Aan de muur van haar slaapkamer hing het zwart-wit portret van een toen nog jonge maar inmiddels reeds lang overleden filmster.
Zij leek nog te slapen. Hij sloeg aan zijn kant de deken op, plaatste zijn blote voeten op de koude vloer en toog naar de voor hem vreemde keuken om voor hen beiden een ontbijtje te maken.
Met een dienblad met daarop een paar boterhammen, twee gekooktje eitjes en een pot koffie (kopjes had hij niet kunnen vinden) stapte hij over de drempel van de slaapkamer.
Zij zat inmiddels rechtop in bed, een deel van een laken over haar stevige schouders en iets te kleine borsten gedrapeerd vanwege de frisheid van de ochtend, en keek hem lief maar vragend aan.
'Vertel eens, hoeveel vrouwen heb jij voor mij gehad?' Hij verstarde een ogenblik, wist een nadenkende blik in zijn ogen te leggen en wachtte rustig af.
Een minuut duurde haar al te lang en ze vroeg indringend: 'Nou, vertel dan!?'
-'Fijn is dat, nu moet ik opnieuw beginnen met tellen!'
Jammer, zij deelde wel haar bed maar niet zijn gevoel voor humor.
Een opgeruimd karakter
50 minuten geleden