Kredietcrisis

Niet dat ik zo verschrikkelijk hard werk (Ik bedoel maar: hoe moeilijk is het nu eigenlijk om een eigen bedrijf te beginnen, in je eentje een kind op te voeden, het huishouden te runnen terwijl je boeken schrijft en vrijwilligerswerk doet?) maar af en toe is het bijna lachwekkend om te ontdekken dat er nog steeds mensen zijn die denken dat ik mij te pletter verveel.

Het is niet dat ik het erg vind om mensen te helpen maar af en toe vraag ik mij wel'ns af waarom zij anderen niet vragen. Misschien omdat die anderen regelmatig 'nee' zeggen en ik zelden?

Vervelen doe ik mij ook zelden. Zo deed ik donderdag boodschappen met m'n moeder, ben ik wezen zwemmen en bezochten wij vrijdag een bekend Zweeds woonwarenhuis. 's Avonds waren wij in de bioscoop voor het zien van The Artist en toevallig kwam ik daar een paar vrienden van vroeger tegen. Zaterdag mocht ik werken op een Burlesque-feest in Den Haag waar ik ook weer diverse bekenden ontmoette. Waaronder een paar vrienden uit bijna-vervlogen tijden.

Vandaag maakte ik kennis met een niet-onaanzienlijk deel van mijn nieuwe schoonfamilie. Natuurlijk vond ik dat vooraf een tikkeltje eng maar die angst bleek volledig ongegrond.

Zoiets is ook het geval met de kredietcrisis. Als je dan leest dat over 2011 het aantal verkochte auto's met 15 procent is gestegen ten opzichte van 2010 dan vraag je je toch wel even af hoe erg dat hu helemaal is gesteld met die kredietcrisis.

Als toetje vandaag een deel van een aflevering van Roos en Haar Mannen: Misdaad Gezocht. Indertijd uitgezonden door de VARA als onderdeel van Villa Achterwerk. De aflevering bestaat uit drie delen en ondergetekende had daar een bescheiden rol in. Let u op de slechterik met de afstandsbediening...