Klein

Je kunt je natuurlijk gaan bezighouden met Timemanagement, handige schema'tjes opstellen en prachtige "To Do"-lijstjes maken via diverse ontzettend handige interntet-sites en dat allemaal in het kader van Lifehacking of je bent gewoon lui. Dat is voor mij de meest eenvoudige en minst tijdrovende manier van m'n tijd nuttig besteden: je doet gewoon wat je moet doen en verder kun je gewoon lui zijn.

Leve de vakantie, derhalve. Beetje op tijd opstaan, met moeder en zoon naar het Zweeds woonwarenhuis voor ondermeer een boekenkast en een cd-rek en dat allemaal met het oog op op een gegeven moment weer terugkunnen naar de eigenlijke woning. Maandag belde ik de woningbouw om te vragen wanneer de renovatie klaar is. Dinsdag belde men mij om te vragen wat mijn vraag ook alweer was met als gevolg dat ik het nu nog niet weet. In de loop van deze week dus maar naar het kantoor van woningcorporatie Ymere met een goed boek in de tas en weigeren te vertrekken voordat een bevredigend antwoord is gegeven.

Dat wordt dan niet boek nummer 15 van dit jaar: "Het tijdperk der zerken" bevat korte verhalen van meesterverteller Manuel van Loggem. Denk daarbij aan "Tales of the unexpected" van Roald Dahl.

Niet zo "unexpected" was het bezoek van vriend Erwin. Juist waren m'n zoon en ik thuisgebracht door vrienden Bas en Elsa na een etentje bij hun thuis (waarna we ook nog'ns een doos vol potten, pannen, bestek en dergelijke kregen ter vervanging van de verloren gegane inventaris!) toen hij zijn opwachting maakte.

Terwijl m'n zoon bij oma verbleef, lekker verwend werd en voor mijn moeder wat klusjes opknapte steunden vriend Erwin en ik de lokale horeca. Dat deden wij ondermeer in gezelschap van vriend Richard die wij bij toeval ontmoetten. Gisteren dronken wij in een lokaal etablissement op de gezondheid van de jarige vriend Martin en tussendoor vermaakten wij ons met een spelletje kaart met m'n zoon, het uitzicht in het Vondelpark en met een paar afleveringen uit de serie "Charlie's Angels" toen het even wat slechter weer was. Zowel gewoon op straat alsook op het verjaarsfeest en in de supermarkt nog wat bekenden ontmoet. Uiteraard diverse buurvrouwen en schoolmoeders, buurmannen en schoolvaders maar ook vriendin Sunny die ik ruim 20 jaar terug had leren kennen via m'n eerste vriendinnetje en die later bevriend bleek te zijn geraakt met de moeder van m'n zoon. Zo blijkt telkens weer: de wereld is toch maar klein.