Mij

Vanmorgen was ik gezellig op de koffie bij vriend Pieter en kwam het gesprek op ondermeer mogelijke manieren om het leed in de wereld te verzachten. Op kleine schaal kan iedereen dat wel maar op grote schaal moet die taak worden toebedeeld aan de diverse overheden. Zo kun je als individu niet het leed verzachten van de nabestaanden van "9/11", noch van de slachtoffers van een ontplofte autobom in Afghanistan. Wat je wél kunt is je best doen een goede buur te zijn, een vriend of een familielid. Al wil je soms ook wel'ns gewoon lekker chagrijnig zijn, natuurlijk. Dat mag. Het wordt pas écht vervelend wanneer je door omstandigheden in een bepaalde positie gedwongen wordt. Neem bijvoorbeeld voormalig buurvrouw Johanna:

Op een gegeven moment kon Ferdinand er niet meer tegen en hebben wij zijn moeder toch maar weer door ons huis via de binnentuin naar het huis van haar ex-vriend laten gaan. Hoewel wij met diverse betrokken buren afgesproken hebben de deur niet meer te openen op haar aanbellen of geklop op het raam om haar zodoende te dwingen zelfs naar de hulpverlening te stappen. Punt is namelijk dat "de hulpverlening" pas iets doet voor een dakloze schizofrene paranoïde alcoholiste wanneer die persoon zelf aangeeft hulp te willen. Tsja, dat is nu de ellende met haar ziekte: één van de symptomen is ontkenning...Nu kun je dus wel afspreken haar niet binnen te laten maar wanneer je naar het gezicht van haar zoon kijkt terwijl het hulpgeroep van zijn biologische moeder hem bereikt, gedempt door raam en gordijn, kun je toch echt weinig anders dan haar toch weer binnen te laten.

Ook met een onbekende zou ik het waarschijnlijk niet over m'n hart kunnen verkrijgen om de deur dicht te houden. En U?

Ondanks dit alles kreeg de Ferman het vandaag toch voor elkaar zich zodanig te concentreren om zijn schoolwerk dat hij maar weer'ns een 10 haalde voor een topografie-toets. Het blijft een wonderbaarlijk type, die zoon van mij...

Hoogte

Omdat de voorband van m'n step lek is ter hoogte van het ventiel liepen Superfer en ik vandaag naar het buurthuis voor z'n wekelijkse karateles. Normaal gesproken gaat hij gewoon met de fiets.

Gisteren gingen de meiden voor het eerst bij hun grote broer achterop de fiets; Dayna op de heenweg naar de lunch bij oma en Eva op de terugweg. Leuk om te zien hoe z'n zusjes zich stevig aan m'n zoon vastklampten! Zag er ook erg schattig uit, van die kleine meisjes achterop zo'n grote jongensfiets met hun mooie rose Crocs aan de jonge meisjesvoeten!














Persoonlijk lijkt het mij hilarisch om rose Crocs aan de voeten te zien van bodybuilder Steve Wilkos. U weet wel: die grote kale kerel die altijd vechtende mensen van elkaar afhield tijdens de Jerry Springer Show. Uitsmijter Steve krijgt nu eindelijk z'n eigen show en zal dan nog wat vaker op televisie te zien zijn.

Voordat buurvrouw Winonah en ik op televisie te zien zijn moet er nog wel wat gebeuren. Als het aan ons gitaarspel ligt, tenminste. Zo bleek ook vanmorgen. Toch gaan wij gestaag vooruit. Zo doet het al een tijdje geen pijn meer om bepaalde akkoorden te grijpen, kunnen wij al redelijk makkelijk akkoorden overpakken en kan met name de buurvrouw al heel aardig maat houden. Met gitaarspelen en zingen tegelijk blijven wij beiden nog wat moeite houden al is ook op dat gebied progressie te merken.

Er is ook progressie op het gebied van werk zoeken. Nog deze week krijg ik te horen welke van zes werkgevers die ik vandaag heb uitverkoren mij binnenkort in dienst mag nemen. Ik houd U op de hoogte!

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Jane Wyman

Allemaal

Vriend Pieter maakte een leuke foto van Ferdinand met zijn Bakabau (als je dat zo spelt), een zelfgemaakt muziekinstrument, tijdens het Solidariteitsfestival in en rond het buurthuis, afgelopen woensdag. Daaropvolgend heeft de Ferman zijn instrument van vorig jaar omgebouwd tot pijl en boog. Als een volleerd boogschutter staat hij nu regelmatig in de achtertuin te oefenen. Heel leuk.



















Ook leuk was het feit dat een uitzendbureau-intercedente gistermiddag m'n CV doornam en zich hardop afvroeg wat het GAK nu eigenlijk was. Zij was klaarblijkelijk niet van de generatie die meemaakte dat het GAK fuseerde met andere instellingen en UWV is gaan heten...Maandag mag ik terugkomen omdat men een aantal banen in de aanbieding heeft die bij mijn profiel passen. Ik ben benieuwd maar wacht rustig af wat de toekomst brengt.

De dag van gisteren begon met een bezoekje aan de markt, samen met m'n moeder. 's Middags kwam vriend Herman even langs voor een praatje terwijl de dag daarvoor oppas Suus even was komen babbelen. Overigens: dankzij vriend Herman kon ik kennismaken met een nieuwe buurvrouw: Natasja.

Vandaag met m'n kinderen geluncht bij de Burger King dankzij een kortingsbon.



















Door alle gezelligheid, waaronder het spelen van het Rollenspel (waarbij het de bedoeling is dat je liggend over elkaar heen rolt ipv van je inleeft in een bepaalde situatie!) helemaal gemist dat het Nederlandsch elftal een wedstrijd gewonnen heeft, Prinses Laurentien iets geopend heeft en de moeder van Madeleine McCann aangeeft niet langer in Portugal te willen blijven. Het zal allemaal wel. Momenteel houd ik het liever wat dichter bij huis, allemaal.


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van goudvis Suske

Wereldwijde web

Eindelijk is bevestigd wat velen al jaren wisten: vroeg opstaan is niet goed voor den mensch. Japanse onderzoekers beweren dat vroeg opstaan eigenlijk helemaal niet zo gezond is. Zou het onderzoek vermelden dat vroeg opstaan wel kan indien men ook vroeg naar bed gaat?

Lag er gisteravond vrij vroeg in ondanks dat ik eerder op de avond naar een toneelvoorstelling was. Oud-collega Herman speelde in "Pantser" in een klein theater vlakbij waar ik woon. Aanwezig waren ook de oud-collega's Tom, Jeroen, René, Nadia-Jane en Georges. Zo werd een avondje toneel een mooie gelegenheid om even bij te kletsen.

Oppas Suus kwam gistermiddag even bijkletsen.

Zo blijft het leven voortkabbelen en zou ik hier meer kunnen schrijven maar zoals de meeste "liveloggers" wel weten: sommige zaken kun je beter niet toevertrouwen aan het wereldwijde web terwijl je sommige zaken niet wenscht toe te vertrouwen aan het wereldwijde web.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Luciano Pavarotti

Vrije tijd

24 Mensen komen om bij een bomaanslag in Pakistan. Dat is op zich al ernstig genoeg, natuurlijk maar misschien is het nog wel erger dat Nederlandsche nieuwsgaarders zich meer druk maken over varkens die slecht behandeld worden onderweg naar de slachtbank. Het is maar waar je je prioriteiten legt: bij de tosti ham/kaas van morgen of bij een gewapend conflict in een land dat verreweg de meeste mensen niet kunnen aanwijzen op een globe.

Een ieder stelt zijn/haar prioriteiten anders: Bij de Britten is dat pas jaaaaren later toegeven dat Europa tot driemaal toe is ontsnapt aan "ongelukjes" met atoombommen; Voor Wouter Bos gaat het om het bewaren van zijn geloofwaardigheid door wederom te verkondigen dat er "iets" gedaan moet worden aan extreem hoge topinkomens (en vervolgens die geloofwaardigheid weer te verliezen door zijn woorden niet in daden om te zetten); bij mij gaat het om het zorgen voor een prettige en stabiele leefomgeving voor m'n kinderen. Voor de moeder van m'n zoon gaat het om tabak, bier en een plek om te overnachten. In die volgorde.

Dankzij buurvrouw Hetty was buurvrouw (kun je nog van buurvrouw spreken wanneer de vrouw in kwestie woont in het park om de hoek?) Johanna vanmorgen te gast bij een lokale vestiging van een Huis voor Onbehuisden, een zogeheten HVO. Daar kon zij een kopje koffie met een broodje krijgen en even douchen. Voor haar nu maar even duimen dat zij het volhoudt om daar langs te gaan en in contact komt met hulpverleners die er op uit zijn om hulp te verlenen en niet uitsluitend om subsidie te ontvangen.

Verwacht nu elk moment het goede nieuws te ontvangen dat ik weer aan de arbeidsmarkt kan deelnemen en om het lot een handje te helpen vandaag maar weer vier sollicitaties verstuurd.

Je moet tenslotte toch wat met je vrije tijd...

Liggen

Vanavond maar lekker vroeg naar bed na een weekendje m'n moeder's 72ste verjaardag vieren. Zo zijn we gisteren met haar en haar buurvrouw naar de Chinees geweest en kwamen vandaag m'n broer en z'n vrouw op verjaarsvisite. Ferdinands oma was blij met haar cadeautjes. Zelfs van een buurvrouw van mij had ze een cadeautje gehad! Diezelfd buurvrouw Hetty verrastte ook mij met een cadeautje: bij thuiskomst van m'n moeder bleek m'n keuken schoongemaakt! Errug tof allemaal.

Ferdinand's moeder zal het minder tof hebben, zo in haar eentje op een bankje in het park. Misschien dat zij daarom regelmatig bij ons langskomt voor een glaasje water en gebruikmaking van het toilet. Waar kan iemand terecht die nergens terecht kan?

Bij Stichting Mentrum kan zij niet meer terecht en zelfs bij het Leger Des Heils is zij eertijds afgewezen. Ook al hadden de instellingen gelijk met hun beslissing, blijft het feit dat er een ernstig zieke vrouw op straat verblijft.

Natuurlijk vallen haar problemen in het niet bij die van mensen die in Bagdad wonen of last hebben van orkaan Felix en ook Ajax-fans mogen wat mij betreft leren relativeren en bedenken dat er ergere dingen zijn dat dat je cluppie gelijkspel speelt tegen Groningen.

Wat ik eigenlijk zeggen wil: zolang je meer dan 2 euro op zak hebt, schone lakens om tussen te slapen en een dak boven je hoofd hebt ben je goed beschouwd al rijker dan zo'n 98 procent van de wereldbevolking. Da's toch wel even iets om bij stil te staan, niet waar?

En toch zou ik liever geen stapeltje onbetaalde rekeningen op m'n bureau hebben liggen...

Werkervaring

Opeens zijn er zomaar weer een paar dagen voorbij...Tsja, dat krijg je als je op woensdag-middag gaat shoppen met je moeder en je zoon, met de buurvrouw gaat zitten jammen op de woensdagavond na gitaarles, donderdags een Engelse vriendin meezeult naar leuke plekjes in de stad en dezelfde avond eindigt in de kroeg aan de overkant waar behalve Sebbi en haar vriendin Caitlin geen toerist zich waagde. Buurvrouw Hetty en haar man Vincent en buurvrouw Winonah waren erbij dat de Engelse dames hun (voorlopig!) afscheid van Amsterdam vierden met een paar afzakkertjes...Wat zij niet beseften was dat een Engelse borrelmaat ongeveer 15 mililiter bedraagt en een nederlandsche 35...Dat zullen zij vanmorgen op de weg terug naar Engeland wel hebben gemerkt! ;-)

Tussen de bedrijven probeer ik leuke dingen te doen met m'n zoon, zoals een potje darten of gezellig samen een video'tje kijken en probeer ik tevens weer aan de bak te komen. Heb zelfs sollicitaties uitstaan voor de baantjes van schoonmaker en verkoopmedewerker! Al zou ik ergens maar een half-jaar contractje uit kunnen slepen. Dat geeft mij dan weer de financiële lucht en een paar maanden de tijd om op zoek te gaan naar een baan die meer geschikt is voor iemand met mijn interesses, achtergrond, opleiding en werkervaring.

Ligt

Kreeg de laatste paar dagen weer veel steun van verschillende buurvrouwen, waaronder zelfs van een buurvrouw van m'n moeder. Om nu te zeggen dat ik van al die mensen hou gaat misschien wat ver maar ik ben er wel erg blij mee. Ook voor m'n (nog steeds wat verkouden) zoon.

"Ik hou van jou" is meestal het laatste wat m'n zoon en ik tegen elkaar zeggen op elke willekeurige dag van het jaar. Hij en z'n zusjes houden ook veel van elkaar, zo bleek ook zondag toen de drie verstoppertje speelden bij oma thuis. Ook speelden wij bij oma het door m'n oudste dochter meegenomen Cinderella prinsessen-spel dat door oma werd gewonnen. Dit weekend ook leerde Eva fietsen op m'n zoon's oude grote fiets waarbij ze alleen hulp nodig had bij het op- en afstijgen. Dat valt ook niet mee, dat fietsen op een fiets waarbij je al zittend niet met je voeten bij de grond komt. Dat ondervond ook Eef's zusje Dayna die ook een poging waagde te fietsen op de grote fiets. Van mij krijgt ze punten voor lef!

Ferdinand krijgt die niet alleen voor het behalen van een heuse 10 voor zijn eerste (topografie-) toets van het jaar maar ook voor het onder de knie krijgen van het rondlopen en -rijden met zogeheten "Magic Wheels" vastgebonden aan z'n schoenen. Dat zijn van die wieltjes waardoor je gewone schoenen een soort van halve rolschaatsen worden. Baie nie-warm!

Intussen lijkt het einde in zicht van de warme dagen die ook in Amsterdam heerschten. Het blijft toch een mooie stad, onze hoofdstad. Dacht ik dat ik enigszins bevooroordeeld omdat ik er geboren en getogen ben, werd mijn idee bevestigd door vriendin Sebbi. De dame die helemaal uit het verre Engeland kwam -en die ik niet meer gesproken had sinds de begrafenis van een geliefde wederzijdse vriend, jaren terug- viel het op hoe mooi Amsterdam toch eigenlijk is en hoe relaxt wonen het hier is.

Ik had met haar en een vriendin van haar gisteravond afgesproken in een café dat vrijwel mijn gehele tijd dat ik werkte bij The Amsterdam Dungeon mijn "local" was. Het was dan ook niet errug verwonderlijk dat ik er bij binnenkomst een flink aantal voormalige collega's aantrof.

Op het werk vandaag trof ik kinderen die vrij onrustig waren. Het waarom werd mij niet duidelijk maar na het uitdelen van een paar reprimandes en zelfs een straf werd het iets rustiger. Toch leken de jongelui van groep 8 vandaag meer dan anders moeite te hebben met het onderscheiden van de scheidingslijn tussen plagen en pesten.

Sommige volwassen mag ook wel'ns duidelijk worden waar die lijn precies ligt...

Ook

M'n zoon ligt nu in het tweepersoons-bed waar hij vannacht in lag met zijn zusjes. En ik? Ik mis die meiden ook...

Gegeten

Je kunt kinderen beter wijzen op de gevolgen van hun acties dan zaken domweg verbieden. Wanneer kinderen zich bewust zijn van risico's zal het aantal incidenten vanzelf afnemen. Nu zijn er ouders die die verantwoordelijkheid afdragen aan school. Da's niet goed. Het juist opvoeden van een kind gebeurt primair door de ouders.

En niet bijvoorbeeld door de overheid. Zo ondervond bijvoorbeeld de regering van Australië die ernstig in verlegenheid werd gebracht doordat een 16-jarige scholier een internet info-filter wist te kraken in ongeveer een half uur. Met het filter dat vlak daarop werd geïnstalleerd had de jongeman iets meer moeite: die kraak duurde 40 minuten...Als de Australische overheid die 50 miljoen euro die implementatie en ontwikkeling van het filter had gebruikt voor een bewustwordingscampagne onder ouders zou Tom Wood nooit in het nieuws zijn gekomen.

Misschien wordt het tijd dat de Nederlandsche Overheid komt met een campagne om mensen bewust te maken van hun mobiele belgedrag. Krijgen wij in bus, tram, trein, veerpont en metro al de meest intieme details te horen over sexueel overdraagbare aandoeningen, drugsdeals en over "Annie. Je weet wel: die van de slager." nog even en ook in vliegtuigen laat onze medepassagier ons ongevraagd weten hoe het staat met de wormenkuur van z'n Bouvier.

Behalve een milde verkoudheid voor de Ferman lijken m'n kinderen nergens last van te hebben. Vandaag genoten wij van het prachtige weer, het gezelschap en de speeltuin. Eva, Dayna en Ferdinand hebben niet veel nodig om een hoop lol te beleven. Als getuigen traden vandaag op buren Debbie en Billy, buurvrouw Hetty, buurman Dudo en een buurvrouw die zich vorig jaar aan mij had voorgesteld maar wiens naam mij volledig is ontschoten.

Overigens, te Uwer informatie, zwaardveschten in bed is niet praktisch. Zelfs niet wanneer het gaat om het hanteren van onze oude LARP-zwaarden...;-)

Zie onderstaande foto en raad waar wij vandaag hebben gegeten.

Verwelkomen

Professor Lawrence Rudnick van de Universiteit van Minnesota laat de wereld weten dat er een gigantisch "gat" is gevonden in het universum. Het woord "gigantisch" is eigenlijk niet afdoende maar er zijn simpelweg geen superlatieven die de magnitude van deze vondst uitdrukken. Wetenschappers ontdekten een plek in het heelal waar ogenschijnlijk helemaal niets is. Het zou gaan om een leegte met een diameter van z'n miljard lichtjaar. Da's veel. Bovendien klinkt het als zo'n leegte waar ooit de bemanning van Voyager in is beland tijdens haar reis terug naar de aarde in een aflevering van Star Trek...

Vanavond keken mijn zoon en ik naar een aflevering van Star Trek: Deep Space 9. Daar hadden wij tijd voor omdat het eerste fractie-overleg van het jaar geen doorgang kon vinden.

Wat ik zelf nog even niet kan vinden is een baan maar dat is slegs een kwestie van tijd (en solliciteren uiteraard). Omkomen van de honger doe ik niet met name dankzij m'n moeder bij wie wij zowel vandaag alsook gisteren lekker gegeten hebben. Vandaag verrastte haar buurvrouw ons door zelfgebakken frieten bij te dragen aan de maaltijd terwijl zij m'n zoon en mij gisteren al hielp (tesamen met een toevallig passerende andere buurvrouw!) met het op straat zetten van een oude gasoven waar m'n moeder geen plekje voor had. Zelf ben ik uitermate content met m'n combi-oventje en bovendien is hier in huis absoluut geen plek voor zo'n groot gevaarte als een gasoven.

In m'n huis en hart is echter wél altijd plek voor m'n dochters die wij dit weekend weer mogen verwelkomen.

Verwarring

Het wordt steeds lastiger om te zeggen wat je wilt, heden ten dage. Zo dient er een zaak wegens belediging tegen een man die "homo" riep naar een agent en moest Harry van Bommel op het matje komen omdat hij een vrouw vertelde dat zij er geweldig uitzag. Vraag aan de dames: Willen jullie complimentjes ontvangen of niet? De aanvullende vraag luidt: Hoe weet een man het wanneer hij je beledigt als hij je een compliment geeft?

Een complimentje verdient ook zeker m'n zoon wiens humeur er niet onder schijnt te lijden dat z'n moeder in de buurt over straat zwerft en die ondanks twee dagen verkouden thuiszitten toch niet te beroerd is om ongevraagd te helpen met het huishouden.

Zo is nu de slaapkamer zo goed als gereed voor de ontvangst van zijn zusjes dit weekend, zijn de wastafel en een keukenkastje opgeruimd en afgesopt en zijn er weer'ns kilo's aan papierwerk verdwenen in de oud-papier tas.

Een partijgenoot viel het op dat ik met een gevulde gitaartas over straat liep en op de terugweg van gitaarles kwam ik buurthuismedewerker Ron nog tegen bij wie de Ferman eerdaags weer dartles mag ontvangen.

Intussen heb ik nog op geen enkele sollicitatie een reactie mogen ontvangen maar ja: ik kan mij zo indenken dat het lezen alleen al van mijn CV enige inspanning vereist. Bij het versturen van een sollicitatie-brief moet ik er wel voor zorgen dat ik niet per abuis de verkeerde CV meestuur. Dat zorgde ooit voor enige verwarring...;-)

Terrorist

Ondanks dat het voor m'n zoon (en velen met hem) de eerste schooldag was van het nieuwe seizoen hebben wij toch een vrij rustig dagje gehad. Na schooltijd gingen wij even bij zijn oma langs waar ook haar vroegere buurman even was komen kijken. Ook hij bleek onder indruk van niet alleen de ligging maar ook de inrichting van m'n moeder's nieuwe stulpje. Zij heeft een waarlijk prachtig plekje onder de zon verworven! Als hapje hadden we door buurvrouw Winonah zelfgebakken bramen-muffins. Lekker!

Diezelfde buurvrouw was gisteren even bij ons op visite, evenals Fer's moeder, voormalig buurvrouw Johanna met wie het helaas momenteel niet zo goed gaat. Met wie het een heel stuk beter gaat is voormalig oppas Wieteke die vanavond even langskwam om ons te vertellen hoe gaat het nu eigenlijk met haar gaat. Errug fijn! Dat was ook het cadeautje dat buurvrouw Hetty voor ons had: nieuwe planten voor in de tuin.

Ook vandaag gingen er meerdere sollicitaties van mijn hand de deur uit en nu maar afwachten wat dat allemaal oplevert. Het werken in de tussenschoolse opvang levert helaas niet zo veel op en dus heb ik vandaag doorgegeven dat ik er op korte termijn mee zal gaan stoppen.

Wat voorlopig niet stopt zijn de na "9/11" geïmplementeerde anti-terrorisme maatregelen. Zo ondervond ook de 7-jarige Javaid Iqbal die door de Amerikaanse douane werd aangezien voor een Pakistaanse man die onlangs het land werd uitgezet. Logisch toch dat je zo'n hummel aanziet voor een vermeende terrorist?

Gitaar-trucjes

Was laatst met m'n zoon op het Amsterdamse Centraal Station waar wij onder andere een book achterlieten in de bak met gratis Metro-krantjes in het kader van het Bookcrossing-systeem. Verbazingwekkend genoeg werden wij niet opgepakt voor verhoor terwijl het boek net zo makkelijk een bom had kunnen zijn! Tot zover dus die strenge beveiliging op terrorisme-gevoelige plekken...Maar misschien dat ik naar aanleiding van dit stukje op gesprek mag komen bij het LCT (Lokale Centrum voor Terrorisme-bestrijding).

Was donderdagmorgen even op gesprek bij het CWI en...lucky me!...ik mag nog eventjes werkloos blijven. Niet te lang echter dus verschillende sollicitaties zijn inmiddels de deur uit. Met een beetje mazzel kan ik binnen luttele weken hier melden of ik weer officieel nuttig ben voor de maatschappij. Zo is volgens het CWI het optellen van cijfertjes van 9 tot 5 nuttiger dan in je eentje een kind opvoeden, werken als overblijfkracht, buurthuisvrijwilliger zijn én lokaal politicus. Andere banen zijn ook nuttiger. Neem nu het 8 uren per dag naar een beeldscherm turen of het kaarten in bakken stoppen nadat je ze er eerst hebt uitgehaald. Dat is ook echt allemaal heel erg nuttig maar waarom bepaalt een of andere instantie dan dat ik geen nuttig werk verricht? Zo is mij een dame toegewezen die mij aan werk moet helpen maar het enige dat zij tot heden heeft gedaan is mij te vragen wat ik doe om aan werk te komen. Dat lijkt mij ook wel een leuke manier om aan een goed inkomen te komen: mensen bellen en vragen: "Wat heeft U afgelopen week gedaan om aan werk te komen?" Wat is er overigens mis met niet-nuttig zijn? Moeten we dan maar meteen onze zuigelingen, politici en grootouders de eeuwige jachtvelden insturen?

Het zou wel nuttig zijn als er een eenvoudige manier bestond om de elektronische post die nog op de oude harde schijf staat over te brengen naar de harde schijf van de nieuwe computer. Helaas leek dat niet zomaar mogelijk maar door te volharden is het uiteindelijk gelukt.

Aan m'n moeder hoefde ik nog even geen hulp te vragen op dit gebied want het duurt nog een paar weken voordat zij computerles krijgt van m'n zoon en haar buurvrouw. Vanavond hebben wij bij m'n moeder thuis onze oude computer geïnstalleerd en zo kon Superfer lekker bij oma thuis CIV II spelen. Aan Ferdinand's moeder hoef ik het ook niet te vragen...Die was trouwens donderdagmiddag maar iets meer dan een uur te laat op de afspraak om onze zoon te zien en dat is al een heel stuk beter dan helemaal niet komen opdagen. In elk geval voor een alcoholische paranoïde dakloze schizofreen. Nietwaar? (Positief blijven en de werkelijkheid accepteren is de oefening)

Zij kon niet al te lang blijven want de Ferman en ik hadden een afspraak in de stad met een Franse vriend van me, Cédric, die een paar weekjes in Nederland is om wat tijd door te brengen met zijn Nederlandsche vriendin. Romantisch hoor!

Gisteren hadden wij visite van Merrin en zijn vriendin Anouk die ik ken van zomerkamp. Ook buurvrouw Winonah was er. Anouk's vriend installeerde voor m'n zoon een computerspel en leerde m'n buurvrouw en mij een paar gitaar-trucjes.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Max Roach en Jos Brink

Wezen

Natuurlijk is het belangrijk om te weten of Wesley Sneijder al dan niet verkocht zou gaan worden aan Real Madrid en is het belangrijk om te weten in hoeverre de geruchten rond de transfer waar waren en is het belangrijk om te weten waarom ons eerst werd medegedeeld dat de deal niet doorging om later te horen te krijgen dat hij wél een gratis cursus Spaans krijgt aangeboden van zijn nieuwe werkgever. Natuurlijk is het belangrijk om te weten of illusionist Hans Klok al dan niet homosexueel is of hij al dan niet fysiek intiem is (geweest) met Pamela Anderson wat de vraag laat: Is hij gewoon bisexueel of valt hij op mannen én op Pamela of proberen beiden wat aandacht te kweken voor de shows van Hans waar Pamela in assisteert?


Eerlijk gezegd zal het mij allemaal worst wezen want momenteel geldt: eigen besognes eerst! Ben dus maar weer begonnen met het aanboren van mijn netwerk om voor mezelf en m'n kinderen een betere situatie te scheppen. Zo was ik gisteren in Zaltbommel bij entertainment-vrienden Bas en Anita die mij nog een aardige foto toonden van een Terrebel die zich vrij gelukkig schijnt te prijzen in gezelschap van een paar aardige dames:

















Ook zo'n aardige dame is buurvrouw Janouschka. Met haar en haar man Bart vanavond op straat nog even staan kletsen over mogelijke kansen op de arbeidsmarkt. M'n zoon en ik kwamen net terug van de bioscoop waar wij keken naar "The Fantastic 4: Rise of The Silver Surfer." Gave film, koele special effects en liefde en vriendschap overwinnen alles...Eerder op de dag spraken wij op verschillende plekekn in de stad en op verschillende tijdstippen op straat met buurman Billy, vriendenkoppel Heide en Sai en vriendin Janice. Onderweg naar m'n eerste gitaarles sinds enige weken sprak ik nog even kort met "tante Marie", het duivenvrouwtje. Jammer dat ik niet betaald krijg voor het kletsen met elke bekende die ik op straat tegenkom...Dat zou me wat moois wezen!

Binnentuin

Er is van alles over U, de lezer, bekend. Misschien heeft U uit privcacy-overwegingen geen AH-bonus pas en voorkomt U daarmee dat Justitie kan zien dat U bleekmiddel en nagellakremover heeft gekocht. Maar helaas: U bent nietemin verdacht omdat U bij de bibliotheek een boek over elementaire scheikunde heeft geleend en bij de videotheek naar de documentaire over Che Geuvara heeft geïnformeerd. Bovendien zal eerdaags blijken via Uw OV-chip-kortingspas dat U in een maand tijd maar liefst twee maal in Rotterdam ben geweest waar het hoofdkantoor van de Socialistische Partij zetelt. Bovendien was daar, op beide dagen dat U er ook was- de beruchte actievoerster Krista van Velzen aanwezig.

U heeft dus heel wat uit te leggen op Uw lokale centrum voor Terrorismebestrijding, Het LCT.

Of bent U toevallig zo iemand die gelooft dat terroristen makkelijker kunnen worden opgepakt als iedereen verplicht een AH-bonuskaart moet aanschaffen?

Voorlopig kan ik zelf helegaar niets aanschaffen want m'n geld is op. Punt is alleen dat ik geen tijd heb voor fulltime-werk en dat bij part-time werk alleen maar m'n ww-uitkering wordt verlaagd. Uiteraard wil ik geen crimineel worden dus vandaar een telefoontje aan de Voedselbank rrtdaags.

Vooralsnog hebben wij gisteren heerlijk gegeten: Vrienden Bas en Elsa trakteerden op een etentje waarbij ook vrienden Vincent en Jessica bij aanwezig waren. Later op de avond kon ik thuis even knuffelen met vrienden Gerard en Janine en nog later op de avond kwam buurvrouw Hetty even op de borrel. Tussendoor keek ik met m'n zoon een aflvering uit de serie "Robin of Sherwood" om vanmorgen met hem de stad in te gaan voor het omwisselen van een restantf Deense Kronen in Euro's en vanmiddag en potje Magic: The Gathering te spelen in de binnentuin.

Uitslapen

Francisco Chaviano González is na dertien jaar gevangenschap op vrije voeten. Waarom deze Cubaanse diissident vervroegd is vrijgelaten is mij niet bekend. Misschien weet-ie't zelf ook niet. Zou de Britse psycholoog dr. Aric Sigman weten wat voor oproer hij heeft veroorzaakt door te verkondigen dat TV-kijken slecht is voor kinderen en glashard verboden zou moeten worden voor kinderen tot drie jaar? Natuurlijk weet een beetje ouder dat kinderen met mate TV zouden moeten kijken maar uit échte onderzoeken blijkt dat ouders geen schuldgevoel hoeven te krijgen wanneer zij graag zondagmorgen uitslapen en de elektronische oppas zijn werk laten doen. De 'onderzoeken" van dr. Aric Sigman kunnen met een korreltje zout worden genomen aangezien hij die, naar eigen zeggen, heeft gepubliceerd in het bekende blad "Biologist". Als dat blad al zou bestaan dan kent het slegs één abonnee, tevens redacteur, tevens inzender van verse stukken: dr. Aric Sigman.

Wie wel degelijk serieus genomen kan worden is Maria, de buurvrouw van m'n moeder bij wie ik vanavond gezellig een wijntje heb zitten drinken nadat ik bij m'n moeder gegeten had. M'n zoon besloot bij oma te blijven slapen en aangezien ik morgen niet vroeg op hoef om m'n dochters op te halen kan ik lekker uitslapen...

Slapen

Gisteren waren wij andermaal voor de laatste keer in m'n moeder's oude huis. Ditmaal omdat mensen van de ene kringloopwinkel weigeren hun mensen trappen te laten lopen en mensen van een andere kringloopwinkel wel kwamen maar weigerden "die ouwe troep" mee te nemen. Nou, die stereo was anders behoorlijk hip, zo'n 28 jaar geleden en hij doet't nog prima! Hetzelfde kan worden gezegd van de gaskachel. Om het wandmeubel te vervoeren moesten er een paar schroeven worden losgedraaid. Bovendien is het ding niet gemaakt van dat samengeperste spul maar van massief hout. Teveel moeite voor de jongelui die hun loon toch wel kregen, of zij sjouwen of niet. Is er dan geen dankbaarheid meer te vinden in de wereld?


Jawel: bijvoorbeeld in de ogen van kinderen die zich vermaken in Tivoli:
















Dit reuzenrad vonden de heren nog wel gaan maar de zweefmolen leek hen niet zo leuk. Die ging hen ietsjes te hoog:



















Ook de hippie waar ik een jointje mee rookte in Christiania had nog heuse pretlichtjes. Evenals de Finse Gothic-meisjes waarmee ik een biertje dronk, overigens.














Ook Monica Knudsen had prachtige pretlichtjes in de ogen...*Zucht* Bijna net zo fraai was de Deense lucht:














Hoop morgen een paar geheimen van Vista te hebben ontsluierd zodat ik ook vanaf de nieuwe PC makkelijk foto's kan posten én dankzij een pas aangeschafte TV-kaart ook televisie kan kijken via de monitor. Dat scheelt ook weer ruimte in huis: éém beeldscherm in plaats van twee. Zou nog wel meer willen bloggen maar heb vandaag hard gewerkt in huis en bovendien een paar uren gitaargespeeld met buurvrouw Winonah en ga dus maar lekker slapen.

Hotel Legoland

Denemarken is een mooi land. De laatste keer dat ik er was was ik een jaartje of acht en gingen we met de auto. M'n moeder, m'n broer, z'n meissie en ik. In een Fiat 500. Een machtig avontuur was dat! Had er een vage herinnering aan Tivoli aan overgehouden en een beeld van wuivende graanvelden met hier en daar een rood stipje dat bij nadere beschouwing een huis bleek te zijn. Ook nog in gedachten waren de kersenstruiken van de vader van m'n broer en het feit dat de ouwe heer een eigen pijl en boog had. Mooie herinneringen.

Nieuwe herinneringen zijn geschapen met en door vriendin Marjan en haar zoon (en mijn peetzoon) Matthijs, m'n zoon Ferdinand en ik. Hierbij een fotoverslagje:

Huizen langs het water in Kopenhagen. De prachtige lucht blijft verbazen...

















Tijdens een wandeling door de stad begon het te regenen en opeens brak de zon door met dit als resultaat: een dubbele regenboog verfraait de stad!














Als heuse toeristen maakten wij een uitstapje om het symbool van Denemarken te bekijken: De Kleine Zeemeermin, naar het beroemde sprookje van Hans Christan Andersen.














Vanuit de bus richting Legoland hadden wij een magnifiek uitzicht:














In Legoland maakten wij een ritje in één van de vele achtbanen:














Morgen zal ik hier meer foto's plaatsen (met dank aan m'n Nokia N93) maar niet van Darth Vader...Ik zal Denemarken niet zo snel vergeten. Niet in het minst de fraaie Deense Deerne Monica Knudsen, dienstmeisje in Hotel Legoland.

Monica Knudsen

>>Ze lag op haar rug naar de sterren te kijken en vroeg zich af waar ze vandaan kwam. Ooit had iemand haar een naam gegeven maar die was ze al lang vergeten. Ze wist nog dat ze wachtte. Maar waarop? Intussen genoot zij van haar dromen en fantasieën. Vage herinneringen verontrustten haar maar nooit voor lang. Gedachteloos speelde zij met het kleine object dat ze altijd binnen handbereik had. Het bood haar troost. Jaren gingen voorbij en aan eten komen werd steeds moeilijker maar zij was tevreden. In haar eigen kleine wereld was zij alles. Toen ze haar verbleekte botten vonden vroegen zij zich af waar ze vandaan kwam en of haar ooit een naam was gegeven. <<

Bovenstaand verhaaltje schreef ik in de binnentuin van Hotel Absalon in Kopenhagen, ongeveer een week terug. Gisteravond kwamen de Ferman en ik terug uit het land der Denen. In Amersfoort namen wij afscheid van onze reisgenoten vriendin Marjan en haar zoon Matthijs. Een uitgebreid verslag houdt U nog even tegoed. Eerst nog even bijkomen van de treinreis van ruim het klokje rond.

Uiteraard zijn wij vandaag bij m'n moeder langsgeweest om alvast wat verhalen te vertellen over ondermeer Tivoli en Legoland. Oppas Suus kwam ook gezellig even langs om te verhalen van haar vakantieperikelen. De avond eindigde met het overhandigen van een presentje aan buurvrouw Hetty voor het in leven houden van onze plant én te zorgen voor een pak verse melk in de koelkast en heerlijke broodjes in de broodtrommel.

"Regeren vanuit het duister" van Jim Marrs was boek nummer 15 van dit jaar; "Harry Potter and the deathly hallows" van J.K. Rowling boek nummer 16 en "After Dark" van Haruki Murakami boek nummer 17. Zit dus weer goed op schema qua lezen. Nu nog m'n administratie, de financiën en het huishouden...;-)

Een kleine cliffhanger dan om de interesse te wekken voor mijn spoedig te verschijnen reisverslag: Monica Knudsen...

Farvel!

Kan altijd zo genieten als ik de stemmen van m'n dochters hoor...;-) Al is het maar aan de telefoon. Superfer en ik zagen vandaag oma genieten van haar huisje. Ze keek naar de nette witte muren, haar nieuwe wandmeubel, haar keukentje en het laminaat (Door m'n broer eigenhandig gelegd! Knap he?). Zij keek toe hoe haar kleinzoon en zijn vader een hoop lol hadden met een paar dozen Lego en zag dat het goed was.

Waar het vandaag niet goed was was in Irak. Het Irakese voetbalteam versloeg met penalties Zuid-Korea in de halve finale van de Asian Cup en het volk vierde feest. Totdat twee gehersenspoelde idioten het nodig achtten zichzelf bij Allah te melden met medeneming van zo'n vijftig feestvierders. Intussen blijven de bezetters het land beheersen. Was het eerst Saddam Hussein die zich het grootste deel van 's lands rijkdommen toebedeelde, nu zijn het vooral de oliemaatschappijen Shell en BP die de opbrengsten van de olie delen terwijl de lokale bevolking in armoede leeft. Dus wat is er verandert voor de Irakezen? Helegaar niets! En dat zal zo blijven totdat mensen beseffen dat het niet zozeer geld is dat gelukkig maakt maar bijvoorbeeld mooie herinneringen. In plaats van daarnaar te leven doet men louter aan zelfverrijking en heeft men bovendien de euvele moed het anderen kwalijk te nemen niet egoïstisch te zijn.

Neem ook bijvoorbeeld de doping-leveranciers in de Tour de France. Hen gaat het louter om het wielrenners duidelijk maken dat zij niet kunnen winnen zonder gebruik te maken van de hulpmiddeltjes van de wonderdokters. Zelfs de man in het geel, de Deen Michael Rasmussen, zou wel'ns niet geheel onschuldig kunnen zijn, gezien het feit dat de directie van de Rabo-ploeg hem uit de Tour heeft gehaald "omdat hij de interne regels heeft overtreden." In feite zijn veel wielrenners ogenschijnlijk niet meer dan junks en de tourbazen dealers en pooiers. Mij zal het niet verbazen als wij nooit meer iets horen van dit enorme dopingschandaal nadat de sponsors met verschillende beleidsmakers hebben gesproken.

Het kan ook zomaar zijn dat U eventjes niets van mij verneemt na vandaag...

Farvel!

Halen

Vandaag voor de allerlaatste keer deed ik de deur achter mij dicht van het huis waarin ik mijn tienerjaren heb doorgebracht. Een hoogtepunt (of dieptepunt, zo U wilt) was de keer dat wij een feestje gaven op zaterdagavond en de buren reedsch op vrijdagavond kwamen klagen over het lawaai(...) De vraag was niet of de muziek wat zachter mocht maar of de gasten alsjeblieft wat minder luid -maar vooral wat minder vals- wilden meezingen. Fijne tijden heb ik daar meegemaakt maar soms is het maar goed dat muren niet kunnen praten...;-)

Ferdinand mocht vandaag de rollen zeil die hij gisteren van de vloer had gestript uit het raam sodemieteren. Een hoop lol dat-ie daarbij had!

















Oma keek geamuseerd toe:

















Gisteren vermaakte de Ferman zich ook al zo bij oma en met haar buurvrouw Maria die even op de borrel kwam. Vanmiddag vermaakten wij ons tijdens het kijken naar de bioscoopfilm "Harry Potter en de Orde van de Feniks". Niet zo duister als ik had verwacht maar zeker wel een onderhoudende film die vooral leek te gaan over het belang van vriendschap.

Met name wanneer de situatie niet zo rooskleurig is leer je je vrienden kennen. Kijk bijvoorbeeld naar Gloucester, Engeland waar overstromingen, een gebrek aan drinkwateren het ontbreken van stroom van dorpsgenoten vrienden maakt.

In de Tour de France bestaan ook innige vriendschappen. Helaas vooral tussen dopingleveranciers en dopinggebruikers. Van mij hoeft-ie daarom niet zo, die Tour de Doping. Helaas voor de wielrenners die écht op eigen kracht de verschillende Cols bedwingen. Ik vind het knap maar gebruik m'n tijd toch liever voor andere zaken dan het kijken naar een wielerkoers.

Bijvoorbeeld voor het inruimen van de zolder zodat alle oude spullen die ik eerst bij m'n moeder op zolder had staan nu een nieuw plekje hebben. Het kon niet anders dan dat een hoop ouwe rotzooi een andere bestemming moet vinden. Dus als iemand van de lezers nog interesse heeft in zo'n tien dozen en tassen vol met rommelmarktspul? 't Is gratis op te halen!

Einde

Vandaag is m'n moeder overgegaan naar haar nieuwe woning. Het was even zweten en sjouwen maar met hulp van ondermeer m'n broer met z'n vrouw en hun dochter en vriend Erwin is het Project Verhuizing tot een goed einde gebracht. Vanavond slaap ik samen met m'n zoon bij zijn oma om haar bij te staan met het inrichten van de kastjes én om te zorgen dat zij de eerste nacht in haar nieuwe huis niet alleen is.

Gisteren hadden Superfer en ik een heerlijke dag met z'n zusjes. Vriendin Marjan was er getuige van hoe Grote Broer omgaat met zijn zussies.

Het leven is heerlijk en nu ik heb vernomen dat George Junior voortaan het martelen van gevangenen wil verbieden (voorheen was dat dus blijkbaar nog wel toegestaan) kan mijn weekend niet meer stuk.

Ook al loopt-ie nu ras ten einde...

Schande

Op een bankje in het plantsoen zit een vrouw die zichzelf duidelijk al een tijdje niet verzorgd heeft. Met een nietszeggende blik in de ogen staart zij naar een beter verleden. Het bierblikje in haar hand is leeg. Zij is de moeder van mijn zoon en ik ben niet bij machte haar te helpen.

Wat ik wel kan doen is zorgen dat onze zoon Ferdinand opgroeit tot een mens die te zijner tijd kan sterven met een gevoel van voldoening; Hij zal zijn best hebben gedaan om deze wereld wat prettiger te maken om op te verblijven.

Gisteren kon ik genieten van zijn schaterlachen tijdens de voorstelling van de Bluemangroup. Wie'm nog niet gezien heeft...DOEN!!

Vandaag zag ik zijn ogen oplichten toen hij zijn oudste zusje op zich af zag stormen toen wij haar en Dayna ophaalden. Ook zag ik hoe hij gloeide van trots toen Eva's jongere zusje zich aan hem vastklemde toen zij even dreigde kopje onder te gaan in het zwembad, vanmiddag.

Vanmorgen smulde hij met zijn zusjes samen van kaasstengels in oma's nieuwe huisje en in haar gezelschap en zojuist wenschten de drie elkaar en mij welterusten met hun traditionele eindedags-knuffel terwijl zij vandaag ook een andere traditie in ere hebben gehouden: het spelen van het geweldige spel "Volg de broer".

Vaste lezers weten dat ik een vrij intensief leven lijdt maar hierboven staan voorbeelden van momenten waarop het mij volstrekt koud laat wat mijn bankstatus is of mijn positie op de maatschappelijke ladder van succes.

Maakte ik mij wel eens druk om belachelijke maatregelen als het verbieden van moedermelk aan boord van een vliegtuig, tegenwoordig probeer ik de zaken wat anders te zien. Al blijf ik het apart vinden dat je blijkbaar een piloot wel mag wurgen maar niet op het hoofd slaan. Bij de douane onderweg naar Nice moest ik een jongleerstok inleveren maar mocht ik mijn mobiele oplader meenemen het vliegtuig in. Nog even en mensen worden gewogen voordat zij het vliegtuig instappen en weer op de terugreis. (Zouden zij er iets van gezegd hebben dat ik voor m'n avontuur in Frankrijk twee kilo meer woog dan op de terugreis?) De verschillende veiligheidsmaatregelen nemen wat absurde vormen aan. Ooit wel eens een terrorist een vliegtuig zien opblazen met behulp van een aansteker (verboden op het vliegtuig naar Amerika) en een kolf vol moedermelk?

Neen. Laat men dan die terroristen oppakken die verantwoordelijk zijn voor al die duizenden hongerdoden per dag. Velen verrijken liever zichzelf en hun vriendjes dan dat zij anderen redden van een hongerdood. Dat is een zwaar misdrijf waar nog nooit iemand voor is opgepakt. En dat is pas een échte schande!

Jaar

Wij kwamen aan in Frankrijk op Quatorze Julliet, dé nationale feestdag. Dus was er vuurwerk die avond in heel Frankrijk. In héél Frankrijk? Nee, een klein plaatsje deed hier niet aan mee...Mandelieu. Toevallig de plaats waar m'n collega's en ik verbleven. De burgemeester had verordend dat het vuurwerk bij Mandelieu eerst op de vijftiende mocht worden verschoten. Zo geschiedde het dat La Bloemen was uitgezongen, de gasten zich verplaatsten naar het grote bordes van het kasteel Chateau de la Napoule en als op commando een kleine minuut later het vuurwerk begon. De timing had niet beter gekund!













Vandaag genoten van het lekkere weer en de spelende kinderen bij Het Wed, vlakbij de plek waar "onze" groep gelegerd ligt voor zomerkamp. Inmiddels is er een speciale "Hyve" opgericht. Morgen is helaas de laatste dag voor de Ferman en mij bij Licht en Lucht, afdeling Thomas Vredes Buitenveldert. Althans voor dit jaar.




Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Schelto Patijn.

Zomerkampbegeleider

Vanaf zaterdagmorgen tot afgelopen middag zat ik in Mandelieu-la-Napoule, een alleraardigst stadje aan de Côte d'Azur zo tussen Nice en Monaco met Cannes aan de overkant. Daar werd een verjaardagsfeestje gevierd waar ik als entertainer mijn medewerking aan mocht verlenen, onder de bezielende (bege)leiding van de mensen van Miracoli. Het toeval wil dat ik vorig jaar april ook al in de buurt was. Toen logeerde ik met een groep entertainers in de plaats Juan les Pins in het kader van een feestje in Cannes. Deze keer werd het feestje gehouden in Chateau de la Napoule, een prachtig gerestaureerd kasteel lekker dichtbij het Sofitel waar veel van de entertainers, waaronder de heerlijke Karin Bloemen, logeerden. Onder de artiesten bevonden zich ondermeer een paar mensen van het interactief straat theater-gezelschap "Close Act" die de fantastische slot act "White Wings" op het feestje vertoonden. Zelf maakte ik deel uit van Het Blauwtheater, met daarin ondermeer collega Orlando met wie ik, ook weer stomtoevallig, vorige week maandag ook al mee samenwerkte.

Ook al zo toevallig was de ontmoeting met oud-collega Henk die als entertainer-in-pilotenpak de mensen stond uit te zwaaien op Schiphol, zaterdagmorgen!

Eerst vlogen wij over de Alpen:

















Toen kwamen wij aan in ons hotel:















Waar wij verder kennismaakten met mensen van de organisatie:

















Vanmorgen nam ik afscheid van ondermeer collega-entertainers Katriene en Aphrodite:

















Dit hele weekend was mijn zoon bij zijn oma, vandaag ging hij alleen naar en van zomerkamp en vanavond wachtten m'n moeder en hij mij met open armen op om alle verhalen te horen. Voor morgen staat de wekker weer op half zeven voor nog maar'ns een dagje mee als zomerkampbegeleider.

Monaco

Gisteren gehoord in de McDonalds:"Dus je vind je nieuwe vader wel een beetje toffe gozer?" Vroeger ging dat toch meer in de trant van :"Zoon, weet je nog dat een paar jaar geleden papa een pakje sigaretten ging halen en niet meer terugkwam? Nou, mama heeft lang gewacht en toch maar een nieuwe papa voor je gehaald. Volgende week komt hij eten en stel ik jullie aan elkaar voor. Als jij hem niet aardig vind ruilen we'm gewoon weer in bij de nieuwe-papa winkel. Wat zeg je ervan?" Misschien heb ik het verleden wel wat geromantiseerd hoor. Dat kan natuurlijk ook...

Gisteren vertelde een zomerkamp-collega dat zij het lied "Lief klein konijntje" nog uit haar jeugd kende. Volgens mij is de wereldhit van Ome Henk niet meer dan een paar jaar oud maar wellicht dat een tiener beschikt over een ander tijdsbesef...

Na het supergezellige dagje kamp van gisteren eventjes Eva, Dayna en hun moeder gezien. Heerlijk weer om te zien hoe die meiden hangen om hun grote broer Ferdinand.

Wij waren net thuis toen buurvrouw Winonah even langskwam. In de keuken bleek weer een tas etenswaren te staan, gedoneerd door buurvrouw Hetty. Vriendin Marjan vertelde aan de telefoon dat haar broer zakgeld op haar rekening heeft gestort voor haar zoon én voor de mijne. Lieve mensen zijn er toch op de wereld.

Neem nu het kleine hummel dat mij vandaag op zomerkamp een bloemetje gaf én een kusje op de wang met de woorden:"Voor jou. Omdat ik je zo lief vind." Dan weet je weer waar je het voor doet...

Dinsdag meld ik mij weer voor zomerkamp maar vooraleerst ga ik een weekendje werken in Monaco.

Zweven

Omdat m'n zoon en ik niet zo moe van kamp terugkwamen als anders (wij beginnen klaarblijkelijk te wennen aan het ritme van vroeg opstaan en op tijd naar bed gaan) kwamen wij zowaar toe aan het doen van wat huishoudelijke klusjes en het plegen van een paar telefoontjes. Zo heb ik mij aangenaam verpoost met oom Ron, de broer van mijn moeder die in de buurt van Chicago woont en graag in de loop van dit jaar zijn zusters nieuwe woning komt bewonderen.

Vandaag was de eerste dag met regen op zomerkamp. De bui was binnen een uur voorbij zodat de kinderen het grootste deel van de dag lekker in de duinen konden spelen. De oudere kinderen dan vooral. De jongsten mogen alleen onder begeleiding het kampterrein verlaten. Sinds vandaag weet ik ook wat preciezer wat de taken zijn van een werkgroep-lid tijdens het kamp zelf. Eigenlijk ben ik gewoon een verlengstuk van de hoofdleiding. Het werken met kinderen blijft toch wel een beetje een droom van mij. Des te meer spijt het mij dat ik er, financieel gezien, niet m'n beroep van kan maken. Soms moet je je droom volgen en soms moet je realistisch zijn.

Minister Tineke Huizinga is een voorbeeld van dat laatste en moet noodgedwongen op een andere manier ons de verplichte OV-chipkaart door de strot duwen. Kent Couch uit Amerika is een voorbeeld van iemand die z'n ultieme droom heeft waargemaakt: Hij vloog ruim 300 kilometer in een tuinstoel die dankzij 105 helium-ballonnen in de lucht bleef zweven!

Thomas en Ferdinand

Het schijnt dat het voor (in elk geval Zweedse) vrouwen gezonder is om manlijke collega's te hebben dan vrijwel uitsluitend met vrouwen te werken. Hoe zit dat dan eigenlijk voor mannen? Op zomerkamp werk ik namelijk met een overvloed aan vrouwen.Vanwege het warme weer van vandaag en gisteren bleven de truien en jassen uit en liepen ook de dames dus in hemdsmouwen. In sommige landen schijnt dat strafbaar te zijn en kun je er zelfs voor worden veroordeeld!

Karl Noten is veroordeeld wegen het fantaseren over sex met kinderen. Ben ik dan strafbaar omdat ik kijk naar The Texas Chainsaw Massacre en daarbij fantaseer over m'n ex? En waarom mag je wel fantaseren over moord maar niet over het hebben van sex met kinderen? Dan moet het toch gewoon allebei strafbaar zijn? Natuurlijk besef ik dat ik het nu wat zwart-wit stel en dat kinderporno niet hetzelfde is als moord maar ik geef m'n lezers graag wat ter overdenking.

In elk geval heeft m'n zoon er een nieuwe vriend bij. Sinds de eerste kampdag, gisteren. Thomas heet de jongeman in kwestie. Dat klinkt wel, vindt U niet: Thomas en Ferdinand?

Dochter

Vroeg m'n 11-jarige zoon gisteren tijdens het eten aan de visite:"Zeg, kun jij eigenlijk niet-lineair denken?" Voor vaste lezers is het geen nieuws dat mijn zoon met aan het onwaarschijnlijke grenzende opmerkingen kan komen.

Het nieuws over het kiezen van zeven nieuwe wereldwonderen, de finale van het tennistoernooi op Wimbledon en de start van de Tour de France zijn de laatste paar dagen een beetje langs mij heen gegaan. Zelfs van het wereldwijde concert Live Earth heb ik weinig meegekregen. Vooral door persoonlijke besognes. Natuurlijk vind ook ik dat de bescherming van de aarde aandacht verdient maar soms denk ik dat we het allemaal wat dichter bij huis moeten zoeken en simpelweg moeten focussen op het helpen van onszelf en de mensen om ons heen.

Met de spontaan aangeboden hulp van buurvrouw Winonah en haar vriend waren de dozen met mijn oude troep eerder op zolder aangekomen dan was gepland. Vriend Erwin reed het busje dat door hem, mij en m'n zoon was ingeladen. M'n moeder zwaaide ons na. Vanmorgen zagen wij haar weer op de nieuwe lokatie waar m'n broer en z'n vrouw inmiddels bezig waren met het uitpakken van de zelfbouwkasten. De verhuizing van m'n moeder wordt nu wel heel erg echt.

Nadat vriend Erwin was vertrokken haddeb ik en de Ferman samen de zolder dusdanig heringericht dat ruimte ontstond voor de boekenkast die bij oma op zolder stond. In de loop van de komende paar weken is het de bedoeling om elke avond na een dagje zomerkamp een doos tijdschriften, boeken of prularia te openen. Vandaag maakten wij daar een begin mee en kwam ik andermaal tot de ontdekking dat het wel degelijk mogelijk is bijna fysiek geraakt te worden door een herinnering. Zo vonden wij in een doos een paar knuffelbeesten die ooit kado waren gedaan door oma Doornik danwel door Tante Mary, beiden zaliger en tijdens het leven op aarde zusters.. Ook vonden we m'n zoon's eerste melkflesje én het slabbetje met de indertijd door z'n vader ontworpen afdruk. Op de achterkant van een verder lege envelop trof ik een handgeschreven liefdesuiting van m'n toenmalige vriendin, inmiddels zo'n achttien, negentien jaar geleden. Hemel! Sommige mensen uit m'n huidige vriendenkring waren toen nog niet eens geboren...

Het is ook "jongere" lezers inmiddels opgevallen dat ik regelmatig contact heb met diverse buurvrouwen, al bericht ik daar lang niet meer altijd over. Tsja, ik vind kletsen nu eenmaal gezellig en voor de nieuwsgierigen onder U zal ik eerdaags het buurvrouwen-organogram weer'ns van stal halen. Zo kletste ik vandaag met ondermeer de buurvrouwen Janouschka, Hetty en Johanna en raakte ik op straat in gesprek met vriendin Sharon en haar dochter.

Huis

Was gisteren -met m'n zoon samen- voor het laatst op de zolderkamer waarop ik ooit zelfs gewoond heb. Toch wel een maf gevoel wanneer je met de laatste doos in handen wegloopt van een plek die jaren en jaren deel is geweest van je leven. Bij het spulletjes uitzoeken vonden we ondermeer mijn oude poesie-album en het muziekdoosje dat ik van m'n oma kreeg en dat later ook m'n zoon als babietje troost zou bezorgen. Morgen brengen we met een busje al de spullen die ik bij m'n moeder op zolder had gedumpt over naar onze eigen zolderkamer. M'n beste vriend helpt daarbij dus ik heb er vertrouwen in dat dat goedkomt.

Vertrouwen in Windows heb ik even niet. Wilde ik de gegevens van de oude PC overzetten naar de nieuwe via het als fantastisch aangekondigde Windos Easy Transfer-systeem blijkt dat alleen te kunnen indien beide computers draaien op besturingssysteem Vista. Da's handig. Sluiten m'n zoon en ik de modem aan op het nieuwe systeem, weigert Windows Vista de software te accepteren van de KPN Experia-box:"Deze software-fabrikant is onbekend". En nu? Iemand tips of zijn wij ertoe veroordeeld de nieuwe computer te gebruiken voor uitsluitend toepassingen waarvoor geen verbinding met internet nodig is?

Het schijnt dat Karl Noten ook veroordeeld is. In elk geval gaf hij toe dat hij doelbewust kinderporno heeft binnengehaald op zijn computer. Dit in tegenstelling tot Officier van Justitie, indertijd, Joost Tonino. Die verklaarde dat die paar honderd foto's met kinderporno "per ongeluk" op zijn harde schijf terecht waren gekomen toen hij reguliere porno ophaalde van het internet. Joost kwam ermee weg en Karl niet. Tsja, zo gaan die dingen. Zo is Marjan Berk opeens miljonair dankzij de een of andere loterij en ben ik nog even afhankelijk van de grillen van het UWV.

Vandaag is de laatste schooldag dit seizoen voor m'n zoon en vanmiddag gaan we gezellig even samen lopen opruimen in huis.

Sporten

"Iedereen mag doen waar-ie zin in heeft maar wij bepalen wat dat is." Dat is ongeveer de strekking van de motivatie van het huidige kabinet, lijkt het wel en soms lijkt het wel alsof George Junior doet aan vriendjespolitiek.

Handig om de president als je vriendje te hebben, ondervind Lewis Libby. De hoge regeringsfunctionaris kreeg 30 maanden cenlstraf opgelegd voor het plegen van meineed en het hinderen van de rechtsgang. Dat bepaalde de rechter. Zijn vriendje George Junior heeft besloten dat Libby niet de cel in hoeft. En zo zal geschieden.

Waar Lewis Libby deze zomer uithangt weet ik niet. Wat ik wel weet is dat afgelopen dinsdag de laatste deelraadsvergadering van het jaar plaatsvond met aansluitend een borrel. Gisteren kwam buurvrouw Winonah op visite en kort erna kwam buurvrouw Angélique erbij, kwam buurvrouw Johanna nog om haar zoon te zien én kwam buurvrouw Pieternella nog even langs toen buurvrouw Angélique net vertrok als laatste. Misschien wordt het toch maar'ns tijd om een draaideur te laten installeren...;-) Intussen belde de advocaat die mij helpt in de zaak tegen het UWV. Gistaarles was weer lollig en buurvrouw Winonah kon ik 's avonds laten horen wat ik er bij geleerd had. Er was ook nog kort telefonisch overleg met een deel van de werkgroep zomerkamp.

Intussen beleven de kinderen van groep zeven (waar m'n zoon in zit) vandaag de laatste volle schooldag van het seizoen. Vreemd idee dat wij nu hard op zoek moeten naar een middelbare school voor hem. Kent iemand een gymnasium waarbij het ook mogelijk is veel te sporten?

Presentje

UWV-perikelen, the continuing story. (IK)"Ik wil graag een aflossingsvoorstel doen naar aanleiding van de vordering die U op mij claimt te hebben en waarvan nog steeds niet zeker is of die terecht is."-(UWV)"Dan moet U mij niet hebben maar de afdeling Invorderingen". -"Maar Uw naam staat bovenaan de brief die ik van die afdeling kreeg".-(UWV)"Dat klopt maar toch moet U mij niet hebben. Ik geef U het nummer van de afdeling maar ik geef geen garantie dat dat nummer nog bestaat...(IK)"Parbleu?"-(UWV)"Tsja, wij kunnen ze zelf ook nooit bereiken..."-(Computerstem)"Dit nummer is niet langer in gebruik"-(UWV-algemene nummer)"Ik verbind U door. Succes!"-(UWV-klantenservice)"U wordt teruggebeld."

U begrijpt dat ik er langzamerhand een tikje iebelig van wordt. Wat een nauurlijk een eufemisme is voor het met moeite kunnen onderdrukken van gevoelens van moordlust...M'n emotionele gestel had het ook even te kwaad toen ik noodgedwongen "Nee" moest zeggen tegen een 3-jarig contract voor werk in de kinderopvang, met daaraan vastgekoppeld een betaalde opleiding tot Sociaal Cultureel Werker. Want wat is het geval? De uren dat ik op school zou zitten én de uren die ik nodig heb voor het maken van huiswerk-opdrachten worden door het UWV in mindering gebracht op m'n WW-uitkering. Dan rest mij geen keus om naast een aanvullende WW-uitkering voor zes uren per week aanvullende bijstand aan te vragen voor het geld wat ik tekort kom om tot minimaal op bijstandsniveau te komen zitten. Met andere woorden (Ook omdat de raadsvergoeding die ik krijg als raadslid net voldoende is om de oppas te betalen): in totaal zou ik dan zo'n veertig uur in de week werken en studeren voor een totaal-inkomen dat gelijk is aan dat van een willekeurige alleenstaande ouder die fulltime in de bijstand zit. Nu vind ik het niet erg om een beetje gratis werk te doen wat ik leuk vind (zoals de uren die ik werk als overblijfkracht terwijl de WW die uren doodleuk inhoudt op m'n uitkering) maar ook een Terrebel heeft zo z'n grenzen...

Gelukkig zijn er ook nog andere zaken in de wereld waar ik mij mee mag bezighouden. Zo was er gistermiddag een vergadering van de werkgroep zomerkamp en kon ik daarna rechtstreeks door naar nachtclub Cineac waar ik in het kader van het evenement "Red Monday" gasten mocht lastigvallen om vervolgens boven de hoofden van de dansende menigte heen en weer te schommelen. Achter de bar stond de jongeman die nog niet zo lang geleden bij de videotheek bij mij om de hoek en ik werkte weer'ns samen met collega Orlando. Altijd gezellig! Bovendien liep er een jongen rond met wie ik vorig jaar nog in Cannes had gewerkt. In m'n pauze belde ik nog even naar m'n zoon maar die vroeg mij het kort te houden omdat hij zo lekker aan het spelen was met de oppas. Fijn dat Superfer zo goed kan opschieten met oppas Suus!

Fijn was ook m'n laatste middagje op de overblijf vandaag bij groep 8. Kreeg van één van de kinderen zowaar spontaan een knuffel en van de coordinatrice een klein presentje.

Wereld

Was leuk om gistermiddag samen met oud-collega René 'ns te gaan kijken hoe het er bij onze vorige werkgever, The Amsterdam Dungeon, voor stond. Een paar gezichten waren bekend maar vooral bij de acteurs-groep waren er veel nieuwelingen.

Had gistermorgen met m'n moeder en zoon afgesproken in haar nieuwe huisje om te zien hoe ver de aannemer al was gevorderd met de renovatie. Heel typisch: nadat m'n moeder had gedreigd een maand geen huur te betalen waren er opeens geen zieken meer bij de woningbouw en waren er dus opeens wél voldoende mensen voorhanden om haar nieuwe keuken te plaatsen. Het zou ook woningbouwverenigingen verplicht moeten worden de renovatie af te hebben voordat de sleutel wordt overhandigd.

Binnenkort wordt de voor het paspoort verplichte pasfoto gemaakt door de ambtenaren die het paspoort moeten uitgeven. Als ze dan nog gaan zeuren dat je linkeroor maar voor 92 procent zichtbaar is en dat dus de foto opnieuw moet worden genomen hebben zij dat volledig aan zichzelf te danken. De foto-vakbranche is boos omdat zij omzet zullen verliezen. Tsja...moet ik dan maar boos worden op ouders die hun kinderen zelf opvangen in plaats van naar de opvang te sturen? Moet de directeur van Mercedes boos worden op Connexxion omdat die voor minder geld mensen vervoert? Zo kun je nog wel even aan de gang blijven natuurlijk! Shell zou boos kunnen zijn op Ingenieur Guy Negre die de auto ontwikkelde die rijdt op perslucht.

Hier in huis werken de meeste zaken op het lichtnet. Vandaar dat het laatst een beetje mis ging: de stroom was namelijk uitgevallen. Voor een paar uurtjes slegs maar toch lang genoeg om voor ergernis te zorgen. Al was het maar dat de klokken in huis weer opnieuw moesten worden ingesteld. Met m'n zoon samen alle klokken in huis synchroon gezet maar vreemd genoeg zat de volgende ochtend weer hetzelfde verschil tussen de diverse klokken. De ene liep als vanouds twee minuten achter, de ander vier minuten voor en de ander tien minuten voor. Ook de pc was een beetje weigerachtig maar inmiddels schijnt alles weer te werken. Nu ik nog...

Had vrijdag een sollicitatiegesprek en hoor dinsdag of men verder met mij in zee wil. Het gaat om een contract voor 18 uren per week met daarbij een opleiding. Zal dus wat erbij moeten doen om in elk geval de vaste lasten te kunnen betalen. Anders kan ik beter met een uitkering blijven zitten. Dan hou ik er maandelijks meer geld aan over. Heb ik in elk geval al die jaren niet voor niets premie afgedragen!

Aan de SP draag ik m'n raadsvergoeding af waarna ik een onkostenvergoeding terug ontvang voor m'n werk als deelraadslid en natuurlijk gezellige vergaderingen. Zoals vanmorgen een fractie-overleg bij mij thuis. Het werd eventjes hectisch iets eerder op de dag omdat ik tegelijkertijd werd gebeld door de fractie-voorzitter (op de mobiel) én door het evenementenbureau (op de vaste lijn) voor welke ik komende maandag in een nachtclub werk. Bovendien belde de moeder van m'n zoon aan en liet ik haar uiteraard even binnen. Wel zo menselijk ook, aangezien zij niet meer welkom is in de inrichting en haar vriend haar -volgens eigen zeggen- alleen maar binnen laat wanneer ze bier meeneemt. Waar gaat het heen met de wereld?

Bij

Ter rechterzijde van deze pagina vindt U onder het kopje "archief" inmiddels twee zinnetjes die zijn opgebouwd uit telkens het laatste woord van elk logje, tevens de titel van het logje in kwestie. Ben benieuwd of ik deze nieuwe gewoonte nog een tijdje volhoud.

Probeer al een tijdje de mevrouw van het UWV te bereiken die mij, vermoedelijk ten onrechte, een boete heeft opgelegd. Bel ik om 11 uur dan is zij nog niet aanwezig; bel ik om 15.00uur dan is zij net naar huis. Tussen 12 en 2 is zij met lunchpauze. Op andere tijdstippen is zij "eventjes van haar plek". Vraag ik om teruggebeld te worden
dan gebeurt dat niet. Zeg ik gisteren dat ik vandaag terug zou bellen, bleek dat zij vanmorgen plots een vrije dag had gevraagd. Je zou bijna denken dat zij mij probeert te ontwijken. Doorgaans staat dat gedrag synoniem aan een schuldbekentenis. Tot zover de afdeling Invorderingen. Bel ik de reguliere WW met de vraag waarom ik afgelopen maand niets heb ontvangen komt men tot de conclusie:"Niets aan de hand, hoor: U bent gewoon niet betaald!" Prima, dan weet ik dat [sarcastisch ondertoontje]. Toch eindelijk een duidelijk antwoord van het UWV. Ben benieuwd of men nog zo laconiek reageert bij de ontvangst van een brief van mijn advocaat. Ha!

Ik vraag mij trouwens of of het nut zou hebben als alle werkloze mensen van onder de 27 jaar een gezamenlijke advocaat in de arm zouden nemen tegen het onzalige idee dat deze bevolkingsgroep maar gewoon geen uitkering meer krijgt. Dan kan de regering natuurlijk wel pochen met de cijfers:"Onder ons bewind is het aantal mensen met een uitkering spectaculair gedaald!" Weet ook nog niet zeker of de ouders van al die jongeren zo blij zijn dat zoon- of dochterlief gezellig in het ouderlijk huis blijft zitten tot er een nieuwe regering is aangetreden...

Gisteren waren m'n zoon en ik weer'ns bij m'n moeder aangetreden voor het avondeten en het versjouwen van een aantal verhuisdozen. Met elke dag een stapje kom je er ook.

Vanmorgen kwam buurvrouw Winonah gezellig op de koffie nadat ik eerder al even had staan kletsen met buurvrouw Petra. Buurvrouw Linda hoorde gisteravond Eddie Vedder, de zanger van Pearl Jam, praten over de Nederlandsche fan die tijdens een eerder concert van de band met nog een aantal anderen samen was doodgedrukt in de menigte. Een vreselijke dood lijkt me dat. Gelukkig was ik er niet bij.

Mijn

Gisteren was ik zelf thuis toen de nieuwe dinsdagavond-oppas kwam wennen aan Ferdinand. En vice versa. Zo kon ik wat achterstallige telefoontjes plegen, brieven schrijven, mailtjes beantwoorden en administratie verwerken en met een schuin oog zien dat het goed ging. Oppas Talitha kwam en vriend Pieter ging. Toen Talitha ging kwam buurvrouw Winonah. Toen buurvrouw Winonah ging ging ik ook. Naar bed dan.

Vanmorgen met m'n moeder en de beheerder van het complex afgesproken in haar nieuwe huis. Blijkt dat de woningbouw, tegen de afspraak in, nog niet klaar is met de renovatie. Welnu: m'n moeder is nog niet klaar met hen! Wel toevallig dat zij nu in hetzelfde hofje woont waar ook de bibliothecaresse uit m'n jeugd woont én de moeder van een vriendin van m'n moeder én een mevrouw die zij eerder tegenkwam bij huis-bezichtiging; én waar een non woonde die bevriend was met buurvrouw Hetty én een mevrouw die regelmatig wordt opgehaald door de chaufeusse van de Stadsmobiel waar ook m'n moeder tot voor kort gebruik van maakte én de oudtante van m'n beste vriend...

Dat ik vanmiddag gitaarles had en daarvoor nog even een potje had gedart met m'n zoon kan geen toeval worden genoemd. Zo is het ook niet vreemd dat uitkeringsinstantie UWV weer'ns moeilijk doet. Terwijl nog niet zeker is of hun invordering op mij rechtsgeldig is heeft de instantie besloten het totale bedrag van ongeveer tweeduizend euro volledig en in één keer te verrekenen met m'n lopende aanvullende uitkering. Dientengevolge heb ik afgelopen maand niets van hen gehad en lijkt het erop dat ik ook de komende twee maanden alleen maar kan fluiten naar m'n geld. "Maar maakt U zich geen zorgen meneer", bezwoer men mij. "Als Uw bezwaar gegrond wordt verklaard krijgt U alsnog Uw geld met terugwerkende kracht." Fijn. Maar waar moet ik nu dan de huur van betalen?

De vrijwilligersbijdrage die ik straks krijg als groepsleider zomerkamp (waar ze nog altijd mensen kunnen gebruiken!) is leuk maar net genoeg voor een paar dagen boodschappen. Kom net terug van een vergadering met bestuur en werkgroep. Is er ergens misschien een rijk gezin dat mij en m'n zoon wil adopteren?;-)

Ook homoparen en alleenstaande ouders kunnen nu (makkelijker) kinderen adopteren. Je zou toch denken dat echte Christenen het goed zouden vinden wanneer kansarme kinderen een betere kans van leven zouden krijgen. Toch vinden de ChristenUnie en de SGP dat kinderen uitsluitend geluk kunnen vinden indien zij worden opgevoed door een vader én een moeder. Een citaat van de ChristenUnie:"En nog altijd vinden wij dat de overheid een volstrekt verkeerd signaal afgeeft door net te doen alsof het helemaal niets uitmaakt of een kind opgroeit in een gezin met een vader en moeder, een één-ouder-gezin of binnen een verhouding tussen twee mannen of twee vrouwen." Twee vaders, twee moeders, een vader of moeder alleen...die mensen zijn ongeschikt als ouder. Het zal je maar gezegd worden! De volgende stap is dat CU en SGP voorstellen om kinderen weg te halen bij alleenstaande ouders. Welnu, dan heb ik een boodschap: van mijn kinderen blijven jullie af. Die zijn mijn!

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Majoor Bosshardt

Afscheid

Dat meten met twee maten moet ook maar'ns afgelopen zijn. Zo moet Google op het matje komen omdat zij met hun maildienst de privacy van klanten zou schenden en tegelijkertijd moeten zij gegevens van klanten minimaal zes maanden bewaren uit het oogpunt van criminaliteitsbestrijding. De gemeente Amsterdam wil in navolging van Winschoten acts met wilde dieren in circussen verbieden. Tegelijkertijd wordt het gemeentelijk informatieblad gesponsord door ondermeer Circus Renz:"Kom kijken naar onze nieuwe wilde dierenshow!" Het UWV wil dat mensen desnoods parttime werken. Wie dat vervolgens doet wordt vervolgens (op zich terecht) gekort op de uitkering maar is bijvoorbeeld ook geld kwijt aan reiskosten waarvoor men niet wordt gecompenseerd. Wie dus part-time gaat werken gaat er financieel op achteruit.

Na de zomer ga ik achteruit op de hoeveelheid vrije tijd die ik tot mijn beschikking heb: ik begin dan met een opleiding én ga meer uren werken. Tijd voor oude foto's inscannen zal ik dan niet meer hebben. Typisch zo'n klusje dat geen haast heeft maar wel gedaan wil worden. Heerlijk om van die foto's tegen te komen. Neem nu bijvoorbeeld deze:
Afgelopen zaterdag had ik lekker de tijd voor dat soort klusjes maar zondag mocht ik wat helpen in m'n moeders aanstaande nieuwe woning en met hulp van m'n zoon, broer en schoonzus de dozen met spullen van haar zolder naar ons eigen huis overbrengen. En dat nadat ik 's morgens met buurvrouw Hetty en haar man Vincent in de kerk was voor de viering van de geboortedag van Johannes de Doper en 's middags met m'n moeder en zoon op Vincent's verjaarsfeestje was! Lag gisteravond daarom vroeg in bed zodat ik vanmorgen tijd had voor een uurtje koffiedrinken en gitaarspelen met buurvrouw Winonah en het afwerken van m'n lijstje voor de dag:
TPG, mama; UWV bellen; Singles sorteren, LP-houders ophangen; Dozen uitpakken op zolder; Bonnetjes verzamelen tgv zomerkamp; Nagels knippen; Koelkast uitruimen; oppas afbellen; CD-houder kopen; Sleutel passen; weblog bijwerken; werken; juwelenkistje opruimen; boodschappen doen; opleidingsinstituut bellen; e-mails beantwoorden,...Verheug mij al op m'n pensionering! En natuurlijk de kadootjes bij m'n uiteindelijke afscheid...;-)

Ontving

Niet iedereen houdt van verrassingen en zouden soms zelfs liever een verassing zien...Neem nu Düzgün Yildirim, Eerste Kamerlid namens de SP. Met voorkeursstemmen werd hij gekozen maar vooraf had hij ingestemd met de regel dat kandidaten op de officiële kandidatenlijst voorgaan. Na stemming was hij het daar opeens niet mee eens en overweegt hij zelfs zijn zetel niet aan de Socialistische Partij af te staan maar door te gaan als onafhankelijk Statenlid. Het is nog maar de vraag hoe serieus mensen je nog nemen na zo'n maneuvre. Kent U bijvoorbeeld Ali Lazrak nog? Ook hij was een SP-politicus die weigerde zich te houden aan een eerder gemaakte afspraak, in dat geval de afdrachtregeling; het socialistisch principe dat je van je vergoeding houdt wat je nodig denkt te hebben en de rest afstaat opdat anderen ervan kunnen profiteren.

Mijn moeder kreeg ook al zo'n vervelende verrassing te verwerken: zij kan pas twee weken later in haar nieuwe huisje intrekken omdat het de woningbouwvereniging niet is gelukt haar keuken en deuren op tijd geplaatst te krijgen. Aan de andere kant hebben wij nu wel meer tijd om haar huis verder te ontruimen. In het kader daarvan ook vandaag weer een paar dozen ingepakt en een lading LP's een nieuwe plek gegeven.

Als een soort van goedmakertje mag m'n moeder wel een verhuisvergoeding tegemoetzien. Maar dat gedrag staat natuurlijk in schril contrast tot wat bijvoorbeeld de topman van NUON het afgelopen jaar aan vergoedingen ontving.

Ik

Bij "ons" in het rijke westen gooien we meer eten weg dan men in derde wereldlanden tekort komt. Het probleem lijkt dus te liggen bij de distributie.

Kunnen wij Albert Heijn overhalen om een supermarkt te beginnen in de Sahel en de eerstkomende 20 jaar of zo verlies te draaien totdat de lokale bevolking zo gezond is dat zij goed kunnen werken, in eigen levensonderhoud kunnen voorzien en hun boodschappen kunnen kopen? In eerste instantie kan AH natuurlijk lokale mensen in dienst nemen en eten bieden bij wijze van betaling.

Een te idealistische voorstelling? Wellicht. Maar een mens mag dromen toch? En hopen dat op een dag mensen het helpen van anderen stellen boven winst maken.

Een voorbeeld van zo iemand is buurvrouw Hetty die ons ook vandaag weer verblijdde met een pakketje overgebleven etenswaren van de Voedselbank. Gisteren hadden we ook al eventjes met haar staan kletsen toen wij haar overtollige spulletjes van mijn moeder brachten. Vriend Sahin was aan de deur met een vriendin van hem, helaas net op het punt dat wij de deur uit moesten richting atletiekles. Bij thuiskomst nog lekker wezen "jammen" met buurvrouw Winonah.

Vanmorgen geen tijd voor koffiedrinken met laatstgenoemde buurvrouw want ik ging even de post halen in m'n moeder's bijna-nieuwe huis voordat ik met werkgroep Zomerkamp-collega Talitha wat spulletjes kocht voor het naderende zomerkamp. Vervolgens heerlijk gewerkt met de kinderen uit m'n zoon's klas en die van een klas hoger. De middag thuis zitten wachten op de nieuwe gasmeter. Die niet kwam.

Bij m'n moeder gegeten en wederom een lading LP's én m'n zoon opgehaald die ook weer had geholpen met dozen inpakken en gereedmaken voor de overgang.

Ben trouwens benieuwd hoe de overgang zal verlopen van belastingvoordeel naar kindertoeslag-naar-inkomen, wat André Rouvoet graag ziet gebeuren. Om een of andere reden zie ik ook de uitvoering van de plannen van dit kabinet niet zo zitten. Sarcastisch? Wie, ik?

Een

Terwijl ruim 80 mensen het leven lieten bij een aanslag met een vrachtwagenbom in Bagdad, een agent een hond doodschoot, wederom een Nederlandse militair omkwam tijdens het uitvoeren van een missie en een idioot in Melbourne zomaar op mensen schiet vergaderde de deelraad Amsterdam Westerpark gisteren over ondermeer de Algemene Beschouwingen. In dat rapport geeft het Dagelijks Bestuur aan wat zij van plan is te gaan doen in het kalenderjaar 2008. Ook werd gepraat over de voortgangsrapportage: Wat heeft men totnogtoe waargemaakt van de plannen die men had voor dit jaar? Elke fractie geeft aan waar zij staat in de discussie en dat is altijd interessant. Natuurlijk worden soms wat steekjes onder water uitgedeeld richting andere fracties maar dat maakt het ook wel weer grappig. Soms.

Een ander punt dat ter tafel kwam was verzelfstandiging. Wie had vantevoren kunnen denken dat de VVD tegen zou stemmen en wij (de SP) voor? In dit specifieke geval ging het om verzelfstandiging van diverse schoolbesturen.

Het schoolbestuur van de school van m'n zoon heeft besloten volgend schooljaar door te gaan met de overblijf zoals die nu is geregeld. Ik kan daar dus blijven werken.

Gisteren na het werk direkt door naar een castingstudio omdat ik mogelijk mag meedoen in een reclamespotje. Bleek dat de castingdirector en ik verre familie van elkaar zijn. De opa van zijn opa en de opa van mijn moeder's oma waren broers. Of zoiets.

Vandaag gelukkig een wat minder hectische dag want je komt op een leeftijd dat je om je hart moet denken. Je hebt er namelijk maar een.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Vilma Espin

Magisch

Bij thuiskomst vannacht bleek dat oppas Suus de afwas had gedaan! Zij had dus niet alleen m'n de Ferman naar karateles begeleid en de rest van de avond beziggehouden. Errug lief. Misschien zijn actievoerders wel te lief, tegenwoordig.

Iamzero had het over het nieuwe actievoeren. Dit schreef ik als commentaar:
Die types die jij beschrijft noem ik actieroepers. Actievoerders zijn mensen die hun leven geven voor stemrecht; die in de vuurlinie gaan staan voor hun recht. Vaak letterlijk. Niet dus die types die Het Maagdenhuis bezetten. Maar slegs tot zes uur 's avonds. Want ze moeten van mama op tijd thuis zijn met het eten. Diezelfde types die op het Museumplein staan. Maar alleen als een gratis bus ze erheen brengt. Je zal toch een tientje moeten uitgeven om mensen te laten weten dat jij principes hebt..:-(

Voor de volle honderd procent sta ik achter m'n zoon. Gisteren ontving ik uit handen van zijn juffen zijn rapport én de uistlag van de Entreetoets. Van alle gestelde vragen had hij maar liefst 88 procent goed. Een en houdt in dat slegs 7 procent van zijn groepsgenoten (landelijk) meer vragen goed had. Ook zijn reguliere rapport stikt van de hoge cijfers. Fantastisch, niet? Oma en ik zijn dan ook errug trots op Superfer.

De ochtend begon voor mij met een fractie-overleg waarna ik mij naar het werk spoedde. Daarna dus het oudergesprek met de juffen om daarna bij m'n moeder op zolder een paar verhuisdozen in te pakken. Lekker even gegeten bij haar om mij thuis om te kleden voor het verder verloop van de avond: de viering van de Zonnewende. Dat heeft toch altijd wel iets magisch.

Fijn

"Wakker worden, vaderdag! Wakker worden, vaderdag! Wakker worden, vaderdag!" werd mij vanmorgen toegefluisterd door een drietal schattig ogende kinderen. Eerst -vooral omdat ik net wakker was- bekroop mij het gevoel dat ik in een scène uit "Children from the corn" was beland. U weet wel: die film van Stephen (Door Amerikanen uitgesproken als Stieven en niet als Steffen) King waarin kinderen besloten hebben dat alle ellende in de wereld wordt veroorzaakt door volwassenen en dat dus alle volwassenen maar dood moeten...Vervolgens werd het gevoel wat genuanceerder en overkwam mij meer het gevoel van iemand die zojuist een vijf-jarig contract met een energieleverancier heeft gesloten en een paar dagen later hoort dat de gasprijzen worden verlaagd waardoor hij dus voor langere tijd vast zit aan een hogere prijs.

Gelukkig volgden mijn hersens het wakker worden van mijn lichaam al na zo'n twee minuten dus kon ik echt met volle teugen genieten van de knuffels en kadootjes. Van Dayna kreeg ik een zelfgemaakte notitievelletje-houder. Met notitievelletjes. Eva had een schrijfwarenmap voor haar papa gemaakt. Met schrijfwaren. En hééél veel glitter. M'n zoon gaf mij een t-shirt met opdruk:"Ga liever naar bed met een goed boek. Of in ieder geval met iemand die er eentje gelezen heeft." Ik zie hier de hand van m'n moeder in...Van de moeder van de meiden kreeg ik gisteren al voor Vaderdag een heerlijk zachte pinguin-knuffel. Voor m'n knuffel-verzameling én tevens voor m'n pinguin-verzameling.

Het zwembad waar wij heengingen als Vaderdag-uitje was gevuld met meerdere papa's-en-kinderen en de kip bij De Kolonel smaakte weer'ns prima. Molen De Otter, die de meiden graag even wilden zien, is helaas vooralsnog alleen van buitenaf te bekijken omdat zowel de molenaar alsook het stadsdeelbestuur te koppig is om tot een echt compromis te komen over de bestemming van het eeuwenoude monument. Thuis hebben de kinderen even het chloor uit de haren gewassen, kookte m'n zoon "stokjespasta" (klinkt toch leuker dan "spaghetti", nietwaar?) en zaten de kinderen met het bordje op schoot te genieten van de avonturen van Molletje toen de bel ging ten teken dat de zusjes werden opgehaald. Ik hou van dat grut.


Vader zijn is fijn!

Praatje

Intrigerende googlewhack:
Terrence W medisch

Zo ook een paar recente uitspraken van m'n oudste dochter:

"Als je heel hard je best doet is bijna alles makkelijk"; "Eva, van wie heb je geleerd om in het Engels achteruit te tellen van tien naar nul?"-"Dat heb ik geleerd van de bacteriën in m'n lijf", aldus het zes-jarig hummel. Tijdens het eten merkte zij op:"Wat klinken de stemmen van die twee mensen mooi samen, pap!" Zij had het over Simon and Garfunkel. Bridge over Troubled Water. De LP.

Even later zat met name haar zusje Dayna heerlijk te swingen op "Coco de rasta" van Alpha Blondy, dat uit de speakers van de PC galmde.

Pop Polly had gisteren last van een bloedneus en heeft daarom een pleister op de neus. Dayna behoefde een pleister vlak boven haar wenkbrauw nadat zij in het park vanmiddag iets te enthousiast een bocht nam op de fiets...Gelukkig had Eva "echte pleisters" in haar dokterskoffertje! Vanmiddag hebben de kinderen onze keukentrap afgeleverd in oma's nieuwe huis, op tien minuten loopafstand van het onze. Nu kan het Grote Schilderen beginnen!

Een weekend met de kinderen is een prachtige aflsuiting van een week die vrij vol zat met entertainment-dingetjes. Als je tenminste een fotoshoot zo kan noemen. En een casting voor een reclamefilmpje. En een kostuumpassing met bijbehorend praatje.

Met

Een kleine verbouwing in huis, wat extra werk op de maandagavond, mij druk maken in de lokale politiek, een beginnende puber begeleiding geven, een huishouden runnen, buurman zijn, gitaarles volgen, bezwaar aantekenen tegen een UWV-beslissing en nog zo wat zaken...Soms lijkt het allemaal wat veel en ben je blij wanneer je op het werk bent omdat dat relatief gezien zo rustig is...Gelukkig zijn er altijd mensen die denken dat je je verveelt waardoor je geen tijd overhoudt om erover te klagen...Al voel je je soms tot moord in staat...;-)

Heeft Phil Spector nu wel of niet Lana Clarkson vermoord? De beroemde supersterren-producent die in de seventies is blijven hangen wordt verdacht van de moord op een 40-jarige actrice die dood in zijn huis werd aangetroffen. Voor dit "incident" had ik nog nooit gehoord van Lana Clarkson. Soms jammer dat je dood moet gaan voordat je herinnert kunt worden.

In de seventies had je ranzige blaadjes (in de jaren eromheen trouwens ook, hoor!) en kon je voor het bekijken van sexueel getinte plaatjes niet terecht op het internet. Tegenwoordig wil men jongeren met sex laten kennismaken via de website http://www.hoehetmoet.nl

Goh. Dat hadden ze niet in mijn tijd. Wij deden aan aanschouwelijk onderwijs. In het fietsenhok. Niet met de juf. Helaas.

Helaas heb ik regelmatig te weinig tijd om te koken en dan halen we gewoon een pizza of zo. Ook heel lekker: een simpel patatje met.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Kurt Waldheim