Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Bij een terroristische aanslag (klik) gisteren kwamen 21 mensen en vier terroristen om het leven. Blijkbaar zijn terroristen geen mensen. Het ging om een lokale tak van de Taliban en het gebeurde op een universiteit in de Pakistaanse stad Charsadda. Er waren geen blanke Hollandse christenen bij betrokken. Het gebeurde ook niet op een onder Hollandse toeristen bekende plek. En dus is het blijkbaar niet erg. En dát vind ik dus erg.
Terroristen willen door (dreigen met) geweld angst zaaien onder de bevolking om hun eisen en standpunten op het gebied van politiek en/of religie kracht bij te zetten. Wat de Molukse kapers bij De Punt deden was een mislukte wanhoopsdaad maar was het ook een terroristische actie? Ik denk van wel. De moordenaar van Theo van Gogh was duidelijk een terrorist. Net als George W. Bush en Anders Breivik.
Tristan van de Vlis vermoordde mensen in een winkelcentrum. Niet om een idee kracht bij te zetten maar 'omdat hij daar zin in had.' De politie wist dat hij een zeer labiele jongeman was maar gaf tóch een wapenvergunning af. Er hingen ook tientallen camera's in het betreffende winkelcentrum en er liepen enkele beveiligers rond.
Uit antecedenten onderzoek zou moeten blijken of iemand wel of niet in staat is zich verantwoordelijk te gedragen met een wapen en een leidinggevende voert de controle nogmaals uit. Je zou kunnen concluderen dat al die veiligheidsmaatregelen alleen maar bestaan om burgers een (vals!) gevoel van veiligheid te geven want in hoeverre werken al die maatregelen nu écht?
Zal een zelfmoordterrorist zichzelf niet opblazen uit angst betrapt te worden en de cel in te moeten? Integendeel: juist op plekken waar veel camera's hangen voeren zelfmoordenaars hun acties uit. Juist om gezien te worden waarmee zij hopen meer aandacht te krijgen voor hun 'goede' zaak. Wat je ook ziet gebeuren is steeds veelvuldiger misbruik van het afluisteren van telefoongesprekken door slecht opgeleide politie-agenten en andere ordehandhavers zoals ministers.
Om nog maar te zwijgen van al die beveiligers (natuurlijk zijn de meesten bijzonder eerbaar!) die verlekkerd de camera's waarvan zij de beelden moeten bekijken laten inzoomen op bevallige jongedames. Ongetwijfeld om te beoordelen of het merkje op de achterkant van die strakke spijkerbroek geen aanleiding geeft te denken dat zij de vriendin kan zijn van een bekende terrorist. Ja, vast.
Leuk idee voor een televisieprogramma: Met een verborgen camera rechtstreeks mee kijken en luisteren in een beveiligershok!
Dire Straits met Private Investigations:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Mijn persoonlijke goede nieuws is dat ik vandaag begonnen ben als Office Manager bij een bierbrouwerij. (Vooralsnog) in deeltijd en in principe moet ik al het geld dat ik met werken verdien inleveren bij de gemeente 'want dat zijn nu eenmaal de regels, meneer. Zo willen wij mensen stimuleren om in deeltijd te gaan werken: dat mogen zij doen van ons zonder dat zij hun bijstandsuitkering hoeven in te leveren! Aardig, niet?' maar ik ben blij met deze nieuwe uitdaging. Ik houd u op de hoogte!
Vandaag een bijzonder kattenplaatje: eentje van een Chinese kat, mij toegezonden door mijn vriendin die over een paar dagen terugkomt van zakendoen in dat gigantische land:
De kat doet heel hard zijn (haar?) best
de fotografe te negeren
Niet dezelfde kat in dezelfde plaats.
Wel in China.
De favoriete lighouding van Zwarte Vlek
De zelfbedachte 'lolcat' van deze week:
'Wanneer ik het niet eens ben met mijn eigen mening
neem ik gewoon een andere mening.'
Het 'kattenliedje' van deze week is een oudje:
'The Alley Cat' van David Thorne
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
'Meneer de wethouder, waarom moet dat buurthuis sluiten?'
-'De afgelopen paar jaar was de gemeente aan kosten voor exploitatie en onderhoud meer geld kwijt dan het buurthuis opleverde aan betalende gebruikers.'
'Sinds wanneer moet een publieke dienst geld opleveren?'
-'Sinds er bezuinigd moet worden op gemeentelijke uitgaven.'
-'Dat houdt in dat alles wat meer geld kost dan oplevert weg moet?'
'Jazeker. Het is zeer slecht voor de economie om zaken die meer geld kosten dan opleveren in stand te houden.'
Maandag werd ik 's ochtends in paniek gebeld door mijn moeder: 'Wat gaan ze met mij doen straks? Weet je waar mijn papieren liggen? Heb je je broer al gebeld?' Zij was die nacht opgenomen in het ziekenhuis omdat er iets mis was met haar hart. Dat heeft men maandagmorgen schokjes gegeven en rond het middaguur belde mijn moeder opgelucht (en nog wat stoned van de medicatie. Erg grappig!) op: 'Ik heb weer lucht! Ik kan weer makkelijk ademhalen!' En 's middags mocht zij weer naar huis. Een prachtbericht tegenover het bericht dat toch nog vrij plotseling muzikant, artiest en mooi mens David Bowie overleed. Daar ging weer een jeugdheld!
Ik bleef mij verder verbazen over de artikelen naar aanleiding van de massa-aanrandingen in Keulen, afgelopen oudjaarsnacht. De vraag: 'Waren de daders vluchtelingen, asielzoekers, moslims of 'gewoon' lichtgetinte Duitsers?' is voor de meesten blijkbaar belangrijker dan de vraag: 'Wanneer gaan de daders gepakt worden en krijgen deze vrouwen gerechtigheid?' Al sinds mensenheugenis worden vrouwen met carnaval in de borsten en bilpartij geknepen. Maar ja, dan horen de handen bij de blanke dronken buurman en is het blijkbaar minder erg. Of zo. En gek dat 'wij' alle blanke Nederlanders als individu zien maar tegelijkertijd beweren: 'alle lichtgetinte moslims zijn hetzelfde!' Onzin natuurlijk. Nu zou ik kunnen uitweiden maar iemand anders heeft mijn gedachten grotendeels al prima verwoord. Leest u maar dit artikel van Sargasso (klik).
Dinsdag ging ik na werktijd 'even' naar de loods van Rataplan Design om namens mijn vriendin een aantal webbestellingen in orde te maken. Zelfs wanneer ze in China zit weet zij spullen te verkopen! Helaas was er een akkefietje met het veerpont waardoor een en ander langer duurde dan verwacht. Op de weg terug ging het echter voorspoedig en op de heen- en de terugweg genoot ik van het uitzicht:
Nee, er is niet gesjoemeld met deze foto:
dat gebouw ziet er écht zo uit en ik heb ook niets veranderd
aan de automatische instellingen qua belichting
en witbalans en zo. Ook niet achteraf!
Vanaf de 'halte' van het veerpont zagen de wachtenden een heuse regenboog!
Toen de schemering intrad was dit mijn uitzicht over de stad
Ik was al wat chagrijnig door een loopneus, een nog steeds zere keel en een telefoontje: 'Ik kan niet slapen!' midden in de nacht. 'En jij dacht dat de beste oplossing voor jouw slaapprobleem zou zijn om ervoor te zorgen dat ik óók niet kan slapen?' -'Ja maar...' 'En laat mij raden: tegen zes uur in de ochtend val jij uitgeput in slaap om vervolgens zes uur 's avonds pas weer wakker te worden. En het is nog niet in je opgekomen dat je 's nachts misschien zo slecht slaapt omdat je dat overdag 12 uren doet?' Met alle respect voor die mensen die écht aan insomnia lijden (en dat is niet fijn!) maar in voorkomende gevallen is mijn antwoord: 'Als je écht gesteld bent op je gezondheid val je mij voortaan niet meer lastig met onnozelheden. Gratis tip: leg je mobiel in een andere kamer, doe de gordijnen dicht en de televisie uit, kruip onder de dekens, doe je ogen dicht en tel langzaam tot honderd. Succes!'
Ik las dat een jongetje van 13 mogelijk celstraf te wachten staat omdat hij een grap maakte over een bom op Amsterdam Centraal Station. Toegegeven, een smakeloze grap maar het joch is 13! Wat is het excuus van Gordon? Verder natuurlijk verschrikkelijk nieuws dat een zelfmoordterrorist een einde maakte aan het leven van 10 mensen op een druk plein in Istanbul. 'Het was een buitenlander!', aldus een Turkse minister. Ja, dat is het natuurlijk altijd. In de ogen van de rest van de wereldbevolking zijn wij namelijk allemáál buitenlanders.
Tsjechië is voor Nederlanders (en Belgen en zo) ook buitenland en een paar jaar geleden waren wij daar met wintersport. Een medereizigster van toen kwam ik tegen in de supermarkt. Even later gevolgd door de vroegere karate trainer van mijn zoon die hem tot aan zijn bruine band heeft begeleid. Toen is mijn zoon helaas gestopt.
Woensdag werd ik ontslagen. Omdat ik zo brutaal was om vorige week (klik) per e-mail te melden dat ik mij niet telefonisch ziek kon melden omdat ik mijn stem kwijt was. En ziekmeldingen dienen per telefoon gedaan te worden 'want dat zijn nu eenmaal de regels!' En omdat ik om elf uur vandaag een officiële waarschuwing kreeg dat ik de targets niet haalde en die zelfs na de officiële waarschuwing om half twaalf nóg niet had gehaald. (Wat onmogelijk is maar dat doet niet ter zake). Ik ben nu dus weer op zoek naar (betaald!) werk. Liefst voor een bedrijf waar de mens belangrijker is dan 'targets'. Natuurlijk werd ook hier naar de mens achter de machine callcenter medewerker gekeken. Maar niet door iedereen. Collega's en ook teamleiders verbaasd. En ik ook. Maar het leven gaat door.
En bij leven hoort lol maken! Hier zit ik met een vriendin in de bioscoop.
In het donker zonder flits is het lastig fotograferen met een oud mobieltje
Niet zomaar eentje maar een Imax 3D. Wij keken er naar een alleraardigste rolprent met een goede mix van humor en avontuur. Zowel geschikt voor de oude fans van het genre alsook voor nieuwe generaties. En dat is knap. Voor wie het nog niet doorheeft, hier een trailer:
Op de weg terug naar huis kreeg ik van een aardige Chinese dame een informatie folder over Falung Gong (klik), de leefstijl die al velen het leven gekost heeft. Maar niemand lijkt te willen ingrijpen in deze vorm van onderdrukking door de Chinese overheid.
Donderdag begon bij een Broeder thuis met overleg over de administratie van de Amsterdamse Vrijmetselarij en 's middags had ik een sollicitatiegesprek. De uitkomst is dat ik dinsdag mag beginnen in een deeltijdbaan als Office Manager bij een bierbrouwerij. Ik mag mij niet alleen bezig houden met de diverse administratieve processen maar ook mag ik een jongeman met het Syndroom van Asperger begeleiden. En gratis bier drinken. Ik verheug mij op de uitdaging!
Er is weliswaar een vrij steile trap die naar het kantoortje leidt maar mijn nieuwe heup kan dat prima aan. Ik moet alleen geen dingen doen die te veel druk op de heup leggen omdat die dan uit de kom kan schieten. De chirurg zei daarbij het volgende: 'De heup blijft heel maar misschien kun je je voorstellen wat er met je been gebeurt wanneer het hele heupbot naar buiten schiet? Er werd hier ooit een man binnengebracht die dat was overkomen bij het skiën. Ondanks mijn goede oordopjes bleef ik zijn gekrijs horen. Weken later nog. Dat geluid wilde maar niet uit mijn hoofd.' En bedankt. Duidelijk. Deze jongen gaat nooit meer skiën, zwaardvechten of honkballen. Badminton zou wel mogen maar dan meer het relaxte 'shutteltje overtikken' in de bejaardensoos. Gelukkig hou ik ervan om het rustig aan te doen.
Vrijdag schreef ik veel, rustte wat, volgde nieuws over de Amerikaanse (voor-)presidentsverkiezingen (de leider van dat land heeft ook veel invloed op ons kleine landje. En bovendien is het grappig om te volgen. Donald Trump: 'Alleen als je beide ouders in Amerika zijn geboren mag je eventueel president worden!' -'Eh, meneer Trump: uw moeder is in Schotland geboren.') en had een buurvrouw op de thee. Ik kon niet naar de Voedselbank vanwege een - voor mij zeer belangrijke - afspraak. Het werd een heftige maar bijzonder mooie avond. Ik was dus blij dat ik zaterdag kon uitslapen.
Die dag hield ik mij verder bezig met lezen, het versturen van diverse e-mails en andere berichten aan diverse mensen en het spelen met de katten. En ik ging lekker in bad en vroeg naar bed want zondag was het tijd voor de markt. Een vriend hielp mij met in- en uitladen en een vriendin stond mij bij op de kraam van Rataplan Design. En natuurlijk kwamen er diverse bekenden voorbij. Bij de vooraankondiging gebruikte ik deze collage:
Het lied van deze week is 'Lazarus' van David Bowie:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Lemmy Kilmister, David Bowie, Alan Rickman en Dan Haggerty
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Ook vandaag stond zijn burgerservicenummer niet op het grote bord. Misschien morgen. Hij haalde zijn schouders op en sloot achter in de rij aan. Klaar om zijn bonnen voor die dag te ontvangen. Ooit zou hij toch wel een baan krijgen?
Van een vriend had hij gehoord dat een vriend op een dag zijn BSN op het grote bord zag verschijnen en nu dolgelukkig is als hondenuitlater van een manager van één van De Grote Drie. Misschien kon hij op een dag wel chauffeur worden! Onbetaald natuurlijk want betaalde banen was iets van vroeger, van voor de Participatiewet.
Hij glimlachte om zijn vers ontworpen dagdroom en dat viel één van de Bewakers op: 'Hé, wat mot dat!? Waarom heb jij plezier!?'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
'Jij mag kiezen: wij vermoorden jouw kind óf je vertelt ons wie jouw vrienden van het verzet zijn.' De persoon die ondervraagd wordt: is die 'fout' omdat-ie zijn vrienden verraad of 'goed' omdat-ie alles in het werk stelt om zijn kind in leven te houden?
Zwart/wit zijn oorlogssituaties nooit geweest. Mensen handelen altijd vanuit een bepaald ideaal. Bij de ene is dat: 'Ik wil meer hebben dan anderen' en voor een ander is het: 'Omdat anderen die mensen niet helpen moet ik het maar doen' en van alles daartussen, zoals 'De manier waarop ik in mijn favoriete Hogere Macht geloof is beter dan de jouwe!' en 'Mijn regeringsvorm is beter dan de jouwe!'
Het ene is niet 'slecht' en het andere is niet 'goed', afhankelijk van aan welke kant je staat uiteraard.
Dit filmpje (even klikken en als u geen tijd heeft doorschuiven naar 16:00 minuten) laat zien waar wij nu staan waar het gaat om het aantal (burger)doden in conflicten wereldwijd.
Natuurlijk, er waren enkele zwaar gestoorde psychopaten. Nee, niet alleen Hitler, Mao en Stalin maar ook bijvoorbeeld de koning van België. De wat!? Jazeker. Gek dat u dat niet weet maar Leopold II van België is hoogstpersoonlijk verantwoordelijk voor de moord op 10 tot 15 miljoen mensen in Afrika, met name in de Congo. Dat zijn meer doden dan Hitler op zijn ontbrekende geweten heeft! Maar hoe komt het dan dat Leopold II niet in onze geschiedenisboekjes staat als psychopatische massamoordenaar? Geen idee. Zegt u het maar.
Als tegenwicht even een 'lief' liedje. Hier is Ben Willis met Chariot of Gold:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Er is een prachtig goedkoop en biologisch wapen in de maak tegen beestjes die oogsten doen mislukken: sluipwespen! Bovendien blijken die nuttige diertjes getraind te kunnen worden om drugs maar ook mijnen op te sporen.
Prachtig, niet?
Ook prachtig vind ik het als er spontaan mooie dingen ontstaan.
Neem bijvoorbeeld deze scene op een treinstation in Parijs:
Een sterk staaltje spontaan ontstane vriendschap.
Ook sterk zijn onze vijvervissen:
Billy de kat houdt ze graag in de gaten;
als een vreemde kat bij ze in de buurt komt, grijpt hij in!
Stel dat uw broer zou zeggen: 'Goed, ik geef je voor een maand te eten maar in ruil daarvoor help jij mij de rest van je leven met juridische problemen met mijn ex-baas.'
Onvoorwaardelijk helpen
Gelukkig zijn er een heleboel Nederlanders die graag de naar ons land gevluchte mensen uit vooral Syrië (bijna de helft van de vluchtelingen komt uit Eritrea, Tibet en nog zo wat oorden) willen helpen. Zelfs wanneer mensen beweren dat 'het allemaal verkrachters zijn!' (Hier de link naar een artikel (klik) dat dat weerlegt, met de massa-aanrandingen in Keulen tijdens Oudjaarsnacht als uitgangspunt: aanrandingen tijdens het jaarlijkse Bierfest en tijdens carnaval worden uitgevoerd door dronken blanken dus dat is normaal.) Al is het maar uit economische motieven. Ja, vluchtelingen zijn goed voor de (lokale) economie! (Klik) Maar gek genoeg zijn er best veel mensen die voorwaarden willen stellen aan die hulp: zo moeten vluchtelingen 'onze' waarden en normen omarmen (wat die zijn is niet echt duidelijk maar dat maakt blijkbaar niet uit), moeten zij onze taal leren spreken en moeten zij werken in ruil voor hun hulp maar mogen zij niet onze baantjes inpikken. Raar. Ik bedoel: mensen helpen doe je toch onvoorwaardelijk? Wie ik al helemaal niet begrijp zijn mensen die zichzelf 'christen' noemen maar weigeren te handelen naar de door hen graag uitgeroepen christelijke waarden en normen.
Hoe zou u het vinden als na de Tweede Wereldoorlog Amerika - in de persoon van de heer Marshall - Europa zou helpen met wederopbouw maar daar voorwaarden aan zou verbinden? Onbestaanbaar, toch?
Inderdaad: 'wij' werden niet onvoorwaardelijk geholpen. Zo was een deel van het bedrag dat wij van Amerika kregen een lening. Tegen 2 procent rente. Niet veel, maar toch. De VS dreigden de hulp aan Nederland in te trekken als de Politionele Acties (het hardhandig opslaan van de opstand in Nederlands-Indië) niet direct zouden worden beëindigd en later nog eens toen Nederland weigerde Amerika te helpen bij de strijd tegen het communisme.
Harde eisen aan hulp
Aan Frankrijk werd een hardere eis gesteld: om hulp te krijgen moesten de Fransen alle communisten uit de regering zetten. Op deze manier maakte Amerika van West-Europa een buffer tegen 'het communistisch gevaar Rusland'. Waarom wij daar bang voor moesten zijn is nooit echt duidelijk geworden. Veel verder dan: 'Ja maar communisme is eng en moet dus worden verboden' is de uitleg nooit gegaan.
Hier een Engelstalig filmpje waarin even wordt aangestipt waarom Communisme op zich eigenlijk helemaal niet zo eng is. In tegenstelling tot sommige lieden die zich communist noemden. O, en kapitalisme is niet per definitie goed. Dan weet u dat.
Maandag bleek toch dat ik iets teveel van mijzelf had gevergd. Natuurlijk kun je naar vrienden en familieleden luisteren wanneer die zeggen: 'Hé joh, doe's effe rustig aan!' maar daar ben je dan te eigenwijs voor. Koorts, spierpijn, keelpijn maar vooral: stem kwijt. Niet handig wanneer je werkt in een telefooncentrale. Of in Nieuw Nederlands: callcenter. Mijn zoon was de laatste dag van zijn vakantie op stap met vrienden dus moest ik er zelf even uit voor een paar rudimentaire boodschapjes. Bij de kassa stond een dame die via een draadje en een apparaatje met iemand stond te kletsen terwijl zij stond af te rekenen. Ik vind dat onbehoorlijk. Een caissière - in Nieuw Nederlands een kassadame - is tenslotte een mens en verdient als zodanig aandacht en respect. Door haar bestaan volkomen te negeren laat je zien wat een bijzonder egocentrisch persoon je bent. Feitelijk niet beter dan de hogere kastes in India die mensen van 'lagere' kastes als minderwaardig beschouwen. Maar goed, dat is alleen maar mijn mening. Blijkbaar zijn er mensen die mensen die minder geld op hun bankrekening hebben dan zij als vuil beschouwen. Hun probleem.
Mijn vrijmetselaarsloge was nog even met winterreces dus ik kon nog even een beetje uitzieken. Best nuttig soms!
Dinsdag werd ik keurig om half acht gewekt. Door de boormachine van de buren. Mijn zoon lachte mij uit toen ik probeerde 'goedemorgen' te zeggen. Die jeugd van tegenwoordig! Zomaar hun vader uitlachen alleen maar omdat die spreekt met een raar schor onverstaanbaar piepstemmetje! ;-) De koorts was gelukkig al wat gezakt en e-mailen gaat prima zonder stem. Net als de keuken schoonmaken en de was doen en zo. En lezen. Artikelen die aantonen dat er opvallend vaak met cijfertjes gegoocheld wordt. Blijkbaar uitsluitend om de publieke opinie te beïnvloeden. Dat het aantal asielaanvragen in oktober 2015 enorm is gestegen bijvoorbeeld. Blijkt onzin. Een paar maanden achterstand met de verwerking bleek in één maand te zijn weggewerkt waardoor het alleen maar lijkt alsof er opeens meer aanvragen zijn. Hier meer 'factchecks' (klik).
Artikelen die drogredenen aan de kaak stellen vind ik altijd ook erg vermakelijk. 'Contant geld moet worden afgeschaft omdat criminelen er gebruik van maken.' Een onzinnige reden natuurlijk want criminelen maken bijvoorbeeld ook gebruik van schoenen. Dus als je schoenen afschaft maak je het criminelen moeilijker weg te rennen na een bankoverval. Ik bedoel maar. Lees hier het hele artikel. (Klik)
Grappig aan 'media' als Facebook en Twitter vind ik dat mensen graag conclusies trekken voordat er ook maar een paar feiten bekend zijn. Over de massa-aanrandingen tijdens nieuwjaarsnacht in Keulen, bijvoorbeeld. Tientallen vrouwen zijn aangerand door honderden mannen. Maar de honderden beveiligers, politie agenten en de mensen die de tientallen camera's bedienen hebben blijkbaar helemaal niets gemerkt. Of bewust niet ingegrepen.
Of over het onderwerp #OregonUnderAttack (klik) waarbij 'rednecks' gewapenderhand een overheidsgebouw hebben bezet en - voor mij althans - onduidelijke eisen hebben geformuleerd, geleid door de gebroeders Bundy (klik). Ik kon het niet laten en maakte een 'lolcat' voor de gelegenheid. Maar dan anders:
'150 man tegen het hele Amerikaanse leger?
Dat is dom! Zelfs voor een Bundy!'
Er kwam ook een rijtje van failliete winkelketens voorbij. Ja, jammer, maar het is een eenvoudige realiteit dat beroepen in de loop der tijd verdwijnen. Wie weet nog wat een parlevinker was? Of een typiste? Of een collationeur of een videotheekeigenaar? Ik schreef er zelfs ooit een verhaaltje (klik) over.
Woensdag ontving ik mijn laatste EMDR-behandeling. (Klik). Het behandelde trauma was dit keer het niet (emotioneel) verwerken van de brand in mijn huis (klik), ruim zeven jaar geleden. Maf dat dan allerlei details naar boven komen. Zoals het uit de brand redden van mijn zoon's favoriete knuffelbeestje. Of de envelop met liefdesbrieven van mijn eerste vriendin. Of het kwijtraken van de schriftjes met gedichten en verhaaltjes die ik ooit nog wilde digitaliseren. Maar bovenal ervoer ik een enorm gemis van mijn oma en wenste ik met heel mijn hart dat zij mijn kinderen had leren kennen. Niet dat zij omkwam bij de brand (niemand raakte gewond, vooral dankzij een alerte buurvrouw!) maar tijdens de sessie werd ik onverwacht overweldigd door onze wederzijdse liefde voor elkaar. U weet wel: van de onvoorwaardelijke soort. Dus niet 'Ik hou van je, hoor, maar niet als je over voetballen praat of tijdens het winkelen.'
Ik sprak even met een winkelier die zijn zaak helaas moet sluiten. Terwijl hij zo'n ontzettend leuke winkel (klik) heeft! Mede om dit soort zelfstandigen te steunen stel ik het volgende voor: Ik pleit voor de internetloze zondag: één dag in de maand dat het internet is gesloten en mensen gedwongen worden met elkaar te praten in plaats van te 'chatten' en een winkelier in de ogen te kijken. Mits het samenvalt met de maandelijkse koopzondag.
Hoewel ik weer op redelijk niveau kon praten lukte het niet volume te krijgen in mijn stem. Vermoedelijk keelontsteking. En pijn deed het ook nog. Daarnaast nog erg rillerig. Een middagdutje deed ik met kleding aan en 23 graden in huis. Terwijl ik normaliter 17 graden een aangename temperatuur vind.
Diverse mailtjes verlieten mijn vingers richting mogelijkheden voor betaald werk en naar vrienden en ik maakte kleren schoon en zo. Zwabberen lukte niet. Blijkbaar vind mijn lichaam dat nog te inspannend.
Gelukkig zijn er grappige nieuwsberichten die mijn aandacht even afleiden van de pijn in mijn lijf. Zo bleek men in de provincies Groningen en Friesland(...) niet voorbereid op het feit dat het in Nederland wel eens kan vriezen. Logisch, dat is ook pas een paar honderdduizend jaar het geval...;-). Er waren gladde stoepen door sneeuw en ijzel en dus was er meteen grote paniek: 'Code Rood!' Mooi is dat dit 'waarschuwingssysteem' (geel betekent: 'Pas een beetje op.' Oranje betekent: 'Past u goed op vandaag?' en rood staat voor: 'Als u niet heel erg oppast gaat u heel erg dood!') miljoenen euro's van de belastingbetaler heeft gekost. Maandenlang hebben duurbetaalde heren gedelibereerd over de kleuren en aanduidingen. Duidelijk heeeeeel erg nuttig. *AHUM*. Ik ben niet de enige die zich afvraagt wat het nut is van iemand die je vertelt dat regen nat is en ijs glad. Leest u maar dit artikel (klik).
O, en ik ging naar de kapper: Gelukkig Nieuw Haar!
(Ongeschoren op de foto. Schande!)
Donderdag werd ik toch weer ziek wakker, helaas. En ik had niet begrepen dat ik bij mijn nieuwe werkgever elke dag dat ik ziek ben apart telefonisch moet melden. Ik was altijd gewend een ziekmelding één keer te verrichten en mij dan weer te melden als ik beter was. Omdat ik zelf niet kon praten had ik mijn vriendin laten bellen en zelf een e-mail gestuurd: 'Ziekmeldingen per -email worden niet geaccepteerd. Dit komt in je evaluatie-rapport.' Terwijl ik een berichtje verwachtte als: 'Beterschap, we hopen je snel weer op kantoor te zien!' Maar goed, 'dat sal de moderne tijd wel weze, meneer Sonneberg!'
Het afgelopen jaar las ik 21 boeken. Zullen het er dit jaar meer worden? 'Dat moet pittiger. Herinneringen aan de acteur, cabaretier en entertainer Jan Blaaser' (klik) van Albert Jan Zeijlemaker is boek nummer één van dit jaar. Het geeft een prachtig tijdsbeeld van het Nederland van de jaren'70 en '80 en is het eerlijke relaas van een man die op, achter en naast het podium mocht samen zijn met een 'bekende Nederlander'.
Vrijdagmorgen bracht ik mijn vriendin naar Schiphol
omdat zij nu eenmaal zaken doet met China en daarom af en toe persoonlijk de kwaliteitscontrole van de door haar verkochte spullen op zich neemt. Toen ging ik meteen door naar de dame van de schulddienstverlening van de gemeente. Ik heb nog steeds geen specificatie van de schuld die de gemeente op mij claimt dus daar zal zij achteraan gaan. Toevallig was op kantoor ook een kennis van mij die vertelde dat haar gezondheid hard achteruit gaat nu er kanker bij haar is geconstateerd. Niet prettig. Zacht gezegd. Dat doet dan je eigen 'problemen' even naar de achtergrond schuiven.
Ik had buurvrouw Angélique op visite en sprak verder nog met buurmannen Liu en Boerma. Bovendien maakte ik mijn moeder blij met verse venkel uit het pakket dat ik deze dag bij de Voedselbank ophaalde. En 's avonds werd ik getrakteerd op een etentje door een vriend. Hier de lamp die boven onze eettafel hing (en waarschijnlijk nog hangt):
En mijn zoon dan? Welnu, die had zelf een etentje met een bioscoopbezoek daaraan vast dus. Dus die vermaakt zich wel.
Zaterdag deden mijn zoon en ik boodschappen met zijn oma en genoten wij samen de lunch. Vooral mijn moeder genoot.
Mijn zoon's (nieuwe) mobiel is handig voor goed belichte, scherpe foto's!
Eind van de middag speelde ik met de katten van mijn vriendin in haar huis en ging ik lekker uitgebreid in bad. Thuis heb ik alleen een douche met nauwelijks druk dus dat is voor mij een ongekende luxe! De paar dingetjes die ik op het internet wilde doen, deed ik via mijn 3,5 jaar oude mobiel. Voor wat betreft smartphones geldt dat als antiek. In bed lag ik heerlijk te lezen tot mijn ogen zich als vanzelf sloten...fijn!
Op zondag deed ik iets wat 'normale' mensen ook wel eens plegen te doen: ik sliep uit! Nu ja, nadat ik 's morgens de katten had geknuffeld en van eten voorzien dook ik weer lekker onder de dekens. Met een leuk boek en mijn mobieltje om te chatten met mijn vriendin in het verre China. Omdat ik het niet kan laten deed ik even haar was en afwas. Begin van de avond ging ik weer naar huis om een takenlijstje af te werken: Debbie, Peter L, Ans, Anne, Bianca, Boerma, Jeanet, Benno, Eefje, Brian, Bas, Johanna: diverse mensen die ik om uiteenlopende redenen appte, mailde, sms'te en belde.
Normaliter heb ik op deze plek een liedje voor u maar dit keer is het een speech. Niet van zomaar iemand maar van natuurkundige, astronaut en mooi mens Wubbo Ockels:
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Robert Stigwood
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Bijna voorzichtig daalde zij de trap af.
Ogenschijnlijk zonder te beseffen dat de gesprekken waren gestaakt
en aller ogen op haar waren gericht.
De grootvaderklok verbrak de plotseling ontstane stilte
en een ondernemende geest gaf de band opdracht
een lied in te zetten
dat de magie van de situatie moest onderstrepen.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Wat ik vreemd vind:
Mensen die zeggen wat avontuur te willen in hun leven
maar elke vakantie hetzelfde hotel boeken
en elk weekend dezelfde routine uitvoeren.
Amerika
Op rondreis door Amerika werd ik door de hospita van een penvriend het appartement uit gezet. Met mijn budget van exact tien dollar per dag was het inchecken in een hotel geen optie. Op het strand lag ik na te denken over een vervolgstap en genoot intussen van het uitzicht: er waren dames aan het hardlopen, er waren dames bezig met rek- en strekoefeningen, er waren dames aan het zwemmen en er waren dames aan het zonnebaden. Na een paar uren nam ik een besluit en stapte een telefooncel in. Mobieltjes bestonden nog niet. Ik pakte het telefoonboek en zocht en vond iemand met dezelfde achternaam als ik. Ik belde het nummer en stelde mij aan de meneer voor als zijn neef uit Amsterdam. 'Wat leuk!' zei hij en na zijn werk haalde hij mij op bij het strand Ik logeerde twee dagen bij hem waarna hij mij naar het vliegveld reed en ik mensen thuis kon verbazen over mijn avonturen in het land van de onbegrensde mogelijkheden.
IJsland
Een andere keer ging ik naar IJsland. Voor een weekend. En voor een meisje. Weer een ander keer raakte ik verdwaald in een vreemde stad en besloot aan te bellen bij een adres waar duidelijk een feestje aan de gang was. Men vond het erg grappig zomaar een wildvreemde te gast te hebben die zij konden uitlachen om zijn kennis van de Duitse taal en de volgende morgen werd ik keurig naar het treinstation gebracht.
Kudelstaart
Avonturen hoeven niet altijd veel geld te kosten. Zo ging ik op een regenachtige dag eens naar een plek waar veel verschillende bussen stoppen en besloot te ontdekken waar de eerstkomende bus mij naar toe zou brengen. Twee uren later dronk ik een kopje warme chocolademelk in een café in Kudelstaart.
De mooist avonturen beleef ik echter in mijn hoofd en hart.
dat er nog steeds mooie dingen gebeuren in de wereld
en dat er ook nog steeds zoveel liefde rondgaat.
Hier een fraai voorbeeld van beide zaken:
En (relatief kleine) gebaren kunnen het leven zoveel mooier maken.
Daar is dit een voorbeeld van:
Maneki Neko (voorheen Pip) is een beetje raar
Zwarte Vlek (voorheen Sam) is graag buiten.
Om dan weer snel naar binnen te gaan.
Deze lieverd kwam ik tegen
onderweg naar mijn werk
De 'lolcat' van deze week:
'Homoseksualiteit is onnatuurlijk maar...
over water lopen en opstaan uit de dood is dat niet?'
Hier is Poison met 'Look what the cat dragged in':
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Zou u willen leven in een wereld waarin zelfs kinderen van 14 ID-plicht hebben? Waarin geüniformeerden compleet willekeurig burgers op straat mogen fouilleren? Met een overheid die altijd en overal burgers mag volgen en afluisteren? Waarin een politieke partij bestaat die homo- en vrouwenrechten niet erkent? Waarin mensen liever De Mol leren kennen dan De Buurman? Waarin burgers graag hun vrijheid inleveren om in vermeende vrijheid te kunnen leven? Waarin de media bewust niet al het nieuws brengt?
Een wereld waarin bedrijven en instellingen die opzettelijk zichzelf verrijken ten koste van burgers vrij spel hebben? Waarin uw buren als tweederangs burgers worden gezien uitsluitend omdat diverse kabinetsleden hen als minderwaardig en 'slecht' zien? Waarin mensen een baan wordt geweigerd vanwege hun huidskleur, geslacht, seksuele voorkeur, geloofsovertuiging of afkomst? Met een regering die vindt dat geweld de beste manier is om geweld te bestrijden? Dan heb ik slecht nieuws voor met name mijn Nederlandse lezers: dat is namelijk al de wereld waarin u leeft.
(Maar er gebeuren ook leuke dingen hoor! Heus! Graag uw voorbeelden in de commentaarsectie)
Hier zijn de Sex Pistols met Problems (You got no future)
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
En niet te vergeten, de formidabele act 'Drown the Clown'.
(Lekker op de links klikken, beste mensen. Het is de moeite waard!).
Hier een artikel (klik) waarmee ik u poog te overtuigen bij een volgende editie zeker even langs te komen.
Bovendien maakte ik er nieuwe vrienden
,
werd aangesproken door mensen met opmerkingen als 'Hé, ik ken jou
van een populair YouTube programma van twee jaar geleden!'
en 'Ken je mij nog? Ik was één van die 12 danseressen op dat festival
waar jij 3 jaar geleden werkte.'
en logeerde twee nachtjes bij mijn tante Emma in Den Haag
die mij wakker maakte met de geur van verse koffie en het gesis van gebakken eitjes. Zo lief! Daar wordt mijn hartje warm van!
Net als van de actie van een vriendin die werkt in Ter Apel, waar de vluchtelingen die Nederland binnenkomen worden ingeschreven. Zij weigerde 'Land van herkomst: China' in te geven bij een man die was gevlucht voor de Chinese onderdrukking in Tibet en vulde - heel recalcitrant - 'Tibet' in op het betreffende formulier.
Mensen vragen wel eens: 'Waarom gaan al die vluchtelingen niet werken voor het voedsel en onderdak dat zij van ons krijgen?' Heel simpel: zij krijgen van onze regering geen werkvergunning en mensen zonder werkvergunning mogen niet werken. Dat is de wet. 'Ja maar, er zijn 100.000 vacatures in Nederland en ze kunnen toch ook gewoon zelf een bedrijf beginnen?'
Ook vinden mensen het heel treurig dat warenhuisketen Vroom & Dreesmann (sinds 2007 V&D) failliet is verklaard waardoor in één klap 10.000 mensen hun baan zijn kwijtgeraakt. 'Ja maar, er zijn 100.000 vacatures in Nederland en ze kunnen toch ook gewoon zelf een bedrijf beginnen?', antwoordde ik. Dat was blijkbaar niet het goede argument want als reactie mocht ik een scheldwoord ontvangen.
Een aardige suggestie vond ik dat de afkorting 'V&D' gewoon op de gevels van de straks leegstaande warenhuizen kan blijven staan maar tijdelijk staat voor 'Vluchtelingen & Daklozen' nu de winter voor de deur staat en vluchtelingen en daklozen het onderdak goed kunnen gebruiken. De onverkochte kleding en slaapzakken en dergelijke kunnen gewoon in de winkelruimtes blijven en vluchtelingen en daklozen bijzonder blij maken! Nagenoeg gratis!
In de lift bij mijn vriendin ontdekten wij dat iemand er een kunststuk had geplaatst: deze twee miniatuur stoelen stonden in de lift!
Tussen de bedrijven door mocht ik op kantoor (dus 's ochtends was ik op kantoor in Amsterdam en 's middags en 's avonds op het festival in Den Haag) donateurs werven voor diverse goede doelen. Omdat overheden het steeds vaker laten afweten zijn er (gelukkig maar!) steeds meer stichtingen die mens, dier en milieu helpen. En gelukkig vinden de meeste burgers dat deze initiatieven steun verdienen. Natuurlijk is elk dubbeltje van harte welkom maar zeker ook morele steun wordt zeer op prijs gesteld. Iedereen doet wat-ie kan! Uit privacy overwegingen zal ik geen voorbeelden geven maar het is vaak hartverwarmend wat de mensen die ik aan de telefoon krijg mij zoal vertellen.
Nog iets wat mijn hart verwarmt was een opmerking van cabaretier Herman Finkers die collega Youp van 't Hek een voorspoedig herstel toewenste tijdens zijn live oudejaars conference. Oorspronkelijk zou Youp die namelijk doen maar een hartoperatie belemmerde dat idee.
Oudjaarsochtend was ik nog aan het werk op kantoor (en kreeg een oliebol!
)
maar 's avonds lag ik (na een bezoek aan mijn moeder met mijn zoon die leuke dingen ging doen met vrienden) op de bank bij en met mijn vriendin te genieten van zelfgebakken appelbeignets, gevulde eieren en de grappen van voornoemde cabaretier. Om middernacht deden wij wat andere verliefde stellen dan ook zoal doen (vuurwerk kijken dus)
en daarna was zij zo lief om mij naar een club te brengen waar ik een paar fijne uren mocht beleven in gezelschap van vrolijke mensen.
Na acht uurtjes slapen werd ik op nieuwjaarsdag (vrijdag) door mijn vriendin gewekt om half drie des middags en gingen wij een stukje wandelen
(De eendjes zijn al druk bezig met hun versierrituelen)
(Narcissen bloeien doorgaans aan het begin van de lente.
Mensen die graag ontkennen dat de Aarde opwarmt
zijn al een tijdje verrassend stil.)
en genieten van de eerste warme chocolade van het jaar.
Zaterdag mocht ik weer een paar uurtjes (betaald!) met een headset op mijn hoofd op kantoor zitten en daarna even uitrusten, een wasje draaien en scheren om vervolgens te gaan rondlopen op een prachtig nieuwjaarsfeest in het lokale casino.
Grappig was dat ik bij thuiskomst nog net het licht zag uitgaan. Mijn zoon was net thuisgekomen. Om half vier. 's Nachts. Een paar uurtjes later ging de wekker en zondag was ik te gast in een circus (waar ik de zoon van een dame die ik op Twitter leerde kennen de groeten kon doen)
en hielp ik mijn vriendin een paar uurtjes op de markt.
Daarna genoten wij samen met vrienden van een heerlijke bruschetta.
Op het einde van de week was ik ietwat vermoeid, had spierpijn op onvermoede plekken en was wat koortsig. Vroeg naar bed dus maar! (Ja, vier uur in de ochtend is natuurlijk best vroeg maar ik bedoel hier vroeg op de avond.)
Mooie jaarwisseling gehad? Veel plezier en geluk in het nieuwe jaar toegewenst!
Hier is U2 met het legendarische New Years Day (Live at Red Rocks):
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Lemmy Kilmister, Wayne Rodgers en Natalie Cole.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
(Alle foto's gemaakt met mijn 3,5 jaar oude Sony Xperia S mobiele telefoon)
Tijdens hun studietijd ontdekten zij dat zij fan waren
van hetzelfde boek.
Zij spraken af om exact 20 jaar na hun afstuderen
weer samen te komen
met medeneming van de bladzijde uit het boek
die zij tijdens hun laatste samenzijn
uit het boek scheurden.
Twintig jaar later kwam de vriendengroep daadwerkelijk samen.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Posts
