Spreken

Raar is dat. Het ene moment zie ik hem nog lopen en gisteren las ik zijn In Memoriam in een buurtkrant. Zomaar opeens is een buurman ons ontvallen. Geboortejaar 1953 dus nog best jong eigenlijk. Dan besef je opeens weer hoe kwetsbaar wij allemaal zijn en geniet je weer van de kleine dingen des levens. Zoals op straat lopen zonder om de paar passen bijna uit te glijden...

Het wordt nu weer iets warmer en hoewel ik de mooie sneeuw wel een beetje mis, mis ik de koude niet. Had u de afgelopen paar weken ook wel eens medelijden met mensen die noodgedwongen op straat moeten overnachten? Vroeger zag je - in elk geval in Amsterdam- veel meer daklozen op straat. Tegenwoordig is de opvang behoorlijk goed geregeld. Onlangs schreef ik daar een stukje over op Amsterdam Centraal: http://www.amsterdamcentraal.nl/archief/2013/01/24/daklozen

Een dakloze zult u niet zo snel een flesje water zien kopen...

Elke morgen koopt de reiziger een flesje water op het station. En als hij 's avonds naar huis gaat weer. Beide keren legt hij twee euro op de toonbank. Dat doet de treinreiziger vijf dagen in de week. Twee weken per jaar heeft hij vakantie en dan zijn er nog wat vrije dagen. In totaal betaalt hij dus een kleine 500 euro per jaar voor water in een flesje. Toch zegt ook hij last te hebben van 'de kredietcrisis'.

Als hulp bij het later vinden van een baan mag mijn zoon vanavond naar een zogeheten Beroepenmarkt bij hem op school. Enkele tientallen ouders en oud-leerlingen zullen spreken over hun carrière-keuzes. Terwijl ik mag aanzitten bij een buurtoverleg mag mijn vriendin bij mijn zoon op school spreken.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Wim Janssen.

Uitvoert

Wij hebben het toch maar mooi weer allemaal overleefd: Het Einde Der Tijden, De Bekentenis van Lance Armstrong, Blue Monday en zelfs De Laatste Schaatsdag.

Ook de laatste paar dagen zijn wij zonder kleerscheuren doorgekomen: vrijdagochtend mocht ik voor het eerst van m'n leven aquajoggen en 's middags kwam mijn moeder uit het ziekenhuis, hopend dat haar lichaam zal doen wat artsen niet lukte: de bloedstroom in haar rechterbeen zodanig onder contrôle krijgen dat zij weer zonder pijn kan lopen. Die avond kookte mijn vriendin soep voor 75 mensen voor wie ik een Open Podium mocht mede-presenteren.

Zaterdagochtend waren wij op verjaarsvisite bij een nichtje van mijn partner om 's avonds een tweedehands kacheltje op te halen voor m'n zoon voor wij naar een verjaardagsfeestje van een vriendin gingen.

Gisteren een beetje uitslapen en wat gaan puinruimen met m'n zoon samen: de kledingkast uitgeruimd, was gedraaid, gezwabberd en dergelijke en 's avonds naar de film 'Django Unchained'. Gaat dat zien! Bij thuiskomst nog even de was weggevouwen terwijl ik zag hoe Michel Mulder wereldkampioen sprint bij het langebaanschaatsen werd.

Tussen de bedrijven door nog een verse opdracht verworden en de administratie grotendeels weggewerkt. Ik heb wel eens overwogen om het doen van de administratie te verwerken in m'n uurloon maar toch maar besloten dat niet te doen.

'Zo, dus dat is jouw uurloon?! Daar kan best wat van af, denk je niet?' Wie dat tegen een loodgieter zegt wordt hartelijk uitgelachen voordat de man zich omdraait en wegloopt. Maar wie dat tegen een entertainer zegt vindt het de normaalste zaak van de wereld.

Een entertainer is niet alleen bezig met grappig doen op nieuwjaarsborrels en festivals maar - net als bijvoorbeeld die loodgieter- ook bezig met facturen opstellen en netwerken om aan nieuwe opdrachten te komen.

Misschien doe ik te luchtig over mijn werkzaamheden maar nog steeds zijn er mensen die denken dat ik mij te pletter verveel. Natuurlijk: ik heb een automatische toiletpot die zichzelf schoonhoudt, de woonkamervloer is vuilafstotend en omdat ik ooit een toverspreuk heb toegepast wisselt mijn beddegoed zich vanzelf. Een ingehuurde elf loopt heen en weer tussen supermarkt en koelkast en houdt die gevuld terwijl hij zijn vriendjes opdracht geeft ons avondeten te verzorgen.

Mijn magische rekenblad houdt zelf bij hoeveel er van mijn rekening gaat en hoeveel er bij komt dus als de belastingdienst daarom vraagt kunnen met één druk op de knop alle gegevens worden doorgegeven. Een kindermeisje steunt mijn zoon in zijn schoolwerk en op zijn weg naar volwassenheid en doet ondertussen leuke dingen met mijn dochters.

Mensen vragen mij of ik alsjeblieft voor hen wil komen werken en bieden hun excuses aan voor het feit dat zij maar het dubbele aan gage kunnen bieden van wat zij anderen geven. Eh...niet dus. Want ook het werk dat ik doe is werken. En de ene dag doe je dat met wat meer plezier dan andere dagen. Eigenlijk gewoon zoals dat op kantoor ook gaat.

En toch zijn er mensen die dat weigeren te geloven. Bijvoorbeeld zij die zeggen: 'Als je toch maar de hele dag thuis zit met je administratie kun je voor mij vast wel even wat klusjes doen.' -'Waarom vraag je dat niet aan iemand die op kantoor zit?' 'Dat kan natuurlijk niet want die heeft het druk en daarom vraag ik het aan jou.'

Zelf zijn zij natuurlijk ook heel druk op kantoor waar ze gisteren wel drie brieven hebben geschreven en 4 mensen hebben gebeld. Wat zij de andere 6 uren hebben gedaan weten zij niet meer maar ze hadden het er wel erg druk mee.

Gekkigheid natuurlijk want elke baan heeft zo z'n voor- en nadelen. Maar vaak is het werk al lastig genoeg zonder te hoeven luisteren naar mensen die jou vertellen dat je geen klap uitvoert.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Levend Kunstwerk Fabiola

Portefeuille (Een verhaaltje)

Hij was moe na een lange dag waarop een klant het liet afweten en hij geen taxi kon krijgen. Het helpt natuurlijk ook niet als je de taal niet spreekt maar uiteindelijk kwam hij dan aan bij het hotel. Met de bus.

Gelukkig was het restaurant van het hotel nog open en hij zette zich aan de maaltijd. Die was niet echt lekker maar wel voedzaam, al verbaasde hij zich over de taaiheid van het stuk vlees dat hij onder een berg rijst vond.

Hij verbaasde zich nog meer toen een serveerster met een grote grijns op zijn tafeltje afliep, met haar blote vingers het stuk vlees greep en zei: 'Dank u wel voor het vinden van mijn portefeuille!'

==========
Meer verhaaltjes lezen? Zie: http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

Mensenlevens

Morgen zullen wij aanwezig zijn bij de nieuwjaarsborrel van de Amsterdamse psychiatrie café's. Dat wordt vast weer heel gezellig!

In ziekenhuizen is de gezelligheid doorgaans ver te zoeken. Ook al zijn er personeelsleden die erg hun best doen om het verblijf minder eng en vervelend te laten zijn.

Mijn moeder wordt er goed verzorgd. Helaas is de bypass-operatie mislukt en wachten wij nu af hoe haar lichaam reageert. Hoe knap artsen tegenwoordig ook zijn; als wij het de kans geven kan ons lichaam vrij veel zelf. Zelfs wanneer het al 77 jaren meegaat. Is het op die leeftijd nog wel raadzaam om het leven te rekken?

Als zoon roep ik natuurlijk volmondig 'Ja!' maar de Japanse minister Aso vindt dat ouderen eigenlijk asociaal zijn door een beroep te doen op de voorzieningen terwijl zij er niet meer voor werken. Menig econoom is het overigens met hem eens: is het nuttig om geld uit te geven aan een in wezen nutteloze zaak?

Elk jaar geven wij honderden euro's uit aan onze huisdieren. Bezoek aan de dierenarts, voedsel, nekbandjes en krabpalen. Ja, onze kleine huisgenoten zijn ons veel geld waard. Meer dan de levens van kinderen die wij niet persoonlijk kennen.

Dieren in natuurparken worden bijgevoerd in de winter maar als kinderen doodgaan van de honger halen wij de schouders op en zeggen: 'Ja, dat is de natuur hè. Het recht van de sterkste en zo.'

De vraag is hier: waarom geven wij meer om (huis)dieren dan om mensenlevens?

Meldpunt Gladde Plekken

De operatie van m'n moeder is helaas mislukt en ook de artsen weten het even niet meer. Morgen gaan wij praten met de dienstdoende chirurg. Nóg een bypass-operatie vindt men te riskant dus dat is geen optie meer. Voor iemand die altijd zo actief was als m'n moeder is vooral het steeds maar weer moeten afwachten vreselijk om te doen. Gelukkig kan zij nog genieten van de kleine dingen des levens. Zoals het langzaam leegeten van een klein zakje chips...

Ook genoot mams van een bezoekje van drie van haar kleinkinderen, afgelopen zondag waarmee een heerlijk weekend werd afgesloten. Maandag bracht ik een bezoek aan de Mensendieck-therapeut en aan de artsenpraktijk voor de wekelijkse anti-allergieprik.

Vanmorgen had ik een vriendin op de thee en daarna gingen mijn vriendin en ik een uurtje baantjes trekken in een lokaal zwembad. Gewoon, even rustig aan zonder iets te moeten...Intussen zijn de onderhandelingen gestart betreffende een tijdelijke part time baan en ben ik verder gegaan aan m'n boek. Terwijl ook het huishouden niet wordt vergeten.

Zoonlief gaat intussen door met goed zijn best doen op school en kwam thuis met ondermeer een 7 voor Frans en - ook tot zijn eigen consternatie - een 9 voor Duits! De Ferman is geen talenwonder dus deze uitkomst mag bijzonder worden genoemd.

De boodschap van vandaag is dus: bijna niets is onmogelijk. Jammer dat de overheid daar anders over denkt...

De inkt van de campagneposters met de boodschap 'Grijp niet in' is nog niet droog of de overheid start de campagne 'Moed is goed'. Althans, hier en daar zag ik er een poster van. Mij lijkt het nogal verwarrend want de burger krijgt zo een dubbel signaal: 'Ben je getuige van een geweldsincident dan moet je ingrijpen maar mag je niet ingrijpen.'

Bij tegenstrijdige opdrachten is een mens net als een computer: hij doet helemaal niets meer of hij slaat op tilt en doet van alles tegelijk.

Beide ongewenste situaties.

Gladde plekken door bevriezing zijn ook ongewenst. Elk jaar weer zijn er honderden ongelukken en ervaren burgers veel overlast. Onlangs zijn er zelfs weer mensen door gladheid overleden! Waarom vegen burgers en bedrijven niet gewoon hun eigen stoep schoon? Moet daar geen wet voor komen?

Wat de vraag doet rijzen: waarom komt GroenLinks niet met een Meldpunt Gladde Plekken?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ellen Blazer

Reaktiepaneel

Het eten was lekker woensdag en op de wandelroute zagen wij interessante lichtobjecten.

Donderdagmorgen vergaderde ik met een aantal leden van een stichting waar ik aan verbonden ben en vrijdagmorgen schreef ik een artikel dat eerdaags zal verschijnen in de Bewonerskrant en wellicht ook op Amsterdam Centraal, de opinie-website. Donderdagavond aten wij bij de moeder van mijn vriendin en vrijdagmiddag spraken wij met het behandelteam van de moeder van m'n zoon. Intussen mocht mijn eigen moeder een paar dagen thuis zijn voordat zij zal worden geopereerd.

 Voer eendjes, geen oorlog

De boodschap: kijk nooit achter je!

Zaterdag was ik met m'n vriendin en mijn drie kinderen naar de vesting van Naarden, ofwel Het Vestingmuseum. Reuze interessant om te ontdekken hoe men een paar honderd jaar geleden al Nederland verdedigde en dat de manier van verdedigen in nauwelijks gewijzigde vorm doorging tot de eerste gevechtsvliegtuigen hun opwachting maakten!

Zaterdagavond zaten wij gezellig aan de kaasfondue, gevolgd door een potje Yahtzee.

Vandaag lunchten wij bij sneleetrestaurant 'De Gouden Bogen' en namen wat lekkers mee voor m'n moeder.

Ze zijn te koop! Mijn oude originele Viking Noren, maatje 36. In de originele doos. Wie wil?

De zusjes van m'n zoon zijn inmiddels opgehaald en zo dadelijk brengen wij m'n moeder naar het ziekenhuis. Wel onderweg oppassen voor de sneeuw...

In het ziekenhuis wijzen grote borden erop dat het bezoekers, patiënten en personeel verboden is alcohol of drugs te gebruiken. Een beetje vreemd wel want elke patiënt daar krijgt dagelijks drugs en inmiddels zijn zelfs artsen ervan overtuigd dat alcohol de meest vernietigende harddrug is van allemaal en dat de zinsnede 'alcohol en drugs' eigenlijk moet zijn 'alcohol en andere drugs'.

Met goedkeuring van de behandelend arts slikken patiënten allerlei drugs. Op voorstaan van een arts die voor een operatie zijn handen niet wast in onschuld maar met alcohol! Psychiatrisch patiënten, waaronder dementerende bejaarden, worden in ziekenhuizen platgespoten zodat het verplegend personeel een rustige nacht heeft maar waag het eens een jointje te roken omdat je gespannen bent voor een naderende operatie! Dan ben je opeens een drugsgebruiker...

Als u deze gang van zaken begrijpt mag u die mij uitleggen in het reaktiepaneel.

Twee Woorden (Een verhaaltje)

De trein stond op het punt van vertrek. Hij zat binnen. Zij stond buiten.

Zij doodden de tijd tot vertrek met het spelen van 'Hints'.
Het was een film. Een stomme film.

Een ode. Twee woorden.

================
Meer lezen? Hier de link naar informatie over mijn verhalenbundels: http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

Moeilijk

Vandaag en gisteren rustig m'n administratie bijgewerkt en lopen opruimen en schoonmaken in m'n woning. Natuurlijk waren wij nog even bij m'n moeder langs in het ziekenhuis en hoorden dat zij waarschijnlijk komende maandag een nieuwe bypass in haar been ontvangt. Vanmiddag gaan wij op gesprek bij m'n zoon's huiswerkbegeleider en vanavond gaan m'n zoon, m'n vriendin en ik in de kou genieten van het Amsterdam Lightfestival en daarna uit eten. Dat uit onderzoek blijkt dat mensen dat steeds minder vaak doen vind ik begrijpelijk want echt goedkoop is het niet. Maar dankzij een kortingsbon hoeven wij even niet te kijken naar dat onderzoek!

Volgens onderzoek vindt 24 procent van de Nederlanders dat vuurwerk voor consumenten verboden moet worden. 37 Procent kan het niet schelen of het spul al dan niet wordt verboden en GroenLinks verbindt daar de conclusie aan dat 'maar liefst 61 procent' een wetsvoorstel voor afschaffing van consumentenvuurwerk zal steunen.

Behalve dat dit een schandalig voorbeeld is van manipulatie met cijfers en eigenlijk volksverlakkerij, graaft de politieke partij hiermee in feite haar eigen graf. Volgens diezelfde logica zou de partij zichzelf namelijk moeten opheffen want bij de laatste verkiezingen stemde maar een klein percentage van de stemgerechtigden op GroenLinks; een grote meerderheid van de Nederlandse bevolking zou dus achter het voorstel staan om GroenLinks af te schaffen.

Bovendien vindt een meerderheid van de bevolking dat scooters gevaarlijk zijn en veel overlast veroorzaken. Maar waarom wil GroenLinks scooters dan niet verbieden?

Men heeft het graag over 'democratie' en 'de meerderheid beslist' maar denkt men wel na over de consequenties van die uitspraken? Volgens diezelfde logica zou geen enkele autobezitter ooit nog parkeergeld betalen 'want de meerderheid is daar tegen'. De Telegraaf kan worden afgeschaft 'want van de bijna 17 miljoen Nederlanders zijn er maar 1 miljoen die die krant lezen.' En zo verder...

Van het geld dat het 'onderzoek' van GroenLinks kostte en het onderhouden van de website Vuurwerkoverlast.nl hadden duizenden kinderen in Afrika eten kunnen krijgen. Maar ja, wat is belangrijker: kinderen redden van de hongerdood of koste wat kost je gelijk krijgen?

En inderdaad: misschien moet ik mij niet met dit soort zaken bezighouden en er wat luchtiger over doen maar dat vind ik moeilijk.

Strand

Zelf hout hakken, zelf van het uitzicht genieten, zelf de paarden voeren en zelf tot rust komen. Mijn vriendin en ik deden dat allemaal in een prachtig gebied in Frankrijk, de laatste paar dagen.

Voor Facebook-vriendjes zijn er nog meer foto's: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10151270296393163.460431.606138162&type=1

Even (en vooral samen!) bijkomen van een paar hectische maanden. Een tijd waarin bijvoorbeeld mijn moeder werd opgenomen in het ziekenhuis omdat er iets was misgegaan met de bypass in haar been.

Uit ondervinding weet ik dat zij woorden van steun - bijvoorbeeld in de vorm van een kaartje - zeer op prijs stelt: Mw. S.E. Weijnschenk, kamer 5.30, afd. A4, St. Lucas Andreas ziekenhuis, Jan Tooropstraat 164, 1061 AE Amsterdam.

Het hoeft natuurlijk niet maar zij zou het heel erg fijn vinden!

2012 Was voor mij het jaar waarin ik voor het eerst met m'n vriendin naar een oudergesprek ging. Ook gingen wij voor het eerst samen naar een concert, naar een lezing, naar de film, uit eten, wandelen, op vakantie, naar het zwembad, naar het werk in Brussel, weekendjes weg naar Londen en Parijs, op familiebezoek in Duitsland, een eigen zaak opzetten, toekomstplannen maken, de woning herinrichten en een avondje naar het strand.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Christel Adelaar, James Buchanan, Aaron Swartz, Patti Page, Leon Leyson en Leo Nelissen