Reaktiepaneel

Het eten was lekker woensdag en op de wandelroute zagen wij interessante lichtobjecten.

Donderdagmorgen vergaderde ik met een aantal leden van een stichting waar ik aan verbonden ben en vrijdagmorgen schreef ik een artikel dat eerdaags zal verschijnen in de Bewonerskrant en wellicht ook op Amsterdam Centraal, de opinie-website. Donderdagavond aten wij bij de moeder van mijn vriendin en vrijdagmiddag spraken wij met het behandelteam van de moeder van m'n zoon. Intussen mocht mijn eigen moeder een paar dagen thuis zijn voordat zij zal worden geopereerd.

 Voer eendjes, geen oorlog

De boodschap: kijk nooit achter je!

Zaterdag was ik met m'n vriendin en mijn drie kinderen naar de vesting van Naarden, ofwel Het Vestingmuseum. Reuze interessant om te ontdekken hoe men een paar honderd jaar geleden al Nederland verdedigde en dat de manier van verdedigen in nauwelijks gewijzigde vorm doorging tot de eerste gevechtsvliegtuigen hun opwachting maakten!

Zaterdagavond zaten wij gezellig aan de kaasfondue, gevolgd door een potje Yahtzee.

Vandaag lunchten wij bij sneleetrestaurant 'De Gouden Bogen' en namen wat lekkers mee voor m'n moeder.

Ze zijn te koop! Mijn oude originele Viking Noren, maatje 36. In de originele doos. Wie wil?

De zusjes van m'n zoon zijn inmiddels opgehaald en zo dadelijk brengen wij m'n moeder naar het ziekenhuis. Wel onderweg oppassen voor de sneeuw...

In het ziekenhuis wijzen grote borden erop dat het bezoekers, patiënten en personeel verboden is alcohol of drugs te gebruiken. Een beetje vreemd wel want elke patiënt daar krijgt dagelijks drugs en inmiddels zijn zelfs artsen ervan overtuigd dat alcohol de meest vernietigende harddrug is van allemaal en dat de zinsnede 'alcohol en drugs' eigenlijk moet zijn 'alcohol en andere drugs'.

Met goedkeuring van de behandelend arts slikken patiënten allerlei drugs. Op voorstaan van een arts die voor een operatie zijn handen niet wast in onschuld maar met alcohol! Psychiatrisch patiënten, waaronder dementerende bejaarden, worden in ziekenhuizen platgespoten zodat het verplegend personeel een rustige nacht heeft maar waag het eens een jointje te roken omdat je gespannen bent voor een naderende operatie! Dan ben je opeens een drugsgebruiker...

Als u deze gang van zaken begrijpt mag u die mij uitleggen in het reaktiepaneel.

Twee Woorden (Een verhaaltje)

De trein stond op het punt van vertrek. Hij zat binnen. Zij stond buiten.

Zij doodden de tijd tot vertrek met het spelen van 'Hints'.
Het was een film. Een stomme film.

Een ode. Twee woorden.

================
Meer lezen? Hier de link naar informatie over mijn verhalenbundels: http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

Moeilijk

Vandaag en gisteren rustig m'n administratie bijgewerkt en lopen opruimen en schoonmaken in m'n woning. Natuurlijk waren wij nog even bij m'n moeder langs in het ziekenhuis en hoorden dat zij waarschijnlijk komende maandag een nieuwe bypass in haar been ontvangt. Vanmiddag gaan wij op gesprek bij m'n zoon's huiswerkbegeleider en vanavond gaan m'n zoon, m'n vriendin en ik in de kou genieten van het Amsterdam Lightfestival en daarna uit eten. Dat uit onderzoek blijkt dat mensen dat steeds minder vaak doen vind ik begrijpelijk want echt goedkoop is het niet. Maar dankzij een kortingsbon hoeven wij even niet te kijken naar dat onderzoek!

Volgens onderzoek vindt 24 procent van de Nederlanders dat vuurwerk voor consumenten verboden moet worden. 37 Procent kan het niet schelen of het spul al dan niet wordt verboden en GroenLinks verbindt daar de conclusie aan dat 'maar liefst 61 procent' een wetsvoorstel voor afschaffing van consumentenvuurwerk zal steunen.

Behalve dat dit een schandalig voorbeeld is van manipulatie met cijfers en eigenlijk volksverlakkerij, graaft de politieke partij hiermee in feite haar eigen graf. Volgens diezelfde logica zou de partij zichzelf namelijk moeten opheffen want bij de laatste verkiezingen stemde maar een klein percentage van de stemgerechtigden op GroenLinks; een grote meerderheid van de Nederlandse bevolking zou dus achter het voorstel staan om GroenLinks af te schaffen.

Bovendien vindt een meerderheid van de bevolking dat scooters gevaarlijk zijn en veel overlast veroorzaken. Maar waarom wil GroenLinks scooters dan niet verbieden?

Men heeft het graag over 'democratie' en 'de meerderheid beslist' maar denkt men wel na over de consequenties van die uitspraken? Volgens diezelfde logica zou geen enkele autobezitter ooit nog parkeergeld betalen 'want de meerderheid is daar tegen'. De Telegraaf kan worden afgeschaft 'want van de bijna 17 miljoen Nederlanders zijn er maar 1 miljoen die die krant lezen.' En zo verder...

Van het geld dat het 'onderzoek' van GroenLinks kostte en het onderhouden van de website Vuurwerkoverlast.nl hadden duizenden kinderen in Afrika eten kunnen krijgen. Maar ja, wat is belangrijker: kinderen redden van de hongerdood of koste wat kost je gelijk krijgen?

En inderdaad: misschien moet ik mij niet met dit soort zaken bezighouden en er wat luchtiger over doen maar dat vind ik moeilijk.

Strand

Zelf hout hakken, zelf van het uitzicht genieten, zelf de paarden voeren en zelf tot rust komen. Mijn vriendin en ik deden dat allemaal in een prachtig gebied in Frankrijk, de laatste paar dagen.

Voor Facebook-vriendjes zijn er nog meer foto's: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10151270296393163.460431.606138162&type=1

Even (en vooral samen!) bijkomen van een paar hectische maanden. Een tijd waarin bijvoorbeeld mijn moeder werd opgenomen in het ziekenhuis omdat er iets was misgegaan met de bypass in haar been.

Uit ondervinding weet ik dat zij woorden van steun - bijvoorbeeld in de vorm van een kaartje - zeer op prijs stelt: Mw. S.E. Weijnschenk, kamer 5.30, afd. A4, St. Lucas Andreas ziekenhuis, Jan Tooropstraat 164, 1061 AE Amsterdam.

Het hoeft natuurlijk niet maar zij zou het heel erg fijn vinden!

2012 Was voor mij het jaar waarin ik voor het eerst met m'n vriendin naar een oudergesprek ging. Ook gingen wij voor het eerst samen naar een concert, naar een lezing, naar de film, uit eten, wandelen, op vakantie, naar het zwembad, naar het werk in Brussel, weekendjes weg naar Londen en Parijs, op familiebezoek in Duitsland, een eigen zaak opzetten, toekomstplannen maken, de woning herinrichten en een avondje naar het strand.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Christel Adelaar, James Buchanan, Aaron Swartz, Patti Page, Leon Leyson en Leo Nelissen

Een Man (Een verhaaltje)

Hoe langer hij keek, des te zekerder was hij van zijn zaak: hij had dat gezicht eerder gezien!

In gedachten ging hij terug naar die ene nacht in een studentenhuis, jaren geleden. Hij zat in zijn eentje aan een geïmproviseerd ontbijt in een koude keuken. En hij was naakt want zijn kleren lagen in de kamer waar zij met een geliefde zat te bellen.

Hij warmde zijn handen aan een met instant koffie gevulde beker toen een studente binnenkwam en hem vrolijk een goedemorgen toewenste. Alsof het voor haar de gewoonste zaak van de wereld was een naakte jongeman aan de keukentafel te zien zitten.

Hij was weer terug in het hier en nu. Toen was zij eigenlijk nauwelijks meer dan een meisje.

Nu was zij een man.

===========
Meer lezen? Zie: http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

Niet blij

Op het moment van schrijven van dit stukje is m'n moeder net onder het mes. Ik houd u op de hoogte van de ontwikkelingen! Update: morgen (vrijdag) ontvangt zij een MRI-scan om te ontdekken waar de bloedprop in haar bypass precies zit opdat men gericht kan opereren. In alle feestvreugde ende commotie was ik helemaal vergeten dat op de verjaardag van m'n broer, 26 december, dit weblog precies tien jaar in de lucht was. Tien jaren van leuke dingen, zorgen en melden welke boeken ik lees...
'Limiet' van Frank Schätzing is boek nummer 1 van dit jaar (en 1089 pagina's dik!) en is een zogeheten Eco-thriller. In wezen een verhaal over de methodes die de bazen van grote olieconcerns hanteren om te voorkomen dat zij binnen twee generaties ander werk moeten zoeken. De aardse grondstoffen zijn nagenoeg uitgeput en eigenlijk moeten wij massaal stoppen met het verspillen van energie.

Massaal vindt men dat er wat gedaan moet worden tegen terrorisme en miljarden euro's worden uitgegeven om burgers te 'beschermen' door de vrijheden van diezelfde burgers in te perken. Tegelijkertijd vinden regeringen dat zij geen geld hebben voor armoedebestrijding. Maar kijk eens naar de cijfers: sinds het jaar 2000 kwamen ongeveer 7500 mensen om bij terroristische aanslagen. Natuurlijk zijn dat er 7500 te veel. Maar in diezelfde periode stierven 200.000.000 mensen simpelweg door armoede.

Waarom zou het zijn dat overheden wel terrorisme willen bestrijden maar niets willen doen tegen armoede? En dan heb ik het over echte armoede en niet over de armoede die een mevrouw onlangs in de trein uitte over haar mobieltje: 'Vroeger kon ik gewoon op vakantie wanneer ik wou maar tegenwoordig moet ik voor een vakantie spáren!' Je zou toch bijna medelijden krijgen met zo'n dame...

Misschien maar goed dat de Amerikanen op de rand stonden van een fiscale afgrond, de 'Fiscal Cliff'; als de Democraten en Republikeinen geen accoord konden sluiten voor 1 januari zou het Congres bezuinigen doorvoeren op gebieden waar het voor beide partijen pijn doet: Defensie én Zorg.

Er schijnt een soort van akkoord bereikt te zijn maar ook dat compromis maakt de gemiddelde Amerikaanse burger niet blij.

Leuk

Op diverse terreinen in de hoofdstad van de provincie Groningen kwam ik diverse bekenden tegen: een cameraman uit een 12 jaar geleden in Maastricht opgenomen film, een oude vriend die ik voor het laatst 15 jaar geleden op een feest in Amsterdam zag en collega-weblogster Novy.

Vannacht kwamen wij terug uit het hoge noorden en vanmorgen mocht ik naar de Mensendiecktherapeut om vervolgens een allergieprik te halen. Daarna wilde ik achterstallige e-mails beantwoorden, facturen opstellen en versturen, m'n jaaradministratie afmaken en de aangifte omzetbelasting regelen.

Om dan 'even tussendoor' boodschappen te doen, te stofzuigen, te koken, een hapje te eten met m'n zoon, hem overhoren voor een proefwerk, naar een vergadering te gaan en een was te draaien.

Morgen gaat dat allemaal niet want dan is het weer tijd om les te geven en bovendien zijn wij daarna een paar dagen de stad uit.

Het liep allemaal anders want ik kreeg een telefoontje vanuit het ziekenhuis: m'n moeder zou met spoed worden geopereerd vanwege een stolsel in haar nieuwe ader.

Erg veel haast had men blijkbaar niet want na enkele uren wachten kwam een verpleegster met de mededeling: 'Nee, ik weet ook niet hoe lang u in het ziekenhuis moet blijven of wat er precies gaat gebeuren. Bovendien kunnen wij uw gegevens niet vinden want u staat in de patiëntenadministratie en niet in de afdelingsadministratie. Is alles duidelijk zo voor u?'

Nu dient gezegd dat men kampte met onderbezetting in het ziekenhuis in verband met een feestje. Maar toch. Mijn moeder's dossier bleef onvindbaar terwijl het toch keurig digitaal is opgeslagen. Maar ja, hadden artsen ooit geen tijd om een papieren dossier bij te werken; nu hebben diezelfde artsen geen tijd om een elektronisch dossier bij te werken. In plaats van patiënten hadden zij vandaag een feestje.

Op het feest waar ik met Nieuwjaar werkte (en waarvoor ik 'misschien volgende week' betaald krijg) stond er een dame bij de deur die mij niet herkende omdat ik niet op de flyer stond. Ik pakte er dus één van de stapel, legde die op de grond en plaatste er mijn beide voeten op met de mededeling: 'Kijk, nu sta ik op de flyer!'

Zo mocht ik toch naar binnen op het feest waarvoor ik had geregeld dat ik pas na middernacht hoefde te beginnen zodat ik de start van het nieuwe jaar kon meemaken met hen die mij na staan.

Ik breng graag tijd door met m'n moeder, m'n zoon, m'n dochters, m'n vrienden en m'n vriendin. Maar soms voelt het alsof ik moet kiezen. En dat is geen fijn gevoel. Ben ik bij de één dan voelt het bijna als verraad aan de ander. Dat is het natuurlijk niet want ik heb hen allen lief.

Maar als één van hen mij kwalijk neemt dat ik tijd aan anderen besteed dan kan ik gewoonweg kwaad worden want niemand mag van een ander al diens extra energie opeisen. En al helemaal niet onder het motto: 'Als je om mij geeft dan doe je dat.'

Opvallend vaak zijn het diezelfde mensen die een 9 tot 5 baan 'werken' noemen maar dagenlang in de kou op een plein in Groningen staan niet als werk beschouwen 'want dat vind je toch leuk?'

De bonus van vandaag is een interview met mijn 'broertje' en wie oplet ziet ook ondergetekende een paar keer voorbijkomen in onderstaand filmpje:

Verbieden

Vanwege werkzaamheden in het hoge noorden heb ik de laatste tijd helaas nauwelijks collega-blogs kunnen bezoeken.

Gisteren brachten wij een bezoek aan het Stripmuseum in Groningen. Met name vanwege de tentoonstelling over het fenomeen Donald Duck.

Erg leuk dat mijn vriendin en zoon helemaal vanuit het verre Amsterdam mij kwamen opzoeken op het werk.

Het werken op een ouderwets kermisterrein is niet hetzelfde als werken in nachtclubs maar wel degelijk heel erg leuk. En soms ook koud en vermoeiend. Bijvoorbeeld wanneer voor de zoveelste keer iemand vraagt: 'Meneer, bent u echt zo klein?' -'Nee joh, da's een act! En jij, ben je echt zo dom of is ook dat niet meer dan een briljant gespeelde act?'

Hoe dan ook: als 'broer' van De Sterkste Man Ter Wereld had ik een hoop lol met ondermeer De Dame Met De Baard, Morna: het Meisje in de Vissenkom, Ghani: De Man Die Door Zijn Ogen Ademt, De Saloon,
De Kop Van Jut, Cinemaniaque, De Smid, Trio Clinch, de Reptielenfluisteraar en al die andere collega-artiesten op het Carnivale-festival in Groningen.

Feitelijk was het elke dag feest. Slechts heel af en toe was een collega even chagrijnig.

Mensen worden chagrijnig wanneer hen dingen worden verboden. Zie daar de reden dat velen tegenwoordig zo chagrijnig zijn. Werd je ooit gewaarschuwd voor de kracht van de mechanische grijparm van een vuilniswagen, tegenwoordig is het 'verboden binnen de draaicirkel van de grijparm te komen'.

Ooit werd je 'vriendelijk verzocht hier voorlopig geen fietsen te plaatsen ivm werkzaamheden'. Tegenwoordig staat er 'Hier geplaatste fietsen worden verwijderd. Doorgeknipte sloten worden niet vergoed'.

De mensen die andere mensen dingen verbieden doen dat vast niet uit machtswellust maar uit de goedheid van hun hart.

Maar toch ben ik benieuwd hoe de maatschappij eruit zal zien als het wordt verboden om te verbieden.

Verdwijnen (Een verhaaltje)

Het was haar huis dus hij was hier te gast. Wellicht zelfs voor de komende paar dagen.

De afgelopen nacht was onverwacht verwarrend maar niet onprettig verlopen en hij vroeg zich af waar hun gezamenlijk avontuur toe zou leiden.

Bij het ontbijt vertelde zij hem doodleuk dat haar man op tournee was. Hakkelend vroeg hij haar wat haar man dan deed voor de kost.
'O, hij is illusionist.' zei ze.

Na het afruimen van de tafel mompelde hij wat excuses, pakte zijn spullen en vertrok vrij geruisloos.
Hij had namelijk nog helemaal niet de behoefte om voortijdig te verdwijnen.

===========
Meer verhaaltjes lezen? Zie: http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

Meldpunt Vuurwerkoverlast

Na het toasten en vuurwerk afsteken met m'n vriendin, m'n moeder en m'n zoon, ging ik naar een feestje. In de binnenstad van Amsterdam zag ik meer mensen die alcohol niet kunnen verdragen dan mensen die vuurwerk niet kunnen verdragen.

Op mijn medeling dat ik in een grote stad woon en dus het hele jaar door te maken heb met alcoholoverlast kreeg ik als antwoord dat het mijn eigen vrije keus is in de stad te wonen en dus niet moet klagen over dronkemansgebral om vier uur 's nachts.

Eigenlijk best een goede opmerking. Zo goed dat ik die overbreng naar mensen die klagen over vuurwerkoverlast: waarom verhuizen die niet naar Australië waar particulieren geen vuurwerk mogen afsteken? Of naar Koeweit, waar burgers bijna helemaal niets mogen behalve goed luisteren naar de regering? Lekker rustig!

Het is toch hun eigen vrije keuze om in Nederland te blijven wonen en last te hebben van kinderen die voortijdig en illegaal vuurwerk afsteken?

Die hele discussie waarom vuurwerk verboden moet worden en het vele malen gevaarlijker alcohol niet, hebben we nu wel zo'n beetje gehad. Mensen die weigeren te geloven dat ook de afgelopen oudjaarsnacht ambulances vaker uitrukten voor alcoholongelukken dan voor ongelukken met vuurwerk zullen toch gewoon een hekel blijven hebben aan vuurwerk.

Zelfs wanneer je hen vertelt dat zelfs hun auto gevaarlijker is dan vuurwerk, kijkend naar het aantal doden en gewonden in die ene enkele nacht.

Daarom gooi ik het vandaag over een andere boeg; waarom bestaat er nog geen meldpunt vraatzucht? Hart- en vaatziekten zijn zo ongeveer de belangrijkste doodsoorzaak onder Nederlanders en Belgen. De voornaamste reden is te veel en te vet eten.

Daarom zou er een meldpunt moeten komen waar burgers (bij voorkeur anoniem natuurlijk) het kunnen melden indien zij een bord bij een restaurant zien met 'All you can eat for only €15' of als in een folder staat dat de mayonaise in de aanbieding is.

De daaruit vloeiende petitie moet er toe leiden dat de overheid het mensen verbiedt meer calorieën te eten dan men verbrandt.

Aan Groen Links kunnen wij dat beter niet vragen want die politieke partij is tegen het inperken van keuzevrijheid èn wil consumenten verbieden zelf vuurwerk af te steken middels het Meldpunt Vuurwerkoverlast.

Even een klein filmpje, hier geplaatst na de finale van het WK Darts. Misschien niet geschikt voor hen die 50 euro aan vuurwerk geldverspilling vinden maar 1000 euro aan drank niet...;-)