Niet elke dag vertrouw ik alles wat ik beleef (en hoe ik het beleef) toe aan dit weblog. Toch wil ik in elk geval even melden dat laatst buurvrouw Angélique even kwam bijkletsen. Zij kwam langs toen ik samen met buurvrouw Winonah een nieuwe gitaarstukje aan het instuderen was terwijl de wasmachine draaide met daarin de was van buurvrouw Johanna die tijdelijk verzorgd wordt door buurvrouw Hetty. U bent trouwens niet de enige: soms raak ik ook wat verward van al die buurvrouwen...;-)
In het zwembad waar ik gisteren was met m'n kinderen was er geen buurvrouw te bekennen. Het uurtje zwemmen betekende een weldaad voor m'n arme spieren die het urenlang paardrijden van vrijdag nog niet waren vergeten. De zes-jarige Eva was nog niet vergeten hoe zij haar broer, zusje en mij van ontbijt moet voorzien en zo zaten wij vanmorgen heerlijk aan de cornflakes, vanmorgen. Met een beetje muesli erin "want dat is gezond", aldus het hummel.
Rond lunchtijd kwamen oma en buren Hetty en Vincent ons vergezellen voor het nuttigen van hotdogs in de gemeenschappelijke binnentuin. Lekker smullen was dat!
Vanwege het prachtige weer toog ik met Eva, Dayna en Ferdinand naar een leuke speeltuin voor een potje ouderwets vermaeck. Terwijl zij gleden, renden, slingerden en schommelden begon ik in boek nummer 21 van dit jaar.
"Dieren en de psychiatrie" is boek nummer 20 van dit jaar en handelt over (hoe verrassend) dieren en de psychiatrie. Kunnen dieren psychiatrisch patiënten steun bieden en zelfs actief helpen een redelijk normaal leven te leren leiden?
Vooralsnog heb ik voldoende steun aan m'n kinderen, m'n familie, buren en vrienden. En niet te vergeten de goudvissen. Hoewel diverse gebeurtenissen enigszins aan mij voorbijgaan (zo was het mij zelfs ontschoten dat coureur Colin McRae met zijn zoontje was omgekomen bij een helicopterongeluk, houd ik niet meer bij waar Maddie voor het laatst is gezien en heb ik mij nog geen mening gevormd over de Miljoenennota!) ben ik er niet zo ernstig aan toe dat ik de knuffel van een cavia nodig heb om 's morgens de gordijnen te openen.
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Marcel Marceau.
Een opgeruimd karakter
46 minuten geleden