Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

dinsdag, oktober 21, 2003

Weer lekker gewerkt vandaag. Al moest ik er na dat weekje tussenuit wel weer eventjes inkomen. Helaas bleek collega Jennifer ziek maar de invalkracht was ervaren genoeg
om mij vandaag tot steun te kunnen zijn. Heb haar als beloning wat eerder naar huis laten gaan...




De tram op de weg terug naar huis deelde ik met Ton, mijn voormalige chef bij m'n laatste officiële werkgever. Leuk hoor, zo'n ontmoeting! Volgende week kom ik lunchen bij m'n oud-collega's. Zo heb ik toegezegd.




Sleutelkind Ferdinand zat te genieten van het handjevol chips dat ik voor hem op een strategische plek had geplaatst: bovenop de Playstation. Terwijl het eten stond te pruttelen nog even verder gegaan met opruimen en de vloer klaargemaakt voor de plaatsing van de nieuwe vloertegels.




Wij begonnen net te eten toen buurvrouw Johanna zich aandiende als voorleesmoeder. Tsja, bedtijd was een half uurtje later. Zij doodde de tijd met een bakkie koffie terwijl Ferdinand zijn nieuwe spel liet zien en zich vervolgens klaarmaakte voor bed. Fer had een boek uitgezocht over geesten, kobolden en demonen, dit tot ongenoegen van zijn natuurlijke moeder die overduidelijk liet blijken aan dat soort schrijfsels geen didactische waarde toe te kennen.

Wat het voor Superfer extra leuk maakte.

Neuriënd ligt hij nu te wachten op Klaas Vaak terwijl ik mij bezig houd met de ditjes en datjes die behoren bij de naweeën van een vakantie-reis.
Hoe betrouwbaar is het bericht dat Anders Moberg 50.000 euro heeft ontvangen
bij wijze van inburgeringsgeld? Mijn bron is Jan Mulder dus eigenlijk moet de vraag luiden: hoe betrouwbaar is Jan Mulder?




Nu we het toch over supermarkten hebben...het schijnt dat er een prijzenoorlog is uitgebroken en de directie-piepeltjes bij Albert Heijn hebben bedacht dat je klanten voor je kunt winnen als je weer redelijke prijzen gaat berekenen in plaats van tonnen uitgeven aan accountants die moeten berekenen hoe Moberg alsnog zijn miljoenen krijgt nu het onder publieke druk niet meer via direkte bonussen kan.


Zijn we dan al die tijd besodemieterd? Want de prijzen gaan omlaag en nog immer maakt men winst. Heeft men onderling afgesproken het grote publiek (U en ik en nog en paar miljoen anderen) te belazeren? Als dat wordt bewezen: welke straf gaat het Nederlands juridisch apparaat hen dan opleggen: een limiet stellen aan de inkomsten van topmanagers?





Gisterochtend bijna ouderwets met Aoife staan kletsen op het schoolplein.
Alsof ik maar een week was weggeweest...


Even bij buurvrouw Miriam langsgeweest om voor Eva een jurkje en voor haar en haar zusje samen een doe-boekje van The Fimbles af te geven.
M'n dochter bleek meer geïnteresseerd in het bijgeleverde schaartje en de stickers dan in haar nieuwe geëpauleerde vlinder-jurkje.
Heerlijk met ze gespeeld met het keukentje en diverse poppen terwijl ik eea besprak met hun moeder.




Bij het ophalen van Fer van de opvang nog staan babbelen met buurvrouw Irene, ooit een goede vriendin van buurvrouw Johanna. Thuisgekomen ging Ferdinand meteen met zijn nieuwe Playstation-spel aan de gang: Op Victoria Station lag "Beyblades"
op ons te wachten in de gebruikte spelletjes-bak. Dat kun je niet laten liggen...


Hij was nog volop aan het spelen toen eerst Stefan en daarna ook Claudia arriveerde.
Nadat ik hen had verteld waar het eten stond zodat zij zichzelve konden voeden liep ik met m'n zoon ons wekelijkse stukje naar het buurthuis waar de karate-meester zijn dojo heeft. Volgens de meester is hij één van de besten uit zijn groep. Goed he?




Thuisgekomen bleek dat m'n gasten Lola Rennt zaten te kijken, een fantastische film.
Ondertussen konden Fer en ik eten van de voor dat doel in de pan gelaten restanten
van hun avondmaal. De film zat in het laatste stadium toen buurvrouw Angèlique langskwam. Onder geheimzinnig gefluister nam zij de Ferman mee naar haar huis om een kwartiertje later terug te komen met een enorme doos vol Ministeck. Vroeger zat ik daar met mijn oma mee te spelen tijdens de kerstvakanties. De geschiedenis kan zich herhalen...

Voor mij had buuv A nieuwe platen schuimrubber vloerbedekking. Cijfers. Goed passend bij de letters die er al lagen.
Voor haar had ik een zak salt & vinegar chips en een paar fluffy sokken met aparte tenen en genoot van de manier waarop zij masserend de spierknopen uit mijn rug en schouders kneep terwijl ik maar niet kon afblijven van haar nu nog zachtere voeten...




Superfer mocht nog even achter de computer terwijl ik mij ledig hield met een aantal huishoudelijke klusjes, Steef en Clau alvast hun bedscène oefenden en buuv A daarvan een telefonisch live-verslag bracht aan Daniëlle.