Sinterklaas (Een verhaaltje)

Hij was het zat! Hij wilde niet meer worden uitgelachen door kinderen omdat hij dom zou zijn. Goed, er ging wel eens wat mis en dan had hij hulp nodig van de man die al eeuwenlang bij hem was. Vroeger kon hij hem moeilijk verstaan want hij sprak met een ander accent.

Na al die tijd was hij een karikatuur van zichzelf geworden en hij kreeg het gevoel dat hij niet meer serieus genomen werd. Vroeger boezemde hij mensen nog angst in maar nu vonden zij hem vooral grappig. 'Waar is het respect gebleven?', zo vroeg hij zich af. 'En de goede ouderwetse eerbied?' Bijna jammer dat het - zoals de oude traditie nog wilde - niet meer mocht: mensen over de knie leggen en lekker hard slaan. Dat zou ze leren! En zo mijmerde hij verder, die oude Sinterklaas.

==================

Meer lezen?

http://www.bol.com/nl/p/fantastische-ontmoetingen/9200000025107889/

http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

Dit is gewoon mooi

Een vleugel op het treinstation schreeuwt het bijna uit: Bespeel mij!
Het muziekinstrument staat er al weken, is een cadeau van de spoorwegen aan het publiek en is nog heel. Geef mensen iets moois en ze gaan er goed mee om. Maar dan is er zeker wel sprake van camerabeveiliging en staan er voortdurend twee beveiligers een oogje in het zeil te houden? Nou nee want behalve het instrument heeft men het publiek nóg iets moois gegeven; een misschien wel mooier cadeau: vertrouwen.

Toeschouwers hebben opeens geen haast meer. In plaats van mensen opzij te duwen in hun haast naar het juiste perron te komen, onderwijl minstens acht keer op het klokje van hun mobiel kijkend en daarbij de grote klok in de hal negerend. Alsof de trein eerder komt als je maar vaak genoeg hetzelfde ritueel uitvoert. Mensen staan nu niet meer - na al hun haast en asociale gedrag - tien minuten op het perron op de trein te wachten maar staan minuten lang letterlijk stil bij de kracht van de - al dan niet mooie - muziek die wordt geproduceerd door een mede-reiziger.

En kijk, dat vind ik nu weer mooi.

Is klimaatverandering een probleem?

Na ruim 8 dagen is vandaag mij zoon (met zijn klasgenoten) teruggekomen in Nederland na het via zijn school traditionele verblijf in Rome (en een paar dagen Napels). Een alleraardigste traditie om in het voorlaatste schooljaar met de hele groep het land te bezoeken waar de taal 'Latijn' indertijd ontstaan is. Ik bedoel: je kunt van alles uit boeken leren maar stel je eens voor dat Darwin zijn kennis uitsluitend uit boeken had gehaald?

Ook vandaag sprak ik weer met de nodige bekenden: buurman Andy sprak ik in de supermarkt en met een lokale ondernemer had ik een onderhoudend gesprek over de zaken des levens. En ook vandaag maakte ik een onbekende een complimentje: 'Wat een leuke jas heeft u aan!' Het is iets dat ik graag doe, al doe ik het niet voortdurend want dankzij vooroordelen gaan mensen dan denken: 'O, daar heb je die kleine gek weer!' Alsof het gek is om mensen blij te maken met een heel klein beetje moeite. Daarbij de tip: het compliment moet een gemeend compliment zijn. Hoe diep iemand ook in de put zit, iedereen wordt blij van een complimentje. Probeert u het ook wel eens?

Onderweg naar en van klusjes doen (pakje ophalen en zo) kom je dan zomaar opeens een uitzicht tegen waar je van geniet. Zo stond ik hier even bij stil vandaag:

180 Graden gedraaid zag ik dit:

En tsja, dan komt er dat moment dat je een contact uit je mobiel verwijdert omdat je de persoon in kwestie voortaan alleen middels een seance kunt bereiken...

Mensen durven het mij zelden te vertellen wanneer ik - in hun ogen - iets fout doe. En ja, daar heb ik last van. Jarenlang heb ik dingen gedaan zonder te weten dat ik het verkeerd deed. Het zijn dus gewoontes geworden en gewoontes zijn ontzettend moeilijk af te leren.

Wel kunnen ze worden vervangen door nieuwe gewoontes en dat is het proces waar ik nu in zit. Er had mij een heleboel tijd en moeite bespaard gebleven kunnen zijn, ware het niet voor mijn geringe gestalte en de houding die dat bij anderen oproept. En kinderen weten wat ik bedoel wanneer ik zeg: 'Ja maar hij is zo klein en dan is het zo zielig om iets negatiefs te zeggen!'

Toch heb ik liever dat mensen mij op mijn fouten wijzen (wel op een nette manier graag!) dan dat zij tegen mij liegen: 'Nou, dat heb je best goed gedaan hoor!'

Liegen is voor de aanhangers van een zekere geblondeerde politicus volkomen geaccepteerd gedrag:
'Al die klimaatwetenschappers liegen; het smelten van de poolkappen valt hartstikke mee!' -'Heb je dan ook het wetenschappelijk rapport waaruit dat blijkt?' 'Dat had ik wel maar mijn computer is gecrasht waardoor ik het document kwijtraakte en ik had de link nog in mijn Favorieten maar die zijn allemaal opeens verdwenen uit de browser maar ik ga het opzoeken voor je, hoor!' (De volgende dag) -'En, heb jij die link al voor mij gevonden?' 'O, helemaal vergeten!' U raadt het al: de link naar het artikel waarin bewezen wordt dat het klimaat helemaal niet aan het veranderen is komt er nooit. Simpelweg omdat daar geen wetenschappelijk artikel over bestaat.

Maar de verstokte PVV-fan blijft liegen en volharden: 'Ja maar, de zeespiegel stijgt helemaal niet en de temperatuur verandert ook niet! En in Portugal zijn de bossen de afgelopen 20 jaar met zestig procent gegroeid!' -'O, dus dat wetenschappelijk artikel waarin wordt verklaard dat - met name door bosbranden - de hoeveelheid bos in Portugal in diezelfde periode met 20% is gedaald is niet juist? De Portugese bevolking, overheid en wetenschappers liegen en jij hebt gelijk?' -'Wacht maar, ik stuur je de link die bewijst dat ik gelijk heb!' U raadt het al: ik wacht nóg...De PVV-stemmer wist - naar aanleiding van een artikel dat ik deelde - ook nog te vertellen dat het afbreken van 500 vierkante meter ijs per jaar best meevalt. Had blijkbaar het artikel niet gelezen want daarin werd gewag gemaakt van de afbraak van 500 vierkante kilometer per jaar. Zelf vind ik dat nogal een verschil; een paar voetbalvelden of de provincie Utrecht maar de persoon bagatelliseerde en loog weer: 'Nou, ik maakte per ongeluk een foutje, hoor!

Na al dat serieuze gedoe vind ik het tijd voor wat licht vermaak. De acteur in kwestie deed altijd zijn eigen stunts! (Via Luc)

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Michael Sata. Niet alleen de president van Zambia maar ook eentje uit de serie Onbekende Helden. In plaats van zomaar hun fratsen te accepteren stelde hij paal en perk aan de wildgroei van Chinese investeringsmaatschappijen in zijn land. Zo onteigende hij Collum Coal Mining Industries omdat het bedrijf al jarenlang een loopje nam met veiligheids- en milieu eisen en bovendien de productiecijfers vervalste.

Over manipulatie

Vandaag sliep ik uit (echt geweldig! Ga ik vaker doen!), bezocht ik de kleermaker, hanteerde ik de stofzuiger, een schoonmaakspons en een afwasborstel en verwerkte ik gekriebelde aantekeningen tot leesbare stukjes. En vanavond doe ik lekker niets! Nou, vooruit, misschien een paar oude videobanden digitaliseren dan. En m'n moeder bellen.

Bent u wel eens beledigt? Of voelt u zich wel eens beledigt? ik word regelmatig beledigt. Mensen noemen mij dan 'dwerg' of 'liliputter'. Ontzettend dom. Dwergen zijn namelijk mensen met dwerggroei (heb ik niet) en de kleine mensen in het sprookje 'Sneeuwwitje'. Maar eis ik dat de tekeningen en teksten in sprookjesboeken voortaan worden aangepast? Of dat er voortaan in nieuwe vertalingen van 'Gullivers Travels' uitdrukkelijk vermeld wordt dat de kleine mensen die er in voorkomen uitsluitend wonen in het imaginaire land 'Liliput' en daarom Liliputters worden genoemd maar dat dat geenszins betekent dat alle kleine mensen lilliputters zijn? Nee, natuurlijk niet. Veel mensen zijn en blijven nu eenmaal dom. Dat betekent niet dat zij er op uit zijn anderen te beledigen maar vaak alleen maar dat zij ervoor kiezen onwetend te zijn.

Ik schep er genoegen in om mensen - met woorden - te wijzen op fouten in hun denken. Wanneer bijvoorbeeld een verstokt kapitalist zegt: 'Dankzij mijn belastingcenten kunnen voedselbanken blijven bestaan!' dan te antwoorden: 'Zonder mensen met jouw instelling zouden voedselbanken niet nodig zijn.'
-'Ja, maar mensen die geen werk hebben zijn gewoon lui!' 'Weet je vrouw dat je haar lui noemt?' -'Maar het is niet haar eigen schuld dat ze lui...eh...werkloos is!'

Ja, ik vind het grappig om mensen met hun eigen argumenten om de oren te slaan. Gewoon om hen te laten ervaren wat voor onzin zij uitkramen. Het is misschien niet altijd handig en kost vaak een hoop energie. Maar ja, dat kan van meer dingen gezegd worden. Heeft u daar misschien nog voorbeelden van?

Het overkomt mij een paar keer per week dat iemand denkt: 'Hé, die meneer is kleiner en waarschijnlijk fysiek zwakker dan ik; hij gaat dus vast wel opzij als ik heel snel recht op hem afloop! Joepie!' Heel spijtig voor de asociale egocentrische idioten die vinden dat anderen altijd voor hen opzij moeten gaan, tenminste als zij die ander zwakker inschatten. Waarom is dat jammer? Welnu, zij zien één kleinigheidje over het hoofd: het puntje van mijn elleboog is harder dan hun maag.

Ja, ik lijk misschien wel klein en zwak maar mensen die fysiek vele malen sterker zijn kan ik toch vaak aan in een conflict. Dat heeft vooral te maken met manipulatie. Stel dat een of andere dronken mannetjesputter tegen mij zegt: 'Je kop staat mij niet aan en dus ik ga je in elkaar slaan!' dan zeg ik bijvoorbeeld: 'Dat is gek want gisteren in die gayclub zei je heel wat anders tegen mij!' waarop zijn vriendjes (in hun eentje zijn die sukkels nooit zo 'stoer') beginnen te lachen en voor mij het gevaar is geweken.

Niet alleen dictators manipuleren ons wereldbeeld naar eigen goeddunken. Ook zogeheten 'onafhankelijke media' zoals de NOS worden daar - naar het schijnt terecht - van beschuldigd.

Hier de link naar een item over Poetin; in het filmpje dat de NOS uitzond loopt hij weg terwijl iemand hem een vraag stelt. Bijzonder asociaal. Maar datzelfde moment gefilmd door een andere cameraploeg laat zien dat Poetin rustig blijft staan om netjes antwoord te geven. Afijn: oordeelt u zelf.
http://www.dumpert.nl/mediabase/6616273/f4161a8b/nos_journaal_faalt_en_liegt_met_anti_rusland_propaganda.html

Het pleonasme van de dag is: 'een asociale egoïst'

De verrassing van vandaag is informatie over een nieuwe interesse van mij: Steampunk

Tot slot één van de nummers die gisteren weerklonken in de aula van een crematorium. Waar ik dus nooit meer naar kan luisteren zonder dat mij de tranen in de ogen springen. Hé, Marcel, vuile [CENSUUR]! Dat heb je vast met opzet gedaan, niet, gozer!?'

Niet alles is wat het lijkt

Zaterdagmorgen waren wij bezig met de boot (zie hieronder) en gingen wij even de stad in. Later op de dag leerde mijn dochter de kat hoe die het kattenluik moet gebruiken en dat deed zij met heel veel geduld en minstens net zo veel kattensnoepjes. Het gaf haar ook zelfvertrouwen: 'Zie je wel, ik kan iets!'

Zaterdagavond zagen wij de film Locke in de nieuwe bioscoop (acht minuten lopen van huis!); een boeiende film over een man en een dilemma met de centrale vraag: 'Kun je iemand - die zich zijn hele leven meer dan voorbeeldig heeft gedragen - één enkele fout vergeven? Zeker wanneer je zelf verre van foutloos leeft?

Zondag genoten mijn dochter en ik (toch best leuk wat 'quality time' met haar door te brengen nu mijn zoon nog even in Italië zit met school en mijn vriendin voor een week naar Frankrijk is) van een heerlijk ontbijtje samen, keken wij samen wat televisie, beantwoordde ik wat e-mails voor mogelijk werk, gingen wij lunchen bij oma (waar toevallig ook mijn broer en zijn vrouw waren!), hielpen wij een buurvrouw van haar, bezochten wij een braderie

en gingen wij langs bij een buurvrouw van mij. 's Avonds - mijn dochter was inmiddels naar huis - beleefde ik voor het eerst sinds tijden weer eens een leuk en rustig kaartavondje met het kaartspel Magic: the Gathering.

Speciaal voor de mensen die denken dat ik mij te pletter verveel ('Kun jij voor mij even een foto van Facebook afhalen, die afdrukken en vervolgens bij bij langs brengen?' -'Nee.' 'Waarom niet? -'Omdat jij dat prima zelf kunt.' 'O'.) en anderen ('Ik wil je gewoon even spreken omdat ik mij verveel.' -'Het schikt nu niet omdat ik bezig ben.' 'O, waarmee dan?' -'Met van alles dat jou niets aangaat.' -'O.') even dit overzichtje:

Donderdag had ik een vergadering van mijn vrijwilligerswerk, daarna een kennismakingsgesprek met de nieuwe persoonlijk begeleider van de moeder van mijn zoon en daarna was ik bij de officiële tewaterlating van ons huwelijksbootje (Totale reistijd die dag: ruim drie uren), volledig ontworpen en gebouwd door mijn vriendin aanstaande vrouw.

(Op de foto lijkt-ie wat kleiner maar hij is in het echt zo'n zeven meter lang)

Vrijdag kwam de monteur langs voor een akkefietje met de televisie/internet/telefoonaansluiting, maakte ik een potje strijken af, had ik een geplande ontmoeting met een oud schoolgenoot en gingen wij (mijn vriendin en ik) in vol ornaat naar een feestje (Niet bang zijn, klik maar op de link van een eerdere editie!), georganiseerd door de vriend die vorige week overleed.

Hoewel ik kwam opdagen in vol rokkostuum voelde ik mij in aanwezigheid van sommigen zelfs wat 'underdressed'. Hier een kleine impressie:

Vandaag was overigens de crematie.

Tussendoor solliciteer ik mij nog steeds het leplazerus en zit ik mensen achter hun vodden omdat zij zich niet aan hun afspraken houden ('Ja, ik weet dat ik zou terugbellen over die cursus die je kunt volgen maar ben er gewoon niet aan toe gekomen.' -'Mij even bellen of e-mailen kost je één hele minuut. Bovendien is het je werk. Waarmee heb je het dan zo druk dat je geen tijd hebt om je werk te doen?' 'Nou, eh...')

Omdat ik weer eens verwikkeld ben in een akkefietje met uitkeringsinstantie DWI belde ik het nummer dat in de betreffende brief stond. 'Die collega is er nu niet maar ik maak een terugbelnotitie voor u.' Fijn. Ik werd niet teruggebeld. Verrassend. Ik belde dus zelf maar weer en kreeg een centraliste aan de lijn: 'Die afdeling bestaat uit twee personen en eentje is er niet vandaag. De mevrouw die er nu alleen zit heeft het dus te druk.' -'Te druk om haar werk te doen?' 'Inderdaad.' -'Maar als zij dan geen tijd heeft om haar werk te doen, waar is zij dan zo druk mee bezig op kantoor?' 'Eh...ik maak wel een terugbelnotitie voor u.' Fijn.

Maar vanmorgen had ik een allervriendelijkste medewerkster aan de lijn. Blijkt dat 'het systeem' zelf brieven en zelfs aanmaningen aanmaakt en die naar klanten stuurt met daaronder vaak de naam van een willekeurige werknemer die niets met het betreffende dossier van doen heeft. 'Foutje in het systeem'. Goh, handig. Maar gezellig zitten kletsen: 'Het is toch zó fijn als ik aardige mensen als u aan de telefoon heb. Dan doe ik mijn werk weer graag!' aldus de medewerkster die ook nog vertelde dat als een collega de dienst (al dan niet tijdelijk) verlaat, hij of zij dan niet wordt vervangen. Handig. Not. Zal wel met 'bezuinigingen' te maken hebben. Tip: geef de 300.000 euro niet als bonus aan een interim-manager die zo goed een paar mensen ontslagen heeft maar neem van dat geld nieuwe mensen aan! En bedankt.

Wat is het toch met die grote instanties dat zij denken dat zij zomaar over ons - eerzame burgers - heen kunnen walsen?

En weer een filmpje via blog-collega Di Mario. Dit keer het thema: niet alles is wat het lijkt. En blijkbaar is het filmpje verwijderd omdat degene van wie het onderliggende muziekje is het heel erg vond dat zijn muziek werd gebruikt. Jammer, maar niet onbegrijpelijk indien dat zonder zijn medeweten of toestemming is gedaan. Daarom maar een soortgelijk filmpje:

Ducati (een verhaaltje)

Intens tevreden reed de man op de snelweg.
Tot vermaak van mede weggebruikers.
Hij glunderde vanonder zijn helm uit de jaren'60,
de tijd van zijn jeugd.

Het was zondag en hij kon niets anders bedenken
dan genieten van de kansen die het leven hem bood.
Hij genoot van zijn zelf herwonnen vrijheid,
het mooie weer, de opgestoken duimen
en glimlachen van automobilisten
en zijn heerlijke oude Ducati.

==================
Meer lezen?

http://www.bol.com/nl/p/fantastische-ontmoetingen/9200000025107889/

http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

Wij leven in een tijd van vrede

Maandag was ik bij de diëtiste en die avond beleefde ik een bijzondere avond. Het was ook de avond dat een vriend van mij overleed. Dinsdag ontving ik een sessie HAT-therapie en deed ik het verder rustig aan in huis. In een behoorlijk leeg huis want heel vroeg in de ochtend vertrok mijn zoon naar Italië voor een week met zijn klasgenoten. Vandaag was voor achterstallige administratie zaken en klusjes als stofzuigen en was draaien en zo. En thee drinken met een buurvrouw natuurlijk.

Ik vind het altijd interessant en vaak zelfs leuk om met anderen te praten. Zoveel mensen, zoveel meningen! De één heeft een hekel aan jazzmuziek en de ander aan mensen die uit een bepaald land komen. Dat mag allemaal, want wij wonen in een vrij land. Ja, ik heb racisten in mijn kennissenkring hoewel zij zichzelf nooit racist zullen noemen maar iemand die het recht heeft een hekel aan anderen te hebben puur en uitsluitend vanwege hun huidskleur. En ja, er zijn negers die een hekel hebben aan alle blanken en er zijn blanken die een hekel hebben aan alle negers.

Zwarte Piet mag niet meer worden afgebeeld als iemand die een donkere huidskleur heeft en Piet heet. Want dat is beledigend voor mensen met een donkere huidskleur. En mogelijk ook voor mensen die Piet heten. Daaruit vloeit voort dat de dwergen in Sneeuwwitje niet meer mogen worden neergezet als klein. Want dat is beledigend voor kleine mensen. Mensen met rood haar worden voortaan niet meer in films gespeeld door mensen met rood haar want dat is beledigend voor mensen met rood haar. Het ergst vind ik persoonlijk dat mooie vrouwen in tijdschriften, op internet en televisie niet meer mogen worden gespeeld door mooie vrouwen want je zou dan mooie vrouwen wegzetten als mooie vrouwen die niets anders zouden kunnen dan mooie vrouw zijn en dat is dan beledigend voor mooie vrouwen.

Hier wat voer om over na te denken aangaande de Zwarte Piet kwestie. Natuurlijk mag u gewoon uw favoriete medium nablaten maar ik wil u graag adviseren om uw eigen mening te vormen nadat u wat feiten tot u genomen heeft. Zelfs wanneer u dat heel erg vermoeiend vindt. Neemt u gerust de tijd om het filmpje te bekijken; het kost minder tijd dan op de markt te herhalen wat anderen gezegd hebben. Succes!



Met andere woorden: het gaat ontzettend goed in Nederland want het enige waar 'wij' ons echt druk om maken is het gedoe rond Zwarte Piet. En regen natuurlijk. Ik hoorde laatst iemand klagen dat het 'alweer' geregend had. Dat ging om een buitje van anderhalf uur na drie weken non stop prachtig nazomer weer.

Ik reageerde dus met: 'Je hebt helemaal gelijk om te klagen. Ik vind dan ook dat de bevolking van Syrië geld moet inzamelen voor een nieuwe paraplu voor jou. Die mensen hebben niets te klagen! Goed, hun vader wordt onthoofd, hun moeder verkracht, hun zus verkocht als sexslavin, hun broer verkocht aan het rebellenleger als kindsoldaat en hun zoontje komt om van de honger omdat het regeringsleger de oogst heeft gestolen. Volstrekt belachelijk dat zij daarover klagen. Maar jouw paraplu werd nat toen je gisteren de deur uit ging en dat is een ramp van bovenmaatse proporties!

Door al het geschreeuw over oorlog en geweld in de media zou je bijna vergeten dat wij in het meest vredelievende tijdperk ooit leven:



Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Seth Gaaikema, Raphael Ravenscroft en Marcel (a.k.a Herr Dokter, a.k.a. Dr. Mad)

Iemand kennen

Een vriend van mij ligt op sterven. Nu ja, vriend...een bevriende collega in feite. Maar wanneer is iemand een vriend? Volgens Amerikaanse (en Facebook-) maatstaven is dat iemand die je kent van naam en gezicht. Persoonlijk denk ik dat het iemand is van wie je wederzijds weet dat je zelfs bij nacht en ontij bij elkaar kan aankomen om hulp, op wat voor gebied dan ook.

Afgelopen weekend liep ik rond op het Roots in the Woods Festival in Apeldoorn. Ik kwam er oude bekenden tegen en maakte er nieuwe vrienden. Altijd leuk!

Minder leuk is dat ik mijn verdiensten 'mag' verrekenen met mijn bijstandsuitkering. Enerzijds wil de overheid dat werklozen gaan werken, al is het maar in deeltijd. Anderzijds eist de overheid dat je alle verdiensten direct weer inlevert. Ik noem dat niet echt stimulerend en zelfs niet erg positief. Ik wend mij tot afleiding in de vorm van leuke dingen doen en mediteren en zo om maar niet kwaad te worden op de idioten die deze volslagen stupide regelgeving bedacht hebben.

Een week geleden probeerde ik een experiment waarover ik las in een zelfhulpboek dat gaat over het visualiseren van doelen. De oefening was: 'Stel je voor dat je op dag auto's ziet in de kleur zonsondergang beige en op dag twee concentreer je je op een paarse veer.' Ik vond dat wat typisch maar ben altijd wel in voor een experimentje of twee en deed dus mee.  http://the-positivity-project.com/2014/01/e-squared-experiment-2-the-volkswagen-jetta-principle/ Gevolg? Ik spotte twee auto's in de betreffende kleur en de buurvrouw kwam langs terwijl zij een broek droeg in die kleur! De volgende dag vond ik bij het opruimen in huis...een paarse veer! Geinig, niet? De oefening is natuurlijk: 'Als je iets wilt zien, dan zul je dat ook.'

Daarom zien zoveel mensen beren op de weg. Of wel: zij zien gevaren waar die niet zijn. Anderen zien weer constant het positieve in anderen en alleen die nieuwsberichten die relateren aan onze interesses vallen ons op. En gelukkig maar eigenlijk want je zou helemaal gek worden als je alles wat je zou zien of ervaren bewust zou meemaken!

Althans, dat is mijn mening, mijn eigen oordeel.

Mensen oordelen vaak nogal snel en soms verbaas ik mij hardop over de reacties op de filmpjes die ik maakte voor Volg de Baas op Youtube: https://www.youtube.com/channel/UCGs2PY2VzbDoWXswmtwJfpA 
Wat mensen al niet denken over mij te weten na het zien van een paar minuutjes acteerwerk!

Toegegeven: het zijn vooral 12- en 13-jarige scholieren die blijkbaar denken dat alles wat je ziet echt is en nog niet weten dat je iemand toch wat langer gezien, gelezen en gehoord moet hebben voordat je je écht een oordeel kunt vormen.

Maar één van die kinderen heb ik weten op te sporen en een taakstraf kunnen laten opleggen. Tegen anderen bleef ik in het geweer komen. Uiteindelijk was het - na een paar weken al - niet meer 'cool' om mensen die je niet kent uit te schelden, te beledigen, kanker toe te wensen of dood te wensen. En dat vind ik dan weer cool.

Ook cool vond ik altijd Ad Visser.

Ad Visser kennen de iets oudere Nederlanders onder u wellicht nog als presentator van het ooit langst lopende muziekprogramma ter wereld: AVRO's TOPPOP (Yeah!). Maar kende u hem eigenlijk al als muzikant?

Wat zijn onze grootse problemen?

Persoonlijk ben ik erg blij dat ik momenteel niet in Hong Kong woon: studenten komen massaal in opstand tegen het ouderwetse Chinese regime. Persvrijheid wordt ernstig beknot en de politici die de macht in handen hebben zijn alleen maar 'vrienden van China'. Kritiek wordt hardhandig de kop ingedrukt. Geweld is heel normaal geworden. Dat roept bij mij de vraag weer op: hoe kan de overheid van burgers verwachten dat die zich aan de regels houden wanneer de overheid zelf die regels frequent overtreedt? Ik vergelijk het graag met de vader die - met sigaret en glas whisky in de hand - tegen zijn kind roept: 'En waag het niet drugs te gebruiken!' zonder te beseffen dat alcohol en tabak wereldwijd de meest verslavende en dodelijke drugssoorten zijn. Ik noem het ook wel gewoon hypocriet.

In Nederland hebben wij als burgers de macht op politieke partijen te stemmen die het - in onze ogen - beter zouden doen dan de partijen die op dit moment de touwtjes in handen hebben. En wat doen wij met die macht? Helemaal niets! Want eigenlijk vinden wij het wel best zo. Toch?

Het grootste deel van donderdag bracht ik door in Apeldoorn en mijn vriendin in Nijmegen. Tegen middernacht waren wij terug in Amsterdam waar ons nog een bezoekje aan een jarige buurvrouw (met bijbehorende verjaardagstaart en een wijntje) wachtte. Al met al werd de bedtijd 02.00u.

Nog steeds denken heel veel mensen ('Je bent toch werkloos?') dat ik mij te pletter verveel. Dus of ik 'even dit' voor ze wil doen of 'even dat'. Of ik ze 'even' wil aanhoren over de zieke kat van hun buurvrouw die zij zo zielig vinden. Of ik 'even' bij ze koffie kom drinken 'want dat is zo gezellig'. Of ik 'even' een brief voor ze wil schrijven, gericht aan de een of andere instantie. En zo verder. 'Nee', is mijn standaard antwoord 'want ik heb zelf meer dan voldoende te doen. Wil jij mij daarbij helpen?' Verreweg de meeste mensen die mij om hulp vragen hebben dan opeens geen tijd. 'Vreemd', zeg ik dan 'want als je wél tijd hebt om mij op de koffie te vragen, waarom heb je dan géén tijd om mij te helpen? Terwijl jij mij bijvoorbeeld helpt met stofzuigen of de lakens wisselen kan ik jou meteen aanhoren over de zieke kat van de buurvrouw. Handig toch?' Jammer dat men dan opeens geen tijd heeft om naar mijn huis toe te komen. Maar wél verwachten dat ik de tijd neem om naar hún huis te komen. Ik vind dat best eigenaardig.

Wanneer ik zelf even bel vraag ik eerst even of het wel uitkomt. Dat vind ik netter dan meteen van wal steken zonder mij erom te bekommeren of het wel schikt dat ik even bel. Ik was verbaasd toen ik hoorde: 'Je stoort want ik zit een film te kijken.' Het kan natuurlijk een ontzettend leuke, spannende, interessante film zijn maar is dat echt belangrijker dan een vriend of broer die belt? Misschien wel met een hulpvraag? En wie kan er tegenwoordig geen film op pauze zetten, opnemen, downloaden of anderszins later verder kijken? Wat ik al eerder zei: eigenaardig.

Gelukkig krijgen steeds meer mensen door dat zij mij niet meer hoeven lastig te vallen wanneer zij zichzelf vervelen of ergens te lui voor zijn. Dus dat gaat goed.

Gisteren werkte ik een achterstand met e-mails weg waarbij maar liefst zes afspraken werden ingepland. Zowel voor vrienden alsook voor vrijwilligerswerk en mogelijk betaalde werkmogelijkheden. Erg leuk en spannend weer allemaal! Ook knipte ik mijn nagels, mocht ik mijzelf weer lekker verwennen met een uitgebreide scheerbeurt en ruimde ik mijn kostuumkist uit.

Daarna ging ik met mijn zoon naar de bioscoop voor Dracula Untold en daarna naar mijn vriendin om vanmorgen heel vroeg weer af te reizen naar Apeldoorn voor vriendelijke gezichten en gezelligheid. En zelfs enigszins betaald! http://rootsinthewoods.nl/

Wel jammer dat de gemeente de door mij verdiende pecunia direct en volledig inpikt omdat ik gebruik maak van die geweldige Bijstandsregeling die mensen zo goed stimuleert om zelf geld te verdienen. NOT.

Wanneer komen wij eens af van die oude en zwaar achterhaalde ideeën over geld? Hoe komt het dat instellingen en bedrijven denken dat als iemand €350 niet kan betalen, die persoon als boetedoening dan maar €400 moet betalen? Hallo, jongens: iemand die geen geld heeft heeft geen geld! Als iemand €50 niet kan betalen, waarom laat je die persoon dan €100 betalen? Zo krijg je nooit je geld en bovendien lopen steeds meer mensen steeds meer schulden op. Dat systeem is alleen maar handig wanneer je nog meer dan de 2,5 miljoen Nederlanders dan er nu al onder zitten onder de armoedegrens wilt hebben.

Is dat het waar men bewust op aanstuurt? Van Nederland een Derde Wereldland maken? Vooralsnog zal dat erg meevallen want onze grootste problemen zijn - volgens al die mensen die zich drukken maken op de markt en via diverse media - de ruzie tussen cabaretiers Martijn Koning en Javier Guzmán, de twee doden in de westerse wereld door Ebola en - uiteraard - Zwarte Piet. En regen.

Het pleonasme van vandaag is: 'een domme idioot'

En dan nog even (alweer?) dit liedje van John Legend en Lindsey Stirling:

Liefdesnacht (Een verhaaltje)

Ooit was hij illegaal het land in gekomen want in eigen land moest hij kiezen: meevechten met het regeringsleger of meevechten met de rebellen. Maar hij hield niet van vechten. Zeker niet tegen landgenoten.

Dat liet hem met één optie: alles dat en iedereen die hij kende achterlaten en vluchten naar een land waarvan hij hoorde dat het zeer tolerant was naar buitenlanders toe. Vervolgens werd hij opgesloten en vernederd, mocht hij zijn eigen geld niet verdienen en werd hij gebruikt als zondebok voor alles wat slecht ging in het land dat hem 'gastvrij' ontving.

Inmiddels huurde hij samen met vijf andere vluchtelingen een zolderkamertje en het geld voor de huur sprokkelde hij bij elkaar met kleine klusjes en het verkopen van de daklozenkrant. Tot hij hoorde van een wonder.

Met hernieuwde energie stortte hij zich in nog meer werk. Om te sparen voor een treinreis. Terug naar zijn inmiddels stabiele geboorteland.

Een jaar later kon hij het wonder in de armen sluiten: een mooie meid van 23, gecreëerd in de nacht van zijn vlucht, die ene prachtige liefdesnacht.

===========================================
Meer lezen?

http://www.bol.com/nl/p/fantastische-ontmoetingen/9200000025107889/

http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

De terugkeer van hoop

Tussen half elf half één vanmorgen/vanmiddag werd ik doorgelicht over mijn leef- en voedingspatroon. Op eigen verzoek want ik wil graag gezonder gaan leven. Daarom was ik daarna nog naar een psychologe. Ik wil namelijk graag afrekenen met oude trauma's die mij belemmeren in het hier en nu om zo wat prettiger en vooral ook (mentaal) gezonder de toekomst tegemoet te treden. Omdat dan een gezonder fysiek ook praktisch is was ik nog even een uurtje gaan trainen. Daarna even bij mijn moeder op visite (nadat ik gisteren samen met mijn zoon bij haar at) om daarna met een collega te overleggen over een mogelijke komende weekend-lange werkopdracht.

Thuis gezellig samen met mijn zoon een aflevering Dr. Who gekeken waar een oud-collega van mij in bleek mee te spelen. Intussen samen gegeten en nu staat de strijkplank klaar om door mij te worden gebruikt.

Vanmorgen rond 9 uur stond ik een paar minuten met mijn handen op de
leuning van de brug. Gewoon, om van het uitzicht te genieten.

Een paar minuten later vertelde een Amsterdammer (zo eentje die een oorbel in het oor liet plaatsen in de tijd dat dat mensen deed denken aan piraten en niet aan homo's) mij dat hij de hoop in de stad ziet terugkeren: steeds vaker worden portemonnees niet alleen gevonden en vervolgens ingeleverd bij Gevonden Voorwerpen maar ook steeds vaker zitten alle pasjes, foto's en zelfs bankbiljetten er nog in!

Ik was er omdat ik maandag mijn sporttas in de tram had laten staan;
de rode Puma sporttas van toen ik als kind op voetbal zat. Maar liefst
drie hele weken! De inhoud bestond uit sportkleding (doh!) en nog een
paar spulletjes. Zoals het waterflesje met pinguïn dop dat ik van mijn
vriendin kreeg voor mijn verjaardag. En twee bamboe borden die mijn
moeder bij mij vriendin had besteld. De meneer van Gevonden Voorwerpen
vond ze erg mooi en komt ze eerdaags op de Sundaymarket kopen. Leuk,
niet?

Minder leuk was dat ik bijna van mijn sokken was gereden door een auto
die met betrekkelijk hoge snelheid de bocht om kwam gereden terwijl ik
op het zebrapad liep, door het groene voetgangerslicht. Ik legde de
persoon uit dat ik voorrang had omdat rechtdoor gaand verkeer nu
eenmaal voorrang heeft waarop zij foeterde: 'Ja maar, het licht stond
voor mij op groen en u bent maar een voetganger!'

Ja, sorry hoor, maar als je als automobilist niet weet dat ook voetgangers
verkeersdeelnemers zijn mag je van mij je rijbewijs inleveren. Wat sprak voor de oudere blanke christelijke dame zonder bontkraagje was dat zij - ondanks haar domheid - mij consequent met 'u' aansprak.

Gelukkig maar want ik heb een hekel aan mensen die vinden dat respect
maar één kant op werkt. Zoals mensen die roepen: 'Jij moet mij respecteren want ik heb meer geld dan jij.' Het hele concept van iemand een minderwaardig mens vinden omdat die persoon een lager inkomen heeft dan een ander kan ik maar niet bevatten.

Na aftrek van vaste lasten heb ik - samen met mijn zoon - €90 per
maand te makken. €90 per maand voor boodschappen, kleding, vervoer, uitgaan, cadeaus en hobby's. Met z'n tweeën. Ik geef het u te doen hoor! Natuurlijk doe ik van alles om uit deze situatie te komen. Zo schrijf ik gemiddeld vijf sollicitatie brieven per dag, doe ik mee met netwerk bijeenkomsten en volg ik gratis workshops.

Als 'beloning' voor mijn inspanningen mag ik van uitkeringsinstantie DWI een deel van het geld dat ik de afgelopen 2,5 jaren zelf verdiende naast een minimale uitkering teruggeven. Het heeft geen haast zolang ik de 5.500 euro maar binnen zes weken volledig terugbetaal. Daarom bij deze een oproep aan mijn lezers: van wie kan ik 5.500 euro lenen? Ik kan het afbetalen met 5 euro per maand!

Aanbiedingen voor betaald werk neem ik ook graag aan. Als allround administrateur breng ik graag orde in chaos. Binnen de grenzen van Amsterdam en goed fatsoen. Voor de volledigheid is hier nogmaals mijn CV: https://www.linkedin.com/in/terrebel

Vraagje: als ik weer iemand hoor zeggen: 'Nou, dat lijkt mij wel wat, hoor, die Bijstand: lekker geld krijgen voor niets doen!' mag ik hem of haar dan slaan?

Nog even een lollig liedje als cadeautje aan u, mijn waarde lezer. Omdat u mij weer heeft 'aangehoord'.

Is belediging een verworven recht?

Vanmorgen was buurvrouw Angélique op visite en met haar besprak ik mijn eerste bezoek aan een diëtiste ooit van gisteren. Gisteravond beleefde ik een bijzonder interessante avond waarin een landelijk bekende psychiater vertelde over waarheid en perceptie, respect en medemenselijkheid. Kern van het betoog: het getuigt van beschaving om geen gebruik te maken van je recht op het beledigen van anderen. Ik vind dat mooi.

In mijn kennissenkring zitten mensen uit alle lagen van de bevolking: dik en dun, blank en gekleurd, groot en klein, jong en oud, homo en hetero, boeddhist, christen en agnost en ja, zelfs racisten maken deel uit van mijn kennissenkring. Er zijn nog steeds mensen die zichzelf 'tolerant' noemen én vinden dat Amsterdam geen ruimte mag maken voor het opvangen van 600 asielzoekers 'want dat zijn allemaal criminelen die op ons sociale stelsel komen teren'. Ik neem het volksmenners als Geert Wilders kwalijk dat zij misbruik maken van het onvermogen tot zelfstandig nadenken van sommigen. Door hem en andere racisten zijn er mensen die ervan overtuigd zijn dat 'alles de schuld is van de buitenlanders'.

Natuurlijk dienen wij er ook voor te waken dat wij mensen van buitenlandse komaf niet voortrekken in het economisch sociale leven en bijvoorbeeld een slecht presterende werknemer niet durven te ontslaan omdat hij toevallig een donkere huidskleur heeft en wij dan bang zijn voor racist te worden uitgemaakt.

Zouden er landen zijn waar men net zo politiek correct probeert te doen als Nederland? Ofwel: hebben wij het eerdaags niet meer over de Kerstman maar over de Kerstpersoon? En als Zwarte Piet negatief stereotiep is voor eh...negers...mag De Efteling dan nog wel de negatieve stereotype dikke blanke man exploiteren die generaties kinderen hebben leren kennen als Holle Bolle Gijs?

Kijkt u eens naar dit filmpje (Engels) en vraagt u zich eens af wat u zou doen in een soortgelijke situatie:

Over moeten

Zaterdagmorgen stond ik als vrijwilliger te helpen met het verkeer te regelen op een lokale braderie en kwam er een jeugdvriend tegen. Zo'n 36 jaar geleden waren wij klasgenoten!

Niet elke verkeersdeelnemer wilde mijn aanwijzingen opvolgen en eentje was zo brutaal om te provoceren: 'En wat ga jij dan doen als ik weiger naar jou te luisteren?' -'Dan maak ik een foto van het ongeluk.' was mijn repliek. Waarna hij toch maar in de richting fietste die ik aangaf. Een jongedame achter het stuur van een lesauto gaf ik niet-bestaande aanwijzingen met handgebaren. Haar instructeur overzag de situatie goed, gaf mij een knipoog en dirigeerde de panikerende dame in de juiste richting langs de wegafzetting. Een trambestuurder vermaakte ik door met een paraplu in de hand te doen alsof ik een koorddanser was die de tramrails als 'koord' gebruikte. Zo blijf ik eigenlijk altijd entertainer.

Verschillende mensen blijken andere opvattingen te hebben over het beroep van entertainer. Daarom knutselde ik deze uitleg in elkaar:

(Even er op klikken voor een grotere versie)

Zaterdagavond was ik op een feestje in de Heineken Music Hall en zondag stond ik mijn vriendin bij op de Museum Market op het Museumplein in Amsterdam waar zij stond met haar bamboe producten van eigen merk. Het was een geweldige dag in meerdere opzichten:

Rondstruinen op de markt prefereer ik nog steeds boven het virtueel langsgaan bij winkels via internet. Zelfs wanneer de winkel een handig mobiel appje heeft om kopen van spullen nog makkelijker te maken.

In een of ander tijdschrift las ik het verslag van iemand die dolblij is met een appje op zijn mobiel dat hem in staat stelt een afspraak te maken met zijn kapper: 'In maar vijf minuutjes staat je afspraak in de agenda dankzij dit handige appje!' verklaarde hij enthousiast. Ik dacht eigenlijk meteen: 'Sinds wanneer is er iets mis met gewoon even bellen? Wel zo makkelijk en vaak nog sneller...

Mensen vragen mij wel eens waarom ik toch zo veel tijd besteed aan het nadenken over dingen. Mijn wedervraag is meestal: 'Waarom doe jij dat niet?'

Niets menselijks is mij vreemd: zo ben ik wat allergisch voor het woord 'moeten'. Als iemand mij vertelt 'Je moet dat doen', dan gaan de hakken in het zand en doe ik het dus juist niet. Het wordt helemaal erg wanneer iemand zegt: 'Je moet je er niets van aan trekken wanneer mensen zeggen dat je iets moet.' Tja, dan wil ik eigenlijk geweld gaan gebruiken... Ik weet dat ik daar niet de enige in ben maar toch is het niet altijd handig. Bijvoorbeeld wanneer iemand zegt: 'Je moet ademhalen'...

Wanneer het gebied waar je woont is getroffen door een aardbeving moet je wel (voorlopig) in tenten wonen. je hebt geen keus. Wij hebben echter wél een keus en kiezen er vaak voor om in de modder en regen in een tentje te gaan zitten bibberen en afzien. Sterker nog: wij betalen maar al te graag voor dat 'privelege'! Wij noemen dat 'Lowlands' en 'Rock Werchter'.

Het cadeautje van vandaag is een romantisch klassiek stukje van componist Jean Absil:

Over keuzes maken

Ook gisterochtend wilde ik een uurtje trainen. Daarna even de stad in gaan voor een kostuumonderdeel om daarna een paar uren geconcentreerd aan mijn takenlijst te werken in een netwerkruimte: http://www.tipsyamsterdam.nl/

Zo kun je ook als ZZP'er met 'collega's' praten! En - zoals sommige volwassen al weten - kun je met praten soms zelfs ongelukken voorkomen.

Helaas voorkwam mijn lichaam bovenstaande goede voornemens en bracht ik de dag zielig en ziekjes door om mijzelf in de middag op te pakken voor een workshop Belastingen en daarna een etentje en een spelletjesavond bij een vriend.

Vanmorgen vroeg (acht uur in de morgen vind ik best vroeg) stond ik als vrijwilliger te helpen op een braderie in de buurt. Een oproep voor meer vrijwilligers leverde helaas weinig reacties op.

Deze reactie van een Facebook vriend op mijn stukje van donderdag wil ik u niet onthouden:

Er zit een tegenstrijdigheid in je stukje. Aan de ene kant zeg je dat er geen burgerdoden moeten vallen. Aan de andere kant zeg je dat de Amerikanen makkelijk I.S. zouden moeten kunnen verslaan. Het lukt de grootste krijgsmacht ter wereld niet om I.S. Weg te vagen OMDAT ze burgerdoden proberen te vermijden. Ondanks technologie tegen kerels in pick-up trucks is het vrijwel niet te doen als ze zich in stadswijken verschuilen. Een hele wijk platgooien is niet zo moeilijk. Één bevel van het Pentagon en welke stadswijk ter wereld dan ook is verdwenen. Met conventionele wapens. Maar burgerdoden maken levert meer slechte publiciteit op dan het dode i.S. Strijders waard is. De wapens haalt I.S. Voornamelijk uit de directe omgeving. Maar speciale wapens komen uit het enorme wereldwijde zwarte circuit. Zelfs tweedehands NATO wapens duiken op, zoals hier: https://www.bellingcat.com/resources/case-studies/2014/09/01/arms-identification-german-missiles-in-the-hands-of-the-islamic-state/ Dit zijn verouderde wapens die niet veel hoeven te kosten en die makkelijk oude Soviettanks kunnen vernietigen. Zelfs de oude Turkse tanks, wachtend aan de grens ( op wat eigenlijk ?) kunnen hiermee worden bestreden. Twee miljard stelt in de wereld van moderne wapens weinig voor, maar tweedehands kun je toch een aardig arsenaal samenstellen. Daarnaast hebben ze zeer veel Amerikaanse voertuigen en wapens van het Iraakse leger buitgemaakt. De vlaggen en merktekens staan er doorgaans nog op. "Kalief" Abu Bakr al-Baghdadi heeft NIET van 2007 tot 2010 vastgezeten. Een Amerikaanse kolonel heeft beweerd dat hij van 2005-09 vast zat vanwege " Banden met al-Qaeeda". Hij kon dat bewijzen noch weten. Toch hebben diverse nieuwskanalen dat klakkeloos overgenomen. In werkelijkheid zat al-Bagdhadi in 2003 een korte tijd vast samen met vele andere " Civil Detainees" , hij is met een groep anderen "veilig"verklaard. Sinds 2006 zit hij bij wat we nu kennen als I.S. En in 2010 volgde hij Abu Omar al-Bagdhadi (gedood door de Amerikanen) op als leider. De Amerikanen hebben al sinds 2011 een prijs op zijn hoofd gezet. Dus ik denk niet dat hij zelf een gesprekje over vrede op prijs zou stellen.

Ooit zijn er regels opgesteld voor oorlogvoeren. Alsof het een spelletje betreft...Maar wat te doen wanneer één van de oorlogvoerende partijen zich niet aan die regels houdt?

Ondanks regels gebeuren er toch ongelukken. Zie het verschrikkelijke ongeval met de monstertruck in Haaksbergen, onlangs. Terwijl de diverse betrokken partijen elkaar de schuld doorspelen treuren maar liefst drie families om een overledene. Maar regels zijn niet het enige wat tussen ons en verdriet hoeft in te staan. Nadenken kan ook heel goed werken. Letterlijk met de rug tegen de muur gaan staan met minder dan 30 meter tussen mijzelf en een gevaarte met een vermogen van 1500pk noem ik niet erg verstandig. Een kind van vijf daar neerzetten is - zacht gezegd - niet erg slim.

Natuurlijk kun je er op vertrouwen dat de overheid je wel zal beschermen maar misschien moeten wij de overheid zien zoals sommige gelovigen God bezien: Hij helpt alleen hen die zichzelf helpen.

Mensen zijn van nature geneigd anderen de schuld te geven van hun eigen tekortkomingen: 'Ja maar, ik had een slechte jeugd.' 'Ja maar, de vergunning was niet in orde.' 'Ja maar, ik kende de regels wel maar niemand vertelde mij dat ik mij daar ook aan moest houden.' Maar wat je achtergrond ook is, hoe zielig je ook bent, wat voor kansen je ook hebt gekregen, je hebt zelf altijd een keus en kunt nooit een ander kwalijk nemen dat jij zelf de verkeerde keus hebt gemaakt. Vind ik.

Dagelijks zie ik mensen de keus maken tussen 5 seconden wachten en 'even snel door het rode licht' oversteken. Meestal gaat dat goed. Maar niet altijd.

Dankzij de geweldige blogcollega Di Mario kan ik u de volgende oplossing aanbieden voor het probleem van haast hebben met oversteken...



Yo Yo Ma, Barack Obama, Stephen Colbert, Bonnie Raitt..en de overlevende leden van Led Zeppelin vinden dit allemaal een prachtig cover van de klassieker 'Stairway to Heaven'. Wat vindt u ervan?

87 (Een verhaaltje)

Zij genoot. Met volle teugen. Van het leven.
Een toonbeeld van optimisme en nooit verlegen om een praatje.
Altijd klaar om een ander te steunen
en altijd bereid om te leren.

Altijd open, altijd eerlijk.
Een voorbeeldig studente
met een enorm doorzettingsvermogen en levenslust.
Toch stierf zij al enkele weken na het behalen van haar diploma.

Wat niet zo heel gek is voor iemand van 87.

===========================

Meer lezen?

http://www.bol.com/nl/p/fantastische-ontmoetingen/9200000025107889/

http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

Kosteloos. Of kostenloos.

Vanavond ben ik presentator van een informatie-avond over schizofrenie. De spreker ken ik stomtoevallig nog uit mijn tijd als rondreizend dichter!

Vanmorgen was ik er vroeg uit voor een uurtje trainen waarna ik bij een vriend langs ging om hem zijn prijs (een door mij geschreven verhaaltje) te overhandigen. Daarna even met kattenbakkorrels gesjouwd om vervolgens even bij mijn vriendin een broodje te eten en gezellig te praten.

Heeft ooit iemand al eens geprobeerd om te praten met de leiders van terreurorganisatie IS? Waarom eigenlijk niet? De leider van IS was in 2007 door de Amerikanen opgepakt en opgesloten in Irak omdat hij één van de leiders was van Al-Qaida. In 2010 is hij vrijgelaten maar niemand zegt te weten waarom.

Een jaar later was hij leider van IS. Ik vind dat raar maar ben daar blijkbaar alleen in. Hoe komt IS trouwens aan de wapens die men gebruikt om hele steden gewapenderhand in te nemen? Naar verluidt beschikt de organisatie over een totaal banksaldo van 'maar liefst' zo'n 2 miljard dollar. In totaal. Dat bedrag geven de Amerikanen makkelijk per dag uit om bommen te werpen, geweren leeg te schieten en jeeps rond te rijden. En dan is er nog de rest van de VN-macht, waaronder Nederlandse en Belgische jachtvliegtuigen.

Zelf denk ik dat het een prima idee is om ervoor te zorgen dat een organisatie als IS nooit meer burgers kan doden. Maar als er burgers vermoord worden om dat doel te bereiken wordt het middel dan niet erger dan de kwaal? Ofwel: hoe kun je het doden van burgers om het doden van burgers te voorkomen eigenlijk verantwoorden?

En er is nóg een vraag die mij in dit verband bezighoudt:

Waarom lukt het met zo'n gigantische overmacht niet om IS van de aardbodem te vegen?

En over vegen gesproken: gisteren veegde ik mijn bureau en de woonkamervloer schoon. Nadat ik eerder op de avond een interessant gesprek had gevoerd over mobiele telefonie.

Met mijn zoon probeerde ik uit te zoeken waarom 'kosteloos' zonder tussen-n moet worden geschreven volgens de regels uit Het Groene Boekje. Volgens het Witte Boekje mag zowel 'kosteloos' alsook 'kostenloos'. De eerste omdat in vroeger tijden het woord 'kost' het enkelvoud was van 'kosten'; de tweede spelling mag omdat het woord 'kost' al lang niet meer gangbaar is en het woord dus feitelijk betekent 'zonder kosten' en niet meer 'zonder dat het wat kost'. Best ingewikkeld soms, taal. Maar wel leuk.

Gelukkig is nadenken altijd kosteloos. Of kostenloos. Dus wat weerhoudt zoveel mensen ervan om het te doen?

Liever dan nadenken over wat wij zelf kunnen doen laten wij (u en ik natuurlijk niet) ons leiden door autoriteiten, zoals dit gefilmde experiment (Engels) ons toont:

Tijden veranderen

Al een paar dagen geeft de agenda in mijn smartphone aan dat ik geen afspraken heb. Of wel: het apparaat weigert te synchroniseren met mijn Google agenda op de desktop. Iemand enig idee wat er aan de hand kan zijn?

Maandagavond werd een mooie avond. De avond voor belangstellenden in 'mijn' vrijmetselaarsloge werd een groot succes! Gisteren en vandaag was ik lekker in huis bezig. Ook wel eens nuttig. Wel werd ik volledig doorgelicht in verband met het aanpassen van mijn leef- en voedingspatroon, hielp ik wat mensen telefonisch ('Waar vind ik mijn connecties in LinkedIn?' -'Zie je de knop 'connecties'? Klik daar eens op.') en ging ik diverse winkels langs voor kostuumonderdelen. O ja, en ik heb als vrijwilliger folders uitgedeeld in verband met een naderend buurtfeest. Ik vind nu eenmaal dat als je in een buurt woont je je dan best af en toe mag inzetten om de buurt wat leefbaarder te maken. Wat mij betreft is daar geen discussie over mogelijk.

De hele discussie rond Zwarte Piet (is dit onderdeel van een eeuwenoud kinderfeest een uiting van racisme of niet?) is volslagen overbodig. Tradities veranderen nu eenmaal vanzelf. Kwam de Goede Sint altijd al met een stoomboot aan? Nee, natuurlijk niet. Dat feit is indertijd verzonnen door een Amsterdamse leraar die ook veel sinterklaasliedjes schreef. De stoomboot bedacht hij om het sinterklaasfeest te moderniseren en de stoomboot was toen het nieuwste van het nieuwste vervoermiddel. Nu pleit ik er niet direct voor om de Sint met zijn eigen Learjet te laten landen op Rotterdam Airport maar ik wil er wél voor pleiten om pas vanaf begin november de voorbereidingen te treffen voor 's lands bekendste verjaardag op 5 december (in België 6). Deze foto maakte ik in de Vomar supermarkt op 31 augustus (...) jongstleden:

Dus Zwarte Piet aanpakken? Nee! De commercie die al in augustus de kinderen het hoofd op hol doet slaan door strooigoed te verkopen waardoor de kindertjes ruim drie maanden aan het hoofd zullen zeuren over Sinterklaas cadeautjes want nog even en de eerste pepernoten liggen al in de winkel wanneer de Sint in december zijn hielen heeft gelicht...

Traditiegetrouw is de Goedheiligman overigens helemaal niet zo aardig. Met name kinderen kregen er flink van langs als zij stout waren geweest. Gewoon ouderwets een pak rammel met de roe. Voor lieve kinderen was er niet meer dan een snoepje. Als wij dan toch oude tradities moeten voeren, laat die traditie waarbij kinderen fysiek werden mishandeld dan maar terugkomen. Of zouden al die idioten die voor het behoud van tradities zijn dan nu opeens tégen het behoud van oude tradities zijn?

Feit is dat de tijden veranderen. Zoals ooit iemand verzuchtte: 'Ik ben erg tegen die verwerpelijke nieuwe uitvinding! Kinderen onthouden nu helemaal niets meer: geen citaten van grote denkers, geen passages uit beroemde toneelstukken...helemaal niets!" Die uitvinding waar hij het over had? De schrijfkunst.

Het cadeautje van vandaag is een liedje van David Bowie:


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Jeen van den Berg

Het waarom van vreemdelingenhaat

Voor wie dit op tijd leest: vanavond is er een informatie avond in Vrijmetselaarsloge La Charité te Amsterdam. Ik zal er ook zijn.

Zaterdag was vooral voor schrijven en huishouden, hoewel ik natuurlijk ook een paar sollicitaties schreef en daarna naar een verjaardagsfeestje ging. En wel op deze locatie:

Zondag vierden wij op de altijd weer gezellige Sunday Market in Amsterdam Westerpark nog even de verjaardag van mijn oudste dochter die zaterdag ('Leuk he, op mijn verjaardag vieren ook alle dieren feest!') 14 werd.

Een hele dame dus al! Omdat mijn moeder nog niet zo heel erg mobiel is aten wij ook bij haar thuis nog een stukje taart, gemaakt van de verse appeltjes uit de tuin van mijn schoonvader!

Vrijdag aten wij broodjes bij mijn schoonvader en zijn vrouw en zette hij nieuwe trappers op mijn nieuwe (tweedehands) fiets, met hulp van mijn vriendin.

Resultaat: voor het eerst sinds 36 jaar heb ik weer gefietst! Even een paar uurtjes oefenen en dan durf ik de weg wel op. Dat heb ik nog nooit geleerd namelijk.

Daarna brachten wij een bezoek aan mijn schoonmoeder waarna ik op tijd thuis moest zijn om te oefenen voor een nieuwe show. En toen was er nog een stapel was die ik graag wilde wegstrijken. U begrijpt dat ik de laatste paar dagen weinig tijd had voor lezen. Maar toch...

Boek nummer 20 van dit jaar is de verhalenbundel 'The Ant King and Other Stories' van Benjamin Rosenbaum. Soms verwarrend, soms gewoon interessant maar steeds een tikje vreemd. I like!

Terrorisme vind ik niet leuk. Niet alleen vanwege die paar duizend doden per jaar maar vooral omdat mensen er dom van worden. Een schooldirecteur Etten-Leur wil niet met zijn leerlingen naar Parijs uit angst voor aanslagen van IS: 'Stel je voor dat 'ze' de Eiffeltoren opblazen als ik net met vierhonderd leerlingen op de top sta!' De terroristen hebben dus gewonnen want hun doel is mensen bang te maken. Te bang om te leven. De beste manier om terrorisme te bestrijden is daarom negeren. Na de start van de War on Terror is het aantal aanslagen enorm toegenomen. Ik bedoel maar...

Natuurlijk kunnen er bommen worden gegooid op dorpen waarvan men vermoed dat een lid van IS zich er schuilhoudt maar deze gesprekken zijn niet realistisch: 'Het spijt mij dat wij uw dorp hebben platgebombardeerd waarbij uw moeder en kinderen zijn gedood maar waarschijnlijk hebben wij óók een lid van IS geraakt!' -'O, dan is het goed.'

Natuurlijk moet IS worden uitgeschakeld maar wij moeten ervoor waken dat het middel (bommen werpen) niet erger wordt dan de kwaal. En waarom wordt van individuele moslims verwacht dat zij afstand nemen van terreurgroep IS? Verwachten wij ook van individuele christenen dat zij afstand nemen van de pedoseksuele daden van tientallen priesters en andere hypocrieten katholieken?

Nee, praten is misschien niet de beste oplossing maar vele malen beter dan geweld te gebruiken want als geweld écht de beste manier was om een einde te maken aan geweld zou er geen geweld meer zijn.

Ik pleit dus voor vergaderingen in plaats van bommen. Als is het maar omdat er goede dingen gedaan kunnen worden voor die miljarden dollars die dan jaarlijks niet meer uitgegeven worden.

Op de vergadering van de bewonerscommissie van woensdagavond werden spijkers met koppen geslagen. Vooral omdat er een medewerkster van de woningcorporatie bij aanwezig was. Dat helpt. Net als hulp zoeken bij gezondheidsklachten: de laatste paar weken heb ik erg veel last van mijn voeten na lang staan. Daarom zocht ik contact met iemand die mij daar waarschijnlijk van af kan helpen:

Donderdagochtend liet ik mij nieuwe inlegzolen aanmeten door de podo posturaal therapeut en 's avonds genoot ik met mijn vriendin van een etentje om te vieren dat wij precies twee jaar en 10 maanden samen zijn. Elke reden om iets te vieren is er eentje, toch? Ik heb medelijden met die mensen die altijd alles maar negatief zien!

Aanhangers van de PVV, bijvoorbeeld, vinden dat mensen die de Nederlandse taal slecht beheersen maar terug moeten naar het land van oorsprong. Partij idioloog Martin Bosma wilde eigenlijk niet verder gaan dan het afnemen van een eventuele uitkering aan hen die het Nederlands slecht beheersen. Daar gáát de pensioenuitkering van Drentse boeren en de werkloosheidsuitkering van Urkse jongeren voor wie elke opleiding te hoog gegrepen is...Maar even alle gekheid op een stokje: Die taaleis is natuurlijk gek, want veel van hen zijn zélf bar slecht in spellen: http://www.pvvnoordbrabant.nl/index.php/steun-de-pvv/vrijwilligers-gezocht Of willen zij in feite zelf het land uitgezet worden en 'gelukszoekers' worden in landen waarvan zij denken dat het daar beter is dan hier?

De meeste aanhangers van extreem rechts (ja, de PVV is een extreem rechtse partij) en van extreem links (een deel van de SP aanhang) zijn slecht opgeleid en werken daarom in laag betaalde banen of zijn afhankelijk van een uitkering. Het geldgebrek dat daarmee gepaard gaat weerhoudt hen er van regelmatig naar het buitenland op vakantie te gaan. Daardoor komen zij nauwelijks in contact met andere culturen en dus zijn zij er doodsbenauwd voor. En dat waar je bang voor bent wil je weg hebben. Zo werkt het brein nu eenmaal. Ziedaar een doodsimpele oorzaak (niet 'de' maar 'een') voor de vreemdelingenhaat die velen beheerst. Nu valt het in Nederland nog wel mee en kennen wij vreemdelingenhaat slechts mondjesmaat.

Maar stel nu eens dat uw familie al tientallen generaties wordt verteld dat mensen met een andere huidskleur, een andere taal of een andere vorm neus minderwaardig zijn aan u? Juist, dat geloof je dus gewoon. Zelfs wanneer je verstand het tegenovergestelde beweert zijn het vooral je opvoeding en je omgeving die bepalen wat je gelooft. Zo geloven de meeste Chinezen dat de Dalai Lama een laffe tiran is. Niet omdat hij dat daadwerkelijk is en zij dat uit eigen ervaring weten maar uitsluitend en alleen omdat hen dat al eeuwenlang wordt verteld.

Ziedaar ook de reden waarom het conflict tussen Israël en de Palestijnse Authoriteit voorlopig nog wel even zal blijven voortduren: de meeste mensen aan beide kanten zijn zo gewend geraakt en zo vervlochten met alles wat bij dat eeuwenlange geweld hoort dat het een levensstijl is geworden. En van nature zijn mensen er zeer tegen gekant om hun levensstijl te veranderen. Individuen daargelaten.

Hamas gebruikt onschuldige vrouwen en kinderen als schild bij het afvuren van raketten richting Israël en Israël richt doelbewust raketten op burgerdoelen. Conclusie: beide partijen zijn - ongeacht wie er 'begon' - zo schuldig als de neten! Vind ik.

Heel aardig van Israël dat de bevolking van Palestina een deel van de zee mag gebruiken om zelf vissen te vangen! Toch? Zelf vind ik het nog steeds vreemd dat een land blijkbaar mag bepalen welk deel van de zee hun eigendom is. Landen bepalen zelfs welk deel van de lucht van hen is! Nog even en vogels moeten geld betalen om van het ene naar het andere land te vliegen....

Wat ik vreemd vind: mensen die heel hard roepen dat zij voor vrijheid van meningsuiting zijn maar niet willen dat mensen een mening uiten die anders is dan die van henzelf. Zij roepen zelfs letterlijk: 'Stop nou eens eindelijk met het uiten van jouw mening!'

Naar mijn mening is dit liedje ietwat gedateerd; het gaat erover dat je in het jaar 2095 je computer kunt gebruiken om te bellen...


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Linsey de Paul, Ward Ruyslinck, Jean-Claude Duvalier en Geraldine Mock

Stuiterbal (een verhaaltje)

Het monster kon niet worden verslagen. Te meer omdat het niet één monster was maar meer een entiteit die uit meerdere wezens bestond. Met hun nietsziende ogen en hun pikzwarte huid, glimmend van angstzweet bleven zij komen. Als een eindeloze serie zeegolven bleven zij inbeuken op zijn inmiddels krachteloze lichaam. En hij bezweek.

In zijn droom aan de andere kant was zij bij hem. Om hem bij te staan in zijn strijd en de moed op te brengen de duisternis in zijn ziel het hoofd te bieden. En hij kwam terug.

Het monster/de monsters in complete verbijstering! Hij versloeg hen door één enkel wezen neer te slaan. Niet als mens, want daar kon men zich tegen verdedigen.

In de druipnatte donkergrijze grotten die mogelijk ouder waren dan de planeet, versloeg hij zijn demonen in zijn reïncarnatie van roze stuiterbal.

==================================
Meer lezen?

http://www.bol.com/nl/p/fantastische-ontmoetingen/9200000025107889/

http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

Wat wenst u?

Vanmorgen was ik aanwezig op een netwerkochtend op een locatie in de buurt: https://www.facebook.com/TipsyAmsterdam Altijd inspirerend om nieuwe mensen te ontmoeten! Nadat de meesten weg waren was het tijd om te gaan werken. Lekker rustig en ongestoord en niet afgeleid door goudvissen, buurvrouwen of strijkgoed. Wat ook hielp: mijn nieuwe appje als hulp om geconcentreerd bezig te blijven: http://www.forestapp.cc/ Elke keer dat het je lukt om een half uur lang niet je mobiel te pakken om 'even' op Facebook te kijken of een spelletje te spelen krijg je als beloning een - virtuele - boom. Na een tijdje heb je een heel bos! Laat je je per ongeluk tóch afleiden dan sterft het boompje dat op dat moment groeit...

Vanavond zou ik kunnen oppassen op het dochtertje van vrienden maar de avond is al gereserveerd voor een overleg met de lokale bewonerscommissie.

Maandag ontving ik mijn eerste sessie HAT-therapie. Het was even zwaar emotioneel maar ik heb de indruk dat het voor mij goed werkt. Met name om traumatische zaken uit het verleden 'een plekje te geven'. Het viel de psychologe dinsdag meteen op dat ik veel beter in mijn vel zit en een stuk positiever denk dan toen zij mij enige maanden terug leerde kennen.

Gistermiddag sprak ik met een vriend in een café om de hoek en maandagavond deed ik mee met de naborrel met vrienden bij mijn vriendin. Maar pas na een avond op 'de club'.

In 'mijn' vrijmetselaarsloge leer ik van anderen dat zelf nadenken en twijfelen een groot goed is. Niet zomaar aannemen wat anderen zeggen. Zelfs niet wanneer het een groot mediaconcern is als Fox News of De Telegraaf. Zelfs niet wanneer iets je verteld wordt door een landelijk bekende psychiater. Of je moeder. Daarom: lees, begrijp wat je leest en doe vervolgens iets met die kennis.

Wie zich afvraagt waarom ik mij zo thuis voel in de Vrijmetselarij: maandag 6 oktober is er een (gratis) informatie avond in Amsterdam. Via deze link kunt u zich aanmelden. En ja, vrouwen zijn ook welkom als Vrijmetselaar; er zijn - behalve de bekende loges voor mannen - ook loges voor alleen maar vrouwen en een paar gemengde loges.

Mensen lezen vaak niet tot slecht. U en ik natuurlijk uitgezonderd. Zij lezen graag 'moslims zijn gewelddadig' maar een brief van ruim honderd moslim-organisaties die de acties van IS veroordelen lezen zij niet. Onder het mom 'daar heb ik geen tijd voor' lezen zij alleen die stukken die hun vooroordelen bevestigen. Voor zelfstandig nadenken heeft menigeen geen tijd. Jammer. Voor hen die wél zelfstandig willen nadenken kwam De Correspondent met dit stuk: https://decorrespondent.nl/1836/Een-stille-revolutie-in-de-islam/47056680-f5de12c4 Inderdaad: wat IS doet heeft hoegenaamd niets met Islam te maken!

Als u dit blog leest via de internet-functie van uw Smart TV dan weet Samsung of LG dat u dat doet. Zoals de TV-giganten ook weten naar welke zender u kijkt en hoe laat. Het stukje uit 1984 waarin George Orwell beweert dat 'Big Brother' (de overheid) met u meekijkt via uw televisietoestel komt dus akelig dicht bij de waarheid in het hier en nu! U gelooft mij niet? Leest u de Algemene Voorwaarden maar eens die u moest goedkeuren toen u uw nieuwe televisie installeerde. Of heeft u daar geen tijd voor, druk als u bent met geld uitgeven? ;-)

Natuurlijk is het goed wanneer mensen geld geven aan goede doelen maar wat ik niet begrijp is die blijkbaar dringende behoefte van veel mensen om aan duizenden wildvreemden te laten zien dat zij een goed mens zijn. Bijvoorbeeld door een filmpje van zichzelf te plaatsen waarop zij worden overgoten met een emmer ijskoud water en zo laten zien (hoe dan?) dat zij zich zorgen maken over mensen die lijden aan de spierziekte ALS: http://en.wikipedia.org/wiki/Ice_Bucket_Challenge Wie is uitgedaagd en zichzelf met ijswater overgiet committeert zichzelf tot het doneren van tien dollar. Wie de uitdaging weigert moet 100 dollar overmaken.

Op die manier is er alleen al in Nederland maar liefst één miljoen euro binnengehaald! Wauw, joepie ende hoera en zo. Excuseer mijn sarcasme maar dat bedrag is minder dan een derde van wat wij jaarlijks uitgeven aan het mobiele spelletje Candy Crush. Ja, u leest het goed: met zijn allen (u natuurlijk niet) betalen Nederlanders jaarlijks ruim 3 miljoen euro aan virtuele muntjes om naar het volgende niveau in een spelletje te komen. Echt waar. Maar goed, ik dwaal af...

Als ik aan een goed doel wil geven dan doe ik dat. Punt. Daar hoef ik geen emmer ijskoud water voor over mijn eigen hoofd te gieten en dan aan duizenden mensen te laten weten dat ik dat liever doe dan geld doneren. En eigenlijk is het best raar: prima drinkwater verspillen, wetende dat er dagelijks mensen omkomen van de dorst. Alleen maar omdat je geen geld wilt geven aan een goed doel...

Patrick Stewart nam - naar mijn bescheiden mening - de zogeheten Icebucket Challenge het beste op:

Ja, ijs hoort in een drankje en wanneer je geniet geniet je meer wanneer je eerst iets goeds hebt gedaan: geld overgemaakt voor een goede zaak.

Wat ik mij afvraag - hoewel ALS een bijzonder nare ziekte is  (van elke 100.000 doden sterven er twee aan deze spierziekte) - waarom wordt er nauwelijks actie ondernomen tegen de dodelijkste ziekte ter wereld waar dagelijks (...) ongeveer 35.000 mensen aan overlijden? Dus: waarom doet bijna niemand iets tegen honger? Is het misschien omdat er geen bekende mensen aan lijden en wij in ons leven nooit persoonlijk iemand zullen kennen die er aan sterft? Honger ligt ver bij ons vandaan. En daar mogen wij ons gelukkig mee prijzen.

Goed beschouwd zouden goede doelen helemaal niet nodig moeten zijn: de Voedselbank in Nederland zou niet nodig zijn als gemeentes en andere bedrijven bijvoorbeeld werknemers een normaal salaris zouden bieden in plaats van 'gratis werkervaringsplekken'; als de diverse regeringen minder aan vriendjespolitiek deden en meer voor de bevolking zou er geen geld te hoeven worden opgehaald voor voedsel in Afrika; als overheden zouden investeren in dijken in plaats van in bommenwerpers zou er geen geld hoeven te worden ingezameld voor de slachtoffers van overstromingen...en zo verder.

Natuurlijk hoop ook ik dat mijn toekomstige kleinkinderen in een betere wereld komen te leven dan waar ik nu in leef maar voorlopig houd ik mijn wensen net zo realistisch als bijvoorbeeld kunstenaar Theo Jansen ('Ik wil zelfstandige mechanische beesten creëren die langs het strand lopen en mensen amuseren.') of de bandleden van Will and the People ('We want to make music and travel the world.').

En ik? Ik wens net zo goed te kunnen zingen als deze jongeman: