Het zal u wellicht wat verbazen maar ik ben vrij extrovert: ik hou van kletsen en nieuwe mensen ontmoeten om met hen te praten over zaken waar ik (nog) geen verstand van heb. Om even te lachen, elkaar te amuseren, te leren. Vind ik leuk.
==============================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
=================================
Niet meer naar de kroeg kunnen en niet meer kunnen werken op feesten en festivals, noch op kantoor met collega's te kunnen praten is voor mij dus...eh...niet zo leuk.
Gelukkig is er sociale media. In het Engels 'social media'. Maar whatever. Taal verandert nu eenmaal en het is in elke taal heel normaal dat woorden uit andere taalgebieden worden geïntegreerd. Met de komst van sociale media is dat proces wat versneld. That's all.
Op Facebook plaats ik mijn blogstukjes, de Nederlands- en de Engelstalige. Ook deel ik er memes, muziek en artikelen die mij interesseren. Anderen moedig ik graag aan daar op te reageren, zoals ik ook bij hen graag reageer wanneer iets wat zij delen iets bij mij 'triggert' (daar is dat Engels weer).
Voor (mogelijke) collega's op het gebied van schrijven en entertainment is er deze Facebook-pagina van mij. Voor overig werk gerelateerd contact is er LinkedIn.
Voor Facebook was er Hyves. Daar zat ik ook op. Nog voor Hyves was er Orkut en ik zat ook op ICQ en zelfs ooit op een of ander Bulletin Board, nog net voor ik mijn eerste e-mail adres had.
Kortom, kletsen met mensen via internet doe ik nagenoeg sinds internet bestaat.
Op het gebied van social media ben ik geen onbekende. Heb zelfs een (slapend) Tumblr-account, plaats af en toe wat op Pinterest, regelmatig een plaatje op Instagram, een lolcat op (Icanhaz)cheezburger en deel mijn zelfgemaakte memes tegenwoordig via IMGflip.
Maar hoe sociaal is dat sociale media nu helemaal?
Eerst is het handig om te begrijpen dat het gaat om tweewegs-verkeer: niet alleen zelf berichten plaatsen maar ook reageren op berichten van anderen. Maar ook niet alleen berichten van anderen bekijken zonder ooit te reageren. Net als in de kroeg: In een volle kroeg in mijn eentje met een drankje zitten zonder enige interactie doe ik niet. Wanneer een onbekende blij uitroept 'Ik ben net opa geworden!', dan feliciteer je hem. Wanneer iemand zegt: 'Ik voel mij niet zo lekker vandaag', dan vraag je wat er aan de hand is en biedt je steun, al is het alleen moreel.
Wanneer iemand een vraag stelt, dan probeer je antwoord te geven. Desnoods zeg je: 'Dat weet ik ook niet maar ik hoor het graag wanneer je antwoord hebt, want ik ben daar ook in geïnteresseerd.' Bijvoorbeeld. Je kunt ook helpen iemand een antwoord op een vraag of een verloren persoon of object te vinden door het bericht in kwestie te delen met jouw eigen volgers. Zo worden niet alleen antwoorden maar ook mensen, knuffelbeestjes en trouwringen gevonden. Niet altijd natuurlijk maar hoe meer mensen het bericht onder ogen komen, hoe groter de kans op succes.
Ik schep er genoegen in om mensen die roepen 'MSM weigert hierover te berichten!' een link te sturen naar een artikel in een toonaangevende krant. Ja, soms gooi ik even een knuppel in het hoenderhok. Om mensen aan het denken te zetten: 'Zeg je dit omdat je aandacht tekort komt of vind je écht dat de ene groep mensen inferieur is aan jouw eigen groep?'
Bij tijd en wijle ga ik ook graag de discussie aan. Niet omdat ik mij verveel, maar om van elkaar te leren: iedereen weet iets dat een ander niet weet. Altijd.
Jammer vind ik het wanneer mensen mij 'blocken' op Twitter zodra ik aangeef het op een bepaald punt niet met hen eens te zijn. Zie dat 'blocken' alsof je in een café met iemand zit te praten. Jij zegt: 'Nou eh...dat vind ik eigenlijk niet.' Waarop de gesprekspartner zich omdraait en wegloopt. Sommigen gaan zelfs zo ver dat zij van de kroegbaas eisen dat die jou uit zijn zaak verbant. Een 'Twitterban' heet dat. Vind ik persoonlijk vrij onbeleefd. Om dat alleen maar te doen omdat iemand het niet met je eens is, vind ik dat ook nog eens kinderachtig.
Heb zelf in de twaalf jaren dat ik op Twitter zit maar twee accounts (je weet nooit hoeveel accounts mensen hebben dus het kan ook een persoon geweest zijn) gerapporteerd. In beide gevallen wegens fysieke bedreiging: in het ene geval werd ik, in het andere geval iemand anders bedreigd met lichamelijk geweld. Dat gaat mij echt te ver. Praten, discussiëren, tot uitschelden aan toe, dat vind ik nog te tolereren. Het is alsof iemand in de kroeg een klap uitdeelt en zich verontschuldigt met 'Het was maar een klein tikje en ik was dronken dus ik kon er niets aan doen. Die ander had gewoon op tijd moeten bukken en het niet oneens moeten zijn met mij!' Ja, doei!
Met mensen die denken dat hun angsten feiten zijn praat ik niet meer, noch met mensen die vinden dat vrijheid van meningsuiting uitsluitend geldt voor mensen die dezelfde mening hebben als zij.
'Ja, jij hebt vrijheid van meningsuiting.
En ik heb het recht jou mijn kroeg uit te zetten
voor het maken van racistische opmerkingen.'
Jammer vind ik dat er mensen zijn die zoveel anderen 'blocken' dat zij op gegeven moment in 'de kroeg' zitten met uitsluitend mensen die het altijd met hen eens zijn. Die accounts hebben dus zelden meer dan een handvol 'volgers'. Zo blijven zij altijd in hun eigen 'bubbel' en worden zij gesterkt in de gedachte dat zij, en alleen zij, altijd gelijk hebben, over wat voor onderwerp dan ook. Dat moeten zij natuurlijk zelf weten maar persoonlijk lijkt mij dat nogal saai.
Als u al op sociale media zit, hoe gebruikt u dat dan? Wat zijn volgens u de voor- en nadelen?
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
Posts
