Slordigheidje

Slordigheidje

Minister Cees Veerman loog toen hij zei dat hij zich niet met de bedrijfsvoering van zijn landbouwbedrijven in Frankrijk bemoeide. Bij elk feit wat wordt ontdekt over zijn frauduleus handelen heeft zijn woordvoerder het over "een slordigheidje". Eerdaags staat komt de uitdrukking "een veermannetje" in zwang wanneer men "een slordigheidje" bedoelt. Had hij in eerste instantie alleen de schijn tegen, nu spreken ook de feiten in zijn nadeel. En nu? Zeggen zijn partijleden het vertrouwen in hem op en mag hij verder leven op wachtgeld of vergeeft men hem dit "foutje" (Je beleid als minister dusdanig uitstippelen dat met name mensen die minister van landbouw zijn en Cees Verman heten worden bevoordeeld) en blijft hij gewoon aan als minister? Al eerder verzocht ik hem om een reaktie op de aantijgingen maar behalve een ontvangstbevestiging van het ministerie nog niets mogen ontvangen.

Dit in tegenstelling tot de mortuaria in Bagdad. Wat zelfs Amerikaanse soldaten niet lukt krijgt paniek wél voor elkaar: ruim 600 mensen vonden de dood toen zij op de vlucht sloegen voor geruchten over zelfmoordcommando's die actief zouden zijn bij een religieuze bijeenkomst. Dat George Junior verantwoordelijk is voor de dood van zo'n 80 burgers de dag ervoor bij het bombarderen van een woonwijk waarin een mogelijke terrorist (die overigens neit is gevonden) zich zou schuilhouden staat daarbij in schril contrast.

De film met Audrey Tautou die ik gisteravond zag gaf mij bijna datzelfde gevoel dat ik al had bij het zien van Amélie. Ik hou er altijd wel van als een film mij vervuld van hoop.
Eigenlijk hebben "wij" het toch best wel goed, hoor. Doe voor de gein maar'ns deze test om te bepalen hoe goed eigenlijk.

Vandaag hebben wij de lunch genuttigd bij de jarige Tante Mary (86 jaar inmiddels!), hebben we daarna de laatste roddels over de buurt aangehoord bij de kapper waarna wij de wekelijkse boodschappen deden en ondermeer muntbladeren haalden voor onze eigen muntsiroop. Lekker fris met deze warmte. Terwijl de aardappelen op stonden vermaakten wij ons (én buurvrouw Hetty) met een balvangspel gebasseerd op het oeroude Baskische Pelota.

Denken

Denken

Googlewhack:
vuurwerkwinkel sint nicolaas

Wederom zijn er doden te betreuren na een brand in een immigratiewijk in Parijs. Je zou er haast wat van gaan denken...

Zo plegen mensen er nog wel'ns iets van te denken als ik op visite ga bij een buurvrouw of als een buurvrouw mijn stulpje opzoekt. Wanneer een vrouw op visite gaat bij de buurvrouw is er blijkbaar niets aan de hand maar wanneer je dat als man waagt...oei, oei, oei! Gisteravond was het weer zo'n avondje van uitwisseling van bezoekjes en kon ik de buurvrouw in kwestie helpen met het installeren van haar ADSL-aansluiting. Lekker gevoel wanneer je iemand ten dienste kan zijn. Vindt U niet?

U leest nu het eerste stukje van de hand van een kersvers lid van de redaktie van een stedelijke nieuwsbrief van een partij die het socialisme een warm hart toedraagt. Vrijwel direkt na thuiskomst van een meer dan gezellige dag op de Linnaeushof met m'n zoon, z'n vriend Berend en diens vader Berend, vertrok ik naar m'n eerste redaktievergadering. Ik kan U vertellen dat de Amsterdamse SP-leden leuke dingen in het verschiet liggen te wachten. Bovendien kan ik U vertellen dat men besloten heeft mij aan te nemen als acteur in de Amsterdam Dungeon: een nieuwe uitdaging wacht op mij!

Lekker een weinig uitgeslapen na de bijeenkomst van gisteren om rustig te ontbijten en wat strijkgoed weg te werken voordat ik Ferdinand ophaalde van vriend Berend bij wie hij had gelogeerd. De Ferman trakteerde Pieter en diens zoon vanmorgen op door hem zelf gemaakte kaasbroodjes. Samen met hem wat boodschappen gehaald en een cadeautje voor de morgen jarig zijnde Tante Mary. Thuis even de cadeaus voor oma's verjaardag, overmorgen, ingepakt en het huis een beetje aan kant gemaakt voor de komst van opa later op de dag. Opa gaat z'n kleinzoon helpen met het opbouwen van een treinbaan op zolder. Die lag een paar maanden terug nog in de woonkamer maar een beetje loopruimte is wel'ns praktisch. Zodoende.

Op advies van de meneer van de videotheek ga ik vanavond dankzij een kortingsbon genieten van Audrey Tautou in "Un long dimanche de Financailles".

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Hendrikje van Andel-Schipper.

Minibar

Minibar

Googlewhack:
pompoenbollen maken

Terwijl de bevolking van New Orleans wordt geëvacueerd in verband met de komst van orkaan Katrina, driekwart van de Nederlanders ervan overtuigd is dat de opsteker die het kabinet biedt niets meer is dan een pr-stunt en Feijenoord Ajax met 2-1 verslaat in de Arena verheugen m'n zoon en ik ons op een dagje Linneaushof, morgen.

Het was gisteren zo druk bij de Minibar dat wij regelmatig mensen moesten teleurstellen. Gelukkig maar dat de meeste mensen het niet langer dan een minuut of tien uithielden in de kleinste discotheek op het terrein van Mysteryland en dus bleef de doorstroom wel aardig op peil. Mooi weer gehad ook en nauwelijks last van mensen die te veel van het een én ander hadden gebruikt. Een geslaagde dag dus, al ben ik nog wel eventjes bezig met het schoonmaken van m'n schoenen. Vooral vanwege de modderpoelen rond de toiletten. Ik ben benieuwd naar de foto's.

Na het uitslapen vanmorgen even wat lopen klungelen in huis voordat ik ging lunchen bij m'n moeder. Lekker hoor, zo'n croissantje! Ook al had Ferdinand bij oma al veel gewerkt (balkon schoongemaakt, zolder opgeruimd) waren er ook bij papa thuis nog wat klussen te doen maar nadat hij een plantje had geplant en het opblaasbad had schoongemaakt mocht hij van mij lekker spelen. Het weer was veel te mooi om er niet van te genieten en de klussen binnenshuis dan? Ach, die liggen er volgende week ook nog wel...

Maangodin

Maangodin

Ook zo blij dat U gisteravond binnen zat? Of vindt U het wellicht leuk om door een hagelstorm te lopen? Een hagelstorm in augustus, mensen die worden getroffen door de bliksem...Wil Moedertje Natuur ons iets vertellen?
In Parijs zijn zeventien mensen (waarvan maar liefst veertien kinderen!) omgekomen in een brand in één van de appartementen waar men "tijdelijk" (soms tientallen jaren) vluchtelingen in huisvest. Volgens sommigen een goede manier om van "buitenlanders" (want zijn wij dat niet allemaal?) af te komen maar gelukkig volgens de meesten een tragedie van ongekende omvang. Stel je voor: Ingesloten door de brand zie je maar één mogelijkheid om je kind te redden: uit het raam gooien en er het beste van hopen. Zelf denk ik liever aan vrolijker zaken.

Zoals het feit dat ik tegenwoordig weer de rust in m'n lijf heb hervonden om lekker te zitten lezen. Zo is boek nummer vijftien van dit jaar uit: "De Maangodin en andere verhalen", samengesteld door Terry Carr in het kader van de Prisma SF-reeks. En nu ik het over lezen heb: vandaag met m'n zoon naar de bibliotheek geweest. Primair om twee boeken te vinden voor m'n moeder die ik helaas beide niet kon vinden. Wel vond de Ferman er een boekje over een het zelf opzetten van een detective-bureau en scoorde ik twee boekjes in de verkoophoek: Eentje redelijk onbekende van Nescio: "Boven het dal" en eentje van Kafka: Het Slot. Ik ben benieuwd...

Verder met m'n zoon samen de het beddegoed verwisseld wat op zich bijna twee uren in beslag nam, inclusief het strijken van de dekbedovertrekken en dergelijke. Niet een favoriete klus maar iemand moet het doen, toch?
Op het einde van de dag mocht ik weer gebruik maken van de diensten van oma die haar kleinzoon graag in huis heeft terwijl papa kan werken deze zaterdag. De opdrachtgever is de organisatie achter de Minibar op Mysteryland. Wordt het net zo leuk al vorig jaar? In ieder geval helaas met niet allen die er vorig jaar bij waren.

Amélie

Amélie

Googlewhack:
geboortejaar bram peeper

Ferdinand kwam, toen ik thuiskwam, net terug van een bezoekje aan buurman Dudo die hij zijn bij oma thuis zelfgemaakte muntsiroop kon laten proeven. Van buurvrouw Hetty ontving m'n zoon nog wat kleinigheidjes "voor de kinderen". Lief he? Een groot deel van de dag was de Ferman op stap met zijn biologische moeder, buurvrouw Johanna. Zo zijn ze ondermeer naar winkelcentrum Osdorp geweest, hebben zij een fastfood-zaak bezocht voor de lunch en een mini-circusvoorstelling bijgewoond die voor Superfer niet zo geschikt bleek: het betrof eerder een voorstelling voor echt jonge kinderen. Meer de leeftijdcategorie Eva, Dayna, zeg maar.

Dat Ferdinand zich elders vermaakte kwam voor mij goed uit aangezien vandaag ronde twee was van de gisteren aangevangen auditie. Werd gisteren de nadruk gelegd op individueel presteren, vandaag ging het vooral om het groepsgevoel: hoe functioneer je in een groep; hoe gedraag je je bij een plotseling veranderde situatie. Het werd een zeer geslaagde middag en volgende week horen we wie van de groep definitief door is en zich voortaan werknemer van het bedrijf in kwestie mag noemen. Spannend, hoor!

Van een heel andere orde van spanning is de speurtocht van Amélie Poulain naar de ware liefde. Buurman Leon kwam even meegenieten van deze in Parijs opgenomen "feelgood"-film die Ferdinand en ik samen bekeken, mede om te zien of wij voor ons bekende stukjes van de stad zouden herkennen. Wat wij inderdaad deden.

Auditie

Auditie

Googlewhack:
wim duisenberg stiefkinderen

Volgens het kabinet gaan de meesten van ons er volgend jaar in koopkracht op vooruit. Om de een of andere reden sta ik ietwat sceptisch tegenover die uitspraak maar wanneer je hoort dat werkenden minder WW-premie gaan betalen dan gepland en er bovendien meer geld vrijkomt voor de reparatie van de wet op de kinderopvang en je nagaat dat ik ongetwijfeld binnenkort weer werk heb én bovendien vader ben dan ziet de prognose er goed uit. Maar ja, geef me een weekend de tijd, een potje typ-ex en de jaarcijfers van beide bedrijven en op papier kan het lijken dat Onur Air in staat is KLM/Air France uit te kopen...
Wat ik eigenljk zeggen wil: cijfers zeggen mij niet zo veel.

Terwijl Ferdinand zich vermaakte en het steeds donkerder werd kwam buurvrouw Angélique maandagavond even gezellig bijkletsen tijdens de koffie. Zij toonde zich zeer content met het door Fer en mij uit Parijs meegebrachte cadeautje: een sjaal in de kleur turqoise. Leuk hoor, wanneer iemand laat merken te waarderen wat je doet. Zo waardeerde gisteren m'n zoon het uitermate dat zijn vader hem meenam naar de film. The Hitchhikers Guide to the Galaxy blijkt ook voor 9-jarige jongens een goede bron van amusement. Zo gierde hij het uit bij de Walvis-scène...De volgende afspraak was er eentje met Daniëlle en Deborah die ons buiten de bioscoop stonden op te wachten. Even met hen zitten bijkletsen tot het tijd was bij m'n moeder langs te gaan. Na het avondeten aldaar genuttigd te hebben naar huis getogen om nog een uurtje te repeteren voor een auditie om de rest van de avond een SP-vergadering bij te wonen als kerngroeplid. Vanuit het bestuur kregen wij leuke complimentjes over ons concept-verkiezingsprogramma. Altijd leuk, complimentjes.
Zo kreeg ik die vandaag ook tijdens een auditie voor een schijnbaar leuke baan en werd het een gezellige middag, ongeacht wat het resultaat moge zijn.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Bob Moog.

Belangenverstrengeling

Belangenverstrengeling

Googlewhack:
elkaar strelen na de voetbalbal de douche

Harry Potter and the Halfblood Prince is uit. Dat was boek nummer 14 van dit jaar. Meteeen maar begonnen in de verhalenbundel "Maangodin en andere verhalen" waarvan het eerste verhaal de basis vormde voor de film "Enemy mine".

Minister Cees Veerkamp van LVN heeft de schijn tegen als het gaat om mogelijke belangenverstrengeling.
Als minister hoort hij onpartijdig te zijn wanneer het gaat om het toekennen van landbouwsubsidie en dergelijke zaken meer. Echter, zelf heeft hij maar liefst twee landbouwbedrijven in beheer voor welke hij totaal jaarlijks bijna twee ton ontvangt van de EU als tegemoetkoming. Weliswaar heeft hij zijn bedrijven ondergebracht in een stichting zodat niet "de heer Veerkamp" maar "Stichting huppeldepup" eigenaar is van de bedrijven maar toch...Ik vroeg hem wat hij gaat doen om de schijn van belangenverstrengeling weg te nemen.
Mijn vraag kreeg de referentie: R12215-20050822

Vanmorgen gezamenlijk wat boodschapjes gehaald en de eerste foto's van Parijs opgehaald. Helaas bleek er een rolletje niet goed in het toestel te hebben gezeten zodat zo'n twintig foto's over elkaar heen zijn opgenomen. Nu moeten we dus wel volgend jaar terug gaan om de betreffende foto's opnieuw te maken...Vervelend hoor! :-) Terwijl de kinderen stonden te douchen bereidde ik de lunch: een broodje, een eitje en voor Eva als toetje een appel. "Jij niet betaal. Is gratis voor lief meisje." zei de meneer van de allochtonen-groentwinkel. Gisteren mochten we ook al gratis met de tram en een paar dagen terug ook al een keertje! Wat een beetje vriendelijk glimlachen al niet vermag...

Voor lachen was vandaag meer dan voldoende aanleiding. Al was het maar met alleen het met elkaar omgaan van broer en zus die samen naar het kijkschijfje van Knabbel & Babbel keken terwijl ik mij bezighield met het onklitten, borstelen en vechten van Eva's haar. Het resultaat was goed geslaagd: twee kleine en één grotere vlecht sieren het hoofd van m'n meisje dat na de popcorn vanmiddag werd opgehaald door haar mama. Nadat zijn zusje was vertrokken besloot Ferdinand in de tuin buurman Dudo met het een en ander aan klusjes te helpen.

Breda

Breda

Volgens het Nederlands justitieel apparaat begon de onafhankelijkheid van Indonesië niet op 15 augustus 1945 toen Soekarno en Hatta Indonesië onafhankelijk verklaarden maar pas enige jaren later toen Nederland zich officieel terugtrok uit haar voormalige kolonie. Over deze periode heeft Rob Bouwman een zeer informatief beeldverhaal geconstrueerd, gericht aan allen en opdat zij die het leven lieten in deze verschrikkelijke, door velen vergeten, periode, kunnen worden herdacht.

Lekker een weekendje weggeweest om te verblijven in de woning van vriend Erwin te Breda. Niet alleen is Breda een leuke stad, ook was het daar vandaag toevallig Harley Davidson-dag. Eva en Ferdinand hebben zich vergaapt zich aan de diverse motoren, de een nog aparter van model dan de ander. Errug gaaf! Thuisgekomen dook ik meteen de keuken in omdat het eigenlijk al etenstijd was en toen ik terug de woonkamer in kwam bleken broer en zus de reistas al te hebben uitgepakt. Zelfs de tandenborstels waren weer waar ze hoorden! Onderweg naar het zuiden hoorde ik overigens van een rasechte socialist dat Fidel Castro al reeds door maar liefst tien (10!) Amerikaanse presidenten is dwarsgezeten. Knap, niet?
Altijd leuk, gesprekjes op perrons en in treinen: je hoort nog'ns wat.

Ook knap zijn de systeembeheerders bij blogger: eerst was er niets aan de hand maar sinds kort zijn de berichten wat betreft de lay-out vrij lastig te lezen. Bij de concurrenten van Internal Exploiter is er niets vreemds te zien maar bij het oogappeltje van Bill Gates (IE) is er iets grondig mis met hoe mijn stukjes op het scherm van de onvermoede gebruiker worden getoond. Tips, iemand?

Ruzie

Ruzie

Googlewhack:
vakkenvullers gevraagd spijkenisse

Nog even aan het nagenieten van ons weekje Parijs...
U kent ze wel: de vacaturesites waar je je profiel kunt achterlaten zodat je af en toe
een mailtje krijgt met toepasselijke functies. Zo sta ik in diverse online vacaturebanken ingeschreven als iemand die administratief werk zoekt in de regio Amsterdam. Toch krijgen sommige beheerders het voor elkaar om mij vacatures te bezorgen als "Ervaren liftmonteur in Den Haag" en "Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige in Utrecht." Wel komisch hoor, maar niet wat ik zoek. Meer dan komisch vind ik de actie van Cindy Sheehan.

Cindy Sheehan is moeder van een in Irak omgekomen soldaat en wil graag van haar president weten wat nu eigenlijk precies die goede zaak is waar haar zoon voor is gestorven. Om haar doel te bereiken heeft zij ondermeer "Camp Casey" opgezet, vlakbij het zomervakantieverblijf van de familie Bush waar de president van Amerika zo'n vijf weken verblijft bij wijze van vakantie. Ook heeft zij TV-zendtijd gekocht waarin zij Bush Junior uitmaakt voor leugenaar en lafaard. Help me herinneren dat ik nooit ruzie zal zoeken met deze standvastige dame...

Zo kun je beter ook geen ruzie zoeken met de regering van Israël: met grof geweld wordt de Gazastrook ontruimd. Als "tegenprestatie" is ondermeer de Isarëlische badplaats Eilat doelwit geweest van een raketaanval. Wanneer houdt het op? Als zowel de Russen alsook de Amerikanen weigeren nog geld te verdienen met de wapenhandel in de regio?

Een heerlijk dagje vandaag. Vanmorgen maar wat aangerommeld om daarna een paar uurtjes met m'n zoon te gaan spetteren in het zwembad. Daarna Eva's anti-eczeem medicijn gehaald en vervolgens het meisje zelf. Nu weet ik niet wie er blijer was met hun cadeautjes (Chineesje jurkjes!): Eva en Dayna of hun mama...;-) In de tram onderweg genoten van de blikken van vertedering die mede-passagiers wierpen naar broer en zus. Een jong stel bekeek het tafereeltje heel intens, keek toen elkaar verliefd aan en liet simultaan een hoorbare zucht. Wellicht wordt die zucht met een maandje of negen vervolgd met een flink aantal puffen en schreeuwen...

Al weer aardig wat bekenden ontmoet de afgelopen twee dagen: trambestuurder Ed, Fer's vriend Cian, buurvrouw Irene, vriendin Lucia, kaartvriend Vincent en zijn vriendin Jessica. Het zal mij benieuwen of wij ook in Breda bekenden ontmoeten. Want daar zijn wij dit weekend te vinden...

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Abraham Bueno de Mesquita.

Thuis

Thuis

Vreemd:
siroop sex den haag

Zelf had ik justitie (via een meldpunt weliswaar maar toch) al'ns gewezen op de prietpraat van de jongens en meisjes van Stormfront en eindelijk luistert men naar mij...

Zelf vind ik het regelmatig moeilijk om naar mezelf te luisteren. Toch zou dat wel'ns handig zijn...
Trek je de zorgen van anderen niet aan: je eigen zorgen geven je al genoeg omhanden. Toch valt het geenszins mee je niets aan te trekken van de zorgen waar hen die jij liefhebt mee kampen.

Op vakantie spraken mijn zoon en ik niet over ellende en problemen maar hadden we alleen maar pret: zo vroegen wij ons af hoe het zou zijn om op skates de rue de Foyaltier af te dalen.

Oma, buurvrouw Wynona en buurman Dudo hebben inmiddels al een mondeling verslagje mogen ontvangen van onze trip naar de buitenlanden. Wat mij opviel aan de reis naar en van Parijs was het totale gebrek aan zichtbare bewaking: geen mensen in uniform bij de ingang van het Amsterdam Centraal Station; er werden geen tassen bekeken op inhoud; mensen werden niet ondervraagd; er hingen niet meer camera's dan anders...dus waar is dat geld voor extra beveiliging eigenlijk ingestoken? Ik vermoed dat dat vooral besteed is aan het betalen van externe adviesbureaus.

En over terrorisme gesproken: ik zou niet graag in de schoenen staan van de Londense politiecommissaris die aan de familie van Jean Charles de Menezes mag uitleggen waarom de verschillende rapporten omtrent het per abuis doodschieten van deze Brazliaanse electricien elkaar tegenspreken. Wat een klus!
Soms mag ik dan wel klagen over hoe moeizaam solliciteren tegenwoordig gaat maar er zijn altijd klussen die meer moeite vergen. Dat blijkt regelmatig.

Gisteren de fotorolletjes weggebracht en een lijst gehaald voor Fer's zelfgekochte souvenir.
Vandaag draaide de vakantiewas, is de op zolder gevonden laptop officieel door Ferdinand in gebruik genomen en zijn we het eind van de middag de film De Kameleon 2 in de bioscoop gaan bekijken. Thuis keken m'n zoon en ik nog samen naar de film Moulin Rouge van Baz Luhrmann, nu ook één van de Ferman's favoriete films...

Parijs

Parijs

Vriend Philip was mooi op tijd om ons op te halen vanaf het infameuze Gard du Nord.
Nadat hij ons op de hoogte bracht van wat nuttige weetjes vertrok hij richting
regenachtiger oorden om ons achter te laten in het zonnige Parijs. Op onze eerste dag
liepen de Ferman en zijn vader vanaf het tijdelijke appartement richting Montmartre
waar wij ons andermaal vergaapten aan de Sacr� Coeur om vervolgens ons te storten
op de cr�pes aan de voet van de butte.

Tijdens het wandelen in de directe omgeving van ons logeeradres waren wij op de eerste
dag maar vier keer verdwaald!

Dag twee stond in het kader van een bezoek aan Hotel des Invalides met daarin de
Tombeau du Napoleon. Nog nooit was ik zo dichtbij deze dode staatsman. Kon toch
even kippevel niet onderdrukken toen mijn gedachten afdwaalden naar de geschiedenis
achter het door gif welgeconcerveerde lijk in mijn blikveld.

In het nabijgelegen oorlogsmuseum waren diverse attributen tentoongesteld uit door
Franse soldaten gevochten oorlogen. Zo was er ook een buitgemaakte rode vlag met
zwarte Swastika te zien. Typisch dat er een hoogblond Duits jongetje voor deze vlag
stond te lachten terwijl zijn vader een foto van hem maakte. Even later zag ik dezelfde
vader lachend wijzen naar een vitrine waarin een Jodenster lag. Op zich heb ik niets
tegen lachen maar dit beeld vond ik toch wat wrang. Ach, sowieso hebben mensen
niets geleerd van gevoerde oorlogen: nog steeds laten dagelijks mensen het leven tijdens 
oorlogshandelingen...

De tweede dag eindigde met een lange wandeling op zoek naar een gestileerde letter "M".
Kleine tip: ook een metro-halte wordt aangegeven met een gele m. Trap er niet in!

Dag drie stond in het teken van Versailles. Alleen al de tuin van het paleis van de Zonnekoning
(of is het tegenwoordig Zonnenkoning?) was voldoende om ons uren te vermaken! De rit
erheen was al een avontuur op zich en uiteindelijk hebben we de ruimte tussen de stations
Rive Droite en Rive Gauche lopend afgelegd. Onze arme voetjes hebben hier heel wat te 
verduren gehad maar het was absoluut de moeite waard!

De vierde dag was een rustige dag. Wat lopen betreft dan. De meeste afstanden werden per
metro overbrugd. Zo stonden wij op grote hoogte over de stad uit te kijken: vanaf de ruim
200 meter hoge Tour de Montparnasse heb je een magnifique uitzicht over de stad, alle kanten
op. Zo zag je in de verte ook de Sacre Coeur. En wat we ook deden, of we nu met opzet
verdwaalden ("laten we dat straatje daar ingaan en kijken waar we terecht komen") of per
ongeluk ("volgens mij moeten we dat straatje in") almaar weer kwamen wij bij deze
wereldberoemde witte kerk terecht. Bij de zoveelste keer dan eindelijk maar'ns naar binnen
gegaan en een kaarsje gebrand voor hen die mij ontvallen zijn in de loop van mijn leven tot nu
toe. Verder hebben we een leuke foto van Ferdinand, liggend op een luchtrooster vrijwel op
de stoep van de Moulin Rouge en kwamen we, omdat we met opzet een metro-halte te ver
doorreden, terecht op een alleraardigst marktje: le march� de la Chapelle. Het einde van de
dag zag ons zitten op de trappen van het nutteloze en belachelijk dure bouwwerk "Le Grande
Arche". Niet alleen Louis XIV had er een handje van zijn volk honger te laten lijden terwijl hij
zelf bakken vol geld besteedde aan prestige-objecten: ook Francois Mitterand kon dat goed...
Hier kocht de Ferman geheel en al volkomen zelfstandig batterijtjes voor zijn meeneemradio.
Bijzonder knap vond ik dat.

De morgen van dag vijf voor het eerst deze vakantie met een jas aan naar buiten voor een
bezoek aan de grootste vlooienmarkt van Europa: die van Clignancourt. Daar wonderwel
geslaagd voor een paar cadeautjes voor het thuisfront.Vandaaruit namen wij de metro naar
de Place de la Bastille. Vooral nuttig omdat m'n zoon erg is ge�nteresseerd in geschiedenis.
Na een uurtje rust thuis waardoor wij mooi een fikse regenbui overleefden vertrokken wij 
richting ons favoriete Parijse restaurant: Le Refuge des Fondues in de Rue des Trois Freres. 
Dat bleek helaas gesloten tot eind van de maand. Maar niet getreurd: schuin aan de overkant
zit Restaurant la Poutre. Ook een bijzonder aardig etablissement en bovendien met live muziek.
Weliswaar iets duurder dan het huis van de fondue maar zeker niet minder smakelijk.
De zanger/gitarist speelde voornamelijk weemoedige Franse chansons waardoor ik vooral
moest denken aan dingen die hadden kunnen zijn. J'aime les femmes de Paris!

Het grootste deel van de zesde dag was voor het Quartier Latin waar het merendeel der
rondlopers inmiddels geen Latijn meer spreekt maar vrijwel alleen nog maar Frans en Buitenlands.
Wij maakten ondermeer kennis met de kerk ter nagedachtenis aan de heilige Thomas van Aquino
en een bouwwerk gericht aan Sint Sulpice. Ook kwamen wij langs een Middeleeuwse tuin die
volgens de overlevering ooit deel uitmaakte van la Foret de la Licorne, oftewel het Bos van de
Eenhoorn. Ook was het ons (en vooral mij, geloof ik) een genoegen een glaasje Pernod te
drinken op het terras van Cafe la Flore. Ooit zaten verlichte geesten als Sartre, de Bauvoir,
Hemingway en Camus hier inspiratie op te doen voor de dingen die hen een plaats in de 
geschiedenisboeken zouden opleveren. Dus wie weet...Wij liepen een stukje langs de Seine
terwijl uit de Notre Dame het Ave Maria weerklonk wat extra cachet verleende aan ons uitstapje.
Wij sloten de dag af in stijl (en bijna traditiegetrouw) met een bezoekje aan de Place du Tertre.
Daar wist een meneer op kunstzinnige wijze Ferdinand's silhouet met uitsluitend de hulp van een
schaar in een stukje zwart papier te vangen. Jaren terug (ik zal iets jonger zijn geweest dan m'n
zoon nu is) was mij iets soortgelijks overkomen: ook van mij bestaat er een volkomen zwart
portret in silhouet.

Op de laatste dag nog even genoten van de ochtendzon op de trappen die leiden naar de
Sacre Coeur terwijl een harpist voor de begeleidende muziek zorgdroeg en wij de touristen
uitlachten die werden opgelicht met een lokale variant op het spelletje "Balletje, balletje".
Nog even over de Butte gelopen en genoten van de atmosfeer. Nog even langs de beroemdste
rode molen ter wereld en nog even een kaasbroodje genuttigd.

Ferdinand had voor zichzelf een souvenir gescoord: een aquarel met daarop een voorstelling
van de kerk van het Heilig Hart. Het Gare du Nord was vanaf ons tijdelijk verblijf snel bereikt:
we hadden nog drie kwartier te sparen alvorens de Thalys ons huiswaarts vervoerde. In de trein
met de gebrekkige kennis van de Franse taal die ik bezit m'n zoon een verhaal voorgelezen
uit de Picsou. Oom Dagobert is in Frankrijk populairder dan zijn in Nederland beruchte neef.
Vriend Philip kwam ons des avonds uithoren over de afgelopen vakantieperiode en de Ferman
kon de slaap maar niet vatten, vol als hij zat van de opgedane indrukken.

Parijs is tof! En als je dan ook nog een Franse tourist in Versailles de weg naar het station kunt
wijzen en in een hamburgertent een Franse dame zich hardop afvraagt uit welk deel van Frankrijk
je komt omdat ze je accent niet herkend (Terwijl ik toch echt maar maximaal een woord of tien
redelijk accentloos kan uitspreken!) kun je de vakantie meer dan geslaagd noemen. Als het aan
de Ferman en mij ligt..volgend jaar weer!

Hier kunt U overigens het verslag van ons vorige bezoek aan de lichtstad (her)lezen.

Au revoir!

Au revoir!

Eventjes had ik eergisteren het Palestijns/Israëlische vraagstuk aangehaald. In reaktie op een reaktie haalde ik het probleem aan van een generaties lopend conflict: de conflictsituatie wordt op een gegeven moment de normale situatie voor verreweg de meeste mensen die erin leven. Een situatie van vrede kan men zich niet voorstellen en dat is een van de redenen dat men niet erg hard z'n best doet om een situatie die afwijkt van het normale te bereiken. Maar wat kun je daaraan doen? Bitter weinig, lijkt mij, of heeft U nog een ideetje?

En als U dan ook ideetjes heeft om wereldwijd een einde te maken aan corruptie zodat mensen als ex-VN medewerker Benon Sevan niet meer rijk kunnen worden over de ellende van hongerende mensen?
Zou fijn zijn. Door meneer Sevan's gesjoemel met olie-voor-voedsel gelden zijn er kinderen met honger naar bed gegaan. De Cypriotische schurk moet het gestolen geld verdubbelen uit eigen zak en terugstorten in de kas van het programma. Daarnaast mag hij een maand lang alleen maar water drinken en absoluut niets eten. Voelt hij ook'ns even hoe het is om honger te lijden. Zal'm goed doen. Helaas (en soms maar goed ook) is het niet aan mij om straffen op te leggen aan witteboordencriminelen.

Wat mij zeker goed zal doen is een weekje weggaan en werken aan de vader/zoon relatie.
In het kader van het sturen van kaartjes (niet veel hoor) vandaag m'n adresboekje een beetje bijgewerkt. Naar mijn bescheiden mening staan er iets te veel doorgestreepte namen in. Het zijn de namen van hen die mooit meer een kaartje zullen ontvangen om de eenvoudige reden dat zij het tijdige met het eeuwige hebben verruild.
Vooralsnog verruilen wij onze Amsterdamsche residentie voor die van vriend Philip in Parijs. Buurvrouw Angélique kwam ons nog een Bon Voyage wensen en m'n moeder logeert hier teneinde ons in de vroege morgenstond te kunnen uitzwaaien.

Rest mij alleen nog maar te typen:

Au revoir!

Onderweg

Onderweg

De identificatieplicht kent al twee meevallers: eentje voor de overheden die ruim 1,5 miljoen euro konden bijschrijven aan geïnde boetes voor het niet dragen ervan en de andere is voor paritculieren en andere criminelen die heden ten dage veel meer geld kunnen vragen aan criminele organisaties voor hun "zoekgeraakte" identiteitsbewijs. Dit wordt gestaafd door het feit dat het aantal "verloren geraakte" identiteitsdocumenten met ruim veertig procent is gestegen ten opzichte van dezelfde periode volgend jaar. Persoonlijk kan ik wel wat extra geld gebruiken. Iemand een paspoort kopen? Nu voor maar duizend euro! Dan haal ik wel een nieuwe voor 120 en kan het feestje zich herhalen. (Even voor de slaafjes van Remkes en anderen die weigeren hun eigen hersens te gebruiken: dit was een grap.)

Tsjonge, dat valt niet mee dat online zetten van m'n foto's. Toch staan er weer een paar.
Nog maar een paar pakjes hoeven te worden ingeplakt en/of ingescand. Voor het einde van de zomervakantie van m'n kinderen zit deze titanenklus er wel op. Als volgende klus staat het uitsorteren van een tas met zo'n dertig kilo aan papierwerk op het programma. Ik verheug mij al op het einde van die klus en wie weet wat voor leuke papieren ik nog tegenkom?

Onderweg bij het folderen namens een partij die voor mij een Speciale Plek inneemt kwamen m'n zoon en ik geen bekenden tegen. Een in de verte lopende buurvrouw en een kop uit het raam stekende buurman daargelaten. Ferdinand ging liever met z'n vader mee folderen dan buitenspelen. Samen hadden wij ons verder ten taak gesteld restanten uit de koelkast op te maken met het oog op ons nakend verblijf in het buitenland. Zo begon de Ferman met het maken van kaasbroodjes en zette ik mij aan de pisang goreng. na een kortstondige ruzie over het nut van tandenpoetsen, luisteren en dergelijke kwam de avond tot een goed einde.

Ontruiming

Ontruiming

Googlewhack:
stelletje thuisvideo

Gisteren een heerlijk rustig dagje beleeft en vandaag was het al niet veel anders. Toch wel een paar nuttige dingetjes gedaan zoals het lappen van de ramen aan de achterkant van het huis, m'n vingernagels knippen, virussen verwijdert van de harde schijf van mijn computertje dankzij het anti-virus programma AVG en de printer gerepareerd. Kan ik weer wat sollicitatiebrieven en bijpassende CV's uitprinten, morgen. En vandaag kon im m'n moeder een harde kopie overhandigen van de maand juli 2005 van dit weblog. Ben daar meteen maar blijven eten (Boerenkool met worst en gebakken banaan!) om daarna samen met Ferdinand op tijd ons huisje op te zoeken.

Minister Benjamin Netanyahu is afgetreden uit onvrede met het besluit van de Israëlische regering om de Gazastrook te ontruimen in weerwil van de Oslo-Verdragen. Alsof het om een kraakpand gaat. Al laat de manier waarop men te werk gaat meer op die van een kakkerlakken-verdelgingsteam. "Wij willen vrede en wie het niet met ons eens is blazen we in duizend stukjes!"
Rare wezens zijn wij mensen toch.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ibrahim Ferrer en dat van Robin Cook.

Relativeren

Relativeren

Googlewhack:
"prijs van medicijnen" dierenarts

"Kom je volgende zomervakantie weer mee als leider?" was de vraag."YES!" was de reaktie op mijn bevestigend antwoord. Errug fijn om te horen.
Toch was ik best ook wel streng naar de kinderen toe: "Volgens jou begon hij en volgens hem begon jij maar jullie stoppen NU en mij maakt het niet uit wie er later begint maar onthoud dat IK er een einde aan maak!" en "Als je nu niet netjes op je billen gaat zitten mag je dat op het strafbankje doen!"

Gisteren werd een weekje zomerkamp afgesloten met diverse optredens van kinderen en leiding. Een groepje kinderen dat ik onder mijn hoede mocht hebben op de naschoolse opvang waar ik tot voor kort werkte, won de eerste prijs. Ik was zo trots op ze! Maar ja, wat wil je ook? In de loop der jaren zijn ze een hecht team geworden. Zo is J de initiator, weet E de anderen enthousiast te krijgen en En het zootje bij elkaar te houden. Dreigt er ruzie te ontstaan dan heeft dat z'n weerslag op de bijzonder empathische T die vervolgens door En getroost wordt die dan met een beschuldigende blik de groep rondkijkt en twee of drie schuldigen aanwijst waarna hij met een schikkingsvoorstel komt waar ieder lid van de groep zich klakkeloos bij neerlegt. Machtig om dat proces mee te maken!

Het afscheidsetentje voor de groepsleiding en kampassistenten werd gehouden in Restaurant Pizzeria Papa Longo in de Amsterdamse De Clercqstraat. Volgend jaar zie ik de meesten van hen waarschijnlijk wel weer maar vooralsnog zal ik ze wel eventjes missen: Sigrit, Kai, Eva, Charmaine, Wendy, Amber, Merel, Ryan, Alice, Quinta en al die anderen.

Voor vandaag was een dagje rust ingepland met de televisie en m'n goudvissen als enig gezelschap doorheen de dag. Ik was alleen een beetje in verwarring over wat ik moest kijken: De begrafenis van Wim Duisenberg? De Canal Parade? De herdenking van het vallen van de bom op Hiroshima? Uiteindelijk heb ik maar een gezellig kijkschijfje gekeken: The Day After. Daarna kun je best wel weer aardig relativeren.

Ontslag

Ontslag

NIEUW! Binnenkort ook in Nederland: versoepeling van het ontslagrecht! Ontsla Uw werknemers binnen twee jaar na indiensttreding ZONDER opgaaf van reden! Profiteer van deze unieke mogelijkheid om het mensen onmogelijk te maken een bestaansbasis op te bouwen.

Eerdaags zou bovenstaande wervende tekst wellicht door onze overheid naar bedrijven en instellingen gestuurd kunnen worden. In Frankrijk is het nieuwe ontslagrecht inmiddels een feit.
De reden? Werkgevers zouden meer mensen in dienst nemen wanneer zij hen makkelijker kunnen ontslaan. 'Tuurlijk. En George junior knielt drie maal daags richting Mekka.

Al zolang ik mij kan herinneren probeer ik, in tegenstelling tot sommige niet nader te noemen regeringsleiders, te leven volgens het eenvoudige principe:"Wat gij niet wil dat U geschiedt, doe dat ook een ander niet." Bijna evenlang vraag ik mij af waarom anderen dat niet doen. Kunt U het mij uitleggen? Bij jonge kinderen zit het er vaak al in. Het lijkt welhaast alsof sommige ouders hun kinderen leren niet alleen voor zichzelf op te komen maar vooral om anderen te laten zitten. "Hoezo, iemand helpen? Je moet alleen jezelf helpen!" Een vrij stupide instelling, mocht U het mij vragen, want zonder hulp heeft nog nooit iemand wat bereikt. Of kunt U mij beargumenteerd tegenspreken?

Vanmorgen was het ouder-ochtend op kamp. Diverse ouders viel het op dat het plezier niet alleen aan de kinderen was af te zien maar vooral eigenlijk van de begeleiders. Een fraai compliment, nietwaar?

Wakker

Wakker

Stel je voor dat je alles moest lezen wat je ondertekent? Zoiets zou onze minister van Verkeer en Waterstaat, Karla Peijs, gedacht moeten hebben toen zij opeens bijzonder veel kritiek kreeg op een wetsvoorstel dat zij opeens niet ingediend bleek te hebben. How convenient. Ik neem aan dat de kamer haar zal vragen voortaan iets zorgvuldiger om te gaan met het bedonderen van de burgers van dit land. Zij mag zich niet meer zo makkelijk laten betrappen. Maar zonder gekheid: ik vind het erg goed van haar dat zij de volledige verantwoordelijkheid op zich neemt van deze communicatieblunder. Dat zouden meer mensen moeten doen.

Ondanks een telefonische toezegging is buurvrouw Johanna gisteren niet verschenen om haar zoon te bezoeken. Ferdinand wordt er inmiddels niet meer warm of koud van. De enkele keer dat zij er wél is lijkt hij haar uitsluitend te gedogen. Is dit een goede reaktie van een negenjarige op het zien van zijn biologische moeder?

"Sorrij. ik dee wel verfelend. maar ijj moet ook niet zo verfelend doen oké."
Een brief met deze tekst én een mooie tekening van een hart met allemaal bloemen erin kreeg ik vanmorgen van een enigszins ondeugend meisje. Dat zijn de dingen waardoor je blijft beseffen hoe gaaf het werken met kinderen is.

Ik ga proberen om wakker te blijven tot het einde van de Zweedse film Jalla! Jalla! die vanavond om half negen begint op Nederland 3. Helaas is de intentie niet altijd een garantie voor succes. Denk bijvoorbeeld maar aan de bemiddelaars in het Midden-Oosten conflict of de onderhandelaars tussen Noord- en Zuid-Korea.

Bang

Bang

Heb gisteravond tijdens de reclameboodschappen onder "The Pretender" nog even een financieel verslagje herschreven ten behoeve van het verkiezingsprogramma van een lokale afdeling van een zekere socialistische partij en mocht bovendien een vriend van een buurvrouw helpen bij het opstellen van een voor hem belangrijke brief. Fijn toch, als je mensen kunt helpen? Zelf krijg ik ook regelmatig verschillende vormen van steun waardoor vanzelf een positieve energiestroom ontstaat.
Zo makkelijk kan het zijn. Maar iemand moet beginnen met stroom opwekken en waarom zou U die iemand niet kunnen zijn?

Voor het slapengaan nog even geluisterd naar Adagio for Strings van Samuel Barber. U weet wel: dat fijne stukje muziek onder de (anti-)oorlogsfilm Platoon. Niet dat ik rustgevende muziek nodig had om in slaap te komen...En zo zal het mij ook vandaag weer vergaan. Het was een prachtige en zonnige dag in de Kennemerduiinen en de kinderen alsook de groepsleiding genoten met volle teugen van het aangeboden vertier: voetballen, steltlopen. trampoline-springen, schaken, Ren Je Rot, estafette-loop, duinwandeling, vossejacht etcetera, etcetera. Van alle kinderen die er rondlopen dit jaar (ruim 200) zijn er slegs drie te kwalificeren als raddraaiers die met wat extra aandacht best wel mee blijken te vallen in de omgang. Dat valt mee, toch? Heerlijk ook om een stel Japanse kinderen die nauwelijks een woord Nederlands begrijpen zich te zien vermaken.

Zou Michael Lynn zich ook zo vermaakt hebben tijdens de Black Hat conferentie toen hij, tegen de afspraak in, melding maakte van een enorm beveiligingslek in de software van zijn werkgever Cisco? Naar verluid zou de fout het mogelijk maken voor mensen om het complete wereldwijde internet-verkeer lam te leggen, data-verkeer te onderscheppen danwel te wijzigen. Uiteraard wordt dan meteen geroepen dat "terroristen" die kans niet zullen laten liggen. Dit in het kader van de mondiale bangmakerij van de gewone burger want een burger die bang is is eenvoudiger zaken aan te praten en makkelijker controleerbaar. In Amerika is al een begin gemaakt met de introductie van RFID als systeem om bezoekers vanop afstand te controleren. Vooralsnog lijkt her erop dat alleen nog maar voertuigen van Mexicaanse bezoekers een "tag" krijgen.
Handig hoor, zo'n apparaatje dat gaat piepen als een bekende terrorist de poort passeert. Totdat uw eigen naam op de rap langer wordende lijst komt te staan want de definitie van "een terrorist" wisselt met het humeur van Bush, Blair, Balkenende en Berlusconi.

Kaasbroodjes

Kaasbroodjes

Ferdinand had errug z'n best gedaan op het maken van tosti's en kaasbroodjes. Met veel verve vette hij het bakblik in, smeerde het bladerdeeg in met eigeel en meer van dat fraais. Hij geniet altijd zichtbaar van het resultaat dat hij bereikt, of het nu gaat om het behalen van een band met karate, het bouwen van een Lego-auto of het bereiden van z'n eigen bakje cornflakes. Tegenwoordig geniet hij ook intens van het kijken naar diverse programma's op Discovery Channel en leest hij graag in de jeugencyclopedie die hij onlangs heeft mogen toevoegen aan zijn verzameling leerboeken. In tegenstelling tot zijn vader blijkt hij aardig technisch onderlegd. Dat is in ieder geval al één punt in het leven waarop hij beter zal scoren dan zijn hoofd-opvoeder. En dat is toch de intentie van opvoeden, niet, dat je pupil het beter doet dan jijzelf?

Vandaag mocht ik ook weer een beetje opvoeder zijn met als resultaat opmerkingen als "Ik vind U een hele fijne meester." en "Kom je alsjeblieft weer voor ons werken want we missen je zo erg" van een aantal kinderen uit m'n meest recente werkkring.
Dan mompel je binnensmonds toch wel eventjes iets in de richting van "Potverdriedubbeltjes nogantoe zeg. Potjandorie!" Dat zijn de momenten dat ik graag weer zou werken in de kinderopvang. Dan wil je geen verhalen horen over familiedrama's zoals onlangs in Tolbert waarbij klaarblijkelijk een man zijn stiefkinderen om het leven bracht. Liever lees je luchtiger berichten. Bijvoorbeeld over het feit dat Nederland maar liefst twee teams zal afvaardigen naar het aanstaande WK Bommetje in Heilbronn, Duitsland. Met een beetje mazzel kunnen we morgen zelf het water in op zomerkamp. De weersverwachting lijkt het mogelijk te maken.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van koning Fahd.