=====================================================
Mensen in loondienst kunnen in deze tijd vaak nog gewoon hun loon ontvangen. Voor ZZP'ers is dat anders: grote bouwprojecten liggen stil en vooral artiesten hebben het zwaar te verduren: café's en nachtclubs zijn dicht en ook zijn er geen bedrijfsevenementen en festivals meer. Maar niet iedereen lijkt dat te begrijpen:
'Ik hou geld over nu ik niet meer naar theater of café ga!' Blij voor jou, hoor! Maar overleef eens een maand zonder televisie, films, kunst, grappige paaldansers op youtube, muziek, boeken of - God verhoede! - Netflix. Al die zaken zijn alleen maar mogelijk dankzij creatieve zelfstandigen.
'Wanneer je het als zelfstandige of klein bedrijf niet redt dan moet je maar gewoon failliet gaan. Eigen schuld. Ik ben dan ook tegen die paar honderd tot paar duizend euro aan overheidssteun die kleine bedrijven kunnen ontvangen die door Corona inkomensverlies lijden.'
Dus geen belastinggeld meer als steun aan bedrijven? Prima! Maar dat geldt dan natuurlijk ook voor C&A, Booking.com, Nettorama, America Today en duizenden andere grote bedrijven die in handen zijn van 'keurig belastingbetalende Nederlanders die dankzij het 'trickle down effect' (Hoe meer geld miljardairs krijgen, hoe meer er neer druppelt op de mensen onder hen!' Blijkt onzin:)
Voor burgers geldt: wie meer dan €5555 op de rekening heeft staan krijgt geen staatssteun. Maar die regel geldt niet wanneer je achternaam Brenninkmeijer is (De familie is eigenaar van C&A én vroeg staatssteun aan ivm Corona) geschat vermogen: iets meer dan belachelijk veel. Per familielid.)
Het ziet er naar uit dat ik mijn werk moet opgeven en de Bijstand in moet. Met drie dagen per week werken ontvang ik €900/maand. De laagste uitkering van de Sociale Dienst is €100 per maand hoger. Ik red het niet met €900 en de brouwerij waar ik voor werk is niet in staat mij meer dan €9,44 bruto/uur uit te keren. Erg jammer. Ook dat ik dan mijn eigen bedrijfje (entertainment waarmee ik gemiddeld €300/maand binnenhaal maar met de 'lockdown' dus even niet) moet opgeven want de bijstandsregels zijn streng: géén eigen bedrijf en bijverdienen mag maar van elk tientje dat je bijverdient mag je een tientje inleveren.. Dus.
Kortom: 'samen' uit de crisis komen? Voor de meeste bedrijven uit de Quote 500 betekent dat: 'Anderen moeten samenwerken zodat ik mijn leefstijl kan blijven handhaven.'
Maandag rustig aan wakker geworden, wat dingetjes in huis gedaan en wat voor de Loge. Begin van de middag naar een vriendin. Met haar door het lokale park gewandeld
want nadat de wind wat was gaan liggen was het heerlijk weer. Bij haar thuis mocht ik een paar bijzondere items uitzoeken uit de nalatenschap van haar man (klik), een vriend van mij die een paar jaar terug overleed. Een emotioneel moment. Mooi.
Onderweg naar de bushalte stopte ik even voor een gesprekje met een paar van haar buren. Wie ben ik tenslotte om alleen maar met mijn eigen buren te babbelen? Vanuit de bus over op de metro
en verder met de tram. Bijna thuis toen ik een buurman tegen het lijf liep. En dus even met hem staan kletsen.
Een 'We zien nog wel'-afspraak ging niet door dus de avond had ik voor mijzelf, de Loge, wat schrijverijen en wat opruimwerkzaamheden. Chill. Relax. Niet alles hoeft meteen.
Dinsdag keurig om negen uur ('s ochtends dus) ingelogd in de boekhouding van de brouwerij. Want vooralsnog gaat het werk gewoon door. Zelfdiscipline is niet altijd eenvoudig op te brengen dus ik begin vaak met een ademhalingsoefening voor focus. Omdat ik geen werkende mensen zie ('Zien werken doet werken') helpt voor mij vaak ook muziek.
Daartoe heb ik diverse afspeellijsten aangemaakt in Spotify, afhankelijk van mijn stemming op het moment waarop ik muziek wil luisteren. Dus niet 'Jazz' of 'Reggae' of 'Favorieten' of zo maar met titels als 'The morning after the first or last night together', 'It's raining down on Bourbon Street', 'Everything will be allright, you can sleep now' en 'Lavalamp, smoke and pillows'.
Pauze is ook wel eens handig. Volgens mij vertellen mensen die zeggen dat zij zich non stop 8 uren achter elkaar kunnen concentreren op een taak niet helemaal de volledige waarheid. Dus. Een potje koffie en een bamboe bord met kaas en dadels deelde ik met een buurvrouw.
Een vriendin kwam mij onaangekondigd en zeer welkom voorzien van energie (en ik haar van kaas. Goede ruil!) en zo komt een mens de thuiswerkdag wel weer door. Een timmerman kwam eens kijken (en de vriendin vertrok: meer dan twee mensen in mijn kleine huisje is wat krap tegenwoordig) wat hij er aan zou kunnen doen dat de bovenbuurman in mijn luchtjes zit en niet in die van hemzelf. Natuurlijk leidt dat even af wanneer iemand loopt te zagen en timmeren in je huis. Maar ik doe niet meer aan 9-5 werken. Negen-half twaalf, twee tot half vier en half zes tot kwart voor acht werkt ook prima. Voor het boekhoudprogramma maakt dat niet uit.
Dus verder met het uitsplitsen van binnengekomen bedragen via kaart-betaling. Zomaar alles op 'Omzet' boeken kan natuurlijk niet: welk bedrag was voor welk product of dienst en tegen welk BTW-percentage? Leuk dat mensen voor ongeveer €50 bier en kaas komen proeven ('Omzet Proeverijen a 21% BTW) maar als men dan ook nog biertjes voor thuis koopt (21%) en een extra blok kaas ((9%) en nog even blijft zitten met een bij ons gekocht blikje fris (9%) kost het correct inboeken van één enkele binnenkomende betaling via 'SumUp' toch al snel tien minuten.
Gelukkig betreffen de meeste betalingen die gedaan worden in het winkeltje van de brouwerij gewoon de aanschaf van een paar biertjes en kunnen dus gewoon worden geboekt op 'Omzet Winkel'. Dus niet 'Omzet Bier' want daarop gaat de omzet richting horeca, slijterijen en groothandels. Zo krijg je een overzicht van de verschillende soorten omzet en dat is weer handig voor het opstellen van een prognose voor het komend boekjaar en zo.
En wanneer 'Mevrouw Jansen' €60 op de rekening van de brouwerij stort, wat heeft zij dan gekocht en voor hoeveel geld? Of was het een gift misschien? Of voor €50 bier en een tientje fooi (en op welk grootboekrekeningnummer boek je 'fooi' eigenlijk? Of had zij met een verkoopcollega afgesproken dat zij een tientje betaalde voor bezorgkosten omdat zij ver buiten de stad woont? Dan wordt het tientje geboekt op 'Transport product' (21% BTW). Dus.) omdat zij graag een kleine ondernemer steunt in deze rare tijden? Tsja, zoek dat maar eens even uit.
Heerlijke 'kaas'fondue (veganistisch. Op basis van cashewnoten met soja en zo) at ik die avond met een vriend.
Worteltjes, komkommer, snoeptomaatjes en stukjes stokbrood op een stokkie...Goed stukje muziek erbij, geinige en diepzinnige gesprekken en onschuldige roddels over gemeenschappelijke vrienden tijdens de koffie toe...genieten!
Woensdag vond ik in mijn koffiepauze een interessant artikel over thuiswerken (klik). Waarom dat de ene persoon beter afgaat dan de ander.
In een andere baan werkte ik ook wel eens vanuit huis (dankzij internet kan veel - zeker adminstratief - werk gewoon thuis worden gedaan) en meldde mij ziek toen ik ziek was. Mijn toenmalige baas geloofde mij niet: 'Je zit toch thuis!? Hoe kun je dan ziek zijn!? Ik trek wel een vakantiedag af van jouw saldo.' Dan kun je inbrengen: 'Nou eh...baas, het komt wel vaker voor hoor, dat zieke mensen thuis zitten.' Maar dat heeft geen zin. Hij was er namelijk van overtuigd dat ik gewoon geen zin had te werken die dag. Dan denk ik aan het spreekwoord: 'Zoals de waard is...'
Voordeel van thuiswerken vind ik dat je dan in je pauze even het toilet of aquarium kunt schoonmaken. Dat is wat lastiger wanneer je in een kantoorruimte zit die op een uur reizen van voornoemd toilet of aquarium ligt,
Een vriendin bracht een bliksembezoek en iets lekkers. Lief!
Keurig tijdens mijn lunchpauze werd mijn wekelijkse voedselpakket (en meteen ook maar dat van een buurvrouw) bezorgd (omdat bij het voedseldistributiepunt de anderhalve meter-regel niet gehandhaafd kan worden met al die buurtbewoners die hun pakket voedsel (vrijwilligers van Guerilla Kitchen (klik) zamelen voedsel in bij restaurants en krijgen 'kneusjes' van boeren. De meeste consumenten kopen geen aardappelen waar een irritant deukje in zit zodat het schillen een hele twee seconden langer duurt.) komen halen. Superfijn! En lekker!
Intussen gaat Nederland weer een beetje 'open'. Begrijpelijk op zich dat Rutte en co de 'lockdown'- maatregelen versoepelen (na acht weken met het hele gezin verplicht thuis zitten is niet voor iedereen makkelijk) maar ik denk dan: 'Joh, kijk even naar landen waar het (gedeeltelijk) opheffen van de beperkingen leidde tot nieuwe uitbraken (klik).
Maar goed, van een 'intelligente lockdown' zitten wij nu in een 'willekeurige lockdown'. Zo mogen bijvoorbeeld cabaretiers nog steeds geen grappen maken in een theater maar wel in een zwembad. En zo verder. Pieter Derks legt uit:
Het was in de namiddag heerlijk (zij het wat fris) weer dus tijd voor mijn dagelijkse wandeling. Dan maar tot na vijf uur (dat is echt geen heilige grens voor kantoorwerk) doorwerken. Tijdens het werken maak ik aantekeningen. Niet alleen betreffende werk maar over van alles en nog wat waar mijn hoofd zich mee bezighoudt. Op onderstaande foto mijn aantekeningen van de laatste twee werkdagen:
Daarna even eten bij een buurvrouw langs gebracht en (na hem gebeld te hebben) een half uurtje later dan gepland bij een vriend voor het avondeten en zijn computer. Met de heerlijke zalm die ik eerder op de dag van de lieve vriendin ontving.
Donderdag was voor achterstallig schrijfwerk en het herinrichten van mijn woning. Ben tot een kwart van het werk gekomen voor mijn volgende verhalenbundel, heb handgeschreven aantekeningen gedigitaliseerd, boeken opgeruimd (van de honderden boeken die ik heb besloten dat er maar liefst twee een nieuw huisje mogen vinden!), ben een stukje gaan wandelen (en lezen), even op visite bij de buurman die net terug is uit revalidatie en nog zo wat.
Intussen hoorde ik de regering de burgers op te roepen hun afgelaste vliegreis in te ruilen voor een tegoedbon (al hebben ook mensen die op Twitter en zo graag roepen dat 'die stomme buitenlanders!' de Nederlandse taal geweld aan doen het liever over 'voucher') in plaats van hun geld terug te vragen 'Want dat arme KLM heeft geheel per ongeluk bijna al hun reserves in zeer risicovolle beleggingen gestoken en is bijna alles kwijt en u wilt toch niet dat piloten en stewardessen werkloos raken?' Raar: de VVD vindt namelijk óók dat wanneer een bedrijf zichzelf niet kan bedruipen het zich maar failliet moet laten verklaren. Of geldt dat alleen voor bedrijven waarvan het management geen privéjet heeft?
Mijn TV-abonnement zeg ik op: hadden we onlangs een volledige voetbalfinale (leuk voor de fans hoor, snap ik en ik begrijp ook dat veel series een opnamestop kennen), deze dag was het de beurt aan de finale van het WK darten van 2014. Van half negen tot kwart over elf. Ik mag graag een potje darten (en ook zien) maar wat mij betreft zijn er grenzen. Als de diverse omroepen niet iets creatiever kunnen omgaan met hun kijkers zijn ze er nu dus eentje kwijt.
Dus verder maar even met mijn volgende verhalenbundel: verwerken van de nuttige aanmerkingen die een vriendin had gemaakt bij de initiële versie van de diverse verhaaltjes.
Met in het achterhoofd 'Hoe red ik het met €900/maand voor mijn administratieve baan? Kan ik niet beter de Bijstand in gaan voorlopig? Dan ontvang ik sowieso €100/maand meer.' bedacht ik manieren om (legaal!) aan geld te komen nu de wereld van entertainment door het coronavirus op z'n gat ligt. Misschien kunnen een paar mensen die zich nu thuis vervelen omdat zij niet meer uitgaan en trots roepen dat zij nu wel €200/maand besparen een boekje van mij kopen! Zij hoeven zich even niet te vervelen omdat nachtclubs dicht zijn en festivals zijn afgelast en ik heb er een paar tientjes bij om ook eens iets lekkers te laten thuisbezorgen omdat ik het zo vreselijk druk heb met op Facebook te zetten dat ik mij verveel dat ik geen tijd heb om zelf te koken. Deal?
Hoe dan ook: hier de link naar Fantastische Ontmoetingen (klik) ook verkrijgbaar (en goedkoper) als e-boek) en hier die naar Verdraaide Vertellingen (klik. Terwijl de andere bundel meer romantische verhaaltje bevat staan hier absurdistische verhalen in.)
's Avonds kreeg ik goed nieuws door van een vriendin: Het RIVM is het eens met experts: alleenstaanden verplicht celibatair laten leven is onnodig wreed (klik). Huid- op huidcontact is namelijk geen luxe maar een levensbehoefte. Dat is trouwens ook wat de katholieke kerk ontdekte na het opleggen van kuisheid aan hun priesters. Dat liep niet goed af. Jammer dat het een paar eeuwen duurde (eerst mochten priester nog gewoon trouwen en kinderen krijgen en zo maar een of andere hersenloze idioot bedacht dat je je beter op God kunt richten als je niet aan seks doet of zelfs maar denkt. Bijzonder tegennatuurlijk als je het mij vraagt. Kunt u in de Bijbel terugvinden waar staat dat seksuele onthouding voor de rest van je leven goed voor je is? Of zelfs een verplichting voor wie zich echt volledig aan de Here wil wijden? De apostel Paulus zelf nota bene liet opschrijven: “Het is beter te trouwen dan van begeerte te branden.”.)
Even zonder dollen: fijn dat er erkenning is voor lichamelijk contact als levensbehoefte. Niet alleen voor seks (wellicht verrassend voor sommige lezers maar seks is meer dan een penis die in een vagina wordt gestoken) maar ook voor het vasthouden van baby's, het vasthouden van de hand van een stervende, een kameraadschappelijke 'hug', een hand op een knie, een liefdevolle knuffel.
Vrijdag zat ik weer netjes bijtijds aan de boekhouding. In mijn koffiepauze
ontdekte ik dat een recente foto van mij was gekozen om te worden vermeld in een Instagram-groep die zicht richt op trappen. Sta je met je goedkope mobieltje geschoten plaatje van een roltrap opeens zomaar tussen foto's van heuse professionele fotografen!
Koel, toch? En dat dan ook nog even een paar van hen de moeite nemen jouw Instagram-account te bekijken en een paar andere foto's van een 'hartje' te voorzien!
In mijn lunchpauze las ik dat het kabinet ZZP'ers ook in een tweede ronde financieel tegemoet wil komen. Mits zij geen partner hebben die hen kan onderhouden omdat de tijdelijk opdrachtloze zelfstandige zonder geld zit. Ik vraag mij af of dat bijvoorbeeld ook geldt voor de familie Brenninkmeijer (ik weet wel zeker van niet, hoor. De VVD en het CDA zijn niet zo van die rare principes als 'gelijke monniken, gelijke kappen' en met 'samen pakken wij deze crisis aan!' bedoelen de huidige coalitie en hun vrinden dat 'gewone burgers samen' het kapitaal van de superrijken moeten veiligstellen.). Deze familie is schathemelmetjerijk geworden met C & A ('Is toch voordéliger!') en diende een geslaagde aanvraag in voor overheidssteun van ettelijke miljoenen. Het redden van het bedrijf mag natuurlijk niet ten koste gaan van die enkele miljardjes die je als eigenaar op je bankrekening hebt staan, toch? Dus daar zijn belastingbetalers voor. U en ik dus. Blijkbaar.
Het weer was te mooi om zomaar aan mij voorbij te gaan dus tegen het einde van de middag liep ik een rondje en ging aan de waterkant
zitten lezen. En schrijven. En babbelen met een buurtgenote.
Thuis een half uurtje aan de thee met overgebleven pisang goreng met een buurvrouw en daarna mijn werk voor vandaag afmaken. Daarna mijn keukenopstap (over de volle lengte van mijn aanrecht staat een verhoging met wat opbergruimte daaronder. Voor mij best handig. Maar die was erg vies. Dus resten vet, aangekoekte zooi en delen van ex-slakken verwijderd voor ik de plank van een verfje voorzag.) schoongemaakt en een hapje gegeten. Nog even wat klusjes gedaan voor de maandagavondclub, genoten van een paar verhaaltje via een online verhalenvertelavond,
(Op het moment van afdrukken liepen net twee frames in elkaar over)
Ook gooide ik een vers Engelstalig stukje proza (klik) in een Facebook-groep voor mensen die graag dichten. Goed om mijn Engels te oefenen én om af en toe wat goed onderbouwde terugkoppeling te ontvangen.
En een tijd geleden geschreven haiku gepubliceerd die ik van een plaatje voorzag. Een haiku past eenvoudig in een plaatje. Dus.
Zaterdag was ik vroeg wakker, ging plassen, gaf de kat te eten, begon met het wisselen van mijn lakens, rook even aan de verse en viel weer in slaap. Tot een vriend mij wekte door aan te bellen: hij kwam mij helpen met diverse klusjes in huis. Een paar uren later had ik beter geluid vanuit mijn televisie en stereo, was de keukendeur die vaak tegen de badkamerdeur aan knalt naar zolder verhuisd, dingen aan mijn muren gehangen
en nog zo wat.
Toen de vriend de deur uit was ging ik even wandelen
en daarna schoonmaken en opruimen: klussen geeft rotzooi. Al snel daarna was het tijd om deel te nemen aan een online meditatie-festival met verschillende cursusleiders (m/v/o) die elk vanuit hun eigen vakgebied de deelnemers les gaven in 'omgaan met energie', met name hun seksuele energie. 'Wat is energie eigenlijk?' 'Hoe kom je in contact met je eigen vrouwelijke of manlijke energie?' 'Hoe hou je van jezelf?'
Beetje jammer van de technische problemen (een Zoom-account nemen voor maximaal 100 deelnemers en er 300 uitnodigen is minder praktisch) maar het was zeer leerzaam. En zelfs vermakelijk.
Het festival begon 's ochtends 'Pacific Standard Time' dus toen ik tegen middernacht tijdelijk stopte om de workshops te volgen was het nog in volle gang. Maar ja, het oude lijf wil wel eens wat rust.
Nog even een paar verhaaltjes redigeren (heb een deadline) en mij tussen mijn schone lakens nestelen, mij inbeeldend dat ik werd ingestopt door een leuke dame en verwachtend te gaan dromen over energetische orgasmes en zo.
Zeven uren later was het opeens zondag. Had een paar workshops gemist maar de de meeste ervan zijn gelukkig terug te kijken. Alleen is interactie achteraf wat lastig.
Net als mensen proberen te begrijpen die mij tegenstrijdige dingen vertellen.
Ook verwarrend: mensen die bellen en je zegt: 'Ik kan nu even niet bellen' en zij dan antwoorden: 'Oké, dan hou ik het kort.' 'Nee', denk ik dan. 'Dan bel je later terug.' Maar goed, het zal wel aan mij liggen dat ik die mensen niet altijd begrijp. Wat niet wil zeggen dat ik toch van hen kan houden. Dat staat volkomen los van mijn onbegrip soms.
Met kopje koffie en banaan ingelogd en genoten van een fijne workshop waardoor ik nu beter begrijp waarom ik moeite heb anderen iets te vragen te doen, puur en uitsluitend voor mijn eigen plezier. De cursisten waren een uurtje vrij daarna dus ik kon verder gaan met opruimen waarna ik een potje thee zette om met een broodje 'bacon and eggs'
en een pot thee klaar te zitten voor een volgende workshop.
Ik liet een workshop lopen. Deels omdat Zoom er wereldwijd uit lag en deels omdat ik een stukje wilde lopen. Dus. Ik liep. En zat. En dacht. En schoot een paar plaatjes, deed een ademhalingsoefening en liep weer naar huis.
Als er íets is wat ik deze twee dagen heb geleerd dan is het dat ik niet langer hoef te accepteren dat mensen mij gebruiken als speelbal van hun grillen en emoties. ('Ja maar je wordt nooit boos dus ik dacht dat je het niet erg zou vinden! Het is dus jouw eigen schuld.')
Ja, er kwam ook bij mij veel los tijdens de sessies. Dat leidde zelfs tot een (gelukkig kortstondige) ruzie met iemand die ik liefheb. Zo zie je maar: wanneer je iets leert is het niet altijd handig dat meteen in de praktijk toe te passen. Ook dat is dus iets dat ik heb geleerd.
Nog een paar workshops gevolgd (een beetje festival duurt een paar dagen. En nachten) en Billy de Kat vond het allemaal wel prima.
De deur naar het toilet liet ik maar openstaan
want niet alleen emoties wilden mijn lichaam uit:
Wat heeft u geleerd, de afgelopen week?
Het pleonasme van de week is tevens een alliteratie: 'een prachtig pleonasme'
De Engelstalige stukjes van deze week:
https://terrebelius.blogspot.com/2020/05/how-many-refugees-dont-return-to-their.html
https://terrebelius.blogspot.com/2020/05/the-game-poem.html
https://terrebelius.blogspot.com/2020/05/skip-rope-short-story.html
Lola Marsh verzorgt met She's a Rainbow de muziek deze week:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Jerry Stiller en dat van Ronald M. Offerman
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
Posts
