Toch?

Eergisteravond met m'n zoon samen een ritje gemaakt in een gloednieuwe Mercedes. Twee maal zelfs. Het Amsterdamse Gemeentelijk Vervoerbedrijf heeft nieuwe bussen aangeschaft zodat wij in redelijk comfort voor het eerst dir jaar naar de atletiekbaan konden voor Superfer's wekelijkse ren- gooi- en springlessen. Het was leuk om zijn atletiekvriend Rens en diens moeder Emmy weer te zien.

Zo zag ik gistermorgen buurvrouwen Winonah, Petra en Renee voor het eerst dit jaar. Voor het eerst dit jaar was ik weer naar gitaarles om later op de avond gisteren het pas geleerde aan de buurvrouw te laten horen. Dat wij beiden vooruitgegaan zijn op het gebied van gitaar spelen is inmiddels meer dan een vermoeden.

Een vermoeden werd bevestigd: Behandelaars in de psychiatrie zijn soms nauwelijks te onderscheiden van patienten. Dat bleek eind vorig jaar bij een instelling in Zoetermeer waar een arts-assistent bleek te werken die via een rechterlijke machtiging zelf was opgenomen in een instelling in Den Haag. Hoe hij van daaruit zich heeft kunnen melden bij een uitzendbureau en uiteindelijk emplooi heeft gevonden in Zoermeer vertelt het verhaal helaas niet.

Intussen gaan soldaten door met het bombarderen van Iraakse doelen. Aangezien er geen miliaire doelen worden gevonden worden de bommen maar op woonwijken gegooid, zo melden althans Iraakse hoogwaardigheidsbekleders . Die dingen niet gebruiken zo natuurlijk wel zonde zijn. Toch?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Sir Edmund Hillary en dat van Willem Sandberg

Niet meer

Het eerste boek van dit jaar is geworden De Zwarte Toren: De Scherpschutter van Stephen King, Het beschrijft een andere wereld, teleurstellingen, dood en verrassingen.

Voor mij wachtte een verrassing maandagavond bij thuiskomst: M'n zoon had het avondeten verzorgd. Zo zaten wij samen aan een goed gevulde groentesoep voordat wij voor het eerst dit jaar naar het buurthuis gingen voor zijn karateles.

Gisteren ging hij met zijn klas naar het Rijksmuseum voor de eerste museumles van dit jaar. Omdat zijn oma naar het ziekenhuis was bracht hij de overblijftijd in zijn eentje door in haar huis. Des middags ging hij gewoon naar de timmerclub. Intussen zit ik op kantoor en kabbelt ons leventje voort.

Soms is het goed om erbij stil te staan dat dat helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Dat is het eigenlijk al een tijdje niet meer.

2008 Lijkt het jaar te worden van "Niet meer". Yab Yum is niet meer, Parijs-Dakar is niet meer, Tel Sell is niet meer, de OV-chipkaart is niet meer...