Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

maandag, juni 12, 2006

Spoelen

Spoelen

Wat wordt bedoeld met deze zoekopdracht?
ik wil net zoon land zien waar jasmin in woont zien

Gisteren had ik het terloops over onvoorwaardelijk vertrouwen. In de mensheid in geheel heb ik dat nog wel maar er zijn uitzonderingen. Neem nu het Amerikaans opperbevel: getuigen zagen hoe Amerikaanse soldaten de zojuist gevangen terroristen-leider Al-Zarqawi doodschopten. Een legerwoordvoerder die mijlenver uit de buurt van het incident verbleef doet dat verhaal af als onzin. Het hele concept van Amerikanen die iets moreel verderfelijks doen is hem vreemd. Officieel dan toch. Generaal George Casey, bevelhebber van "de jongens in Irak" ziet gemakshalve alle ooggetuigen aan voor leugenaars: "Ik lieg niet! Die paar miljoen mensen die het tegendeel beweren van wat ik beweer...DIE liegen!!" Ach, het zal niet voor niets zijn dat juist hij die positie heeft gekregen.

Wie krijgt eigenlijk de positie van president van Montenegro? En heeft Holland nu juridisch gesproken tegen een bestaand land gevoetbald? De afscheiding van Montenegro van Servië is erkend door "Moskou" maar wanneer is het "echt"? Wanneer het feit is erkend door de Verenigde Naties? Als minstens 80 procent van alle staatshoofden ter wereld het erkennen? Grappig probleem, hoor!

Ook grappig was een anecdote die buurvrouw Wynona mij vertelde, vanmorgen tijdens het koffiedrinken. Na het tweede bakje moest ik toch aanstalten maken om te vertrekken richting werk maar niet voordat ik buurvrouw Hetty nog bedankte voor het werken in m'n tuin. Tot verbazing van buurvrouw Wynona was die daar geheel en al belangeloos bezig voor mij en m'n zoon.

Onderweg naar het werk nog even gezellig staan beppen met vriend Heidi en zijn vriendin Sai. Na het werk en een ultrakorte naborrel (een kwartier! Een nieuw record!) mooi op tijd om thuis even een hapje met de Ferman samen te eten en hem onderweg naar karateles uit te horen over zijn schooldag. Hij vertelde met de club van de Wereldwinkel bezig te zijn geweest met zelf papier maken. Gaaf, niet?

Aangekomen bij de dojo bleek dat de les niet doorging aangezien m'n zoon de enige leerling was uit zijn groep die was komen opdagen. De rest was vooral bezig geweest met de door het stadsdeel georganiseerde avondvierdaagse. Snel weer thuis dus om samen met Ferd een aflevering Star Trek te kijken en de strijkbout wederom op te starten. Nadeel van het huidige weertype: we zweten nu zoveel dat soms meerdere keren per dag van kleding wordt gewisseld. Tel daarbij op de kleding die m'n dochter dit weekend heeft verbruikt en U begrijpt dat ik strakjes nog even halfnaakt (vooral dan toch om te voorkomen dat nog meer kleding zweetdoordrenkt raakt en de wasmand dus weer sneller wordt gevuld, etcetera) achter de strijkplank zit voordat ik de douche de muizenissen van de dag van mij af laat spoelen.

zondag, juni 11, 2006

Voorrecht

Voorrecht

"Je moet je doek natuurlijk altijd netjes opvouwen want anders past-ie niet in de la". Eva ruimt op na de nacht samen met haar broer te hebben doorgebracht op het nieuwe bed. Zij lieten mij uitslapen tot 9 uur en hadden de croissantjes (met kaas, met ham, met chocola én met niets) al klaar...Ik hou van die wezentjes!

Rustig aan gedaan vanmorgen en op gegeven moment richting zwembad getogen. Ook in het Brediusbad was het warm zomerweer. M'n kinderen en ik genoten van de zon, het water, een patatje en elkaar. We hadden min of meer gepland op tijd thuis te zijn voor het eerste WK-optreden van Marco van Basten als bondscoach maar om kwart voor drie bleek er geen tram te rijden door "een onvoorziene storing". Doet mij denken aan een stroomstoring bij de Amsterdamse metro aan het begin van de halve finale van het EK een aantal jaren terug: die duurde precies drie kwartier...;-)

Dankzij een mevrouw die bereid gevonden werd een taxi met ons te delen toch nog redelijk op tijd thuis. Ferdinand was al vooruit gerend en Eva kon het spelletje niet boeien: zij vermaakte zich liever met de gisteren aangeschafte kralen. Om broer en zus elkaar niet te veel te laten storen buren Debbie en Billy gevraagd of m'n zoon bij hun kon zitten kijken. Eén blik op mijn in het oranje uitgedoste zoon overtuigde hen van zijn vreedzame doch luidruchtige bedoelingen en samen met hun eveneens in diverse schakeringen oranje uitgedoste broer en ouders kon Superfer aanschuiven. Tijdens de tweede helft kwam Eva hen een zelfgemaakte bak popcorn brengen.

Eva d'r moeder en haar zusje kwamen haar halen even nadat Eef en d'r broer zich een portie pasta goed hadden laten smaken. Buitelend en huppelend van pure levenvreugde vermaakten de kinderen zich nog even tot het voor Eva en Dayna tijd was om te gaan. Nadat Ferdinand mij zijn kunsten had vertoond als toekomstig keeper van het Nationale Elftal liet ik hem achter met een potje 1 op 1 met buurman Billy als tegenstander terwijl ik mij naar het SP fractie-overleg begaf. Daar kon ik een aantal punten inbrengen die mij door diverse buurtbewoners en hun vrienden en familie was aangedragen. Hoewel ik mij in de haast had vergist en de verkeerde werkmap in mijn tas had zitten werd het een vruchtvolle vergadering.

Thuisgekomen bemerkte ik een vredig in zijn slaap mompelende tien-jarige zoon van een bijzonder trotse en gelukkige vader. Dit zijn de momenten waar het om gaat. Niet het zwemmen, het knuffelen, het ontbijten of het voetballen maar het kleine meisje dat door haar handje in jouw hand te leggen haar vertrouwen in jou geeft; het onvoorwaardelijk vertrouwen dat jij hen zal behoeden voor alle mogelijke gevaren die de wereld te bieden heeft. Natuurlijk zet ik alles op alles om dat vertrouwen niet te beschamen en dat mogen doen zie ik als een voorrecht.