De week voorbij

De twee grootste kwalen in de wereld zijn momenteel gemakzucht en egoïsme. En die twee gaan hand in hand. Het lijkt er op dat het levensmotto van velen is 'wel de lusten, niet de lasten'. Bij het opvoeden van kinderen zie je dat steeds meer mensen de tv en pc het opvoedwerk laten doen. Op ouderavonden - als de ouders al niet aangeven dat zij 'geen tijd' hebben om te komen - worden ouders kwaad op juffen en meesters die zeggen dat het opvoeden van kinderen de primaire taak is van de ouders en leraren slechts een ondersteunende rol hebben. 'Ik betaal jullie om mijn kinderen op te voeden!', hoorde ik eens een boze moeder roepen. 'Nee', zei de (geweldige!) juf kalm, 'Ik word betaald om uw kinderen te leren rekenen. Hen emotioneel opvangen omdat hun moeder weer eens boos is doe ik er met liefde gratis bij.'

Hoe ziet u het liefst dat ouders en leraren de taken verdelen qua opvoeding van kinderen?

============================================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

=======================================================

Maandag deed ik een handwas, liep een rondje door de buurt, werkte enkele uren, had een buurvrouw op de thee en was 's avonds op de Geheime Jongensclub. Voor een bijzonder boeiende avond waarin zinsconstructies werden gebezigd als 'Fotograferen als de schaduw van geluid', 'Het zaadje van de ubuntuplant werd gezaaid' en 'Twijfel is het begin van alle wijsheid.'

Eigenlijk wilde ik na afloop naar huis teruglopen maar een plotseling opkomende regenbui deed mij van dat voornemen afzien. Ook al was het maar voor enkele haltes, ik koos voor de tram.

Voelde mij nog niet echt topfit dus ging al snel na thuiskomst de trap op van mijn hoogslaper.

Dinsdag vond ik bij het opruimen een aantal fotoboeken met daarin foto's die uit andere tijden en levens leken komen. Boeiend, interessant, emotioneel. Een deel van de foto's kwam uit een fotoserie over alleenstaande vaders:

Wat was mijn huis druk en vol! Maar ook ontzettend gezellig.

En wat zag het er opeens anders uit na een brand door kortsluiting. Ernstig on-leuk.

Deze foto is dan een stuk leuker. Op de achterbank zitten mijn overgrootouders: hij eigenaar van een plantage; Zij een heuse prinses. In vermoedelijk een Gräf und Stift uit 1915. Op een uitstapje naar de Borobudur. Vermoedelijk in 1917. Voor de uitvinding van het toerisme.

Niet eens netjes op een autoparkeerplaats? Nee, want dat woord moest nog worden uitgevonden. Ook wegen waren niet echt hard nodig voor de welgeteld twee automobielen die toentertijd rondreden op het eiland Java.

's Ochtends dronk ik thuis een bakkie koffie met een buurvrouw en begin van de middag op locatie met een vriendin die ik twee jaar niet gezien had. Het werd een prettige hereniging! Dit bord zag ik op het toilet in de koffiezaak:

Bij het naar buiten gaan werd zij begroet door een toevallig passerende buurman van haar. Die mij herkende van toen wij ooit een paar keer als entertainers samenwerkten. Een jaartje of pak-em-beet 20 geleden. Meteen maar even vriendjes geworden op Instagram.

Urenlang hield ik mij daarna bezig voor de Geheime Jongensclub (zoals ik de lokale afdeling van de Vrijmetselarij graag en gekscherend noem) want vanwege de lockdown waren procedures gewijzigd, konden vergaderingen en andere gebeurtenissen niet of slechts beperkt plaatsvinden en bovendien vond er onlangs een wisseling van de wacht binnen het bestuur plaats. Er moest dus een flinke inhaalslag plaatsvinden. Als Secretaris van de club zit je er dan middenin en dan kan dat best even overweldigend zijn.

U weet misschien nog dat ik het een week eerder had over mijn taken die kindjes hadden gekregen? Deze dag waren zij grootouders geworden.

Geen idee of er iets leuks op televisie was (een persconferentie wellicht?) want tot een uurtje of elf  's avonds was ik bezig met het opzoeken van documenten, nakijken van procedures, plegen van overleg en wat dies meer zij. O ja, tussendoor werd ik gepolst voor een mogelijk komende entertainmentopdracht met de vraag of ik een paar collega-entertainers erbij kan regelen. Natuurlijk, waarom niet?

Voor het slapengaan belde ik nog even met een goede vriendin. Fijn.

Woensdag had ik ontzettend veel te doen. En dus werd ik ontzettend veel gestoord. Want zo gaat dat. Mensen voelen dat aan. Er belde dus een postbode aan met een pakje dat niet voor mij was. Nog iemand belde aan maar tegen de tijd dat ik door mijn koptelefoon met muziek heen de bel bemerkte was ik te laat bij de deur en was hij of zij al weg. Een vriend appte om wat te vragen. Een Broeder appte om wat te vragen. Een buurvrouw appte en kwam op de thee. Een buurman klopte op het raam om 'even' wat te vragen, een vriendin kwam langs en bleef een uurtje of wat. En dat was heel fijn. Een oud-collega appte om af te spreken, een vriend belde mij en vroeg of ik namens hem iemand wilde bellen en intussen liep niet alleen mijn hoofd maar ook mijn e-mailbox vol. 

De buurvrouw met wie ik had afgesproken om samen ons wekelijks voedselpakket op te halen

was een uurtje te vroeg maar vond het gelukkig niet erg om rustig even wat voor haarzelf te doen terwijl ik nog een uurtje probeerde te werken. Het lastige is - en daar is heus wetenschappelijk onderzoek naar gedaan - dat elke keer dat je wordt gestoord tijdens het werk, het gemiddeld zo'n twintig minuten duurt voor je weer je werkritme te pakken hebt. 

Kortom: ik ga een plek zoeken waar ik ongestoord kan werken en niemand vertellen waar dat is. Zelfs jullie niet, mijn lieve lezers en lezerinnen.

Met het excuus 'even wat halen bij de supermarkt' pakte ik tussendoor even wat extra rust.

Zelfs tijdens het avondeten met een vriend

lieten mensen weten mijn aandacht te wensen dus op gegeven moment zette ik mijn mobiel maar op de 'Niet storen' stand. Ongetwijfeld belde en appte men mij met de beste bedoelingen. Maar even niet. Oké?

Toen de vriend - tegen half twaalf - huiswaarts trok, maakte ik gebruik van de relatieve rust (ik woon op de grens van het centrum van Amsterdam en deel een voordeur met vijf andere adressen dus rust is hier altijd relatief) om nog wat werk gedaan te krijgen. Tegen drie uur des nachts vond ik het wel welletjes.

Donderdag mocht ik weer lekker aan het werk. Zo werkte ik aan het eindgesprek met mijn coach van Het Fundament, de gemeentelijke workshop voor creatieve ZZP'ers, bereidde ik een gesprek voor met een potentiële klant, verrichtte ik wat administratie, dronk koffie met een buurvrouw, deed een was en hing die buiten te drogen, zat een uurtje in het park met een vriend, diens kat en een bakkie koffie,

ruimde een kastje leeg, verwerkte aantekeningen van een vergadering tot heuse notulen, verwerkte wat aantekeningen tot toekomstige blogstukjes en hernieuwde het contact met een aantal Facebook-vrienden van mijn verloren gegane account. 

Had ook een aantal vrienden op Facebook die inmiddels zijn overleden dus de kans dat die mijn nieuwe vriendschapsverzoek aanvaarden is vrij klein. Bovendien zou ik mij zorgen maken over mijn geestelijk welzijn indien zij mijn vrienschapsverzoek wél zouden aanvaarden. Beetje jammer was dat ik met één van hen net weer contact had en hij nog virtueel naar mij zwaaide, enkele dagen voor hij overleed.

Altijd weer apart vind ik dat Facebook mensen voorstelt om toe te voegen met wie ik dan bijvoorbeeld 18 verschillende vrienden overeen heb maar die ik toch echt niet persoonlijk ken. 

Een afspraak liep uit waardoor ik een andere moest verzetten en ik werd gebeld met de vraag of ik als entertainer wilde optreden tijdens een Halloween feest. Een leuk feest in een chique club, gratis drank, lekker dansen met leuke mensen en daar nog voor betaald krijgen ook? Ach, waarom niet?

Ik haalde wat werkgerelateerde spullen bij mijn favoriete boekhandel. 

Al is dat een onjuiste term want alle boekhandels zijn mijn favoriete boekhandel en een reservesleutel voor de vrijmetselaarsloge waar ik lid van ben. Thuis diende ik even de betreffende declaraties in en ontdekte dat het inktpatroon in mijn printer leeg was, halverwege het uitdraaien van een vrij groot document. Beetje jammer maar soit.

Natuurlijk volgde ik ook een Franse les via DuoLingo en ontdekte dat ik het inmiddels ruim 300 dagen volhoud om dat dagelijks te doen. Dat geeft voldoening.

Waar haalt u zoal voldoening uit?

Vrijdag maakte ik bij Facebook melding van een overtreding van de regels op het gebied van 'seksueel expliciete teksten, foto's en berichten' nadat ik voor de vijfde keer in een week tijd via een privébericht werd uitgenodigd om betaald seks te hebben met steeds exact dezelfde tekst en nagenoeg identieke profielfoto's van jongedames erbij:

Nadat ik zelf een uitnodiging plaatste voor een burlesque-feest werd mijn account geblokkeerd (het is overigens nooit duidelijk geworden of dat de reden was) en mocht ik na drie dagen in de Facebookgevangenis bezwaar maken. Dat bezwaar kon 'vanwege covid' niet in behandeling worden genomen waarna een maand later mijn account automatisch werd gedeactiveerd.

Maar binnen een uur nadat ik 'Stephanie' rapporteerde oordeelde het Facebook algoritme al:

Het lijkt erop dat Facebook (dat binnenkort samen met WhatsApp en Instagram verder zal gaan als 'Meta' waarmee Zuckerberg aangeeft jaloers te zijn op het Chinese WeChat (kijk filmpje over deze alles-in-een-app op eigen risico. Is eng)) dubbele normen hanteert.

Niet alleen in mijn hoofd en huis ruimde ik op deze dag maar ik haalde ook ruim 2 GB aan overbodige bestanden van mijn mobieltje: gedownloade documenten, dubbele foto's en ongebruikte applicaties.

Verder werkte ik deze dag aan de voorstelling van anderhalf uur die ik volgend jaar augustus op de planken hoop te brengen, schreef en publiceerde ik een vers verhaaltje (is het wel een verhaaltje? Geen gedicht? Kan ik het wellicht beter 'proza' noemen? Graag jullie inbreng) en legde ik de laatste hand aan de kwartaallijkse* BTW-aangifte van mijn eigen bedrijf.

*Het is officieel geen woord. Maar zou het wel moeten zijn. Vind ik. 

Uiteraard communiceerde ik ook deze dag met deze en gene op diverse manieren over diverse onderwerpen, waaronder zaken voor de Geheime Jongensclub. Maar da's echt niet zo opvallend of zo want dat doe ik letterlijk elke dag.

De avond bracht ik door met het kijken van een aflevering van 'Foundation' terwijl ik de vers gewassen was gladstreek.

Zondag las ik het nieuws dat momenteel in de Biblebelt het hoogst aantal inwoners per 100.000 in het ziekenhuis wordt opgenomen met verschijnselen van Covid-19. 

Wat is dat toch met mensen die zo graag roepen: 'God beschermt mij!'? Hij beschermt hen duidelijk niet tegen hun eigen domheid.

In plaatsen waar mensen meer op wetenschappers en zichzelf vertrouwen dan op een hogere macht, liggen de coronacijfers lager. Dat driekwart van de mensen die op de IC liggen met covidklachten niet is gevaccineerd zegt vooral iets over mensen die werkloze dansschoolleraren en racistische politici als 'hogere macht' beschouwen.

Wilde wat stukken uitprinten voor de komende Algemene Ledenvergadering van de Geheime Jongensclub maar omdat het betreffende inktpatroon leeg was ging ik naar de inktwinkel. Meteen maar een poststuk dat niet voor mij bestemd was in de brievenbus gedaan met 'onbekend op dit adres'. 

Thuis een stapeltje papieren doorgenomen op 'binnen een week wat mee doen/kan wachten/archiveren/mag de papierbak in'. Wat oud aquariumwater vervangen door vers water en de planten water gegeven en de onderdelen van mijn kostuums die avond bij elkaar gezocht: ik was als entertainer ingehuurd om mensen te vermaken op een Halloweenfeest. Leuk!

Hier een foto van een van mijn collega's die avond:

Kwam er diverse bekenden tegen en vermaakte mij prima. Mede dankzij mijn lieve collega's maar ook de garderobejuffrouw mag niet worden vergeten en ook het publiek bestond uit zeer aardige mensen.

Fijn dat het weer kan en om het te vieren deelde ik met diverse mensen dit filmpje van een paar jaar geleden:

Doet u aan Halloween?

Zondag was ik een beetje brak. Heel gek. Zou eigenlijk acte de présence geven op een festivalletje die middag maar dat liet ik maar aan mij voorbijgaan. Ten faveure van thee drinken met een buurvrouw en mijzelf en mijn kleding wassen en dergelijke. Waaronder drie keer douchen. Mascare en glitter kunnen - zeker in combinatie - vrij hardnekkig te verwijderen zijn:

Foto's van mij in kostuum zullen vast eerdaags wel ergens verschijnen want ik denk dat er zo'n honderd foto's van mij gemaakt zijn, de avond van het Halloweenfeestje. Update: kort na het plaatsen van dit blog kreeg ik dit filmpje binnen:

U ziet mij - in een van mijn twee outfits van die avond - zitten tussen een paar flexibele collega's

Halloween is ook de tijd van de leuke deelbare plaatjes op internet, ook wel 'memes'. Deze vond ik dit jaar een van de leukste:

Archive met 'Again' is de muziek van deze week:

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Roh Tae-Woo en Max Stahl

Meer lezen? Mijn verhalenbundels