De week voorbij

Er wordt mij regelmatig verweten dat ik appels met peren zou vergelijken. 'Nederlanders die naar het buitenland gaan in hoop op een beter leven kun je niet vergelijken met buitenlanderes die naar Nederland gaan in hoop op een beter leven! Want zij zijn gelukszoekers maar die Nederlanders niet!'

Gek genoeg zijn Noren of Zweden die in Nederland komen wonen géén gelukszoekers maar Marokkanen of Syriërs wél. Is het onderscheid wellicht gebonden aan het continent van herkomst en kunnen mensen uit Europa nooit gelukszoekers zijn maar mensen uit Afrika wél? 

Als het onderscheid tussen 'gelukszoekers' en 'Nederlanders die hun geluk zoeken in het buitenland' puur bestaat uit het verschil in huidskleur, dan zou men een racist zijn. En niemand is natuurlijk racist, toch?

Dus waarom wordt toch dat onderscheid gemaakt? Is een Zweed die naar Nederland komt in hoop op een beter leven geen 'gelukszoeker'? En als die Zweed een donkere huidskleur heeft?

Altijd weer interessant om te zien dat mensen die weigeren die vraag inhoudelijk te beantwoorden flink door de mand vallen als 'realist' (want racisten 'racisten' noemen is niet netjes) en zullen antwoorden met: 'Je zit gewoon appels met peren te vergelijken!' 

Een vergelijking kun je het beste maken wanneer twee zaken in wezen hetzelfde zijn maar op enkele punten van elkaar verschillen. Zoals tussen appels en peren:

De uitdrukking 'Appels met peren vergelijken' geeft aan dat men vindt dat je twee verschillende zaken niet met elkaar kunt vergelijken. Kortom: mensen die vinden dat je buitenlanders (behalve blanke buitenlanders) niet met Nederlanders kunt vergelijken, vinden dat buitenlanders in wezen geen mensen zijn. En zijn dus racist.

Vindt u dat buitenlandse mensen ook mensen zijn zoals u en ik? Of geldt dat wat u betreft uitsluitend voor blanke buitenlanders? 

================

Maandag vroeg ik mij af wat deze mevrouw met haar protestbord bedoelde en bedacht het volgende:

-Tegen de EU want die geeft NL boeren miljarden aan subsidie;

-Tegen Shell want die steunt Apartheid in Zuid-Afrika en vernielt het milieu;

-Tegen Beatrix want zij trouwde een lid van de Hitlerjugend;

-Tegen mensen die willen wat Hitler wilde;

-Tegen demoborden met tekst

Navraag leerde dat de foto was genomen in Groningen waar Het Volk demonstreerde 'tegen de EU, het WEF en van alles en zo.' Kortom: Het Volk weet het ook niet meer maar is gewoon 'Tegen!' maar waar tegen weet men zelf ook niet echt. Deze mevrouw ('Kunstenaar Erlinde Stefanus', volgens eigen zeggen) is ook een beetje de weg kwijt. Zo denkt zij dat boeren massaal werkloos raken als consumenten minder vlees gaan eten. Onzin natuurlijk. Ik zal u een reden geven waarom ik dat onzin vind:

Het kweken van sprinkhanen en meelwormen is momenteel een van de snelst groeiende industrieën in de wereld. Turfstekers, parlevinkers en typistes konden zich aanpassen. Boeren kunnen dat vast ook. Ik denk niet dat zij daar te dom voor zijn.

Had deze dag geen afspraken dus kon lekker klungelen in huis, aantekeningen verwerken, lezen...kortom, leuke dingen doen voor mijzelf. Ook omdat ik met mijzelf heb afgesproken een week lang niet te solliciteren of vrijwilligerswerk te verrichten. Heerlijk!

Maar natuurlijk wel met vrienden klagen dat ik weer niet ben aangenomen en bij mijn afwijzing eigenlijk had willen zeggen: 'Jullie zijn het enige bedrijf waar mensen die specifieke expertise kunnen ontwikkelen. Als jullie mensen niet aannemen omdat zij niet de ervaring hebben die alleen jullie kunnen bieden, heeft dan iedereen die nu bij jullie werkt gelogen bij het sollicitatiegesprek?'

Wilde lekker in de tuin zitten lezen maar het tuinmeubilair bleek te zijn 'opgeruimd'*. 

De tafels en stoelen stonden hier

Maar liggen nu in een weggooibak:

*Dat is newspeak voor 'weggegooid door nieuwe bewoners die een woning hebben gekocht die grenst aan de algemene binnentuin en daarom denken het recht te hebben planten maar gewoon uit de grond te trekken en spullen van anderen weg te gooien 'want dan ziet het er allemaal wat netter uit'. 

Ik mocht mij dus behelpen met deze eenzame stoel:

Was hier een beetje boos om - samen met een buurvrouw die haar leven heeft gewijd aan het gezellig maken van de binnentuin en het zorgen voor de planten - maar zette mijn negatieve energie om in positieve. Door lekker een potje te gaan strijken tijdens het televisie kijken.

Dinsdag voerde ik kleine klusjes uit in huis: schoonmaken en van nieuwe batterijen voorzien van de personenweegschaal. Dat soort dingen. Een vriend van mij was een schrijfsel (klik) van mij tegengekomen en wilde dat even laten weten. Leuk want ik heb er goede herinneringen aan. En niet alleen omdat ik er een flinke boekenbon mee won. 

Ook hielp ik vrienden met eenvoudige ICT-uitdagingen. Eenvoudig voor mij, dan. Veel mensen vinden het nog steeds moeilijk om te beseffen dat het voor een e-mail adres niet uitmaakt of je dat adres met hoofd- of kleine letters schrijft.

Op sociale media viel het mij weer op dat veel mensen ontzettend bang zijn. 'Er is een mevrouw die zei dat het misschien een goed idee zou zijn om niet alleen bedrijven maar ook burgers een CO2 tax op te leggen dus dat gaat de regering doen!' Nou, nee. Het ging om een mevrouw, econome Barbara Baarsma (klik), die als gedachtenspel een idee opperde. Meer niet. Zij is niet eens politica maar toch zijn mensen bang dat de regering haar idee werkelijkheid maakt. 

Het sentiment van Het Volk is zó sterk dat mensen dreigen hun rekening bij de Rabobank op te heffen. Alleen maar omdat mevrouw Baarsma daar werkt. 'Dus de Rabobank controleert de regering!', denken angstige mensen dan meteen.  

Mijn beste vriend en ik dachten dat het een goed idee was om een lokale horecagelenheid te bezoeken en voegden de daad bij het woord. Zo kwam het dat ik elf uur 's avond in bed lag met het idee dat ik wellicht iets te diep in het glaasje had gekeken:

Had genoten van het lekker kletsen met mijn vriend en de bardames en genoot op de weg terug naar huis ook van het uitzicht. De maan was uitzonderlijk fel:

Woensdag werd ik wakker met een prettige energie en besloot mijn kapsel daarop aan te passen:

Met een buurvrouw haalde ik weer wat voedsel op bij het lokale uitgiftepunt 'tegen voedselverspilling'

en bij thuiskomst bleek een factuur betaald te zijn. Houzee! Entertainmentwerk doe ik graag maar het is nóg leuker om betaald te krijgen voor werk dat je leuk vindt om te doen.

Waarom heerst toch het idee dat mensen die hun werk leuk vinden alleen in plezier en energie betaald willen worden en niet in geld?

Geldt geld alleen als compensatie voor werk dat je níet leuk vindt om te doen?

Aan de waterkant liggen met een goed boek is - vooralsnog - gratis. 

En deed ik met veel genoegen. Een buurman die ik onderweg naar de waterkant tegenkwam had hetzelfde idee. Maar dan met een tijdschrift.

's Avonds struinde ik wat door mijn woning en plaatste wat overbodige spullen in een opbergbak. Verder vermaakte ik mij met een aflevering van 'Z Nation'. Overlevenden van de apocalyps die noodgedwongen moeten samenwerken om de mensheid voor uitsterven te behoeden. Veel zombies en uit elkaar spattende hoofden en zo. Vermakelijk.

Donderdag genoot ik weer een dagje van mijn zelfopgelegde vakantie; even geen vrijwilligerswerk voor bijvoorbeeld de bewonerscommissie en de Geheime Jongensclub en zo maar weer een dag waarop ik alleen maar dingen deed waar ik echt zin in had.

Zoals babbelen met diverse buurtgenoten op straat en een uurtje liggen bij de waterkant. Ja, het leven is prettig op vakantie aan de Casa del Parque Local. Ofwel, bij een van de vele kleine parkjes in de wijk.

Vermakelijk was ook het gesprek met een buurtbewoonster: 'De Aarde warmt helemaal niet op! Bovendien is het fijn dat het de laatste jaren steeds warmer wordt. Dat komt niet door toedoen van de mens maar door 5G-straling en chemtrails en zo!' En 'Erg niet, van dat buitenlands gezin dat hun dochter hun religieuze normen oplegt!' 'Ja, bijna net zo erg als dat streng gelovige christelijke gezin dat hun dochter hun religieuze normen oplegt.'

Omdat zij geen weerwoord had lachte ik maar vriendelijk en wenste haar een fijne avond. Daarna haalde ik een rol vuilniszakken want daarop bezuinigen bleek niet zo'n goed idee: muizen hoeven bij die goedkope soort maar naar de zak te kijken en er zit al een scheur in. Heb ook het idee dat zo'n goedkope zak niet meer dan twee kilo aankan zonder dat bij optillen de zak blijft staan en je alleen de rand ervan los in je handen hebt. 

Na een eenvoudige doch voedzame maaltijd (een prachtig stukje taalverrijking van de hand van Marten Toonder) zetelde ik mij op de bank terwijl mijn zit/ligbad zich vulde met heerlijk koel water. Met een drupje lavendelolie.

Vrijdag zag ik dankzij mijn favoriete nieuwsbronnen (er zijn er miljoenen op Twitter) dat er nog steeds veel ellende in de wereld is: miljoenen mensen zijn op de vlucht vanwege oorlog, honger en dorst (klik), er dreigt een nucleaire ramp (klik) wanneer 'wij' een zekere Russische president zijn zin (ik bedoel natuurlijk Oekraïne) niet geven en er is weer een kans dat een asteroïde (klik) spoedig een einde maakt aan onze plannen.

Maar een kleinigheidje als het naderend einde der tijden weerhield mij er ook deze dag niet van te genieten van een heerlijk rustige middag aan de waterkant:

Daar ging ik zo gekleed heen:

In een rok die mij ooit tien gulden kostte. Omgerekend - en rekening houdend met inflatie - zou dat nu €8,62 zijn. Uitgerekend met hulp van de inflatiecalculator (klik).

Krijg daar vooral leuk commentaar op als 'Ik wou dat mijn vriend dat ook eens deed.' en 'Leuke rok, waar heb je die vandaan?' Negatief commentaar als 'Ik vind dat niet kunnen, een man in een rok.' heb ik nog nooit gehad. Maar mocht dat ooit gebeuren dan zeg ik gewoon dat ik half Indisch ben en dat het geen rok is maar een sarong. Wat gewoon 'rok' is in een andere taal. Net als 'kilt'. Ruim een miljard mannen lopen rond in een rok of een jurk. Sinterklaas bijvoorbeeld en meneer pastoor. Maar ook mannen in djellaba.

Het handige van het kledingstuk vind ik dat het voor mij ook dienst doet als handdoek, kleedje of dekentje. Als ik de beide kanten aan elkaar knoop kan ik er ook nog eens bijvoorbeeld natte kleren in vervoeren. Praktisch!

Ook praktisch is dat DuoLingo steeds strenger wordt dus ik moet goed opletten. Zo werd dit fout gerekend:

Alleen maar omdat ik een komma was vergeten. 😢

Daarover deed ik mijn beklag tegenover een buurvrouw die langs mijn kleedje annex rok kwam fietsen én bij een buurvrouw bij wie ik op de thee ging. Op de weg terug naar haar zag ik een heuse vlinder!

Omdat de Secretaris van de Geheime Jongensclub geen vrijaf mag hebben, greep ik die avond drie verschillende bestuurlijke mededelingen bijeen en verstuurde die in een enkele Elektronische Tekenplank (zo noemen wij een e-mailbericht) de Kolommen (de verzamelde Broeders van een Loge) in. Met lollige tussenzinnen om het geheel wat leesbaarder en minder saai te maken.

Uitzoekklusjes vind ik niet saai. Zo mocht ik deze dag uitzoeken waarom Google had besloten een stukje van mij als 'ongepast' te bestempelen. Waardoor lezers het niet meer via zoekopdrachten konden vinden en 'Waarschuwing! Bevat expliciete inhoud! Wilt u doorgaan?' te zien krijgen bij het rechtstreeks benaderen van het blogstukje. Kreeg alleen maar de melding 'Dit stukje is van een waarschuwing voorzien omdat het onze richtlijnen schendt'. Zonder dat in de melding stond om welke van mijn 5217 blogstukjes het ging. 

Je mag Google gebruiken maar een klacht indienen bij de internetgigant is nagenoeg onmogelijk. Uiteraard.

In het invulveld kun je niets invullen en als je op 'verzenden' klikt heb je alleen maar een paar spieren in je vinger even aangespannen. Zonder verder resultaat.

Met enig speurwerk (Google is frappant genoeg een geweldige zoekmachine om mensen te vinden die hetzelfde probleem ondervinden en daar soms ook een oplossing voor bieden!) ontdekte ik dat het ging om een stukje dat ik schreef (in 2006...) over anticonceptie. Daar kwamen de woorden 's3ks' en 'v@gina' in voor. Maar dan met een e op de plaats van de 3 en een a op de plaats van de @. 

Voor Amerikanen (Google is een Amerikaans bedrijf) zijn dat woorden waar tere, Amerikaanse zieltjes niet tegen kunnen. Een idioot die met een AR-15 kinderen overhoop schiet kan het een behoorlijke boete opleveren als hij een 'slecht woord' gebruikt tijdens zijn slachtpartij. Ik had het gewoon netjes moeten hebben over 'voorbips' en 'wat mama en de buurman doen als papa naar het werk is'. 

Tijdens het eten keek ik naar een aflevering van Star Trek: Lower Decks. Dat gaat over de geanimeerde avonturen van de bemanningsleden van een ruimteschip die je zelden op de brug van het schip ziet. Vermakelijk!

Het was vrijdag en dus publiceerde ik een verhaaltje (klik). 

Zaterdag besloot ik wat vooruit te werken met schrijven: aantekeningen verwerken dus. Tot verhalen en gedichten voor toekomstige verzamelbundels, blogstukken, lolcats en Bouwstukken. Op diverse plekken bewaar ik mijn inspiratie: in mijn hoofd uiteraard. Maar ook in tijdschriften waar ik iets in las waar ik graag over schrijf. 

Handgeschreven ideeën voor diverse schrijfsels vind ik ook op de achterkant van mislukte kopieën, in notitieboekjes, op gebruikte enveloppen en online: in Evernote, Keep maar ook als bewaarde links in mijn browser. Vanwege het verplaatsen van aantekeningen van het ene (bijvoorbeeld Evernote) naar het andere (bijvoorbeeld Blogger) medium is mijn favoriete toetsenbord-combinatie 'Ctrl+Shift+V'. Dan 'plak' je een stuk tekst in een document. Maar zonder - zoals bij 'Ctrl+V' - de oorspronkelijke opmaak. 

Wat is uw favoriete toetsenbordcombinatie?

Geen klus dus waar ik in een uurtje klaar mee was. En zelfs niet in twee. Gelukkig had ik al aardig wat sociale media posts de toekomst ingestuurd dus was even wat minder 'live' aanwezig op Twitter, Facebook en Instagram.

Uit diverse nieuwsberichten bleek dat het duidelijk komkommertijd is 

'Schapen poepen!' is blijkbaar 'nieuws'. Net als 'In ijsjes zitten calorieën'.

Ik hield mij dan ook weinig bezig met nieuws tot mij nemen.

Dus ik ruimde wat op in huis, verving wat warm aquariumwater met koel kraanwater en ging lekker liggen lezen op een ander grasveld in de buurt dan waar ik de dag eerder lag. Wat lichtere kost dit keer. Namelijk 'Hex' van de Nederlandse auteur Thomas Olde Heuvelt. Het spannende boek is aangeraden door niemand minder dan Stephen King. Terecht, wat mij betreft.

Uiteraard maakte ik vanaf hier

even een praatje met een passerende buurman. 

Bij thuiskomst ontdekt ik dat het Google heeft behaagd een oud blogstukje van mij waarin ik een paar 'verboden' woorden gebruikte maar verving weer heeft toegelaten voor het grote publiek. Wie nu nieuwsgierig is naar mijn oude stukje over anti-conceptie kan dat hier (klik) lezen.

Was net klaar met het toilet schoonmaken toen een vriend zich aandiende voor een uurtje bezoek. Gezellig!

Dat was het ook in mijn 'badkuip' (85x50cm): kaarsje aan en in lekker fris en zeeploos water dat ik na gebruik ovehevelde naar mijn tuin.

Omdat het zaterdag was, publiceerde ik een Engelstalig gedicht (klik). Hoe het precies komt weet ik niet, maar om een of andere reden gaan verhaaltjes schrijven in het Nederlands en gedichten in het Engels mij beter af.

Zondag ontdekte ik dat Google lekker bezig is met het op non-aktief zetten van oude blogstukjes. Inmiddels weet ik wat te doen, vond het betreffende stukje vrij snel en verwijderde een link naar een website die door Google was aangemerkt als 'bevat mogelijk spam en/of malware':  https://www.goodnewsnetworkDOTorg/texas-mosque-burns-donations-exceed-500k-just-24-hours/ ('DOT' vervangen door een . en u kunt zelf beoordelen of Google gelijk heeft.

Een paar uurtjes later bleek dit oude blogstukje (klik) weer voor iedereen te lezen. Nou, gelukkig maar. 😉

's Ochtends deed ik het een en ander aan mijn huishouden, waaronder weer - met pijn in het hart - wat boeken wegdoen. Bij het oppakken van de geliefde Duitse gedichtenbundel van mijn moeder zaliger ('Ik heb er persoonlijk weinig mee. Wegdoen of niet?') viel er een papiertje uit. 

Blijkbaar gebruikte mijn moeder dat als bladwijzer. Het was een gedicht dat ik indertijd schreef voor haar broer en diens echtgenote. Ter ere van hun 50-jarig huwelijk, meen ik. Goed, ik hou die dichtbundel dus maar.

Er kwamen even wat emoties op waar ik mij even geen raad mee wist dus ik zocht mijn toevlucht tot mijn standaard afleiding: sociale media.

Op Twitter had ik een geinige gedachtewisseling met een meneer die glashard ontkende dat politieke partij BBB en marketingbureau ReMarkable niet alleen fysiek op hetzelfde adres zaten maar ook deels hetzelfde personeel hadden. 

Toen dat een paar weken geleden uitkwam, blokkeerde BBB een aantal twitteraccounts die dat feit meldden en verhuisde op papier ('Ons nieuwe adres is geen bezoekadres!' Dus blijkbaar moeten journalisten en anderen die iemand van BBB willen spreken toch nog gewoon aanbellen bij ReMarkable) en stelde een nieuw bestuur aan. ReMarkable haalde het artikel weg waarin zij aangaven trots te zijn op hun geslaagde poging BBB een kamerzetel te bezorgen met hun marketingcampagne. Erg grappig!

Minder grappig - en een beetje eng zelfs - zijn de connecties van de opdrachtgevers van marketingbureau BBB (een opzettelijke samenvoeging van mijn kant). Bijzonder interessante informatie (klik) voor mensen die denken dat BBB echt opkomt 'voor de gewone Nederlandse boer en burger'.

Bonusweetje: opdrachtgevers van het reclamebureau dat BBB in het zadel hielp bezitten (klik) een groot deel van de beschikbare landbouwgrond in Oekraïne.

Bij thuiskomst van een heerlijke middag lekker lezen in het park, 

zag ik een verongelijkte tweet van de meneer met wie ik van gedachten wisselde: 'Waarom reageer je niet meer!' Verveling en een tekort aan aandacht is debet aan veel boze twitterberichten. Dus ik gaf de goede man even wat aandacht en een uitdaging: 'Als jij er zo van overtuigd bent dat BBB en ReMarkable niet fysiek op hetzelfde adres zaten en niet deels dezelfde bestuursleden hadden, mag jij daar bewijs voor vinden. Succes!' Heeft hij in elk geval even wat te doen. 

Dat had ik ook: samen met een buurvrouw een film kijken. 

Opvallend nieuws van de dag vond ik:

'Verdachte aanslag opgepakt'

Waar werd die aanslag van beschuldigd? was mijn eerste gedachte.

Het ging uiteraard om de verdachte (de man stak een mes in de keel van de bekende schrijver maar pas als de rechtbang zegt dat hij schuldig is, dan is dat zo. Zo werkt dat in een rechtstaat) van een poging tot doodslag op Salman Rusdie. 

Diverse populisten vonden dat Minister van Financiën Sigrid Kaag in een tweet haar afkeuring daarover had moeten laten blijken 'want mensen die niet twitteren dat zij dit erg vinden, vinden het dus goed.' 'Oké, dus Thierry Baudet keurt de aanslag blijkbaar goed, net als jijzelf.' Jammer dat ik daar geen reactie meer op kreeg. Noch van (multimiljonair en lid van 'de elite' maar op Twitter 'man van Het Volk') Erik De Vlieger, noch van (*ahum* 'journalist') Jan Dijkgraaf die later een kopietje van de tweet van Erik de Vlieger plaatste. Populisten zijn namelijk zelden origineel. 

Nini Music met Longma is de muziek van deze week:

In de serie 'onbekende helden' dit keer Henri Dunant (klik)

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Olivia Newton John en Cees Engel

===========================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels