Volgens sommigen heeft de VS met opzet bepaalde stukken laten lekken via Wikileaks en diens voorman Julian Assange. Nadrukkelijk met de bedoeling om aan te tonen hoe "gevaarlijk" het vrij verspreiden van informatie is. Om met dat gegeven in handen internationaal aan te dringen op een strikte internet-censuur.
Een beetje zoals 9/11 zou zijn opgezet om allerlei impopulaire anti-terrorisme maatregelen te kunnen nemen die burgers dwingen hun privacy volledig op te geven en makkelijker controleerbaar te worden. En men wist zelfs voor elkaar te krijgen dat burgers dat zelf willen terwijl diezelfde burger het 20 jaar geleden nog had over "Nazi-praktijken" als een politicus camera-toezicht of ID-controle ter sprake bracht.
Eigenlijk wel vreemd dat Wikileaks streeft naar volledige openheid en transparantie van bedrijven en (overheid)instellingen maar zelf pertinent weigert aan te geven wie er bij Wikileaks op de loonlijst staan en weigert te vertellen waar het sponsorgeld allemaal vandaan komt. Je kunt je afvragen of het niet hypocriet is om van anderen iets te eisen dat je zelf weigert te doen...
En dan heb je ook nog van die fastfood-vakantiewerkertjes die denken dat het stoer is om een paar hacker-scripts te kopiëren, zich hacker te noemen en dan onschuldige mensen lastig te vallen met die pas opgedane "kennis". Om vervolgen
Ach, misschien is het allemaal wel een groot complot. Gezien de huidige ontwikkelingen zou je het bijna allemaal gaan geloven...
Zelf geloof ik dat alles altijd goed komt. Uiteindelijk dan. Zo dacht ik dat ik na de computercrash van twee weken terug ondermeer een tiental reeds geschreven verhaaltjes voor m'n volgende bundel kwijt was. Maar bij het opruimen vond ik in een la een papiertje met daarop vier verhaaltjes!
Terwijl andere mensen na het invoeren in een tekstdocument zo'n papiertje zouden weggooien ben ik blij dat ik waar mogelijk lui ben. Ik bedoel maar: heeft U ooit iemand horen zeggen:"Ik ben zo blij dat ik drie weken geleden dat ene papiertje heb weggegooid."? Nee, natuurlijk niet. Maar gisteren kon ik zelf zeggen:"Ik ben zo blij dat ik niet drie weken geleden dat papiertje heb weggegooid." Daaruit blijkt maar weer: lui zijn maakt gelukkig.