Gisteren waren wij andermaal voor de laatste keer in m'n moeder's oude huis. Ditmaal omdat mensen van de ene kringloopwinkel weigeren hun mensen trappen te laten lopen en mensen van een andere kringloopwinkel wel kwamen maar weigerden "die ouwe troep" mee te nemen. Nou, die stereo was anders behoorlijk hip, zo'n 28 jaar geleden en hij doet't nog prima! Hetzelfde kan worden gezegd van de gaskachel. Om het wandmeubel te vervoeren moesten er een paar schroeven worden losgedraaid. Bovendien is het ding niet gemaakt van dat samengeperste spul maar van massief hout. Teveel moeite voor de jongelui die hun loon toch wel kregen, of zij sjouwen of niet. Is er dan geen dankbaarheid meer te vinden in de wereld?
Jawel: bijvoorbeeld in de ogen van kinderen die zich vermaken in Tivoli:
Dit reuzenrad vonden de heren nog wel gaan maar de zweefmolen leek hen niet zo leuk. Die ging hen ietsjes te hoog:
Ook de hippie waar ik een jointje mee rookte in Christiania had nog heuse pretlichtjes. Evenals de Finse Gothic-meisjes waarmee ik een biertje dronk, overigens.
Ook Monica Knudsen had prachtige pretlichtjes in de ogen...*Zucht* Bijna net zo fraai was de Deense lucht:
Hoop morgen een paar geheimen van Vista te hebben ontsluierd zodat ik ook vanaf de nieuwe PC makkelijk foto's kan posten én dankzij een pas aangeschafte TV-kaart ook televisie kan kijken via de monitor. Dat scheelt ook weer ruimte in huis: éém beeldscherm in plaats van twee. Zou nog wel meer willen bloggen maar heb vandaag hard gewerkt in huis en bovendien een paar uren gitaargespeeld met buurvrouw Winonah en ga dus maar lekker slapen.
Over contrasten gesproken
32 minuten geleden