De week voorbij

'Kijk niet achterom want dan zie je niet wat er voor je ligt'. Of wel: wie te veel in het verleden blijft hangen kan zich niet richten op zijn toekomst. Wat niet wil zeggen dat wij niet zouden kunnen leren van het verleden.  Helaas is het zo dat de geschiedenis ons leert is dat wij maar weinig leren van de geschiedenis.

Wat heeft u geleerd uit uw eigen persoonlijke geschiedenis?

Maandag had ik nog een beetje last van 'kleine oogjes' met dank aan het voorafgaand weekend en mijn nieuwe assistent was er niet. Jammer. Maar de nieuwe tijdelijke office manager wegwijs maken in de door ons gebruikte systemen verliep voorspoedig. Wij vormen nu al een uitstekend team!

Ooit werkte ik met een office manager die er genoeghen in schiep om per e-mail box tientallen verschillende 'sub-mappen' aan te maken: 'Is afgehandeld door (naam)', 'Is doorgestuurd naar (naam afdeling'), 'Moet nog worden beantwoord', 'Hoeft niet op gereageerd te worden', 'Is een nieuwsbrief', en zo verder. Bijzonder tijdrovend en volkomen nutteloos. Zeker in het mailprogramma 'Mozilla Thunderbird' waarin het zoeken van mailtjes op inhoud of afzender een eitje is en men bovendien mailtjes van een 'label' ('Belangrijk', 'Ter informatie') kan voorzien, mocht dat nodig zijn.

Maar vaak is het dat niet: eenmaal doorgestuurd is een mailtje een doorgestuurd mailtje. Daar een apart etiket aan hangen of de moeite nemen het bericht te verplaatsen naar een daartoe aangemaakte submap is weinig meer dan tijdverspilling. Alsof je een post-it briefje plakt op een leeg glas met op dat briefje geschreven: 'Dit is een leeg glas'.

Al met al een prima werkdag.

Thuis even een restje zelfgemaakt avondmaal (Praktisch want buitenshuis kan ik niet alles eten. Althans, het kan wel maar niet zonder vervelende consequenties. Hierdoor (klik)) verwerkt, de kat en goudvis eten gegeven en de computer opgestart om een verslag af te drukken. Maar de printer weigerde dienst. Het betreffende document dus maar per e-mail gestuurd naar een lid van de groep die later die avond vergaderde: het bestuur van onze Vrijmetselaarsloge. Onderweg naar de vergaderplek kwam ik langs het altijd weer inspirerende Amsterdam centraal station en met de metro

reed ik vanaf daar naar Amsterdam Zuidoost. Een half uurtje later liep ik langs het gebouw waar mijn broer woonde toen hij net op zichzelf ging. Herinneringen.

Verder lopend (een klein kwartier) belde, mailde en appte ik een paar mensen. Soms best handig, zo'n looptelefoon! Bovendien: hoe krijg ik anders mijn agenda vol? ;-)

Een goede vergadering met diverse interessante punten. Sommige praktisch ('Wie maakt na afloop de bar schoon?') en anderen meer 'maçonniek'. Onder meer over het bepalen van een thema voor het komend 'werkjaar'. Dat is geen sinecure maar een zeer serieuze aangelegenheid. 'Is er een goede balans tussen 'esoterisch' en 'pragmatisch'? Voldoende ruimte voor eigen interpretatie maar niet zoveel dat het thema ondergesneeuwd raakt?' 'Zet het aan tot daadwerkelijk compareren of tot een opsomming van data?' En zo verder. Een drankje erbij voor de broodnodige inspiratie en gespreksstof:

Al met al iets na middernacht mijn luikjes gesloten.

Dinsdag iets langer in bed blijven liggen dan ik van plan was. Boodschappen gedaan en verder gegaan met opruimen in huis. Een goed maar voor mij oncomfortabel paar schoenen in de grote weggeef doos gelegd en een opschrijfboekje gevonden dat aantekeningen van mijn moeder bleek te bevatten uit de tijd dat de kinder'bescherming' vond dat ik als alleenstaand vader ('Een man kan in zijn eentje toch geen kind opvoeden!? Wij plaatsen hem voor u in een pleeggezin. U hoeft alleen maar een paar honderd gulden per maand te betalen en als het allemaal goed gaat krijgt u over een jaar of acht bezoekrecht. Fijn toch?' Ik was boos. Heel boos. Ik leerde het de Hulk. Boos zijn.) niet voor hem mocht zorgen.

Door psychische manipulatie van een paar sleutelfiguren en een paar juridische trucs van een via via bevriend jurist is het ons toen gelukt om mijn moeder ('Ja, een vrouw kan natuurlijk wél in haar eentje voor een kind zorgen. Dat weet toch iedereen?') zijn pleegmoeder te laten worden. Meer herinneringen. Bij het vinden van dat notitieboekje. Dus.

De opborrelende negatieve emoties (jarenlang had ik als terugkerende nachtmerrie dat de oproerpolitie met geweld mijn huis wilde binnendringen om mijn zoon weg te halen bij mij. Via haar auto met een grote grijns bekeken door de maatschappelijk werkster van het ziekenhuis waar mijn zoon was geboren. In mijn droom had ik mijn huis gebarricadeerd en een gehelmde ME'er stak zijn hoofd door de geforceerde opening in de houten planken voor mijn raam. Ik pakte zijn hoofd tussen mijn handen, keek hem in de van angst groot geworden ogen, zei 'Sorry' en draaide zijn nek om. Nog steeds hoor ik af en toe die misselijkmakende 'krak!'.) gebruikte ik om te stofzuigen, zwabberen en strijken.

's Avonds kwam een vriend eten. En koken. Fijn zitten kletsen. Over geschiedenis, complotten, relaties, films, muziek. En opeens was het drie uur 's nachts.

Woensdag de tijd genomen om een beetje bij te komen van de week ervoor. Door onder meer heel rustig het aanrecht schoon te maken, mijn honderden boeken te sorteren op 'wil ik graag nog lezen', 'mag weg' en 'hou ik in de kast omdat het in mijn ogen een klassieker is'. Beetje gewerkt voor de Loge en in mijn huis. Door mijn stapel muziek-op-vinyl waarvan ik een deel kan afstaan aan een bevriend DJ. Tijdens het sorteren een muziekje op en denkend aan de mooie momenten waarvan de beelden bij het zien van de plaatjes vanzelf boven kwamen drijven.

Heerlijk rustig! Het weer (striemende regen, algehele nattigheid en een onprettig frisse wind) deed mij niet verlangen mijn woning te verlaten dus ik bleef binnen. Lezen, bellen, thee drinken met een buurvrouw, even kletsen met een andere buurvrouw en administratieve werkzaamheden en zo.

Er was weer veel in het nieuws (Wapen in huis burgemeester Halsema, 'Gouden Eeuw', Wilders, Brexit...) en over sommige zaken heb ik een beter beargumenteerde mening dan over andere zaken maar laat ik volstaan met een oproep om te waken voor schreeuwende krantenkoppen en nieuwsvervalsing met als doel het bewerken van de publieke opinie. Hier een voorbeeld.

Donderdag zag het er even niet zo uit maar rond de lunch was het bijzonder zonnig en warm dus ik genoot mijn lunch buiten de brouwerij.

Fijn gewerkt aan een overzicht van leveranciers ('Waar kopen wij onze lege bierflessen in, wie is daar de contactpersoon en wat is ons klantnummer?'. Hetzelfde voor bieretiketten, folders, bierviltjes, mout, inkt, juridisch advies, et cetera.). Ook loste ik op het werk een klein ICT-probleem op: geen internet. Even nadenken, zoeken en...iemand had de stekker eruit getrokken van een stekkerdoos ten behoeve van het opladen van een laptop. Modems hebben stroom nodig. Opgelost!

's Avonds bakte ik een pizza voor mijzelf en een buurvrouw.

Vind ik gezellig, samen eten, kletsen en thee drinken.

Vrijdag miste ik 's ochtends mijn overstapbus. Maar geen nood! Een meneer die ik een paar maanden terug voor het eerst ontmoette in een lokale club nodigde mij op de koffie bij hem thuis om het half uur wachttijd op een leukere manier uit te zitten dan pruilend in de abri die vanaf zijn balkon goed te zien is:

Hij nodigde mij uit voor een feestje en ik hem.

Een half uur later dan gepland op kantoor hield ik mij bezig met de creatie van een vers debiteurenoverzicht en een stuk crediteurenbewaking. Klinkt misschien wat saai maar zoals met alles is het wat je er van maakt: muziekje erbij, even naar buiten om te praten met een collega en even kletsen met een nieuwe stagiaire. Intussen kreeg ik af wat ik af wilde hebben en wist ik een dove collega een goed weekend toe te wensen in gebarentaal.

Na het werk even langs bij een buurvrouw met een puntje overgebleven pizza waarvoor zij eerder de verse ananas had bezorgd en om haar te bedanken voor het lieve verjaarskaartje wat ik van haar ontving. Daarna wat boodschappen gehaald voor mijn verjaarsfeestje, het laatste puntje pizza opgeknabbeld, een plens water over mijn gezicht en naar een feestje in een kroeg ter ere van Vrijdag de Dertiende. Onderweg erheen kwam ik langs een vroeger politiebureau

en met een vriend samen vond ik een plekje op het terras aan een tafel die hij als metaalwerker ooit had gemaakt:

Gezellig! Niet lang gebleven want best wel een beetje moe en de dag erna weer een feestje. Ben toch ook de jongste niet meer...

Zaterdag werd ik jarig wakker. 52. Maar die avond vierde ik mijn 50ste verjaardag omdat ik dat twee jaar geleden eigenlijk niet deed. Door omstandigheden. Ontving ruim 100 felicitaties per telefoon, WhatsApp, Messenger, E-mail, SMS, Facebook, LinkedIn en Insta DM! Als Hyves nog had bestaan... Wat een verwennerij, niet? Prachtige cadeau's ook en niet altijd in fysieke verschijningsvorm.

's Ochtends nog even wat laatste verjaarsschapjes gehaald en onderweg naar en van de supermarkt even wat buren gesproken. Onder meer over de naderende Burendag. Het was waarlijk een prachtige dag dus ik genoot even van een zen-momentje aan de waterkant:

Voor mij begon de avond met het leggen van een goede bodem voor wat mijn maag later in de dag zou overkomen: had in een naburig restaurant met vrienden afgesproken. Bij wijze van voorpret, zeg maar. Mijn zoon (zijn oudste zus kwam later op de avond naar mijn verjaarsfeest. Ook heel fijn om haar weer te zien!) en een vriendin van mij kwamen er gezellig bij zitten en gezamenlijk togen wij naar de feestlocatie: de brouwerij waar ik werk.

Oude vrienden, nog oudere vrienden, nieuwe vrienden die een connectie legden met jonge vrienden, vrienden van vrienden die andere vrienden van vrienden toevallig bleken te kennen en het besef dat vriendschap misschien wel de meest onderschatte én meest waardevolle vormen van liefde is. Het was fijn.

Hier een paar foto's:

Zoon, oudste dochter en mijn achternichtjes

Die door de mensen die dit stukje lezen via Facebook niet te zien zijn omdat Facebook dat niet toestaat. Die mensen vraag ik op de link onderin dit stukje te klikken om de foto's te kunnen zien. Natuurlijk kan ik de foto's stuk voor stuk uploaden naar Facebook en op de juiste plek invoeren maar dat ga ik niet doen. Let wel: ik hou van jullie maar dat is mij teveel moeite.

Heel tof ook dat ik lieve berichtjes mocht ontvangen van de nog steeds vrij hechte cast van De Elephantman (klik. Voor een filmpje van de voorstelling en zo), de musical waar ik vorig jaar oktober in mocht meespelen.

Tegen drie uur 's nachts rolde ik intens tevreden mijn bedje in.

Zondag deed ik best lang over het proces van wakker worden. In bed reageerde ik dankzij mijn mobieltje op een aantal felicitaties (iedereen die mij - op welke wijze dan ook - feliciteerde persoonlijk bedanken zat er gewoon niet in. Dan zou ik nog een dag of wat nodig hebben. Wel met een aantal vrienden vervolgafspraken gemaakt omdat je op zo'n feest nu eenmaal niet de tijd hebt om uitgebreid met alle aanwezigen te kletsen.

Even een kop thee met een buurman en buurvrouw en even een rondje lopen om de spinnenwebben in mijn kop te verjagen. Het was prachtig weer!

Ik stopte even bij een openbare boekenruilkast, haalde er een boek uit (kon als rechtgeaarde nerd deze echt niet laten liggen) en stopte er acht stuks terug voor in de plaats.

Ook zo ontstaat er steeds meer ruimte in mijn huis. Daar heel kalmpjes aan de planten water gegeven, een beetje lopen opruimen, de vensterbanken schoongemaakt (de kat ligt er graag. En neemt wel eens wat mee van buiten), zitten lezen en berichtjes verstuurd en ontvangen. Door tijdig naar bed te gaan mij voorbereid op de volgende week.

Het pleonasme van de week is: 'Lokaal buurthuis'.

'Live by the Day' van Skinscape is de muziek van deze week:


Deze week staan wij stil bij het overlijden van Bacharuddin Yusuf Habibie, Eddie Money, Charlie Cole en Sean Stephenson. Die een week eerder overleed.



Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/