Het is voorbij

Uit macht der gewoonte stak ik mijn hand uit ter afscheid. Zij accepteerde die niet vanuit haar geloofsovertuiging. Nu heb ik daar op zich niet zo heel veel moeite mee maar ik denk dat het voor haar toekomstig beroep lastig is als zij mannen weigert de hand te schudden; zij wil namelijk sociaal werkster worden. Ik accepteer het cultuurverschil maar zou zij beseffen dat zij deel uitmaakt van een cultuur waarin het weigeren van een uitgestoken hand doorgaans als beledigend wordt ervaren? Nu is het zo dat indertijd ook Marcel van Dam weigerde mij een hand te geven maar dat komt waarschijnlijk omdat het een ongelikte beer van een kerel is.

Mijn zoon is inmiddels wél een echte kerel en was zondag met vriend Samer en een aantal kornuiten naar het zwembad. Diezelfde avond was ik bij vrienden Bas en Elsa voor een potje kaarten. Lang geleden dat ik een potje Magic: the Gathering had gespeeld maar het ging mij behoorlijk goed af getuige het feit dat ik beide rondes won.

Een prijs voor beste acteerprestatie zal m'n zoon vermoedelijk nooit winnen (en één of twee uitzonderingen daargelaten noch één van zijn klasgenoten) maar dat neemt niet weg dat de juiste energie er was toen zijn klas gisteren op de planken stond in De Kleine Johannes, een instelling voor -laten we zeggen- mensen die het moeilijk hebben mee te komen in de maatschappij, vooral op sociaal gebied.

Op sociaal gebied hoeft Ferdinand niet veel meer te leren (zo was zijn vader vanmorgen nog op de koffie bij vriend Pieter om hem en zichzelf een handje te helpen) maar sommige van zijn klasgenoten vonden het duidelijk lastig na afloop hun spullen netjes op te ruimen, zich rustig te houden wanneer klasgenoten op het toneel stonden of te luisteren tijdens de peptalk van regisseur Yvonne.

Misschien hebben zij wat aan de opvoedtips van Oom Donald Duck zoals hij die gaf in de jaren '50:"Luister maar goed naar vader, moeder en de meester want die weten wat goed voor je is en jijzelf nog niet." In die tijd was één der grootste prijzen die je kon winnen met de prijsvraag "een heus vulpotlood" (en werd meisjes verteld dat zij nooit of te nimmer "stuurman op de groote vaart" konden worden omdat "meisjes sommige dingen gewoon niet kunnen"...!)

De Ferman zal een iets duurder cadeautje van mij krijgen voor het halen van het einde van de basisschool. Zijn zus Eva had afgelopen vrijdag een opvoering in de klas voor de papa's en mama's en vanavond mocht oma een traantje wegpinken toen haar kleinzoon en zijn kameraden op rituele wijze afscheid namen van het kind-zijn met een heus zelfgeschreven afscheidslied. Waarschijnlijk heb ik meer moeite met het afscheid van zijn kleine-jongetjes tijd maar zoals de kinderen zelf al zongen: Het is voorbij.