Maandag vond ik het erg grappig om te lezen dat minister Halbe Zijlstra gelogen had over zijn ontmoeting met Vladimir Poetin, een bekende Russische meneer. Onze minister van Buitenlandse Zaken heeft over zijn ontmoeting met de president van Rusland glashard gelogen. Twaalf jaar lang. Met tranen in de ogen zou hij twee dagen later - nog voor hem kon worden gevraagd waarom hij dacht het nodig te vinden om te liegen - afscheid nemen van zijn collega's. Alsof hij niet begreep dat acties per definitie consequenties hebben. Voor sommigen duurt het erg lang om iets te begrijpen. Geen euvel dat uitsluitend bij politici voorkomt, ervoer ik op het werk.
Op de laptop van een collega zagen wij met een klein groepje Ireen Wüst een gouden medaille winnen op de 1500 meter langebaanschaatsen op de Olympische Winterspelen van Pyeongchang. Gaaf!
's Avonds in de vrijmetselaarsloge was de centrale opmerking: 'Hopen is waardeloos zonder 'doen'. Op de bank blijven zitten wachten en hopen dat je vanzelf die leuke partner of baan tegenkomt heeft bijzonder weinig zin wanneer je geen stappen onderneemt om die hoop te laten uitkomen.
Dinsdag begon met het drinken van een kop koffie in een lokale koffiedrinkgelegenheid, samen met een buurvrouw en een vriend van haar. Gezellig! Bij mij thuis nog een bakkie en toen nog maar een met een inmiddels gearriveerde vriend. Mijn werkgever belde met een vraag en een buurman kwam langs met een vraag aan mij als ervaringsdeskundige in conflicten met de woningcorporatie. Niet veel later kwam er nóg een buurman langs. Toen alle visite weg was werd het stil in huis dus ging ik maar de straat op. Met een gevulde boodschappentas kwam ik thuis. Voor het huishouden was niet veel tijd meer maar toch maar even mijn carnavalskostuum gewassen en een beetje lopen opruimen. Mijn woning ziet er nog lang niet uit zoals ik het in mijn hoofd heb maar elke stap vooruit is er een.
Woensdag ging ik door met opruimen maar ruimde ook tijd in voor winkelen, lunchen en koffie drinken met een buurvrouw die op een broodje trakteerde:
Daarna thee drinken met een andere buurvrouw en eten bij een vriend. Onderweg naar hem liep ik over het pleintje waar mijn zoon als zoontje speelde in de schoolpauze:
Een afspraak met een bevriende entertainment-collega ging niet door. De vrijgekomen tijd gebruikte ik om een aantal lades uit te ruimen. Ongelooflijk wat een mens allemaal bewaart!
Donderdag: wekker om kwart over zeven. Kwartiertje blijven liggen. Kwartiertje rek- en strekoefeningen voor lichaam en geest. De badkamer in, aankleden, klein hapje eten. Tegenwoordig vaak een banaan of een grapefruit. Soms wat yoghurt. Zelden nog brood.
Stiekem - tegen alle verwachtingen in - hopen op een telefoontje van mijn moeder om mij te feliciteren met de verjaardag van mijn jongste dochter.
Berichten lezen en plaatsen op Facebook, Instagram en Twitter. Kwart over acht de deur uit. Op de tram naar een punt vanwaar een collega mij en hemzelf verder naar de brouwerij rijdt.
Veel gedaan tijdens een wat chaotische werkdag. Even uitblazen met een paar collega's en een biertje. Lift krijgen van een collega naar een punt dichter bij huis. Boodschappen doen. Kwart voor zeven thuis en eerst de kat knuffelen en eten geven. Aardappelen opzetten en mij omkleden in mijn huiskloffie. Verder met koken (kip en rode bieten komen bij de aardappelen), vervolgens eten, afwassen en kookplaat schoonmaken.
Journaal kijken: mij verbazen dat het merendeel van de schutters bij massale schietpartijen in Amerika blanke jongemannen zijn maar mensen nog steeds de vinger wijzen naar donker getinte mannen. Bovendien bleek ook in het geval van de moordpartij op een school in Florida dat de dader bijzonder makkelijk en legaal een aanvalsgeweer kon bemachtigen. De meerderheid van de bevolking van de VS wil strengere wapenwetten maar de 'democratisch' gekozen regering wil er niets van weten. Zo wil in Nederland een meerderheid van de bevolking het raadgevend referendum behouden maar wil de regering het afschaffen. Tot zover: 'in een democratie geldt de mening van de meerderheid van de bevolking.'
La uitruimen en daarbij een speeltje vinden dat ik als jong kind van mijn oma zaliger kreeg. Handmatig een vlek uit een trui wassen. Intussen is het negen uur 's avonds. Paar berichten versturen en ontvangen.
Verhaaltje bedenken, schrijven en alvast plaatsen op vrijdag.
Kwartiertje rek- en strekoefeningen voor lichaam en geest. Goudvissen eten geven. Buurvrouw op de thee ontvangen. Kwart voor twaalf klaarmaken voor de nacht. In bed nog even gelezen en rond half een in slaap gevallen.
Zo ziet een voor mij normale dag er dus uit. Dan weet u dat. En ik ook.
Vrijdag wisselde de grote knuffelsmurf van mijn moeder zaliger van eigenaar:
de tante van een collega is er blij mee gemaakt. Er zijn mensen die de spulletjes van een overledene zonder enige wroeging met het grof vuil kunnen meegeven of aan wildvreemden kunnen verkopen via Marktplaats. Persoonlijk heb ik liever dat spulletjes die ooit door iemand werden gekoesterd doorgeven worden aan iemand die het bezit ervan op prijs stelt.
Op het einde van de werkdag kwam een vriendin van mij even sfeer proeven op het werk. Om haar te helpen bij haar beslissing er wel of niet te solliciteren. Ik denk dat het bedrijf baat kan hebben bij haar steun maar haar inhuren is niet aan mij.
Zaterdag had ik ontmoetingen met twee ex-partners, op twee verschillende locaties,
(Boven: onderweg van de ene afspraak;
hieronder: onderweg naar de andere afspraak)
op twee verschillende tijden. Of je wilt of niet, je denkt dan toch aan wat had kunnen zijn. Een enkele beslissing wel of juist niet nemen kan leiden tot een compleet andere uitkomst. Maar tot tijdreizen officieel mogelijk is zullen wij nooit kunnen achterhalen hoe het nemen van een andere beslissing zal uitpakken. Een genomen beslissing blijft genomen. Wat niet wegneemt dat je later altijd nog andere beslissingen kunt nemen. Bijna altijd dan. Wie ooit besluit te gaan bungeejumpen zonder koord zal later weinig andere beslissingen kunnen nemen.
's Ochtends zat ik aan de appeltaart met de ene bevriende ex en 's middags op een bankje met de moeder van mijn zoon. En met hem.
Was even een uurtje thuis en besprak met een buurman dingen voor de Bewonerscommissie en thuis verrichtte ik wat werk als zijnde de penningmeester van voornoemde commissie.
Daarna dronk ik koffie met een bevriende entertainment collega in een fijne koffietent bij mij om de hoek.
's Avonds was er een zogeheten burlesque feest in een club in de wijk. Ouderwets gezellig!
Kwam er oude bekenden tegen en maakte nieuwe bekenden.
Zondag rommelde ik 's morgens wat in huis om begin van de middag met een vriend te gaan lunchen in een eetcafé in Amsterdam Noord.
Thuis het aquarium van Caesar Alexander Draconius III en Quick & Flupke schoongemaakt en koffie gedronken met een buurvrouw. Ook zette ik mijn foto-album van januari hier (klik) online.
Het Engelstalig stuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/02/what-is-real.html
Eindelijk weer eens een pleonasme deze week: vooraf anticiperen.
De muziek van deze week is 'My Love' van Kovacs
Ashes to ashes, dust to dust
No you can't amuse me, so leave you must
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Ruud Lubbers en Morgan Tsvangirai
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
