De week voorbij

Maandag was (nog steeds) Pasen. Vandaar deze Paasbrunch bij mijn vriendin thuis (nadat eerder haar moeder en diens vriend gezellig even op de koffie waren geweest):

Deze Jib Jib peper- en zoutstrooier (draai het hoofdje de ene kant op voor zout en de andere kant op voor peper!) is helaas inmiddels uitverkocht

maar zal weer worden besteld en te zijner tijd weer verkrijgbaar zijn

via Rataplan Design!

en ik schreef een brief aan de gemeente om kenbaar te maken dat er een einde is gekomen aan mijn geduld: http://vragen.blogspot.nl/2016/03/vermeende-schuld-bij-gemeente.html Zo'n brief aan de gemeente levert best wat druk op dus voor wat tegenwicht bekeek ik een filmpje van Dave Allen:

Daarna had ik weer energie voor een brief aan een ándere instantie: de Belastingdienst. http://vragen.blogspot.nl/2016/03/bezwaarschrift-afwijzing-vrijstelling.html

's Middags en 's avonds zag ik mijn broer, zijn vrouw, hun dochter en diens vriend bij mijn moeder.

Hapje vooraf

Paastakken met schaap

Mijn vriendin kon er helaas niet bij zijn want zij hield zich bezig met het herstellen van stormschade aan haar bedrijf en andere stukjes bedrijfsvoering. Maar niet getreurd: ik kreeg een stuk mee van het toetje van mijn moeder: een chocoladebomtaart!

Bij thuiskomst even stofzuigen, zwabberen, eten brengen naar een buurvrouw en een paar mailtjes versturen. Omdat ik mijn zoon niet wilde lastig vallen tijdens het studeren (de eindexamens zijn begonnen!) met een half uurtje oefenen op de ukelele keek ik een stukje 'The Dark Knight Returns'.  Over terreur, verraad, vriendschap en heldenmoed. Vermakelijk! Toen was de maandag op.

Ik vroeg mij af of de gemeente Amsterdam misschien de kleuren van de vlag van Pakistan niet weet want bij de aanslagen in België (30 doden) kleurde het Paleis op de Dam Zwart/Geel/Rood maar de aanslagen in Pakistan leverden geen officiële reactie op. Ik zal nooit begrijpen waarom mensen meten met twee maten. Behalve wanneer men twee vrienden vraagt een meetlint vast te houden.

Dinsdag spendeerde ik het grootste deel van de dag op het werk. Waar ik vanaf deze dag officieel voor een jaar aan verbonden ben. Inderdaad, ik heb een jaarcontract binnen! Om dat een beetje te vieren dronk ik met een paar collega's een biertje. Niet van ons eigen merk maar wij probeerden de uitbater van het betreffende café over te halen ons bier aan zijn gasten voor te zetten. Voorwaar een nuttig tijdverdrijf!

Ook bedacht ik waarom ik 'Nee' zal stemmen inzake het Oekraïne-referendum van 6 april. Dat komt vooral door de 'Ja'-argumenten. Een 'Ja'-stem is 'goed voor de Nederlandse economie'. In de praktijk: 'Goed voor de aandelenportefeuille van enkele gewiekste zakenlieden. De Nederlandse burger ziet geen cent van het nieuw verdiende geld.' Een 'Ja'-stem creëert meer kansen voor Oekraïners. Het wordt makkelijker voor hen om naar Nederland te gaan voor werk.

Een 'Ja'-stem maakt het makkelijker om corruptie in de Oekraïne te bestrijden. Huh? Dus als Oekraïense zakenlieden gaan zakendoen met Nederlandse zakenlieden worden zij vanzelf minder corrupt? Hoe dan? Bovendien blijkt Oekraïne uitstekend in staat om corruptie te bestrijden zónder associatieverdrag met de EU. Lees dit (klik) maar eens.

Nóg een reden: als we Oekraïne (langzamerhand) bij de EU halen wordt Poetin boos. En een boze dictator doet rare dingen, wijst de geschiedenis uit. Hij kan bijvoorbeeld de gaskraan naar Europa dichtdraaien als straf. Echter, dat betekent dat de regeringen van de Europese landen geen andere keuze hebben dan snel te investeren in duurzame en milieuvriendelijke energiebronnen. Daarbij zou men kunnen kiezen voor meer kerncentrales. Ik zelf denk dat de regeringen dat inderdaad zullen doen want zonnepanelen en windmolens vinden ze nog hartstikke eng. En aan kerncentrales is gewoon meer geld te verdienen en uiteindelijk zijn het vooral financiële motieven die mensen - dus ook politici - voortdrijven.

Wat voor mij de doorslag gaf is dit filmpje dat mensen moet overhalen 'Ja' te stemmen:


Waar het referendum écht over gaat wordt duidelijk gemaakt door columnist Luuk Koelman. Dat De Krant van Ingeslapen Nederland en spreekbuis van 'de ontevreden Nederlander' (De Telegraaf dus) weigerde de column (klik) te plaatsen zou voldoende moeten zeggen: men wil geen meningen die niet stroken met de eigen mening. Vrijheid van meningsuiting is prima maar alleen maar als dat een mening betreft waar de grootste schreeuwers het over eens zijn.

Intussen zijn het vooral Albanezen (en dus niet Syriërs) die asiel komen aanvragen in Nederland. (Althans, volgens de officiële spreekbuis van onze regering, staatsomroep NOS. Volgens de échte cijfers staat Albanië op plaats nummer vier (klik).) En per definitie worden afgewezen. Vooral omdat zij naar Nederland komen omdat er in hun eigen land vrijwel geen werk meer is te vinden. En wie wel werk heeft verdient daar niet voldoende mee om een gezin mee te onderhouden. 'Asielzoekers die uit economische motieven naar een land gaan voor betere kansen moeten onmiddellijk worden teruggestuurd naar het land van herkomst!' Leuk plan hoor, maar waar laten wij al die honderden duizenden Nederlanders?

's Middags sprak ik in een winkel een dame (die daar - net als ik - gewoon stond te winkelen) die mogelijk met mij wil samenwerken in een nieuw project. Interessant!

Dinsdagavond zou ik de deur uit gaan voor een bijzondere gelegenheid. Maar door een interne omissie ging dat helaas niet door. In plaats daarvan speelde ik wat op mijn ukelele, verzamelde papieren voor een mogelijk aanstaande rechtszitting en verbaasde mij over de onkunde, onwetendheid, onmacht en desinteresse van onze regering. Minister van der Steur (VVD, Veiligheid) ontkent dat Nederland mede schuldig is aan het slagen van de recente aanslagen in Brussel. Gewoon, door waarschuwingen over één van de daders niet serieus te nemen. En daarna doodleuk andere regeringen de schuld te geven van de eigen incompetentie (klik).

Ook woensdag hield ik mij bezig met het oplossen van openstaande posten en betalingen en zo ten behoeve van een sterk groeiende bierbrouwerij. Een stagiaire liep een dagje met mij mee en verbaasde zich erover wat er zoal op administratief komt kijken bij het draaiend houden van een bedrijf.

Even om te relativeren: elke dag komen er zo'n 500 van bij in Nederland. Stuk voor stuk werken zij niet maar maken zij wél gebruik van onze duur verworven verzorgingsstaat. Ze zijn volkomen hulpeloos, 100% afhankelijk van het eten, drinken en het onderdak dat wij hen geven en waar wij voor moeten betalen en kunnen absoluut niet terugkeren naar waar ze vandaan komen. Pas een hele generatie later kunnen zij misschien het geld wat wij in hen hebben geïnvesteerd terugverdienen. Lees hier (klik) meer over deze groep mensen. Aan de reacties onder dit stuk kan ik makkelijk aflezen wie inderdaad op de link heeft geklikt om het bijbehorende stuk te lezen.

Na het werk was ik laat thuis. Ook omdat ik nog even langs mijn moeder langs ging. En even stopte om deze foto te kunnen maken:

Zelf nog eten en eten bij een zieke buurvrouw langs brengen en daarna naar een café voor een verjaardagsborrel voor en met mijn vriendin.

Voor de deur van het betreffende etablissement liep ik een buurman van haar tegen het lijf die dronken lallend verteld dat hij graag eens samen met mij gitaar zou willen spelen. Kunnen we regelen.

Verder deze dag bereidde ik een mogelijke rechtszaak voor die de woningcorporatie van zins is tegen mij op te starten. Alleen maar omdat ik weiger 'vrijwillig' een verklaring te ondertekenen. Als ik dat niet 'vrijwillig' doe dan zal men een advocaat op mij af sturen om mij te dwingen. Wat daar 'vrijwillig' aan is is onbekend. Daarom heb ik een advocaat ingeschakeld.

Donderdag deed ik mijn verhaal bij de betreffende advocaat en op weg naar de kapper

Met koffie, gebak en...een asbak!

(Op een dag zult u uw kleinkinderen daar op wijzen in een museum)

kwam ik een vriendin tegen die een eigen bedrijf wil opzetten en mij om tips vroeg: 'Schrijf een ondernemingsplan en laat je voorlichten door de Kamer van Koophandel'. Dat vond zij goede tips. Onderweg schoot ik dit plaatje:

Thuis schreef ik een bezwaarbrief aan een zorgverzekeraar (klik) en speelde wat op mijn ukelele. Papieren verzamelen waar mijn advocaat om vroeg en die naar hem versturen, de deur openen voor mijn vriendin die onderweg was naar de kringloopwinkel en een doos ophaalde met spullen die ik kwijt wil en een buurvrouw op de thee gehad. Ook lekker een uurtje zitten lezen. Altijd fijn.

'The Double' ('De Dubbelganger') van Fjodor Dostojewski is boek nummer 5 van dit jaar en geeft een mooi tijdsbeeld van het St. Petersburg van lang geleden. Verder doet het qua verhaal wat denken aan Kafka en vond ik het een beetje stroperig. Maar dat is waarschijnlijk te wijten aan het archaïsch taalgebruik en dat nog in het Engels ook. Misschien toch maar eens Russisch leren. Gelukkig heb ik weinig te doen. ;-)

Ik werd gebeld door mijn klantmanager: 'Als er fouten zijn gemaakt door de gemeente bij het bepalen van jouw vermeende schuld (klik) dan is dat zó lang geleden gebeurd dat er waarschijnlijk niets meer aan te doen is en je toch gedwongen die schuld moet aflossen, ook al is niet eens bekend of die schuld wel terecht is.' Helder. NOT.

Omdat het donderdag was publiceerde ik een Engelstalig weblog stukje (klik). Vind ik leuk. Een internetloze buurman hielp ik een oude zakenvriend op te sporen. Vind ik leuk. Weer waren er mensen die denken dat ik mij enorm verveel. Vind ik niet leuk.

'Waarom ga je niet naar de sportschool? Dan kan al voor maar drie tientjes per maand!' -'Lieve schat, mijn budget na aftrek van vaste lasten is momenteel drie euro per dag. Het zou betekenen dat ik dan tien dagen lang helemaal niets kan kopen.' 'O.' Dat was een gesprek met een vriendin.

Volgens mijn zoon maak ik vorderingen met mijn ukelele spel! Maar of ik wel zachtjes wil oefenen want hij zit in zijn eindexamens en moet zich kunnen concentreren. Ja, er zitten nadelen aan een kleine woning (is 39m2 klein? Ik vind dat wel meevallen.) Twee telefoontjes en wat werk voor de Bewonerscommissie maakten de avond compleet en ik ging vroeg naar bed.

Vrijdagochtend gegevens opgestuurd waar de mensen achter het Twitter account van mijn zorgverzekeraar om vroegen. Toch wel gek dat men opeens klaarstaat voor de klant wanneer die vis sociale media een klacht verstuurt. Via reguliere post en via e-mail reageert men niet of na weken pas maar zodra derden kunnen meelezen reageert men binnen het uur! Zal wel toeval zijn...;-)

Met de loodgieter was vooraf afgesproken dat hij tussen half drie en half vijf langs zou komen. Omdat ik in Rotterdam zat en mijn zoon op school was een buurvrouw bereid in huis te zitten voor ons. Helaas had de loodgieter geheel en al zelfstandig besloten om één uur al te komen waardoor de buurvrouw voor niets zat te wachten en mijn kraan nog niet is gerepareerd. Handig. NOT.

Ook een begin gemaakt met de maandafsluiting van mijn administratie. Ik plaatste deze 1 april grap (klik) en publiceerde een verhaaltje (klik).

Daarna naar Rotterdam om mee te spelen op een ukelele festival. Leuke mensen met leuke vrienden en dieren, die van het Ukelele Paradijs! Er was zelfs een ergotherapeute die naar mijn slechte been keek en vermoed dat ik mijn linkerbeen niet kan hebben omdat er sprake is van een beknelde zenuw. De neuroloog moet over enkele weken uitsluitsel bieden.

Piepke, de huismus

Leuke website ook: http://www.ukulele.nl/home/ (klik)

Het feest ging door tot in de vroege uurtjes! Een avond en nacht vol muziek, fijne mensen, goed bier en dito gesprekken.

 Zij speelt ook dwarsfluit

 Spaanse liedjes

 The Ukeladies

Beat muziek

 Klein deel van de verzameling ukelele's in de winkel

 Stilleven met bier en ukelele

Concentratie

Hier een filmpje van The Ukeladies:


En hier fijne mensen van wie mij de artiestennamen ontschoten zijn:

 Ja, ik was er ook. Hier als artiest.

Hier als mijzelf. Met poes Adinda.

Zaterdag wakker gemaakt met koffie, gebakken eieren, brood en spek en wat geholpen met opruimen. Daarna mocht ik even wandelen met Tarzan.

Drie uur 's middags weer thuis in Amsterdam: opfrissen, omkleden, foto's plaatsen, pakketje wegbrengen, telefoontje plegen, e-mails beantwoorden, handwasje doen en om vier uur naar mijn vriendin voor haar verjaardagsfeest. Ik hielp haar nog even door voor haar te strijken, bijgestaan door muziek van Alphaville. Het werd een gezellige verjaarsavond met fijne mensen, fijne dranken en fijne gesprekken!

Zondag was voor de Sundaymarket in het Westerpark te Amsterdam.

Rataplan Design

Uiteraard kwamen weer de nodige bekenden voorbij. Onder meer een dame die mij herkende van een videoclip waar ik een jaartje of veertien geleden in mocht meespelen. Zij was één van de pak'em beet 35 figuranten. Of ik haar nog herkende? Nou, eh...nee. Het was prachtig weer 

en wij eindigden met een drankje bij de loods 

en spelen met Cyrano de hond.

Cyrano kan heel hoog springen!

Het liedje van de week:

Forever Young van Alphaville


In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.