De week voorbij (een Corona-dagboek)

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
==============================================

Behalve mensen die écht weinig te besteden hebben kijkt vrijwel niemand zijn of haar bankafschriften na. Jammer. Dat kan namelijk een hoop geld schelen. De schade aan de planeet nog daargelaten van al die mensen die elk maand een nieuw paar sokken, een bos bloemen, scheermesjes in een mooi doosje dat vrijwel direct wordt weggegooid of een verse onderbroek laten bezorgen. 

Reuze handig hoor, zo'n abonnement maar is het echt hard nodig voor iemand die gewoon mobiel is, niet met een fysieke beperking thuis zit, om elke maand of zelfs elke week zo'n bezorging te laten plaatsvinden? Bovendien; u doet er de lokale middenstand echt geen plezier mee door deze producten van een groothandelaar te bestellen.

Zonder uw bankafschriften er bij te pakken: hoeveel abonnementen heeft u? Wijkt uw schatting af van het werkelijke aantal?

Maandag bijtijds op. Mijn vriendin een half uurtje later waarbij zij mij al bezig zag met het voorbereiden van een vergadering, een Algemene Ledenvergadering, en twee overleggen. Even een kus waarna zij haar dingen deed en ik verder ging met de mijne. Lekker bezig gegaan met het opstellen van een vergaderagenda en dergelijke, onderbroken door het delen van een kop thee met een buurvrouw. Dat was nadat ik ruim een uur aan de telefoon had gehangen voor overleg en voordat ik ruim een uur lang overleg pleegde met een ander over een ander onderwerp. Tussendoor een paar apps en mails beantwoord. Het lijkt verdorie wel alsof ik op mijn vrije dag meer werk te verrichten heb dan op een regulieren werkdag! ;-)

's Avond mocht ik weer 'zoomen' met de heren van de Geheime Jongensclub. Zo'n bijeenkomst heet een 'comparitie'. Van 'Compare-vergelijken'. In feite leggen wij meningen over een bepaald onderwerp naast en niet tegenover elkaar. Ik noem de bijeenkomsten nu 'zoomparities'. Vind ik leuk. 'Wat is het tegenovergestelde van verbeelding?' werd gevraagd. 'Kunnen geven is minstens zo belangrijk als kunnen ontvangen.', werd gesteld. 'Kunnen wij leven zonder dogma's en wat is een dogma eigenlijk precies?', was ook al zo'n vraag waarbij je even aan je achterhoofd krabt. En wat als je een dogma ziet als een verbeelding die een vaste vorm heeft gekregen door te zijn opgesloten in een karaf en om aan het dogma te ontsnappen en de verbeelding weer een kans te geven er niets meer nodig is dan iemand die het lef heeft de karaf te ontkurken? Kortom: een interessante avond. Die werd bijgewoond door een Broeder van een andere Loge én door een Broeder die wij een tijdje niet hadden gezien.

Uurtje of elf die avond had ik de meeste aantekeningen wel verwerkt in een verslag (dat is een van mijn taken als Secretaris) en niet lang daarna trof mijn vriendin mij uitgeput (nou ja, best wel moe gewoon) aan in bed.

Dinsdag las ik op sociale media dat er blijkbaar mensen zijn die er genoegen in scheppen een Coronatest-straat te vernielen. Ik noem dat misdadig en schreef er de volgende 'tweet' over:

Logisch. Als je het ergens niet mee eens bent, dan maak je het stuk. Typisch voorbeeld van het hanteren van keurige Nederlandse 'normen en waarden'. Maar is vernielen nu eigenlijk een waarde of een norm? #dtv https://t.co/iuc0nPmOgE

— Terrence Weynschenk (@Terrebelius) November 10, 2020

Ook in het nieuws (via Twitter ontvang je nieuws razendsnel. Wel goed opletten want soms klopt er niets van) was de afzetting van de president. Van Peru. Ex-president Vizcarra wordt beschuldigd van het aannemen van steekpenningen van projectontwikkelaars. Goh, waar kennen we dat van: geld in ruil voor politieke gunsten? (Amerika. D'oh! Maar zeker op lokaal niveau is dat wereldwijd veelvoorkomend. Weet ik toevallig. Na een paar jaar lokaal politicus te zijn geweest. Ooit. Op een blauwe maandag. Toen wij net onze zwart-wit TV bij het grof vuil hadden gezet. Bij wijze van spreken. Maar lang geleden dus.) Dat is de moderne vorm van democratie: wie het meeste geld heeft, heeft het meest te zeggen. Ziedaar de reden waarom zoveel rijke mensen tégen echte democratie zijn. Zo simpel? Ja, zo simpel.

Over beschuldigen gesproken: kent u die van die president die (de aanhang van) zijn opponent beschuldigde van verkiezingsfraude? Daar is zijn eigen aanhang op betrapt. Vind ik grappig.

Lekker hard gewerkt deze ochtend vanaf half negen en iets na tien uur even een kopje thee gedaan met mijn betere helft. Fijn. En weer door. Ook fijn. Omdat ik feitelijk geen achterstand meer heb kan ik nu eindelijk lastige administratieve klusjes aanpakken die al een tijdje onaangeroerd lagen in mijn virtuele 'nog te doen'-bakje van het werk: Voor klanten, collega's en leveranciers niet zo van belang maar wel voor een kloppende boekhouding. Een kloppende boekhouding is niet alleen handig bij een belastingcontrole maar stelt een bedrijf ook in staat om een kloppend budget op te stellen, te analyseren op welk bedrijfsonderdeel (inkoop, verkoop, marketing, personeel, onderhoud, vaste lasten) kan worden bezuinigd, op welk deel van de verkoop een marketingcampagne kan worden gericht, et cetera. Handig dus, een kloppende boekhouding.

Wat gelukkig ook nog klopt is het hart van een vriend. Tot voor kort kwam ik regelmatig bij hem eten maar sinds ik veel moeite heb met trappen klimmen eigenlijk niet meer. Dus wij mailden en belden. Aan appen en sms'en doet hij niet. Maar nu ligt hij in het ziekenhuis, zo wist zijn zoon mij telefonisch te melden. Met de gevolgen van een val van het dak. Van drie-hoog dus dat was een beste smak. Gelukkig waren er wat struiken en zo die zijn val braken. Maar ook een flink aantal ribben en zo. Duimen jullie mee dat het goed afloopt?

Een buurman kwam even langs voor een kletspraatje waar ik geen tijd voor had, hoe spijtig ik dat ook vind en de buurtregisseur kwam langs om bij buurtbewoners te polsen of iedereen overlast ervaart van een gezin iets verderop in de straat of dat alleen de meneer die klaagde over overlast last heeft van hen. Persoonlijk vind ik het aardige mensen waar ik absoluut geen last van heb. Maar ik woon er dan ook niet naast. Misschien snurken zij wel heel hard, man, vrouw en twee jonge kinderen en is dat bijzonder onaangenaam wanneer je slaapkamer aan die van hen grenst. Of zo. Geen idee.

Heb ook geen idee hoe het banenverlies van 125.000 mensen moet worden aangepakt. Ja, zo veel mensen in Nederland verloren hun baan door de Coronacrisis. Er zijn mensen die vinden dat om die reden met name de horeca weer snel volledig open moet. Wat zou u doen? Werkloos thuis blijven of met een kans van een paar procent op zelf besmet raken of een ander besmetten met een potentieel dodelijk virus weer aan het werk gaan?

Ook woensdag merkte ik dat Twitter een bron is van (leed)vermaak. Om de zoveelste fout van een (voormalig) Tweede Kamerlid bijvoorbeeld. Een paar uren nadat Jhim van Bemmel (hij heeft nota bene geografie gestudeerd!) is medegedeeld dat het land Georgië niet hetzelfde is als de staat Georgia plaatst hij wéér een bericht waaruit alleen maar blijkt dat hij er trots op is dat hij helemaal zelf een feitje heeft opgezocht op Google. Maar nog steeds niet beseft dat de staat en het land twee totaal verschillende geografische plekken op Aarde zijn. 

Geen wonder dat zelfs de PVV hem niet meer in de gelederen wilde hebben. Helemaal niet praktisch om een Tweede Kamerlid te hebben dat bijna dommer is dan de achterban.

Nog een aardigheidje op de socials: Trump-aanhangers vierden feest want er was een ooggetuige van gerommel met stemmen tellen! Miljoenen stemmen zouden nu vast ongeldig worden verklaard (behalve voor de gelijktijdige verkiezingen voor het Huis en de Senaat. Daar lijken de Republikeinen te hebben gewonnen dus die vinkjes op dezelfde stembiljetten zijn wél legaal. Knap he?) en dit bericht van het Grote Leider bleek dan niet gelogen:

Bleek de jonge postbeambte Richard Hopkins het verhaal verzonnen te hebben in hoop op ontvangst van de 25.000 dollar die werd aangeboden 'voor elk aannemelijk verhaal dat de Democraten in een kwaad daglicht stelt' 

door een blanke nationalistische racistische leugenachtige, meerdere malen veroordeelde sociopaat conservatieve jongeman die een bedrijfje runt dat videobeelden en audiofragmenten op verzoek van klanten dusdanig verknipt (...) dat de spreker compleet andere dingen lijkt te zeggen dat hij of zij daadwerkelijk ooit gezegd heeft. 'Dat kan niet want je hoort toch zijn stem?' Voorbeeldje: 'Wat vindt u van Demmink?' en u antwoord: 'Is dat niet die pedo?' Elders in het gesprek vraag ik u achteloos naar uw beroep en leeftijd. Op het uiteindelijke bandje klinkt dan mijn stem: 'Wat doet u voor de kost?' met daarachter geplakt uw stem: 'Ik ben pedo.' Ontken dan nog maar dat u dat gezegd heeft. Stel dat de rechter vraagt: 'Is dat uw stem?' en u kunt uitsluitend met ja of nee antwoorden. Zo gaan mensen als James O'Keefe te werk. Het wachten is tot iemand hem op dezelfde manier te grazen neemt.

O ja, ik werkte deze dag gewoon voor de brouwerij. Dus. Dat u dat weet.

En ook nog steeds zijn er mensen aan wie ik het volgende moet vertellen omdat het maar niet beklijft:

'Stel, je zit lekker chill een boek te lezen. Muziekje, wijntje erbij. Lekker relaxt. Iemand zwaait even vanuit de deuropening en fluistert: 'Kan ik even storen?' en jij glimlacht vriendelijk: 'Liever niet, zit net lekker in mijn flow. Alleen storen als het écht belangrijk is, oké?' Je zet je koptelefoon weer op en probeert weer de sfeer op te roepen waar je net in zat. Word je op je schouders getikt. Ietwat geërgerd koptelefoon weer af: 'Ja, wat is er?' 'Niets. Ik wil alleen even vragen wanneer ik je weer kan storen.' 'Is jouw vraag erg belangrijk?' 'Nou nee, eigenlijk niet...ik wil alleen maar weten of...je iets voor mij kunt opzoeken want ik heb er zelf geen zin in/mij wil vertellen waarom je kwaad word als ik alleen maar even een vraag kom stellen/voor mij een goede tandarts weet/jij nog weet hoe die ene acteur uit die ene film ook alweer heet/'. 'Jij vindt het bijzonder onprettig gestoord te worden? Met name wanneer je al hebt laten weten niet gestoord te willen worden? Ik ook.'

Intussen gaat het helaas niet zo goed in Zweden. Ondanks de veelbesproken jubelstemming omdat er helemaal geen maatregelen nodig zouden zijn om het Coronavirus te beteugelen blijkt de Zweedse aanpak niet goed uit te pakken voor de bevolking: terwijl in de meeste landen de opname-  en sterftecijfers dalen, zijn die in Zweden juist aan het stijgen. Dus ook in Zweden wordt mensen nu geadviseerd mondkapjes te dragen, handen te wassen en afstand te houden 

Met twee vrienden van mij gaat het helaas ook niet zo goed. Dat ik mij zorgen maak om hen vormt waarschijnlijk de achtergrond van mijn werk-irritaties deze dag.

Met een buurvrouw ons wekelijkse voedselpakket 

halen bood afleiding. Nu ja, vooral de praatjes om het gebeuren heen dan. De buurvrouw was net de deur uit toen mijn vriendin zich even liet zien. Altijd fijn! Ook zij had eten mee. Lastig, want mijn koelkast puilt al uit. 'Kan er misschien wat bij jouw buurvrouw in de vriezer?' 'Nee, die vroeg laatst of eten dat zij van jou had gekregen bij mij in de vriezer mocht want die van haar zit vol.'

Dus ook maar in de groepsapp van het trappenhuis (8 woningen in totaal) de vraag gesteld of iemand wat eten van mij wil overnemen. In mijn eentje krijg ik het gewoon niet op! Daarom gaf ik ook wat eten mee aan de vriend die kwam eten die avond.

Wonderbaarlijk genoeg werd het weer eens laat. Dat krijg je met praten over diverse gewapende conflicten, complottheorieën, racisme, verloren en gewonnen liefdes, muziek en wat dies meer zij.

Donderdag werd ik wakker. 's Middags. Na negen uren slapen. Dus. Even de afwas doen van de dag ervoor en was daar net mee klaar toen mijn vriendin kwam en aanbood voor mij een bestelling op te halen. Het is een kilometertje of twee lopen naar de betreffende winkel. Op zich niet ver maar momenteel voor mij (met name voor mijn heup) een marathon.

Om toch wat in beweging te blijven bracht ik papier naar de papierbak, plastic naar de plasticbak en haalde ik mijn kat's favoriete knabbelstokjes (voor de lunch kreeg hij een plakje rosbief. Ik had nog erg veel over en hij vind het erg lekker). In de supermarkt let ik tegenwoordig wat meer op wat schadelijk is voor het milieu (ik schreef daar onlangs dit over: https://terrebel.blogspot.com/2020/11/verspillingseconomie.html). Zo viel het mij op dat zelfs een rol plastic vuilniszakken is verpakt in plastic. Vind ik best raar. Waarom geen papieren bandje bijvoorbeeld? Of terug naar de zinken vuilnisemmers met een oude krant op de bodem?

Mijn vriendin had heerlijk eten mee van Robin Food (klikken mag). Erg lekker maar zo komt het voedsel in mijn koelkast nooit op natuurlijk. 😉

Opruimen deed ik ook een beetje deze dag. Zo verlootte ik een carnavalskostuum.

Dat werd gewonnen door een nicht. In Amerika. Zij kan dus eerdaags een postpakketje uit Holland tegemoet zien. Zal ook wat kruidnoten en een chocoladeletter en zo in stoppen. Kan zij met haar (klein) kinderen een beetje Sinterklaas vieren.

Na het eten nog even gewerkt aan een verslag voor de Geheime Jongens en daarna heerlijk comfortabel tegen mijn vriendin aan gelegen op de bank.

Vrijdag sliep zij nog toen ik plaatsnam achter de computer voor diverse werkzaamheden in de boekhouding van de brouwerij; 

ook de rekeningen voor vaste lasten dienen vooraf ingeboekt te worden. Zo hou je het overzicht en zie je eenvoudiger wat er nog betaald dient te worden in de nabije toekomst. Dan kun je daar rekening mee houden. Een bedrijf is tenslotte geen jongere die net op zichzelf woont: 'O joepie, er staat €1000 op mijn rekening. Dus ik kan een nieuw mobieltje kopen en lekker stappen en zo.' Nee dus. Want er gaat nog wat af aan huur, gas en licht, verzekeringen, abonnementen, telecom...uiteindelijk heeft de jongere in kwestie eerder iets als €150 vrij te besteden. Geen €1000 dus. Ik ken ook volwassenen die nog moeite hebben met dat concept, trouwens.

Op de socials viel mij het weinig opvallende bericht op dat honderden mensen bruut vermoord zijn. Was dat in Nederland of België gebeurd, of in Amerika of Frankrijk, dan was het waarschijnlijk 'wereldnieuws'. Maar dit gebeurde in Ethiopië. Dus gaat het om 'onlusten' en niet om 'moordpartijen'. Naar vind ik dat. Maakt het dan echt uit op hoeveel kilometer afstand van onze televisieschermen iets gebeurd? Gaat het misschien om de huidskleur van de slachtoffers? Had het wel uitgebreid aandacht gekregen van de NOS wanneer er ook maar één Belg of Nederlander tussen de slachtoffers had gezeten? Ik vraag het mij af. U ook?

Wat ik mij ook afvraag is waarom premier Rutte een afwijkend antwoord gaf toen een journaliste vroeg: 'Als u vuurwerk met Oud & Nieuw verbiedt 'omdat mensen er door op de Eerste Hulp terechtkomen en om te voorkomen dat zij dicht bij elkaar komen', waarom verbiedt u alcohol dan niet met Oud & Nieuw? Volgens artsen is alcohol een veel groter probleem dan vuurwerk (ook omdat verreweg de meeste vuurwerk-ongelukken worden veroorzaakt door dronken mensen. Red.).' De premier antwoordde: 'Alcohol verbieden doen wij gewoon niet.' Interessant. Misschien zou er accijns op vuurwerk moeten komen want als de overheid er meer aan kan verdienen is het blijkbaar opeens niet gevaarlijk genoeg. Gek genoeg mag carbid-schieten nog wel 'want je kunt mensen niet zomaar een traditie afpakken'. Huh? Hoe dan? Kwam argumenten tegen als: 'Ja, er vallen gewonden door carbid-schieten en soms zelfs een dode maar op het totale percentage van de bevolking gaat het eigenlijk maar om heel weinig mensen.' Heel apart. En honden schrikken wel van rotjes maar niet van de *KABOEM!* wanneer een projectief wordt afgeschoten uit een oude melkbus?

Bij mijn wandeling naar de supermarkt maakte ik een praatje met een buurvrouw. Gezellig! Een andere buurvrouw bracht mij een zelfgemaakte huzarensalade. 

Ik bof maar!

Verder hield ik mij bezig met het opruimen van de plek waar tot voor kort een slaapbank stond. 

Veranderde de stand van een staande lamp.

Die daardoor lijkt op Pac-man die achter een hagedis aan zit.

Vind ik lollig.

De bank was niet nodig meer want het is even geleden dat ik voor het laatst een half dozijn mensen te logeren had. Heb nu op mijn 38m2 voldoende slaapplek voor drie mensen. Vier wanneer zij elkaar heel erg aardig vinden. Dat zou voldoende moeten zijn.

's Avonds keek ik - op advies van een vriend - de geinige film 'Scott Pilgrim vs the World'. Lekker surrealistisch en met een geinige rol van een toen nog best jonge Chris Evans. Aanrader! 

Zaterdag las ik over een gevaarlijk fenomeen: mensen die voor eigen rechter spelen. In de afgelopen twee maanden registreerde de politie maar liefst 250 incidenten waarbij burgers met opzet geweld gebruikten tegen andere burgers. Waarom? Vanwege vermoedens van kindermisbruik. Stel dat de politie dit gedrag toestaat, dan schept dat een precedent. Rechter 'Waarom brak u die meneer zijn kaak?' 'Volgens mij zag ik hem op een vreemde manier naar een jongetje kijken.' 'O, dan is het goed.' Het wordt zo een vrijbrief voor elke idioot om te pas en te onpas geweld te gebruiken. 

Wat vindt u: moet het spelen van eigen rechter worden toegestaan in de rechtsstaat die Nederland (gelukkig nog) is? U mag alleen met 'ja' of 'nee' antwoorden. Dus geen mitsen en maren. 

Zaterdag was ook de dag dat de boot van Sinterklaas aanmeerde aan de Dieuwertje Blokkade in Zwalk. Waar? In Zwalk, een plaats die goed past bij de Sint omdat-ie niet bestaat maar toch te zien is.

Mijn zoon was op visite bij zijn moeder en hen zag ik even via beeldbellen. Geinig! Binnenkort zie ik onze zoon weer in het echie. Echt iets om mij op te verheugen.

Niet alleen in huis maar ook in mijn inbox ruimde ik op: duizenden nieuwsbrieven en andere zooi verdwenen in de virtuele prullenbak.

Van een tante hoorde ik dat een vriendin van mijn tante zaliger is overleden. Heb de dame maar een paar keer gezien als jong kind maar toch doet het mij wat: wéér een stukje verleden voor altijd weg.

's Middags kwam ik op straat de postbode tegen die een pakketje voor mij bij zich bleek te hebben:

Een paar heerlijk warme instap-sloffen. Cadeautje van mijn schoonzus en dier echtgenoot, mijn broer. Lief, niet? Zij weten dat het voor mij steeds lastiger wordt om schoenen of sloffen aan te trekken maar hier stap ik zó in, zonder te hoeven bukken. Fijn!

Even na mijn onderonsje met de postbode was ik bij mijn favoriete 'hangout' uit de pré-Corona tijd: De Nieuwe Anita. Sinds er vanaf tien uur 's avonds geen gasten meer mogen worden binnen gelaten gaat het qua omzet niet heel goed. Niet lang nadat ik binnenkwam kwamen er ook een paar vrienden en samen haalden wij herinneringen op aan de tijden van weleer. Als u toevallig ooit in de buurt bent: kom gezellig langs en ervaar waarom ik er graag kom!

Ja, dat ben ik in dat foto-album. Hier iets duidelijker:

Fijn maar ook wat treurig. Een vriend bracht mij naar huis met de auto. Het is weliswaar maar zo'n 150 meter lopen maar voor mijn versleten heup best een opgave. Was nog niet lang thuis toen een live optreden van een vriend begon via Facebook. Dankzij moderne technieken begeleidde hij zichzelf bij een aantal liedjes:

                                        

Was net ingelogd toen mijn vriendin kwam. Fijn!

Met haar nog een horrorfilm gekeken, lekker knus saampjes op de bank.

Zondag was ik al wakker terwijl mijn vriendin nog sliep. Omdat ik haar niet wilde wekken (heb een paar minuten naar haar slapende gestalte zitten kijken en was weer stapelverliefd) keek ik wat uit het raam naar voorbijgangers die een herfststorm trotseerden. Verder lag ik in bed te lezen tot het moment dat mijn wederhelft weer toetrad in de wereld der wakkeren. Samen ontbeten waarna wij beiden ons ding deden. 

Zo beantwoordde ik een paar mailtjes, schreef twee blogstukken voor toekomstige plaatsing (als ik later geen tijd en/of geen inspiratie heb hoef ik toch mijn lezers niet teleur te stellen), werkte wat voor de maandagavondclub en draaide een was. Intussen lag een album van The Nits rondjes te draaien op de draaitafel. 

's Middags was ik weer even naar De Nieuwe Anita om een tas vol geluidsdragers en een paar kijkschijfjes af te geven ter gunste van de lokale rommelmarkt. 

                                        

CD's en LP's, kleding, boeken,spulletjes voor een poppenhuis...fijn om lekker rond te snuffelen.

                                        

Hou ik van, rommelmarkten. Omdat ik weer ruimte had in mijn platenkast mocht ik er van mijzelf weer een paar aanschaffen. Bovendien raakte ik in gesprek met een dame die ik bereid vond mijn bijna uitkomende verhalenbundel van een kaftontwerp te voorzien. Koel, ne pas?

Daarna even een biertje bij vrienden en bijkletsen. Keurig op afstand, uiteraard.

Thuis de was opgehangen, een bak soep gegeten en een aflevering Teen Wolf gekeken om mijn achterstand in kijken op mijn gade wat in te lopen. Wat nooit geheel zal lukken want zij is in staat meer dan twee afleveringen achter elkaar te kijken. Ik vind dat moeilijk. Zo heeft iedereen zijn of haar kwaliteiten.

Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2020/11/the-floor-short-story.html

De muziek van deze week is een cover van de Guns'n Roses hit Sweet Child o'Mine:

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Ellen Bruyn en Peter Sutcliffe

Meer lezen? Mijn verhalenbundels