Werkervaring

Opeens zijn er zomaar weer een paar dagen voorbij...Tsja, dat krijg je als je op woensdag-middag gaat shoppen met je moeder en je zoon, met de buurvrouw gaat zitten jammen op de woensdagavond na gitaarles, donderdags een Engelse vriendin meezeult naar leuke plekjes in de stad en dezelfde avond eindigt in de kroeg aan de overkant waar behalve Sebbi en haar vriendin Caitlin geen toerist zich waagde. Buurvrouw Hetty en haar man Vincent en buurvrouw Winonah waren erbij dat de Engelse dames hun (voorlopig!) afscheid van Amsterdam vierden met een paar afzakkertjes...Wat zij niet beseften was dat een Engelse borrelmaat ongeveer 15 mililiter bedraagt en een nederlandsche 35...Dat zullen zij vanmorgen op de weg terug naar Engeland wel hebben gemerkt! ;-)

Tussen de bedrijven probeer ik leuke dingen te doen met m'n zoon, zoals een potje darten of gezellig samen een video'tje kijken en probeer ik tevens weer aan de bak te komen. Heb zelfs sollicitaties uitstaan voor de baantjes van schoonmaker en verkoopmedewerker! Al zou ik ergens maar een half-jaar contractje uit kunnen slepen. Dat geeft mij dan weer de financiële lucht en een paar maanden de tijd om op zoek te gaan naar een baan die meer geschikt is voor iemand met mijn interesses, achtergrond, opleiding en werkervaring.

Ligt

Kreeg de laatste paar dagen weer veel steun van verschillende buurvrouwen, waaronder zelfs van een buurvrouw van m'n moeder. Om nu te zeggen dat ik van al die mensen hou gaat misschien wat ver maar ik ben er wel erg blij mee. Ook voor m'n (nog steeds wat verkouden) zoon.

"Ik hou van jou" is meestal het laatste wat m'n zoon en ik tegen elkaar zeggen op elke willekeurige dag van het jaar. Hij en z'n zusjes houden ook veel van elkaar, zo bleek ook zondag toen de drie verstoppertje speelden bij oma thuis. Ook speelden wij bij oma het door m'n oudste dochter meegenomen Cinderella prinsessen-spel dat door oma werd gewonnen. Dit weekend ook leerde Eva fietsen op m'n zoon's oude grote fiets waarbij ze alleen hulp nodig had bij het op- en afstijgen. Dat valt ook niet mee, dat fietsen op een fiets waarbij je al zittend niet met je voeten bij de grond komt. Dat ondervond ook Eef's zusje Dayna die ook een poging waagde te fietsen op de grote fiets. Van mij krijgt ze punten voor lef!

Ferdinand krijgt die niet alleen voor het behalen van een heuse 10 voor zijn eerste (topografie-) toets van het jaar maar ook voor het onder de knie krijgen van het rondlopen en -rijden met zogeheten "Magic Wheels" vastgebonden aan z'n schoenen. Dat zijn van die wieltjes waardoor je gewone schoenen een soort van halve rolschaatsen worden. Baie nie-warm!

Intussen lijkt het einde in zicht van de warme dagen die ook in Amsterdam heerschten. Het blijft toch een mooie stad, onze hoofdstad. Dacht ik dat ik enigszins bevooroordeeld omdat ik er geboren en getogen ben, werd mijn idee bevestigd door vriendin Sebbi. De dame die helemaal uit het verre Engeland kwam -en die ik niet meer gesproken had sinds de begrafenis van een geliefde wederzijdse vriend, jaren terug- viel het op hoe mooi Amsterdam toch eigenlijk is en hoe relaxt wonen het hier is.

Ik had met haar en een vriendin van haar gisteravond afgesproken in een café dat vrijwel mijn gehele tijd dat ik werkte bij The Amsterdam Dungeon mijn "local" was. Het was dan ook niet errug verwonderlijk dat ik er bij binnenkomst een flink aantal voormalige collega's aantrof.

Op het werk vandaag trof ik kinderen die vrij onrustig waren. Het waarom werd mij niet duidelijk maar na het uitdelen van een paar reprimandes en zelfs een straf werd het iets rustiger. Toch leken de jongelui van groep 8 vandaag meer dan anders moeite te hebben met het onderscheiden van de scheidingslijn tussen plagen en pesten.

Sommige volwassen mag ook wel'ns duidelijk worden waar die lijn precies ligt...

Ook

M'n zoon ligt nu in het tweepersoons-bed waar hij vannacht in lag met zijn zusjes. En ik? Ik mis die meiden ook...

Gegeten

Je kunt kinderen beter wijzen op de gevolgen van hun acties dan zaken domweg verbieden. Wanneer kinderen zich bewust zijn van risico's zal het aantal incidenten vanzelf afnemen. Nu zijn er ouders die die verantwoordelijkheid afdragen aan school. Da's niet goed. Het juist opvoeden van een kind gebeurt primair door de ouders.

En niet bijvoorbeeld door de overheid. Zo ondervond bijvoorbeeld de regering van Australië die ernstig in verlegenheid werd gebracht doordat een 16-jarige scholier een internet info-filter wist te kraken in ongeveer een half uur. Met het filter dat vlak daarop werd geïnstalleerd had de jongeman iets meer moeite: die kraak duurde 40 minuten...Als de Australische overheid die 50 miljoen euro die implementatie en ontwikkeling van het filter had gebruikt voor een bewustwordingscampagne onder ouders zou Tom Wood nooit in het nieuws zijn gekomen.

Misschien wordt het tijd dat de Nederlandsche Overheid komt met een campagne om mensen bewust te maken van hun mobiele belgedrag. Krijgen wij in bus, tram, trein, veerpont en metro al de meest intieme details te horen over sexueel overdraagbare aandoeningen, drugsdeals en over "Annie. Je weet wel: die van de slager." nog even en ook in vliegtuigen laat onze medepassagier ons ongevraagd weten hoe het staat met de wormenkuur van z'n Bouvier.

Behalve een milde verkoudheid voor de Ferman lijken m'n kinderen nergens last van te hebben. Vandaag genoten wij van het prachtige weer, het gezelschap en de speeltuin. Eva, Dayna en Ferdinand hebben niet veel nodig om een hoop lol te beleven. Als getuigen traden vandaag op buren Debbie en Billy, buurvrouw Hetty, buurman Dudo en een buurvrouw die zich vorig jaar aan mij had voorgesteld maar wiens naam mij volledig is ontschoten.

Overigens, te Uwer informatie, zwaardveschten in bed is niet praktisch. Zelfs niet wanneer het gaat om het hanteren van onze oude LARP-zwaarden...;-)

Zie onderstaande foto en raad waar wij vandaag hebben gegeten.

Verwelkomen

Professor Lawrence Rudnick van de Universiteit van Minnesota laat de wereld weten dat er een gigantisch "gat" is gevonden in het universum. Het woord "gigantisch" is eigenlijk niet afdoende maar er zijn simpelweg geen superlatieven die de magnitude van deze vondst uitdrukken. Wetenschappers ontdekten een plek in het heelal waar ogenschijnlijk helemaal niets is. Het zou gaan om een leegte met een diameter van z'n miljard lichtjaar. Da's veel. Bovendien klinkt het als zo'n leegte waar ooit de bemanning van Voyager in is beland tijdens haar reis terug naar de aarde in een aflevering van Star Trek...

Vanavond keken mijn zoon en ik naar een aflevering van Star Trek: Deep Space 9. Daar hadden wij tijd voor omdat het eerste fractie-overleg van het jaar geen doorgang kon vinden.

Wat ik zelf nog even niet kan vinden is een baan maar dat is slegs een kwestie van tijd (en solliciteren uiteraard). Omkomen van de honger doe ik niet met name dankzij m'n moeder bij wie wij zowel vandaag alsook gisteren lekker gegeten hebben. Vandaag verrastte haar buurvrouw ons door zelfgebakken frieten bij te dragen aan de maaltijd terwijl zij m'n zoon en mij gisteren al hielp (tesamen met een toevallig passerende andere buurvrouw!) met het op straat zetten van een oude gasoven waar m'n moeder geen plekje voor had. Zelf ben ik uitermate content met m'n combi-oventje en bovendien is hier in huis absoluut geen plek voor zo'n groot gevaarte als een gasoven.

In m'n huis en hart is echter wél altijd plek voor m'n dochters die wij dit weekend weer mogen verwelkomen.

Verwarring

Het wordt steeds lastiger om te zeggen wat je wilt, heden ten dage. Zo dient er een zaak wegens belediging tegen een man die "homo" riep naar een agent en moest Harry van Bommel op het matje komen omdat hij een vrouw vertelde dat zij er geweldig uitzag. Vraag aan de dames: Willen jullie complimentjes ontvangen of niet? De aanvullende vraag luidt: Hoe weet een man het wanneer hij je beledigt als hij je een compliment geeft?

Een complimentje verdient ook zeker m'n zoon wiens humeur er niet onder schijnt te lijden dat z'n moeder in de buurt over straat zwerft en die ondanks twee dagen verkouden thuiszitten toch niet te beroerd is om ongevraagd te helpen met het huishouden.

Zo is nu de slaapkamer zo goed als gereed voor de ontvangst van zijn zusjes dit weekend, zijn de wastafel en een keukenkastje opgeruimd en afgesopt en zijn er weer'ns kilo's aan papierwerk verdwenen in de oud-papier tas.

Een partijgenoot viel het op dat ik met een gevulde gitaartas over straat liep en op de terugweg van gitaarles kwam ik buurthuismedewerker Ron nog tegen bij wie de Ferman eerdaags weer dartles mag ontvangen.

Intussen heb ik nog op geen enkele sollicitatie een reactie mogen ontvangen maar ja: ik kan mij zo indenken dat het lezen alleen al van mijn CV enige inspanning vereist. Bij het versturen van een sollicitatie-brief moet ik er wel voor zorgen dat ik niet per abuis de verkeerde CV meestuur. Dat zorgde ooit voor enige verwarring...;-)

Terrorist

Ondanks dat het voor m'n zoon (en velen met hem) de eerste schooldag was van het nieuwe seizoen hebben wij toch een vrij rustig dagje gehad. Na schooltijd gingen wij even bij zijn oma langs waar ook haar vroegere buurman even was komen kijken. Ook hij bleek onder indruk van niet alleen de ligging maar ook de inrichting van m'n moeder's nieuwe stulpje. Zij heeft een waarlijk prachtig plekje onder de zon verworven! Als hapje hadden we door buurvrouw Winonah zelfgebakken bramen-muffins. Lekker!

Diezelfde buurvrouw was gisteren even bij ons op visite, evenals Fer's moeder, voormalig buurvrouw Johanna met wie het helaas momenteel niet zo goed gaat. Met wie het een heel stuk beter gaat is voormalig oppas Wieteke die vanavond even langskwam om ons te vertellen hoe gaat het nu eigenlijk met haar gaat. Errug fijn! Dat was ook het cadeautje dat buurvrouw Hetty voor ons had: nieuwe planten voor in de tuin.

Ook vandaag gingen er meerdere sollicitaties van mijn hand de deur uit en nu maar afwachten wat dat allemaal oplevert. Het werken in de tussenschoolse opvang levert helaas niet zo veel op en dus heb ik vandaag doorgegeven dat ik er op korte termijn mee zal gaan stoppen.

Wat voorlopig niet stopt zijn de na "9/11" geïmplementeerde anti-terrorisme maatregelen. Zo ondervond ook de 7-jarige Javaid Iqbal die door de Amerikaanse douane werd aangezien voor een Pakistaanse man die onlangs het land werd uitgezet. Logisch toch dat je zo'n hummel aanziet voor een vermeende terrorist?

Gitaar-trucjes

Was laatst met m'n zoon op het Amsterdamse Centraal Station waar wij onder andere een book achterlieten in de bak met gratis Metro-krantjes in het kader van het Bookcrossing-systeem. Verbazingwekkend genoeg werden wij niet opgepakt voor verhoor terwijl het boek net zo makkelijk een bom had kunnen zijn! Tot zover dus die strenge beveiliging op terrorisme-gevoelige plekken...Maar misschien dat ik naar aanleiding van dit stukje op gesprek mag komen bij het LCT (Lokale Centrum voor Terrorisme-bestrijding).

Was donderdagmorgen even op gesprek bij het CWI en...lucky me!...ik mag nog eventjes werkloos blijven. Niet te lang echter dus verschillende sollicitaties zijn inmiddels de deur uit. Met een beetje mazzel kan ik binnen luttele weken hier melden of ik weer officieel nuttig ben voor de maatschappij. Zo is volgens het CWI het optellen van cijfertjes van 9 tot 5 nuttiger dan in je eentje een kind opvoeden, werken als overblijfkracht, buurthuisvrijwilliger zijn én lokaal politicus. Andere banen zijn ook nuttiger. Neem nu het 8 uren per dag naar een beeldscherm turen of het kaarten in bakken stoppen nadat je ze er eerst hebt uitgehaald. Dat is ook echt allemaal heel erg nuttig maar waarom bepaalt een of andere instantie dan dat ik geen nuttig werk verricht? Zo is mij een dame toegewezen die mij aan werk moet helpen maar het enige dat zij tot heden heeft gedaan is mij te vragen wat ik doe om aan werk te komen. Dat lijkt mij ook wel een leuke manier om aan een goed inkomen te komen: mensen bellen en vragen: "Wat heeft U afgelopen week gedaan om aan werk te komen?" Wat is er overigens mis met niet-nuttig zijn? Moeten we dan maar meteen onze zuigelingen, politici en grootouders de eeuwige jachtvelden insturen?

Het zou wel nuttig zijn als er een eenvoudige manier bestond om de elektronische post die nog op de oude harde schijf staat over te brengen naar de harde schijf van de nieuwe computer. Helaas leek dat niet zomaar mogelijk maar door te volharden is het uiteindelijk gelukt.

Aan m'n moeder hoefde ik nog even geen hulp te vragen op dit gebied want het duurt nog een paar weken voordat zij computerles krijgt van m'n zoon en haar buurvrouw. Vanavond hebben wij bij m'n moeder thuis onze oude computer geïnstalleerd en zo kon Superfer lekker bij oma thuis CIV II spelen. Aan Ferdinand's moeder hoef ik het ook niet te vragen...Die was trouwens donderdagmiddag maar iets meer dan een uur te laat op de afspraak om onze zoon te zien en dat is al een heel stuk beter dan helemaal niet komen opdagen. In elk geval voor een alcoholische paranoïde dakloze schizofreen. Nietwaar? (Positief blijven en de werkelijkheid accepteren is de oefening)

Zij kon niet al te lang blijven want de Ferman en ik hadden een afspraak in de stad met een Franse vriend van me, Cédric, die een paar weekjes in Nederland is om wat tijd door te brengen met zijn Nederlandsche vriendin. Romantisch hoor!

Gisteren hadden wij visite van Merrin en zijn vriendin Anouk die ik ken van zomerkamp. Ook buurvrouw Winonah was er. Anouk's vriend installeerde voor m'n zoon een computerspel en leerde m'n buurvrouw en mij een paar gitaar-trucjes.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Max Roach en Jos Brink

Wezen

Natuurlijk is het belangrijk om te weten of Wesley Sneijder al dan niet verkocht zou gaan worden aan Real Madrid en is het belangrijk om te weten in hoeverre de geruchten rond de transfer waar waren en is het belangrijk om te weten waarom ons eerst werd medegedeeld dat de deal niet doorging om later te horen te krijgen dat hij wél een gratis cursus Spaans krijgt aangeboden van zijn nieuwe werkgever. Natuurlijk is het belangrijk om te weten of illusionist Hans Klok al dan niet homosexueel is of hij al dan niet fysiek intiem is (geweest) met Pamela Anderson wat de vraag laat: Is hij gewoon bisexueel of valt hij op mannen én op Pamela of proberen beiden wat aandacht te kweken voor de shows van Hans waar Pamela in assisteert?


Eerlijk gezegd zal het mij allemaal worst wezen want momenteel geldt: eigen besognes eerst! Ben dus maar weer begonnen met het aanboren van mijn netwerk om voor mezelf en m'n kinderen een betere situatie te scheppen. Zo was ik gisteren in Zaltbommel bij entertainment-vrienden Bas en Anita die mij nog een aardige foto toonden van een Terrebel die zich vrij gelukkig schijnt te prijzen in gezelschap van een paar aardige dames:

















Ook zo'n aardige dame is buurvrouw Janouschka. Met haar en haar man Bart vanavond op straat nog even staan kletsen over mogelijke kansen op de arbeidsmarkt. M'n zoon en ik kwamen net terug van de bioscoop waar wij keken naar "The Fantastic 4: Rise of The Silver Surfer." Gave film, koele special effects en liefde en vriendschap overwinnen alles...Eerder op de dag spraken wij op verschillende plekekn in de stad en op verschillende tijdstippen op straat met buurman Billy, vriendenkoppel Heide en Sai en vriendin Janice. Onderweg naar m'n eerste gitaarles sinds enige weken sprak ik nog even kort met "tante Marie", het duivenvrouwtje. Jammer dat ik niet betaald krijg voor het kletsen met elke bekende die ik op straat tegenkom...Dat zou me wat moois wezen!

Binnentuin

Er is van alles over U, de lezer, bekend. Misschien heeft U uit privcacy-overwegingen geen AH-bonus pas en voorkomt U daarmee dat Justitie kan zien dat U bleekmiddel en nagellakremover heeft gekocht. Maar helaas: U bent nietemin verdacht omdat U bij de bibliotheek een boek over elementaire scheikunde heeft geleend en bij de videotheek naar de documentaire over Che Geuvara heeft geïnformeerd. Bovendien zal eerdaags blijken via Uw OV-chip-kortingspas dat U in een maand tijd maar liefst twee maal in Rotterdam ben geweest waar het hoofdkantoor van de Socialistische Partij zetelt. Bovendien was daar, op beide dagen dat U er ook was- de beruchte actievoerster Krista van Velzen aanwezig.

U heeft dus heel wat uit te leggen op Uw lokale centrum voor Terrorismebestrijding, Het LCT.

Of bent U toevallig zo iemand die gelooft dat terroristen makkelijker kunnen worden opgepakt als iedereen verplicht een AH-bonuskaart moet aanschaffen?

Voorlopig kan ik zelf helegaar niets aanschaffen want m'n geld is op. Punt is alleen dat ik geen tijd heb voor fulltime-werk en dat bij part-time werk alleen maar m'n ww-uitkering wordt verlaagd. Uiteraard wil ik geen crimineel worden dus vandaar een telefoontje aan de Voedselbank rrtdaags.

Vooralsnog hebben wij gisteren heerlijk gegeten: Vrienden Bas en Elsa trakteerden op een etentje waarbij ook vrienden Vincent en Jessica bij aanwezig waren. Later op de avond kon ik thuis even knuffelen met vrienden Gerard en Janine en nog later op de avond kwam buurvrouw Hetty even op de borrel. Tussendoor keek ik met m'n zoon een aflvering uit de serie "Robin of Sherwood" om vanmorgen met hem de stad in te gaan voor het omwisselen van een restantf Deense Kronen in Euro's en vanmiddag en potje Magic: The Gathering te spelen in de binnentuin.

Uitslapen

Francisco Chaviano González is na dertien jaar gevangenschap op vrije voeten. Waarom deze Cubaanse diissident vervroegd is vrijgelaten is mij niet bekend. Misschien weet-ie't zelf ook niet. Zou de Britse psycholoog dr. Aric Sigman weten wat voor oproer hij heeft veroorzaakt door te verkondigen dat TV-kijken slecht is voor kinderen en glashard verboden zou moeten worden voor kinderen tot drie jaar? Natuurlijk weet een beetje ouder dat kinderen met mate TV zouden moeten kijken maar uit échte onderzoeken blijkt dat ouders geen schuldgevoel hoeven te krijgen wanneer zij graag zondagmorgen uitslapen en de elektronische oppas zijn werk laten doen. De 'onderzoeken" van dr. Aric Sigman kunnen met een korreltje zout worden genomen aangezien hij die, naar eigen zeggen, heeft gepubliceerd in het bekende blad "Biologist". Als dat blad al zou bestaan dan kent het slegs één abonnee, tevens redacteur, tevens inzender van verse stukken: dr. Aric Sigman.

Wie wel degelijk serieus genomen kan worden is Maria, de buurvrouw van m'n moeder bij wie ik vanavond gezellig een wijntje heb zitten drinken nadat ik bij m'n moeder gegeten had. M'n zoon besloot bij oma te blijven slapen en aangezien ik morgen niet vroeg op hoef om m'n dochters op te halen kan ik lekker uitslapen...

Slapen

Gisteren waren wij andermaal voor de laatste keer in m'n moeder's oude huis. Ditmaal omdat mensen van de ene kringloopwinkel weigeren hun mensen trappen te laten lopen en mensen van een andere kringloopwinkel wel kwamen maar weigerden "die ouwe troep" mee te nemen. Nou, die stereo was anders behoorlijk hip, zo'n 28 jaar geleden en hij doet't nog prima! Hetzelfde kan worden gezegd van de gaskachel. Om het wandmeubel te vervoeren moesten er een paar schroeven worden losgedraaid. Bovendien is het ding niet gemaakt van dat samengeperste spul maar van massief hout. Teveel moeite voor de jongelui die hun loon toch wel kregen, of zij sjouwen of niet. Is er dan geen dankbaarheid meer te vinden in de wereld?


Jawel: bijvoorbeeld in de ogen van kinderen die zich vermaken in Tivoli:
















Dit reuzenrad vonden de heren nog wel gaan maar de zweefmolen leek hen niet zo leuk. Die ging hen ietsjes te hoog:



















Ook de hippie waar ik een jointje mee rookte in Christiania had nog heuse pretlichtjes. Evenals de Finse Gothic-meisjes waarmee ik een biertje dronk, overigens.














Ook Monica Knudsen had prachtige pretlichtjes in de ogen...*Zucht* Bijna net zo fraai was de Deense lucht:














Hoop morgen een paar geheimen van Vista te hebben ontsluierd zodat ik ook vanaf de nieuwe PC makkelijk foto's kan posten én dankzij een pas aangeschafte TV-kaart ook televisie kan kijken via de monitor. Dat scheelt ook weer ruimte in huis: éém beeldscherm in plaats van twee. Zou nog wel meer willen bloggen maar heb vandaag hard gewerkt in huis en bovendien een paar uren gitaargespeeld met buurvrouw Winonah en ga dus maar lekker slapen.

Hotel Legoland

Denemarken is een mooi land. De laatste keer dat ik er was was ik een jaartje of acht en gingen we met de auto. M'n moeder, m'n broer, z'n meissie en ik. In een Fiat 500. Een machtig avontuur was dat! Had er een vage herinnering aan Tivoli aan overgehouden en een beeld van wuivende graanvelden met hier en daar een rood stipje dat bij nadere beschouwing een huis bleek te zijn. Ook nog in gedachten waren de kersenstruiken van de vader van m'n broer en het feit dat de ouwe heer een eigen pijl en boog had. Mooie herinneringen.

Nieuwe herinneringen zijn geschapen met en door vriendin Marjan en haar zoon (en mijn peetzoon) Matthijs, m'n zoon Ferdinand en ik. Hierbij een fotoverslagje:

Huizen langs het water in Kopenhagen. De prachtige lucht blijft verbazen...

















Tijdens een wandeling door de stad begon het te regenen en opeens brak de zon door met dit als resultaat: een dubbele regenboog verfraait de stad!














Als heuse toeristen maakten wij een uitstapje om het symbool van Denemarken te bekijken: De Kleine Zeemeermin, naar het beroemde sprookje van Hans Christan Andersen.














Vanuit de bus richting Legoland hadden wij een magnifiek uitzicht:














In Legoland maakten wij een ritje in één van de vele achtbanen:














Morgen zal ik hier meer foto's plaatsen (met dank aan m'n Nokia N93) maar niet van Darth Vader...Ik zal Denemarken niet zo snel vergeten. Niet in het minst de fraaie Deense Deerne Monica Knudsen, dienstmeisje in Hotel Legoland.

Monica Knudsen

>>Ze lag op haar rug naar de sterren te kijken en vroeg zich af waar ze vandaan kwam. Ooit had iemand haar een naam gegeven maar die was ze al lang vergeten. Ze wist nog dat ze wachtte. Maar waarop? Intussen genoot zij van haar dromen en fantasieën. Vage herinneringen verontrustten haar maar nooit voor lang. Gedachteloos speelde zij met het kleine object dat ze altijd binnen handbereik had. Het bood haar troost. Jaren gingen voorbij en aan eten komen werd steeds moeilijker maar zij was tevreden. In haar eigen kleine wereld was zij alles. Toen ze haar verbleekte botten vonden vroegen zij zich af waar ze vandaan kwam en of haar ooit een naam was gegeven. <<

Bovenstaand verhaaltje schreef ik in de binnentuin van Hotel Absalon in Kopenhagen, ongeveer een week terug. Gisteravond kwamen de Ferman en ik terug uit het land der Denen. In Amersfoort namen wij afscheid van onze reisgenoten vriendin Marjan en haar zoon Matthijs. Een uitgebreid verslag houdt U nog even tegoed. Eerst nog even bijkomen van de treinreis van ruim het klokje rond.

Uiteraard zijn wij vandaag bij m'n moeder langsgeweest om alvast wat verhalen te vertellen over ondermeer Tivoli en Legoland. Oppas Suus kwam ook gezellig even langs om te verhalen van haar vakantieperikelen. De avond eindigde met het overhandigen van een presentje aan buurvrouw Hetty voor het in leven houden van onze plant én te zorgen voor een pak verse melk in de koelkast en heerlijke broodjes in de broodtrommel.

"Regeren vanuit het duister" van Jim Marrs was boek nummer 15 van dit jaar; "Harry Potter and the deathly hallows" van J.K. Rowling boek nummer 16 en "After Dark" van Haruki Murakami boek nummer 17. Zit dus weer goed op schema qua lezen. Nu nog m'n administratie, de financiën en het huishouden...;-)

Een kleine cliffhanger dan om de interesse te wekken voor mijn spoedig te verschijnen reisverslag: Monica Knudsen...