De zoektermen voor vandaag zijn:
"blog terrebel"
en "je blote billen"
En wat leuk! Ik sta vermeld op "The Ageless Project!"
Dankzij Chris deze opsomming tegengekomen van voorbeelden uit slechte huwelijken.
En zoals dat vaker het geval is met humor:
Zeer herkenbaar...

Ferdinand leert Engels dankzij het CBBC peuterprogramma "Fimbles"
. Elke dag twee woordjes
en tegen de tijd dat we in Engeland zijn kan hij zich een beetje redden.
Toch wel handig. Wilde meteen doorgaan door het idee op te vatten
hem en mijzelve enig Welsh bij te brengen aangezien wij een aantal dagen zullen vertoeven in Swansea
maar toen ik deze website bekeek zag ik al snel van dat plan af...:-0
Bij het de deur uitgaan werden Fer en ik nog hartelijk begroet
door buurvrouw M die met kids en al onderweg was naar haar werk.
Bij school staan babbelen met Joyce, de moeder van Tylor,
een schattig jongensachtig halfbloedje met wie Ferdinand later
wel wil trouwen. Kinderen krijgen wil hij liever met een ander...
Zij verkeerde in de veronderstelling dat buurvrouw M de moeder was
van de Ferman.

Bij de supermarkt nog uitgebreid staan praten met Aoife (moeder van Cian
en Jesse) die zich
aan de ene kant verheugt over het begin van het voetbalseizoen maar aan de andere kant toch ook weer niet.
Omdat ze weet dat ik daar op val sprak ze nog een stukje echt
authentiek Iers voor mij. Lief he?
Vlak na mijn thuiskomst vanochtend kwam buurvrouw A nog eventjes aan de
deur. Niet alleen om mij een goede morgen te wensen maar ook
om te vragen of ik de bezorgers van haar bankstel kan opwachten
vrijdagochtend. Yep, ik kan!
Thura was hier vanmiddag om er getuige van te zijn dat ik mijn sikje
afschoor. Raar, hoor, zo'n kale kin.
Gelukkig zijn er voor het nageslacht "ervoor" en "erna" foto's gemaakt.
Ook zijn we nog even wezen winkelen. De keus is gevallen op een
stel teenslippers van Coco Loco in prachtig zomers blauw met roze...
Als eten voor Fer, Marije en mezelve had ik mijn fameuze spinazie-ovenschotel
bereid met als extra toevoeging de recentelijk van buurvrouw Janine
gekregen Paturain. Voornoemde buurvrouw kwam nog even langs toen
de nieuwe Janet en ik net klaar waren met repeteren.
Net op tijd om onze droge kelen te kunnen smeren met een slokje door haar aangeleverde Rosé.
In het begin was het nog wel even wennen om een andere tegenspeelster
te hebben maar naar mate de avond vorderde begonnen we al een
beetje op elkaar ingespeeld te geraken.
Ik denk dat onze regisseuse tevreden mag zijn als zij ons zondag
aan het werk ziet op de nieuwe lokatie.
Bij het kanaalzwemmen kwamen we nog een film tegen met daarin ondermeer Susan Sarandon,
de originele Janet! Was dat toeval?
We zullen het wel nooit weten, beste luisteraars...

"Papa?"-"Ja, schat?" -"Ik hoop dat bomen nooit uitsterven
want dan sterft de mens ook uit."-"Da's een mooie wens, schat."
Kwart voor acht is voor een zevenjarige een goede tijd
om zijn basketbaltrucjes te oefenen in de gemeenschappelijke
binnentuin. De buurt-alcoholici zijn dan al wakker (sommigen hebben
dan zelfs al de tijd genomen om hun dagelijkse kratje te halen!)
en de mensen die er een, wat mij betreft, acceptabeler levensritme op nahouden
zijn dan nog wakker. Wel opvallend dat Ferd linkshandig is als hij schrijft
en rechtshandig blijkt bij het hanteren van de basketbalbal.
M'n zoon en ik zaten lekker van onze patatjes te genieten gisteravond
toen ik bemerkte dat ik hem steeds moeilijker kon zien door de rookwolk
waarin wij ons bevonden. Die bleek veroorzaakt door twee dames aan
het tafeltje naast ons. Een aantal keren kuchen om hun aandacht te trekken
om hen vervolgens te wijzen op het niet-roken bordje haalde weinig uit.
Dan maar opgestaan en hen in het gesproken woord verzoeken te verhuizen
naar het roken-gedeelte. "'tuurlijk, geen probleem." zei er één. De andere
knikte mij vriendelijk toe. Probleem opgelost, dacht ik. Mis. De dames bleven
namelijk rustig zitten roken en kwebbelen. Nogmaals opgestaan en het woord
tot hen gericht. "Ik hoorde je de eerste keer wel!" klonk het meteen verongelijkt.
Ik zette m'n meest beminnelijke glimlach op en bleef haar zwijgend aanstaren.
"Ik ga al! Ik ga al!" gilde de inmiddels zenuwachtig geworden dame
en voegde de daad bij het woord.
Op de placemat deze keer:"Gehandicapten kunnen kennismaken met niet-gehandicapten"
en
"Help een Ronald McDonaldhuis bij jou in de buurt."
Deze laatste site is overigens alleen te bekijken met Internal Exploiter 5.0 of hoger danwel Netscape 6.2 en hoger.
Mijn SuperMozilla bleek hier van weinig nut. Het zij zo.
Buurvrouw A wilde nog even een kopje thee doen maar ik had reeds besloten
m'n zoon wat extra aandacht te schenken. In mijn ogen verdiende hij dat ook,
ondermeer na een kleine woordenwisseling die wij eergisteren hadden.
De buuv begreep dat wel.
Later in de avond -Fer verbleef al geruime tijd in dromenland- kwam buurman Joe
nog even aan. Vooral om te telefoneren maar ook voor een gezellig kletspraatje.
Hij blijkt uit Ghana te komen en heeft een broer in Amerika.
In beide landen blijkt het met de juridische positie van de man als het om
scheiding en kinderen gaat slecht gesteld. Net als in Nederland dus eigenlijk.
Een globaal probleem dus, naar het zich laat aanzien.
Wie gaat er wat aan doen en wanneer?
Vanavond komt Marije, onze nieuwe Janet, bij ons thuis eten en een paar
van onze gezamenlijke scènes repeteren. Ben benieuwd hoe de samenwerking
zal verlopen...
Als het maar beter gaat dan in Bagdad
of Jeruzalem waar de radicale groeperingen
Hamas en Jihad bijkans met elkaar op de vuist gaan omdat zij beiden claimen verantwoordelijk te zijn voor de meest
recente moord op onschuldige mensen, waaronder veel kinderen.
"Ik heb't gedaan!"-"Nee, ik heb't gedaan!" Alsof 't iets is om trots op te zijn...:-(
Een paar bomaanslagen hebben er andermaal voor gezorgd dat de internationale
pers geen tijd krijgt om in te slapen.
Of men daar blij mee moet zijn?