Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Goed nieuws is dat het nooit te laat is voor de liefde. Lees bijvoorbeeld het verhaal (klik) van het stel dat elkaar uit het oog was verloren maar elkaar na een tijdje weer vond. Na 71 jaar met name.
Billy de Kat komt even kijken
of ik zijn eetbakje al heb bijgevuld:
De lolcat van deze week gaat over
iets betekenen voor een ander, hoe klein het gebaar ook is
en zij die denken: 'Ik doe maar niets want wat maakt het uit?':
'Het is misschien slechts een druppel op de gloeiende plaat
maar vele druppels samen blussen het vuur van de wereldbrand.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Nu het einde van het kalenderjaar (volledig arbitrair trouwens. Beetje raar ook dat het jaar in verschillende delen van de wereld (soms zelfs op een paar verschillende tijden in het zelfde land!) op andere uren eindigt. En dat is nog maar volgens een van de vele gebruikte kalenders.U en ik (vermoed ik) gebruiken de Gregoriaanse kalender maar dat is lang niet de enige kalender die bestaat.) vraag ik mij af wat ik volgend jaar wil doen: verder met zang- en gitaarles, meer lezen, mijn woning opknappen, basgitaar leren spelen, Franse conversatieles volgens, Russisch leren lezen en Arabische accenten herkennen.
Om te weten of een 'terrorist' wel echt is wie hij zegt te zijn bijvoorbeeld en niet alleen maar een groep mensen in een kwaad daglicht wil stellen door in de kleding die typerend is voor een andere groep zijn of haar wandaad te plegen.
Als je iemand een bushaltehokje ('Abri' is korter maar dat woord is minder bekend) ziet vernielen en hij draagt een Ajax-sjaaltje, krijgen de betreffende fans een slechte naam. Hoor je de vernieler echter tegen de politie roepen: 'Hé zeikstraal! Nou moet je effe snel aftaaien met die kankertyfuskop van je. Weet je moeder wel hoe bloedverziekend irritant jij bent, mannetje?', dan kun je vermoeden dat het heerschap van Rotterdamse origine is en helegaar geen fan van voetbalclub Ajax. 'Ja maar hij ziet er uit als een Ajax-fan/terrorist/ongeschoren gladjakker/bijdehante matennaaier/homoseksueel/politie-agent/motorrijder dus zal het wel zijn!'
Beetje raar om iemand te be (laat staan ver-)oordelen op basis van zijn of haar uiterlijke kenmerken als manier van lopen, gezichtsbeharing, geslachtskenmerken, stand van de ogen en kleding. 'Nou maar aan een rolstoelgebruiker kun je altijd wel zien of hij of zij dat is!'
Vraagje: als u iemand's gezicht ziet achter een kantoorbalie of naakt in bed ziet liggen, hoe kunt u dan 'zeker weten!' dat die persoon rolstoelgebruiker is? Maandag werkte ik 's ochtends voor de huurdersvereniging. Onderweg erheen schoot ik deze plaatjes:
Daarna op theevisite bij een buurvrouw van mijn moeder zaliger en mocht 's avonds het praatje houden ter afsluiting van het kalenderjaar in mijn Loge. In wezen ging mijn babbel van twintig minuten er over dat niemand honderd procent óf 'goed' is óf 'fout'. De inspiratie kwam na een twistgesprek met als uitgangspunt: 'Iedereen die van honden houdt is een goed mens. Betekent dit dat Hitler een goed mens was?'
De verbroedering was die avond goed te voelen en er werd nog lekker gegeten óók. Het toetje was huisgemaakte tiramisu en het toeval wilde dat een Broeder kleine flesjes Amaretto had geregeld.
Geweldige combinatie! Iets minder geslaagd was de combinatie met rode wijn en korenwijn. Lag dus tegen enen licht aangeschoten in bed.
Dinsdag kwart over zeven op en keurig op tijd op de brouwerij. Twee werkdagen achterstand (dankzij de brandwonden op met name mijn rechterhand) weggewerkt (begonnen met een kwartiertje opruimen want als je er niet bent zijn er collega's die willen 'helpen':
Ook zijn er collega's die de zaak netjes willen houden en daarom hun collega's verzoeken om alsjeblieft te zitten tijdens het plassen. Heb het geprobeerd maar het bleek lastig.
Ook een begin gemaakt met de financiële jaarafsluiting. Een collega was zo lief mij te trakteren op de lunch.
Na het werk even langs de Hema om met hulp van een VVV-bon (als kerstcadeau van de huurdersvereniging waar ik voor werk gekregen) een paar kleinigheidjes aan te schaffen en daarna thuis wat e-mails beantwoord en zo voor een vriend kwam om te eten. Samen kletsten wij over van alles en nog wat. Het werd gezellig. En laat.
Woensdag niet al te laat op. Thee gedronken met een buurvrouw, de laatste kerstkaartjes schrijven en een en ander voorbereiden. Daarnaast even de kat, de plantjes en de goudvis verzorgd, een beetje geveegd en gezwabberd en meer van die dingen. Zoals een paar verhaaltjes redigeren voor mijn volgende verhalenbundel en zo. Over lezen gesproken: ik las boek nummer 17 van dit jaar uit. De Gifmengster van Hiske Dibbets is een boek waar ik aan kan relateren. Het verhaalt van een dochter die kort na de dood van haar moeder ontdekt dat zij die eigenlijk nooit goed gekend heeft.
Even wat e-mails beantwoord en een paar mensen gebeld voor ik de badkamer in dook om mij op te frissen. Schone kleren aan en de deur uit:
Die avond nam ik een verhalenbundel mee waaruit ik mocht voordragen op een kerstetentje met een paar lieve tantes en wat aanhang. Heerlijk gegeten en veel gezelligheid!
Heel lief ook:
bij tante stond een foto'tje van een kleine mij
met mijn moeder zaliger op de piano.
Tot drie kersten vierde ik elke kerst met haar.
Niet meer dus.
Kreeg zelfs een cadeautje!
'O leuk, kleine meisjes die ik in de fik kan steken!'
'Eh...', zei tante. 'Ik dacht eigenlijk
aan het in vuur en vlam zetten van jouw buurvrouwen.'
Dat kan natuurlijk ook.
Reuzegezellig dus.
Het gegeven dat ik pas na middernacht thuiskwam is daar een stille getuige van. Maar blijkbaar niet stil genoeg want een logerende vriend werd wakker en samen kletsten wij nog wat voor het slapengaan.
Donderdag bijtijds de deur uit omdat ik mijn trein niet wilde missen: met ondergoed en tandenborstel in de tas toog ik naar het prachtige plaatsje Verviers waar ik hartelijk werd begroet door een vriendin die ik al jaaaaren ken. Boodschappen gehaald, een beetje gewandeld, lekker gegeten en hangend op de bank herinneringen zitten ophalen. Hier een tunnel bij station Luik, waar ik overstapte.
Hier Verviers:
's Avonds gezellig aan de hapjes en drankjes.
Mooie mix van diverse symbolen die in diverse religies
eind december het een en ander betekenen:
een mooi heidens boompje als symbool
van het eeuwig leven (de boom met ballen. Vroeger etenswaren.);
Het symbool van: help vluchtelingen want je weet maar nooit
of hun zoontje jou later zal verlossen van jouw zonden. Een kerststal dus;
En Gelt. Wat Joodse mensen hun kinderen geven tijdens Chanoeka.
'Hé!', zei ik toen zijn moeder zijn zusje naar bed bracht.
'Het is nu donker. Perfect moment om een paar meiden in vuur en vlam te zetten, denk je niet?'
Dat werden dus de kaarsjes die ik van de Kersttante had gekregen.
Vond-ie leuk. Denk ik.
Vrijdag mij niet alleen met de vriendin maar ook met haar zoon en dochter vermaakt.
In de stad stopten wij even bij een winkeltje waar ik een geschikt verjaarscadeau vond voor mijn broer. En wij stopten even voor een drankje en een plasje. Van dat laatste heb ik dan weer geen foto.
Na het avondeten nog wat rozig van het badderen
en tot laat in de avond samen aan het spraakwater in de vorm van rosé en amaretto.
Zaterdag na het ontbijt nog even rondgelopen door het vol met kunst staande oude landhuis
en met een lekkere cappuccino afscheid genomen van Verviers
en - net als op de heenweg - probleemloos de diverse treinaansluitingen gehaald om - via Luik en Maastricht
- terug te keren naar huis. Waar ik rond drie uur's middags aankwam. Een uurtje gewerkt voor de geheime jongensclub, geschoren, omgekleed en op de tram naar Amstelveen.
Vanaf waar ik een lift kreeg naar de locatie waar mijn broer een verrassingsfeest stond te wachten ter ere van zijn zestigste verjaardag. Hier hij en ik:
Broer met vrouw en (klein)kinderen:
Toespraak van oude buurman met wiens broer
ik ooit in de zandbak heb gespeeld.
Als kind. Dus. Ik meld het maar even.
Heerlijk (Indisch!) gegeten, genoten van mijn nieuwste neefje en nichtje, zitten bijkletsen met oude buren van mijn broer en genoten van een heus Indonesisch dansoptreden:
'Mevrouw, wat is de betekenis van deze dans, als ik vragen mag?'
'Hoe donker het ook is, je kunt anderen licht in het duister brengen
wanneer je jezelf verlicht.'
'Tjonge!', dacht ik bij mijzelf. 'Deze mevrouw zou het goed doen in de maandagavondclub!'
Ofwel: haar woorden zijn zeer Maçonniek. Zeg maar: des Vrijmetselaars.
en een kopje koffie toe.
Vrienden van mijn broer en zijn vrouw brachten mij met de auto thuis en ook dat was fijn ende prettig.
Gek genoeg was ik best een beetje moe toen ik die avond tegen elf uur thuis kwam.
Zondag heel rustig aan wakker geworden (maar het was weer eens gelukt!), kleren wassen, schoonmaken, opruimen en boodschappen halen. Beetje aan de administratie en mijn volgende verhalenbundel gewerkt. 's Avonds met een vriend zitten eten en gezellig samen darten gekeken.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
=====================================
De handen van de een deden hem aan haar denken.
De glimlach van de ander brachten hem
bij de herinnering aan een grapje
waar zij om bleef lachen,
hoe vaak hij het ook vertelde.
Terwijl de lichaamsgeur van de een
hem deed terugdenken aan een bijzondere nacht
waren het de voetstappen van de ander
die hem hoop gaven op betere tijden.
Maar allen misten zij
een voor hem belangrijke eigenschap
die alleen zij bezat:
Alleen zij deed zijn hart sneller kloppen.
Voor haar zou hij willen sterven.
Voor haar was hij in staat
het ultieme offer te brengen:
Kunt u zich de tijd nog herinneren dat overheidsdienaren 'vuile nazi's!' werden genoemd als maar de suggestie werd gewekt dat er meer cameratoezicht moest komen in de openbare ruimte? Slechts twintig jaar later vinden vaak diezelfde mensen die tégen camera's waren dat er juist meer camera's bij moeten komen 'tegen terrorisme en zo'.
Het argument luidt: 'Wie niets te verbergen heeft kan niet tegen meer camera's en afluisterapparatuur zijn.' 'Dus je vindt het helemaal niet erg wanneer honderden onbekenden weten waar je kinderen naar school gaan, wat jouw maandinkomen is, dat je wel eens zwart hebt bijgeklust, hoe je écht denkt over je collega en hebt gesjoemeld met je belastingaangifte? Vind je het ook niet erg dat onbekenden weten waarvoor jouw partner vorige week naar de huisarts was zonder dat jou te vertellen? Mag echt iedereen weten waarover jij fantaseert?'
'Schending van privacy?
Geen enkel probleem!
Zo lang het om de privacy van een ander gaat.'
Mensen maken zich zorgen om hun privacy maar vinden het geen probleem om in ruil voor spaarpunten hun koopgedrag te delen met een supermarktketen. Bijvoorbeeld.
En wij accepteren zonder blikken of blozen de algemene voorwaarden van het mobiele chatprogramma Whatsapp. 'Ik doe niet aan Facebook!' weten zij ook nog te melden 'Want ik vertrouw Mark Zuckerberg mijn privégegevens niet toe.' Wel dus. Want ook Whatsapp is in handen van deze Amerikaanse meneer die al eerder tientallen miljoenen dollars en euro's aan boetes moest betalen vanwege het 'helemaal per ongeluk hoor!' schenden van internationale regels op het gebied van privacy. Ja, ook de baas van Facebook verleent service. Maar vooral aan de baas van Facebook.
Komen we meteen bij twee Engelse woorden die in het Nederlands geen betekenis meer hebben: service en privacy.
Niet alleen de baas van het grootste sociale media bedrijf ter wereld en van de meest gebruikte chat app ter wereld 'vergeet' wel eens de privacyregels. Ook onze overheid overtreedt regelmatig (internationale) regels. Over privacy, opsporing, handhaving en zo verder. Hoe kan men met die instelling ('Ik mag de regels overtreden want ik heb die zelf opgesteld.') van burgers en bedrijven verwachten dat die zich wel aan de regels houden? Vergelijk het met de vader die met een fles whisky in de hand zijn zoon verbiedt te drinken.
Maar ook: waarom geven wij zelf niet het goede voorbeeld aan bedrijven als Facebook en de overheid? Kortom: als wij zo gehecht zijn aan onze privacy, waarom schrijven wij dan in blogs, op Twitter, Instagram en Facebook over onze kinderen, medische aandoeningen en vakantieperikelen?
'Ja maar ik gebruik Signal als chatapp!' Jammer voor je joh, ook in deze 'superveilige' app zat (ongetwijfeld per ongeluk) een softwarefoutje (klik). Eentje waardoor van afstand de microfoon van je mobiel kon worden ingeschakeld via apps als Facetime. En dit privacy gevoelig foutje kwam uiteindelijk naar buiten. Maar hoeveel niet?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws is dat steeds meer landen de invoer en productie van wegwerp plastic verbieden. Op de Caraïben bijvoorbeeld. Waarom dat in Nederland niet kan is vooralsnog een raadsel want 'Ingewikkeld, heeft veel haken en ogen, is niet zo makkelijk.' Echt waar?
Billy de Kat wandelt van slaap-
naar woonkamer.
De 'Lolcat' van deze week:
'Wacht. Wat!? In de Bijbel staan geen referenties naar de kerstboom?
Dus de kerstboom heeft niets te maken met het christendom?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Opvallend nieuws van afgelopen week: Het VN-klimaatpanel (klik) heeft gelijk gekregen met de voorspellingen. De poolkappen smelten veel sneller dan zonder tussenkomst van de mens zou kunnen. Dat feit ontkennen mag natuurlijk maar is net zo nutteloos als ontkennen dat het pijn doet wanneer iemand je hard op je neus stompt.
'Heb je niet genoeg schoppen gekregen vroeger? Waar is je kaboutermuts? Ik zet even mijn biertje op je hoofd, ha ha! Is je piemel óók zo klein? Kijk, een paddestoel! Woon je daar?' Een 'grap' wordt niet leuker naarmate je die vaker hoort.
Opvallend genoeg vinden de grappenmakers het minder leuk wanneer je een grap over hen maakt. Dan heet het opeens belediging en wordt de reactie: 'Joh, als je dat niet als grap ziet heb je gewoon geen humor!' niet met een glimlach beantwoord.
Ben benieuwd naar de uitslag van een nog uit te voeren sociologisch onderzoek naar de correlatie tussen gebrek aan humor (en fantasie. Steeds dezelfde grappen. Verzin eens wat nieuws!) en stemgedrag. In mijn ervaring gaat het namelijk vooral om mensen die zich laten leiden door populistische praatjes en niet om mensen die hebben geleerd na te denken voor zij iets zeggen.
Wat denkt u: zijn mensen die anderen beoordelen op hun uiterlijk gewoon dom, slecht opgevoed of zit er meer achter?
Heel begrijpelijk daarom ook dat mensen sociale media maar niets vinden: een hoop negativiteit en vals nieuws. Vooral verspreid door anonieme mensen die hun 'meningen' niet onderbouwen met argumenten. En dus maar gaan schelden:
(En mensen die zich 'echte Nederlander' vinden, een hekel zeggen te hebben aan 'gelukszoekers'
maar zelf zijn geëmigreerd omdat zij in een ander land meer geld konden verdienen en bovendien
de Nederlandse taal slecht beheersen...brrr!)
Het niet eens zijn met iemand, dat snap ik.
Maar iemand anoniem aanvallen op uiterlijk en zelfs doodwensen
getuigt niet van netjes opgevoed zijn. Vind ik.
De scheldende anoniempjes zijn opvallend vaak dol op het verspreiden van nepnieuws. Zoals 'peet- met heel veel cijfertjes achter zijn naam' die 'niet bang is voor de islam maar er graag voor waarschuwt' en daarom 'bewijzen' verspreidt van 'islamisering. Alleen...het gaat hier om een groep christenen. En de foto dateert van ruim een jaar geleden en is gepikt van sociale media. Oeps!
Het verhaal van 'Peet' wordt ook gedeeld door politici die graag haat zaaien. In dit artikel (klik) leest u meer over dit échte gevaar voor de samenleving en een open en eerlijke discussie, gebaseerd op verifieerbare feiten. Dat 'de staatsmedia weigeren dit verhaal te verspreiden!' heeft een heel eenvoudige reden: het is onzin. Maandag overdag thuis zitten werken: verslagen schrijven en zo. De dag begon met koffie drinken met een buurvrouw, tussendoor nam ik tijd voor het huishouden. Intussen zat ik dus vooral thuis te werken omdat de Slimme Meter mannen zouden komen: je kunt bezwaar aantekenen tegen het feit dat er een apparaat in huis komt dat bijna al jouw bewegingen monitort en doorspeelt naar tientallen onbekende bedrijven en honderden (ongetwijfeld zeer integere en betrouwbare) mensen maar uiteindelijk zal ieder huishouden in Nederland worden gedwongen een ('Gratis, meneer! Speciaal voor u. Om u te helpen!') Slimme Meter te laten bijhouden hoeveel energie men verbruikt en wanneer. Dus wanneer u naar bed gaat, opstaat, naar het werk gaat, televisie kijkt, een was draait, doucht, et cetera... Het lijkt er potjandorie op dat wij in een staat leven waarin de overheid alles wat elke burger doet voortdurend in de gaten wil houden. Had George Orwell dan tóch gelijk? Neuh. In de praktijk gaan overheden al verder dan hij in '1984' schetste.
Maar goed: ze kwamen dus niet. In vroeger tijden gebeurde het nog wel eens dat als mensen een afspraak niet konden nakomen zij zich dan afmeldden, excuses aanboden en een nieuw voorstel deden. Maar 'de norm' (='dat wat gebruikelijk is') lijkt te zijn: 'Afspraken maken is voldoende; je er aan houden is nergens voor nodig.'
Eind van de middag had ik een buurvrouw op de koffie en de avond begon met een vergadering, gevolgd door een avondje metselen:
'Was alles al voorbestemd vóór de Oerknal?' en 'Kun je jezelf plagiëren?' waren een paar uitdagende vragen die voorbijkwamen tijdens de gesprekken die avond. Boeiend! Een borreltje op de goede afloop hoort er dan wel een beetje bij.
Dinsdag voelde ik mij koortsig en rillerig (wellicht de reactie van mijn lichaam dat bezig is een paar kleine brandwonden te helen) en dus appte ik mijn werkgever met een ziekmelding. Toch verrichtte ik wat werk deze dag. Dat is dan weer een voordeel van een online boekhoudsysteem! Even koffie met wat lekkers met een vriend
en rustig aan de slag. Een vriend was even op visite en ik deed een dutje om mijn lijf de tijd, rust en kans te geven verder te herstellen.
In het nieuws was de aankondiging van een landelijke protestactie van het oer-Hollandse 'Farmers Defence Force': platleggen van distributiecentra in een poging supermarktketens te dwingen de boeren hogere prijzen te geven. Dus wat nou, milieu en dierenwelzijn? Deze groep boeren gaat het vooral - en wellicht uitsluitend - om meer geld. Helder. Vooral de reacties onder het artikel over de actie die alle boeren in een klap minder sympathiek doet overkomen. Bijvoorbeeld: 'Wat als boerenbedrijven worden geblokkeerd met vrachtwagens om een betere CAO (='Wij willen meer geld!') af te dwingen voor de transportsector? Of prostituees die actie voeren door een klant zijn broek pas terug geven als die voortaan €20 meer betaalt per bezoek?
Het was 's avonds gezellig met de eetvisite en ik lag tijdig in bed.
Woensdag was gelukkig de koorts gezakt en de scherpte van de pijn in mijn vingers eraf. Fijn! Nog steeds was schrijven (laat staan het bedienen van een numeriek toetsenbord als Cijfermeester) behoorlijk pijnlijk (een van de opgelopen brandwonden zit precies op een knokkel) dus ik hield het bij het bekijken van boekhoudkundige problemen online. Het urenlang op rap niveau intikken van data was nog even teveel gevraagd.
Een beetje twitteren ging gelukkig nog wel. Wie mij een beetje kent weet dat ik graag mensen wil begrijpen. Daartoe vroeg ik een PVV-fan naar moties die haar favoriete partij indiende als haalbaar voorstel ter bestrijding van de armoede in Nederland. 'Kijk maar tussen mijn berichten!' (klik), zei zij.
Daar vond ik van alles (ook moties) maar geen door de PVV ingediende moties die direct met armoedebestrijding te maken hebben. Dus ik ging zoeken op de website van de PVV zelf. Ook daar kon ik voornoemde moties helaas niet vinden. Wel teksten waarin PVV-kamerleden hun ongenoegen uiten over het huidig beleid (in de trant van: 'Het is een schande dat er niets aan gedaan wordt!') maar geen enkel direct en haalbaar voorstel (laat staan een motie) dat daadwerkelijk kan leiden tot een daling van het aantal mensen dat in Nederland leeft onder de armoedegrens. Het zal dus nog even duren voordat ik PVV stem want ik stem liever op politici die de daad bij het woord voegen. Iets roepen kan ik zelf ook wel.
(update: ook twee dagen later heeft de mevrouw voor mij geen moties kunnen vinden die haar theorie: 'De PVV heeft heel veel anti-armoede moties ingediend, hoor!' ondersteunen. Jammer.)
Een en ander aan uitzoekklusjes gedaan voor de Loge en een stapel kleding zitten sorteren. Een eetafspraak 's avonds ging niet door maar had ongepland een vriend op visite. Met hem deelde ik het 'kerstpakket' dat ik mocht ontvingen als Penningmeester van de Bewonerscommissie: een doosje chocolaatjes.
Het strijken van een paar overhemden ging redelijk met mijn linkerhand
en deed ik tijdens het kijken naar een aflevering van War of the Worlds.
Op mijn daartoe geïnstaleerde anti-verslavingsapp zag ik dat ik mij op gegeven moment exact 666 minuten had geconcentreerd op de diverse dingen die ik zoal doe op een dag.
Donderdag werkte ik een paar uurtjes voor de brouwerij, voor de huurdersvereniging en voor de Loge. Tussendoor deed ik de deur open voor een postbode die mij mijn kostuum kwam brengen voor een aankomende entertainment-opdracht en een woordvoerder van de woningcorporatie die mij vroeg waarom zijn sleutel niet paste op de kelderdeur. Daar moet hij toch echt voor bij zijn baas en/of de VvE zijn want de woningcorporatie wil niet dat bewoners zelf de sleutel hebben om eventuele problemen (met bijvoorbeeld lekkage en ratten) in de gemeenschappelijke kelderruimte zelf aan te pakken.
's Avonds at ik lekker bij een vriend die ik kon helpen met een paar technische dingetjes op zijn computer en mobiel.
Weer thuis opende ik mijn kostuumkist voor onderzoek en om op te ruimen.
Tussen de bedrijven door maakte ik aanrecht, oven en kattenhoekje schoon en speelde ik (online tegen vrienden) een algemene kennis-spelletje. Van sommige dingen weet ik iets meer dan anderen en van andere zaken weer iets minder maar zat toch even met mijn mond vol tanden bij de vraag: 'Noem de tien grootste steden van Turkije'. Kwam niet verder dan vier stuks. Hoe ver (uit het hoofd dus!) komt u?
Mijn online leven op Twitter kreeg een flinke 'boost' toen een paar mensen een bericht van mij (klik) van een paar weken terug herontdekten. Op de informatie uit dit bericht kan onze minister-president weer reageren met zijn favoriete woorden: 'Ik heb daar geen actieve herinnering aan'. Handig!
Een paar uren na het produceren van dit schermafdruk stond de teller op 'bijna 57.000 keer gelezen'. Ik vind dat veel.
Behalve zeggen dat hij zich niet kan herinneren wanneer en hoe hij of iemand uit zijn team 'per abuis de Kamer onjuist heeft voorgelicht ('Newspeak' voor 'gelogen')' speelt hij graag met zijn mobieltje. Ongetwijfeld om collega's te irriteren en burgers het goede voorbeeld te geven. Hij en zijn partij hebben het graag over 'Normaal doen!' Hij vindt dit gedrag blijkbaar normaal:
Vrijdag een uurtje (online) gewerkt en het ontbijt genoten met een vriend en een buurvrouw. 'Ik heb een broek gekregen die mij te groot is, pas jij'em?' mondde uit in een kledingruil-feestje waarbij diverse kledingstukken (niet alleen voornoemde broek maar ook een andere, een vest, een shirt en zelfs een cowboyhoed) van eigenaar (m/v) wisselden. Er kwam ook nog een andere buurvrouw op visite en zomaar opeens was het tijd om op de trein te stappen. Naar Eindhoven. Waar ik mocht werken op een bedrijfsfeest waar deze foto werd gemaakt die ik hier meteen plaats als zijnde mijn wenskaart voor jullie, mijn lieve lezers en lezerinnen:
Had nog een uitnodiging staan voor een feest in de lichtstad dat daar toevallig die avond plaatsvond maar besloot verstandig te zijn. De trein terug naar huis en de daaropvolgende tramrit deelde ik toevallig met een vriendin die ook toevallig net vanuit Eindhoven onderweg was naar Amsterdam.
Zaterdag nam ik - met een flinke mok koffie onder handbereik - even de tijd om via Twitter vragen te beantwoorden van mensen die blijkbaar niet weten hoe websites als Google of Wikipedia werken en daarom ervan overtuigd zijn dat hun angsten feiten zijn. Dus ik gaf hen rustig uitleg over ons staatsbestel, de rol van de EU, dat Geert Wilders geen minister is, de VVD niet 'links' en dat 'Ongehoord Nederland wel degelijk gehoord wordt maar dat serieuze media liever geen onzin verspreiden. Vind ik leuk, les geven.
Na dat half uurtje lekker aan het werk: kostuums wassen, administratie, keuken schoonmaken,...
's Avonds naar een lokale feestavond. Een buurvrouw en haar vriend waren er ook en - hoe verrassend! - ik kwam er diverse bekenden tegen en maakte nieuwe vrienden (m/v)
'De Giletjes' speelden een combinatie van punkrock en levenslied.
Bijzonder vermakelijk!
Wie niet groot is moet een opstapje zoeken.
Een nieuwe vriend schoot bovenstaand plaatje.
Bij het herentoilet. Dus.
Er was ook een heuse modeshow
en de jurkjes-maker zelf was aanwezig om mensen de maat te nemen
Zondagmorgen rustig bijgekomen van de belevenissen en mijn huisje en huisdieren onder handen genomen. Naast een beetje (maar niet te veel, hoor!) werken.
Die middag was ik naar het circus met een vriendin: Circus Zanzara is geweldig en nog tot en met 5 januari te bewonderen in Amsterdam Westerpark. Gaat dat zien!
Thuis een hapje gegeten met een vriend en een potje gestreken tijden het kijken van de film Deadpool. En nog een beetje zitten werken. Voorbereiding van een bijeenkomst op de maandagavondclub. Dus. Had nog twee uitnodigingen staan voor die avond (een muziekalbum-presentatie en een avondje kroeg hangen) maar besloot weer eens verstandig te zijn.
Posts
