand meer om het hem te vertellen als er eentje niet naar behoren werkte.

Zo sleepten de dagen en decennia zich voort en TX131 deed wat hij altijd deed. En natuurlijk bleef hij altijd keurig binnen in de koepel want naar buiten gaan mocht nu eenmaal niet en hij was een gehoorzame robot.

Dus toen dat 12-jarige mensenkind 150 jaar geleden zei: 'Ik wil dat jij die werkbank oppakt en zo hard tegen de koepel gooit dat-ie er dwars doorheen vliegt.' had TX131 geen andere keus dan te doen wat hem was opgedragen.

Niet zijn schuld dat mensen zo dom zijn.

Geldkwestie

Gisteren was ik eigenlijk nog moe van het weekend maar toch ging ik naar kantoor en 's avonds naar een interessante voorlichtingsbijeenkomt. Ook dinsdag mocht ik een paar uurtjes kantoorklerk spelen om daarna een oudergesprek te voeren over de voortgang van de Ferman en 's avonds was er de repetitie voor een verse entertainment-opdracht. Nadat 's ochtends m'n wekelijkse allergie-prik was gehaald en een bezoek was gebracht aan de huisarts.

Tussen de bedrijven door schreef ik het afgelopen weekeinde een verhaaltje-op-maat: ik kreeg drie woorden op en verwerkte die tot een verhaaltje dat ik komende vrijdag zal publiceren. Daarnaast begon ik een vers potje online schaken met een vriend van me en speel ik tussendoor tegenwoordig graag '4 pics, 1 word', een uitdagend puzzelspel dat de hersenen soms flink aan het werk zet.

Gelukkig kijk ik nauwelijks televisie want anders zou ik geen tijd hebben voor leuke dingen....En gelukkig zijn er spelletjes want erg veel gebeurt er niet in mijn leven...;-) Zeker niet als ik mijn leven vergelijk met dat van velen in Syrië, Irak, Mali of één van die vele andere buitenlanden.

Natuurlijk is het heel erg wat er in 'het buitenland' allemaal gebeurt. En dat die regeringen het allemaal verzwijgen! In Nederland zouden wij echt noooooit liegen in geschiedenisboekjes. Toch? Toch vreemd dan dat er in de geschiedenisboeken waar onze kinderen les uit krijgen niet staat dat duizenden Indonesiërs zijn vermoord in opdracht van de toenmalige regering. Hooguit valt te lezen dat de 'opstand' van de lokale bevolking werd onderdrukt met 'politionele akties'.

Minder dan twee jaar geleden bood de Nederlandse regering van VVD en PvdA officieel excuses aan aan de laatste (!) overlevende van het bloedbad bij Rawagede dat was aangericht door majoor Alphons Wijnen: op 9 december 1947 werden 431 mannen in koelen bloede doodgeschoten. In opdracht van ondermeer de KVP, één van de voorlopers van het 'christelijke' CDA. Maar pas nadat de Verenigde Naties Nederland in november 2011 (...) hadden veroordeeld. Als het aan de toenmalige minister had gelegen moest het hele 'incident' maar worden vergeten 'want het is al zo lang geleden.'

Ging de minister-president zelf naar Indonesië of stuurde hij zijn minister van Buitenlandse Zaken? Neen, men was zo laf om het aanbieden van de excuses over te laten aan de lokale ambassadeur.

Indonesië wilde soevereiniteit en Nederland wilde haar lucratieve kolonie niet kwijt. De slachtpartij, voornamelijk onder leiding van kapitein (maar feitelijk huurling én bedenker van wat de Amerikanen later 'Zippo-raid' zouden noemen: het levend verbranden van dorpelingen omdat één van hen een spion zou kunnen zijn) Raymond Westerling was dus simpelweg een ordinaire geldkwestie.

Als cadeautje aan de lezers vandaag een panoramafoto van de plek waar wij een groot deel van de afgelopen vakantie doorbrachten: de pistes van Svaty Petr bij Spindleruv Mlýn.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Rik de Saedeleer en Hugo Chávez

Was (Een verhaaltje)

Zijn arm was net te kort om het boek neer te leggen op de vloer
naast zijn iets te hoge toiletpot.
Op goed geluk liet hij het dan maar vallen vanaf twee centimeter hoogte.

Tot zijn opluchting
- hij wilde haar die sliep in de aangrenzende kamer niet wakker maken -
produceerde de botsing van boek en tegels slechts een korte droge plof.

Nagenoeg zonder echo.

Weer besefte hij niet dat zij er niet meer was.

================
Meer lezen? http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

Kans maken op de handgeschreven versie van dit verhaaltje? Deel de link en laat het mij weten!

Persoonlijk

Toen ik een jaar of drie a vier was, was mijn moeder getrouwd met een man die ik 'papa' noemde. Van alle 'kennissen' van mijn moeder was hij de enige die ik ooit die titel gegeven heb. Al is het maar omdat ik niet beter wist. Ik denk dat men het wel schattig vond of zo want het zou nog jaren duren voordat ik ontdekte dat hij mijn vader niet was. Maar niemand had ooit de moeite genomen mij dat te vertellen. Mijn moeder verliet hem en nam haar kinderen mee.

Daar schreef ik een verhaaltje (http://terrebel.blogspot.nl/2013/12/dat-niet-een-verhaaltje.html) over.

Mij vertelde zij niet dat ik de man die ik 'papa'noemde nooit meer zou zien. Wie weet had ik hem nog willen opzoeken in de gevangenis. Mijn moeder was niet de enige vrouw met wie hij was getrouwd. Ook andere vrouwen waren gevallen voor zijn charmes en zijn praatjes. Hij was een meesteroplichter. Naar verluidt was één van zijn 'leerlingen' de later beroemd geworden 'Heer Olivier'. Toch interessant.

Hier mijn moeder en ik in de tijd dat wij beiden nog jong waren:

Mijn knuffelbeer gebruikte ik om zelf het bed in te klimmen dat mijn moeder en ik deelden: ik legde het op de grond, vouwde'm dubbel, klom in bed, hing over de rand en haalde de beer binnen in bed. Die beer en ik hadden een band. Op een dag kwam ik thuis van school en was de beer weg. 'Die heb ik weggegooid want hij was oud en vies!' Doodsbang was ik, tot mijn oma gelukkig tóch thuis kwam van haar werk.

=======================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Het is over (een verhaaltje)

Het was een prachtige dag in het park. 

Veel van zijn vrienden waren er en zij kwam iets later. 

Er werd genoten van het mooie weer, de drankjes en het gezelschap. 

Maar het meest genoot hij van haar.

Dit was zijn leven en hij voelde zich machtig en bevoorrecht. 

Sommigen waren een beetje jaloers op zijn leven 

en hij voelde zich bijna schuldig. 

Met zijn baan, zijn huis, zijn vrienden 

maar vooral met de prachtige jonge vrouw die hij de zijne mocht noemen.

Hij begon bij voorbaat te glimlachen toen zij zich vooroverboog 

en met haar adem zijn nek verwarmde. 

Hij voelde meer dan dat hij zag dat zij haar welgevormde lippen 

van elkaar deed en vervolgens in zijn oor fluisterde 

'Het is over'.

==================

Dit is een her-publicatie van een verhaaltje dat ik schreef in 2011. Verhaaltjes publiceren deed ik toen nog zonder na te denken over een lay-out en zonder plaatjes erbij. Vandaar.

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

Stil (Een verhaaltje)

M'n tweede verzamelbundel is nu al verkrijgbaar. Ook als e-book. Zie de schaamteloze reclame-uiting hierboven. Over een paar weken ook rechtstreeks via mij te bestellen voor wie een gesigneerd exemplaar wil. En later zelfs via Amazon. Een recensie van de vorige bundel vindt u hier.

Morgen ga ik naar Duitsland om te werken op een festival. Volgende week vrijdag dus waarschijnlijk geen verhaaltje...maar nu wél! Voor wie nog gaat: fijne vakantie en hoe dan ook allen een fijn weekend gewenst.

================

Het was gewoon gezellig. De muziek was wel aardig, de wijn een beetje te zuur en het bier een beetje aangelengd. Maar zij was er. Voor hem reden genoeg er ook te zijn. De plaatjes werden gedraaid door haar ex maar de situatie was vredig en er heerste zelfs harmonie. Totdat de DJ (met opzet?) "hun" liedje draaide. Beiden stonden met een ander te kletsen maar bij de eerste tonen van het nummer draaiden zij de hoofden naar elkaar, gaven hun glazen af aan wie toevallig zijn of haar hand uitstak om te voorkomen dat het glas zou vallen en keken elkaar diep in de ogen. Totaal gefixeerd liepen zij op elkaar af en kwamen midden op de dansvloer bij elkaar. Als vanzelf hadden de andere dansers ruimte gemaakt voor dit stel en het leek wel alsof één enkel spotje dit deel van de wereld verlichtte en de rest van het universum in duister gehuld hield. Met hier en daar een eenzame kaarsvlam. Hij greep haar bij de heup. Iets te laag. Zij greep zijn vrije hand. Iets te stevig. Zij begonnen te dansen. Vergaten dat zij niet thuis waren. Het publiek was ademloos en de tijd stond stil.

Vergeten (Een verhaaltje)

Het verhaaltje van gisteren was wel erg kort en bovendien niet op vrijdag. Daarom -en ook omdat ik er vorige week geen had geplaatst- hierbij nog eentje:

Hij wist dat zij wist dat hij wist dat zij hem leuk vond. Of zoiets.

Zijn vermoeden werd bevestigd op zijn laatste werkdag.

Zij stapte resoluut op hem af en gaf hem een recente pasfoto.

Op de achterkant de tekst:"Zo vergeet je me niet" met daarbij haar naam, drie kruisjes en een telefoonnummer waarvan hij vermoedde dat het het hare was.

In het vliegtuig de volgende morgen vroeg bevoelde hij zijn wang die nog een beetje nagloeide van het kusje dat zij erop had geplaatst.

Hij is haar inderdaad nooit vergeten.

De week voorbij

Maandag veel gelachen op het werk. Hard gewerkt ook. En mij veel geërgerd. Ik erger mij veel en vaak, de laatste tijd. Schijnt 'normaal' te zijn bij een burn out. Maar ik ben er niet blij mee. Een dochter van de baas reed mij richting bewoonde wereld en op de rand daarvan maakte ik deze (nabewerkte) foto:














Kwam uitgeput thuis dus mijn maandagavond clubje maar afgezegd en vroeg naar bed gegaan.

Dinsdag begon met een flinke huilbui. Dat luchtte zó op dat ik spontaan ben gaan stofzuigen. Na het knippen van mijn nagels. Ik hoefde niet te werken die ochtend dus kon wat werk verrichten voor de Bewonerscommissie en zo. Bovendien verrichtte ik een heerlijk meditatief klusje: het schoonmaken van het aquarium van Caesar Alexander Draconius III en Quick en Flupke.

(Quick is die vage, 'Drakie' zwemt op de voorgrond)

's Middags liet ik mij lek prikken op de huisartsenpost voor verder bloedonderzoek en bij de huisarts liet ik een echoscopie maken van mijn lever. Daarna werd ik een half uurtje onder handen genomen door de fysiotherapeut en daarna haalde ik een vriend af van het station om samen met hem en mijn vriendin een hapje te gaan eten in mijn favoriete pizzeria. U mag raden wat wij aten.

Woensdag was een heftige dag voor mij: urenlang worden doorgezaagd door een team psychiaters brengt heel wat omhoog aan emoties. Het was erg zwaar. Vooral psychisch, mentaal en geestelijk. Gelukkig werd ik bijgestaan door mijn vriendin en mijn beste vriend. Ik trakteerde hen op een lunch,

strikte het eetcafé in kwestie als mogelijke klant voor de brouwerij waar ik werk, genoot van de prachtige nazomer, dronk een biertje

en deed een dutje. Twee afspraken liet ik voor wat ze waren want ik was helemaal op. De huisarts belde met goed nieuws: ik heb blijkbaar Pfeiffer gehad maar nu niet meer en mijn verdere waardes zijn prima in orde. De verhoogde leverwaardes zijn zeer waarschijnlijk te relateren aan licht overgewicht. Daar is makkelijk iets aan te doen. Met mijn fysiotherapeut maak ik een plan van aanpak.


Met mijn moeder had ik een goed gesprek aan de telefoon en via mijn vriendin kreeg ik goed nieuws dat ik lekker niet met mijn lezers deel. Lekker puh! ;-)


's Avonds schreef ik een stukje en ontdekte iets opvallends in de statistieken van dit weblog:

(Klikken=vergroten)

Donderdag ging ik niet naar mijn werk, uitgeput als ik was, maar las ik dat een akkefietje van jaren geleden zeer waarschijnlijk zal voorkomen dat Donald Trump president wordt: hij schond het handelsembargo met Cuba. Veel Amerikanen van Cubaanse komaf stemmen Republikeins en hun steun kan Trump nu wel vergeten. Steeds duidelijker wordt het dat Trump - als persoonlijke vriend van Bill en Hillary Clinton opzettelijk de weg vrijmaakt voor laatstgenoemde. Als je mensen de keus geeft tussen een tiran en een dictator...

Verderop in de wereld heeft ene Erdogan als voorzitter van de Veiligheidsraad besloten dat het voor president Erdogan een goed idee zou zijn om de noodtoestand in Turkije te verlengen. 'Wij van WC-Eend' dus.

Ik sliep veel, verwisselde de vuilniszak, luisterde muziek en schreef.

's Avonds was ik bij mijn vriendin en hadden wij een leuke avond met een vriend.

Vrijdag sliep ik uit tot maar liefst negen uur, belde, sms'te en mailde vijf verschillende vrouwen en nam met mijn 'mentor' mijn naderende mini-conference (zeg maar 'korte theatershow') door. Nog best hard werken, hoor. Goede grappen maken is echt niet zo gemakkelijk.
Omdat het vrijdag was publiceerde ik een verhaaltje: http://terrebel.blogspot.nl/2016/09/bereiken-een-verhaaltje.html en een dag eerder een stukje op Linkedin: https://www.linkedin.com/pulse/tip-clean-up-your-do-list-terrence-weijnschenk-entertrainer?trk=mp-author-card én op mijn Engelstalige blog: http://terrebelius.blogspot.nl/2016/09/omar-mateen-and-anders-breivik.html

's Avonds vertrok ik met mijn vriendin naar Nijmegen om de nacht in een hotel door te brengen.

 De Waal

Een biertje op een terrasje,

genietend van prachtig nazomerweer

Het weekend stonden wij met http://www.rataplandesign.com op de Tomofair, een beurs voor liefhebbers van Azië en dan met name Japan, in Nijmegen. Erg leuk! Hier een kleine foto-impressie. Een filmimpressie volgt.

 Een selfie van mijzelf

als 'steampunk' pinguïn

 Een aantal producten van http://www.rataplandesign.com

 's Avonds meteen in gebruik genomen:

'Star Wars lichtzwaard eetstokjes',

gekocht bij de kraam van http://www.roppongi.nl/nl/

 De conventievloer

 Met diverse 'cosplayers' op de foto
('Wat doet een steampunk pinguïn eigenlijk?', vroeg ik.
-'Badass zijn!', was haar antwoord.)

Eén van de muziekjes waarmee ik de week doorkwam:

Robert Miles met Children (The Dream Version):



Deze week staan wij stil bij het overlijden van Arnold Palmer, Shimon Peres en Jeroen Oerlemans

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Bedoelde (een verhaaltje)

Helaas was er even iets mis met Blogger maar naar het schijnt wordt er hard gewerkt om alle data weer terug te zetten. Waaronder mijn stukje van gisteren...Voor nu is er natuurlijk weer gewoon een 'Verhaaltje op Vrijdag'

Update: Het stukje is er weer maar de enige reactie die doorkwam voor de breakdown is nog niet terug (Sorry, Di Mario...). Wie wil kan en mag het stukje alsnog/weer lezen en eventueel een reactie achterlaten. Iets wat ik erg zou waarderen...;-): http://terrebel.blogspot.com/2011/05/motivatie.html

===============

Iets te rode lippen maar wel mooi en vol. Diep donkere ogen met wimpers die de zwaartekracht tartten en lang zwart geverfd haar dat haar schouders verborg. Met een pony zoals die in de jaren '60 mode was en voorkwam op de hoes van "Venus" van Shocking Blue.

Ze zei niets. Althans niet met woorden. En dat hoefde ook niet. Want door de manier waarop zij hem aankeek wist hij was zij bedoelde.

Kuiken (Een verhaaltje)

En daar zat ik dan op de bank. Alleen. Op het einde van mijn laatste werkdag. Maar pas nadat ik mijn zoontje in zijn pyjama had geholpen, had ondersteund bij het tandenpoetsen en in bed een verhaaltje had voorgelezen. Daarna stopte ik hem in en vlak voordat ik hem een kusje op zijn voorhoofd gaf stopte ik zijn favoriete knuffel bij hem in de armen.

Zoals gezegd: ik zat op de bank. Te overwegen hoe het verder moest nu ik mijn baan kwijt was, de moeder van mijn zoon was opgenomen, mijn moeder ernstig ziek was en de kinderbescherming mij mijn zoon wilde afnemen 'omdat een vader alleen geen kind kan opvoeden.'

Met een arm voor mijn gezicht zat ik zachtjes te snikken om mijn zoontje niet te storen. Tot ik een klein stemmetje hoorde: 'Papa? Jij hebt'em harder nodig dan ik dus slaap jij vanavond maar met Kuiken.'

==========================

Meer lezen? 

http://www.bol.com/nl/p/fantastische-ontmoetingen/9200000025107889/

http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

Hart (Een verhaaltje)

Bij deze één van de twee verhaaltje die ik vanmiddag schreef, lopend onderweg van postkantoor naar elektronicawinkel.

Vol verwachting stond hij bij haar aan het loket.
"Waar komt u voor?" vroeg zij met haar stralendste glimlach.
"Ik kom voor jou", zei hij.

En hij meende het.
Met heel zijn hart.

De Zaak van de Ontplofte Bruid (een verhaaltje)

Het verhaaltje van vandaag komt uit mijn bundel 'Verdraaide Vertellingen'. De bundel is verkrijgbaar als e-boek én als paperback. Gewoon, via Bol.com.

===================================

Hij zat daar maar. 

Dit had de mooiste dag uit zijn leven moeten zijn. 

Maar hij zat daar maar. In een lege kerk. 

Toen zij hem vertelde dat haar vader clown was van beroep lachte hij haar uit. 

Tot hij aan haar gezicht zag dat zij het serieus meende. 

En er trots op was de dochter te zijn van een clown. 

Hij bood haar zijn excuses aan en zij accepteerde een glaasje appelsap. 

Geen grap. 

Een paar weken later maakte hij kennis met haar vader, de beroepsgrappenmaker. 

Die tijdens het kennismakingsetentje geen grappen maakte. 

Niet eentje. Sinds de dood van zijn vrouw 

(die uitgleed over een bananenschil, ongelukkig terechtkwam en haar nek brak; geen grap) 

besloot hij zich de rest van zijn leven te verschuilen achter een lachend masker. 

Dat van een clown dus. 

Letterlijk. 

Op het huwelijk van zijn dochter verwachtte iedereen dat hij een grap zou uithalen. 

En dus deed hij dat maar. 

Hij had haar trouwjapon geprepareerd met een zelfgemaakt apparaatje. 

Op het hoogtepunt, vlak na het ja-woord, zou hij op de knop drukken 

van een in zijn broek verborgen afstandsbediening. 

Vervolgens zou het lijken alsof de kersverse bruid een nogal luidruchtige wind liet. 

Lachen toch? 

Nu zat hier de kersverse weduwnaar. 

Te bedenken waarom zijn schoonvader zoveel explosieven had gebruikt dat de gasten 

- met de organist voorop - hals over kop de kerk hadden verlaten. 

Hij besloot dat hij hier later - vanuit zijn ervaring als rechercheur - 

een boek over zou schrijven. 

Dat gaf hij dan als titel 'De Zaak van de ontplofte Bruid'. 

==============================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

Een Gedicht (Een verhaaltje)

Hij was het soort man dat zijn haren leek te kammen met een tandenborstel en zag eruit alsof hij die morgen voor de tweede keer in een week tijd was afgewezen bij een sollicitatiegesprek. Vloekend en tierend - nu ja, in elk geval vloekend - schudde hij zijn laptop door elkaar. 

Wellicht in de hoop dat de internetverbinding in de koffieshop nu opeens wél zou werken. Wonderbaarlijk genoeg leek het te werken want de man zette met een verbaasde blik het ding voorzichtig voor zich neer op de kleine pootjes die niets meer waren dan rubber dopjes. 

Nog steeds voorzichtig zette hij zijn vingers weer op het toetsenbord en steeds sneller en met opzichtige vaardigheid tikte hij een bericht. Of een boek. Of een presentatie. Of wellicht een gedicht?

========================

Meer lezen? http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

En omdat het nieuwe jaar net begonnen is een klein cadeautje voor al mijn lezers: de handgeschreven versie van dit verhaal: http://terrebel.blogspot.nl/2013/12/dat-niet-een-verhaaltje.html

De week voorbij (een Corona-dagboek)

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

===============================================

Mensen vervelen zich vaak al te pletter. Ik ben dus benieuwd hoe dat zal zijn wanneer binnen enkele decennia computers en computerprogramma's, al dan niet als robots de meesten van ons werkloos zullen hebben gemaakt.

Zo gaf een buurvrouw toe dat zij dagelijks naar de supermarkt gaat. Niet zo zeer om boodschappen te halen maar 'om te kijken of de vakkenvullers al iets hebben geplaatst wat ik gisteren nog niet zag.'

Vaak gaat zij zelfs meerdere malen per dag 'want misschien heeft de vakkenvuller iets toegevoegd dat er vanmorgen nog niet was.'

U verveelt zich uiteraard nooit maar waarom denkt u dat anderen zich vervelen?

===========================================================

Wellicht heeft u het kunnen raden. Maar ik was op vakantie. Dus. En niet alleen. Hoewel: de eerste dag van de vakantie in een heerlijke vakantiewoning van een vriendin in Groningen was ik alleen en de eerste nacht ook. Ik nam de gelegenheid te baat om een vinkje te zetten op mijn 'bucketlist': na een lang warm bad 

naakt onder de sterrenhemel ukelele spelen..

Mijn vriendin kwam de volgende dag en wij deden aan wandelen, zagen een vriend van mij die in de regio woont, dronken koffie:

en deden andere dingen. Beetje gitaarspelen bijvoorbeeld en kleine klusjes in en rond de woning. Vooral deden wij het heel rustig aan. Daar is het vakantie voor tenslotte. Toch?

Hier een kleine impressie in een aantal foto's:

Bovenstaand plaatje schoot ik in de bijbehorende tuin en onderstaand vindt u een voorbeeld van de kunsten van een lokaal artistiek persoon die doet aan het bewerken van metaal:

In het Groninger Stadspark is van alles te beleven en ik maakte er nieuwe vriendjes:

Dit vriendje maakte ik in het stadscentrum. Ongeveer.

Ook in Groningen is men bekend met het verschijnsel zonsondergan:

Ook nog de eerste avond: een disco-feestje in mijn eentje dankzij de meegebrachte 'bluetooth sound cube met ingebouwde disco-bal':

In huis een mysterieus kistje dat de bron werd van een ter plekke geschreven verhaaltje:

Een raam:

Ik mocht er het gras (handmatig) maaien. Tijdje niet gedaan (jaartje of dertig of zo). Goede workout!

Best sfeervol, dat vakantiehuis:

Kon niet fysiek aanwezig zijn bij de zomerbijeenkomst van de Geheime Jongensclub.

Dus beeldbelde even met een der leden die mij via zijn slimme verspreker een paar andere Geheime Jongens (en hun eventuele wederhelften) liet zien en spreken. Lollig!

Hier het verhaaltje waar ik het eerder hierboven over had:

Impressie van het terras waar ook een lokale buurvrouw even kwam babbelen:

Impressie van het interieur:

Wat ik tegenkwam bij een wandeling door de stad. Onderstaande muurdecoratie schijnt redelijk bekend te zijn:

Even tijd gemaakt voor een glaasje bier:

In een snackgelegenheid zag ik niet alleen deze plaat aan de muur hangen maar ook sprak ik er een jonge bediende die een opleiding volgde tot animator. Wellicht helpt hij mij ooit een door mij geschreven kinderboek om te zetten in een tekenfilm! Je weet maar nooit, toch?

Wij hadden het best gezellig!

Niet vaak ontvang ik ontbijt op bed. Om elf uur 's avonds:

Er is van alles te vinden in en rond het huisje:

Diverse artistieke uitingen. Verhalen bijvoorbeeld:

Best een geinige klus: tuinpad tegel voegen ontdoen van onkruid:

In de vakantiewoning las ik boek nummer acht van dit jaar uit:

Jan Geurtz: Verslaafd aan Liefde.

Een zelfhulpboek over relatieproblemen.

Ook maar boek nummer negen:

Mike Jansen: Ragnarok Interrupt

Een fantasy verhaal met de dondergod Thor in een onvrijwillige hoofdrol.

Kortom: ook in Corona-tijd kun je een fijne vakantie hebben. Bent u al op vakantie geweest dit jaar?

Zaterdag op station Groningen werd ik staande gehouden door een jongeman: 'Meneer, mag ik met u op de foto?' Hij was fan van het YouTube spelprogramma 'Volg de Baas' waar ik zo'n zes jaar geleden aan meedeed. Best geinig hoor, om na al die tijd nog aangesproken te worden door fans.

Bij thuiskomst in Amsterdam eerst zitten bijkletsen met de vriendin die al die tijd de kat en goudvis te eten gaf en mijn planten water. Daarna een kop thee met een buurvrouw die mij bij praatte over wat er zoal in de wijk was voorgevallen tijdens mijn afwezigheid. 's Avonds kwam mijn vriendin die eerst naar haar eigen woning was geweest en samen keken wij een paar afleveringen van Teen Wolf.  

Zondag gingen wij daarmee door. Bijgestaan door Billy de Kat die ogenschijnlijk blij was dat ik weer thuis was:

Tussendoor liep ik even een rondje door het park om mijn pijnlijke been in beweging te houden:

en samen deden wij een en ander aan het huishouden. Zo nam mijn vriendin de keuken en badkamer onder handen en nam ik de slaapkamer en het aquarium voor mijn rekening. Zo plaatste ik een achterwand: een oude kindertekening van mijn zoon. Tot grote interesse van Karper de Goudvis:

O ja, ik werkte een uurtje voor de maandagavondclub. Hoort er een beetje bij.

Talk Talk met deze live-versie van 'Renee' is de muziek van deze week:

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Chadwick Boseman

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

De wereld van entertainment - waarin ik pré corona bijverdiende bovenop

mijn maandelijks salaris van €900 - ligt plat. Ik mis dus inkomsten.

Behalve door een boekje van mij te kopen (zie daartoe de kolom ter rechterzijde van dit blog) kunt u mij ook een beetje sponsoren

door te klikken op onderstaand betaalverzoek, vermomd als foto:

Blogdonatie