Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
'Elk jaar wordt 13 procent van alle sociale huurwoningen toegewezen aan statushouders. Dus over 7,5 jaar bezitten statushouders 100% van alle sociale huurwoningen!' Met dit bericht over de Amsterdamse woningmarkt wist Daniel Koerhuis van de VVD flink wat beroering te brengen. Lange tijd hield hij vol dat zijn rekenvoorbeeld klopt 'want 7,7 x 13 = 100 procent!' Mensen die hem erop wezen dat het toch wel een enorme blunder is voor iemand die ooit werkte op het Ministerie van Financiën om dan zo'n kapitale rekenfout te maken en dat een politicus die niet kan redeneren, noch kan argumenteren eigenlijk niets te zoeken heeft in de politiek, werden door de heer Koerhuis hard van repliek gediend. Wat hij beweerde klopt en daarmee uit!
Dat volgens zijn rekenmethode over twee jaar alle Amsterdamse huurwoningen in handen zijn van vrouwen (immers: dit jaar krijgen vrouwen 50% van alle huurwoningen. Na twee jaar is dat 'dus' 100% 'want twee maal 50 is 100'.)
Overigens begon Koerhuis in januari al (klik) met zijn bewering dat 100% van alle sociale huurwoningen naar asielzoekers gaan. Mensen die daadwerkelijk kunnen rekenen kwamen op heel andere cijfers.
Volgens deze zelfde meneer zijn de lange wachtlijsten om in aanmerking te komen voor een sociale huurwoning de schuld van asielzoekers 'want in veel gemeentes krijgen zij met voorrang een woning toegewezen'. Met geen woord rept hij over het feit dat er door jarenlang bewust overheidsbeleid steeds minder sociale huurwoningen zijn ten opzichte van koopwoningen. Dat beleid wordt overigens uitgevoerd door zijn eigen partij, de VVD. Dat hij dus twittert dat 'de overheid' moet ingrijpen om de wachtlijsten te verkorten is een beetje raar.
Zou hij echt niet weten dat de VVD al jaren de dienst uitmaakt in Nederland?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws vind ik deze ingeving van de gemeenteraad van de stad Rome: voor elke dertig plastic flessen die men inlevert krijgt men een gratis rit met de metro. Nu nog in experimentele fase maar wat mij betreft hoopgevend:
Dit rode vriendje van Billy de Kat is verhuisd.
Hij heeft nu dus een groter deel van de gezamenlijke tuin
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Je kunt hopen dat je de loterij wint maar als je geen lot koopt zal het zeker niet gebeuren. Je kunt hopen dat je de liefde van je leven in een kroeg tegen het lijf zal lopen maar als je niet naar de kroeg gaat zal het zeker niet gebeuren. Je kunt hopen dat je binnenkort werkt in de voor jou perfecte baan maar als je niet solliciteert zal het zeker niet gebeuren. Kortom: hopen alleen is niet voldoende. Hoop heeft een zetje nodig. Van degene die hoopt.
Waar hoopt u zoal op en hoe helpt u die hoop een handje? Maandagochtend bracht ik slapend door nadat ik de voorafgaande nacht had gewerkt op een studentenfeest in Utrecht.
Erg gezellig maar ook wel een beetje vermoeiend. Na het wakker worden eerst even douchen om de glitters te verwijderen die na het douchen bij thuiskomst op mijn lichaam waren achtergebleven. In de binnentuin dronk ik thee met een buurvrouw en samen werkten wij een beetje in de gemeenschappelijke binnentuin.
Zij had een pannetje eten geregeld dat ik later op de dag samen met een andere buurvrouw leegat. Na de gezamenlijke thee bracht ik wat boeken uit mijn collectie naar een lokale boekenruilkast.
Zonder daar boeken uit te pakken. Al is het maar omdat het mijn bedoeling is ruimte te scheppen in huis. Onderweg babbelde ik wat met een paar buren die mij toevallig tegemoet liepen.
's Avonds laat was het heerlijk weer en samen wandelden een buurvrouw en ik langs de waterkant.
Waar wij in gesprek raakten met een vriend en voor je het weet is de dag afgelopen en de nacht begonnen. 'Tijdverspilling!' zouden sommigen misschien zeggen maar tijd kun je helemaal niet verspillen. Als je tijd gebruikt om in bed liggend tot rust te komen, op de bank zittend met een krat bier en een zak emoties, een bioscoopfilm kijkt waarin superhelden onmogelijke dingen doen of elke avond de lotgevallen van verzonnen mensen op televisie volgt of misschien zelfs wel werkt in ruil voor geld, tijd kán eenvoudigweg niet verspild worden. Hooguit op een manier die je zelf achteraf gezien minder verstandig vindt.
Dinsdag verder waar ik maandag gebleven was: dozen vol krantenknipsels en andere fysieke herinneringen werden uitgeplozen terwijl muziek van Eels uit mijn speakers weerklonk. Ik dronk koffie met een buurvrouw maar ook diende er een factuur te worden opgesteld, was er een moment om een komende entertainmentopdracht voor te bereiden, mailtjes werden verstuurd vanuit mijn taak als Secretaris en nog zo wat.
In de tuin genoten van de zon (na maanden hopen dat de zon komt om vervolgens te klagen dat-ie er is en de zon ontwijken vind ik persoonlijk best wel raar) en een stripboek.
's Avonds in de koelte nog even een wandeling gemaakt voor het slapengaan.
Woensdag zou ik in eerste instantie bij een vriend langsgaan maar die afspraak ging niet door. Vervolgens werd ik gevraagd voor een entertainmentklus maar ook die ging die dag niet door. Zomaar opeens wat extra vrije tijd dus! Het was warm (de warmste temperatuur ooit in Nederland gemeten werd deze dag bereikt: 39,3 graden Celsius) dus ik deed rustig aan. Beetje van dit, beetje van dat. Eten bij een vriend en kletsen met de nieuwste buurvrouw en haar moeder. Uiteraard heb ik hen beiden uitgenodigd voor een potje thee maar de nieuwe buurvrouw wilde - heel begrijpelijk - nog een en ander in orde maken voordat zij voor het eerst slaapt in haar nieuwe woning.
Had 's avonds trek in een banaan maar de twee bananen die ik nog had liggen waren ogenschijnlijk bevangen door de hitte. En zijn dus door mij verwerkt tot pisang goreng!
Want 'bakken is beter dan weggooien' of zo.
Donderdag draaide de airconditioning in de bus op volle toeren dus de hitte sloeg mij tegemoet toen ik bij het werk uitstapte. De molen van de buren stond er prachtig bij
en op kantoor was het lekker koel. Na een kort overleg met mijn leidinggevende nam ik weer plaats achter de heerlijk nieuwe laptop. Mijn collega's en ik riepen de baas op tot het geven van ijsvrij: een paar vrije uren om een ijsje te eten. Een compromis werd gevonden in het iets vroeger beëindigen van de werkdag om een biertje te drinken.
Omdat het erg gezellig werd miste ik mijn bus maar een collega was zo vriendelijk mij een slinger naar huis te geven.
Deze dag werd het warmterecord van de dag eerder verbroken: voor het eerst sinds de temperatuur wordt gemeten kwam het kwik boven de 40 graden-lijn. Het nieuwe record staat nu op 40.7 graden Celsius. Ook 's nachts werd het warm met voor het eerst in de bekende geschiedenis om twee uur 's nachts een temperatuur van 30 graden. Dat weet ik uit persoonlijke ondervinding want ik zat even bij de waterkant.
Het was deze dag zó warm dat ik maar één buurvrouw sprak. En de moeder van een andere.
Vrijdag een tikje moe door slecht slapen wakker geworden maar toch met frisse moed aan het werk getogen. Ik had er zin in! Misschien is het de nieuwe laptop, misschien de belofte aan mijzelf voor ik ging slapen om voortaan minder te klagen en wat meer tevreden te zijn met wat ik heb en kan: fijne vrienden, een dak boven mijn hoofd, voldoende te eten, een baan, een redelijk goede gezondheid, kinderen die het goed doen in het leven, leuke buren...Een iets hoger inkomen zou fijn zijn zodat ik weer een beetje kan sparen om volgend jaar mijn woning een opknapbeurt te geven en wie weet weer eens op vakantie te gaan.
Na het eten zat ik even aan de waterkant
(Tip: mijn verhalenbundels zijn gewoon te koop via Bol.com (klik))
om mij voor te bereiden op die avond: in een etablissement om de hoek mocht ik voordragen uit eigen werk. Een lieve tante van mij kwam kijken en luisteren en verbaasde zich over de diversiteit en de hoge kwaliteit van de mensen die die avond optraden: van singer/songwriters via stand up comedy naar een heus dameskoor en gedichten.
Het werd een bijzonder relaxte avond en tevreden lag ik tegen middernacht in bed.
Zaterdag begon zo'n beetje met koffiedrinken met een buurvrouw. Maar voor zij bij mij was had ik al een en ander gedaan in het huishouden want ik was vroeg op, vermoedelijk omdat het nog erg warm was. 27 Graden in mijn woning. Maar goed dat mijn lieve moeder niet meer leeft want deze temperaturen had zij bestorven. Maar ook al is het extreem warm of erg nat of koud, uren lang in mijn eentje thuis zitten vind ik helemaal niks. Deze middag was er het Amsterdams Bodypaint Art Festival op het Museumplein.
Prachtige kleurrijke (in meerdere opzichten) mensen waren er te zien!
Ook tijdens de Pridewalk, zo zag ik later op het journaal. Dit keer was die opgedragen aan Jelena Grigorjeva (klik), een Russische activiste die opkwam voor homorechten en een week eerder was neergestoken en gewurgd. Terwijl een kleurrijke stoet door Amsterdam liep probeerden duizenden Moskovaren echte verkiezingen af te dwingen. De partij van de heer Poetin heeft namelijk besloten dat er 'vrije' gemeenteraadsverkiezingen komen. Hartstikke tof, niet? Jammer alleen dat het de oppositie gewoonweg verboden is mee te doen. Deed mij denken aan dictator Khadaffi (of was het Noriega?) die de wereld liet weten dat ook hij aan democratie deed door vrije verkiezingen uit te schrijven. Hij verloor die verkiezingen met grote cijfers en besloot dan maar de verkiezingen ongeldig te verklaren waardoor hij kon aanblijven. Handig!
Deze dag sprak ik ook even met de allernieuwste buurvrouw (en diens moeder) en met een andere buurvrouw. Op straat sprak ik eventjes met een buurman van iets verderop (ik reken mensen tot buren wanneer zij in een straal van zo'n 100 meter van mijn woning vandaan wonen.) en diens hele jonge (en überschattige) dochtertje.
Het was goed te doen aan de waterkant, eind van de middag dus ik lag daar twee uurtjes lang (in mijn eentje!) te chillen en te lezen. Zo werd 'Motel of the Mysteries' van David Macaulay boek nummer tien van dit jaar:
een hilarisch verslag van een archeoloog, zo'n tweeduizend jaar na ons leven die resten van onze maatschappij ontdekt en als hij niet weet waar een voorwerp toe diende bedenkt dat het dus vast wel afgoderij zal betreffen.
Een echte aanrader en een vette knipoog naar von Däniken en archeologen die bijvoorbeeld een beeldje van een vrouw met een bijzonder groot achterwerk en dito borsten vinden in een eeuwenoude akker. 'Dat was om de zegen af te roepen van de godin van de vruchtbaarheid voor een goede oogst.' zegt men met enige overtuiging. Maar is dat wel zo? Was dat niet gewoon het toenmalige pornoboekje of schunnige website van de zoon des huizes in die tijd?
Tussen de bedrijven door maakte ik de wastafel schoon en hing ik de eerder die dag gedraaide was op. O ja, ook zag ik Ajax de wedstrijd tegen PSV om de Johan Cruijffschaal winnen.
Zondag nam ik wat tijd voor zelfverzorging. Geen buurvrouwen op de thee of koffie dus wat meer tijd dan anders over voor andere zaken. Beetje schoonmaken en opruimen, mailtjes versturen, kostuum bij elkaar zoeken voor een komende entertainment opdracht en 's middags naar een prachtige plek voor de jaarlijkse zomerbijeenkomst voor de Broeders van mijn vrijmetselaarsloge waar traditioneel ook een aantal partners komt opdagen.
Het was in een inspirerende ruimte met letterlijk ruimte voor creativiteit. De kunst is geproduceerd door het collectief Wagenaar van Co (klik). Net als de lekkere hapjes en drankjes, trouwens.
Opvallend: deze week werd mij op twee verschillende gelegenheden door twee verschillende mensen gevraagd 'Waarom word jij geen stand up comedian?'
Een korte babbel met een buurvrouw voor ik ging strijken en op pad ging naar de rust van de nacht.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
'De burgers van Nederland worden zwaar beïnvloed en geleid door de linkse kliek in Den Haag en de linkse media, gesteund door de grachtengordelelite!' Interessant om te weten dat de VVD en De Telegraaf, Wakker Nederland, Powned, GeenStijl, Voetbal International en RTL Boulevard linkse media zijn.
'Het rechts geluid krijgt veel te weinig aandacht in de mainstream media!' Even eerlijk: wie zag u de laatste paar maanden vaker op de televisie en in de kranten en op internet: de lijsttrekker van de linkse SP, Lilian Marijnissen, of de voorzitter van de rechtse FvD, Thierry Baudet?
Politiek leiders die in een appartement op een Amsterdamse gracht wonen zijn ook nare mensen. Althans, volgens aanhangers van FvD-leider Thierry Baudet. Die in een appartement op een Amsterdamse gracht woont.
Ook apart is dat volgens de aanhangers van Baudet Vrijheid van Meningsuiting voor iedereen geldt. Die het met hun leider eens is. Dus niet voor anderen. Mensen beledigen (want 'beledigen' is hetzelfde als 'je mening uiten') is prima. Zo lang hun lichtend voorbeeld (en zijn fans) maar niet beledigd wordt. Je mag een Nazi nu eenmaal niet een Nazi noemen. Maar wat dan wel?
Vrijheid van meningsuiting is voor iedereen! Behalve voor mensen die racisten racisten noemen.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws is dat mensen bijzonder creatief zijn. Wie had ooit gedacht dat naast wind, water, varkenspoep en zon ook algen een alternatief konden bieden voor fossiele vormen van energiewinning?
Billy de Kat heeft in de tuin een heerlijke koele plek gevonden:
Je bent onderweg naar het werk en opeens begint het te regenen. Hard. Je hart slaat even over bij de gedachte dat de was die je buiten te drogen hebt gehangen nu wel erg nat wordt. Wat doe je?
Sommigen maken gehaast rechtsomkeert, halen al vloekend en struikelend het natte wasgoed naar binnen, stoppen het in de wasmachine en laten die weer draaien om de geur van de regen eruit te wassen.
Ik haal mijn schouders op en ga aan het werk. Eenmaal thuis zie ik wel weer verder.
De was is toch wel nat en die wordt er niet droger van als ik een paar werkuren mis.
Maandag kwam een boekhouder met verstand van het door mij op kantoor gebruikte boekhoudpakket mij helpen met het op orde brengen van de boekhouding. Maar ook voor hem bleven sommige uitdagingen onopgelost. De nieuwe laptop ten spijt. Een groot deel van de middag hield ik mij bezig met het inrichten van de nieuwe computer. Kon met een tevreden gevoel huiswaarts: alles werkt zoals het behoort te werken! Vanuit kantoor keek ik uit op de molen van de buren:
's Avonds kwam een buurvrouw op de koffie en ik keek de rampenfilm Deep Impact: als je weet dat je over een paar dagen dood bent, wat doe je dan?
Dinsdag hoefde ik niet te werken. Niet op kantoor, niet als vrijwilliger (goed, ik werkte aan een verslag voor de maandagavondclub en verstuurde een paar mailtjes) en niet in een bijbaan. Dus ik werkte aan mijzelf en mijn huisje. Er ontstond zó veel ruimte dat die door een buurvrouw en mijzelf werd gebruikt als dansvloer. Zo dansten wij samen op muziek van The Smiths. Nadat wij eerder op de dag al gezellig samen hadden ontbeten.
Verder ging ik door mijn verzameling CD's en DVD's en besloot tientallen zilveren schijfjes te bedanken en door te geven. Ook gaf ik een van mijn oudste knuffels een mooi plekje in de vensterbank.
Beter dat dan opgesloten te zitten in een plastic tas onder mijn bed samen met tientallen andere knuffelbeestjes.
's Avonds mocht ik koken voor een buurvrouw die bij mij kwam eten.
En thee drinken.
Woensdag genoot ik van een brunch met een tante. Appeltaart. Met slagroom. Lekker én gezellig!
Het was zulk lekker weer dat ik spijt had van het meenemen van een jas. Thuis ging ik een paar uurtjes aan het werk voor de Loge en een soort van bijbaantje. Bij het delen van een pot thee werden een buurvrouw en ik bijgestaan door een passerende vriend.
Alsof wij bij de wasbak stonden op een camping in Frankrijk stonden die avond wij puur toevallig met een stuk of zes buren te kletsen bij de lokale afvalcontainer. Leuk hoe dat kan gaan en om wederom mee te maken dat afkomst of inkomen niets uitmaakt voor wie verbinding vindt.
Wij leerden van haar dat de nieuwe buurvrouw volgende week haar nieuwe woning in trekt en dat dus de (weinige) overlast van de vaklieden die haar huis gebruiksklaar maken tot het verleden zal behoren. Ook heb ik haar bereid gevonden de kaft van mijn volgende verhalenbundel te ontwerpen. Het was een heerlijke dag! Ook omdat een buurvrouw een zalfje had waarmee de diverse kleine wondjes die het gevolg zijn van vlooienbeten op mijn lichaam beter kunnen worden behandeld.
Deze dag was ook de herdenking van de moord op een paar honderd mensen die in het vliegtuig met vluchtnummer 'MH17' zaten. Bijzonder verdrietig.
Donderdag was een relaxte werkdag op de brouwerij. Diverse collega's zijn met vakantie en de nieuwe laptop loopt als een zonnetje! Had het gevoel dat ik eindelijk aan werken toekom. Dus jammer van het tijdelijke personeelstekort waardoor van de mensen die niet op vakantie zijn wordt verwacht dat zij de taken van hun collega's er bij nemen. Klaarzetten van bestellingen, klanten bedienen op het terras, verkopen aan toeristen via onze inpandige winkel, aannemen van de telefoon en diverse huishoudelijke taken die onder minder mensen verdeeld kunnen worden. Maar goed. Dat hoort er nu eenmaal bij. Net als je aanpassen aan collega's.
Wanneer de directeur een anekdote te berde brengt en ik vraag in welk tijdsgewricht het gebeuren plaatsvond, dan noemt hij een jaartal. Vraag ik een andere collega (de directeur is net zo goed collega als een mentaal uitgedaagde vrijwillige dozenvouwer of een chauffeur met hersenletsel of een teveel pratende administratief medewerker) naar een tijdsgewricht dan krijg ik 'Huh?' als antwoord.
Onderweg naar huis na het eten bij een vriend passeerde ik deze gracht:
Thuis even de BTW-aangifte van mijn eigen bedrijf gedaan. Met een jaaromzet van zo'n €2500 eigenlijk meer een hobby.
Tijdens de thee met een buurvrouw die avond was een van de gespreksonderwerpen: Wij zijn allemaal anders en daarin ligt de verbinding. Ook vrijdag was een goede werkdag. Nu ik eindelijk wat kan opschieten in de boekhouding geeft het werken meer voldoening. De werkdag eindigde met het drinken van een biertje.
Thuis wat gewerkt aan mijn administratie en overleg gepleegd in verband met komende entertainment-opdrachten. Met een buurvrouw aan de thee. Daarbij een stukje kaas dat op was voor ik een foto kon maken van het kaasbordje dat wij later vulden met chips:
Zaterdag ging ik verder met het leegruimen van mijn woning. Zo gaat er weer twee vierkante meter aan oude spullen de deur uit:
Wat ik ga doen met de vrijkomende ruimte beslis ik later wel. Voorlopig ben ik lekker bezig. Eind van de middag vervoegde ik mij in een horecagelegenheid waar even later ook een vriendin aan tafel kwam zitten.
Niet toevallig. Al met al was ik netjes tegen tien uur 's avonds thuis.
Zondag de dag begonnen door samen met een buurvrouw aan de koffie te gaan. Plantjes water geven, aquarium schoonmaken, nagels knippen...het leek wel een 'gewone' zondag! Tot ik 's avonds de deur uitging om te werken op een feest in Utrecht nadat ik 's middags nog van het heerlijke weer genoot door even aan de waterkant te zitten:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
'Opa, waarom zijn zoveel mensen ongelukkig?'
'Honderden jaren lang wilden mensen meer vrije tijd, lieverd.'
'Maar sinds 2082 hebben zij toch wat zij wilden?'
'In dat jaar werd inderdaad de laatste mens vervangen
door een machine die voortaan het werk deed.'
'Dus mensen hoefden nooit meer te werken?'
'Dat klopt, lieverd. Zelfs het onderhoud aan en de bouw
van nieuwe machines en software werd voortaan door robots en algoritmes gedaan.'
'Dus de mensen hoefden nooit meer wat te doen en konden voortaan altijd doen
waar zij zin in hadden?'
'Perfect geregeld, zou je zeggen, niet? Toch waren mensen niet gelukkig.'
'Waarom dan niet, opa? Nu kon iedereen toch elke dag uitslapen, muziek maken,
lezen, spelen, meer tijd doorbrengen met vrienden
of wat ze dan ook leuk vonden om te doen?' 'Toen zij eindelijk konden doen wat zij wilden bleek bijna niemand te weten wat-ie echt wilde.
Omdat er dankzij de machines een overvloed was ontstaan
en computers geen salaris vragen maar wel 24 uur per dag, zeven dagen per week werken
ontstond er een enorme welvaart die eerlijk werd verdeeld.
Kortom: werken was niet alleen niet meer nodig om alles te produceren
wat mensen nodig hebben maar ook niemand hoefde nog jaloers te zijn
omdat iedereen kon krijgen wat-ie hebben wilde.
Maar toch waren mensen nog niet gelukkig.'
'Wat zijn mensen toch raar, opa! Maar ik heb nog een vraagje:
U zegt dat u dat bent, dat besmeurde standbeeld op het Plein van de Eeuwige Vrije Tijd
maar u lijkt er helemaal niet op.
Hoe zit dat?'
'Toen ik ontdekte dat mensen het mij persoonlijk kwalijk namen dat zij nooit hadden nagedacht
over wat zij wilden als zij niet hoefden te werken heb ik mijn uiterlijk laten veranderen
om niet meer te lijken op De Laatste Werkende Mens'.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
'Als geweld echt de beste manier was om een einde te maken aan geweld zou er geen geweld meer zijn' is een oud stokpaardje van mij.
'Jij denkt maar dat jouw mening klopt!' kreeg ik daar ooit als commentaar op. Ik vind dat vermakelijk. Zou de persoon die dat riep zelf wel eens zeggen: 'Ondanks dat ik zeker weet dat het niet klopt, blijf ik bij mijn mening.'? Nee, natuurlijk niet. Wij denken allemaal dat onze mening klopt. Anders zou dat onze mening niet zijn. Doh.
Zo ben ik van mening dat het bewapenen van leraren (klik) het vuurwapengeweld op scholen niet zal beëindigen. Integendeel zelfs. Het wordt voor boze docenten nu nog wat makkelijker om lastige leerlingen uit te schakelen. Dan heb ik het nog niet over docenten die het ding per ongeluk laten afgaan, zwaar overspannen zijn, ruzie hebben met hun partner of collega's of die het schiettuig in hun bureaula stoppen en en vergeten er uit te halen in de schoolpauze et cetera.
Bovendien: als iemand de klas binnenstormt met een semi-automatisch geweer en bij binnenkomst de leraar doorzeeft met kogels, waar haalt die de tijd dan vandaan om zijn eigen geweer te pakken, die met kogels te laden (die verplicht apart opgeborgen moeten worden vanwege de grote kans op per ongeluk gebruikt worden) en terug te schieten?
'Ja maar zij moeten verplicht een training volgen!' Punt een: wie gaat die training betalen? Er wordt nu al flink bezuinigd op onderwijs in Amerika. Punt twee: ook goed getrainde politieagenten schieten in verreweg de meeste gevallen mis. Met name in panieksituaties.
Alleen mensen die verdienen aan wapenhandel worden blij van deze maatregel. Denk ik.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Het gaat weer steeds beter met de economie. Dus raken steeds meer mensen dakloos. Hoe dat zit? Nou, gemiddeld gaan wij er allemaal op vooruit. In de praktijk betekent dit dat een relatief kleine groep steeds meer geld (=macht) heeft en een steeds grotere groep steeds minder. Maar gemiddeld gaan wij er allen op vooruit. Dus. Er zijn er die zeggen dat je er niets aan kunt doen, terwijl anderen protesteren. Hetzij online ('Ik heb de petitie getekend, hoor!') of in de kroeg ('Ik vind dat iemand er wat aan moet doen!') en er zijn er die actie ondernemen. Door het ontwerpen en bouwen van goedkope schuilplaatsen voor daklozen bijvoorbeeld. Nog beter zou zijn als die niet nodig zouden zijn maar soit.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Wanneer ik aan het werk ben, dan ben ik aan het werk. Of het nu gaat om de functie van administrateur van een brouwerij, penningmeester van de bewonerscommissie, secretaris van een vereniging, in mijn bijbaan als data analist of als entertainer.
Vaak zit ik tijdens het werk in een bepaalde 'flow', een gemoedstoestand waardoor ik mij volledig kan richten op de voorhanden zijnde werkzaamheden. Dus 'even' op een appje reageren doe ik niet want voordat ik weer in de 'flow' ben kost mij ongeveer een kwartier aan tijd. Op de brouwerij heb ik 24 uren per week tot mijn beschikking om werk te doen waar 38 uren voor nodig zijn. Vier keer in een week 'even' reageren op een e-mail, sms, appje of belletje kost mij dan minstens een uur. Reageren op berichten (al dan niet via social media) doe ik dus vooral buiten mijn reguliere werkuren. Er zijn mensen die dat maar moeilijk kunnen bevatten 'want ik doe dat wél hoor, op mijn werk zitten appen, facebooken en bellen.' Welnu. Ik bijna niet. Dus. Hoewel er natuurlijk ook voor mij dagen zijn dat ik mij niet aan mijn eigen regels houd.
Hoe zit dat met u? Kunt u uw werkconcentratie vasthouden terwijl u 'even' reageert op een grapje dat iemand u via WhatsApp of zo doorstuurt? Of kost het u dan ook weer even tijd om zich weer te richten op het werk?
Maandag voelde mijn kantoorwerk als tot de nek waden door de modder terwijl een zwaar elastiek mij probeerde terug te trekken naar het startpunt. Mijn voldoening haalde ik deze dag uit het grapjes maken met een paar collega's en de gedachte dat het eerdaags vast veel beter (en vooral sneller! Wacht maar tot er geld is om de acht jaar oude laptop waarmee ik werk te vervangen.) zal gaan.
Thuis na het eten aan de strijk gegaan en met een buurvrouw en haar man in de gemeenschappelijke binnentuin op zoek gegaan naar het vlooienbandje waar mijn kat zichzelf van had ontdaan. Ik vond het al knap van mijzelf dat ik het bandje bij hem had om gekregen (geboren en opgegroeid op een boerderij laat hij niet met zich sollen) maar mijn 'geluk' was van korte duur.
Het hoogtepunt (of dieptepunt, zo u wilt) van de vlooienplaag in de buurt lijkt geweest. Gelukkig maar want de jeukbeestjes hebben mij flink te pakken gehad. Ondanks dagelijks stofzuigen, lavendel en pepermunt in huis en hier en daar schoteltjes met water, afwasmiddel en theelicht.
Dinsdag ontdekte ik dat 'afspraak is afspraak' niet voor iedereen geldt. Licht teleurstellend maar het zij zo. Iedereen vergeet wel eens wat en ik ben daar geen uitzondering in maar besluiten iets anders te gaan doen in plaats van je aan een eerder gemaakte afspraak te houden is andere koek. Zeker wanneer dat gebeurt zonder de ander te laten weten dat je de afspraak laat schieten. En laat blijken dat je dat normaal gedrag vindt. Maar soit. Weer wat geleerd. In de buurt van het kantoor waar was afgesproken maakte ik deze foto:
Een pot koffie delen met een buurvrouw maakte een hoop goed en na het in de tuin spelen met de kat (voor zover die dat toestond)
had ik weer voldoende energie om het opknappen van mijn woning naar een volgend niveau te tillen. Zou eigenlijk deze dag kantoorwerk verrichten maar had zomaar opeens enkele uren extra voor mijn woning, mijn buren, mijn kat en mijzelf. Zo hep elluk nadeel ook se foordeel.
's Avonds at ik thuis met een vriend die het eten had verzorgd. Een buurvrouw at mee en het werd erg gezellig.
Kortom: tegen half drie in de ochtend kroop ik onder mijn dekbed.
Woensdag was ik daardoor iets later dan afgesproken op de koffie bij een vriend. Overdag thuis hield ik mij ledig met het plegen van een handwas en nog zo wat huishoudelijke klussen, het beantwoorden van e-mails en 's avonds at ik bij een vriend om thuis weer achter de laptop te kruipen voor wat werkzaamheden waarbij ik met een schuin oog de vermakelijke film Coyote Ugly keek. Het delen van een pot thee met een buurvrouw vormde de afronding van de dag.
Donderdag was geen prettige werkdag op mijn werkplek naast de Molen van Sloten:
Nu hoeft het ook niet altijd pret ende jolijt te zijn op de werkvloer maar het is vervelend om geen plezier te (kunnen) hebben in het werk. Terwijl dat vaak redelijk eenvoudig voorkomen kan worden. Dus je doet wat je kunt en sleept je er doorheen. Op het einde van de dag er op terug kijkend viel het eigenlijk best mee.
Thuis kleine klusjes gedaan als stofzuigen en het schoonmaken van de stofzuiger. Met de vlooienplaag in de wijk nog niet voorbij is het zaak vaak de stofzuiger te hanteren en mijn woning te besprenkelen met de geuren van pepermunt en lavendel, waar vlooien een hekel aan schijnen te hebben. Mijn kat een vlooienbandje omdoen is geen tweede keer gelukt. Hij had van de eerste keer geleerd hoe onplezierig dat is dus zodra hij mij het ding ziet pakken is-ie weg. Maar anti-vlooiendruppels in zijn nek druppelen terwijl hij zit te eten lijkt hij te accepteren. Vrijdag deelde ik de bus naar het werk met een vriend. Een fijn begin van de dag! Kon aardig wat werk verrichten en dat kwam misschien wel door de verwachte levering van een nieuwe laptop. Die deze dag bezorgd zou worden. Maar die niet kwam. Wel kwam onze hoofdbrouwer met twee biertjes die geproefd dienden te worden voordat koolzuur wordt toegevoegd en het laatste deel van het brouwproces begint.
Erg naar, dat bierproeven maar iemand moet het doen.
Met een visiterende buurvrouw deelde ik een pot thee en de rest van de avond nam ik rust. Onder meer door te lezen. Meester van de Waan van Tanith Lee is boek nummer negen van dit jaar en voelde wat traag aan. Kon er ooit intens van genieten, de uitgebreide beschrijvingen van andere werelden en de vele vergelijkingen die Lee maakt in de trant van: 'Zijn huid had de kleur van een droevige nacht, een volle twee weken na volle maan.' Misschien is mijn smaak veranderd of heb ik minder geduld dan toen ik dit soort boeken als tiener las. Geen idee.
In het nieuws was onder meer te ontdekken dat Google gesprekken van mensen die Google Assistent gebruiken ook afluisteren wanneer zij dat niet willen. Wat in strijd is met zo'n beetje alle privacyregels. Wat mij verbaast is dat dit mensen verbaast. Wanneer je als gigantisch bedrijf mensen kunt afluisteren en met hun privé data kunt doen waar je zin in hebt, dan doe je dat toch? In het ergste geval betaal je een boete die neerkomt op een half procentje van een dag omzet. Ook nieuws waarover ik mij verbaasde dat het mensen verbaasde was dat van een incassobureau (klik) dat klanten oplicht door hen veel te veel geld in rekening te brengen voor werk dat niet of bijzonder slecht gedaan wordt. Bedrijven die puur op winst belust klanten oplichten? Goh, wat bijzonder.
Zaterdag ruimde ik lades uit in huis en deed onder meer tientallen pennen weg.
Een aantal ging de prullenbak in en een twintigtal nam ik mee naar een picknick om daar uit te delen aan de aanwezigen. Het was geen super geweldig weer maar het regende niet en was niet koud.
Nieuwe kennissen gemaakt en lekker gegeten en gedronken.
Zondag tijdens een barbecue was het nog iets warmer en scheen de zon zichtbaar.
Met mijn zoon en zijn moeder zat ik op een bankje op het binnenterrein van de instelling waar zij verblijft. Wij maakten kennis met een paar van haar begeleiders, aten salade en worst en dronken een alcohol vrij drankje.
Op de weg terug passeerde de tram de Amstel
's Avonds laat ging ik nog met een buurvrouw op avontuur en aan de thee.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
