Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

woensdag, september 23, 2009

Publieke opinie

Gisteren een uitgebreid intake-gesprek gehad met een nieuwe klant die een zak heerlijke zelfgemaakte cakejes had meegebracht (fantastisch, zulke klanten!) en een poging gewaagd de extra ingenomen calorieën er weer uit te zweten in de sauna. Grappig was dat m'n nicht (met wie ik daar was) en ik daar onafhankelijk van elkaar elk een bevriende fotograaf tegenkwamen. Ik bedoel maar: Hoe groot is die kans?

Om m'n zoons kans op een hoog cijfer voor een proefwerk Frans te vergroten had ik hem bij thuiskomst nog even overhoord. Hij bleek de stof vrij goed te beheersen en omdat hij nog wat tijd over had is hij maar vast gaan leren voor een proefwerk Latijn, later in de week. De schat.

Ik weet't maar ik kan er niet over uit hoe geweldig m'n zoon is en moet daar dan even melding van maken op dit weblog. Je bent tenslotte een trotse vader of niet!

Voor m'n weblog, één van m'n nog te schrijven boeken of gewoon zomaar vertrouw ik zo nu een dan een notitie toe aan een tekst-bestand of een of ander flubbel-papiertje. Soms heb ik daarbij dan last van wat ik noem "Het Simon Carmiggelt-effect". Die schreef ooit in een column dat hij midden in de nacht een briljante ingeving had, die opschreef en de volgende dag geen idee meer had wat hij nou eigenlijk aanmoest met de zelfbedachte opmerking "Wit konijn op de snelweg"...Toch blijf ik die aantekeningen maken om mijzelf tot schrijven te stimuleren.

Nog niet zo heel lang geleden werden mensen gestimuleerd om met de VUT en later zelfs de pre-vut te gaan. Wie eerder stopte met werken zorgde ervoor dat de economie beter bleef draaien en dat er meer werkplekken voor jongeren werden gecreëerd. Waarom opeens langer doorwerken goed zou zijn voor de economie is mij een raadsel.

Het is mij ook al eeuwenlang een raadsel wat sommigen toch in hemelsnaam tegen homosexualiteit hebben. Zo haalde een moeder van een mede-leerling indertijd haar zoon van school toen ze ontdekte dat een docent homo was. "Die zal dan wel aan m'n zoon gaan zitten" was haar gedachtegang. Pure stierepoep! De goede man was al ruim 20 jaar met dezelfde vriend en bovendien een kundig leraar. We hadden overigens meer "last" van een heterosexuele lerares die aan de jongens zat. Maar dat terzijde...

Wat absoluut niets van doen heeft met bovenstaande is het volgende: Alle agenten moeten nu opletten of wel alle automobilisten handsfree bellen. Wie de telefoon tijdens het rijden in de hand heeft kan rekenen op een boete van 150 euro. Vreemd toch weer, deze hetze. Natuurlijk is het vrij dom om te zitten bellen in de auto. Maar met of zonder handen maakt daarbij weinig (maar wel iets) uit. Het gaat om het afgeleid worden. Wat dat betreft zou zeker ruzie maken met een passagier verboden moeten worden. Of een broodje eten achter het stuur. Of naar Martijn Krabbé op de radio luisteren. Of overstuur achter het stuur zitten nadat de dag ervoor je poes is verdronken. En noem maar op. Maar om nu alleen maar mensen aan te pakken die een telefoon vasthouden? Da's natuurlijk ook één grote hoop stierepoep en weinig meer dan moedwillige beïnvloeding van de publieke opinie.

De link van vandaag is naar een prachtig (vind ik dan) fotoblog.

dinsdag, september 22, 2009

Politiek Correct

"Hé, neger!" riep iemand. De vrouw draaide zich geschrokken om om te zien welke onverlaat zich daar zo racistisch uitliet over de donker gekleurde medemens. Haar mond ging al open om er schande van te spreken.

Nog net op tijd kon zij die sluiten, haar aandacht weer richten op de straat buiten het busraam en een zucht van verlichting slaken terwijl een vage glimlach voor even haar harde gelaatstrekken verzachtte.

"Gelukkig" dacht ze, "Het zijn maar twee negers die elkaar begroeten op hun eigen kinderlijke en achterlijke bos-neger manier. Hoe schattig. Dat mag natuurlijk en is politiek correct!"

Speciaal voor de liefhebbers: hier nog even een foto van het gezelschap waarmee ik het afgelopen weekeinde in Londen vertoefde.