De week voorbij

Als je een paar decennia geleden een foto wilde bewerken had je daar een donkere kamer, geleerde vaardigheden en veel geduld voor nodig. Aardig wat geld ook voor de chemicaliën en zo. Bovendien kon het alleen maar tijdens het ontwikkelen. Vijftien jaar geleden gebruikte je het programma Photoshop om digitaal foto's te bewerken en had je in een paar uurtjes een zeer behoorlijk resultaat. 

Heden ten dage gebruik je een 'appje' op de mobiel om in enkele seconden vrijwel hetzelfde effect te bereiken en - zolang het eindresultaat niet als poster van twee bij drie meter in een kunstgalerij hangt - zijn er niet veel mensen die het verschil zien. Bij mij rijst de vraag: hoe (snel) bewerken wij foto's over tien jaar? Of vertrouwen wij dan volledig op Kunstmatige Intelligentie? Nu al hoeven wij ons geen zorgen te maken over belichting, witbalans, contrast en zo; de chip in ons mobiele fototoestel verbetert een foto die door ons genomen is volkomen zelfstandig.  

Vervangt A.I. eerdaags de fotograaf?

=============================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

===================================

Maandag begon ik - na opstaan en ontbijten en zo - met lekker lachen. Misschien niet netjes van mij maar het is gewoon lekker makkelijk om racisten in de maling te nemen:

De arme Erik (als je verifieerbare data niet maar rechtspopulisten wél gelooft ben je best een beetje zielig, vind ik) denkt dat alle migranten asielzoekers zijn én dat alle migranten altijd blijven in hun nieuwe thuisland. Als een jong kind dat doodsbang is dat wij zullen verdrinken 'want stel je voor dat alle regendruppels altijd blijven liggen!'

Om hem te helpen stuurde ik hem deze link (klik) met data waaruit blijkt dat van alle migranten maar ongeveer 10 procent asielzoeker is en dat ruim drie kwart van alle migranten uiteindelijk ook weer vertrekt. Althans: op elke 100 mensen die Nederland binnen komen, vertrekken 75 mensen naar het buitenland. Maar Erik geloofde de data niet en dacht mij te kunnen 'pakken' door te melden dat ik een grapjas ben. Helaas. Erik leerde dat het niet zo handig is om ongewapend een woordenstrijd aan te gaan waarbij spitsvondigheid en intelligentie de wapens zijn.

Uiteraard, zoals het 'domrechts' betaamt, reageerde Erik niet meer inhoudelijk maar door mij te 'cancellen', een actie waarvan zijn soort mensen bijzonder graag 'inks' (dat zijn mensen die zelfstandig nadenken en geen populist nablaten) van beschuldigt.

Nog voor ik mijn ontbijt op had, ontving ik een belletje. Mij lieve oom Ron uit het verre Amerika. Het land, niet één van de twee continenten. Zijn vriendelijke stem horen was een mooi begin van mijn dag.

Hij is geen fan van Joe Biden dus heb maar niet verteld dat ik hartelijk heb gelachen om het White House Correspondents Dinner (klik. Niet grappig voor Trump-fans. Dus erg grappig), waarbij Biden conservatieven in hun hemd zette.

Was lekker aan het werk toen zich visite aandiende: een buurvrouw kwam op de koffie. En werd even later gevolgd door haar vriend. Hier legde ik het moment vast dat mijn visitepoes haar nageltjes bij de buurvrouw in haar dijbeen zette terwijl haar vriend zijn komst aankondigde. Jaloers dier.

Na hun bezoek deed ik boodschappen, genoot van een stel bloeiende tulpen 

en zette wat spullen mijn huis uit:

Het strijkijzer van wijlen mijn moeder dat ik ooit van haar overnam. Best geinig, die mooie blauwe vonken uit het stopcontact wanneer ik het apparaat in- of ontplugde. Toch maar niet meer gebruiken.

De stapel tijdschriften (Psychologie Magazine, Kijk, Quest en meer van zulks) kwam nog niet zo lang geleden bijna tot aan de deurklink. Maar op gegeven dacht ik: 'Bewaren want misschien wil ik ooit nog een artikel teruglezen? Neuh.'

Omdat het de Dag van de Arbeid was, was ik die avond aan het werk met mijn mede-Broeders. 

Op de meeste andere maandagen trouwens ook. Deze avond werd een verband gelegd tussen diverse symbolen in de Vrijmetselarij en de edele schaaksport. Ook in schaken is de opmars van kunstmatige intelligentie niet te stuiten en de vraag rees: 'Devalueert A.I. de mens?' 

Ondanks dat een zwart/wit geblokte vloer bij al onze rituelen aanwezig is, had nog niet iedereen de link gelegd. Bovendien waren er maar liefst twee Broeders jarig en ook de leden van een andere Loge hadden een feestje te vieren tijdens de naborrel. Vandaar de bloemen:

Het gaat om een Loge die voorheen bijeenkwam in een ander gebouw en sinds kort met ons de voordeur deelt. Het kennismaken werd een genoeglijke aangelegenheid. Die mij tegen drie uur 's nachts uiteindelijk in bed deed stappen.

Dinsdag werd ik een beetje brak wakker. Misschien had ik het aangeboden vijfde (zesde? zevende?) borreltje moeten afslaan. Nu ja, aan de slag toch maar, hopend dat ik mijn aantekeningen van de voorafgaande avond nog kon ontcijferen. 

Die kon ik in elk geval eenvoudiger begrijpen dan de mensen die liever door 'de elite' betaalde populisten geloven* dan media die weergeven wat wetenschappers zeggen over bepaalde kwesties:

"Ja, maar de BBC wordt door de staat betaald!" "Ik vertrouw liever de wetenschappers waar de BBC over schrijft dan iemand met een fragiel ego die alles gelooft wat een onbekende op Facebook beweert en geen seconde besteedt aan zelfstandig nadenken." Ik hou van Engelse humor. 😏 En ja, ook Engelse 'andersdenkenden' zijn bijzonder slecht in hun eigen taal.

*Websites als Klimaatfeiten en ClimateGate worden gesponsord door de olie-industrie; het 'Oekraïne-referendum', geïnitieerd door GeenStijl (klik. Besteedde veel tijd en moeite aan het schrijven van dat blogstuk. Dus een bezoekje wordt op prijs gesteld) en de springplank werd van Thierry Baudet, werd geregisseerd door 'onbekende bronnen' in Rusland.

Tegen de avond vertrok ik naar Amsterdam-Noord. Was wat vroeg dus verdwaalde met opzet. Vind ik leuk. En zo zie je nog eens wat in een buurt waar je normaliter zelden komt:

Meldde mij bij het mij opgegeven adres en dacht even 'Een woonhuis? Dat kan toch niet kloppen?' Maar het klopte wel. Dat was namelijk de locatie waar een verhalenvertelster verhalen vertelde. 

Juliana Martin reist momenteel de wereld rond, verhalen verzamelend en vertellend. In ruil voor voedsel en onderdak en wat geld voor het reizen. Bijzonder. Op Instagram (en Polarsteps) is zij te volgen onder het pseudoniem Achira Stories (klik). Behalve dat zij verhalen vertelt, vertelt zij ook van de onstaansgeschiedenis en van het proces van verhalen bedenken en hoe dezelfde verhalen in verschillende culturen anders worden gezien: waar denkt u aan bij het verhaal van Assepoester?

Inspirerend bleek de avond - waarbij ik natuurlijk wat kletste met deze en gene aanwezige, waaronder met de hoofdgaste - ook nog eens want onderweg naar huis schreef ik twee gedichten en een kort verhaal. Om iets na middernacht thuis te komen. Nog niet heel erg moe bekeek ik - uitgesteld - een TV-uitzending waar mijn zoon mij op gewezen had omdat een vriend van hem er in te gast was; een praatprogramma (klik) over game-verslaving. 

Dat probleem blijkt meerdere aspecten te kennen. Intrigerend. 

Woensdag kwam ik op 'the socials' een fraai eerbetoon tegen aan Majel Barett, de echtgenote van Star Trek bedenker Gene Rodenberry. Zij speelde door de decennia heen meerdere rollen, waaronder die van nurse Chapel (aan boord van de originele Enterprise met Kirk en Spock), de moeder van councelor Troi in The Next Generation-serie met Captain Picard en ook was zij lange tijd de (stem van de) scheepscomputer. Een rol waarin zij nog heel even terugkwam in de laatste aflevering van Star Trek: Picard. Dus dit plaatje vond ik een mooi eerbetoon aan deze Star Trek grootheid:

Scotty: 'Ik hoor maar steeds de stem van verpleegster Chapel over de scheepsluidsprekers.'

Troi: 'Ik ken het gevoel; ik hoor steeds de stem van mijn moeder.'

De buurvrouw was ziek dus ik haalde in mijn eentje het bijna-wekelijkse voedselpakket. 

Rode besjes, iemand? Ik ben allergisch.

Om daarna een rondje te wandelen 

en wat boodschappen te halen voor ik een half uurtje bij een buurvrouw op visite ging.

Na het avondeten nog even wat gewerkt voor de Loge en aan mijn eigen administratie voor ik een paar lessen Frans en Duits volgde en vroeg naar bed ging. Volgens mij had de mascotte van DuoLingo ook gekekeken naar het White House Correspondents Dinner want het verwees naar een opvallende eigenschap van een zekere Amerikaanse ex-president:

Donderdag kon ik een beetje uitslapen. Maar deed dat niet. Wilde namelijk het een en ander gedaan hebben voor ik mij meldde voor de kennismakingsdag op mijn nieuwe werk. 

Nu het contract getekend is, kan ik het wel kwijt aan mijn lezers en lezerinnen: u leest nu het weblog van een ex-telefonist van de algemene helpdesk van de gemeente Amsterdam. Ik hou van babbelen, mensen helpen en van de stad. Klinkt best goed om die drie zaken te kunnen combineren, toch? Eerst een training van een paar weken met een twaalftal andere mensen en dan 'los', in de codetaal van de afdeling. 

Tenminste, dat was het plan. Vandaar 'ex-telefonist'. Tot aan de pauze van de introductiemorgen ging het goed. Na de pauze wilden wij graag weer doorgaan maar het programma werd wat opgehouden door een dame van het uitzendbureau die zat te flirten met een cursist. Was het een man geweest die zat te flirten met een vrouwelijke cursist dan was het uiteraard seksueel grensoverschrijdend gedrag geweest en misbruik van machtspositie. Dus ik zei er iets van. In mijn stijl. Dus met een grapje in plaats van roepen dat dat echt niet kon: 'Kunnen wij verder met de introductie of hebben jullie twee nog even wat tijd nodig?' Zij lachten beiden en de les kon door. Tevreden verliet ik het pand en liep nog even rond op een pleintje om de hoek:

Het was mooi weer dus ik besloot naar huis te lopen om even stil te staan bij dit monument voor de gevallenen:

Alles koek en ei en ik verheugde mij erop mijn vrienden en familie te vertellen dat ik weer een baan heb. Tot ik een telefoontje kreeg van de manager: 'Volgens mijn collega maakte jij een seksueel ongepaste opmerking. Dus je bent ontslagen.' Interessante wereld waarin wij leven: Je ziet een vrouw grensoverschrijdend gedrag vertonen, zegt daar wat van en wordt ontslagen 'wegens grensoverschrijdend gedrag.'. Als ik een vrouw was geweest had men mijn opmerking waarschijnlijk beschouwd als grapje en als een manlijke chef met een vrouwelijk cursiste had geflirt, was hij ontslagen en niet de persoon die er wat van zei. Apart. Kans voor een weerwoord kreeg ik helaas niet, noch de kans om de dame uit te leggen wat ik bedoelde met mijn opmerking. Beetje jammer.

Natuurlijk is het niet leuk om je baan kwijt te raken alleen maar omdat je man bent - al zal de werkgever dat ontkennen - maar het overkomt natuurlijk ook mensen met een 'buitenlandse' achternaam, vrouwen, mensen met een donkere huidskleur, mensen van 50+, et cetera, gediscrimineerd worden op basis van je geslacht, religie, leeftijd of huidskleur. Joden in Nederland overkomt het al een tijdje niet meer. Maar dat is vooral omdat die er bijna niet meer zijn. #WrangGrapje

Ondanks dit razendsnelle ontslag ben ik wel eens sneller een baan kwijtgeraakt: als 16-jarige was ik in de schoolvakantie door het uitzendbureau naar een fabriek gestuurd. De manager keek mij even nadenkend en vriendelijk glimlachend aan voordat hij voor mij uit liep naar een machine die ik zou moeten bedienen; zelfs op mijn tenen staand zou ik niet bij de hendels komen die ik zou moeten bewegen als werk. 

'Misschien had ik het uitzendbureau moeten vertellen dat wij mensen zoeken met een minimale lengte. Ik zal op je werkbriefje zetten dat je de hele dag hier gewerkt hebt vandaag zodat je toch wat geld krijgt. Dankjewel voor de moeite van het komen.' De schat. Dus ja, aardige werkgevers zijn er ook.

En er zijn ook mensen als Caroline van der Plas. Die stemmen wil halen bij de achterban van 'radicaal rechts'. En daarom zegt op te komen voor 'onze jongens' door te zeggen dat President Zelensky niet mag zeggen dat zijn volk lijdt en hulp nodig heeft. 'Want onze jongens gaan voor! Met name op 4 mei!' 

Klinkt op zich best sympathiek. Voor wie een domme egoïst is tenminste. Zo iemand die vindt dat alleen mensen uit de eigen groep zielig mogen zijn en om hulp mogen vragen. Helaas kwam al snel uit wie Caroline bedoelde met 'onze jongens':

Nazi's. Althans, de Duitse soldaat die aardig was voor haar vader.

De Caroline van een paar jaar geleden vindt dat iedereen op 4 mei moet kunnen herdenken wie-ie wil. De Caroline van nu vindt dat Nederlanders uitsluitend Nederlandse gevallenen mogen herdenken. Wie niet beter wist, zou kunnen denken dat Caroline gewoon een ordinaire populist is die uitsluitend zegt wat 'het volk' wil horen. 

In elk geval zorgde haar opmerking voor verdere versplintering op 'rechts' (ja, BBB is rechts. Hartstikke rechts; komt uitsluitend op voor een klein aantal miljonairs, zet zich in de praktijk niet in voor de gewone burger en roept dat alles de schuld is van joden/asielzoekers/mensen met huisdieren/buitenlanders/links/andere gemarginaliseerde groepen. 'Wie op 4 mei niet stilstaat bij de Nederlandse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog is een landverrader!', was het sentiment dat Caroline probeerde te communiceren. Helaas voor de concurrent op rechts die zij tijdens de Provcinciale Statenverkiezingen heeft geëlimineerd: Thierry Baudet was 4 mei niet - zoals 'echte Hollanders!' - de Nederlandse gevallenen aan het herdenken maar aan het slijmen bij de racistische dictator van Hongarije, Victor Orbán (klik). Gezellig samen met Steve Bannon, Eva Vlaardingerbroek, Rob Roos (van FvD-afsplitsing JA21), Kari 'Trump is still my president!' Lake en nog een paar 'andersdenkenden op rechts' (want fascisten zo noemen is niet netjes):

'Schande, al die aandacht voor een buitenlandse leider terwijl 'onze jongens' herdacht moeten worden!', riep Caroline. Ben benieuwd hoe Baudet nu zijn bezoek aan Orbán op 4 mei uitlegt aan het volk.

Onderweg naar huis zag ik dat een buurman inmiddels een Nederlandse vlag had gevonden:

Thuis dronk ik even een kopje thee en liet een paar tranen in gezelschap van een lieve buurvrouw om daarna gewoon even naar de vogeltjes te luisteren: 

Waarna ik besloot mij niet klein te laten krijgen. En niet alleen omdat ik dat met mijn 1.40m al ben. Dus ik raapte mijzelf bij elkaar en ging naar een comedy show:

Niet elke grap werd grappig gevonden. Een paar grappen vond ik persoonlijk zelfs ongepast. Maar dat kan natuurlijk want niet iedereen heeft - gelukkig - dezelfde humor. Als je maar begrijpt dat een grap een grap is, al vind je die niet leuk. Hetzelfde geldt voor willekeurige opmerkingen: wat de ene 'seksueel grensoverschrijdend' vindt, bijvoorbeeld, daar haalt een ander de schouders voor op. 

 

Mooi vond ik dat de organisatie de muziek stopzette en de mensen opriep om om acht uur even stil te staan bij de slachtoffers van oorlog en onderdrukking. En niet alleen de Nederlandse maar ook de Engelse slachtoffers, de Duitse, de Israëlische, de Columbiaanse, de Palestijnse, de Oegandese, de Oekraïense en zo verder.  

Wat ik helaas wel miste, was de 4 mei-toespraak van Dieuwertje Blok (klik). Niet alleen omdat ik al jaren fan van haar ben en onlangs zelfs het boek kocht over haar achtergrond. Maar het schijnt indrukwekkend geweest zijn, zo begreep ik later dankzij een rondje interwebs. Uiteraard waren daar de te verwachte commentaren van 'andersdenkenden' (omdat domme mensen 'dom' noemen niet netjes is). Zij vergelijken de jodenvervolging met hun eigen vrije keuze om zich niet te laten vaccineren en daarom niet naar hun stamkroeg te kunnen. 

Sorry, jongens, maar er zelf vrijwillig voor kiezen niet naar je stamkroeg te kunnen is van een iets andere orde dan vervolgd en vermoord te worden vanwege geboren-zijn. 'Ik heb het recht harder te rijden dan 100km/uur binnen de bebouwde kom! Nu ik dat niet mag, voel ik mij net als Anne Frank!' Huilebalken zijn dit soort types. Verwende huilebalken. 

Net als die lui met hun omgekeerde vlaggetjes die als makke schapen achter Farmers Defense en andere lobbyisten van Big Agro aanlopen:

Vervolgd en vermoord worden vanwege geboren zijn is echt van een iets andere orde dan ervoor te kiezen je boerderij te verkopen voor een paar miljoen euro om plaats te maken voor nog een megastal van een CEO in de Agri Cultuur of voor de uitbreiding van een luchthaven of andere industrieën.

Niet moeilijk te raden dat deze mannen (want 'heren' kan ik hen niet noemen) Forum, PVV, JA21 of BBB stemmen:

Een kwart van de deelnemers aan het EenVandaag opiniepanel (klik) heeft begrip voor mensen die de Nederlandse vlag ondersteboven (laten) hangen op 4 mei. Onder mensen die FvD stemden is dat 80% en onder andere rechtse partijen (waaronder dus BBB) is dat percentage 50. 

Soit.

Voelde goed om met personeel en andere gasten een paar minuten buiten te staan en ieder voor onszelf te denken aan mensen die níet in vrijheid kunnen uitgaan en een biertje drinken terwijl zij zonder risico hun mening uiten en kunnen zijn wie zij zijn. In tegenstelling tot bijvoorbeeld homoseksuelen in Oeganda. 

Beetje vreemd dat 'andersdenkend rechts' totaal geen aandacht besteedt aan de vervolging van een grote groep mensen in Oeganda. Die zelfs de doodstraf (klik) riskeren als zij durven te laten zien wie zij zijn. Het zij zo. Ook veel mensen die onder de noemer 'links' vallen zijn er verrassend stil over. Misschien omdat het 'ver weg' gebeurt? En als die homoseksuelen blank zouden zijn? Of Joop in plaats van homoseksueel? Niet dat het een het ander uitsluit natuurlijk. 

Ook bij de homofobe racisten van de Amerikaanse 'white nationalist' groep Proud Boys zitten vast homoseksuelen die graag achter hun Grote Leider ('Führer'in het Duits) staan. Of vóór hem natuurlijk, afhankelijk van persoonlijke voorkeur.

I guess the Proud Boys were more prepared for prison than we thought. 🤔pic.twitter.com/sZTQXyVk0Y

— Feminist Wild 👄 (@FeminineWild) May 4, 2023

Wat zullen deze jongetjes opgewonden zijn geweest bij het schrijven op elkaars billen!

Leuk detail: deze kilts werden gemaakt door een door homoseksuelen gerund bedrijf. Handig hoor, contacten hebben in de gay scene!

Natuurlijk voegde ik deze avond de contactgegevens van versgemaakte vrienden toe aan de collectie in mijn telefoon en had mooie gesprekken met interessante mensen. En omgekeerd. Dus tevreden lag ik iets na tweeën in bed.

Vrijdag werd ik keurig op tijd gewekt door de wegwerkers voor mijn deur. Ik zal mijn levende wekkers nog missen wanneer zij in november klaar zijn. Als kiespijn.

Hoewel er ook deze dag weer zo'n 35.000 mensen letterlijk stierven van de honger, vond ik ook het nieuws van een aanslag verschrikkelijk. En ook daar werd relatief weinig aandacht aan besteed. De kroning van Charles (klik) tot Koning van Groot-Britannië was voor veel media belangrijker. Terwijl een bejaarde, megarijke meneer een kroon op diens hoofd kreeg die duizenden mensen jarenlang zou kunnen voeden indien verkocht, reed een Palestijnse man op Joodse mensen in op een markt in Jeruzalem. Maar liefst vijf mensen raakten gewond. De dader zelf werd door een omstander doodgeschoten. 

Nog veel meer individuën gedroegen zich agressief deze dag. Zo werd in Amsterdam een jongeman belaagd door een groep jongemannen en van een metroperron afgeduwd. Het had slechter kunnen aflopen als er toen een metro was aangekomen. Op zich verschrikkelijk natuurlijk maar wat ik erger vond was dat dit voor 'het volk' vooral weer een reden was om hun islamofobie en racisme tentoon te spreiden:

"Ja, maar zij geven toch alleen maar hun mening en zeggen hoe zij denken over geweld?"

Nee. Als het hen echt om het geweld zou gaan en niet om de (vermeende) huidskleur of afkomst van de daders, zouden zij eerder óók hebben geroepen: 'Zie je wel, wéér blanke Rotterdammers die zich vernielzuchtig en agressief gedragen!' toen een stel Feyenoord-fans zich flink misdroeg terwijl zij bij een buitenlandse club op visite waren. 'Keurige, blanke, Nederlandse mannen' als Henk en Wilbert discrimineren op basis van afkomst en huidskleur. Dat maakt iemand een racist. Punt.

Opvallend aan mensen die fan zijn van Pim Fortuyn en andere rechtspopulisten vind ik dat zij doorgaans niet alleen tegen Marokkanen zijn maar ook tegen pedoseksuelen en homoseksuelen. Ben wel eens benieuwd wat Fortuyn (eigenlijk Fortuin maar dat vond hij minder sjiek klinken) zou zeggen tegen de homofobe, islamofobe en anti-homo aanhangers van zijn gedachtegoed:

'Waaat!? Deed Pim Fortuyn het met jonge jongetjes!?'

Sterker nog: hij probeerde pedoseksualiteit te legaliseren: 

"Ik ben nog steeds fan van Pim en geloof er niets van!" "Jammer, joh. Maar hij schreef zelf een column (klik) waarin hij pleitte voor de legalisering van seks met kinderen 'maar alleen als ze het zelf willen natuurlijk'. Zoals hij blijkbaar als jochie van zes zelf seks wilde met een soldaat (klik). 

Behalve wat werk voor de Loge, het schoonmaken van het aquariumfilter, het doorgeven van nieuwe data aan het UWV in verband met mijn WW-uitkering en het schoonmaken van de keuken, deed ik niet veel deze dag. Behalve een gigabyte'je of zes aan foto's, filmpjes en documenten verwijderen van mijn telefoon, thee drinken bij een buurvrouw (die mij een bakje eten meegaf. De schat), een foto maken van een blommetje dat bloeit op het graf van mijn kat, 

wat lezen, luisteren naar muziek en schrijven natuurlijk. O, en communidingesen met een half dozijn bekenden via de daartoe geëigende kanalen. 

Over kanaal gesproken - al is het technisch gesproken een gracht - , daar liep ik langs terwijl ik een wandelingetje door de buurt maakte:

Natuurlijk spendeerde ik ook een minuut of twintig aan wat lessen Frans en Duits en kon ik grinniken om de humor van DuoLingo, met name omdat het een dag eerder 'International Star Wars Day' was:

Omdat het vrijdag was - en Bevrijdingsdag - bedacht, schreef en publiceerde ik een gedichtje (klik) in dat kader. Een heerlijk rustig dagje dus.

Zaterdag maakte ik de oven schoon en...'Ja maar wacht eens even? Deed jij dat niet onlangs nog?' Zeker, maar had toen meer aan hamer en bijtel dan aan een schuursponsje dus besloot niet weer zo lang te wachten. Maar goed: het werd dus een dag voor het aanpakken van mijn huishouden. Ik hoefde die dag namelijk niet te werken. Omdat ik ook des avonds niet hoefde te werken, nam ik rustig de tijd om te strijken en verder te gaan met het sorteren (en wegdoen) van kleding. Met mijn entertainmentkostuums ben ik aardig op orde dus nu waren de gewone kleren aan de beurt.

Lekker muziekie erbij via de Bluetooth speaker die ik onlangs van mijn zoon kreeg:

Heerlijk om een dagje 'niets' te doen, al is er natuurlijk altijd wel wat te doen in huishouden of administratie. Maar deze dag was voor mij, had ik besloten. Dus ik keek een aantal van de duizenden 'voor later' opgeslagen YouTube-filmpjes, waarbij het algoritme mij deze (klik) voorschotelde:

'Wat is de grootste bijdrage van jouw land aan de wereld?' en de twee Duitsers in het filmpje antwoorden: 'Welnu, als Duitsers zijnde moeten wij natuurlijk zeggen...de Tweede Wereldo...' 'Auto's!', breekt zijn vriend meteen in. 'Ja, ja, natuurlijk. Auto's. Duitsland heeft wereldwijd veel invloed met autoproductie.' 

In de commentaren kwamen daar tientallen variaties op uit diverse landen; De ene nog geestiger dan de andere. Mijn bijdrage luidde: 'Als Nederlander moet ik natuurlijk zeggen...slavern...eh...Diversiteit. Ja, Nederland staat bekend om diversiteit.'

De beste reactie kwam wat mij betreft van een Brit. Hierom zoog ik spontaan een flinke hap lucht naar binnen om vervolgens te schateren met een hand voor de mond:

(Engelsman: 'Dankzij ons vieren vele landen een Onafhankelijkheidsdag.'

Engelse humor én zelfspot én een geschiedenisles én bijzonder droog geleverd. Perfectie. 

Heb het even gecheckt maar 'Andy McCurdy' bleek geen pseudoniem van Philomena Cunk:

Ook als zichzelf vind ik Diane Morgen erg grappig:

Van 'Als de dijken breken' keek ik 's avonds twee afleveringen achter elkaar. Het was een beetje vreemd want toen ik de televisie inschakelde zag ik al meteen de beelden van stormen en overstromingen in Nederland. 

Zoek de verschillen.

Na genoten te hebben van de ellende, stapte ik in bad en een half uur later in bed. O ja, ook deze dag publiceerde ik een Engelstalig schrijfsel (klik).

Zondag deed ik het ook nog rustig aan: vergaderingen voorbereiden, wat e-mails beantwoorden, beetje huishouden en zo en twitteren natuurlijk. 'Nou, ik snap niet wat leuk is aan Twitter; mensen plaatsen daar foto's van hun ontbijt en roepen anoniem scheldwoorden naar politici.' Dat klopt. Maar er gebeurt zoveel meer. In de kroeg kun je je ook voor anderen afsluiten en besluiten voortaan je biertje thuis te drinken 'want kroegen zijn stom en het scheelt mij ook nog tijd!' Maar je kunt je ook openstellen voor anderen en betekenisvolle conversaties hebben. Zo mocht ik vandaag een vader van een jong kind laten weten hoe ik mijn kinderen opvoedde. Andere ouders doen dat weer anders natuurlijk en de ene methode is lang niet altijd beter dan de andere. Bovendien verschilt het ook vaak per kind hoe zij reageren op verschillende maniere van opvoeden.

Het was heerlijk weer voor een wandeling. 

Omdat ik niet hou van 'wandelen om het wandelen'* haalde ik meteen maar even een paar kleine boodschappen. Dit apparaat kocht ik maar niet:

Na ruim 55 jaar samenzijn ben ik vrij gehecht geraakt aan mijn tandvlees.

*Een vriendelijke uitnodiging van de gemeente om 'gezellig elke zondagmorgen met andere ouderen in het park te gaan wandelen voor de gezondheid en tegen verveling en de eenzaamheid' heb ik vriendelijk edoch resoluut afgewezen. Raar dat jongere werklozen zo'n uitnodiging níet krijgen van de gemeente: is hun gezondheid niet belangrijk? Is het volgens de overheid voor jongeren onmogelijk zich te vervelen of om eenzaam te zijn?

Na het eten ging het nog even verder met de Twitter-communicatie:

Kreeg onze zoon (voelde echt als een cadeautje. Een prachtig geschenk) toen ik 29 was. Later zou ik nog twee dochters op de wereld zetten met een andere buurvrouw.

Archiveerde wat documenten van mijzelf en van de Geheime Jongensclub, verwerkte wat aantekeningen en ging slapen.

'Where are we now' van David Bowie is de muziek van deze week:

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Torie Bowie