Op het werk was het weer fijn en gezellig en ik nam deze trap naar de tramhalte omdat mijn baas mij niet halverwege kon oppikken:
en 's avonds mocht ik genieten van goede gesprekken met fijne mensen in 'mijn' vrijmetselaarsloge. 'Wij zijn onze herinneringen' was een centraal thema. 'Maar 70% van onze herinneringen zijn vals.' Bracht iemand daar tegen in. 'Maar zelf maken wij ook die valse herinneringen.', merkte weer een ander op.
Die dag werd ik gebeld door de dame die mijn schulddienstverleenster was en helaas niets kon doen aan het verminderen van mijn schulden en ik maakte een nieuwe afspraak met de loodgieter omdat hij vorige keer gewoonweg twee uren te vroeg was waardoor de buurvrouw nog niet in mijn huis zat om op hem te wachten.
Dinsdag was het wat hectisch op het werk maar werd ook veel gelachen. Na het werk ging ik met een collega even bij een potentiële nieuwe klant langs. De collega kende de dame die ons te woord stond van een vereniging waar zij ooit samen deel van uitmaakten en zij en ik bleken elkaar te kennen omdat een vriendin van haar een vriendin van mijn vriendin is. Het is een kleine wereld...Een wereld waar ook Oekraïne deel van uit maakt. De premier van dat land blijkt illegaal geld weg te hebben gesluisd, zo leerden ons de zogeheten 'Panama Papers (klik)'. En hij blijkt niet de enige.
De premier van IJsland trad af omdat ook hij niet helemaal kosjer handelde en onze eigen minister van 'Veiligheid en Justitie' negeerde de waarschuwing van de regering van Turkije dat een gevaarlijke terrorist (en een pleonasme!) ons land binnenkwam. Ard van der Steur (VVD. Heel verrassend.) deed dat niet één keer, niet twee keer maar 33 keer. En al die 33 keren 'vergat' hij De Tweede Kamer in te lichten over de terrorist die later op Vliegveld Zaventem zichzelf en tientallen anderen zou opblazen. Tja, 'foutje'.
Deze minister is ook hééél goed in het beschermen van ons land tegen terroristische aanslagen. Zo blijkt het belachelijk eenvoudig om - gekleed in een camouflagepak - doodleuk een legerbasis in Nederland binnen te lopen en legervoertuigen van dichtbij te zien. Of te saboteren. Al naargelang je hobby's. Alberto Stegeman (klik) liet zien hoe dat gaat. De minister beloofde dat hij zal kijken naar methoden waarop terroristen nóg minder in de weg wordt gelegd. Of zo. Hij weet het zelf ook niet helemaal precies.
Ik ging even bij mijn moeder langs om haar stembiljet voor het Oekraïne Referendum op te halen en was al met al 19.00u thuis om te koken, te eten, te strijken, mijn administratie van de afgelopen maand af te ronden, een belletje te plegen omtrent een mogelijk zakelijk avontuur en op diverse manier een aantal berichten te versturen naar diverse mensen over diverse onderwerpen.
Uniek feitje: kat Billy sliep die nacht bij mij in bed!
Woensdag zag ik een promofilmpje: ontevreden jongelui werd daarin opgeroepen naar verre landen te gaan, dingen op te blazen en met 'coole' wapens tegen mensen te vechten die een gevaar vormen voor hun manier van leven. 'Erg niet, dat IS?', zou ik mij nu kunnen afvragen. Ware het niet dat u en ik via ons belastinggeld betaalden voor deze reclame voor het Nederlands leger.
Het grootste deel van de dag zat ik als lid op een stembureau vanwege het referendum inzake het associatieverdrag met Oekraïne. De meeste kiezers hadden geen idee wat het verdrag behelsde maar voor dagblad De Telegraaf was dat geen probleem: dochteronderneming Geen Stijl is voorlopig gered dankzij - indirect - de tientallen miljoenen euro's die de Nederlandse belastingbetalers hebben opgehoest voor deze opruiende actie. Dat de oproep van Telegraaf dochteronderneming GeenStijl is (mede-)gespondord door Nigel Farage van het ultra rechtse UKIP ('Weg met buitenlanders, maar vooral wanneer die een donkere huidskleur hebben!') zegt mij voldoende.
Overigens: in een democratie kiezen mensen volksvertegenwoordigers die namens hen beslissingen nemen. Dat zou ik graag zo blijven zien. Burgers vragen om mee te beslissen over besluiten waar professionals jaren over doen om de voors en tegen van af te wegen is mijns inziens vragen om problemen. Zo bezit ik niet de expertise om te beslissen of het nieuwe stadhuis van Groningen - met Nederlands belastinggeld! - al dan niet moet worden vervangen. En u: wenst u dat de overheid over alles waar belastinggeld voor wordt gebruikt u en uw buren raadpleegt of denkt u dat uw zelfgekozen volksvertegenwoordiger dat kan? Wie klachten heeft over de acties van zijn of haar volksvertegenwoordiger (m/v/o) stemt bij de volgende verkiezingen niet meer op die persoon of partij. Lijkt mij helder.
(Even terzijde: de handelsbepalingen van het associatieverdrag zijn jongstleden 1 januari ingegaan. Dat houdt in dat zo'n 90% van alle bepalingen al zijn uitgevoerd. Men stemde dus (of niet) over de overige 10% van het verdrag: afspraken over Defensie en dergelijke)
Donderdag zag ik dat het zonlicht door mijn raam heen op 'mijn mannetje' scheen en maakte daar een foto van:
Een half uurtje later wachtte ik hier op het veerpont
en zat ik het grootste deel van de dag op kantoor. Vooral om mij bezig te houden met de baromzetlijsten van de Amsterdamse vrijmetselaars. Ook maakte ik een afspraak met weer een nieuwe gemeenteambtenaar (nummer 11? 12? Ik ben de tel kwijtgeraakt.) die zich wenst te bemoeien met mijn professionele carrière. Ook overlegde ik met mijn advocaat in mijn zaak tegen de woningcorporatie. Lachen, hoor!
Verder liet ik iemand weten beschikbaar te zijn voor een nieuwe zakelijke mogelijkheid en verwerkte ik het laatste stukje van mijn privé administratie betreffende de maand maart. En ik schreef (klik). Natuurlijk.
Daarover gesproken: de gereviseerde versie van 'Verdraaide Vertellingen' (mijn tweede officiële verhalenbundel) is nu officieel te koop als papieren boek én als e-boek! Gewoon, via Bol.com (klik) (Of gesigneerd via mij. Stuur dan even een berichtje naar info [maf dingetje] terrebel.nl ).
Om half vijf zat ik te wachten op mijn afspraak. Die om kwart voor zeven (om een goede reden, hoor!) afbelde. Vind ik jammer. Maar ook al lijkt het zo, het was zeker geen verloren tijd. Je kunt bijvoorbeeld lezen, met voorheen onbekende mensen kletsen en een biertje drinken:
Het plafond van het etablissement
Deze dag verscheen een (Engelstalig) stukje over 'tijdverspilling' van mijn hand op mijn LinkedIn pagina (klik).
Onderweg naar huis schoot ik deze plaatjes:
De A'damtoren
Links: Filmmuseum Eye, rechts de A'damtoren
Vrijdag werd ik in de ochtend door twee mensen gebeld, deed ik diverse klusjes in huis (planchet schoonmaken, advocaat bellen) en mocht ik weer een pakket eten ophalen bij de Voedselbank. 'Ja maar je hebt toch een baan?' Klopt. Maar daar verdien ik zó weinig mee (ik heb een jaarcontract voor twee dagen per week werken) dat ik een aanvulling ontvang zodat ik alsnog bijstand ontvang. Daarna was ik even bij mijn moeder langs, zoals te doen gebruikelijk.
Ik las dat minister van der Steur (klik) per ongeluk de kamer (en dus het volk) had voorgelogen maar beloofde zijn best te doen om zich voortaan minder vaak op leugens te laten betrappen. Van zijn baas Minister President Mark Rutte (stomtoevallig van dezelfde politieke partij) mag hij dus blijven 'want hij heeft beterschap beloofd'.
Op advies van mijn advocaat belde ik Het Juridisch Loket. A 25 cent per minuut. Met 15 wachtenden voor mij. En een wachtmuziekje waar zowel James Last alsook Kenny G zich voor zouden schamen. Vermoedelijk rechtenvrij. Omdat de muzikant heeft afgezien van zijn rechtenaanvraag.
Begin van de avond dronk ik een biertje met een vriendin
Die ik een proefexemplaar gaf van mijn tweede verhalenbundel
als dank voor haar hulp bij het redigeren
en 's avonds was ik met mijn vriendin naar het ballet: Best of Balanchine door Het Nationale Ballet (klik). Lekker goedkoop omdat een vriendin van ons lid is van het begeleidend orkest. Met haar en haar vriend dronken wij een drankje op de goede afloop. Eén van de stukken ging over de geboorte van Apollo: een kind in het lichaam van een man.
En is daarom (speciaal voor Ankie...) Rocky related!
Voor het eerst in jaren publiceerde ik één van mijn dromen (Engelstalig. Klik)
Zaterdag nam ik afscheid van het oude behandelteam van de moeder van mijn zoon op haar oude verblijfadres. Daar vlakbij maakte ik deze foto:
Ik wacht nog op bericht van haar nieuwe behandelteam op haar nieuwe verblijfadres voor een kennismakingsgesprek. Zij gaan mij bellen. Twee weken geleden. Op de bijeenkomst hoorde ik verhalen waar boeken over geschreven kunnen worden. Van een vader, bijvoorbeeld, die indertijd zijn psychisch zieke zoon verplicht moest afstaan 'Want een vader alleen kan een kind niet opvoeden en zijn moeder is dood' en die al decennialang van het kastje naar de muur wordt gestuurd maar nog steeds niet weet in welke instelling de overheid zijn zoon heeft weggestopt. Dat soort dingen gebeuren dus blijkbaar gewoon in Nederland, beste lezers en lezerinnen!
In de metro erheen gebeurde het dat een passagier een alleenstaande rugzak aantrof. Een andere passagier zei: 'O, die zal wel per ongeluk zijn achtergelaten door de meneer die daar zat. Als ik straks uitstap lever ik'em wel in bij Gevonden Voorwerpen.' En zo hoort dat. Geen spoortje van paniek in de trant van: 'O nee, misschien zit er wel een bom in!' Op de weg terug was ik even bij mijn moeder op visite en kletste wat met de daar aanwezige tante. Gezellig!
Bij thuiskomst wilde ik de was ophangen maar dat bleek mijn zoon al te hebben gedaan. 'Gelukkig' had hij de keukenvloer niet gezwabberd dus dat mocht ik doen. 's Avonds ging ik met mijn vriendin naar de film: Eddie the Eagle!
Een film over doorzetten, niet opgeven, geloven in je zelf, bang zijn en ondanks die angst blijven proberen je dromen waar te maken. Inspirerend!
Zondag zou ik oorspronkelijk naar Dordrecht gaan voor een familiebijeenkomst. Gezellig! En ik had kunnen meerijden met mijn nicht. Maar besloot in plaats daarvan mijn zoon bij te staan in het opzoeken van zijn moeder in het voor haar nieuwe instituut waar zij voorlopig mag wonen en behandeling ontvangt. Vlakbij dit station:
Misschien minder leuk maar wel een stukje nuttiger, in mijn optiek dan. Zij moet nog erg wennen maar is blij met haar medebewoners en de leuke dagmarkt in de buurt. Minder leuk is de brandweerkazerne aan de overkant van het pand. Dat zorgt wel eens voor onrust. Al met al stond mijn vriendin alleen op de markt in Utrecht. Maar een vriend hielp met opbouwen en het was prachtig weer. Dat scheelt!
De Republikeinse senator van de staat North Carolina - zo las ik - bedacht dat politie agenten in zijn staat te weinig te doen hebben. Voortaan zullen zij posten bij openbare toiletten en vrouwen vragen naar hun geboortebewijs. Mocht daaruit blijken dat de dame in kwestie als jongen ter wereld kwam dan dient hij haar direct te arresteren indien zij gebruik maakte van het dames- en niet het heren toilet. Ongeacht of je voor of tegen LGBT-rechten bent is dit natuurlijk pure kolder. Toch vindt de senator de vrijheid van godsdienst (de christelijke dan, alle andere godsdiensten mogen van Republikeinen gezellig ergens in een boom gaan hangen) zoveel belangrijker dan de grondwet en compassie dat mensen die vinden dat de agent in kwestie zich bij het controleren van het geslacht misdragen heeft daar niet over mogen klagen. Zanger Bruce Springsteen nam stelling (klik) en zegde een optreden in North Caroline af. Gevolgd door bedrijven en andere artiesten. Behalve Justin Bieber. Politicus Frans Timmermans steunt de actie van The Boss met deze oproep (klik).
Nog even een potje strijken en samen met mijn zoon de maandag gemiste aflevering van The Walking Dead kijken en er is weer een week voorbij. Een week waarin ik twee maal spontaan in slaap viel in het openbaar vervoer. Misschien probeert mijn lichaam mij iets te vertellen? Maar wat zou dat toch kunnen zijn?
Het liedje van deze week is een klassieker uit het begin van de jaren'80:
'Fade to Grey' van Visage
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Posts
