Prachtig
Het heeft wel wat als het laatste wat je hoort voordat je in slaap valt het gezang is van een negenjarig jochie dat blijkbaar goed in z'n vel zit. Dat bleek ook vandaag toen hij belde vanaf verblijfadres "oma": de slee doet het nog erg goed en hij is lekker enthousiast bij het WK-schaatsen kijken. Zelf zit ik nog iets minder goed in m'n vel.
Wel had ik opeens weer trek in chocola. Goed, toen ik een stukje nam werd ik stante pede misselijk maar toch, het begin is er. Vandaag voor het eerst sinds dinsdag koortsvrij en dankzij de goede zorgen van buurvrouw Angélique zit ik voorlopig niet om paracetamol verlegen. Bovendien had zij een lekker maaltje voor mij gekookt: rijst met kip.
"Aan Uw stem te horen bent U in de zeventig. Klopt dat, mevrouw?"
Ik voelde me al niet helemaal topfit en dan zo'n opmerking te verduren krijgen van zo'n marketingbureau-onderzoekventje...AAARRRGGGHHH!
Het mooiste eerbetoon aan Rinus Michels vond ik wel het pruillipje van Ruud Gullit bij de minuut stilte voor zijn oefenmeester. Zo'n grote stoere kerel die z'n emoties niet de baas kan. Prachtig, toch? Bijna net zo fraai als het idee van Hans Wiegel als minister-president van dit geweldige land...
(En nu snel niet meer duizilig zijn. Het wordt zo langzamerhand knap irritant. Probeer maar'ns te typen als je toetsenbord beweegt!)
Een opgeruimd karakter
50 minuten geleden