Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
==========================================
Goed nieuws vind ik dat fabrikant Roche (klik) alsnog meewerkt aan het sneller verspreiden van tests voor het Coronavirus. De fabrikant wilde in eerste instantie het alleenrecht zodat het ervoor kon vragen wat het wilde en letterlijk over lijken gaan, uit puur financiële overwegingen. Maar ging - onder grote politieke en publieke druk (zo werd hun dependance in Almere beklad met leuzen als 'Moordenaars!') overstag. En terecht.
Vandaag een filmpje van een buurtkat die wat
wegheeft van Billy, de kat die mij als baasje tolereert:
De lolcat van deze week is geïnspireerd op het verplicht thuisblijven
Interessant om even terug te lezen hoe een week uit mijn leven er in het tijdperk van voor Covid-19 er uit zag: https://terrebel.blogspot.com/2016/05/de-week-voorbij_8.html (Met reactie van de lieve blogster (bloggerin, blogeusse?) Gerda die vorig jaar plotseling overleed.) Nieuwe theorie: Covid-19, de inmiddels wereldberoemde variant van het Coronavirus, is in de wereld gebracht door aanhangers van rechts-populistische populaire partijen. Ga maar na: islamitische scholen en moskeeën zijn dicht en buitenlanders mogen het land niet meer in. Bovendien zijn er niet meer 'van die vervelende toeristen' op straat die ons 'hun cultuur opleggen en weigeren Nederlands te spreken!' en in diverse landen (waarschijnlijk binnenkort ook in Nederland) wordt misdaad onder de Staat van Beleg keihard en onmiddellijk aangepakt. Zo hebben in Engeland politie-agenten al de buiten-parlementaire bevoegdheid om mensen die op straat hoesten en weigeren zich in zelf-quarantaine te plaatsen op te pakken en zonder enige vorm van proces in het gevang te werpen.
Als ik aanhanger was van Wilders en/of Baudet zou ik staan juichen.
Dan zijn er ook mensen die zich christen noemen en roepen dat het Covid-19 virus geen vat op je heeft zo lang je maar je vertrouwen in God legt. Alleen 'zondaars' (mensen die er voor uitkomen dat zij de 10 Geboden niet naleven en niet stiekem de wetten van God overtreden) zouden bevattelijk zijn voor het virus. Die zijn af. Zeker na dit bericht (klik). Het Reformatorisch Dagblad (althans een van de redactieleden) blijkt niet helemaal in de werkelijkheid te leven, getuige dit stukje: 'Corona is een straf van God voor abortus. Ga daarom allemaal massaal naar de kerk!'
Dan zijn er ook nog kwakzalvers zoals TV-dominees (klik). Bah!
Niet naar het werk gaan maar thuis werken betekent een winst van zeker zes uren per week aan reistijd. Bovendien heeft mijn werkgever minder (reis)kosten. Dubbel voordeel dus! Mijn extra tijd besteed ik deels op de interwebs. Zo kwam ik deze tegen op Twitter:
(Op de link klikken brengt u bij een interessant sociaal experiment: 'Six letters: name a race that starts with an N and ends with an R.'
Het kostte mij en mijn somtijds gepijnigde hersenen wel bijna drie minuten om een Nederlandse variant te bedenken: 'Zes letters. Noem een ras dat begint met een B en eindigt op E...Het puntje puntje puntje...?'
Uw antwoord mag u plaatsen in de commentaarsectie hieronder. Als u lief bent geef ik het antwoord volgende week.
Maandag was weer zo'n dag dat ik dacht: 'Hé, er zitten best voordelen aan het nagenoeg de hele dag binnen zitten: tijd voor uitgebreid koken, communiceren met vrienden (eentje die tijdelijk niet online was, gevonden door een verzoek uit te gooien via Twitter!) en andere bekenden, opruimen en schoonmaken, woning herindelen, kleding sorteren, met de kat spelen...'
Een buurvrouw was even op visite en ik was even op visite bij een buurvrouw die ook thuis werkt. Grappig misschien voor de collega's met wie zij in een 'conference call' zat dat ik opeens door het beeld liep met een schaaltje versgemaakte klepon maar niet veel gekker dan dankzij overleg via beeldbellen te ontdekken dat je collega van 38 nog bij zijn ouders woont. Bijvoorbeeld.
Maandag is sowieso een vrije dag voor mij dus ik besloot er het beste van te maken. Dat prefereer ik boven in blinde paniek rondjes rennen. En zelfs boven Netflix kijken. Hoewel ook dat vermakelijk kan zijn.
Concreet: stapels notieboekjes en losse flubbelpapiertjes doorspitten op bruikbaar materiaal
en van digitaal materiaal concrete schrijverijen brouwen.
Dit bericht stuurde ik aan de leden van een appgroep waar ik lid van ben:
Are you al coping? If you need help or assistance with anything, I'm working from home these days but am available. Or I can get in touch with one of my contacts in many different fields of expertise. Although I actually only have one contact. For my one bad eye. (FYI: that was an attempt in making a so called Dad Joke) 😁 Stay safe and be well! 🖖🙏 P.s. please watch out for hoaxes and myths. I know some people mean well and not all advice is bad per sé ('Drink a glas of water every 15 minutes') but won't guarantee you won't catch or spread Covid-19. 'Yeah, but I read it on Facebook and MSM won't report on it so it must be true!' is a sure sign it's fake news. Here are some examples of 'I heard from my uncle who has a friend working as a nurse in a Chinese hospital...' stories: https://factcheck.afp.com/fighting-myths-about-coronavirus-africa (Klik).
In het kort: sommige mensen bedoelen het goed, anderen denken grappig te zijn en er zijn helaas ook kwaadwillenden die bewust onjuiste informatie (en daarmee wellicht ook een virus) verspreiden. En soms betreft het een sociaal experiment: 'Zijn mensen echt zo dom dat zij denken dat deze onzin echt waar is?'
Ook een bekende politicus (moet ik echt nog melden dat ik Thierry Baudet bedoel?) deed weer mee aan het 'spelletje' van onjuiste informatie verspreiden: 'In Zuid-Korea krijgen tienduizenden mensen een Coronatest die in tien minuten bepaalt of je het hebt!'
Met een artikel aangehecht aan zijn Twitterbericht. Jammer dat hij 'geen tijd' heeft gehad om het artikel dat hij deelde vanuit zijn gespeelde ongerustheid te lezen. Daar staat namelijk in dat het een test betreft die oordeelt of mensen die het virus gehad hebben en zijn herstelt daar voortaan immuun voor zijn. Niet echt het soort test waarvan hij zegt dat de Nederlandse regering die bewust aan de bevolking onthoudt. Ik bedoel maar. Hij werd keurig van repliek gediend
KUL, Knullemants (die t spreek je niet uit). Dit is een test om achteraf aan te tonen
of iemand immuun geworden is, de infectie gehad heeft, dus. In onze situatie volkomen nutteloos.
maar ging - uiteraard - niet in op de kritiek want daar houdt hij niet van.
'Die Baudet zit je hoog, hè? Waarom blijf je op hem vitten?' Goed, komt-ie: 'Omdat mensen indertijd ook Hitler gewoon z'n gang lieten gaan en hem niet afstraften bij hun gang naar de stembus waardoor hij zijn verbale gif, kwaadaardig gemanipuleer en leugens in daden kon omzetten.
Maar het is niet netjes van mij om Baudet met Hitler te vergelijken. Hitler was een stuk intelligenter. Vind ik.
(Ja, lieve mensen, ook ik maak gebruik van de - uitsluitend op papier - ook door Baudet en zijn aanhang zo hoog geachte 'vrijheid van meningsuiting'.)
Maar goed: ik had het gezellig, bleef bewust - en als soort van sociaal experiment met mijzelf - de hele dag binnen het pand dat ik met een aantal buren deel. En ik heb het overleefd! Houzee!
's Avonds een verrassing: zonder enige vooraankondiging hadden de inwoners van Nederland zomaar opeens een Minister van Medische Zorg (klik).
Samen met een paar collega's, waaronder onze onvolprezen Minister President
(De tekst 'sjopte' ik er zelf in. Dus.)
bereidde hij het land voor op een (vooralsnog niet volledige) 'lockdown'. 'In ieder geval tot 1 juni'. Oké. Zou fijn zijn als telecommunicatie blijft werken maar ook zonder interwebs kan ik mij amuseren met spelletjes en lezen. Desnoods pak ik breien weer op.
Bovendien hebben wij een gezamenlijke binnentuin waar het een en ander aan etenswaren verbouwd kan worden. Dat zit dus wel goed. En ik ook, op mijn nieuwe thuiswerkstek die een week eerder is ingericht. Voetenbankje erbij en het is compleet. Leuke dame erbij (ik ben ook maar een mens) die mij af en toe een kopje koffie komt bezorgen is wellicht ook nog wel te regelen. Gewoon even een buurvrouw vragen 😏.
Terwijl ik zat te schrijven werd ik gebeld door een vriendin. Had even de neiging om het gesprek 'weg te drukken' maar besloot toch - en met alle liefde - haar verzoek tot een live gesprek in te willigen. Naar een live versie van Lola van The Kinks luisteren kan later ook nog wel. En weer. En opnieuw. En nogmaals. Desnoods in herhaling. Of 'op repeat' in Neo-Nederlands.
Zij wees mij op een 'Open Mic' avond. Welnu, mijn wekelijkse-op-maandag-clubavond vond geen doorgang en zo deed ik voor het eerst in mijn leven mee met een Zoom-conferentie: elkaar live zien en horen via een applicatie waarbij een beheerder bepaalt wie het woord mag en wanneer. Heel leuk!
Vooral - zo stel ik mij voor - wanneer ook ik een microfoon heb aangesloten op de computer.
Voor het slapengaan nog even een aflevering Picard om de hoogte te blijven van de avonturen van de vroegere gezagsvoerder van het Starship Enterprise. 'Niks voor mij, al dat ruimte gedoe!' Zie het als een soap. Maar dan is de setting niet een in een filmstudio nagebouwde woonkamer met daarnaast het interieur van een kroeg maar een ruimteschip en 'een andere planeet': moord, doodslag, verraad, vriendschap, intriges, verloren gewaande tweelingzussen...het zit er allemaal in!
Dinsdag tijdig mijn bed uit want het was een gewone werkdag. Hoewel, gewoon? Contact met collega's gaat via WhatsApp, telefonisch en via e-mail dus het is toch een beetje anders dan anders. Facturen ingeboekt, af- en bijschrijvingen 'afgeletterd', verder gewerkt aan een verkoopoverzicht en wat dies meer zij. En passant (ik leer Frans, merkt u het?) mijzelf wat verder bekwaamd in het werken met Excel en een vriend kwam langs voor de lunch. Het was heerlijk weer dus wij liepen even een rondje in de binnentuin. Waar wij - vanaf zo'n twee meter afstand - in gesprek raakten met een buurman die - zoals het een keurige freelancer betaamt - zijn lunch op een (geïmproviseerd) terras zat te nuttigen.
Een uurtje of wat met hulp van de lunchende vriend (mijn busmaatje. Maar wij gaan even niet met de bus) wat lopen schuiven met meubilair om het extra gezellig (als Engels sprekend manspersoon vindt hij het woord 'gezellig' heel leuk.) te maken in huis nu het er op lijkt dat naar kantoor gaan er even niet in zit.
Eind van de middag even een rondje buiten het blok om gelopen en een uurtje aan de waterkant gezeten. Met een boek,
mijn gedachten en de eendjes.
Weinig mensen.
Daarom ook blij met de theevisite van een buurvrouw, begin van de avond. Toen kwam er ook nog een buurman even kletsen en mijn boormachine lenen.
Natuurlijk zou het verstandiger zijn om het contact met anderen volledig te mijden maar - grof gezegd - als ik zou moeten kiezen tussen leven in gevangenschap (zo voelt een complete ontbering aan contact met andere mensen voor mij) en leven en mogelijk vroegtijdig sterven (zo voelt omgaan met andere mensen voor mij), dan is de keuze snel gemaakt. Uiteraard is dat voor iedereen anders. Doh!
Bij het nuttigen van het avondeten werd ik bijgestaan door twee vrienden. Gezellig! Ook al zou het verstandiger zijn - om gepaste afstand te kunnen houden - voorlopig met niet meer dan een ander tegelijk de door mij gehuurde 38m2 woonruimte te delen.
Woensdag pas om negen uur mijn bed uit. Om direct aan het werk te gaan. Grappig om te merken dat sommigen geen idee hebben van wat boekhouden is. Ik kan fysiek niet bij de la op kantoor met daarin bonnetjes van betalingen maar zag online dat er op de Brouwerij iets gekocht was door een klant. Maar er stond niet in de omschrijving wat dat was. Kan best handig zijn, een omschrijving plaatsen.
Maar goed: ik vroeg in de groepsapp: weet iemand toevallig wat deze klant gekocht heeft bij ons? Dan kan ik dat in de boekhouding verwerken.' 'Dat bedrag hoeft niet in de boekhouding want het is maar een verkoop' appte een collega. Blijkbaar zonder enig vermoeden te hebben van het gegeven dat ook 'verkoop' wel degelijk deel uitmaakt van de boekhouding. Als je die goed wilt doen in ieder geval. Grappig, vind ik dat.
Bleek te gaan om een van de pas ontstane bier+kaaspakketten (klik) die wij tegenwoordig samen met de buren van de Kaasboerderij in de verkoop zetten. Lastigheidje: bier gaat de boeken in a 21% BTW en kaas met 9. Even uitzoeken hoe ik dat het best kon inboeken en nu ik dat eenmaal weet bespaar ik het bedrijf per verkoop van dit pakket ruim anderhalve euro. Woeeiii!
Diverse kleine brouwerijen hebben de handen ineengeslagen en via deze site kunt u diverse heerlijke speciaalbieren uit de regio Amsterdam bestellen. Handig! En lekker! En leuk!
Minder leuk is dat ook in mijn kennissenkring een paar sceptici zitten:
'Ik geloof er helemaal niks van! Volgens mij is dit hele coronading verzonnen door Rutte en de EU om de Nederlandse bevolking te onderdrukken. Het is hooguit een gewoon griepje en ik ga mij dan ook niet aan de richtlijnen houden!'
Oké, dus de duizenden doden wereldwijd en de inmiddels ontelbare zieken zitten allemaal in hetzelfde complot: namelijk om jou te laten denken dat 'Rutte en de EU' het willen doen voorkomen dat Bill Gates en China samen de Amerikaanse economie op de knieën willen dwingen terwijl de protesten tegen de overheid in Hong Kong ook meteen voorbij zijn. En dat alles om de bevolking van Nederland hun wil op te leggen?' 'Precies!' Interessant.
'Doe het niet voor jezelf maar voor je mama',
bedacht iemand bij de gemeente.
Om jongelui te wijzen op de ernst van de zaak.
Nu volwassenen nog.
'Doe het niet voor jezelf maar voor je kinderen', misschien?
Lekker gewerkt aan de administratie van de brouwerij. Wilde ook nog wat werk verrichten voor een vriend maar kwam er niet aan toe. Oké, een uurtje dan. Ook ik heb blijkbaar mijn grenzen. Voelde mij een beetje benauwd dus besloot - keurig na werktijd - tot een stukje wandelen. Wetend dat er thuis nog meer dan voldoende werk lag te wachten om mij maandenlang niet te hoeven vervelen. Hoe mensen dat voor elkaar krijgen is mij sowieso een raadsel. 'Ik heb nu wel zo'n beetje alles gezien op Netflix met de kinderen. Wat moet ik nu in hemelsnaam nog met ze doen!? Ik woon in Amsterdam.'
Dus ik gaf een paar ideetjes in een enkel bericht:
Ontbreekt het dan werkelijk zo veel mensen aan creatief denkvermogen? Aan fantasie? Hoe komt dat? Uw ideeën (en oplossingen!) zijn meer dan welkom.
Aan de waterkant op de weg terug van het boodschappen halen slegs een enkel hoofdstuk uit mijn meegebrachte boek gelezen want het was wat fris.
Onderweg naar huis zag ik een meneer die ófwel probeerde een appartementsgebouw met een schouderduw uit het lood te krijgen ófwel onpasselijk was geworden. Dat laatste bleek het geval. Op mijn uitgestoken arm leunend lukte het hem thuis te komen.
Was net thuis toen de nieuwe buurman de aan hem geleende schroeftol kwam retourneren. Het had er schijn van dat hij bereid was tot wederdienst dus ik stuurde hem en zijn fiets naar een vriendin die een flinke tas voedsel over had van een voedseluitdeelpunt waar zij als vrijwilligster werkt. En voilá: weer een paar buren die voorlopig geen honger zullen leiden.
Bij het afleveren van de tas met etenswaren bleef de nieuwe buurman even voor een borreltje en wij leerden elkaar een beetje beter kennen. Zo gaat dat: wanneer je elkaar kent hoef je niet meer bang te zijn voor het onbekende.
Een vriend kwam langs voor een babbeltje maar ik had al iemand in huis dus hij bleef aan het raam staan en wij deelden een kletspraatje en een borrel. Ook zo kan het best gezellig zijn.
Donderdag las ik dat een ook een paar journalisten zich afvroegen waarom het zo lang duurt voordat Coronatests massaal afgenomen worden. Kwestie van patenten en zo blijkt het te zijn. Geld dus. Met name één farmaceut (Het Zwitserse Roche. Klik) weigert het recept voor de test vrij te geven om zo het alleenrecht te behouden. Dus omdat één enkel bedrijf er financieel beter op wil worden wordt duizenden mensen een test onthouden. Dan weet u dat.
Via de slimme telefoon blijf ik verbinding zoeken en dus mensen met elkaar in contact brengen. Vind ik fijn om te doen. Ook werkte ik aan de boekhouding van een vriend, babbelde even met een buurvrouw en plaatste - daartoe uitgedaagd - een oude foto waar ik zelf op stond:
Ook interessant: de overheid die geen antwoord kan geven op de vraag: 'Een paar maanden geleden paste het niet in de begroting om 100 miljoen uit te trekken voor de Zorg. Hoe komt het dat er nu opeen wel 15 miljard (dat is iets meer dan 100 miljoen) beschikbaar is voor noodmaatregelen? Maatregelen die deels niet nodig waren als er eerder 100 miljoen was vrijgemaakt voor de Zorg?
Relaxt zitten werken aan de administratie van een vriend en 's avonds te gast op de 'housewarming' van de nieuwe buurman. Daarin bijgestaan door een buurvrouw.
Een paar uren later wiegde mijn bed mij rustig in slaap. De ervaring van het licht schommelende bed zou eventueel door alcohol geïnstigeerd kunnen zijn geworden. Dus.
Vrijdag tijdig mijn bed uit, goed ontbijtje
en aan het werk op 'kantoor'.
Had eerst even een buurvrouw op visite die eten meebracht en even daarna deelde ik een potje koffie met een andere buurvrouw. Dat dronken wij op de stoep voor ons huis. Kletspraatjes (op gepaste afstand uiteraard) met enkele voorbij lopende buren. Gezellig!
Zelfs in het anders zo drukke Amsterdam liggen de straten er uitgestorven bij, deze dagen. Zo ook deze dag:
(Normaliter een zeer druk kruispunt. Nu zijn de verkeerslichten feitelijk overbodig.)
's Middags weer een paar uren aan het werk voor de brouwerij. De 'quarantaine' pakketten (klik. Lekker!) die wij samen met de buren van de kaaswinkel verkopen doen het vrij goed, verheug ik mij te melden! Het fijne pakket (gratis levering in regio Groot Amsterdam) is te bestellen door een mailtje te sturen aan bestellingen@de7deugden.nl (klik). U helpt uzelf én twee worstelende kleine ondernemingen!
's Avonds deed ik een drankje (oké, meer dan één) bij een buurman
en wij luisterden naar prachtige muziek. Maar niet voor ik eerder die avond een pot thee deelde met een vriendin. Zo:
Om wederzijds sociaal contact te onderhouden kwam zij die nacht nog langs met een paar biertjes. Zij dronk, praatte en lachte aan de ene kant van het raam, ik aan het andere.
Zaterdag een klein beetje brak maar glimlachend wakker geworden. Tijd om de eigen administratie op orde te brengen! Rest van de dag een beetje rustig aan gedaan en 's avonds een potje gestreken ondertussen kijkend naar Man In Black. II. Gevolgd door Hancock. Lekker gegeten ook
en de avond geëindigd met een kopje thee. En een borrel.
Zondag een 'normale' zondag: uitgebreid douchen, uitgebreid scheren met heerlijke scheerolie en mijn trouwe Merkur 23C. Wat opruimwerkzaamheden in huis en nagels knippen en zo. Op straat werd ik van achteren aangesproken door een mevrouw: 'Zo dadelijk passeer ik u aan de linkerkant, meneer!' Daardoor had ik tijd een stapje opzij te doen en passeerde zij netjes op anderhalve meter afstand. In de supermarkt even staan praten met een vriend van een buurman. Fijn, menselijk, contact. Begonnen met het doorwerken van een stapeltje papieren en opschrijfboekjes
maar lang niet zoveel gedaan als ik van plan was.
Begin van de avond met een vriendin een stukje gaan wandelen en fijn zitten kletsen. Vanaf de uiteindes van een bankje aan het water:
Het was koud dus wij besloten ons gesprek bij mij thuis voort te zetten. Een vriend was er ook en wij hadden plezier.
Met een wifi-luidsprekertje van €15 met ingebouwde discobol kun je een hoop lol hebben!
En deelden verhalen en gevoelens. Fijn. Erg fijn.
In de serie 'Onbekende helden' deze week de beurt aan Halima Salat Barre, die - vanuit haar visie als ex-moslima - onder meer dit stuk (klik) schreef.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Onderstaande variant op de tekst van het liedje Het Dorp schreef ik de dag dat mijn zoon werd geboren. Ruim 24 jaar geleden dus. En deels autobiografisch. Deels dus hè. Leestip; lees het met de melodie van het liedje van Wim Sonneveld in het hoofd.
===========================================
Ik heb nog wel wat foto's thuis
waarop staat mijn oud'rlijk huis
en wat mensen die ik ken.
Ik weet't weer, het is mijn pa
en hij ligt niet naast mama
maar naast de vrouw van ome Ben.
Hij kijkt toch enigszins verschrikt
als de camera plots klikt
en begint spontaan te blozen.
Hij trekt nu vlug zijn kleren aan,
'k zie'em in gedachten nog steeds gaan
Hij koopt voor ma wat rode rozen.
En langs het fietspad bij het water
zit triest mijn moeder op een bank
zij denkt nu vast
'hoe moet dat later,
als ik voor die man bedank?'
Mijn moeder keek mij ernstig aan,
zei bedroefd 'Ik moet nu gaan.
Geef je oude ma een zoen.
Je pa bedoelt het vast niet slecht,
zijn liefde voor die vrouw is echt.
Voor jou zal hij zijn best wel doen.
Zij kijkt toch enigszins verschrikt
als de camera plots klikt
en begint spontaan te huilen.
Mijn vader, die de foto maakt,
heeft haar nu toch diep geraakt,
kan zich voor haar niet meer verschuilen.
En langs het fietspad bij het water,
zit stil mijn vader op een bank.
Hij denkt wellicht 'M'n ex, ik haat'er.'
Mijn arme pa, hij loopt nu mank.
(We maken een sprongetje in de tijd).
Mijn zoon van tien, hij gaat naar bed.
Kust mijn wang, heeft binnenpret
en lacht wat om zijn oude pa.
Die draait wat oude rockmuziek,
de eerste Springsteen voor vijf piek,
hij rookt wat wiet en mijmert na.
Hij heeft toch zo zijn best gedaan,
een vrouw, een huis, een goede baan,
de wereld die lag aan zijn voeten.
Hij is niet een keer vreemdgegaan,
toch ging zijn huwelijk naar de maan,
waarom moest hij nu boeten?
En langs het fietspad aan het water,
lig ik straks met een lege fles.
M'n zoon uit huis en met een kater,
ach was'k nog maar dat joch van zes.
M'n zoon uit huis en met een kater,
ach was'k nog maar dat joch van zes.
Gratis diensten lijken heel gunstig voor de consument. Mensen gaan massaal gebruik maken van de geleverde dienst en stellen glimlachend hun voicemail in. Als eenmaal 90% van de gebruikers er blij mee is, dan laat je als leverancier weten dat de service voortaan betaald moet worden. Een klein groepje mensen zal afhaken en de rest zal denken: 'Ach, die paar euro. Het afmelden is zo'n gedoe want dan moet ik helemaal mijn klantnummer opzoeken én een mailtje sturen en dan word ik moe. Dus laat maar.'
Sinds kort werkt dat ook zo met Google Maps. Wanneer bedrijven de interactieve kaart op hun website plaatsen en klanten maken gebruik van deze handige dienst was dat volledig gratis. Sinds kort mogen bedrijven betalen. Per keer dat een klant op de kaart klikt om de route te bepalen. Vooralsnog 'gratis' tot er voor $200 dollar gebruik is gemaakt van deze 'gratis' service.
Gebruikers van de gratis filmpjes-dienst Youtube zullen gemerkt hebben dat hun kijkgenoot steeds vaker onderbroken wordt door ongewenste reclame. 'Voor maar een klein bedrag per maand' kunt u weer ongestoord kijken.
Gratis informatie is zelden gratis. Probeert u maar eens online nieuws te lezen zonder 'cookies' te accepteren die uw koop- en kijkgedrag doorspelen 'aan derden'.
Dan zijn er nog de 'gratis' diensten waar u geen geld voor betaalt maar waar u wel uw privacy voor opgeeft. Gratis klantenkaarten bijvoorbeeld. Gratis spelletjes op internet die u vertellen welk totemdier u heeft of laten weten op welk Star Wars karakter u het meeste lijkt. Gratis prijsvragen en enquêtes waarbij u gratis kans maakt op de nieuwste iPhone. Terwijl zelden iemand wat wint. Behalve dan het betreffende reclamebureau en de opdrachtgever die daar achter zit: die zijn blij met alle informatie die u hen gratis geeft.
Zelf werd ik ooit aangesproken door een verwarde beveiliger die niet begreep waarom ik zonder betalen een LP had meegepakt uit een platenbak waar boven stond: 'Neem nu mee!' bij de 'Free Record Shop'.
Nogal stuntelig probeerde de arme man mij uit te leggen dat met 'Neem nu mee!' niet werd bedoeld 'Neem nu mee!' en dat het Engelse 'Free' niet 'Gratis' betekent in het Nederlands.
Dus: voordat u ingaat op een 'gratis' aanbod, bedenk even of u bereid bent er voor te betalen.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws vind ik dat Neo-Nazi zijn toch echt niet meer hip is. U herinnert zich wellicht het voetbalpubliek dat zich keerde tegen een groepje onverlaten (klik) dat vond dat een anti-semiet best wat meer Joden had mogen doodschieten. Ook de begraafplaats van de bekende nazi Rudolf Hess is niet langer 'heilig' voor mensen die graag swastikas op hun achterhoofd laten tatoeëren en andere niet-opgenomen gekken. De lokale bevolking heeft de jaarlijkse 'eremars' voor de 'held' Hess verandert in een sponsorloop (klik) voor het goede doel, een anti-Nazi organisatie. Dus hoe meer de neo-nazi's lopen, des te meer geld halen zij op voor het goede doel.
Prachtig voorbeeld van haat met humor bestrijden! Vind ik.
Wellicht ben ik wat bevooroordeeld
maar ook op een zwart wit foto, gemaakt in het donker
vind ik Billy de Kat een prachtige kat:
De lolcat van deze week is vrij actueel:
'Miljoenen sterven door luchtvervuiling.'
-'En dus?'
'Wellicht zullen duizenden sterven door het Coronavirus.'
-'O nee, dit is het einde van alles!'
Nóg een lolcat dan, ter ondersteuning van extrovertelingen zoals ikzelf:
'Aan alle introverte mensen die nu gaan van: 'Joepie, de overheid heeft mij opgedragen
om geen sociale interacties aan te gaan!';
Reik alsjeblieft uit naar extroverten: voor hen is een 'lockdown' als een speciaal soort hel'.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
========================================================= Onlangs was ik bij een filiaal van mijn bank. Het filiaal is verhuisd en ziet er waarlijk prachtig uit. Alles glimt en is hartstikke nieuw en er lopen vriendelijk glimlachende dames rond die in de jaren'70 nog naar huis waren gestuurd door hun baas omdat zij het waagden in herenpak rond te lopen. Maar met de lippen keurig gestift en lopend op praktische pumps.
Ik keek om mij heen en een der dames vroeg mij wat ik zocht. 'De stortautomaat', zei ik. Mij herinnerend dat je ooit een zak muntjes uitstortte op de toonbank en vol verbazing toekeek hoe snel en vakkundig een meneer met stropdas de 38 gulden en 45 cent had geteld terwijl jij daar als jonge tiener zelf een kwartier over had gedaan. Nu zijn er telmachines. Die er twee keer zo lang over doen om geld te tellen als de meneer indertijd omdat er een buitenlands muntje tussen het aangeboden geld zit. Of omdat er een hoekje is omgevouwen van een bankbiljet waardoor het 'handige' apparaat het niet als bankbiljet herkent. Super praktisch!
Bovendien zo'n 20 procent van alle werktijd 'in onderhoud' en nog bij steeds minder filialen aanwezig. Zo ook bij het mijne. En wel 'vanwege service verbetering.' 'Wij zijn nu een advieskantoor, meneer!' Bijvoorbeeld voor wanneer iemand een spaarrekening wil openen of een hypotheek wil nemen. Zo iemand krijgt dan in hoofdlijnen informatie over de mogelijkheden van een van de dames, een foldertje mee naar huis en een vriendelijk: 'Als u dan thuis alles online geregeld heeft omdat het hier aan het loket niet meer kan, komt u dan nog even langs om te zeggen of het gelukt is? Fijne dag!'
Natuurlijk is thuis online van alles kunnen regelen best handig maar nu al lijken sommigen te vergeten hoe zij 'in het echie' sociaal moeten omgaan met andere mensen. Ik vind dat jammer.
Maandag was ik officieel vrij. Vroeg wakker omdat een vuilniswagen veel herrie maakte voor mijn slaapkamerraam. Koffie, ontbijt, verschillende dingen gedaan waarmee ik verschillende mensen van dienst kon zijn. Online voor de brouwerij een paar kleine openstaande posten opgelost, een bevriende horeca-ondernemer informatie gestuurd over looncompensatie-regelingen ('U bent kleine zelfstandige? Ondernemersrisico, meneer!' aldus minister Wiebes (klik))
Er kwam een buurvrouw op de koffie en een andere buurvrouw liet zich ook nog even zien, niet lang nadat ik even met een andere buurvrouw had staan kletsen in de algemene hal. Omdat ik de hele dag binnen zitten niet heel leuk vind was ik gaan wandelen. Met mijn nieuwe dansschoenen. Omdat een dansfeestje de zaterdag ervoor geen doorgang vond. Dat kwam mij op een opmerking te staan van een lid van een lokale groep 'hangjongeren': 'Coole schoenen, kleine meneer!' Ook een stel duiven leek erg geïnteresseerd in mijn nieuwe schoeisel.
Thuis even staan praten met de nieuwe buurman (die de plaats in nam van zijn zus, de vroegere buurvrouw. Dus.) en diens moeder. Gezellig!
Was gedraaid, handwasje gedaan, restant ovenschotel van de dag ervoor opgegeten, de moeder van mijn zoon gebeld omdat hij en ik haar niet konden bezoeken, belastingaangifte gedaan en wat aantekeningen verwerkt en mailtjes verstuurd. Ook een paar afspraken gemaakt en nog zo wat. Tja, wat doet een mens eigenlijk op zo'n dag? Plantjes water gegeven ook nog. En een oud notitieboekje gevonden met daarin diverse schrijfsels. Dat terwijl ik onlangs gedichten en andere schrijfsels moest overgeven aan de nukken van mijn wasmachine. O ja, ik schreef een grafrede voor het boekje in kwestie. In een ander notitieboekje dus. Ik heb er meer dan een.
'Eulogy for a Notebook'
You held my thoughts
acted like my memory.
You knew secrets
I didn't dare to share
with myself.
You were close on many journeys
and made strangers smile
whenever I took you out.
Your last few hours
I kept you close to my heart
in my shirt
which I put in the washer,
temporarily unaware
I never taught you
how to swim.
's Avonds liep ik nog een rondje omdat het prachtig weer was
en ik trek had in chips die ik dus ging halen. De minister president zei dat wij waakzaam moesten zijn,
op elkaar moesten letten en vertrouwen stellen in de overheid om ons door de Corona-crisis heen te loodsen. Wij gaan meemaken of de woorden van de baas van ons land net zo goed werken als de 'thoughts and prayers' die evangelisten plegen te uiten in tijden van grote ellende. Zelf vertrouw ik liever op échte maatregelen en - oké, dat is misschien een beetje raar voor een schrijver - wat minder op mooie woorden.
Dinsdag was het rustig in de bus. Maf sfeertje. Alsof je als figurant rondloopt in een boek van Stephen King. Inclusief de chauffeur en ondergetekende zaten er drie mensen in. In de ochtendspits!
Bij het uitstappen kwam toevallig net mijn busmaatje langs fietsen. Hij stopte en wij raakten aan de praat. Gezellig! Op het kantoor van de brouwerij verzamelde ik documenten teneinde een tijdje thuis te kunnen werken. De afdeling verkoop merkte dat het bellen van café's met de vraag: 'Kunnen wij u nog bier leveren?' weinig zin heeft. Bierfestivals zijn er ook even niet dus alleen de detail- en groothandel zijn momenteel de enige afnemers van ons bier. Naast personeelsleden en een paar vaste klanten. Maar qua omzet schiet dat niet op.
's Middags 'even' voor een kopje koffie langs bij een buurvrouw. Van de brouwerij. Want uiteraard drink ik niet alleen koffie met mijn eigen buurvrouwen. Doh! Er stond een heerlijk riekende pan risotto op het vuur en ik mocht - begeleid door een waarlijk prachtig uitzicht - alvast voorproeven. Het kopje koffie en kletsen wist ik tot een uurtje of half vijf te rekken. Want zo ben ik.
Thuisgekomen bleek dat ik niet hoefde te koken want een buurvrouw had een flinke pan heerlijk voedsel op mijn aanrecht gezet. Met een lief briefje erbij.
Met twee vrienden die mij bijstonden tijdens het eten van de maaltijd hielpen wij samen met de betreffende buurvrouw een zieke buurman met het sjouwen van oud meubilair en een briefje op onze voordeuren gaf aan dat er hoop is voor de mensheid: 'Beste buren, ik zit tijdelijk zonder werk dus als jullie hulp nodig hebben met boodschappen doen of zo dan help ik graag!' Met telefoonnummer en zo erbij. Lief, niet?
Was erg onder de indruk van het teken van respect dat de inwoners van Nederland betoonden aan hen die niet thuis kunnen werken: verpleegkundigen, hulpdiensten, postbezorgers, voedselleveranciers, , zij die ervoor zorgen dat het water uit de kraan blijft komen en de lichten blijven branden...
Was ook hartverwarmend om een DJ via een 'livestream' mensen thuis tot dansen aan te zetten:
Er kwam nog een buurvrouw langs om de dropjespot te rausen en zo zat ik weer een dag niet zonder sociale contacten. Vind ik fijn.
Woensdag op tijd op. Althans, op een tijd dat ik normaliter op kantoor zou arriveren. (Een deel van) het administratief werk van de brouwerij gaat (gelukkig!) gewoon door. Levering aan slijterijen en groothandel. Blijkbaar lusten mensen thuis ook wel een lekker biertje nu kroegen tijdelijk gesloten zijn. Ook een lekker biertje voor bij het eten vanavond of voor tijden het niet-voetballen kijken? Zo (klik) kunt u een kleine brouwerij (die mensen in dienst heeft die elders moeilijk aan de bak komen) helpen én een fijn biertje drinken!
Thuis zitten is voor mij erg moeilijk. Dus ik ging naar buiten. Haalde een bestelling op bij de HEMA, anticipeerde drukte bij de Action door een boek mee te nemen en te denken aan het eelt op mijn ellebogen maar het bleek helemaal niet druk. Ik kwam een vriendin tegen, Zij deed 🙏 ('Namasté), ik deed 🖖 ('Live long and prosper') terwijl wij beiden houden van een goede knuffel. O, mijn God, wat mis ik knuffelen!
Bij de stripwinkel gaf ik mijn wens door aan de deur. De kassadame stond achter een doorzichtig stuk plastic de betalingen te verrichten want in die wereld leven wij nu.
Die avond at ik bij een vriend: ik op de bank en hij anderhalve meter verderop op een stoel.
Bij thuiskomst bleek ook een vriend gearriveerd. Gezellig!
Ik deed wat dingetjes vanuit mijn taak bij de maandagavondclub en dronk een glaasje Amarula na het delen van een pot thee. Appen en bellen deed ik ook. Met vrienden. Angstige vrienden. Waarvan een paar symptomen van COVID-19 vertonen. Had twee vrienden aan de telefoon. 's Nachts. Want tegenwoordig kunnen mobieltjes zelfs gebruikt worden om mee te bellen. Maar ook om (online) spelletjes met elkaar te spelen, mooie muziek te delen en elkaar af te leiden door het delen van grappige plaatjes. Minder eenzaam.
Een 'Lolcat' van mij haalde de voorpagina (klik) van de grootste lolcat-verzamelplaats ter wereld en in cultureel centrum Mezrab vertelden mensen (ruim twee meter bij elkaar vandaan zittend en staand elkaar en wie er ook meekeek via de 'livestreem' (klik) verhalen. Mooi!
Zeker na het bellen met de vriend die vanwege zijn ziekteverschijndelen tijdelijk zijn kinderen niet ziet zat mijn hoofd even vol. Voor het slapengaan bracht ik de gedachten tot rust door het kijken van een aflevering Picard (klik).
Donderdagochtend werd ik wakker in een stille wereld. Geen geluiden van dichtslaande deuren. Geen zacht gevloek van 'O, sh*t, ik ga mijn trein missen!' van mensen die gehaast mijn slaapkamerraam langs lopen. Ik mis de geluiden van de stad.
Een vriend kwam mij bijstaan in het drinken van koffie en het nuttigen van een eenvoudig ontbijt. Buiten, in de tuin.
En had zalmmoten mee!
Hij lag relaxt op de bank te lezen terwijl ik - ingelogd in het boekhoudprogramma en de webmail geopend in een ander scherm - deed wat ik kon aan de administratie van een kleine brouwerij.
Fijn om niet alleen te zijn!
Samen met iemand een kopje thee voor de lunch want ook met thuiswerken is af en toe wat eten en drinken best handig. Een en ander kunnen doen aan het huishouden (maar minder dan ik van plan was) en een boek uitgelezen:
The Marching Morons van C.M. Kornbluth is pas het tweede boek dit jaar dat ik uitlas (dat aantal zal vast omhoogschieten dankzij 'social distancing') schetst een sombere toekomst voor de mensheid: door een veel te groot vertrouwen in technische ontwikkelingen is de mensheid gezamenlijk ontzettend dom geworden. Tot grote frustratie van een enkeling die nog wél in staat is tot zelfstandig nadenken.
Er kwam nog even een buurvrouw langs en natuurlijk volgde ik het nieuws. Hilarisch vond ik deze opsomming van complottheorieën (klik) rond het Coronavirus.
Vrijdagochtend zat ik weer te werken in de boekhouding van de brouwerij. In het kostuum dat ik meekreeg bij mijn geboorte. Omdat dat kon. Op 'kantoor' even (online) de krant gelezen, kopje koffie erbij en gelezen dat er nare mensen bestaan. Niet alleen de man die tienduizenden zeeppompjes had ingeslagen en die met gigawinst aan het verkopen was maar ook Amerikaanse senatoren (klik) (een van de Democraten en twee van de Republikeinen) die drie weken geleden al wisten dat het Coronavirus ook in Amerika hard zou toeslaan maar officieel de lijn van de regering ('Niets aan de hand mensen, het gaat maar om een paar gevallen.') volgden. Maar intussen voor miljoenen dollars aan aandelen verkochten omdat zij het kelderen van de aandelenmarkt voorzagen.
Opvallend: de gemiddelde Amerikaan haalt een procent of vier rendement uit een aandelenpakket, de gemiddelde Amerikaanse senator haalt soms de 40. Je zou bijna denken dat politici handelen in aandelen met voorkennis.
Grappig: mensendie deze dagen van 'thuis werken' lekker uitslapen, koffie drinken, in de supermarkt ontdekken dat er om een uur 's middags geen brood meer is en dan bijzonder chagrijnig toch maar aan het werk gaan.
Ook grappig: mensen die de tip 'Probeer eens wat te gaan lezen!' uitproberen en ontdekken dat het met een boek in je hand een stuk lastiger is om tussendoor even op je mobiel te kijken of er al nieuwe 'likes' op je op Facebook geplaatste kattenplaatje zijn. Ja, beste mensen: lezen is soms lastiger dan Netflix kijken. Je moet er zelfs zelf beelden bij bedenken! O, de horror! ;-)
Wanneer wij over twee jaar of zo nog maar met 8 miljoen mensen op de wereld zijn mogen wij hopen dat er een paar diëtistes (vrijwel nooit mannen. Waarom eigenlijk?) bij zijn: thuiswerkers hebben doorgaans wat minder lichaamsbeweging terwijl zij daarnaast meer snaaien dan kantoorwerkers. Voorlopig zal er ook meer dan genoeg werk zijn voor gedragspyschologen. Kijk maar naar het aantal zelfdodingen en meldingen van huiselijk geweld die enorm zijn gestegen.
Even over de (nogal 'Umheimisch' lege) markt gelopen
voor eieren en zo en de lokale koffietent gesteund door een beker meeneem-koffie aan de deur te bestellen.
Mooie spreuk bij de ingang:
'Although the world is full of suffering, it is also full of the overcoming of it'
~Helen Keller
Kwam onderweg diverse bekenden tegen. Ik mis het handen schudden, kussen en knuffelen!
Daarna een aantal uren gewerkt aan de administratie van de brouwerij. Die u ook op deze manier (klik) mag steunen. Tussendoor werd ik gerustgesteld door een vriend die in zelfopgelegd isolement thuis zit met Corona-verschijnselen: 'Ik leef nog, hoor!'
Saamhorigheid is groot deze dagen. Men zoekt alternatieve methodes om elkaar te vermaken. Zoals hier in Amsterdam-West (klik).
's Avonds heerlijk gegeten: rijst met aangedikte pindasoep en emame bonen:
Daar bakte ik nog pisang goreng bij.
Om die Indonesische lekkernij ook te knabbelen bij het genieten van een 'livestream' (Diverse evenementenorganisaties laten het geplande evenement online doorgang vinden, met inachtneming van de 'houdt anderhalve meter afstand van elkaar'-regel.) van een viering van Noroez (Perzisch Nieuwjaar), het begin van de lente en World Storytelling Day:
De vrijgekomen reistijd (die ik anders besteed zou hebben aan het heen en weer reizen naar de evenementlocatie) besteedde ik aan het eindelijk aanpakken van een stapel papieren:
Voor het slapengaan nog heerlijk genoten van de nieuwste aflevering van The Walking Dead.
Ook zaterdag kon ik het - na een laat maar uitgebreid ontbijt - :
niet laten de deur uit te gaan: even langs bij de bakker van wie ik een pak meel (uitverkocht bij alle supermarkten waar ik was geweest) had overgenomen met een paar stukjes pisang goreng die ik dankzij hem had kunnen bakken en een paar stukjes doneerde ik aan de eigenaar van de koffiezaak en diens team. Gewoon, als steun aan 'de kleine ondernemer'. Als bedankje kreeg ik een gratis bakkie koffie! Lief, niet?
Lopend over straat voelde ik mij een beetje als Will Smith in I am Legend: alleen op de wereld nadat een wereldwijde virusuitbraak de mensheid heeft gedecimeerd. Geen erg fijn gevoel. Bij dit zicht dacht ik even aan het liedje 'Over de Muur' van Klein Orkest: 🎼Alleen de vogels vliegen van Oost- naar West-Berlijn...🎼
Bij een echte boekwinkel
kocht ik twee boekjes (eurootje per stuk) om toe te voegen aan de stapel van zo'n 80 nog ongelezen boeken die ik thuis heb staan.
Omdat het is hoe en wie ik ben sprak ik thuis met een buurvrouw die even op visite was en 's avonds verstuurde ik wat mailtjes en zo en keek ik een aflevering 'Picard'.
Voor extroverte mensen als ik is een opgelegd sociaal isolement een regelrechte ramp. Daar maakte ik een 'lolcat' over die - uiteraard - ook zal verschijnen op het 'Goed nieuws en kattenlog' blogje dat ik eerdaags zal plaatsen, zoals elke dinsdag.
'Aan alle introverte mensen die nu gaan van: 'Joepie, de overheid heeft mij opgedragen
om geen sociale interacties aan te gaan!';
Reik alsjeblieft uit naar extroverten: voor hen is een 'lockdown' als een speciaal soort hel'.
Daarom vind ik dit initiatief (klik) zo gaaf: de 'Oude Weblogkliek' sloeg de handen ineen en besloot dat het tijd was om 'bloggen' (het delen van een online dagboek) weer hip te maken. Zo kunnen mensen ervaringen en gevoelens delen, ook wanneer zij niet doen aan de inmiddels traditionele sociale media.
Berichten op sociale media zijn helaas niet altijd betrouwbaar. Sterker nog: er zijn mensen (sommigen met serieus veel invloed) die doelbewust en met kwade bedoelingen valse informatie verspreiden. Deze politicus bijvoorbeeld:
De rekensom is simpel. We moeten zo min mogelijk besmettingen krijgen
om te voorkómen dat zorg en Intensive Care overbelast raken. Wij vrezen dat kabinet nu te weinig doet. Daarom pleiten we voor een korte #lockdown. Niet om politieke punten te scoren maar om levens te redden! pic.twitter.com/Ekyvz6kYjH
'Niet om politieke punten te scoren' schrijf Baudet er ook nog eens bij.' Maar wat is dán de reden dat jij doelgericht mensen bang maakt en de overheid aanvalt op het gevolgde beleid, beste Thierry?
Omdat hij nog wel eens de neiging heeft om - na betrapt te zijn - 'per ongeluk' zijn berichten te wissen maakte ik een schermafdruk:
Ziet er op zich best betrouwbaar uit, niet? Terwijl het gaat om een eenvoudig staaltje 'photoshoppen'.
Hier het origineel:
'Social Distancing' ('vermijdt sociale interactie waar en wanneer mogelijk') is iets totaal anders dan 'Lockdown' (Ga niet de deur uit! Wie dat wel doet riskeert een flinke boete of celstraf en wie toch de deur uit moet zal door gewapende mannen op de hoek van de straat worden toegesnauwd: 'Ausweis bitte!'). Hier het originele artikel (klik) waarop de bewuste leugen van Baudet is gebaseerd.
Het manipuleren van data is potentieel levensgevaarlijk en dient - zeker in tijden van echte dreiging - keihard de kop te worden ingedrukt. Vind ik.
Na het eten keek ik een aflevering van Picard en ging tijdig (want snotterig door hooikoorts) naar bed.
Zondag een beetje uitgeslapen en na de koffie even gaan dansen op een 'livestream' van Ecstatic Dance (klik)
waarna ik ging werken in mijn geïmproviseerde 'kantoor':
Het NL-alert dat wij ontvingen duidt naar mijn bescheiden mening op de op handen zijnde aankondiging van een 'lockdown'.
Nadeel van thuis zitten is dat er mensen zijn die vermoeden dat jij je net zo verveelt als zij. Dat is vooral te merken op sociale media maar ook op WhatsApp en Messenger. Heb ik normaliter met zo'n zeven verschillende mensen app-contact, tegenwoordig haal ik ruim het driedubbele. 'Chatten' in WhatsApp-groepen nog niet meegeteld. Het is maar goed dat ik van communiceren houd! Overigens vind ik het verre van erg, al dat contact.
Pieter Derks (klik) hield ons voor: 'Nu u ontdekt dat de wereld blijft draaien terwijl u niet heel druk aan het werk bent in uw 'belangrijke' baan op kantoor, voelt u zich nog wel nuttig?
Ik deed een wasje voor de zieke buurman, verwerkte handgeschreven aantekeningen in digitale documenten, speelde gitaar en verrichte kleine huishoudelijke klusjes. Eindelijk eens een mooie foto in een lijstje stoppen bijvoorbeeld. Hier rechts:
Ook ging ik naar buiten. Als beloning voor mijzelf omdat het mij tot wel bijna vier uur 's middags was gelukt om binnen te blijven. Het was prachtig weer in het parkje om de hoek:
En de koffietent om de hoek deed mee aan een sympathieke actie: 'Nu veel zaken de deuren sluiten, laten wij die deuren een beetje opleuken met mooi plaatjes en spreuken'.
Ook haalde ik een velletje postzegels. Voor mensen waarvan ik weet dat die het moeilijk hebben thuis omdat zij ook zonder Corona al last hebben van hun longen bijvoorbeeld. Zoals een jarig nichtje dat teleurgesteld was dat haar feestje niet doorging. Maar gelukkig wel taart kreeg.
Over lekker eten gesproken: voor bij de gebakken rijst met soja en ei die avond kookte ik klepon: balletjes kleefrijstmeel met palmsuiker, kokos en pandan pasta.
Met diverse vrienden via de slimme telefoon nog even de dag doorgenomen en zelfs - voor de derde keer in mijn leven - lopen beeldbellen. Super gave manier om contact te houden. Zeker voor extroverten. Maar ook voor introverten vermoed ik.
Grant Lee Buffalo met Fuzzy is het liedje van deze week. Een jaar of wat geleden had ik het maandenlang vaak in mijn hoofd maar kon maar niet vinden hoe het heet of van wie het was. Tot het afgelopen week op een gezamenlijke afspeellijst voorbij kwam. Hoera!
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Kenny Rogers
Posts
