Vindt u het moeilijk, praten over uw gevoelens?
Maandag was ik nog aan het nagloeien van het weekend vol liefde en harmonie van daarvoor. Dat klinkt misschien wat zweverig maar het bijzondere samenzijn met bijzondere mensen gaf mij weer hoop voor de toekomst en zo. Neem bijvoorbeeld de jongelui (begin 20) die een stukje tekst voordroegen van Alex van Warmerdam! Ja, beste lezers en lezerinnen, er is hoop voor 'de jeugd'. Het komt allemaal goed.
Op het werk vast ook, hoe dan ook. Daar mocht ik een collega uitleggen hoe hij een kopietje kan maken. Door hem te vertellen dat je de glasplaat van het apparaat kunt zien als de cameralens van zijn mobieltje: wat het glas niet ziet, kan het niet fotograferen. Als je dus een document met de tekst omhoog op de plaat legt, zul je een afdruk krijgen van de achterkant van dat blaadje. Doorgaans wil je dat niet. Dus.
Een andere collega mocht ik assisteren toen hij - blijkbaar voor het eerst in zijn leven - een document moest uploaden naar een leverancier via een invulformulier op diens website. 'Als ik klik op 'document bijvoegen' kan ik het document niet vinden!' 'Waar heb je het document opgeslagen?' 'Het staat in mijn emailbox.' 'Mooi. Ga daar heen, sla het document op op je bureaublad, ga terug naar de website, klik op 'document bijvoegen' en je zult het document zien staan op je bureaublad. Klik dan op 'uploaden' en klaar ben je!'
Tegenover die uitleg staat dat zij mij kunnen helpen met zaken waar ik op mijn beurt minder verstand van heb. Zo helpen wij allemaal elkaar en kunnen wij daadwerkelijk spreken van een samenwerking.
Thuis mijn eigen administratie bijgewerkt, het aquarium schoongemaakt en een handwas gedaan die ik liet drogen door een combinatie van zonne- en windenergie. Door die buiten te hangen dus. Was wat vermoeid dus vroeg naar bed.
Had heerlijk geslapen dus kon dinsdag weer aan de slag met huishouden, boodschappen
en wat er zoal komt kijken bij het draaiend houden van een huishouden. Geen buurvrouw op de koffie. Minder gezellig maar het scheelt tijd. Tijd die ik onder meer doorbracht met een boek aan de waterkant
en met een buurman kletsen over het leven, zijn leven, mijn leven en wat dies meer zij. Maar ook door een en ander te regelen voor een komende entertainment opdracht. En om te koken voor een vriend. Het werd laat en gezellig en hij vertelde te hebben genoten van het gerecht dat ik had bereid. Daar is geen foto van. Wel van het toetje:
Woensdag hoorde ik dat een entertainment opdracht definitief misschien wel of niet doorging. Een andere opdracht die eerst doorging en toen weer niet ging opeens wél door. Deze dag. Inmiddels had ik andere afspraken gemaakt dus zei ik 'nee'. Jammer van het geld maar soms moet je even een statement maken waaruit blijkt dat je niet met je laat sollen.
Na het doen van de afwas en zo dronk ik thee bij een buurvrouw en bracht haar een restje van het eten van de dag ervoor. Een andere buurvrouw zie ik tegenwoordig minder vaak maar wij appen nog regelmatig. Ook dat is een manier om een ander te laten weten dat je aan hem of haar denkt. Lief!
In het trapportaal sprak ik kort een andere buurvrouw voordat ik met weer een andere buurvrouw koffie, een muffin, grapjes en serieuze verhalen deelde bij de koffiezaak om de hoek.
Voordat ik later de deur uit ging om te gaan eten bij een vriend kon ik een andere buurvrouw nog even het laatste restant eten van dinsdag meegeven. Kon nu eindelijk de ovenschaal schoonmaken!
Met het babbelen met een buurman op straat had ik mijn quotum 'burenbabbels' weer ruimschoots gehaald en het avondeten genoot ik bij een vriend. Thuis gekomen beantwoordde ik een paar e-mails, pleegde wat telefoontjes en zette een paar kilo oude spullen
op Marktplaats. Nog even en mijn woning stijgt op!
Opvallend in het nieuws vond ik dat de regering van Urugay een bezoek aan de Verenigde Staten afraadt voor burgers. Met name wanneer die vrouw zijn, een donkere huidskleur hebben of geen blanke manlijke hetero zijn.
Donderdag mocht ik een nieuwe collega op de administratie inwerken. Dankzij hem is het aantal werknemers op de betreffende afdeling verdubbeld! Inwerken kost tijd dus de achterstand zal eerst nog oplopen maar op den duur verwacht ik dat mijn collega Terence (ik heet Terrence dus dat is best grappig) mij werk uit handen kan nemen.
In de administratie liep ik tegen dingen aan als klanten die iets te veel of te weinig betaald hadden, een klant die contant afrekende en daarbij een korting bedong en weer een andere klant was zo lief om (van de bankrekening van zijn café) ook de factuur van het café van zijn zwager (of zo) te voldoen. Hartstikke lief natuurlijk maar boekhoudkundig gezien redelijk rampzalig. Dat soort dingen dus. Gelukkig gaat het nog even duren voor een computeralgoritme dat deel van het werk op zich kan nemen dus voorlopig zijn mensen als ik niet overbodig. Maar in de toekomst vermoedelijk wel. Gelukkig kan ik meer dan administratie voeren. Nu ben ik geen boekhouder maar 'slechts' administrateur maar in het land der blinden...
Was die avond even op visite bij een buurvrouw. Haar man viel het op dat ik was afgevallen. Daar doe je het voor! Na het eten was het tijd voor een vergadering van de Bewonerscommissie. Om even bij te komen van het praten over de agendapunten ging ik een stukje wandelen om nog even te genieten van het mooie weer. De foto die ik vervolgens plaatste op Instagram
kreeg een 'hartje' van Anita Doth. Voor de 40-plussers onder u: de helft van 2 Unlimited. Op mijn wandeling raakte ik in gesprek met een stel buren die ik toevallig tegen het lijf liep.
In het huishouden deed ik alleen noodzakelijke klusjes als de afwas en het wisselen van de vuilniszak en zo.
Vrijdag merkte ik dat het een goed idee was geweest om te genieten van de fijne temperatuur en het gebrek aan regen de vorige dag want het leek opeens al herfst.
Maar op kantoor was het droog. Daar hield ik mij bezig met het aanmanen van klanten die achter waren met betalen en het oplossen van diverse boekhoudkundige ongelukjes. Ik blijf collega's vragen van de boekhouding af te blijven maar sommigen kunnen het niet laten. 'Nee, 'Aanbetaling' gaat op een andere plek in de boekhouding. Een aanbetaling is géén voorraad artikel. Kijk maar in het magazijn en tel het aantal aanbetalingen.' En nee, korting kun je wel geven maar niet inboeken als 'negatieve verkoop van één flesje bier á €50,-).
Ondanks wat er in mijn hoofd speelt op privé gebied kon ik mij goed concentreren deze dag. Fijn! Tijdens de vrijdagmiddagborrel hield ik het netjes bij het proeven van een paar slokken van een experimenteel bier:
Het blok kaas dat ik haalde bij de buren van de kaasboerderij voelde mede hierdoor meer dan verdiend.
Een deel van dat stuk kaas deelde ik die avond met een buurvrouw.
Biertje erbij en lekker bijkletsen omdat wij elkaar al twee dagen niet hadden gesproken.
Voordat ik ging slapen merkte ik dat ik eindelijk zover was dat ik de laatste doos met spullen van mijn moeder zaliger kon openen: een deel van de inhoud (een mooi doosje, een fraai kunstwerkje van parelmoer en nog zo wat) gaf ik een mooi plekje in huis. De overige spulletjes gun ik een volgend leven in de handen van anderen. En ja, natuurlijk krijg je even last van lekoogjes wanneer je in je moeder's handschrift het adres van je verblijf in het buitenland vindt waar je lang geleden logeerde en dat je moeder had opgeschreven 'voor het geval dat' maar zonder dat ooit te hebben laten weten. Bijvoorbeeld.
Zaterdag was weer eens een dag zonder vooraf gemaakte afspraken. Een dag lang geen 'verplichtingen' te hebben schijnt voor velen normaal te zijn maar voor mij is het nog steeds wennen. Hoewel het al zo'n tweeënhalf jaar lang met enige regelmaat voorkomt.
Het koffie drinken deze morgen deed ik in mijn eentje.
Een stuk minder gezellig dan samen met een buurvrouw maar het scheelt een hoop tijd. Ruim anderhalf uur had ik deze dag dus extra te besteden voor het wisselen van lakens, zwabberen, redigeren van mijn volgende verhalenbundel en gitaar spelen. Was vaag van plan een festival te bezoeken maar het onstuimige weer (in Amsterdam raasde een heuse tornado (klik) rond! Ja, natuurlijk verandert het klimaat. Ook voor wie dat ontkent. De natuur doet er zo'n 10.000 jaar over om een grote verandering door te voeren. Door toedoen van de mens is de periode tussen soorten klimaat nog minder dan 3000 jaar. Ongeveer. Dat ontkennen zorgt er niet voor dat het niet gebeurt.) en het ontberen van de benodigde pecunia weerhielden mij daarvan.
Toen ik een pakket naar het verzendpunt bracht kwam ik een buurman tegen met wie ik even stond te praten.
's Middags las ik in het zonnetje aan de waterkant
boek nummer 11 van dit jaar uit: Chop Chop van Simon Wroe geeft de lezer een kijkje in de keuken van een pub restaurant. Het gaat dus over koken. Maar ook over de betekenis van vriendschap en de relatie tussen een man en zijn ouders en het bereiken van onbereikbare liefde. Bovendien vol alleraardigste grappen. Wat mij betreft een aanrader!
De buiten opgehangen was bleek dankzij de stevige bries al aardig droog en nadat ik wat andere kleine klusjes in huis had gedaan zette ik mij aan de strijk terwijl ik naar een apparaat keek waarop bewegende beelden waren geprojecteerd.
Opvallend in het nieuws was het overlijden van de man die jarenlang jonge meisjes misbruikte op zijn privé-eiland en bovendien dat eiland als vakantieplekje aanbod aan mensen als Bill Clinton, Prince Andrew, Donald Trump en nog zo wat. Al eerder had Epstein een zelfmoordpoging gedaan in zijn cel en daarom stond hij 24 uur per dag onder strenge bewaking. Toch lukte het hem om een touw te vinden nadat onder meer zijn schoenveters in beslag waren genomen en zichzelf te verhangen.
Het kan natuurlijk dat stomtoevallig de ene beveiliger even een sigaretje was gaan roken, de andere beveiliger in diezelfde paar minuten naar de wc was, een andere beveiliger even was ingedut achter de monitor die hij moest bekijken en de beelden van de beveiligingscamera per ongeluk zijn gewist. Dat is allemaal technisch mogelijk. Dus. Volgens Trump zit Bill Clinton er achter 'want hij was vroeger vaak op het eiland van Epstein!' 'Ja maar meneer Trump, U toch ook?' 'Dat is absoluut niet waar en als er beelden zijn van Epstein en ik samen op dat eiland dan was dat een puur zakelijk bezoek!'
Update: vernam later dat het verscherpt toezicht plotseling was ingetrokken. Vooralsnog weet niemand in wiens opdracht dat gebeurde of waarom. Zacht gezegd: vreemd. Dan nog: bij iemand die 'zelfmoordgevoelig' is liggen geen veters in de cel en de lakens zijn van een materiaal dat onmiddellijk scheurt als er druk op wordt uitgeoefend. Althans, dat is normaal.
Zondagmorgen stond ik in de gezamenlijke binnentuin met een kopje koffie in de hand met een buurvrouw te kletsen. Dat vind ik fijn. Want na het beëindigen van mijn relatie, het uit huis gaan van mijn zoon en het overlijden van mijn moeder (nu zo'n 2,5 jaar geleden) vind ik er nog steeds niets aan, dat in mijn eentje koffie drinken. Buren kunnen op vakantie zijn, een nieuwe partner hebben of in het ziekenhuis liggen waardoor ik de betreffende buur een tijdje minder vaak zie maar er is er altijd wel eentje te vinden die zich even met mij wil verpozen.
Fijn verpozen deed ik die middag hier
met mijn zoon en diens moeder. Onderweg naar de instelling reed ik met tram en al over de naamgever van de stad Amsterdam, de rivier de Amstel:
Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/08/does-bible-state-gay-people-should-be.html
Ik wl je van De Kreuners is het liedje van deze week:
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
