Helemaal niets

Donderdag en vrijdag was ik thuis bezig met achterstallige klusjes als administratie en strijken. Mijn zoon hielp oma met een paar klusjes en ik hielp een buurman met een paar lastige formulieren. Verder had ik een buurvrouw op visite, onderhandelde ik over nieuwe opdrachten, verzorgde Toos of Moos en Koos en zocht foto's uit om naar een castingbureau te sturen. Tussendoor schreef ik een vers stukje voor de Bewonerskrant en lachte ik met mijn zoon om de capriolen van het presentatie-trio van Top Gear.

Vrijdagavond mocht ik werken in Hillegom, zaterdag schreef ik veel (waaronder een brief aan woningcorporatie Ymere), kwam ik mijn nicht op straat tegen in gezelschap van haar pasgeboren dochter, maakte ik een fanpagina aan op Facebook, kwam een vriendin onverwacht even langs en nam ik wat rust door met mijn zoon samen bij mijn vriendin te eten. Zondag kleurde een deel van de stad rood/wit door de winst van Ajax en op een heerlijk warme Bevrijdingsdag (zouden de asielzoekers die wij hebben opgesloten omdat zij naar ons land kwamen voor hulp ook zo hebben genoten van 'bevrijdings' dag?) stonden wij de hele dag op de Sunday Market in Amsterdam-Westerpark met de spullen van Rataplan Design

om het weekend te eindigen met een etentje in Bussum.

Intussen kreeg ik te horen dat een ander er vandoor is met de bijbaan in de administratie waar ik op solliciteerde en ontdekte ik via een omweg dat ik niet was uitverkoren om een rol te spelen in een TV-serie waar ik onlangs auditie voor deed.

Waarom heb je niet gebeld om te zeggen dat die opdracht niet doorging?
-'Eh...dat ben ik vergeten!'
Waarom heb je mij geen mailtje gestuurd dan?
-'Eh...dat wilde ik doen maar ik had een computercrash.'
Hoe kwam je dan op Facebook?
-'Eh...met een geleende computer.'
Waarom heb jij mij geen mailtje gestuurd met die geleende computer?
-'Eh...alleen op mijn eigen computer kan ik e-mailen.'
Waarom heb jij mij geen bericht gestuurd via Facebook?
-'Eh...omdat ik een computercrash had.'
Die smoes heb je al eerder gebruikt. Verzin eens een nieuwe!
Bovendien had je kunnen bellen of SMS'en want je hebt mijn beide telefoonnummers.
-'Eh...'

Het blijft lastig om mensen op te voeden maar iemand moet het doen want anders worden mensen lui: 'Wanneer is de volgende vergadering?' -'Staat dat niet in je agenda? 'Jawel maar jou even bellen leek mij makkelijker.'

Ooit pakte ik nog mijn agenda, zocht de datum op en belde terug. Inmiddels heb ik besloten mensen zelf te laten nadenken en zoeken. Beter voor mijn rust en beter voor hun eigenwaarde. Het is alleen nog even wennen voor hen die graag een aanslag pleegden op mijn tijd en geduld.

Direct na de aanslagen in Boston werden er complottheorieën het internet opgeslingerd. Een aantal daarvan bleken klinkklare nonsens maar andere zetten aan tot nadenken. En dat doet mijn zoon: in plaats van één artikel te lezen en daar zijn mening op te basseren raadpleegt hij ook andere bronnen. Maar wat hij vooral doet is logisch redeneren en gebruik maken van zijn eigen hersencapaciteit. Voorwaar een goede eigenschap!

Sinds kort werkt hij voor zijn geld (in het eerzame beroep van vakkenvuller) waardoor ons gezinsinkomen is gestegen. Enkele jaren terug zat ik in de bijstand. Na aftrek van vaste lasten hielden wij vier euro per dag over om te besteden. Nu rookte ik nog in die tijd want anders was dat zes euro per dag. Momenteel hebben wij bijna een tientje per dag te besteden aan eten, vervoer, kleding en hobbies. Wij zijn er dus een stuk op vooruitgegaan!

Bovendien doen wij beiden werk dat wij niet erg vinden om te doen. Blijkbaar in tegenstelling tot vele duizenden landgenoten. Uit onderzoek onder enkele duizenden respondenten vulde één op de drie respondenten op de vraag: 'Wat vindt u leuk aan uw werk?' in 'Helemaal niets.'

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Jeff Hanneman, Helmin Wiels en Giulio Andreotti