De week voorbij

We leven in een land waarin wij een machthebber kunnen toeroepen: 'Vuile dictator!' zonder dat - als in een échte dictatuur - onze moeders een jaar later stilzwijgend rondlopen met T-shirts met onze foto's en de tekst 'Mijn zoon is verdwenen.'

In Nederland kun je zelfs ongestraft mensen uitschelden en beledigen en die scheldpartij of belediging 'Vrijheid van meningsuiting' noemen. 

Natuurlijk kun je roepen 'Ze pakken mij me vrijheid af!' (mensen die dat roepen spreken vaak bijzonder slecht Nederlands) en natuurlijk kun je niet alles doen waar je zin in hebt want in een samenleving zijn nu eenmaal grenzen nodig om te voorkomen dat de vrijheid van anderen te veel beperkt wordt. Maar het is onzin om te beweren dat wij in Nederland niet vrij zijn en in een dictatuur leven. Datzelfde riep 'Het Volk' ook toen indertijd de autogordel verplicht werd: 'Mensen die geen gordel willen dragen worden gediscrimineerd!' Zouden zij dat ook hebben geroepen toen rijbewijzen verplicht werden? Toen je niet meer naar het buitenland kon zonder ID-bewijs? Vinden zij ook dat een restaurantkok geen hygiënediploma hoeft te kunnen overleggen? Willen zij dat hun kinderen les krijgen van ongediplomeerde meesters en juffen? 

Mensen die vinden dat zij meer recht hebben op vrijheid dan anderen zijn egoïsten.

Hoe zit dat met u? Voelt u zich vrij in Nederland (of België) of zou u liever in een land wonen waar meer vrijheid heerst dan bij ons? En welke landen komen dan in aanmerking?

======================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
======================================

Maandag was ik tegen half negen de deur uit: met de tram 

voor controle van mijn nieuwste heup bij de kliniek waar ik die kreeg aangemeten. 'Alles wel!' oordeelde de chirurg. Mooi. Het zal dus niet lang meer duren voor ik achter vrijgezelle vrouwen aan kan rennen. Of getrouwde. Gewoon, omdat het kan. 😁

Op de weg terug naar huis deed ik wat boodschappen en daarbij sprak ik diverse buurtgenoten.

Was keurig op tijd thuis voor een telefonisch overleg met de huidige voorzitter van de lokale Geheime Jongensclub. Na het gesprek had ik behoorlijk wat werk te doen want het leven van een Secretaris van een vereniging gaat nu eenmaal niet over rozen. Of over wat voor bloemen dan ook. Wellicht met uitzondering van witte rozen. Maar dat is een grapje voor insiders.

Pas tegen etenstijd was ik even klaar met de werkzaamheden. En dan bedoel ik het avondeten, niet de lunch. Ik begaf mij naar buiten om een portie lucht te happen en bloemetjes te kijken 

en wierp vervolgens weer thuis een blik op mijn sociale media kanalen. Erg grappig vind ik de vrij grote hoeveelheid mensen die roepen dat zij bedrijven boycotten die hen niet als klant willen hebben: 'Omdat ik dat theater niet binnen mag omdat ik weiger mij te laten vaccineren, zal ik dat theater niet bezoeken. Dát zal ze leren!' Ja, vast. 😊

Hier is een - voorlopig - lijstje met bedrijven, personen en instellingen die zogeheten 'wappies' willen boycotten 'want zij mogen mij niet verplichten thuis te blijven als ik corona heb!' en 'Nu ik weet dat die artiest mensen oproept zich te laten vaccineren zal ik nooit meer diens muziek luisteren!' Ja, daar ligt Gerard Joling vast wakker van.

Steeds meer bedrijven willen geen risico lopen en vragen werknemers die zich niet (hebben of kunnen) laten vaccineren om thuis te werken om zo weinig mogelijk collega's aan te steken met dat toch best wel gevaarlijke (zo'n 18.000 doden in Nederland alleen al en tienduizenden mensen die voorlopig te weinig lucht hebben om te kunnen werken) virus. Maar 'Het Volk' vindt dat zij het recht hebben om anderen ziek te maken onder het mom 'Ze pakken mij me vrijheid af!' Hoe zit dat met de vrijheid van anderen om niet geconfronteerd te worden met egoïsten?

Nog even en wappies gaan eisen dat hun werkgever hen toestaat met een geladen geweer rond te lopen op kantoor.

Chirurgen die weigeren naar hun werk te gaan 'want van mijn baas moet ik mijn handen wassen en een mondkapje dragen!', bouwvakkers die weigeren naar hun werk te gaan 'want van mijn baas moet ik een helm op en mag ik niet eens voor de grap collega's van een steiger afduwen!'

Intussen wordt steeds meer duidelijk dat Covid-19 zich een beetje gedraagt als influenza: de griepprik beschermt weliswaar aardig maar je zult je af en toe je opnieuw moeten laten prikken om te voorkomen dat een variant van het virus je alsnog te pakken krijgt. Mmmm...één keer per jaar een prikje in je arm om de kans dat je ernstig ziek wordt of sterft aan een bepaald virus of een ander ermee besmet met zo'n 85% te verminderen? Waarom zouden mensen daar tegen zijn?

Die avond genoot ik van een aflevering van The Walking Dead: een serie over hoop, samen werken aan een betere wereld voor iedereen, onwaarschijnlijke vriendschappen, bedenken wat je nu eigenlijk precies wil en de nodige 'blood and gore'...heerlijk!

Dinsdag was ik bijtijds op. Om aan mijzelf te werken: glas water, fysieke oefeningen doen op een hartslagverhogend muziekje, gesprek met een werkcoach via beeldbellen en met een kop koffie onder handbereik letterlijk op een rijtje zetten wat ik wil en waarom. Dat geeft rust.

Toen ik eenmaal op een rijtje had wat ik deze dag wilde doen en waarom, deelde ik mijn dag in in blokjes. Een beetje volgens de Pomodoro-methode: een bepaalde tijdspanne (20 minuten, een uur...afhankelijk van de grootte van de taak) wijd je je uitsluitend aan die taak en doe je niets ander behalve ademhalen. Komt er een appje binnen? Jammer dan. Schiet het door je hoofd dat er iemand jarig is die je graag feliciteert? Dat kan ook prima over 18 minuten. Benieuwd naar de situatie in Afghanistan? Je kunt prima het laatste nieuws kijken in je lunchpauze. En zo verder. Tussen elke taak door een lesje Frans om even te ontspannen. En blijkbaar met succes:

Om u een idee te geven van de taken hier een paar ervan:

-Aantekeningen gesprek uitwerken

-Verslag bestuursvergadering uitwerken

-Notities afgelopen week verzamelen en uitwerken

-Vergadering plannen en agenda samenstellen voor Bewonerscommissie

-Overzicht maken van wie ik wil bellen of appen en waarom

-Rondje bellen en appen

-Takenoverzicht maken van mijn functie als Secretaris bij een vereniging

-Huishouden

-Inschrijven voor diverse workshops

-Wandelen

-Inventariseren wat er aanwezig is tbv van de diverse Rituelen die binnen mijn Vrijmetselaarsloge worden uitgevoerd tot het einde van het jaar en zo nodig spullen bijbestellen.

-Sociale media

-Bloggen

Natuurlijk doe ik nog wat meer op de dagen dat ik niet acht uren betaald zit te werken maar het geeft u even een idee van wat ik zoal daadwerkelijk doe. Het is net even iets duidelijker dan 'vandaag wat dingen gedaan voor de Geheime Jongensclub en zo'.

Om een beetje bij te blijven met het 'belangrijkste' nieuws in de wereld kijk ik regelmatig het 8 uurjournaal. Het ging weer eens over de kabinetsformatie en ik vroeg mij af: Is een kleuterjuf niet handiger als informateur? 'Juhuf...ik wil niet met Markje spelen want hij vindt Jesse niet lief maar Jesse is een vriendje van mij dus ik vind Markje stom!' 'Sigridje, Markje, Jobje, Jesje en Lilianne...ophouden nu en leuk samen spelen!' 

Woensdag zat ik 's ochtends een uurtje gezellig met een buurvrouw en een pot koffie in de tuin. 

Een van de gespreksonderwerpen was mijn moeder die deze dag 86 zou zijn geworden als zij niet in 2017 overleden was. Naar aanleiding van deze foto had ik even contact met een van de broers die ook op de foto staan. Het was enkele jaren na hun bevrijding uit een interneringskamp:

Daarna stortte ik mij op het huiswerk dat ik meekreeg op de eerste dag van de workshop van de gemeente die zo'n twee maanden zal duren. Een deel had ik gelukkig al gedaan en dat was maar goed ook want anders zou ik wel erg krap in mijn tijd komen te zitten.

's Middags haalde ik traditiegetrouw met een buurvrouw ons wekelijks voedselpakket op 

en na een hapje eten en een kop thee toog ik verder aan het werk. Er diende het een en ander geregeld te worden voor de maandagavondclub. Zo verstuurde ik belangstellenden de uitnodiging voor onze komende (20 september) Avond voor Belangstellenden. Ook u bent van harte welkom!

Ik ruimde tijd in voor het plegen van een paar telefoontjes en het versturen van een paar tekstberichten en realiseerde mij dat dat voor mij veel prettiger werkt dan 'even tussendoor' contact maken.

Die avond at ik bij een vriend waarbij ik onderweg een nieuwe vriend maakte:

Het was weer gezellig en ik lag keurig voor middernacht in bed. Ziet u? Ik kan 't wel!

Donderdag was ik weer de hele dag onder de pannen bij de workshop voor zelfstandig ondernemers in de creatieve sector. Blij dat ik wat meer geslapen had dan de week ervoor want de hoeveelheid informatie was er weer eentje met een eigen postcode. 

Het huiswerk en de bijbehorende oefeningen kosten natuurlijk ook tijd en zorgden ervoor dat mijn agenda er niet meer uitziet als een praktisch weekoverzicht maar meer als een level van Tetris.

De lunchpauze gebruikte ik om een stukje te wandelen

en een frietje te knabbelen

Het was weer een goede dag waarbij ik veel leerde over mijn eigen kunnen. Wij voerden opdrachten uit als The Marshmallow Challenge (vraag maar niet) en leerden omschrijven waarmee wij nu eigenlijk precies ons artistieke brood willen verdienen. De docenten weten goed te motiveren en ook van de gastsprekers leerden wij een en ander. Veel leerde ik ook dankzij het sparren met mede-cursisten. Een fijne, inspirerende groep mensen!

Mijn dag was nog niet voorbij want ik ging langs bij een vriend wiens haar ik zou knippen en ik voeg graag de daad bij het woord. Hier sta ik bovenop zijn werkplaats:

Ook sprak ik zijn buurman en had ik de gelegenheid die uitgebreid te bedanken voor het schoonmaken en opknappen van mijn oude Fender Musicmaster '78 basgitaar. Was fijn hem te zien genieten een prachtig geluid te produceren met het muziekinstrument:

Ongeveer half tien was ik thuis en keek ter ontspanning een aflevering uit de serie Star Trek: Enterprise. Deze ging over xenofobie, de angst voor mensen die er anders uitzien dan jijzelf. Best grappig om mensen met diverse kleuren huid en andere verschillende uiterlijke kenmerken zich verenigd te zien in rassenhaat. Zij spraken over buitenaardsen in ons bekende termen: 'Ze pikken onze vrouwen in! Ze zijn te lui om te werken en pikken onze baantjes in! Ze hebben rare eetgewoontes en zien er gek uit!' 

De schrijvers van Star Trek pakken vaak ons bekende maatschappelijke thema's aan en gooien er gewoon een buitenaards sausje over. Vind ik leuk.

Vrijdag besteedde ik vooral aan werken. Dat doe ik namelijk ook wel eens. Mensen vergeten wel eens dat ik naast wat ik al doe ook nog 'gewoon' een betaalde baan heb voor 24 uren per week. Eerlijk gezegd sta ik daar ook niet voortdurend bij stil. Dat ik dat werk vooral thuis doe zal daaraan bijdragen: wanneer je fysiek de deur uit moet voor werk dan voelt het meer als werk. Daarom wordt thuiswerkers ook aangeraden om een kamer of in elk geval een deel van een kamer uitsluitend voor werk te reserveren. Maar ja, krijg dat maar eens voor elkaar met 38m2 tot je beschikking.

Had ook het een en ander aan huiswerk voor de wekelijkse workshop, had wat telefoontjes te plegen, maakte een wandeling en zat even aan de waterkant 

en natuurlijk was er het evenement 'thee drinken met een buurvrouw'. Samen met haar zat ik in mijn tuin waar Billy de Kat gezellig achter de muisjes aan zat.

's Avonds zat haar man een uurtje op haar plek. Met iets andere gespreksonderwerpen. Na zijn vertrek werkte ik nog een uurtje of twee aan mijn huiswerk en administratie en lag iets na middernacht in bed. Bijna gelukt er voor twaalven in te liggen!

Zaterdag verbaasde ik mij zoals velen dat alle evenementen zijn afgelast in verband met Corona maar dat één evenement gewoon door mocht gaan. Dat een lid van het Koninklijk Huis er een groot en persoonlijk financieel voordeel bij heeft is vast toeval. Hoop ik. In elk geval is het raar dat bezoekers van de Formule 1-race op Zandvoort gewoon kunnen genieten van een gigantisch evenement met artiesten, hapjes en drankjes en zelfs kunnen overnachten op de speciaal daarvoor aangelegde camping. Als er geen zwaar milieuvervuilende en miljoenen euro's kostende auto's zouden rondrijden, zou er weinig verschil zijn met bijvoorbeeld muziekfestival Lowlands. 

Natuurlijk kun je allerlei smoesjes verzinnen als leden van het demissionair kabinet zijnde, maar het is gewoon een gegeven: klassejustitie is ook in Nederland een heel normaal verschijnsel.

Was deze dag wat minder tijd kwijt aan sociale media dan anders want Instagram en Facebook bleken voor mij onbereikbaar. Best vreemd dat WhatsApp wel werkte want ook die dienst is in handen van Facebook. Mogelijk was ik voor 24 uur uitgesloten van het gebruik van Facebook vanwege een vermeende overtreding van de regels maar ik kan mij niet voorstellen wat ik gedaan heb om die 'straf' te verdienen. Later bleek dat ik voor 72 uren in de Facebook-cel ben geworpen als straf voor het plaatsen van 'seksueel getinte content'. Nu ben ik heel erg nieuwsgierig geworden naar het plaatje in kwestie.

Het is gelukkig zeker niet zo dat ik mij verveel als Facebook en Instagram niet werken want mij vervelen lukt mij echt niet zo lang ik zelf nog kan werken. 

Eind van de middag waren een vriend en ik getuige van een voorstelling in het kader van het Amsterdam Fringe Festival: 'Gosh! The Show' (er zijn misschien nog kaartjes voor 10 en 11 september en volgend jaar komt de show naar Utrecht. Gaat dat zien!) , een burlesque show die geen reclame hoeft te maken met 'bij ons staat inclusiviteit in een hoog vaandel' want voor deze 'scene' is dat normaal. 

Diverse artiesten stonden voor het eerst in 18 maanden weer op het toneel en voor veel bezoekers was het hun eerste theaterbezoek in lange tijd. Feestje dus! Behoorlijk corona-proof ook nog want rondlopen in de zaal mocht niet en zelfs opstaan en 'Bravo!' roepen werd ontmoedigd. Naar de bar lopen hoefde niet want men kwam keurig aan je tafeltje je bestelling opnemen en afleveren. Achter mij hoorde ik plots een stem: 'Hé Terrence!' Bleek een bekende van zo'n 30 jaar geleden te zijn. Mijn tafelgenoot vroeg zich vertwijfeld af hoe mensen mij na dertig jaar kunnen herkennen in een zwaar verduisterde theaterzaal. 'Het zijn mijn sprekende ogen', zei ik. 'Of zou mijn gestalte van 1.40m er iets mee te maken kunnen hebben?'

De vriend trakteerde na afloop op een pizza met baklava 

waarna wij koffie deden op een terrasje en om goed af te sluiten een drankje bij mij thuis. In gezelschap van een buurvrouw en haar vriend die onverwacht op visite kwamen. Met vier personen in mijn kleine woning is het maximum wel bereikt. 

Zondag was ik nog wat vervuld van de avonturen van de dag eerder maar ik had toch het een en ander te doen. Het werken was er wat bij ingeschoten dus diende deze dag alsnog te geschieden. Eerst maar even de vriend wakker gemaakt die op mijn woonkamerbank in slaap was gevallen.

Een buurvrouw hielp mij zelf een 'boekenkastje in de buurt' te realiseren 

en als pauze van het werken genoot ik even van wat relatieve rust op mijn favoriete plekje aan de waterkant:

Niet alleen op 'Amsterdam Beach' - zoals Zandvoort vermeld staat in toeristengidsen - vierden mensen een feestje rond de F1-overwinning van Max Verstappen maar ook in Amsterdam was er feestgedruis. Al noemden de organisatoren (vooral rechts-extremistische groeperingen als Nederland in Verzet, Volksfront en Forum voor Democratie) het een 'demonstratie'. Een vrij ruime demonstratie dan want 'Het Volk'* protesteerde niet alleen tegen mondkapjes maar ook tegen pedoseksuele satanisten, de Belastingdienst en gasboringen in Groningen. Er was zelfs iemand die protesteerde tegen maandag. Echt waar.

*De mensen die als schapen blindelings achter mensen als Willem Engel en Thierry Baudet aanlopen.

Een échte reden voor een feestje had de Nederlandse equipe op de Paralympische Spelen: ze deden het weer geweldig! 

Prachtig vind ik dat, mensen die 'tekortkomingen' overwinnen en zichzelf overstijgen door topprestaties neer te zetten. Daar heb ik iets meer respect voor dan voor een horecamagnaat die klaagt dat hij via zijn café's en evenementen en tijdlang geen consumenten mag oplichten door ruim drie euro voor een biertje te vragen. Of voor een dansschoolhouder die tegen de coronamaatregelen is 'maar niet uit eigenbelang hoor!' Ik ben wel benieuwd hoe de volksmenners van onze tijd reageren nu duidelijk is dat hun aanhangers in het ziekenhuis terechtkomen omdat zij én weigeren te geloven dat corona een gevaarlijke ziekte is én ivermectine slikken als vermeend effectief medicijn. 

Verreweg de meeste mensen die met corona in het ziekenhuis liggen zijn niet gevaccineerd en steeds meer mensen komen in het ziekenhuis terecht omdat zij zo dom zijn een paarden ontwormingsmiddel te slikken als medicatie tegen een virus waarvan zij ontkennen dat je er ziek van kunt worden. Mensen zijn raar.

Onderweg naar huis sprak ik met een oude buurman. En onderweg naar huis sprak ik met een nieuwe buurman. Altijd handig om je buren een beetje te kennen.

Met een buurvrouw van mij genoot ik samen het avondeten. 

In de serie onbekende helden deze week Achmed Sjah Massoed, een Afghaans/Tadzjiekse strateeg die hielp om de Russen te verdrijven uit Afghanistan en tot aan zijn dood (hij kwam om bij een zelfmoordaanslag, twee dagen voor '9/11') een luis in de pels was van de Taliban.

'Girl with half moon eyes' van Désar is de muziek van deze week:

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Fritz McIntyre, Reggy Weijnschenk en Lee Perry

Meer lezen? Mijn verhalenbundels