===========================================
Het is best lastig om door te dringen tot sommigen. Dan zeg je: 'Ik kan nu niet gestoord worden.', gaan ze tegen je fluisteren! Gevolgd door - wanneer je laat merken geïrriteerd te zijn - door 'Ja maar ik stoor maar eventjes/een beetje/wil je alleen maar even een vraag stellen.' 'Weet je nog wat ik zei?' 'Ja, dat je niet gestoord wil worden.' 'Wat denk je dat ik bedoelde met die opmerking?' 'Dat je niet gestoord wil worden.' 'Betekent dat dat ik een beetje of heel eventjes gestoord wil worden of alleen maar om even een vraag aan te stellen?' 'Nou sorry hoor, ik wist niet dat je kwaad werd!', waarmee ze jou een schuldgevoel proberen aan te praten. Ooit lukte dat maar tegenwoordig haal ik glimlachend mijn schouders op en ga ik door met waar ik mee bezig was.
Hoe lost u zulke situaties op?
=============================
Maandag na een behoorlijk goede nachtrust een rondje social media gedaan waarbij ik moest grinniken om deze dame:
Zij is er bang voor om een mondkapje te dragen omdat zij ergens gelezen heeft dat iemand heeft gehoord dat er wereldwijd misschien wel drie mensen zijn overleden door het dragen ervan maar noemt mij iemand die in angst leeft omdat ik ontzag toon voor een virus waar inmiddels ruim een miljoen mensen aan bezweken zijn. Kan er niets aan doen maar die houding vind ik grappig.
Even er uit voor boodschappen want het kattenvoer was in de aanbieding: heuse Sheba voor de prijs van huismerk! (Update: na een opmerking van zeer gewaardeerd collega-weblogger Di Mario gaat Sheba definitief van de lijst boodschappen-voor-de-kat.)
Ook serieus aan het werk gegaan. Met het voorbereiden van de Comparitie (vergadering van de Geheime Jongensclub) van die avond maar ook met de administratie van mijn eigen bedrijf en met mijn plantjes. Gelukkig heb ik een buurvrouw met groene vingers die mij daarbij hielp.
Die avond spraken de Broeders en ik via Zoom over Nietzsche, het revolutionair denken aan het begin van de 19e eeuw waarin kritisch denken werd aangemoedigd terwijl eerst nog mensen door kerk, staat, scholing en familie nog werd verteld wat en hoe zij dienden te denken. Helaas blijkt dat lang niet iedereen die vrijheid om zelfstandig na te denken aan kan en blijft het een elitair tintje hebben om te leven met een leidende moraal waardoor je welhaast kunt spreken van een lijdende moraal. Alexander von Humboldt, bijvoorbeeld, vond dat de gevaarlijkste kijk op de wereld kwam van mensen die de wereld niet hadden gezien: reizen, kennis maken met andere culturen, achtte hij belangrijk.
Wat is uw zicht daar op?
En wist u dat er indertijd 300.000 'zwakbegaafden' waren vermoord ten tijde van Nazi-Duitsland? Die waren ten slotte niet nuttig dus daar kon de maatschappij wel zonder. Wat zei een politicus ook alweer onlangs over bejaarden in Nederland?
Mooi zinnetje nog dat voorbijkwam: "Wer gesammelt in der Tiefe lebt, sieht auch die kleinen Dinge in groBen zusammenhängen." Wie samen de diepte in gaat (niet oppervlakkig blijft), ziet ook in de kleinste dingen de grootste samenhang. Het gaat om verbinding. Dus.
Direct na de bijeenkomst werkte ik de aantekeningen uit die ik als secretaris van het clubje gemaakt had, keek nog wat rond op vacature-sites en zo en ging naar bed.
Dinsdagmorgen bracht mijn vriendin mij in de bakfiets naar het ziekenhuis. Lopen is wat ver, kan zelf niet fietsen en met het openbaar vervoer gaan is heden ten dage een risico. Eenmaal in het ziekenhuis vertelde ik net hersteld te zijn van verkoudheid waarop de receptioniste grote ogen opzette, op een alarm knop drukte waarna zwaar bewapende militairen met messen tussen hun tanden verkleed als ninja's zich vanuit de dakramen lieten zakken om mij onder vuur en in hechtenis te nemen mij vroeg even te wachten terwijl zij met een collega overlegde 'want hij heeft een oranje kaart gekregen bij de ingang!', zoals zij iets te luid fluisterde.
Omdat niet elke werknemer op de hoogte is van de nieuwste protocollen en men niet gewend is dat een patiënt eerlijk vertelt dat-ie onlangs symptomen heeft vertoond die kunnen duiden op Corona (niemand vroeg of ik onlangs een test had laten verrichten. Dan hadden zij geweten dat ik negatief was getest.) was men even in de war en mocht ik een kwartier langer wachten dan andere mensen die kwamen om zich bloed te laten afnemen. Dit systeem werkt in de hand dat bezoekers - bijvoorbeeld die van ziekenhuizen - liegen over de staat van hun gezondheid. Wie wil er tenslotte onnodig lang wachten, behalve misschien een verdwaalde Tibetaanse monnik voor wie wachten een levensdoel is?
Bloedafname is tegenwoordig lopende band werk.
Hoe dan ook: andere aardige mensen maakten nog eens een foto van de binnenkant van mijn bekken en ik mocht gaan. Deze selfie schoot ik in de wachtruimte bij Radiologie:
Met mijn vriendin even een lokaal park in,
Van uit het Oosterpark loop je vrijwel recht tegen de Oosterkerk aan
(Hier in HDR)
Die eigenlijk een letterlijke façade is.
vervolgens lekkere samosa's eten
en daarna ook nog wat drinken.
Het was een bijzonder fijn samenzijn die ermee eindigde dat mijn levensgezellin mij thuis afleverde voor zij naar een afspraak ging. Maar onderweg genoten wij nog even:
Van de Muiderpoort, bijvoorbeeld,
de enige overgebleven hoofdstedelijke stadspoort.
(Foto snel geschoten vanuit een rijdende bakfiets.)
En van een heerlijk relaxt ritje door de stad:
Tsja, dan loop je werkachterstand op. Eenmaal thuis dus direct aan de slag. Belt mijn vriendin aan: 'Ík stoor even want ik ben wat vergeten.' Klopt een buurvrouw op het raam: 'Ik wil je niet storen maar...'. Komt er een appje binnen van een andere buurvrouw: 'Heb je even tijd voor mij?' Gelukkig heb ik onlangs een cursus 'grenzen stellen' gevolgd dus kon ik zonder al te veel wroeging 'nee' zeggen. Kwam er een appje binnen van een vriendin: 'Kun jij voor mij even...?' 'NEEEEEE!!!!' Doe lekker zelf ook eens wat, ja! Vind jij het leuk om gestoord te worden terwijl je je probeert te concentreren? Ik ook niet. Dus waarom stoor jij mij terwijl ik ook jou heb duidelijk gemaakt niet gestoord te willen worden?', zou ik dan willen schreeuwen als ik bel naar aanleiding van het bericht. Maar ik hield het netjes. En schakelde mijn telefoon uit en deed de gordijnen dicht.
Gek eigenlijk, als je thuis werkt denken mensen dat zij jou de godganse dag mogen storen maar zit je op kantoor dan bellen ze niet en komen ze ook niet langs 'Nee natuurlijk niet, want ik weet dat je aan het werk bent.' 'En als ik jou vertel dat ik aan het werk ben in mijn thuiskantoor?' 'Nou, dat betekent dat je thuis bent en dus beschikbaar.' Soms vind ik het jammer om in een land te leven waar er wetten bestaan tegen het langzaam wurgen van mede-mensen.
Het werk onderbrak ik voor een hapje eten en het kijken naar de nieuwste persconferentie van de regering, gebracht door Minister-president Mark Rutte
en de minister van Volksgezondheid Hugo de Jonge. Daaruit bleek dat mijn vriendin en ik nog net op tijd hadden genoten van een nazomermiddag op een terrasje.
Wanneer dat weer kan is vooralsnog onduidelijk. Helaas. Maar om een goede reden. Behalve egoïsten wil niemand een ander opzadelen met een levensbedreigend virus, toch?
Beetje tijdig naar bed want dat is ook wel eens handig.
Woensdag kwam ik op de interwebs een filmpje tegen van een mevrouw die een meisje uitschold omdat die bramen stond te plukken. Zij riep het (donkerhuidige) meisje toe: 'Go back where you come from!' (Engelsen zeggen 'Go back to where you come from!' maar Amerikanen zijn notoir lui waar het taal betreft.) en onderstreepte haar racisme met een dansje. Ik was zo vrij een GIF-je maken te maken van dit typische voorbeeld van een 'Karen' De betekenis van die naam kunt u vinden op Wappiepedia):
Heerlijk even gewerkt tot mijn vriendin de slaapkamer uit kwam. Zij was wat moe geworden van het mij vervoeren in de bakfiets, de dag ervoor. Begrijpelijk.
's Middags met een buurvrouw ons wekelijks voedselpakket opgehaald van Guerilla Kitchen.
Was weer aan het werk toen zij licht paniekerig aan mijn keukendeur stond: er was iets met een buurman. Ik ging mee om te kijken en samen zagen wij hem met zijn hoofd in een plas bloed liggen. Dan kun je van alles denken maar de eerste gedachte is dan 'Dit is niet goed'. Hij was aanspreekbaar maar hij kon niet duidelijk maken wat er aan de hand was. Ambulance laten komen dus. En hopen dat het goed komt. Al is het maar omdat hij de voorzitter is van de Bewonerscommissie. Al met al is er van werken niet veel meer gekomen. Nog wel even een paar facturen in het boekhoudpakket verwerkt maar dat was het dan verder wel voor deze dag.
Was ook nog uitgenodigd voor een bestuursvergadering van de Geheime Jongensclub over de consequenties van de verse regels, zoals doorgegeven in de persconferentie van de overheid, de dag ervoor maar er zitten maar zoveel uren in een dag.
Die avond had ik een vriend en pizza te eten.
Met een aantal die middag bekomen verse ingrediënten.
Het werd weer eens laat. Verrassend! Niet dus. Het is gewoon fijn om te kletsen met een vriend die een prettige muzieksmaak heeft en een zeer behoorlijke algemene kennis.
Donderdag een beetje uitgeslapen, koffie gedronken met een buurvrouw, klusjes gedaan in huis en mij op sociale media verbaasd over mensen die Baudet willen stemmen 'omdat hij ook tegen een lockdown en voor een Nexit is!' zonder blijkbaar te weten dat hij een paar maanden geleden nog vond dat de regering snel een algehele lockdown moest instellen 'want dit virus is levensgevaarlijk!' en in 2019 al 180 graden draaide over een Nexit 'want uit de EU treden is slecht voor de Nederlandse economie.' Hebben kiezers echt zo'n slecht geheugen?
Dat is uiteraard een retorische vraag want het antwoord is bij politici al heel lang bekend.
's Avonds kwam een buurvrouw vertellen dat het gelukkig weer iets beter gaat met de buurman die met spoed naar het ziekenhuis is afgevoerd, ik beeldbelde een vriendin, belde een vriend en knuffelde mijn vriendin.
Vrijdag niet uitgeslapen maar tijdig aan het werk. De productie, opslag en verkoop van bier vereist nu eenmaal het een en ander aan administratieve handelingen. Nog steeds mag ik collega's uitleggen dat ik facturen die zij mij niet doorsturen niet in het systeem kan opnemen. Best apart, vind ik dat. Ook zijn er nog steeds collega's die denken dat ik de rekeningen betaal. 'Nee, ik voer die in in het systeem waarna de directeur ze betaalt.' 'O, dus jij betaalt de rekeningen.' *Zucht*. Maar goed, ik heb een vaste baan voor €900/maand en woon niet in Jemen. Noch kwam ik - zoals de buurman onlangs - in het ziekenhuis na met spoed door een ambulance van huis te zijn opgehaald. Goed nieuws trouwens: de buurman is weer thuis!
Het was prachtig weer dus het werken onderbrak ik voor een fijne wandeling:
Wanneer mensen eenmaal iets geloven zijn feiten alleen maar lastig.
Had een vriend op visite en hij bleek een fijne connectie te hebben met mijn vriendin. Vind ik fijn, wanneer twee mensen waar ik om geef het goed met elkaar blijken te vinden.
Zaterdag wat uitgeslapen en een dame op bezoek gehad die mijn te koop gezette crosstrainer wilde uitproberen voordat zij die kocht.
Hij beviel net niet dus de koop ging niet door. Maar het was wel gezellig! Had ook even een buurvrouw op visite en het was fijn een paar uren samen te zijn met mijn vriendin. Kan ik intens van genieten, samen langzaam wakker worden. Behalve wat kleine klusjes in huis (was draaien, keukenvloer schoonmaken, werken aan mijn verhalenbundel en Wappiepedia en zo, deed ik vrij weinig. Dat mag ook wel eens, vind ik.
Zondag was een feitelijke rustdag voor mij. Een dag waarop mijn vriendin mij trakteerde. Op een fijne lunch.
Op locatie van het vrijwilligersrestaurant waar zij werkt.
Fijne reden om even de deur uit te gaan.
Op social media maakte iemand even goed duidelijk waarom Nederland bovenaan staat - wereldwijd! - waar het gaat om het aantal Covid-doden per 100.000 inwoners en waarom wij het slechter doen dan bijvoorbeeld Duitsland:
Vraag maar aan Dmitryi Stuzhuk. De 33 jarige Instagram-ster met ruim een miljoen fans ontkende het bestaan van COVID-19. Helaas voor hem ontkende het virus zijn bestaan niet en hij stierf er aan.
Dan kunnen mensen die protesteren tegen het moeten rekening houden met anderen daar wel tegen protesteren door 'Heil Hitler!' te roepen en politici en politie-agenten ''stinkjoden!' en 'nazi's!' te noemen maar die hebben het volgens mij dan niet helemaal begrepen.
Verder kreeg ik dankzij een onlangs geïnstalleerde 'app' inzicht in hoeveel ik mijn mobieltje gemiddeld per dag gebruik. 'Een uurtje of anderhalf per dag', schatte ik vooraf in. Dat bleek bijna drie uren per dag te zijn. Door bewuster met het apparaat om te gaan heb ik die tijd weten terug te brengen tot ongeveer anderhalf uur per dag. Ongeveer 20 minuten per dag bleek ik te reserveren voor Twitter; een kwartier voor de door mij gebruikte 'launcher' (een appje waarmee ik met een veeg van mijn vinger over het scherm diverse veelgebruikte applicaties kan openen), de Chrome browser gebruik ik tien minuten per dag om even iets op te zoeken. Ook ongeveer tien minuten gebruik ik dagelijks om op de mobiel in te loggen op Facebook. Instagram, Whatsapp, Gmail en mijn camera gebruik ik elk ongeveer 5 minuten per dag, zo blijkt. Best interessant om te beseffen. Waar gebruikt u uw mobieltje zoal voor en voor hoeveel minuten per dag? Voor de nieuwsgierigen: ik gebruik voor het bijhouden van mijn gebruik de applicatie 'stayfree'.
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
Op straat sprak ik met een buurman over onder meer geld verdienen wanneer je als ZZp'er minder opdrachten krijgt vanwege de gedeeltelijke lockdown. Het gevoel te hebben niet alleen in een vervelende situatie te zitten maakt een situatie minder vervelend.
Voor Karper de Goudvis kon ik het leven ook even iets aangenamer maken door diens aquarium even lekker onder handen te nemen. In huis deed ik verder weinig anders dan een paar mailtjes beantwoorden, een middagdutje en de uitloopmat in de keuken schoonmaken. Toch fijn dat dat even gebeurd is.
Wat doet u zoal normaliter op een zondag?
Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2020/10/covid-19-isnt-funny-certainly-not.html
Het pleonasme van de week is: 'Corrupte rechts-extremistische journalist'.
In de Staat van Narcose van Spinvis is de muziek van deze week. Voor de fans: goed opletten want er is een klein rolletje in de videoclip weggelegd voor de weblogger wiens blog u nu leest.
De wereld van entertainment - waarin ik pré corona bijverdiende bovenop mijn maandelijks salaris van €900 - ligt plat.
Ik mis dus inkomsten.
Behalve door een boekje van mij te kopen (zie daartoe de kolom ter rechterzijde van dit blog) kunt u mij ook een beetje sponsoren
door te klikken op onderstaand betaalverzoek, vermomd als foto:
 |
Via Paypal kan ook: https://paypal.me/weijnschenk
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
Posts
