Het is inmiddels duidelijk dat het niet zo goed gaat met Thierry Baudet en dat hij dringend psychologische hulp nodig heeft. In dit filmpje legt hij uit dat iedereen Vladimir Poetin zou moeten steunen 'want hij is de Donkere Ridder die strijdt tegen de Reptielmensen die ons willen onderdrukken en hij zal ons ook redden van de Globalisten*'.
New outrageous interview with Kremlin controlled Dutch politician @thierrybaudet "We are governed by evil reptiles. The only one that can save us is dark knight Vladimir Putin. #Putin must win and we must do whatever we can to support him" #Baudet #Russia #Kompromat #Ukraine pic.twitter.com/cH8Hph9ONu
— dr. Marina (@mmeeuw) October 17, 2022
*'Globalisten' is racisten-taal voor 'de Joden'.
Dat Baudet graag complottheorieën verspreidt was al bekend. Maar nu wordt ook nog steeds duidelijker dat hij ze zelf gelooft. Best verontrustend voor een lid van de Tweede Kamer. Hypocriet is hij ook. Was hij eerst nog vol lof over Reiner Fuellmich, nu uitgekomen is dat dat een charlatan is en hij al het donatiegeld gebruikte om een villa te kopen en zichzelf een riant salaris uit te keren en nooit van plan was rechtszaken tegen de Staat aan te spannen, ontkent Baudet opeens het bestaan van zijn voormalige held. Alle berichten over Fuellmich zijn gewist door Baudet en zijn FvD.
Zelf zie ik steeds meer in mijn zelfbedachte theorie dat beschadigde amydalae zorgt voor complotdenken. Het 'stemmetje in je hoofd', je 'geweten' wordt uitgeschakeld door jarenlang overmatig gebruik van alcohol en andere drugs, een klap op het hoofd of een geboorteafwijking. Je ziet de zaken niet helder meer, het verschil tussen goed en kwaad vervaagt en je weet niet meer of iets een reële of ingebeelde angst is.
Hoe denkt u dat het komt dat Baudet de door hem verspreidde complottheorieën is gaan geloven?
======================================
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
========================================
Maandag had ik 's nachts weer eens interessant gedroomd (klik). Voor de 'afwisseling' over leven op onze planeet na een enorme catastrofe.
Hoopte wakker te worden van de zelfgezette - echte - wekker. Ik zeg 'echte' want tijdens het schrijven van dit stukje was mijn mobiel nog niet boven water. In plaats van met het geluid van mijn wekker werd ik wakker door de werklieden voor mijn slaapkamerraam. Die nog tot het einde van dit jaar bezig zullen zijn met het verbeteren van het wegdek, het leggen van kabels en wat dies meer zij. Een fijn vooruitzicht. NOT. Niet echt lekker uitgeslapen dus (lag half vier die ochtend net in bed en de werklieden lieten rond half acht weten aan het werk te zijn) controleerde ik mijn e-mail en sociale media kanalen. Hopend op het bericht dat mijn telefoontje terecht was natuurlijk.
In de keet bij het weiland waar een reclamefilmpje werd opgenomen
(hier een kijkje achter de schermen)
zagen mijn mobieltje en ik elkaar voor het laatst. En voor u het vraagt: voor de opnames zette ik het apparaat op vliegtuigstand dus via een 'vind mijn telefoon'-service gaan wij niet herenigd worden. Wellicht ligt het daar nog op de grond of kwam het bij het gehaast inpakken om naar een volgende locatie te gaan in een tas van een van de collega's terecht. Ik wacht een paar dagen en zal eventueel een nieuwe bestellen. De meeste van mijn data staat gelukkig in de 'cloud' dus veel informatie zal ik niet kwijt zijn. Dat scheelt.
Kletste lekker bij met een buurvrouw onder het genot van een bakkie koffie, verrichtte wat administratieve en huishoudelijke klussen en liet deze en gene op verschillende manieren weten dat ik vooralsnog niet bereikbaar ben per telefoon, via SMS, WhatSapp of Signal. Voor andere communicatiemethoden ben ik bereikbaar via mijn pc. Of gewoon door aan te bellen aan mijn voordeur of door te kloppen op mijn keukendeur. Lekker ouderwets.
Eind van de middag was ik op de thee bij een andere buurvrouw.
's Avonds at ik niet thuis maar 'op de club' want het was tijd voor het vieren van de Herfstequinox; een mooi ritueel van 'de Geheime Jongensclub'.
Foto's van het lekkere eten na afloop mag u zelf verzinnen want ik had mijn mobieltje niet mee. D'oh. Wat ik wel voor u heb is het bewijs dat mobieltjes beter geslaagde foto's opleveren dan webcams:
Het was een bijzondere avond, waarop een bijzondere Broeder zijn bijzondere levensverhaal deelde met de groep waardoor er een bijzondere sfeer ontstond. Bijzonder. Bijzonder was ook dat deze dag een ruim jaar oud mysterie werd opgelost: de reden waarom wij al lange tijd geen contact konden krijgen met een Broeder bleek te liggen aan het feit dat hij is overleden. Wat mij betreft een flauw excuus om niet te komen en ook niet op mailtjes en telefoontjes te reageren. Maar soit.
Bij thuiskomst wachtte mij nóg een bijzonder bericht: mijn telefoon bleek zich te hebben verstopt in de fourage tas van de filmshoot de dag ervoor, en vermaakte zich tussen de overgebleven bananen en zakjes chips. Binnenkort zullen wij zijn herenigd. Erg fijn want om elke keer dat ik een foto wil maken mijn pc en webcam mee te slepen is best een gedoe.
Dinsdag ging de wekker om iets na zeven uur af. Althans, het was 7:02u toen ik langzaam een oog opende om te zien waar dat rare geluid vandaan kwam. 'O ja, vandaag ga ik mijn twittervriend in Maastricht opzoeken!', vertelde een blij stemmetje in mijn hoofd mij. Zo gezegd, zo gedaan. Op de weg naar de bushalte sprak ik een buurman die ergens vandaan kwam. Het ochtendgloren zag er prachtig uit bij het hoofdstedelijke Centraal Station en u mag mij op mijn woord geloven.
De vriend mocht zich in het leven voor zijn pensioneren verheugen in een baan die hem in staat stelde veel te weten over de (architectuur van de) stad Maastricht. Erg interessant! Verhalen vertellen gaat prima samen met het drinken van koffie:
De foto's werden gemaakt met het mobieltje (een nagenoeg antieke iPhone, meen ik. Maar doet het nog prima!) en een serveerster was zo lief deze foto van ons samen te maken. En over foto's gesproken:
Men heeft er niet alleen een flipperkast en een pooltafel maar ook toiletmuren met graffiti die klaarblijkelijk is aangebracht door mensen die al waren overleden voordat er 'millenials' bestonden.
Via e-mail kwam het bericht tot mij dat mijn geliefde mobiele fotocamera en ik een paar dagen na het verschijnen van dit blog weer herenigd zullen zijn. Houzee!
In het Fotomuseum aan het Vrijthof bezochten wij de tentoonstelling die is opgezet rond de Somfy Awards (klik). Aanrader!
Wij bekeken ook een doorlopende tentoonstelling over de oude Shinx fabriek. Wie poetste niet zijn tanden bij een wastafel van deze fabrikant? Of dronk thee uit een theepot die uit deze fabriek kwam gerold?
Uiteraard mocht ik niet vertrekken zonder het verorberen van een flink stuk vlaai
dat als toetje diende na het avondmaal dat zijn gade en hij mij - de vermoeide reiziger - hadden voortgezet.
Een bijzonder geslaagde dag die eindigde met om een uurtje of één thuis in Amsterdam terugkeren.
Woensdag sliep ik uit. En goed ook. Was deze week te laat om de buurvrouw en mijzelf aan te melden voor het ophalen van een wekelijks voedselpakket maar dronk een kopje thee met haar en kletste wat bij. Terwijl zij mij een lekker broodje gesmolten kaas voorzette.
Het was prachtig weer, merkte ik bij mijn rondje lopen door de buurt maar u zult mij nog even op mijn woord moeten geloven want ik leefde deze dag nog in 1997: twee keer per dag e-mail checken en niet bereikbaar via telefoon.
De goudvissen mochten zich verheugen in een schoonmaakbeurt van hun leefomgeving en ik deed een hand- én een machinewas. Mijn huishouden had wat achterstand opgelopen de voorafgaande week.
Toch maakte ik die avond graag tijd vrij voor het bezoek van een vriend.
Bij het checken van mijn e-mail die avond, zag ik dat - na hard en vakkundig werk - het reclamefilmpje waar ik mijn medewerking aan mocht verlenen - af is:
Voor het slapengaan keek ik tijdens het strijken een deel van de miniserie 'High Water' (klik). Een bijzonder interessant docu-drama over de grootste na-oorlogse ramp die Polen (en Duitsland en Tsjechië) trof. Door een opeenstapeling van fouten door klimaatontkenners die meer om zichzelf geven dan om anderen en de planeet en van politici voor wie de volgende verkiezingen belangrijker zijn dan het welzijn van de burgers, braken dijken door en raakten enorme gebieden overstroomd. Ruim honderd mensen vonden de dood en vele tienduizenden verloren huis en haard.
Ook goed om eens een andere taal via televisie te horen dan het vrijwel standaard Amerikaans-Engels. Ook in andere talen worden goede programma's gemaakt. Aardig vond ik ook dat in 'Wielke Woda' behalve Pools ook wat Nederlands, Duits en Frans wordt gesproken.
Donderdag had ik een buurvrouw op de koffie en zag ik prachtige beelden van de 'Zuilen der Schepping' (klik), met dank aan (de mensen achter) de James Webb telescoop. De uitgestrektheid van het heelal beschouwend, zijn onze mensenproblemen uiteraard maar nietig. Daar zal een zekere ex-premier anders over denken.
Met het opstappen van Liz Truss (klik) heeft zij het record van kortstzittende Britse premier ooit. Al na 44 dagen bleek dat zij absoluut niet in staat is om Engeland na de bijzonder slecht uitpakkende Brexit uit het slop te trekken. Ondanks het duidelijk voorbeeld van Engeland dat zich als een dreinende kleuter gedroeg ('Jullie zijn schjtom. Wil zelluf doen!') toen het uit de EU stapte, zijn er nog steeds mensen die een 'Nexit' willen. Met name onder PVV-aanhangers. Onder Forum voor Democratie-aanhangers zijn er veel ondernemers. Die hebben (financieel) belang bij een sterke EU en profiteren van vrij verkeer van goederen en personen binnen EU-landen. Dus hoewel FvD een paar jaar geleden nog groot voorstander was van NEXIT, heeft men inmiddels het standpunt veranderd naar: 'NEXIT na een bindend referendum!', terwijl men weet dat 70% van de Nederlanders uittreden uit de EU - terecht - een slecht idee vindt.
Een van de slechte ideeën van Truss was een grote belastingverlaging voor de allerrijksten. Volgens de 'trickle down' theorie (het 'doorsijpel-effect' (klik. Voor wie wil weten waaróm het niet werkt) zouden dan ook minderbedeelde Engelsen het beter krijgen. Zij wist blijkbaar niet dat deze mythe al lang onderuit is geschoffeld door mensen met écht verstand van economische processen.
Het nieuws dat het aantal werklozen (klik. De reacties geven aan dat mensen weinig verstand hebben van economie en de arbeidsmarkt. Interessant) in Nederland is gestegen past bij mijn ervaring: na maandenlang solliciteren is het mij duidelijk dat werkgevers helemaal niet zo hard om werknemers zitten te springen. Anders zouden zij wel een loon bieden dat hoger is dan een uitkering (€11.50 bruto per uur voor 32 uren per week brengt iemand niet boven Bijstand+toeslagen maar wordt opvallend vaak geboden als 'salaris') en 50-plussers serieus gaan nemen.
Het werken aan mijn administratie, het regelen van bankzaken en dergelijke dat ik deze dag wilde doen werd een tikkeltje bemoeilijkt omdat ik tijdelijk leefde in 1997; toen had je voor het inloggen op diverse (overheids)websites geen code nodig die je via je mobieltje ontving. Oeps!
Een vriend probeerde mij via mijn mobieltje te bereiken om een afspraak voor die avond af te zeggen en had gelukkig de tegenwoordigheid van geest mij een bericht te sturen via berichtendienst Messenger, dat ik via de pc kan gebruiken.
In plaats van stappen, ging ik verder met mijn strijkwerk en keek een aflevering van Hotel Beau Séjour, een intrigerende Vlaamse serie. Spannend, mysterieus. Inderdaad: het is niet alleen maar science fiction en fantasy dat ik kijk. Zo eet ik graag spinazie maar eet ik heus wel eens wat anders.
Licht teleleurgesteld naar bed want er had nog geen postbezorger aangebeld die met een blij hoofd mij mijn telefoontje overhandigde.
Vrijdag las ik mij in over de controverse rond het WK voetbal in Quatar: 'Moet je meedoen aan een toernooi terwijl je weet dat er letterlijke slaven zijn ingezet (en zelfs gestorven) voor de bouw van de stadions?' In 1978 speelde diezelfde vraag. Heel eventjes. Een voetballer die een petitie startte en opriep tot boycot van het WK '78 werd met hoongelach bejegend: 'Ja, een dictator heeft duizenden mensen laten verdwijnen en wij maken nu reclame voor zijn land door hier te voetballen. En dus?'
'Sport moet je los zien van politiek!', roept men graag. Maar dat is onzin natuurlijk want al eeuwenlang wordt sport gebruikt (misbruikt, zo u wilt) om politieke doelen te bereiken dan wel te ondersteunen.
Toen de deurbel ging maakte mijn hart even een sprongetje: is dat de pakketbezorger die mij mijn mobieltje zal overhandigen? Nee, het was een vriend. Overigens erg welkom. Terwijl hij bij mij was, kwam er even een buurvrouw op visite. De vriend en ik genoten van het prachtige weer (bijna 20 graden!) op een terrasje. Met een biertje. En een beetje kinderlijk plezier makend door deze foto te schieten:
Waarna wij Perzisch gingen eten.
Waarna ik hem een van mijn favoriete kroegen liet zien. Van de binnenkant.
Waarna wij afscheid namen bij de bushalte vanwaar hij de bus naar huis nam en ook ik huiswaarts keerde. Waarbij ik op straat in gesprek raakte met diverse buren. En in de brievenbus geen briefje aantrof met 'u werd niet thuis aangetroffen dus u kunt uw pakje ophalen op een afhaalpunt'. Helaas. Maar het begint aardig te wennen, een leven zonder mobiele zakcomputer. Al is dat dubbelop. En dus een prima pleonasme. Wat op haar beurt een aardige alliteratie is. Net als 'aardige alliteratie'.
Uiteraard plaatste ik een vers verhaaltje (klik) en voor ik naar bed ging met een boek keek ik een aflevering van Game of Thrones...pardon...House of the Dragon. Moord en doodslag, politieke intriges en seks maken interessant kijkvoer.
Zaterdag werd ik eerder wakker dan mijn oogleden dus met gesloten ogen bleef ik nog even liggen nadenken over de droom (klik) die ik mij nog kon herinneren. Ik herinnerde mij ook dat de postbestellers van PostNL tegenwoordig geen briefje in de brievenbus meer achterlaten wanneer de ontvanger niet thuis is, maar die een e-mail sturen. Die had ik niet ontvangen dus ik vroeg - per e-mail, want WhatsAppen of SMS'en is lastig zonder mobieltje - de verzender of hij mij wellicht aan een code kon helpen die hij had ontvangen bij het versturen van het aangetekende pakketje.
'Ja maar je kunt WhatsApp toch ook op de computer gebruiken?' Zeker. Maar daar is je mobieltje voor nodig...
Ook verrichtte ik wat werkzaamheden voor de Geheime Jongensclub. Het is namelijk bijna tijd voor de Algemene Ledenvergadering en de leden dienen twee weken voor de vergadering de benodigde stukken ontvangen te hebben. De meesten lezen de stukken weliswaar niet maar een paar mensen zal het opvallen als er stukken ontbreken.
Opvallend nieuws was de aanschaf van een woning van bijna anderhalf miljoen euro door een zekere populist.
In zijn grachtenpand in Amsterdam was blijkbaar niet voldoende ruimte voor zijn ego...pardon...voor hem, zijn vrouw en hun zoontje Joseph. Zou die vernoemd zijn naar Goebbels of naar Stalin? Dat waren beide 'sterke mannen' die Thierry Baudet zeer bewondert. Maar soit. Knap hoor, om een huis van anderhalf miljoen te kunnen kopen van je salaris van nog geen anderhalve ton!
Erg grappig om de aanhangers van Baudet te vragen naar hun definitie van 'elite'. Zij beschrijven dan hun Grote Leider ('Führer' in het Duits).
Daar lachte ik ook om met een buurvrouw die gezellig op theevisite was.
Uiteraard bedacht, schreef en publiceerde ik een vers Engelstalig stuk (klik). Het was zaterdag, tenslotte.
Zondag sliep ik uit en hield ik mij bezig met huishoudelijke taken maar ook loste ik een paar toezeggingen in. Dus digitale klusjes opknappen voor mensen die wat minder handig zijn met de computer: De digitale rouwkaart van de overleden vriend als ansichtkaart versturen naar een paar mensen die geen e-mail adres hebben en zo. Ook bereidde ik een vergadering voor de volgende dag voor.
Soms ben ik jaloers op 'wappies'. Die hoeven namelijk niets voor te bereiden. Gewoon nablaten wat je favoriete populist roept en voilà, je 'denkt zelf na!'. Neem bijvoorbeeld het populaire idee van Willem Engel en andere volksmenners: 'Oekraïne had zich gewoon moeten overgeven aan Rusland. Dat had veel slachtoffers gescheeld!' Ik zei daar iets van en werd 'terechtgewezen' door een van zijn aanhangers.
Die er blijkbaar van overtuigd is dat de nazi's, ISIS en al-Qaida in Oekraïne zitten om daar genocide te plegen en dat Poetin die bestrijdt. De uit het uitgaansleven overgewaaide term 'wappie' lijkt goed gekozen voor deze mensen: Door een overdaad aan diverse drugs niet meer helder kunnen nadenken en wartaal uitslaan.
Lekker zitten lachen met een buurvrouw tijdens de thee en het verder heel rustig aan gedaan. De dag - en daarmee de week - eindigde met het bezoek van een vriend die mij - met vereende krachten - hielp met het bijvullen van mijn cv-ketel.
Het pleonasme van deze week is: een mobiele zakcomputer.
De muziek wordt deze week verzorgd door Beth Gibbons en Rustin Man. Hier is Funny Time of Year:
Posts
