Naar aanleiding van mijn
blogstukje van gisteren schreef ik onderstaand verhaaltje:
====================
Iedereen in de buurt kende hem. Als de wat zonderlinge man die 's nachts de stoep schoonmaakte.
Met stoffer en blik.
Nieuwe buren hadden geklaagd dat het zo'n rommeltje was in het portiek en de kleren van de buurman stonken. Ja, hij was wat apart en in een keurige maatschappij mag je dat natuurlijk niet zijn.
Daarom werd nu zijn huis leeggeruimd en moest hij naar een verzorgingshuis.
Alles wat is verzameld in een mensenleven verpakt in een kamertje van drie bij vier.
Te voet bracht hij zijn dierbaarste bezittingen naar zijn laatste woonplek, twee kilometer verderop;
een koffergrammofoon met een stapel oude jazzplaten, een op straat gevonden hotelstoel, een bijzettafeltje en het koffiekopje waar zijn vriendin vroeger uit dronk.
Ook kwam hij nog even dag zeggen tegen een buurman van wie hij de voornaam niet kende. Zijn beste vriend.
=================
Meer lezen?
http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel