Verbroedering



Wellicht dat op een dag zij zich zullen verenigen in de PZPmmmm.... Dat staat voor "Populisten zonder Programma maar medewerkend met marketingonderzoekbureaus", later afgekort tot PzP: Partij zonder Programma. De teloorgang van de LPF, Groep Wilders en de PRDV kan zo worden bewaard voor het nageslacht. Als er tegen die tijd nog een restantje resteert van D66 kan zich dat bij hen aansluiten...



Toen ik vanmorgen Ferdinand naar zijn vriend Maurits bracht kon ik weer even mijn Duits oefenen. De familie is namelijk Duits van komaf, met oppas-oma voorop. Een fraai staaltje van verbroedering toch wanneer je op de dag van de Dodenherdenking als Nederlander op visite gaat bij je Duitse vriend. Waarom wrok koesteren over iets dat ruim zestig jaar geleden mensen die jij niet kent anderen die jij niet kent hebben aangedaan? Na het gezellig koffieleuten met de buurvrouw eerst weer de wekelijkse boodschappen gehaald met de Ferman. Nadat ik hem had weggebracht doorgegaan met het huisje uitruimen en foto's inplakken en meer van die klusjes tot het tijd was hem weer terug te halen. Morgen mag hij met vriend Samer naar de Linneaushof. In alle vrijheid. Vrijheid die niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Nog steeds niet. Dus laten wij in ieder geval genieten van die gift die vrijheid heet uit naam van hen die er hun leven voor gaven of dat nog zullen doen...

Relatief



Had gisteravond m'n dochter aan de telefoon. Op de achtergrond hoorde ik haar zusje, hun moeder en "die ander". Dan luister ik naar de geluiden die van "mijn" gezin hadden kunnen zijn en wens ik dat het anders was gelopen. "Die ander" mag nu de papa zijn met alle voors en tegens van dien. En ik? Ik ben één van die mannen die op zondagmiddag in de McDonalds zit in de wetenschap dat het feestje dat hij viert met zijn kind met een uurtje weer is afgelopen en in gedachten alweer de dagen telt tot het volgende weekend.



Nu weet ik wel dat mijn situatie niet te vergelijken valt met die van een groot deel van de wereldbevolking maar dat maakt de pijn er niet minder op. Die van mij valt in het niet bij die van bijvoorbeeld de Canadese veteranen die deze week hun gevallen kameraden herdenken of die van burgers in Afghanistan en Irak die dagelijks leven onder
oorlogsdreiging terwijl er officieel niet eens sprake is van een oorlog. Wat te denken van leven in een gevangenis op Sri Lanka of die ene hele beroemde op Cuba? Neen, al met al ben ik meer dan tevreden met m'n leven.
Zo vertelde vandaag een moeder mij dat zij wellicht een baantje voor mij weet en schonk een 4-jarige jongedame mij haar vertrouwen:"Alleen voor jou kom ik naar de opvang!"



Op een dag zal ik dit werk moeten missen. Neem nu zo'n dagje als vandaag waarop wij met de groep naar het Amstelpark gingen en een flink aantal kinderen zat te knikkebollen in de tram op de weg terug. Intussen was m'n zoon met zijn naschoolse opvang-groep naar het Amsterdamse Bos. Ook hij is moe. Evenals blijkbaar zijn natuurljke moeder die vanavond, in tegenstelling tot vorige week én afgelopen zondag, zich keurig afmeldde voor het bezoekje aan het resultaat van ons vier-jarig samenzijn van indertijd.




Er zijn wel momenten dat ik gevoelens van gemis ervaar en terwijl Volumia's "Hou me vast" uit m'n luidsprekers schalt wens ik U fijne dromen toe...