Ja, ik mis (de mensen uit) mijn vorige leven. Maar ben inmiddels zover dat ik mijn nieuwe leven zal verwelkomen. Voor een groot deel dankzij steun van vrienden, buren en combinaties daarvan. Ook leerde ik dat niet elk advies op iedereen toepasbaar is en dat ook vrienden 'maar' mensen zijn. Net als ik natuurlijk. Het gaat mij vooral om de intentie en niet om het advies op zich. Hoe goed bedoeld ook: wat voor de ene werkt hoeft voor de andere niet te werken want - en dat is echt waar - elk mens is anders. Eigenlijk is er maar één hoop mensen: mensen die 'anders' zijn. Wat voor de ene geldt hoeft natuurlijk niet voor de andere te gelden.
Maandag bij de bushalte deze foto gemaakt
en lekker hard gewerkt op de zaak. En met goed resultaat. We komen er wel! Bij thuiskomst had de kat een cadeautje voor mij. Dat cadeautje lag in de keuken. En in de woonkamer. En ook in de slaapkamer vond ik kleine delen. De kat had geen honger die avond.
Ik was doodop dus ging niet naar de Loge maar dronk een kopje thee met een buurvrouw en ging vroeg naar bed.
Dinsdagochtend werd ik lastig gevallen door golven van emoties, sommige fijn, andere minder fijn. Maar allemaal deel van het verwerkingsproces. Vandaag wèl naar de Loge. Voor de maandelijkse voorraadtelling.
's Middags was ik bij mijn opticien in Bussum voor de halfjaarlijkse lenscontrôle: alles wel! Vlakbij de opticien staat dit beeld:
Daarna thuis even de kat eten gegeven waarna ik zelf ging eten bij vrienden thuis. Wij hadden elkaar langere tijd niet gesproken dus elkaar aardig wat te vertellen. Kortom: tegen half twee 's nachts vleide ik mij in de armen van Morpheus.
Woensdag voor de broodnodige afwisseling thee gedronken met een buurvrouw. Maar ook een was gedraaid, een aflevering van de nieuwe (en fijne!) Star Trek serie gekeken en gegeten bij een vriend.
Donderdag leek het maar niet op te schieten op het werk: hoe hard ik ook werkte, het leek wel alsof ik niets gedaan kreeg. Geen fijn gevoel. 's Avonds werd ik door een vriend getrakteerd op heus Ethiopisch eten in een Ethiopisch restaurant.
Dat maakte een hoop goed: lekker eten en een fijn gesprek.
Vrijdag was bijna een herhaling van donderdag wat werk betreft: alsof je door stroop waadt. Gelukkig toch het een en ander kunnen bereiken. En twee biertjes gedronken: eentje op het einde van de werkdag en de andere die avond samen met een vriendin.
Zaterdag was ik op bezoek bij een kunstenares in Blaricum.
En ik genoot. Op de weg terug naar huis voelde ik mij minder goed want plotseling werd ik 'aangevallen' door herinneringen. Tja, dat overvalt je dan gewoon.
Voor het slapengaan nog even een kopje thee met een buurvrouw en redelijk vroeg naar bed.
Zondag was ik te gast op de Tomofair in Nijmegen. Onderweg erheen reden wij over deze brug:
De hal was goed gevuld:
En Pickachú was er ook!
Een hal vol met kramen (bij een daarvan mocht ik helpen: https://www.rataplandesign.com/ ) met spullen die vooral met 'Japan' te maken hebben en veel cosplayers: mensen die er genoegen in scheppen verkleed rond te lopen. Vooral als stripfiguur.
Hier een sfeerimpressie van een eerdere editie. Zo krijgt u een idee:
Een weekend lang gedragen mensen zich zoals zij zich wensen te gedragen. Maar vooral: kleden zij zich zoals zij zich willen kleden: mannen in damesjurken, vrouwen in mannenpakken, lieftallige jongens als stoere zeebonken, jongensachtige dames als schattige elfjes. Een paar uren lang maakt het ècht niet uit wat je seksuele geaardheid is, wat de kleur van je huid is, hoeveel geld je hebt (Ja, de deken uit de hondenmand kan prima dienstdoen als Superman cape. Als je dat maar wilt. Maar ook rondlopen in een kant en klaar Superman pak van een paar honderd euro is geen enkel punt en zal geen wenkbrauwen doen fronsen), wat je geslacht is, je buikomvang of je lichamelijke of geestelijke beperking: iedereen die er is mag er zijn en is er ook! Mooi vind ik dat. En jammer dat dat blijkbaar in het dagelijks leven zo moeilijk is na te streven.
One day van Asaf Avidan is het muzieknummer van deze week:
No more tears, my heart is dry
I don't laugh and I don't cry
I don't think about you all the time
But when I do I wonder why
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Hans Sleeuwenhoek en Hugh Hefner
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
