De week voorbij (belevenissen van een werkloze)

Maandag had ik nog wat last van spierpijn van het weekend ervoor maar niet getreurd! Ik ging gewoon lekker een uurtje zwemmen in een nabijgelegen zwembad. Niet in de baan waar wedstrijdzwemmers oefenen, hoor maar in de kneuzenbaan: dat deel van het zwembad dat gereserveerd is voor mensen die revalideren, bejaarden, gehandicapten en andere 'slappelingen'. Na een paar baantjes in schoolslag in het 25-meter bad verscherpte ik mijn PR van 1 minuut 4 naar 42 seconden. Ik vind dat snel zat.

Verder pleegde ik overleg met mijn klantmanager, kocht een cadeautje voor mijn moeder, draaide een was, verzorgde de goudvissen, sorteerde foto's, overlegde met twee mensen per e-mail, met één via Facebook, één via sms en twee per telefoon. Ik zwabberde de vloeren van de woonkamer en de keuken, ontstopte de wastafel afvoer, sprak met buurvrouw Hetty, betaalde een rekening en wandelde een half uurtje. O, en ik gaf mij op voor Zip Your Lip, een project om de burgers van Zuid-Soedan een (financieel) steuntje te bieden. Ook u mag mij sponsoren!

Dinsdag was het precies 80 jaar geleden dat mijn moeder was geboren. En dat diende gevierd! Het begon met een kopje koffie en een stukje taart 's ochtends. In gezelschap van drie buurvrouwen: twee van mijn moeder en eentje van mij. Daarna ging ik naar fysiotherapie en vervolgens naar de psychologe. Helaas was ik voor fysio te laat omdat de aardige mensen van het Gemeentelijk Vervoerbedrijf (GVB) per abuis naar de klanten vergaten te communiceren dat de betreffende tramhalte tot 3 oktober niet bestaat.

In vroeger tijden gingen personeelsleden de abri's langs om dat mensen mede te delen. Na bezuinigingen reed het betreffende busje nog maar één keer, namelijk om in elk tramhalte hokje een briefje op te hangen en/of een oranje dekje over het halte bord te hangen met daarop de mededeling 'halte tijdelijk opgeheven'. Maar tegenwoordig is er 'geen tijd' meer voor de service medewerkers om te doen waar zij voor betaald krijgen. En dat is jammer.

Thuisgekomen verwerkte ik mijn kasboek van de maand augustus, hing ik de was op, schoor mij en kleedde mij om, deed aan stofzuigen, hielp een buurvrouw met een computerprobleempje en toog naar mijn moeder voor het avondeten. Mijn zoon en mijn vriendin aten gezellig mee en mijn moeder genoot!

Woensdagochtend was ik op sollicitatiegesprek. Voor twee verschillende functies bij twee verschillende bedrijven. Bij één meneer. Van de gemeente. Die mij als kandidaat zal voorstellen bij beide bedrijven. Als het 'goed' gaat mag ik binnenkort (Gratis! Je hoeft dus niets te betalen!') één of twee maanden 'gratis werkervaring' opdoen voor 32 uren per week. Waarna men zal besluiten of ik misschien in aanmerking zou kunnen komen voor dezelfde positie als betaald medewerker. Of het bedrijf geeft bij de gemeente aan dat men mij toch niet geschikt acht en ontvangt subsidie om een andere werkloze zich twee maanden lang onbetaald 'nuttig' te laten voelen. Ik vroeg hoe veel werklozen onder deze regeling daadwerkelijk naar een betaalde baan zijn doorgestroomd en na enig aandringen kwam het antwoord: 'Eh, nog niet één. Maar de kans bestaat!'

Loterij

Ja, er bestaat óók een kans dat ik een loterij lot op straat vind waar de hoofdprijs van €32,4 miljoen op valt en die kans is groter dan de kans van nul procent die de gemeente mij biedt. Maar toch aardig dat negen (Twee klantmanagers, twee jobhunters, een inkomenschoach, een trajectbegeleider...) gemeente ambtenaren betaald krijgen om mij aan onbetaald werk te helpen waarmee ik mij weer nuttig kan voelen en wat theoretisch gezien kan leiden naar betaalde arbeid. Echt heel aardig. Maar eigenlijk niet eerlijk want ik zou dan het werk inpikken van iemand die daar normaliter voor betaald zou worden. Door mijn toedoen zit er dan iemand zonder betaald werk. Alleen maar omdat ik er voor 'kies' hetzelfde werk onbetaald te doen. En daardoor mijn eigen reïntegratie in de weg sta want ik ben die periode niet beschikbaar voor de reguliere arbeidsmarkt.

Klusjes

Ik sprak met buurvrouw Hetty die mijn tuin (een stukje grond van 2 bij 2 meter) van onkruid ontdeed en ging even bij mijn moeder langs die nog uitgeteld was van haar verjaring de dag ervoor. Was wegwerken, bezwaarschriftje schrijven (telefonisch een formulier aangevraagd! Welkom in de 19e eeuw...'Nee meneer, ik weet niet wat een PDF is.') en met de nodige kopieën versturen, mijn CV sturen naar twee verschillende e-mail adressen, schoenen schoonmaken en andere kleine klusjes en 's avonds naar een lezing annex discussie avond over het Basisinkomen.

Met gratis geld worden mensen (niet) lui

Wellicht dat ik er later uitvoeriger over schrijf maar het staat wel vast dat 'Mensen die gratis geld krijgen zijn erg lui!' niets meer is dan een mythe. Dat zou betekenen dat elke bejaarde in Nederland lui is. Zij krijgen immers 'gratis geld' in de vorm van AOW? Talloze experimenten wereldwijd wijzen uit dat mensen juist minder druk ervaren en daardoor creatieve manieren vinden om zelf aan inkomen te komen wanneer zij zich niet aan allerlei achterhaalde regeltjes hoeven te houden en zij zich niet meer bekeken en achtergesteld voelen. Bij een project in Nigeria bijvoorbeeld, ontvingen mensen het equivalent van 7 dollar per maand (lokaal een hele hoop geld) en bleek dat mensen dat samen legden en samen een winkel begonnen maar ook dat de criminaliteit daalde omdat men niet meer hoefde te stelen. Met maar liefst 40 procent! Alleen dat al spaart de maatschappij heel wat kosten uit. Meer op http://onsbasisinkomen.nl/ en http://www.scottsantens.com/ (Engels)

Donderdag ging ik naar de kapper

(De dame op de foto is de moeder van de kapper in haar jonge jaren en de dobbelsteen op de voorgrond is een asbak. Daarnaast een stukje gevulde speculaas en een kopje koffie. Gratis.)

en werkte ik heel hard. Vooral aan mijzelf. Hier mijn takenlijstje van die dag:

Van de gemeente ontving ik het bericht dat ik verplicht enkele uren per week een cursus 'omgaan met geld' moet bijwonen. De cursusleidster is een dame van een jaar of 24 die mij (als voormalig assistent boekhouder, debiteuren beheerder en dergelijke) moet gaan vertellen dat meer uitgeven dan er maandelijks binnen komt wellicht niet echt verstandig is. In vier uren per week, vijf weken lang.

Schulden

Ik heb zelf les gegeven in omgaan met geld aan psychiatrisch patiënten dus wellicht kan ik haar helpen. Mijn schulden zijn namelijk niet ontstaan omdat ik rook en drink, veel uitga en een mobiel abonnement heb van €130 per maand maar omdat diezelfde gemeente waar zij voor werkt mij een schuld heeft opgelegd van €5500 en daar bij nadere beschouwing en ongefundeerd €7500 van heeft gemaakt. Maar goed. Het zal nog lastig worden want als ik eerdaags verplicht onbetaald moet werken en de werktijden vallen samen met de cursustijden zal mijn uitkering met dertig procent worden gekort. Ik ben - volgens die alom geprezen Participatiewet - verplicht de cursus te volgen én ben verplicht in te gaan op het vriendelijke aanbod om gratis te mogen werken. Misschien laat ik het maar voor de rechter komen, dan mag de gemeente uitleggen dat het door de VVD zo geliefde systeem absoluut niet werkt. Ja, soms ben ik een tikkie recalcitrant.

Begin van de avond werd ik gebeld door een vriend annex broeder van mij die vertelde dat hij vanwege een agressieve kanker soort misschien nog maar een paar maanden te leven heeft en hij wil liever zelf bellen met zijn vrienden dat dat zij het nieuws via via vernemen. In korte tijd (anderhalf jaar) ben ik negen vrienden en bekenden kwijtgeraakt aan de klauwen van De Dood. Eigenlijk vind ik het wel even genoeg zo.

Normaliter is onze kat Billy helemaal niet knuffelig. Maar die avond wel.

Vrijdag vertelde mijn fysiotherapeut mij dat ik volledig ben genezen van mijn zweepslag van een paar weken terug, werd ik bijzonder nat in de regen, haalde ik een kar vol eten bij de Voedselbank waar de medewerkers erg verbaasden waren te horen dat het werklozen is verboden als vrijwilliger voor de Voedselbank te werken, ging ik even bij mijn moeder langs en werd ik erg nat (Ja, twee keer.) Het afleveren van een pakje deed ik in een telecomwinkel annex internetcafé. Waar een ouder heerschap porno zat te kijken (even onthouden op welke plek hij zat mocht ik zonder internet zitten thuis en daar even online willen), een mogelijk Nigeriaanse meneer duizenden mensen blij maakte met een e-mail waarin hij hen vertelde dat hij voor maar €200 hen de code zal sturen van een kluis in Zwitserland waar zijn door het gemene regime vermoordde vader 2 miljoen dollar had bewaard en waarvan je als 'goede vriend van mijn vader' 10% van krijgt als je het ophaalt en even naar Nigeria komt brengen. Gezellig!

Er komen vijf klanten per dag waarvan er twee alleen maar komen voor hun wekelijkse prepaid kaart die zij gebruiken 'omdat dat zo handig is, veel handiger dan een veel goedkoper abonnement' en dus niet omdat men anoniem en ontraceerbaar wenst te zijn. Toch haalt het bedrijf een omzet van €10.000 per week. Erg knap!

Zaterdag was ik met mijn dochter even op bezoek bij buurvrouw Hetty, genoten wij de lunch bij oma en keken wij 's avonds naar Despicable Me 2. Erg vermakelijk! Tussendoor waren wij bezig met Franse woordjes leren en zo.

Zondag sliepen wij uit. Vooral omdat ik zwaar verkouden was. Wij bezochten even mijn vriendin op de markt en sloten aan bij mijn broer en zijn familie op het officiële verjaardagsetentje van mijn moeder. Gezellig!

Grappig: ook deze week waren er weer een paar mensen die verbaasd uitriepen: 'Hoe komt het dat je je niet verveelt!? Je bent toch werkloos!?' Zelf hebben zij het 'druk' met drie dagen in de week ('Dus zo goed als fulltime!') werken of gepensioneerd zijn ('De werkster helpen, plantjes water geven, tuinieren, puzzelen, een nieuw breipatroon zoeken, de Bridgeclub en favoriete TV-series kijken.'). Ik begrijp gewoon niet wat het is met die obsessie om het 'druk' te moeten hebben. Kijkend naar wat mensen daadwerkelijk doen op een dag lijk ik toch echt veel meer te doen dagelijks maar ik heb het absoluut niet 'druk'. Dat sta ik mijzelf gewoon niet toe.

Gewoon mooi. Hier is Stairway to Heaven in de uitvoering van Heart, aangevuld met diverse muzikanten.