Natuurlijk was hetgeen ik gisteren op dit weblog als "feit" presenteerde een 1 april-grap; Rita Verdonk kan niet met Geert Wilders door één deur maar er was wel degelijk een tijd dat zij verdergaande samenwerking niet uitgesloten achtte.
M'n grapje toont natuurlijk wel aan hoe makkelijk mensen (en zelfs lezers van dit weblog dus blijkbaar!) iets dat zij lezen voor waar aannemen.
Ook bewindslieden blijken maar gewoon mensen, blijkt uit de 1 april-grap van Piet Hein Donner. Hij waarschuwde zijn collega's niet zo veel overwerk meer te declareren omdat zij beboet konden worden bij het nemen van te weinig pauzes en stelde voor om voortaan niet meer dan zeven dagen per week, 24 uur per dag te werken. Eigenlijk helemaal niet zo gek wanneer je een bericht van jaren geleden erbij haalt waaruit bleek dat de gemiddelde Italiaanse parlementariër over een bepaald jaar gemiddeld 27 uren per dag (naast de reguliere werkuren!) uitbetaald had gekregen. Niet al Donner's collega's waren blij met de grap. Met name degenen die erin waren getrapt. Geen humor.
Engelsen hebben dat duidelijk wél. Neem nu het bericht dat The Guardian meldt dat het voortaan krantenberichten digitaal zou brengen als zogeheten "Twitter"-berichten: Hapklare stukjes informatie in maximaal 140 lettertekens.
Men zou zelfs al bezig zijn om oude kranteberichten om te vormen in "Tweets" zoals:
"1832 Reform Act gives voting rights to one in five adult males yay!!!";
"OMG Hitler invades Poland, allies declare war see tinyurl.com/b5x6e for more";
"JFK assassin8d @ Dallas, def. heard second gunshot from grassy knoll WTF?"
Jammer dat niet meer mensen over humor beschikken. Dat vermoeden had ik ook bij de moeder die vanmiddag haar jonge kind toesprak in de supermarkt. Ik dacht eerst dat zij het tegen haar hond had totdat ik mij omdraaide:"Laat los!" "Zit!" "Stil!"
Bij dat soort mensen vraag ik mij af:
Stel, de baas wil dat jij op het einde van de werkdag de vuilniszak op straat zet. Wanneer ben je dan eerder geneigd dat te doen? Wanneer hij of zij zegt:
A] Jij doet vandaag de vuilniszak;
B] Ik wil dat jij de vuilniszak op straat zet;
C] Wil jij vandaag alsjeblieft de vuilniszak op straat zetten?
Natuurlijk zullen de meesten voor optie C gaan, simpelweg omdat zij als mens willen worden behandeld. Blijft de vraag: waarom zien veel ouders hun kind niet als mens?
Zij roepen bijvoorbeeld:"Ruim je kamer op!" "Eet je bord leeg!" en "Ik wil dat je beter je best doet op school". Wat gij niet wil dat U geschied, doe dat ook een ander niet.
Stel dat je kind roept:"Doe die sigaret uit!""Ik wil dat je ontbijt maakt" of "Zoek toch'ns een behoorlijke baan!" Zou U dat accepteren? Nee toch zeker. Toch vinden velen dat kinderen die houding van ons maar moeten accepteren "want kinderen moeten leren luisteren".
Ik ben het er helemaal mee eens dat kinderen moeten leren luisteren. Maar leer ze dan luisteren naar redelijke argumenten en op normale toon gestelde vragen. Anders groeien die kinderen op met het idee dat het normaal is om anderen (zelfs geliefden) bevelen te geven.
Anders komen zij op een dag uit het werk, ploffen op de bank en roepen:"Schat, ik heb dorst!"
De link van vandaag verwijst naar een weblog dat ik graag onder bredere aandacht breng. Het is dat van Isabella "Mitzi" Salt en behandelt complotten, bewijzen van overheidsbemoeienis en andere zaken waar ik graag over lees.
Posts
